Akt prawny
obowiązujący
Wersja aktualna
Wersja aktualna
obowiązujący
Alerty
ROZPORZĄDZENIE RADY (EWG) NR 2919/85
z dnia 17 października 1985 r.
ustanawiające warunki przystąpienia do ustaleń rewidowanej Konwencji dotyczącej żeglugi na Renie w odniesieniu do statków należących do Żeglugi Reńskiej
RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 75,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(1),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno - Społecznego(2),
a także mając na uwadze, co następuje:
sześć Umawiających się Państw rewidowanej Konwencji dotyczącej żeglugi na Renie, to znaczy pięć Państw Członkowskich Wspólnot Europejskich (Belgia, Niemcy, Francja, Niderlandy i Zjednoczone Królestwo) oraz Szwajcaria zmieniły wspomnianą Konwencję Protokołem dodatkowym nr 2 podpisanym w Strasburgu dnia 17 października 1979 r.;
wspomniany Protokół dodatkowy stanowi, że do przewozu towarów i osób pomiędzy dwoma punktami usytuowanymi na żeglownych śródlądowych drogach wodnych, określonych w art. 3 ust. 1 Konwencji upoważnione będą jedynie statki należące do żeglugi Reńskiej; statki należą do żeglugi Reńskiej jeżeli legitymują się dokumentem wydanym przez właściwy organ;
Protokół podpisania do wspomnianego wyżej Protokołu dodatkowego stanowi, że dokument świadczący o przynależności statku do żeglugi Reńskiej zostanie wydany przez właściwy organ danego państwa tylko tym statkom mającym z tym państwem rzeczywisty związek, którego czynniki będą określane na zasadzie równego traktowania Umawiających się Państw Konwencji; na mocy warunków Protokołu podpisania, statki mające rzeczywisty związek z którymkolwiek Państwem Członkowskim muszą być traktowane w ten sam sposób; innym Państwom Członkowskim przyznaje się taki sam status jak Umawiającym się Państwom Konwencji;
Umawiające się Państwa Konwencji, w ramach Centralnej Komisji ds. żeglugi na Renie (CCR), przyjęły przepisy wykonawcze określające warunki, na podstawie których wspomniany wyżej dokument powinien zostać wydawany; decyzją z dnia 8 listopada 1984 r. Rada, stanowiąc na wniosek Komisji, określiła wspólne działania, z mocy, których Państwa Członkowskie będące Umawiającymi się Stronami Konwencji przyjęły te zapisy w formie rezolucji Centralnej Komisji ds. żeglugi na Renie;
aby zapewnić wprowadzenie w życie przepisów wykonawczych w całej Wspólnocie, konieczne jest ujęcie ich w prawie wspólnotowym w formie rozporządzenia Rady przyjętego na mocy art. 75 Traktatu ustalającego szczegółowe zasady wymagane do uwzględnienia norm i procedur wspólnotowych;
należy wprowadzić przepis stanowiący o przesyłaniu przez Państwa Członkowskie Komisji kopii informacji przekazanych przez nich Centralnej Komisji ds. żeglugi na Renie zgodnie z niniejszym rozporządzeniem,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Przepisy zawarte w załączniku stosuje się we Wspólnocie zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
1. W celu stosowania art. 2 ust. 4 oraz art. 8 ust. 1 załącznika, każde Państwo Członkowskie przesyła w tym samym czasie Komisji informacje, które jest zobowiązane przesyłać Centralnej Komisji ds. żeglugi na Renie na mocy tych przepisów.
2. W celu stosowania przepisów zawartych w art. 3 ust. 4 zdanie pierwsze załącznika, Państwo Członkowskie prześle Komisji kopię dokumentacji dotyczącej jego wniosku o konsultację z Centralną Komisją ds. żeglugi na Renie.
Artykuł 3
Jeżeli Centralna Komisja ds. żeglugi na Renie przewiduje ustanowienie warunków ogólnych, określonych w art. 3 ust. 4 zdanie drugie Załącznika, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, podejmuje decyzję w sprawie wspólnego stanowiska, które zostanie przyjęte w ramach Centralnej Komisji ds. żeglugi na Renie przez Państwa Członkowskie będące jednocześnie Umawiającymi się Stronami Konwencji.
Warunki te zostaną wprowadzone we właściwy sposób na poziomie wspólnotowym przez Radę stanowiącą zgodnie z przepisami określonymi w akapicie pierwszym.
Artykuł 4
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.
Jednakże art. 7 ust. 2 załącznika nie ma zastosowania do dnia 1 lutego 1987 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Luksemburgu, dnia 17 października 1985 r.
| W imieniu Rady | |
| J.F. POOS | |
| Przewodniczący |
(1) Dz.U. nr C 262 z 16.10.1985.
(2) Dz.U. nr C 169 z 8.7.1985, str. 7.
ZAŁĄCZNIK
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE
do postanowień art. 2 akapit trzeci rewidowanej Konwencji dotyczącej żeglugi na Renie oraz ust. 1 i 3 Protokołu podpisania do Protokołu dodatkowego nr 2 do wspomnianej Konwencji z dnia 17 października 1979 r.
Artykuł 1
Do celów niniejszego rozporządzenia państwom określonym w ust. 3 zdanie pierwsze Protokołu podpisania do Protokołu dodatkowego z dnia 17 października 1979 r. do rewidowanej Konwencji dotyczącej żeglugi na Renie zostanie przyznany taki sam status jak Umawiającym się Państwom wspomnianej Konwencji. Wyrazy „Umawiające się Państwo” dla potrzeb niniejszego rozporządzenia zawsze oznacza każde państwo, ponieważ przyznano im równy status.
Artykuł 2
1. Jedynym organem właściwym do wydawania i wycofywania dokumentu określonego w art. 2 ust. 3 rewidowanej Konwencji dotyczącej żeglugi na Renie, ustanawiającego przynależność statku do żeglugi Reńskiej są władze Umawiającego się Państwa, w którego publicznym rejestrze zarejestrowany jest statek.
2. W przypadku braku rejestru publicznego lub w przypadku, gdy statek nie jest zarejestrowany w Umawiającym się Państwie, organem właściwym do wydawania, anulowania i wycofywania dokumentu, określonego w powyższym akapicie, są władze Umawiającego się Państwa, w którym właściciel statku lub, w przypadku wspólnej własności, pierwszy współwłaściciel, który zwróci się z wnioskiem o wspomniany dokument, posiada miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu lub siedzibę statutową.
3. „Dokument” może przybierać formę specjalnego dokumentu zgodnie z art. 2 akapit trzeci rewidowanej Konwencji dotyczącej żeglugi na Renie lub wpisu na innym dokumencie wydanym wcześniej dla statku stwierdzającego, że statek należy do żeglugi Reńskiej.
4. Za pośrednictwem Centralnej Komisji ds. żeglugi na Renie, każde Umawiające się Państwo podaje do wiadomości innym Umawiającym się Państwom wykaz wyznaczonych w tym państwie właściwych organów.
Artykuł 3
1. Dokument określony w art. 2 akapit pierwszy nie będzie wydawany statkom, jeżeli właściciel takiego statku:
a) jako osoba fizyczna nie jest obywatelem jednego z Umawiających się Państw i nie posiada miejsca zamieszkania lub miejsca stałego pobytu w Umawiającym się Państwie; lub
b) jako osoba prawna prawa publicznego nie został zarejestrowany na mocy przepisów prawa Umawiającego się Państwa i nie posiada swojej siedziby statutowej w tym państwie; lub
c) jako osoba prawna, spółka lub przedsiębiorstwo podlegające przepisom prawa prywatnego:
(aa) nie został zarejestrowany w Umawiającym się Państwie na mocy jego przepisów prawa;
(bb) nie posiada swojej statutowej siedziby, głównego miejsca prowadzenia działalności oraz miejsca, z którego eksploatowany jest statek w tym Umawiającym się Państwie;
(cc) nie jest zarządzana i kierowana przez osoby, z których większość jest obywatelami Umawiających się Państw oraz nie posiada miejsca zamieszkania lub miejsca stałego pobytu, a w przypadku osób prawnych, statutowej siedziby, w jednym z tych Państw.
2. Jednakże, statkowi należącemu do osoby prawnej, spółki lub przedsiębiorstwa podlegającej przepisom prawa prywatnego nie zostanie wydany żaden dokument, jeżeli zostanie stwierdzone, że albo osoby posiadające bezpośrednio lub pośrednio większościowy udział w prawie do korzystania z przedsiębiorstwa lub posiadające większość udziałów przyznających prawa głosu lub większość praw głosu, nie są obywatelami Umawiających się Państw, lub nie posiadają swojego miejsca zamieszkania, statutowej siedziby, lub miejsca stałego pobytu w jednym z tych państw.
