Rachunkowość Budżetowa 7/2007 z 01.04.2007 [dodatek: Dodatek specjalny, str. 2]
Data publikacji: 29.03.2007
Zakładowy fundusz świadczeń socjalnych w 2007 r.
Zakładowy fundusz świadczeń socjalnych jest podstawową formą prowadzenia działalności socjalnej przez pracodawców. Zasady tworzenia i funkcjonowania funduszu określone zostały w ustawie z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Fundusz świadczeń socjalnych tworzony jest więc przez pracodawców z przeznaczeniem na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z funduszu oraz na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych. Aby fundusz działał sprawnie, a pracodawca mógł w miarę swoich możliwości spełniać nałożone na niego obowiązki związane z potrzebami socjalnymi, bytowymi oraz kulturalnymi pracowników, musi on być utworzony i działać zgodnie z obowiązującymi przepisami.
O obowiązku tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych decyduje liczba pracowników w przeliczeniu na pełne etaty według stanu na 1 stycznia danego roku. Zgodnie bowiem z art. 3 ust. 1 ustawy o ZFŚS, fundusz tworzą pracodawcy zatrudniający co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Zasada ta nie dotyczy jednak tzw. sfery budżetowej. Na podmiotach tych obowiązek tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych spoczywa bez względu na liczbę zatrudnionych pracowników. Chodzi tu o pracodawców prowadzących działalność w formach organizacyjno-prawnych jednostek sektora finansów publicznych, o których mowaw art. 20, 21 i 24-27 ustawy z 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych, tj. państwowe i samorządowe jednostki budżetowe, zakłady budżetowe oraz gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych.
ZAPAMIĘTAJ!
Jednostki sektora finansów publicznych muszą tworzyć ZFŚS niezależnie od liczby zatrudnianych pracowników.
ŚRODKI FUNDUSZU
Zakładowy fundusz świadczeń socjalnych tworzy się:
• z odpisu podstawowego,
• z dobrowolnych odpisów dodatkowych,
• ze zwiększeń.
Podstawowym źródłem finansowania zakładowego funduszu świadczeń socjalnych jest coroczny odpis podstawowy, którego podstawę stanowi przeciętna planowana liczba zatrudnionych w danym roku. Ponieważ w ciągu roku liczba zatrudnionych może ulegać zmianie, należy skorygować ją pod koniec roku do faktycznej przeciętnej liczby zatrudnionych w zakładzie.
