RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43,

uwzględniając wniosek Komisji (¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

koniowate, jako zwierzęta żywe, są wymienione w wykazie produktów, stanowiącym załącznik II Traktatu;

dla zapewnienia właściwego rozwoju hodowli koniowatych, a tym samym wzrostu produktywności w tym sektorze, muszą na poziomie wspólnotowym zostać ustanowione przepisy dotyczące handlu wewnątrzwspólnotowego koniowatymi;

hodowlę koniowatych, w szczególności koni, zalicza się do sektora rolnego; stanowi ona źródło dochodów dla części rolników i powinna być w związku z tym wspierana;

uzyskanie zadowalających wyników w tym względzie zależy w dużym stopniu od wykorzystania koniowatych wpisanych do ksiąg stadnych koni, prowadzonych przez urzędowo zatwierdzone organizacje lub związki;

istnieją różnice dotyczące wpisu do ksiąg stadnych; różnice te stanowią barierę w wymianie handlowej we Wspólnocie; pełna liberalizacja handlu wymaga dalszej harmonizacji, szczególnie w odniesieniu do wpisu do ksiąg stadnych;

handel zarejestrowanymi koniowatymi wewnątrz Wspólnoty powinien być stopniowo liberalizowany; pełna liberalizacja handlu wymaga dalszej dodatkowej harmonizacji, szczególnie w zakresie dopuszczania zwierząt do krycia poza gospodarstwem i wykorzystania nasienia i komórek jajowych, zgodnie z zasadami przyjętymi dla poszczególnych ksiąg stadnych;

istnieje konieczność opracowania, zgodnie z procedurą wspólnotową, jednolitego wzoru zootechnicznego świadectwa pochodzenia i świadectwa identyfikacyjnego;

imię zwierzęcia jest istotnym elementem w identyfikacji koniowatych; ustalenie pochodzenia zwierzęcia i nadzór nad postępem hodowlanym są często niemożliwe, jeśli imię zwierzęcia zostało zmienione na życzenie nowego właściciela; postanowienia dotyczące imion koniowatych powinny być zharmonizowane, szczególnie w celu zapobiegania nieuczciwym praktykom;

należy wprowadzić przepisy zapobiegające przywozowi koniowatych z państw trzecich na warunkach mniej rygorystycznych niż obowiązujące na obszarze Wspólnoty;

wskazane jest przyjęcie przepisów wykonawczych dotyczących niektórych aspektów technicznych; w celu wykonania planowanych środków należy ustanowić przepis regulujący ścisłą i skuteczną współpracę między Państwami Członkowskimi a Komisją w ramach Stałego Komitetu ds. Zootechniki,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

ROZDZIAŁ I

Przepisy ogólne

Artykuł 1

Niniejsza dyrektywa ustala zootechniczne i genealogiczne warunki regulujące handel wewnątrzwspólnotowy koniowatymi oraz ich nasieniem, komórkami jajowymi i zarodkami.

Artykuł 2

Do celów niniejszej dyrektywy:

a) „koniowate” oznaczają zwierzęta domowe z gatunku koni lub osłów oraz ich krzyżówki;

b) „koniowate zarejestrowane” oznaczają koniowate wpisane lub zarejestrowane oraz kwalifikujące się do wpisu do księgi stadnej zgodnie z zasadami ustanowionymi na podstawie art. 4 ust. 2 lit. b) oraz rozpoznawane na podstawie dokumentu identyfikacyjnego wymienionego w art. 8 ust. 1;

c) „księga stadna” oznacza każdą księgę, rejestr, kartotekę lub nośnik danych:

– które są prowadzone przez organizację lub związek, urzędowo zatwierdzone lub uznane przez Państwo Członkowskie, lub też urząd państwowy zainteresowanego Państwa Członkowskiego, oraz

– w których koniowate są wpisane lub zarejestrowane z podaniem wszystkich znanych przodków.

Artykuł 3

Handel wewnątrzwspólnotowy koniowatymi, ich nasieniem, komórkami jajowymi i zarodkami nie może być zakazany lub ograniczony z innych przyczyn zootechnicznych lub genealogicznych niż wynikające z niniejszej dyrektywy.

