Zgodnie z zaleceniami raportu Rada podjęła decyzję o udoskonaleniu procesu legislacyjnego w celu przyspieszenia tworzenia prawa wspólnotowego oraz stworzenia możliwości szybkiego dostosowywania rozwiązań prawnych do zmian zachodzących na rynku, przy zachowaniu dobrej jakości aktów prawnych oraz udziału rynku w procesie ich tworzenia.

Droga prawotwórcza w Unii Europejskiej jest bardzo długa. W przypadku dyrektywy o prospekcie¹ trwała od maja 2001 r. do listopada 2003 roku. Jest również niezwykle upolityczniona. Co prawda Komisja Europejska, organ przynajmniej teoretycznie niezależny, wydaje projekt środka legislacyjnego, to projekt ten przechodzi zmiany zaproponowane przez Parlament Europejski i Radę. I choć można się spierać, do jakiego stopnia Parlament Europejski jest upolityczniony, to w przypadku Rady taki spór nie istnieje. W parlamencie, warto podkreślić, ścierają się nie tylko frakcje polityczne, ale również sami parlamentarzyści, gdyż podejście parlamentarzysty z Wielkiej Brytanii jest często diametralnie różne od podejścia Francuza czy Niemca. Rada natomiast składa się z przedstawicieli rządów państw członkowskich, jest więc organem czysto politycznym. W czasie procesu prawotwórczego uwidacznia się także „walka” pomiędzy samymi instytucjami europejskimi, w której każda z instytucji stara się podkreślić swoje znacznie.

Taki kompromisowy tekst dyrektywy o prospekcie służył jako podstawa dla rozporządzenia 809/2004. CESR zaczął pracować nad tekstem rozporządzenia w marcu 2002 r., przesłał proponowany tekst Komisji Europejskiej w styczniu 2004 roku, by ta tekst przyjęła w końcu kwietnia 2004 roku. Jak widać, prace nad rozporządzeniem zaczęły się jeszcze przed uchwaleniem tekstu dyrektywy.