Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 29 września 2021 r., sygn. II SA/Bd 158/20
Budowlane prawo
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Leszek Tyliński Sędziowie sędzia WSA Jarosław Wichrowski (spr.) asesor WSA Katarzyna Korycka po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 września 2021 r. sprawy ze skargi S. M. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. z dnia [...] grudnia 2019 r., nr [...] w przedmiocie rozbiórki obiektu budowlanego oddala skargę.
Uzasadnienie
Decyzją z dnia [...] października 2019 r., nr [...], Państwowy Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w T. na podstawie art. 104 i art. 130 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2019 r. poz. 2096 ze zm. dalej powoływana jako kpa), art. 83 ust. 1 i art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jednolity Dz. U. z 2018 r. poz. 1202 ze zm., dalej powoływana jako Pb) nakazał S. M. (dalej określana jako Skarżąca) rozbiórkę obiektu budowlanego o funkcji mieszkalnej wraz z bezodpływowym zbiornikiem na nieczystości ciekłe, usytuowanego na terenie działki ogrodniczej nr [...] Rodzinnych Ogrodów Działkowych im. [...] przy ul. O. w T. działce geodezyjnej nr ewidencyjny [...],w obrębie nr ewidencyjny [...].
W uzasadnieniu organ wskazał, że podczas kontroli budowy ww. obiektu budowlanego przeprowadzonej 20.08.2018 r. stwierdzono, że na działce ogrodniczej nr [...] pobudowano budynek o nieregularnym kształcie o powierzchni zabudowy 46,39 m2 (z ociepleniem o grubości ok. 7 cm) i wysokości w kalenicy mierzonej od poziomu terenu wynoszącej 4,97 m, z dachem dwuspadowym oraz dobudowanym tarasem o wymiarach 1,96 m x 6,10 m i powierzchni 11,96 m2.
Pojęcie "powierzchni zabudowy" nie zostało zdefiniowane w przepisach prawa budowlanego. Definicja zawarta w Polskiej Normie "PN-IS09836.1997 - Właściwości użytkowe w budownictwie - Określenie i obliczanie wskaźników powierzchniowych kubaturowych (publ. przez Polski Komitet Normalizacyjny w październiku 1997 r., uchwała nr 33/97-o, dalej: PN-ISO 9836:1997) powszechnie stosowana jest do charakteryzowania obiektów w budownictwie i wykorzystywana jest do kontroli stosowaniu przepisów prawa budowlanego. Polskie Normy nie są co prawda przepisami prawa, jednak z celów i zasad, dla których utworzono zbiór Polskich Norm, jak również z unormowań prawnych, zawartych w art. 2 pkt 3, 4 i 5 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o normalizacji (Dz. U. Nr 169, poz. 1386 ze zm.) wynika, że pod pojęciem normy rozumie się dokument przyjęty w drodze konsensusu i zatwierdzony przez upoważnioną jednostkę, ustalający - do powszechnego i wielokrotnego stosowania - zasady, wytyczne lub charakterystyki odnoszące się do różnych rodzajów działalności lub ich wyników i zmierzających do uzyskania optymalnego stopnia uporządkowania w określonym zakresie (por. wyrok NSA z 6.05.2008 r., I OSK 785/07). Zatem pojęciu "powierzchnia zabudowy" należy przypisywać dokładnie takie znaczenie, jakie dla tego parametru przyjęto oficjalnie we właściwej Polskiej Normie. Zgodnie z punktem 5.1.2.2 cytowanej wyżej Normy "powierzchnia zabudowy jest wyznaczona przez rzut pionowy zewnętrznych krawędzi budynku na powierzchnię terenu. Do tej powierzchni nie wlicza się powierzchni obiektów budowlanych ani ich części nie wystających ponad powierzchnię terenu, powierzchni elementów drugorzędnych, np. schodów zewnętrznych, ramp zewnętrznych, daszków, markiz, występów dachowych, oświetlenia zewnętrznego, powierzchni zajmowanej przez wydzielone obiekty pomocnicze (np. szklarnie, altany, szopy)". Powierzchnia zabudowy powstaje jako powierzchnia otrzymana przez zrzutowanie bryły budynku (zewnętrznych krawędzi ścian) w stanie wykończonym. Zatem przy obliczaniu powierzchni zabudowy należy uwzględnić każdą warstwę ścian, w tym jego docieplenie.
