Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 16 czerwca 2020 r., sygn. II SA/Rz 1256/19

Prawo miejscowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Maciej Kobak Sędziowie WSA Marcin Kamiński WSA Paweł Zaborniak /spr./ po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 16 czerwca 2020 r. sprawy ze skargi Wojewody Podkarpackiego na uchwałę Rady Miasta Tarnobrzega z dnia 25 października 1995 r. nr XIX/131/95 w sprawie dni i godzin otwierania oraz zamykania placówek handlu detalicznego, zakładów gastronomicznych i usługowych dla ludności stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie

Wojewoda Podkarpacki złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie (dalej WSA) skargę na uchwałę Rady Miasta Tarnobrzega z 25 października 1995 r., o nr XIX/131/95, w sprawie dni i godzin otwierania oraz zamykania placówek handlu detalicznego, zakładów gastronomicznych i usługowych dla ludności. Organ zawnioskował o stwierdzenie nieważności całości uchwały jako niezgodnej z przepisem art. XII § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Przepisy wprowadzające kodeks pracy (Dz. U. 1974 r. Nr 24, poz. 142 ze zm.; P.w.k.p.) w związku z art. 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. 2019 r., poz. 1292 ze zm.) w zw. z art. 20, art. 22, art. 32 Konstytucji RP, a także o zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi wywiódł, że na mocy art. XII § 1 P.w.k.p. oraz art. 18 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym Rada Miasta Tarnobrzega była organem kompetentnym do podjęcia uchwały. Przepis ten upoważniał radę gminy do wydania uchwały w zakresie określenia czasu tj. dni i godzin otwarcia placówek handlowych, zakładów gastronomicznych i zakładów usługowych dla ludności, który to zakres mieści się w kategorii zadań publicznych służących zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, o czym stanowi art. 166 ust. 1 Konstytucji RP. Wojewoda wywiódł, że kluczowe znaczenie mają także przepisy Konstytucji, a w szczególności art. 20 i 22, stanowiące, że ograniczenie wolności gospodarczej jest dopuszczalne tylko w drodze ustawy i tylko ze względu na ważny interes społeczny. Ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia, moralności publicznej albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw. Wojewoda podkreślił, że takim przepisem ustawowym, ograniczającym swobodę działalności gospodarczej jest art. XII § 1 P.w.k.p., którego prawo stosowania przez gminę wynika z art. 40 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Wskazał także, że jest dopuszczalne ograniczanie wolności działalności gospodarczej, również w drodze aktów prawa miejscowego, ale pod dwoma warunkami: akt musi opierać się na wyraźnym upoważnieniu ustawowym i mieścić się w jego granicach, w tym wyznaczonych przez rato legis regulacji ustawowej, nadto może mieć miejsce jedynie ze względu na ważny interes publiczny.