Wyrok WSA w Łodzi z dnia 25 listopada 2020 r., sygn. II SA/Łd 584/20

Prawo miejscowe; Ochrona zwierząt

Dnia 25 listopada 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Magdalena Sieniuć (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Agnieszka Grosińska-Grzymkowska Sędzia WSA Robert Adamczewski po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 25 listopada 2020 roku sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Łęczycy na uchwałę Rady Gminy w Łęczycy z dnia 25 marca 2020 r. nr XXII/135/2020 w sprawie przyjęcia "Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Łęczyca w 2020 r." stwierdza nieważność § 6 Programu, stanowiącego załącznik do zaskarżonej uchwały. m. d.

Uzasadnienie

Rada Gminy w Łęczycy, na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 506 ze zm.), dalej jako: "u.s.g.", i art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 122 ze zm.), dalej jako: "u.o.z.", przyjęła w dniu 25 marca 2020 r. uchwałę nr XXII/135/2020 w sprawie przyjęcia "Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Łęczyca w 2020 r.".

Prokurator Rejonowy w Łęczycy wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na powyższą uchwałę, wskazując na naruszenie art.11a ust. 2 pkt 2 u.o.z. poprzez niewypełnienie obowiązku wynikającego z upoważnienia ustawowego i jedynie ogólnikowe uregulowanie w § 6 uchwały kwestii dotyczącej opieki nad wolno żyjącymi kotami, w szczególności poprzez zaniechanie wskazania konkretnych działań związanych z opieką nad wolno żyjącymi kotami, w tym częstotliwości ich dokarmia. Wskazując na powyższe Prokurator wniósł o stwierdzenie nieważności § 6 uchwały.

W motywach skargi Prokurator wyjaśnił, że stosownie do art. 11a ust. 1 u.o.z., rada gminy określa, w drodze uchwały, corocznie do dnia 31 marca, program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt. Jednym z punktów tego programu ma być kwestia opieki nad wolno żyjącymi kotami, w tym ich dokarmianie (art. 11a pkt 2 u.o.z.). Podzielając poglądy orzecznictwa, Prokurator podkreślił, że program musi być dostosowany do warunków i okoliczności występujących oraz przewidywanych w danym roku i nie można mu nadawać charakteru ogólnych ram, które dopiero wymagałyby dalszej konkretyzacji. Stąd tak silnie akcentuje się, że wykonawczy charakter aktu nie zostanie zachowany, jeżeli pominie się w nim konkretne działania realizujące zadania w nim przewidziane. Niewystarczające jest zatem niedookreślenie w żaden sposób formy, czy sposobu realizacji zadania. Przepis art. 11a ust. 2 pkt 2 u.o.z. nakłada na radę obowiązek podania konkretnego sposobu działania w zakresie ustalania miejsc, w których przebywają koty wolno żyjące oraz określenia listy społecznych opiekunów (karmicieli) oraz miejsc i częstotliwości dokarmiania tych zwierząt. Dyspozycję art. 11a u.o.z. należy odczytywać w połączeniu z art. 11 u.o.z. Wykładnia celowościowa tych przepisów prowadzi do wniosku, że dla skutecznej realizacji zadań, przy uwzględnieniu krótkoterminowego charakteru tego aktu, zasadnym jest określenie w sposób konkretny sposobu realizacji tych zadań. Wprawdzie program jest wyrazem polityki gminy, ale skoro stanowi podstawę realizacji określonych zadań, koniecznym jest skonkretyzowanie sposobu ich realizacji. W uchwale należy określić częstotliwości dokarmiania kotów, czego w kwestionowanej uchwale zabrało. Wynika z niej, iż opieka nad wolno żyjącymi kotami, w tym ich dokarmianie realizowane będą w ramach potrzeb przez wolontariuszy. Szczegółów działań, w tym częstotliwości dokarmiania, nie wskazano.