Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 2 marca 2023 r., sygn. I SA/Wr 589/22

Podatki inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Gawlak- Nowakowska, Sędziowie Sędzia WSA Marta Semiczek, Asesor WSA Iwona Solatycka (sprawozdawca), , Protokolant: Starszy specjalista Edyta Luniak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie 21 lutego 2023 r. sprawy ze skargi S. Sp. z o.o. zs. w L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Legnicy z dnia 6 czerwca 2022 r. nr SKO/PO-413/154/2022 w przedmiocie odmowy zwrotu nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2020 r. oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Przedmiotem zaskarżenia jest decyzja ostateczna Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Legnicy (dalej SKO, organ odwoławczy, organ II instancji) nr SKO/PO-413/154/2022 z dnia 6 czerwca 2022 r., utrzymująca w mocy decyzję Prezydenta Miasta L. (organ I instancji) nr FN.3120.2226.4.2022.XVz dnia 1 lutego 2022r. w przedmiocie odmowy zwrotu nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2020 rok, w kwocie 67.223,09 zł wydana wobec S. sp. z o.o. siedzibą w L. (dalej Spółka, Strona, Skarżący).

Z akt sprawy wynika, że Spółka pismem z dnia 25 listopada 2021 r., zwróciła się do Prezydenta Miasta L. o zwrot nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2020 r. w kwocie 67.223,09 zł oraz o zwrot oprocentowania od nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2020 r., za okres od dnia powstania nadpłaty do 30 dnia od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 lutego 202lr. o sygn. akt SK 39/19. Uzasadniając spój wniosek Spółka wskazała, że w dniu 24 lutego 2021 r. Trybunał Konstytucyjny wydał wyrok w sprawie o sygn. akt SK 39/19, w którym orzekł, że art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. - o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1170) dalej u.p.o.l., rozumiany w ten sposób, że o powiązaniu gruntu, budynku lub budowli z prowadzeniem działalności gospodarczej decyduje wyłącznie posiadanie gruntu, budynku lub budowli przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą, jest niezgodny z art. 64 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 i art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Przytaczając fragmenty z komunikatu wydanego po ogłoszeniu wyżej wymienionego wyroku oraz tezy z uzasadnienia samego wyroku Trybunału, z których wynika, że przedsiębiorcy nie mogą być obciążani wyższą stawką podatku jedynie z powodu posiadania nieruchomości, które nie służą im do prowadzenia działalności gospodarczej, ponieważ opodatkowanie taką stawką podatku od nieruchomości gruntów lub budynków niewykorzystywanych i niemogących być potencjalnie wykorzystywanymi do prowadzenia działalności gospodarczej, wyłącznie ze względu na posiadanie ich przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą Trybunał uznaje za niezgodne z art. 64 ust. 1 Konstytucji, Spółka wskazała będące w jej posiadaniu budynki położone w L. przy ulicy [...], w odniesieniu do których zadeklarowano i zapłacono należy podatek od nieruchomości z zastosowaniem stawek właściwych dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, w części która nie była wykorzystywana do prowadzonej działalności z uwagi na ogólnopolskie ograniczenia (całkowite zakazy) w prowadzeniu działalności gospodarczej w związku z epidemią Covid - 19, powinny podlegać opodatkowaniu wg stawki właściwej dla budynków pozostałych. Wobec powyższego należne za 2020 r. zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości od budynków powinno wynosić 340.614,88 zł, a nie 407.837,97 zł jak pierwotnie zadeklarowała to Spółka. Wraz z wnioskiem o zwrot nadpłaty, opartym o przepis art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 z późn. zm.), zwanej dalej w skrócie "o.p.", Spółka złożyła korektę deklaracji za 2020 r.