Skargi na działania urzędników

Konstytucja RP gwarantuje każdemu obywatelowi prawo składania petycji, skarg i wniosków do organów państwowych, organów jednostek samorządu terytorialnego, organów samorządowych jednostek organizacyjnych oraz do organizacji i instytucji społecznych.

Można je składać w interesie publicznym, własnym lub w interesie innej osoby za jej zgodą. Przedmiotem skargi może być zaniedbanie lub nienależyte wykonywanie zadań przez organy albo ich pracowników, naruszenie praworządności, interesów skarżących, a także przewlekłe lub biurokratyczne załatwianie spraw. Wniosek może dotyczyć np. ulepszenia organizacji, wzmocnienia praworządności, usprawnienia pracy i zapobiegania nadużyciom, ochrony własności i lepszego zaspokajania potrzeb ludności. O tym, czy pismo jest skargą, czy wnioskiem, decyduje jego treść, a nie forma zewnętrzna, np. tytuł. Właściwe organy mają obowiązek rozpatrzenia oraz załatwienia skarg i wniosków. Osoba wnosząca te pisma musi zostać zawiadomiona o sposobie ich załatwienia. Przyjmowanie, rozpatrywanie oraz załatwianie skarg i wniosków do 1 stycznia 1999 r. regulowała uchwała nr 132 Rady Ministrów z 28 listopada 1980 r. (M.P. Nr 29, poz. 162 z późn.zm.). Utraciła ona moc w związku z kolejną nowelizacją kodeksu postępowania administracyjnego.