Wyrok WSA w Lublinie z dnia 27 lutego 2020 r., sygn. II SA/Lu 688/19

Budowlane prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Grymuza (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska Asesor sądowy Jerzy Parchomiuk Protokolant Starszy inspektor sądowy Jolanta Sikora po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lutego 2020 r. sprawy ze skargi A. B. na decyzję Inspektor Nadzoru Budowlanego z dnia [...]., nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Inspektor Nadzoru Budowlanego na rzecz A. B. kwotę [...]([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r., Nr [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego Miasta L. nakazał inwestorowi A. B. rozbiórkę samowolnie wykonanej wiaty garażowej o wymiarach długość ok. 5,50 m x szerokość ok. 6,84 m konstrukcji drewnianej, krytej blachą trapezową, znajdującej się na działce nr [...] przy ul. [...] w L., od strony północnej budynku mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie szeregowej.

W uzasadnieniu decyzji wyjaśnił, że pismem z dnia [...] r. L. K. wniosła o likwidację znajdującego się na działce nr [...] części zadaszenia wraz z rynnami, która zajmuje przestrzeń nad jej działką oraz likwidację odprowadzania wody opadowej z zadaszenia i nieszczelnej rynny na jej nieruchomość. W wyniku kontroli przeprowadzonej na działce nr ewid.[...] ustalono, że znajduje się na niej budynek mieszkalny jednorodzinny trzykondygnacyjny w zabudowie szeregowej. Przed budynkiem wykonano jednospadowe zadaszenie podjazdu o konstrukcji drewnianej, kryte blachą trapezową, ze spadkiem w kierunku ul. [...]. Jak oświadczyła L. K. wody opadowe z połowy dachu mieszkalnego odprowadzane są rynną spustową na zadaszenie podjazdu w odległości 22 cm od brzegu ściany graniczącej z działką nr ewid. [...]. Inwestor (współwłaściciel działki nr ewid.[...]) oświadczył, że kwestię wystających części blachy na sąsiednią działkę uzgodnił z wcześniejszym właścicielem. Do protokołu kontroli dołączono dokumenty związane z możliwością wykonania spornego zadaszenia w postaci kserokopii postanowienia Urzędu Miasta w L. Wydział Budownictwa, Urbanistyki i Architektury z dnia [...] r. znak: [...]. [...]/91 w sprawie możliwości realizacji garażu dobudowanego do istniejącego budynku mieszkalnego, usytuowanego zgodnie z załącznikiem graficznym, kserokopię warunków wykorzystania terenu, kserokopię szkicu inwentaryzacji budynku z dnia [...] r. sporządzonej przez geodetę J. G., kserokopię oświadczenia z [...] r. A. K., w którym wyraża zgodę na wybudowanie ścianki w granicy do podtrzymania zadaszenia na samochód. W piśmie z dnia [...] r. L. K. zwróciła się do organu I instancji o rozbiórkę spornego zadaszenia. Wydział Architektury i Budownictwa w L. w piśmie z dnia [...] r. poinformował, że w posiadanych rejestrach pozwoleń na budowę oraz zgłoszeń robót budowlanych nie odnaleziono zapisów potwierdzających prowadzenia postępowania w zakresie dobudowy garażu do budynku mieszkalnego przy ul. [...] w L.. Przy piśmie tym przekazano do PINB kopię postanowienia lokalizacyjnego oraz pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego przy ul. [...]. W trakcie kontroli przeprowadzonej w dniu [...] r. na działce nr ewid.[...] ustalono, że od strony północnej do budynku mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie szeregowej dobudowano zadaszenie o wymiarach 6,84 m x 5,50 m. Zadaszenie o konstrukcji drewnianej kryte blachą trapezową ze spadkiem w kierunku ulicy [...] o wysokości h = 2,70 m do 2,38 m. Krokwie oparte częściowo na ścianie zewnętrznej budynku, częściowo na konstrukcji balkonu, zaś od strony ul. [...] oparte jest na ogrodzeniu. Stan techniczny zadaszenia nie stanowi zagrożenia dla życia i zdrowia. Sporządzono jako załącznik do protokołu kontroli szkic sytuacyjny wraz z wymiarami. Inwestor okazał oryginał inwentaryzacji geodezyjnej z dnia 9 grudni 1982 r. i stwierdził, że wrysowane na inwentaryzacji zadaszenie wykonał przed oddaniem budynku do użytkowania. Natomiast w 1991 r. wykonał ściankę osłonową (ściana murowana grubości 12 cm) pomiędzy posesjami ul. [...] nr [...] i nr [...] za zgodą ówczesnej właścicielki nieruchomości ul. [...] nr [...] i poszerzył zadaszenie w stronę posesji nr [...]