Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 kwietnia 2015 r., sygn. VI SA/Wa 4388/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Fronczyk (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś-Rosińska Sędzia WSA Danuta Szydłowska Protokolant sekr. sąd. Jarosław Kielczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi R. J. na decyzję Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie skierowania na powtórny egzamin 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] września 2014 r. nr [...]; 2. stwierdza, że uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu; 3. zasądza od Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej na rzecz skarżącego R. J. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej decyzją z dnia [...] czerwca 2010 r. skierował R. J. na powtórny egzamin w zakresie oceny przygotowania zawodowego kandydatów do sprawowania funkcji rzeczoznawcy do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych.

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2010 r., wydaną na skutek wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej utrzymał w mocy powyższą decyzję.

R. J. decyzję Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] sierpnia 2010 r. uczynił przedmiotem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który wyrokiem z dnia 17 stycznia 2011 r. o sygn. akt VII SA/Wa 1886/10 oddalił ją.

Wywiedziona od tego wyroku przez R. J. skarga kasacyjna została uwzględniona przez Naczelny Sąd Administracyjny, który wyrokiem z dnia 17 lipca 2012 r. o sygn. akt II GSK 969/11 uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie. W wyroku tym NSA wskazał, że Sąd I instancji nie rozważył należycie zarzutu skarżącego naruszenia przez organ art. 10 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) w toku całego postępowania administracyjnego, prowadzonego w trybie § 14 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie uzgadniania projektu budowlanego pod względem ochrony przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 121, poz. 1137 ze zm.). Zdaniem NSA, zarzut ten należy też odnieść do naruszenia art. 61 § 4 kpa przez orzekający w sprawie organ. Sąd I instancji nie wyjaśnił bowiem, kiedy i w jaki sposób wszczęto postępowanie administracyjne w trybie § 14 ww. rozporządzenia, którego efektem było wydanie zaskarżonej decyzji. Postępowanie administracyjne prowadzone w powyższym trybie jest wszak postępowaniem represyjnym. Jakkolwiek nie zostało to wprost określone przez prawodawcę, to jest to w istocie postępowanie dyscyplinarne wobec rzeczoznawcy do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych. W tym postępowaniu właściwy organ może zastosować w stosunku do rzeczoznawcy do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych środki przewidziane w § 14 ww. rozporządzenia w razie stwierdzenia nieprawidłowości w zakresie czynności wykonywanych przez rzeczoznawcę, o których mowa w § 13 ust. 2, 4 i 5. Oczywistym więc jest, że rzeczoznawca w tym postępowaniu może wykazywać, że przewinienia nie popełnił bądź też wskazywać okoliczności wyłączające możliwość ukarania go. Rzeczoznawca, mając wiedzę o toczącym się postępowaniu administracyjnym, ma pełną świadomość obowiązków wynikających z reguł postępowania administracyjnego i konsekwencji z nich wynikających. W ocenie NSA, Sąd I instancji, uznając, że uchybienie przez organ obowiązkowi przewidzianemu w art. 61 § 4 kpa nie miało wpływu na wynik sprawy, wyszedł z błędnego założenia, gdyż wadliwie ocenił zarzut naruszenia art. 10 § 1 kpa.