Wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 sierpnia 2020 r., sygn. IV SA/Wa 135/20

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Aneta Dąbrowska, Sędziowie sędzia WSA Alina Balicka (spr.), sędzia WSA Jarosław Łuczaj, Protokolant ref. staż. Anna Zarek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 sierpnia 2020 r. sprawy ze skargi J. H., A. R., E. H., M. W. i T.H. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] grudnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] grudnia 2019 r. znak: [...] Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi (dalej: minister) utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] (dalej: wojewoda) z dnia [...] września 2017 r. znak: [...] w sprawie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Gminy w [...] z dnia [...] lipca 1980 r. znak: [...] orzekającej o przejęciu na własność Państwa zabudowanego gospodarstwa rolnego stanowiącego własność F. H..

Zaskarżone rozstrzygniecie wydane zostało w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Decyzją z [...] lipca 1980 r., znak: [...], na podstawie art. 2 ustawy z dnia 13 lipca 1957 r. o zmianie dekretu z dnia 18 kwietnia 1955 r. o uwłaszczeniu i o uregulowaniu innych spraw, związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym, Naczelnik Gminy w [...] orzekł o przejęciu na własność Skarbu Państwa gospodarstwa rolnego jako opuszczonego, położonego we wsi [...], obejmującego działki nr [...],[...],[...] o łącznej powierzchni 12,59 ha, stanowiącego własność F. H.. W uzasadnieniu decyzji podano, że właściciel przedmiotowego gospodarstwa wyjechał w lipcu 1980 r. poza granice kraju i nieruchomości rolnej nie rozdysponował. Organ uznał, że nosi ono cechy gospodarstwa opuszczonego i dlatego zasadnym było włączenie go do zasobów Państwowego Funduszu Ziemi.

W dniu [...] czerwca 2017 r. J. H., E. H., M. W., A. R. - spadkobiercy F. H. oraz T. H. (dalej: skarżący) reprezentowani przez adwokata wystąpili do wojewody o stwierdzenie nieważności wyżej wymienionej decyzji zarzucając wydanie jej z rażącym naruszeniem prawa. Podniesiono, m.in., że przedmiotowe gospodarstwo rolne było własnością zarówno F. H. jak i T. H. (T. H.), a decyzja została wydana jedynie na F. H., a do właścicielki - T. H. nie została skierowana. Podkreślono również, że decyzja nie została w ogóle doręczona małżeństwu H.. Zdaniem wnioskodawców organ nie zbadał przesłanek uzasadniających przejęcie wyżej wskazanej nieruchomości rolnej na rzecz Skarbu Państwa oraz nie uzasadnił należycie swojego rozstrzygnięcia. Ich zdaniem nie było podstaw do przejęcia gospodarstwa rolnego zarówno podstawie przepisów art. 2 ustawy z dnia 13 lipca 1957 r. jak również na podstawie art. 15 ust. 1 dekretu o uwłaszczeniu i uregulowaniu innych spraw związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym.