Wyrok WSA w Krakowie z dnia 11 października 2022 r., sygn. II SA/Kr 988/22

Wodne prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Bursa Sędziowie WSA Piotr Fronc (spr.) WSA Sebastian Pietrzyk po rozpoznaniu w dniu 11 października 2022 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. E. Sp. z o.o. w J. G. na decyzję Dyrektora Zarządu Zlewni w Nowym Sączu Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie z dnia 6 czerwca 2022r. znak KR.ZUO.3.471.1.27.OP.2022.AF I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; II. zasądza od Dyrektora Zarządu Zlewni w Nowym Sączu Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie na rzecz strony skarżącego T. E. Sp. z o.o. w J. G. kwotę 597zł ( pięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych ) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Dyrektor Zarządu Zlewni w Nowym Sączu Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie, informacją Nr 27 ZZ Nowy Sącz, OP/I kwartał/2022, z dnia 27 kwietnia 2022 roku, znak: KR.ZUO.3.471.1.27.OP.2022.AF, ustalił podmiotowi: T. E. Sp. z o. o. w związku z korzystaniem z usług wodnych polegających na poborze wód do celów energetycznych Elektrowni Wodnej Kuźnica bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego za okres I kwartału 2022 r. opłatę podwyższoną w wysokości 1.425,00 zł. W dniu 25 maja 2022 roku wpłynęła do Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie, Zarządu Zlewni w Nowym Sączu, reklamacja podmiotu: T. E. Sp. z o. o. z dnia 16 maja 2022 r. od ustalenia opłaty podwyższonej określonej w ww. informacji. W reklamacji tej, wskazano na brak podstawy do naliczenia opłaty podwyższonej, bowiem nie ziściły się przesłanki określone w art. 281 ust. 1 Ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (t.j. Dz, U. z 2021 r. poz. 2233 z późn. zm.) Dalej podniesiono, iż na gruncie aktualnego orzecznictwa (szczególnie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie) w zakresie możliwości naliczenia opłat podwyższonych wobec braku wymaganego pozwolenia wodnoprawnego, wskazuje się na konieczność uprzedniego wydania przez organ ostatecznej decyzji o wygaśnięcia tego pozwolenia. Do czasu wydania takiej decyzji mającej charakter ostateczny, opłaty podwyższone nie mogą być naliczane. Zasadnym jest bowiem uznanie, że taka decyzja ma charakter konstytutywny. W ocenie podmiotu składającego reklamację, ustalenie Spółce opłaty podwyższonej nastąpiło z istotnymi uchybieniami w zakresie przepisów prawa jak też ustaleń faktycznych. Przysługujące Spółce pozwolenie wodnoprawne wydane na mocy decyzji Starosty Tatrzańskiego z dnia 28 sierpnia 2000 r., nadal bowiem pozostaje w obrocie prawnym. Ostatecznie Spółka wniosła o uznanie reklamacji i o odstąpienie od naliczenia opłaty podwyższonej. Organ nie uwzględnił reklamacji i na podstawie art. 273 ust. 6 art. 281 ust. 5 Prawa wodnego oraz art. 104 k.p.a., decyzją z dnia 06 czerwca 2022 r. znak: KR.ZUO.3.471.1.27.OP.2022.AF w związku z korzystaniem z usług wodnych polegających na poborze wód powierzchniowych bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego za okres I kwartału 2022 r. określił opłatę podwyższoną w wysokości [...] zł. za korzystanie do celów energetycznych z wód Potoku Olczyckiego dla Elektrowni Wodnej Olcza. W ocenie organu brak jest podstaw do uznania, że decyzja określająca opłatę podwyższoną za korzystanie z usług wodnych polegających na poborze wód powierzchniowych do celów