Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 7 grudnia 2022 r., sygn. II SA/Bd 1539/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Katarzyna Korycka (spr.) Sędziowie sędzia WSA Joanna Janiszewska-Ziołek asesor WSA Mariusz Pawełczak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 7 grudnia 2022 r. sprawy ze skargi J. P. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] października 2021 r. nr [...] w przedmiocie pozwolenia na budowę oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lipca 2021 r. nr [...] Prezydent M. B., po rozpatrzeniu wniosku z dnia [...] stycznia 2021 r. (uzupełnionego w dniu [...] lutego 2021 r.) zatwierdził projekt zagospodarowania działki lub terenu oraz projekt architektoniczno-budowlany i udzielił pozwolenia na budowę dla [...] sp. z o.o. w B. (dalej powoływanej jako "spółka", "inwestor") obejmującą budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażem wbudowanym wraz z zagospodarowaniem terenu w postaci dróg wewnętrznych i chodników oraz zewnętrznych instalacji kanalizacji sanitarnej, kanalizacji deszczowej, kanalizacji teletechnicznej oraz oświetleniem terenu przy ul. [...] w B. (działka nr ew. [...] w obrębie [...]).

Od powyższej decyzji odwołanie wnieśli J. oraz E. P., domagając się jej uchylenia w całości, jako niezgodnej z obowiązującym prawem, w tym w szczególności z uchwałą nr [...] Rady M. B. z dnia [...] marca 2011 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "[...]" w B. (dalej powoływaną jako "mpzp") oraz z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (t.j. Dz.U. 2019 r. poz. 1065 ze zm., dalej powoływanym jako "rozporządzenie MI"). W uzasadnieniu odwołania wskazali, że w niniejszej sprawie zapadły już wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 19 maja 2015 r. sygn. akt II SA/Bd 145/15 oraz z dnia 28 września 2016 r. sygn. akt II SA/Bd 780/16, a także Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 marca 2019 r. sygn. akt II OSK 1214/17. Przy czym jak zaznaczyli, inwestor po raz kolejny złożył dokumentację bez uwzględnienia uzasadnienia ww. wyroków, a organ wydał decyzję nie stosując się do wskazanej przez sądy wykładni przepisów. Inwestor zaprojektował bowiem część miejsc postojowych w systemie parkowania dwupoziomowego, co w ich ocenie jest niezgodne z ustaleniami zarówno mpzp, jak i rozporządzenia MI, w którego zapisach – jak zaznaczyli - nie ma mowy o dopuszczeniu platform mechanicznych do podnoszenia pojazdów. Ponadto zaznaczyli, że konstrukcja platform uzależnia dostępność miejsca parkingowego od wymogu koniecznego wyprowadzenia jednego z pojazdów z platformy w celu umożliwienia zajęcia kolejnego miejsca, co nie spełnia obligatoryjnego wymogu mpzp, a jednocześnie rzutuje na bezpieczeństwo osób tymczasowo/przypadkowo korzystających z garażu. Wskazali również na niezachowanie w sprawie wymaganej odległości od granicy z sąsiednią działką budowlaną, podnosząc przy tym, że podziemna część budynku spełniająca funkcje użytkowe, nie znajduje się całkowicie poniżej poziomu otaczającego terenu, gdyż wyniesienie kondygnacji podziemnej ponad otaczający ją teren i obsypanie jej ziemią, w ocenie odwołujących się, stanowi obejście przepisów. W związku z tym budynek na działce budowlanej winien być usytuowany w odległości nie mniejszej niż 4 m od granicy tej działki w przypadku budynku zwróconego ścianą z oknami lub drzwiami w stronę tej granicy – zgodnie z zapisami rozporządzenia MI. Ponadto zaznaczyli, że planowane w projekcie podniesienie terenu ze wszystkich stron planowanego budynku, związane z projektowanym garażem podziemnym, powoduje podniesienie rzędnej terenu ponad poziom otaczającego terenu, co w sposób istotny rzutuje na brak spełnienia przez inwestora wymagań dotyczących powierzchni zabudowy, wysokości zabudowy, odległości od granicy działki i innych parametrów techniczno-budowlanych, w tym zabezpieczeń przed spływem wód. Zarzuty podnieśli także w zakresie zjazdu do garażu, który inwestor planuje zrealizować w ich ocenie wbrew obowiązującym przepisom – skrajnie nachylonym stokiem, bez zapewnienia kierowcy prawidłowego pola widoczności oraz możliwości bezpiecznego włączenia się do ruchu, podnieśli, że w projekcie nie załączono aktualnej decyzji organu zarządzającego ruchem zezwalającej na lokalizację zjazdu publicznego do drogi publicznej i wskazali na zastrzeżenia odnośnie zbiornika na deszczówkę.