3. W przypadku trustów lub podobnych porozumień, warunki ustanowione wyżej muszą również zostać spełnione w odniesieniu do osób, w których imieniu transakcje takie są realizowane.
4. Umawiające się Państwo może w wyjątkowych przypadkach, po konsultacji z Centralną Komisją, może zadecydować o wyjątku od wymogu większości, wymaganej w ust. 1 lit. c) (cc) oraz ust. 2 powyżej, pod warunkiem, że zostanie zachowany cel Protokołu dodatkowego nr 2 do rewidowanej Konwencji dotyczącej żeglugi na Renie. Centralna Komisja może uchwalać warunki ogólne, na mocy, których tego typu wyjątki będą dopuszczone.
Artykuł 4
1. W przypadku statku będącego wspólną własnością, współwłaściciel lub współwłaściciele posiadający większościowy udział we wspólnej własności oraz którzy zarządzają wspólną własnością muszą spełnić warunki określone w art. 3.
2. Jeżeli wśród omawianych współwłaścicieli znajdują się osoby prawne, spółki lub przedsiębiorstwa podlegające przepisom prawa prywatnego, osoby które zarządzają i kierują tymi przedsiębiorstwami oraz osoby, które posiadają w nich bezpośrednio lub pośrednio udział w prawie do korzystaniu z własności muszą wszyscy być obywatelami Umawiających się Państw oraz posiadać miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu lub statutową siedzibę w jednym z tych państw.
Artykuł 5
1. Operator statku musi również spełniać te same warunki, co jego właściciel, aby móc otrzymać dokument, określony w art. 2 akapit pierwszy dla statku, który eksploatuje.
2. Organem właściwym do wydawania i wycofania właściwego dokumentu są organy Umawiającego się Państwa, w którym operator posiada swoje miejsce stałego zamieszkania, pobytu lub, w którym znajduje się jego statutowa siedziba przedsiębiorstwa.
Artykuł 6
1. Właściciel, współwłaściciel lub operator statku zwracają się z wnioskiem do właściwego organu o wystawienie dokumentu określonego w art. 2 akapit pierwszy i w tym celu przedstawiają wszelkie prawdziwe i niezbędne informacje.
2. Właściciel, współwłaściciel lub operator statku, w zakresie, w jakim ich to dotyczy, muszą niezwłocznie i w formie pisemnej informować właściwy organ, który wystawił dokument, o jakiejkolwiek zmianie okoliczności, na podstawie, których dokument ten został wystawiony.
3. Właściwy organ może w dowolnej chwili zweryfikować, czy warunki ustanowione w art. 3, 4 i 5 są nadal spełniane; jeżeli nie, dokument zostanie cofnięty.
Artykuł 7
1. Dokument poświadczający przynależność statku do żeglugi Reńskiej musi zawierać określenie statku, jego właściciela oraz, gdzie jest to właściwe, operatora wyszczególniając między innymi:
— nazwę, numer, miejsce rejestracji, rodzaj oraz kategorię statku,
— nazwisko, nazwę handlową, miejsce stałego zamieszkania, pobytu lub siedzibę statutową właściciela i, tam gdzie jest to właściwe, operatora.
2. Dokument musi być przechowywany na statku i musi być okazywany na żądanie władzom kontrolnym.
Artykuł 8
1. Umawiające się Państwa przyjmą przepisy niezbędne do nadania mocy prawnej niniejszemu rozporządzeniu, w szczególności w zakresie procedury i ciężaru dowodu. Przepisy te zostaną przekazane inne Umawiające się Państwa za pośrednictwem Centralnej Komisji ds. żeglugi na Renie.
2. W celu zapewnienia stosowania niniejszego rozporządzenia, właściwe władze Umawiających się Państw współpracują w ramach własnego ustawodawstwa krajowego i przekazują między sobą niezbędne informacje, z zastrzeżeniem tajemnicy handlowej.
Artykuł 9
1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem wejścia w życie Protokołu dodatkowego nr 2 do rewidowanej Konwencji dotyczącej żeglugi na Renie, podpisanego w Strasburgu dnia 17 października 1979 r.
2. Jednakże przepisy zawarte w art. 7 ust. 2 niniejszego rozporządzenia mają zastosowane jedynie po wygaśnięciu dwuletniego okresu przejściowego od dnia jego wejścia w życie.
3. Niniejsze rozporządzenie może być zmienione lub uzupełnione zgodnie z procedurą jego uchwalenia.
