Zasady zatrudnienia i wynagradzania pielęgniarek w domach pomocy społecznej

Domy pomocy społecznej (dalej: DPS) nie są placówkami ochrony zdrowia i według przepisów nie muszą zatrudniać pielęgniarek. DPS nie jest więc podmiotem prowadzącym działalność leczniczą w rozumieniu ustawy z 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej i nie zapewnia świadczeń zdrowotnych.

Domy pomocy społecznej - zgodnie z art. 55 ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (dalej: ustawa o pomocy społecznej) - świadczą usługi bytowe, opiekuńcze, wspomagające i edukacyjne na poziomie obowiązującego standardu, w zakresie i formach wynikających z indywidualnych potrzeb osób w nim przebywających. Nie sprawują natomiast funkcji leczniczych i nie zapewniają świadczeń medycznych. W myśl natomiast art. 58 ustawy o pomocy społecznej DPS-y umożliwiają i organizują mieszkańcom pomoc w korzystaniu ze świadczeń opieki zdrowotnej, przysługującym im na podstawie ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej, finansowanych ze środków publicznych.

Dodatkowo DPS-y mogą pokrywać wydatki ponoszone na niezbędne usługi pielęgnacyjne w zakresie wykraczającym poza uprawnienia wynikające z przepisów o świadczeniach opieki zdrowotnej, finansowanych ze środków publicznych, co umożliwia także zatrudnienie pielęgniarek (art. 58. ust. 4 ustawy o pomocy społecznej).

DPS jako jednostka samorządu terytorialnego

DPS przede wszystkim może być prowadzony przez jednostkę samorządu terytorialnego (gminę, powiat oraz województwo). Prowadzenie DPS należy przede wszystkim do zadań powiatu, ale nic nie stoi jednak na przeszkodzie, aby DPS prowadziły również gminy. Pielęgniarka zatrudniona w DPS będącym samorządową jednostką organizacyjną ma status pracownika samorządowego w rozumieniu ustawy z 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (dalej: ustawa o pracownikach samorządowych) - por. pismo Wiceminister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 11 lutego 2016 r., nr DPS-V.5 1 1 1. 1.3.2016.WW.