Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 3 października 2022 r., sygn. I SA/Wr 1104/21

Podatek akcyzowy

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Marta Semiczek, Sędziowie: Sędzia WSA Daria Gawlak – Nowakowska, Sędzia WSA Dagmara Stankiewicz – Rajchman (sprawozdawca), , Protokolant: Specjalista Anna Terlecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 3 października 2022 r. sprawy ze skargi: D. P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 22 września 2021 r. nr 0201-IOV-21.605.2.2021 w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za listopad 2011 r.: oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 22 września 2021 r., nr 0201-IOV-21.605.2.2021, Dyrektor Izby Administracji Skarbowej we W. (dalej jako: DIAS, organ), utrzymał w mocy własną decyzję z dnia 23 czerwca 2021 r., nr 0201-IOA.605.7.2021, którą odmówił uchylenia decyzji ostatecznej Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia 27 maja 2015 r. nr 450000-IAGW.860.113.2015.MW.750 (dalej: decyzja ostateczna DIC) wydanej wobec D. P. (dalej: strona, skarżący) w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za październik 2011 r.

Jak wynika z akt sprawy, w toku prowadzonego wobec strony postępowania

w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za październik 2011 r. organy podatkowe ustaliły, że strona posiadała olej napędowy nabyty z nieujawnionego źródła, od którego na wcześniejszych etapach obrotu nie został uiszczony podatek akcyzowy. Ustalenia te zostały zawarte w decyzji ostatecznej z dnia 27 maja 2015 r., która stała się przedmiotem skargi oddalonej przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 16 lutego 2016 r., sygn. akt I SA/Wr 1521/15.

Pismem z 1 marca 2021 r. strona złożyła wniosek o wznowienie postępowania

w sprawie o określenie zobowiązania z tytułu podatku akcyzowego za październik 2011 r. na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.; dalej: O.p.). Zdaniem strony postępowanie dowodowe przeprowadzone w sprawie zakończonej decyzją ostateczną DIC było niewystarczające, zaś dopiero czynności podjęte przed sądami powszechnymi ujawniły rzeczywisty przebieg dostaw i nieznane dotychczas okoliczności sprawy. Postanowieniem z dnia 12 kwietnia 2021 r. DIAS wznowił postępowanie w sprawie zakończonej decyzją ostateczną DIC. We wniosku strona wskazała, że: 1) została dwukrotnie uniewinniona od zarzutu popełnienia przestępstw skarbowych tj. wyrokiem Sądu Rejonowego w Kłodzku Wydział II Karny, sygn. II K 725/18 oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu Wydział III Karny sygn. III K 229/19; 2) przed Sądem Rejonowym w Kłodzku II Wydział Karny toczą się lub toczyły sprawy o przestępstwa skarbowe z art. 56 § 2 i in. k.k.s. w których w charakterze oskarżonych występowali J. D. (sygn. II K 1399/18) i T. K. (sygn. II K 1306/18). Oskarżeni ci wskazywali jako podmiot od którego nabywali paliwo, stację paliw nr 112 w B. i jako sprzedającego W. B.. O fakcie tym D. P. dowiedział się dopiero w 2019 r. w toku postępowania, które toczyło się z kolei z jego udziałem jako oskarżonego przed Sądem Rejonowym w Kłodzku II Wydział Karny, sygn. II K 725/18; 3) w toku rozprawy przed Sądem Okręgowym w Świdnicy Wydział IV Karny Odwoławczy, sygn. IV Ka 599/20 świadek T. S. zeznał, że był zastraszany przez P. B. i że miało to miejsce bezpośrednio przed terminem jego przesłuchań