Wyrok NSA z 5 maja 1999 r., sygn. I SA/Lu 259/98

Najpóźniejszy termin uiszczenia podatku jest najpóźniejszym dniem, w którym podatnik może wnosić o odroczenie zapłaty tego podatku. Opóźnienie w złożeniu wniosku czyni go bezprzedmiotowym, bowiem organ podatkowy nie może odraczać terminów, które już upłynęły. Poprawne jest zatem w takiej sytuacji umorzenie postępowania w sprawie wszczętej wnioskiem o odroczenie podatku. Merytoryczne rozpoznanie i załatwienie sprawy z wniosku podatnika, jakkolwiek narusza wyżej wskazany przepis, to wobec wyniku postępowania (odmowa odroczenia terminu) nie miało nań wpływu, gdyż w efekcie odroczenia terminu nie dokonano. Odroczenie terminów płatności podatków dokonywane jest w ramach administracyjnego uznania, przy czym ustawodawca w materialno-prawnym przepisie nie zawarł żadnych dyrektywnych przesłanek warunkujących przyznanie tej formy ulgi. Kontrola legalności uznaniowych decyzji wydawanych przez organy administracji polega więc na zbadaniu czy przed podjęciem decyzji dokonały one niezbędnych ustaleń faktycznych pozwalających na przyjęcie sformułowanej w rozstrzygnięciu oceny.