Komentarz do ustawy o pomocy społecznej - Art. 39
[Zasiłek celowy] Cechą charakterystyczną zasiłku celowego, w porównaniu do wcześniej omówionego zasiłku stałego i okresowego, jest dookreślenie jego przeznaczenia. Wprawdzie zasiłek celowy służy zaspokojeniu niezbędnej potrzeby bytowej, to jednak może być przyznany na pokrycie określonych kosztów.
Pojęcie „niezbędna potrzeba bytowa” oznacza potrzebę usprawiedliwioną ze względu na zachowanie życia, zdrowia i zwykłych stosunków ściśle związanych ze statusem: członka rodziny, osoby zarobkującej (pracownika, osoby wykonującej czynności zarobkowe), obywatela demokratycznego państwa prawnego. Bytowanie to zachowywanie życia w sposób pozwalający na prawidłowy rozwój fizyczny i psychiczny, zachowanie równowagi w więziach rodzinnych, wywiązywanie się z funkcji osoby utrzymującej rodzinę. Niezbędna potrzeba bytowa to potrzeba uzasadniona tylko podstawowym katalogiem dóbr zasługujących na ochronę.1)
(...) Zasiłek celowy przyznawany jest na podstawie uznania administracyjnego, które obejmuje zarówno uznanie zgłoszonej potrzeby za odpowiadającą celowi świadczenia, jak i określenie jego wysokości. Nie oznacza to jednak, że uchwałodawca może uszczegóławiać ustawowe przesłanki udzielania zasiłku, i to w sposób bezwzględnie wiążący dla organu pomocy społecznej. Kwestię tę reguluje bowiem całościowo u.p.s. Organ pomocy społecznej za materialnoprawną podstawę swojego działania powinien przyjąć art. 39 ust. 1 u.p.s. i na podstawie tego przepisu ustalić, czy osoba wnioskująca o przyznanie zasiłku znajduje się w sytuacji bytowej uprawniającej do jego uzyskania (...).
