Wyrok WSA w Lublinie z dnia 18 września 2020 r., sygn. I SA/Lu 63/20

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Kazubińska-Kręcisz Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz WSA Andrzej Niezgoda (sprawozdawca) Protokolant Asystent sędziego Krzysztof Kożuch po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 września 2020 r. sprawy ze skargi M. D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej płatnika oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, dalej: "Dyrektor Izby Administracji Skarbowej", "organ odwoławczy", po rozpatrzeniu odwołania M. D., dalej: "płatnik", "strona", "skarżący", od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego [...] dalej: "Naczelnik Urzędu Skarbowego", "organ pierwszej instancji", z dnia [...] r., w sprawie odpowiedzialności podatkowej strony jako płatnika podatku od czynności cywilnoprawnych oraz określenia wysokości należności z tytułu niepobranego podatku za marzec 2019 r., utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji oraz akt sprawy wynika, że po przeprowadzeniu postępowania podatkowego organ pierwszej instancji we wskazanej wyżej decyzji orzekł o odpowiedzialności podatkowej strony jako płatnika podatku od czynności cywilnoprawnych oraz określił wysokość należności z tytułu niepobranego podatku za marzec 2019 r., w kwocie [...]zł.

Organ pierwszej instancji uzasadniając swoje rozstrzygnięcie stwierdził, że wydanie decyzji było konieczne ze względu na dyspozycję art. 30 § 4 Ordynacji podatkowej (aktualnie Dz.U. z 2020 r. poz. 1325), dalej: "o.p." Przywołując brzmienie art. 9 pkt 2 ustawy z 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1519), dalej: u.p.c.c., organ wskazał, że zwolnienie przewidziane w tym przepisie będzie miało zastosowanie jedynie wówczas, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie warunki w nim wskazane. Zdaniem organu pierwszej instancji, R. J. nabywając działkę gruntu nr [...] i nr [...] nie utworzył gospodarstwa rolnego, ponieważ ono już istniało i nabywane grunty były w jego posiadaniu. Na skutek nabycia wskazanych działek nie nastąpił przyrost powierzchni gospodarstwa rolnego, pozostało ono w niezmienionej formie. Naczelnik Urzędu Skarbowego zauważył, że rozwiązanie umowy dzierżawy nastąpiło z tą samą datą, co zawarcie umowy sprzedaży. Wobec powyższego organ uznał, że nie został spełniony warunek konieczny do zastosowania zwolnienia podatkowego.