Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 lipca 2020 r., sygn. V SA/Wa 1833/19

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA - Krystyna Madalińska-Urbaniak (spr.), Sędzia WSA - Tomasz Zawiślak, Sędzia WSA - Jarosław Stopczyński, Protokolant st. specjalista - Mariusz Dzierzęcki, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lipca 2020 r. sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Usługowego [...] sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] czerwca 2019 r. nr [...] w przedmiocie interpretacji przepisów ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oddala skargę

Uzasadnienie

Przedsiębiorstwo produkcyjno-Usługowe "[...]" Sp. [...] z siedzibą w K. (zwana dalej: Skarżący, Wnioskodawca) zwróciła się do Ministra Pracy i Polityki Społecznej o wydanie interpretacji indywidualnej w trybie art. 34 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców . We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca skierował do Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) w dniu [...] października 2018 r. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji na podstawie art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo Przedsiębiorców (Dz. U. z 2018 r. poz. 646 ze zm.), zgodnie z którym przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu lub właściwej państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie wyjaśnienia co do zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej lub składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie (interpretacja indywidualna).

We wniosku przedstawił następujący stan faktyczny :

Wnioskodawca jest pracodawcą posiadającym status zakładu pracy chronionej i dokonuje odpisów amortyzacyjnych środków trwałych, zarówno dla celów podatkowych jak i bilansowych, wyłącznie w oparciu o przepisy podatkowe (metodą podatkową), tzn. nie ustala odrębnego planu amortyzacji dla potrzeb bilansowych, w oparciu o regulacje zawarte w ustawie o rachunkowości. Wnioskodawca nabył w październiku 1998 r., ze środków pochodzących z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych niezabudowaną nieruchomość gruntową (prawo własności). Nabyta nieruchomość gruntowa została zaliczona do środków trwałych, lecz nie podlega amortyzacji o czym stanowi art. 16c pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2018 r. poz.1036, z późn.zm). Na wskazanej przez Wnioskodawcę nieruchomości gruntowej został wybudowany budynek ośrodka wypoczynkowo-rehabilitacyjnego (baza wypoczynkowo-rehabilitacyjna), a koszty budowy sfinansowano ze środków pochodzących z funduszu rehabilitacji. Wybudowany budynek ośrodka wypoczynkowo-rehabiIitacyjnego od sierpnia 2001 r., zgodnie z art. 163 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podlega amortyzacji. Pomimo, że Wnioskodawca jest właścicielem i posiadaczem jednej zabudowanej nieruchomości, to w dokumentacji podatkowej i bilansowej wykazuje dwa środki trwałe, tj. grunt nie podlegający amortyzacji zakupiony ze środków zfron oraz podlegający amortyzacji budynek ośrodka wypoczynkowo-rehabilitacyjnego wybudowanego również ze środków zfron.