Przesłanki ustalenia warunków zabudowy
Przy rozważaniu prawnych uwarunkowań związanych z planowaniem przestrzennym istnieje wiele zróżnicowanych problemów. Niewątpliwie wykładnia regulacji w tym zakresie bywa trudna i niejednoznaczna. Jednym z najlepszych przykładów są tu przesłanki ustalenia warunków zabudowy.
Najbardziej problematyczną przesłanką ustalania warunków zabudowy jest zasada kontynuacji funkcji i bliskiego sąsiedztwa.
Warunki zabudowy można ustalić w przypadku, gdy co najmniej jedna działka sąsiednia, dostępna z tej samej drogi publicznej, jest zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy i zagospodarowania przestrzennego, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu (art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym; dalej: u.p.z.p.). Z samej u.p.z.p. w pewnym zakresie wynika już więc, że przy realizacji konkretnej inwestycji trzeba zweryfikować to, czy w bezpośrednim otoczeniu znajdują się obiekty podobne, które mogłyby stanowić punkt odniesienia dla inwestycji. Warto podkreślić, że ustawodawca zwraca tutaj uwagę zarówno na gabaryty obiektów budowlanych, jak również na linię zabudowy czy intensywność wykorzystania terenu.
