Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 18 sierpnia 2020 r., sygn. I SA/Gd 384/20

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Alicja Stępień (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń, Sędzia WSA Ewa Wojtynowska, Protokolant Specjalista Dorota Zawiślińska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 18 sierpnia 2020 r. sprawy ze skargi M.N. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 19 lutego 2020 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2017 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego (dalej w skrócie zwany Naczelnikiem lub organem pierwszej instancji) postanowieniem z dnia 6 listopada 2019 r. wszczął z urzędu postępowanie podatkowe w sprawie określenia M.N. wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2017 rok, a decyzją z dnia 29 listopada 2019 r. określił wysokość zobowiązania podatkowego w tym podatku w kwocie 49.432,00 zł.

Po rozpatrzeniu wniesionego przez stronę odwołania, decyzją z dnia 19 lutego 2020 roku Dyrektor Izby Administracji Skarbowej (dalej w skrócie zwany Dyrektorem lub organem odwoławczym) utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że M.N. w 2017 roku był pracownikiem spółki "A" AS z siedzibą w Norwegii. W 2017 roku podatnik wykonywał pracę na stanowisku Chief Officer na pokładzie statku FPSO P., pod banderą Bahama, eksploatowanego przez "B" Ltda (Brazylia), a statek działał w rejonie T. pole naftowe przynależące do Brazylii. W złożonym zeznaniu podatkowym PIT-36 za 2017 rok podatnik wykazał, że całość dochodów uzyskanych w roku podatkowym 2017 pochodziła ze źródeł położonych na terytorium Norwegii. Do całości uzyskanych dochodów ww. zastosował ulgę abolicyjną. Zdaniem podatnika w stosunku do jego osoby miały zastosowanie przepisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy rządami Polski oraz Norwegii.

Zdaniem Dyrektora w decyzji organu pierwszej instancji trafnie wskazano, że statek morski, na którym podatnik był zatrudniony w 2017 roku jest wykorzystywany jako jednostka typu offshore FPSO, czyli Pływające Punkty Produkcji, Przechowywania i Załadunku (pływający zakład przetwórstwa oleju) - skutkiem czego nie był eksploatowany w transporcie międzynarodowym w rozumieniu Konwencji polsko-norweskiej. Zatem statek, na którym podatnik świadczył pracę najemną w 2017 roku, nie był w ogóle wykorzystywany do transportu.