Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 9 kwietnia 2021 r., sygn. II SA/Wr 35/21

Egzekucyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Władysław Kulon Sędziowie: Sędzia NSA Halina Filipowicz-Kremis Asesor WSA Wojciech Śnieżyński (spr.) po rozpoznaniu w Wydziale II w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 9 kwietnia 2021 r. sprawy ze skargi P. J. na postanowienie D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] listopada 2020 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Postanowieniem z [...].11.2020 r. (nr [...]) D. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego (dalej jako DWINB), po rozpoznaniu zażalenia P. J. (dalej jako "skarżący"), utrzymał w mocy postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla miasta W. z [...].09.2020 r. (nr [...]) nakładające na skarżącego - inwestora robót budowlanych polegających na budowie ogrodzenia na terenie działek nr [...] i [...] we W. obręb S. - grzywnę w kwocie 10.000 zł w celu przymuszenia do wykonania obowiązku wynikającego z decyzji DWINB z [...].06.2019 r. (nr [...]), utrzymującej w mocy decyzję PINB z [...].04.2019 r. (nr [...]) nakazującej skarżącemu rozbiórkę tego ogrodzenia jako wzniesionego bez wymaganego prawem zgłoszenia.

W motywach postanowienia organ wyjaśnił, że organ I instancji ustalił, że objęty nakazem robótki obowiązek nie został wykonany (część ogrodzenia na terenie działki nr [...] nie została rozebrana, a część ogrodzenia na terenie działki nr [...] zamiast zostać rozebrana została pokryta częściowo blachą). W tym stanie rzeczy PINB, po wcześniejszym wystosowaniu do skarżącego upomnienia, wystawił w dniu [...].09.2020 r. tytuł wykonawczy nr [...] oraz nałożył na skarżącego grzywnę w celu przymuszenia na podstawie art. 119 i n ustawy z 17.06.1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2020 r., poz. 1427) - dalej: u.p.e.a. W dalszej części organ wskazał podstawy prawne do zastosowania tego rodzaju środka egzekucyjnego, wyjaśnił powody, dla których uznał, że grzywna jest w jego ocenie środkiem najmniej uciążliwym, zaś kwota 10 000 zł adekwatna. Organ wyjaśnił również, że wysokość grzywny w niniejszej sprawie nie przekracza dopuszczalnej kwoty 10 000 zł, a na jej wysokość wpływa cel postępowania egzekucyjnego, jakim jest doprowadzenie do wykonania obowiązku. WINB wskazał przy tym, że nie możne pominąć tego skarżący, po wykonaniu jedynie niewielkiej części obowiązku (protokół kontroli nr [...] z [...].10.2020 r.), nie podejmował działań wskazujących na zamiar wykonania nakazu, a w zażaleniu kwestionuje zasadność wykonania rozbiórki rzeczonego ogrodzenia. Według organu, postawa skarżącego wskazuje, że pomimo deklaracji, nie miał on zamiaru wykonać w całości nakazu, świadczy o tym choćby fakt, iż zobowiązany zamiast rozebrać ogrodzenie część jego elementów zasłonił dodatkowymi elementami, twierdząc, że nie można im przypisać roli ogrodzenia lub są one elementami wewnętrznych wygrodzeń różnych funkcji wewnątrz należących do niego działek. Zdaniem organu jest to okoliczność istotna, przemawiająca za określeniem grzywny w celu przymuszenia w maksymalnej wysokości. Za wymierzeniem takiej kwoty grzywny przemawia również fakt, że w przypadku egzekucji obowiązków wynikających z prawa budowlanego grzywna w celu przymuszenia nakładana jest jednorazowo. Wobec tego kwota grzywny musi być na tyle wysoka i uciążliwa, aby doprowadziła do wykonania nakazu przez zobowiązanego, a nie poprzez zastosowanie wykonania zastępczego.