przemysłowych z wód Potoku Olczyckiego bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego została wydana z naruszeniem przepisów prawa materialnego i procesowego. Organ wskazał, że żaden przepis prawa nie nakłada na Organ obowiązku wydawania decyzji o wygaszeniu pozwoleń wodnoprawnych, o których mowa w art. 11 ustawy z dnia 03.06.2005 r. o zmianie ustawy - Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2005 r., nr 130, poz. 1087 ze zm.). Skarżący błędnie przyjmuje, że w tym przypadku konieczne było wydanie decyzji wygaszającej, aby organ mógł przyjąć, że pozwolenie wygasło. Powyższy artykuł wskazywał, że pozwolenia wodnoprawne na szczególne korzystanie z wód innych niż określone w art. 205 ust. 1 ustawy, wydane na okres dłuższy niż 20 lat, wygasają po upływie 20 lat od dnia, w którym decyzje o wydaniu pozwolenia wodnoprawnego stały się ostateczne. Decyzja, na którą powołuje się Skarżący została wydana w dniu 28 sierpnia 2000 r. na okres dłuższy niż 20 lat. Decyzja powyższa jest ostateczna, strona nie występowała o wydanie nowego pozwolenia wodnoprawnego, jak również Organ nie wydał decyzji o jego wygaśnięciu. Poza sporem pozostaje kwestia, że w okresie za jaki naliczona została opłata podwyższona strona dokonywała poboru wody. Z ww. przepisów nie wynika obowiązek wygaszenia pozwolenia. Tak więc Spółka na dzień wydania decyzji przez Dyrektora Zarządu Zlewni w Nowym Sączu w dniu 06 czerwca 2022r. w przedmiocie określenia opłaty podwyższonej, nie posiadała wymaganego prawem pozwolenia wodnoprawnego na korzystanie do celów energetycznych z wód Potoku Olczyckiego dla Elektrowni Wodnej Olcza. Art. 11 ustawy z 03.06.2005 r. o zmianie ustawy - prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. nr 130, poz. 1087), stanowił, że pozwolenia wodnoprawne na szczególne korzystanie z wód inne niż określone w art. 205 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1 ustawy, wydane na okres dłuższy niż 20 lat, wygasają po upływie 20 lat od dnia, w którym decyzje o wydaniu pozwolenia wodnoprawnego stały się ostateczne. Przepis ten wprost zatem wskazuję, że decyzję tego rodzaju w tym decyzja skarżącego wygasają z mocy prawa. Organ zwrócił uwagę, że gdyby ustawodawca miał w zamiarze wygaszanie decyzji wydawanych uprzednio na okres dłuższy niż 20, od wydania przez organ decyzji o wygaszeniu takiego pozwolenia, to z pewnością nie użyłby sformułowania "z mocy prawa". Przepis art. 11 z mocy prawa bowiem skrócił okres obowiązywania określonych pozwoleń wodnoprawnych w tym decyzji skarżącego. Niezasadnym wydaje się zatem twierdzenie Skarżącego, że decyzja ma charakter konstytutywny. Aktualne orzecznictwo wypowiedziało się już w tej kwestii i wskazało, na deklaratoryjny charakter decyzji stwierdzającej wygaśnięcie pozwolenia wodnoprawnego na skutek upływu czasu na który zostało wydane pozwolenie. NSA orzekł, że decyzja stwierdzająca wygaśnięcie pozwolenia wodnoprawnego z powodu upływu czasu, na który zostało wydane, jest jedynie potwierdzeniem wygaśnięcia uprawnień wynikających z pozwolenia, którego termin obowiązywania już upłynął (Wyrok NSA z dnia 09.10.2018 r. II OSK 2459/16). Podobnie wypowiedział się także WSA w Krakowie, który orzekł, że brak stwierdzenia wygaśnięcia pozwolenia wodnoprawnego w drodze decyzji pozostaje okolicznością, która nie ma bezpośredniego wpływu na wymierzenie opłaty podwyższonej (WSA w Krakowie wyrok z dnia 07.01.2020 r. sygn. akt II SA/Kr 1236/19).