. Ścianka była postawiona w miejscu istniejącego poprzednio ogrodzenia z siatki metalowej. Zadaszenie istniało już od 1982 r. i było zainwentaryzowane przez geodetę przy odbiorze budynku. Mając na uwadze powyższe ustalenia PINB decyzją z dnia [...] r., Nr [...] umorzył postępowanie administracyjne w sprawie dotyczącej zadaszenia na nieruchomości przy ul. [...] w L.. Decyzją z dnia [...] r., Nr [...] [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego uchylił w całości decyzję z dnia [...] r. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia. Ponownie prowadząc postępowanie organ I instancji ustalił, że wiata garażowa wykonywana była etapami i w stanie w jakim znajduje się obecnie powstała w latach 1991-1992, to znaczy przed wejściem w życie obecnie obowiązującego Prawa budowlanego z 1994 r. (przed [...] r.). W pierwszym etapie wykonano daszek nad wejściem do budynku, w drugim etapie wiatę garażową, zainwentaryzowaną w dniu [...] r. (karta 56 akt I instancji), a następie w trzecim etapie wykonano istniejące zadaszenie wraz ze ścianą pełną od strony działki L. K.. Wiata garażowa wybudowana została samowolnie, bez wymaganego prawem pozwolenia na budowę. Wprawdzie inwestor okazał dokumenty, w tym postanowienie wydane z upoważnienia Prezydenta Miasta L. z dnia [...] r., znak: [...] wraz z załącznikami, jednak wynika z niego, że możliwa jest realizacji garażu w dobudowie do istniejącego budynku mieszkalnego w oparciu o ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu P., zatwierdzonego zarządzeniem Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] r. Postanowienie to nie zwalnia więc inwestora od uzyskania pozwolenia na budowę. W toku postępowania inwestor oświadczył, że zrezygnował z budowy garażu na rzecz wiaty garażowej. Okoliczności faktyczne sprawy wskazują, że stosowanie do unormowania art. 103 ust. 2 Prawa budowlanego z 1994 r. z uwagi na wybudowanie wiaty przed dniem wejścia w życie tej ustawy zastosowane powinny być przepisy Prawa budowlanego z 1974 r. Art. 28 ust. 1 Prawa budowlanego z 1974 r. stanowił, że roboty budowlane, z wyjątkiem rozbiórek, można rozpocząć po uzyskaniu pozwolenia na budowę. W § 44 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia [...] r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego stwierdzono, że pozwolenia na budowę wymaga wykonanie i rozbudowa stałych i tymczasowych budynków. W wyniku przeprowadzonego postępowania PINB ustalił, że sporna wiata garażowa nie spełnia wymagań rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia [...] r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki. W przepisach tego rozporządzenia nie występują takie określenia obiektu budowlanego lub urządzenia budowlanego jak miejsca postojowe czy też zadaszone miejsca postojowe. Dlatego w sprawie niniejszej zastosowanie znajdą przepisy rozporządzenia odnoszące się do garaży. Zgodnie z § 156 rozporządzenia z dnia [...] r. minimalna odległość wolnostojącego garażu dla samochodów osobowych od budynków sąsiednich (z materiałów niepalnych) na terenach zabudowy jednorodzinnej, liczone od ścian garaży nie mających otworów okiennych lub drzwiowych (dla garażu jak w tym wypadku z materiałów palnych o powierzchni do 60 m2 włącznie) wynosi 5 m. Tymczasem wiata garażowa przy ul. [...] w L. narusza wskazany przypis, gdyż dotyka granicy nieruchomości sąsiednich i narożnika budynku sąsiedniego. Dodatkowo wody opadowe z wiaty garażowej skierowane są na nieruchomość sąsiednią, co pozostaje w jawnej sprzeczności z § 79 ust. 1 rozporządzenia z dnia [...] r. Usytuowanie spornej wiaty bezpośrednio przy granicy działki oraz budynku mieszkalnym na sąsiedniej działce niewątpliwie wpływa na pogorszenie warunków użytkowych osób tam mieszkających, bowiem stwarza zagrożenie w przypadku wystąpienia pożaru oraz zacienia część sąsiedniej działki. Oczywistym zatem jest, że wiata stwarza "niebezpieczeństwo dla ludzi lub mienia albo niedopuszczalne pogorszenie warunków zdrowotnych lub użytkowych dla otoczenia". Uzasadnia to zatem zastosowanie art. 37 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego z 1974 r. i zrazem wyklucza zastosowanie art. 40 Prawa budowlanego z 1974 r.