Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 15 lutego 2022 r., sygn. I SA/Gl 1354/21

Podatek od nieruchomości; Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Suleja-Klimczyk, Sędzia WSA Agata Ćwik-Bury (spr.), Asesor WSA Monika Krywow, Protokolant specjalista Marta Lewicka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lutego 2022 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Częstochowie z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego od nieruchomości za 2009 r. uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

1.Przedmiotem skargi Prokuratora Prokuratury Rejonowej w L. (dalej: Prokurator) jest wydana na podstawie art. 233 §1 pkt 1 i art. 247 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz .U. z 2020, poz. 1325, dalej: o.p.) decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Częstochowie (dalej: Kolegium) z dnia [...] nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Kolegium z dnia [...] nr [...] w sprawie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej.

2. Dotychczasowy przebieg postępowania.

2.1. W dniu [...] Kolegium po rozpatrzeniu wniosku Prokuratora o wszczęcie postępowania w celu usunięcia stanu niezgodnego z prawem wydało decyzję nr [...], mocą której odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji Kolegium z dnia [...], sygn. [...], którą uchylono w całości decyzję Wójta Gminy H. (dalej: Wójt) nr [...] z dnia [...] w sprawie określenia spółce A S.A. z siedzibą w W. (dalej: A) wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za rok 2009 w kwocie [...] zł i umorzono postępowanie w sprawie.

W uzasadnieniu Kolegium podniosło, zgodnie z zasadą związania oceną prawną zawartą w wyroku WSA, skład orzekający Kolegium wydający ww. decyzję z dnia [...] uznał, że odcinek gazociągu ukończony na terenie Gminy H. nie mógł być przedmiotem opodatkowania.

W dalszej Kolegium kolejności przywołało art. 247 § 1 o.p. i wskazało, że zgodnie z utrwalonym poglądem judykatury "Z rażącym naruszeniem prawa mamy do czynienia wówczas, gdy treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu, a istnienie sprzeczności da się wykazać przez proste zestawienie przepisu i rozstrzygnięcia. Nie chodzi przy tym o błędy w wykładni prawa, ale o przekroczenie prawa w sposób jasny i niedwuznaczny. Przekroczenie normy prawnej musi mieć charakter jednoznaczny, co ma miejsce w sytuacji oczywistej sprzeczności pomiędzy treścią przepisu prawa a rozstrzygnięciem objętym decyzją" (wyroki WSA w Poznaniu z dnia 4 grudnia 2013 r. I SA/Po 1102/13, WSA w Gdańsku z dnia 15 stycznia 2014 r., I SA/Gd 1461/13). W orzecznictwie podnoszono także, że "Kwestię nieważności decyzji należy analizować przez pryzmat treści samej decyzji ("treść decyzji pozostaje w sprzeczności"). Wada powodująca nieważność rozstrzygnięcia musi tkwić w samej decyzji, co oznacza, że z reguły jest następstwem rażącego naruszenia prawa materialnego. Nie będzie uzasadniać stwierdzenia nieważności decyzji naruszenie przepisów postępowania, nawet o charakterze rażącym, jeżeli sama treść decyzji odpowiada prawu" (wyrok WSA w Gliwicach z dnia 16 czerwca 2014 r. III SA/Gl 476/14).