Dochodzenie roszczeń od zagranicznego kontrahenta (cz. 2)

W niniejszym artykule¹ zostanie omówiony sposób dochodzenia należności zgodnie z przepisami rozporządzenia (WE) nr 805/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z 21 kwietnia 2004 r. w sprawie utworzenia Europejskiego Tytułu Egzekucyjnego (ETE) dla roszczeń bezspornych, które stosuje się od 21 października 2005 r. we wszystkich państwach Unii, z wyjątkiem Danii.

Rozporządzeniu podlegają orzeczenia, ugody i dokumenty urzędowe wydane po 21 stycznia 2005 r., przy czym decydująca jest tu data wydania orzeczenia, zawarcia ugody przed sądem lub zatwierdzenia jej przez sąd albo sporządzenia dokumentu urzędowego obejmującego roszczenie (np. data sporządzenia aktu notarialnego, w którym dłużnik poddał się egzekucji).

Instytucja ETE zminimalizowała procedurę poprzedzającą postępowanie egzekucyjne w innym państwie unijnym, co umożliwia wierzycielowi sprawniejszą egzekucję należności. Wskutek rezygnacji państw członkowskich z przysługującej im władzy sądowej w zakresie zezwalania na uznawanie i wykonywanie orzeczeń zagranicznych wprowadzono zasadę, że tytuł (czyli każde orzeczenie - np. wyrok, nakaz, postanowienie w sprawach cywilnych i handlowych) wydany w jednym z państw członkowskich jest automatycznie uznawany i wykonywany w innym państwie członkowskim, bez potrzeby stwierdzania jego wykonalności i bez możliwości sprzeciwienia się jego uznaniu, a orzeczenie opatrzone zaświadczeniem ETE jest traktowane na etapie jego wykonania jak orzeczenie krajowe.

W omawianym trybie mogą być dochodzone bezsporne roszczenia o zapłatę konkretnej kwoty pieniężnej, która stała się wymagalna lub dla której termin wymagalności został określony w orzeczeniu, ugodzie sądowej lub dokumencie urzędowym. Bezsporna wierzytelność to taka, która została wyraźnie uznana przez dłużnika lub co do której dłużnik zaniechał obrony (np. nie wnosząc sprzeciwu).