Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 23 marca 2023 r., sygn. III SA/Wr 824/21

Ubezpieczenie społeczne

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Jankowska-Szostak Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Borońska Sędzia WSA Kamila Paszowska-Wojnar (sprawozdawca) Protokolant st. specjalista Ewa Bogulak po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 23 marca 2023 r. sprawy ze skargi A. P. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 sierpnia 2021 r. nr 430000/71/140994/2021 w przedmiocie odmowy zwolnienia z opłacenia należności z tytułu składek należnych za okres od 1 kwietnia 2021 r. do 30 kwietnia 2021 r. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nr 430000/71/126114/2021/RDZ-B7/3 z dnia 26 maja 2021 r.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 19 maja 2021 r. A. P. (dalej: strona, strona skarżąca) zwrócił się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (dalej: ZUS, organ) o zwolnienie z obowiązku opłacania należności z tytułu składek za okres od 1 kwietnia 2021 r. do 30 kwietnia 2021 r.

Decyzją z dnia 26 maja 2021 r. (nr 430000/71/126114/2021/RDZ-B7/3) Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił stronie prawa do zwolnienia z obowiązku opłacania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, na ubezpieczenia zdrowotne, na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub Fundusz Emerytur Pomostowych, za okres od dnia 1 kwietnia 2021 r. do dnia 30 kwietnia 2021 r. Jako podstawę prawną wydanej decyzji organ wskazał art. 31zq ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVlD-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 1842, ze zm., dalej ustawa COVID) w zw. z art. 31 zy ust. 1 ustawy o COVID-19 i § 10 ust. 2a rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 lutego 2021 r. w sprawie wsparcia uczestników obrotu gospodarczego poszkodowanych wskutek pandemii COVID-19 (Dz. U. poz. 371 i 713, dalej: rozporządzenie COVID) oraz w związku z art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 423 ze zm., dalej: u.s.u.s.). W uzasadnieniu organ przywołał treść § 10 ust. 2a pkt 2 rozporządzenia COVID i wskazał, że we wniosku strona skarżąca oświadczyła, iż przeważająca działalność gospodarczą na dzień 31 marca 2021 r. oznaczona jest kodem PKD 47.41.Z oraz że przychód w miesiącu marcu 2021 r. jest niższy o co najmniej 40 % w stosunku do przychodu uzyskanego w lutym 2020 r. Zdaniem organu w rejestrze CEIDG przeważającym rodzajem działalności według Polskiej Kwalifikacji Działalności (PKD) 2007 na dzień 31 marca 2021 r. jest 73.11.Z, który nie znajduje się na liście kwalifikującej do zwolnienia. Organ wskazał, że zmiany przeważającego rodzaju działalności PKD z 73.11.Z na 47.41.Z strona skarżąca dokonała w rejestrze CEIDG w dniu 27 kwietnia 2021 r.