Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 22 lutego 2023 r., sygn. II SA/Bd 1170/22

Ewidencja ludności

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Katarzyna Korycka (spr.) Sędziowie sędzia WSA Joanna Brzezińska asesor WSA Mariusz Pawełczak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 lutego 2023 r. sprawy ze skargi S. N. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2021 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z miejsca pobytu stałego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] października 2020 r. nr [...] Burmistrz S. K., po rozpatrzeniu wniosku z dnia [...] lipca 2019 r. orzekł o wymeldowaniu skarżącego S. N. z miejsca zameldowania na pobyt stały pod adresem Ś. [...], gm. S. K.. W uzasadnieniu decyzji Burmistrz wskazał, że z ww. wnioskiem o wymeldowanie wystąpił właściciel nieruchomości w [...], brat skarżącego A. N., podnosząc w treści wniosku, że S. N. nie mieszka w domu rodzinnym pod ww. adresem od ponad 15 lat, że wcześniej mieszkał na terenie posesji w przyczepie kempingowej oraz że około 10 lat temu kupił działkę rekreacyjną, na której obecnie mieszka. Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego organ I instancji stwierdził, że ze zgromadzonego materiału dowodowego – w szczególności z zeznań stron i przesłuchanych w sprawie świadków (m.in. sąsiadów, siostry skarżącego, matki skarżącego) wynika, że skarżący opuścił miejsce zameldowania na pobyt stały i nie dokonał czynności wynikającej z art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (Dz.U z 2019 r. poz. 1397 ze zm., dalej powoływanej jako "uel"). Podkreślił m.in., że sam skarżący w zeznaniu z dnia [...] lipca 2019 r. wskazał, że w [...] nie przebywa od 2018 r. i mieszka na działce w [...]. Organ wskazał też, że skarżący w toku postępowania w sprawie kwestionował głównie prawo brata A. do przedmiotowej nieruchomości, a jego zeznania uwiarygodniły tym samym, że celem podejmowanych przez niego działań (m.in. złożenia wniosku o ubezwłasnowolnienie matki) nie jest zamiar zamieszkania w [...], lecz podważenie prawnego zapisu nieruchomości przez matkę na brata A.. Jednocześnie organ wskazał, że skarżący od wielu lat nie koncentruje swojego życia w Ś. [...] i nie podejmuje żadnych działań, które dowodziłyby że chciałby powrócić do miejsca zameldowania. Ponadto nie posiada prawa do przedmiotowego lokalu, od wielu lat nie posiada kluczy do mieszkania, bywa w Ś. [...] sporadycznie i tylko w obejściu, nie posiada w nieruchomości żadnych rzeczy pierwszej potrzeby. Przy czym, jak wskazał organ, długotrwały, utrzymujący się stan faktyczny, w którym osoba zameldowana na pobyt stały w danym lokalu rzeczywiście nie mieszka, nie wykazując przy tym rzeczywistego zamiaru powrotu do miejsca, w którym posiada formalnie zgłoszony pobyt stały, bezspornie świadczy o tym, że po jej stronie zostały spełnione przesłanki określone w art. 33 uel. W związku z powyższym organ I instancji wskazując, że postępowanie meldunkowe nie jest właściwym środkiem do rozwiązywania sporów rodzinnych, ani majątkowych lub też innych kwestii prawnych, ponieważ ewidencja ludności służy wyłącznie rejestracji stanu faktycznego, a nie stanu prawnego – stwierdził, że w sprawie zaistniały podstawy do wydania decyzji o wymeldowaniu skarżącego.