Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 29 listopada 2022 r., sygn. III SA/Gl 325/22

Inspekcja sanitarna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Brandys-Kmiecik, Sędziowie Sędzia WSA Dorota Fleszer (spr.), Asesor WSA Piotr Pyszny, Protokolant Specjalista Joanna Pasiecznik-Sól, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 listopada 2022 r. sprawy ze skargi N. B. na czynność Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w J. w przedmiocie objęcia kwarantanną stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności.

Uzasadnienie

N.B. (dalej: Skarżąca) reprezentowana przez przedstawiciela ustawowego - matkę A.R. zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach czynność objęcia ją kwarantanną, wykonaną przez Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w J. (dalej: PPIS) w dniu 1 lutego 2022 r.

Ze skargi wynika, że o czynności objęcia kwarantanną matka Skarżącej dowiedziała się w dniu 1 lutego 2022r. W tym dniu o godz. 08:41 otrzymała pierwszy telefon od pracownika Przedszkola Miejskiego nr [...] w J. (dalej: Przedszkole) z informacją, aby odebrała córkę z Przedszkola, ponieważ do 4 lutego 2022 r. będzie zamknięte. Pracownik Przedszkola nie wiedział, czy Skarżąca ma odbyć kwarantannę. O godzinie 8:47 matka Skarżącej otrzymała kolejny telefon z Przedszkola od Pani K.W. Uzyskała informację, że w dniu 1 lutego 2022 r. o godzinie ósmej PPIS telefonicznie przekazało decyzję o zamknięciu przedszkola do 4 lutego 2022 r. ze względu na zachorowalność dzieci. Córka Skarżącej miała kontakt z osobą zarażoną w dniu 26 stycznia 2022r., zostaje więc nałożona na nią kwarantanna.

Jak podaje matka Skarżącej nie wydano decyzji administracyjnej o zastosowaniu kwarantanny. Według Skarżącej najprawdopodobniej wynika to z zastosowania przez PPIS § 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii z 6 maja 2021 r., ale w/w ust 2 przepis rozporządzenia jest jednak sprzeczny z przepisami ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi z 2008 r., kodeksem postępowania administracyjnego oraz Konstytucją RP. Poza tym został on wydany z przekroczeniem delegacji ustawowych dla Rady Ministrów, bo żaden przepis znowelizowanej ustawy o chorobach zakaźnych nie zezwolił na wyłączenie w rozporządzeniu - formy decyzji administracyjnej dla nakładania kwarantanny. Matka Skarżącej powołała się na stosowne w tym zakresie orzecznictwo sądowoadministarcyjne. Nakładanie na osoby zdrowe kwarantanny tj. zakazu opuszczania określonego miejsca jest jednoznacznie z "pozbawieniem wolności" bez wyroku sądowego, w znaczeniu nadanym temu przez art. 41 ust. 1 Konstytucji RP. Regulacje dotyczące tej materii muszą zatem sprostać standardowi ochrony praw obywatela określonym normą art. 41 ust. 2 Konstytucji RP. Skoro ustawodawca nie zdecydował się na wprowadzenie przewidzianego w Konstytucji RP stanu nadzwyczajnego to nie ma żadnego prawno-konstytucyjnego, ani merytorycznego powodu dla niezastosowania przywołanych standardów, celem oceny (nie)legalności pozbawienia skarżącej wolności osobistej.