Jednakże w przypadku handlu wewnątrzwspólnotowego zarejestrowanymi koniowatymi, ich nasieniem, komórkami jajowymi lub zarodkami, do czasu wejścia w życie stosownych decyzji Wspólnoty określonych w art. 4 i 8, obowiązują przepisy krajowe, o ile są zgodne z ogólnymi zasadami Traktatu.

ROZDZIAŁ II

Zasady genealogiczne dotyczące zarejestrowanych koniowatych

Artykuł 4

1. Przy podejmowaniu decyzji określonych w ust. 2 uwzględnia się następujące zasady:

a) uznanie lub zatwierdzenie organizacji lub związków, które prowadzą lub zakładają księgi stadne, następuje zgodnie z zasadami określonymi przez organizację lub związek prowadzący księgę stadną pochodzenia rasy;

b) kryteria wpisu i rejestracji w księgach stadnych będą ustalone na podstawie cech charakterystycznych rasy oraz w szczególności dla określonych ras czystych zgodnie z potrzebą uregulowania wpisu i rejestracji koniowatych, które powstały przy zastosowaniu metod sztucznego rozmnażania.

2. Komisja, według procedury ustanowionej w art. 10 i zgodnie z zasadami wymienionymi w ust. 1, uchwala:

a) kryteria zatwierdzania i uznawania organizacji lub związków, które prowadzą lub zakładają księgi stadne;

b) kryteria wpisu i rejestracji w księgach stadnych;

c) w razie potrzeby – kryteria i metody identyfikacji zarejestrowanych koniowatych;

d) kryteria sporządzania świadectwa pochodzenia i dokumentu identyfikacyjnego, wymienionych w art. 8;

e) w razie potrzeby – zasady zapewniające koordynację między organizacjami i związkami wymienionymi w art. 5.

Artykuł 5

[1] Państwa członkowskie sporządzają i aktualizują wykaz organów prowadzących lub zakładających księgi stadne, o których mowa w art. 2 lit. c) tiret pierwsze, zatwierdzonych lub uznanych na podstawie kryteriów określonych zgodnie z art. 4 ust. 2 lit. a), i udostępniają ten wykaz innym państwom członkowskim oraz opinii publicznej.

Szczegółowe zasady jednolitego stosowania niniejszego artykułu mogą być przyjęte zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 10.

Artykuł 6

1. W handlu wewnątrzwspólnotowym koniowate, które są zarejestrowane w wysyłającym Państwie Członkowskim, muszą być zarejestrowane lub wpisane do odpowiedniej księgi stadnej Państwa Członkowskiego przeznaczenia pod tym samym imieniem, z podaniem, zgodnie z międzynarodowymi porozumieniami, inicjałów kraju, w którym zwierzę się urodziło, chyba że w ramach obopólnego porozumienia dwóch organizacji lub związków, których to dotyczy, przyjęto odmienne uregulowanie.

2. Jeżeli statut organizacji lub związku zezwala, to:

– do pierwotnego imienia zwierzęcia może być tymczasowo lub na stałe dodane przed lub po inne imię, pod warunkiem że imię pierwotne przez całe życie zwierzęcia będzie zachowane w nawiasie, a kraj jego urodzenia podawany będzie za pomocą skrótu uznanego przez międzynarodowe porozumienia,

– mogą zostać podjęte alternatywne środki zapewniające możliwość stałej identyfikacji zwierzęcia zgodnie z procedurami ustalonymi przez Komisję, według procedury ustanowionej w

ROZDZIAŁ III

Zasady zootechniczne dotyczące zarejestrowanych koniowatych

Artykuł 7

Komisja może, w stopniu koniecznym dla zapewnienia jednolitego stosowania przepisów niniejszej dyrektywy i w zgodności z zasadami ustanowionymi w art. 4. ust. 1, ustalić zgodnie z procedurą określoną w art. 10:

a) metody monitorowania użytkowości hodowlanej oraz oceny wartości genetycznej zwierząt hodowlanych;

b) na podstawie metod określonych w lit. a) ogólne kryteria dopuszczania do hodowli samców, a w razie potrzeby samic, oraz użycia ich nasienia, komórek jajowych lub zarodków.

Artykuł 8

Państwa Członkowskie zapewniają, aby:

1) w czasie transportu zarejestrowane koniowate posiadały dokument identyfikacyjny sporządzony przez Komisję zgodnie z procedurą określoną w art. 10 oraz wystawiony przez organizacje lub związki wymienione w art. 5 niniejszej dyrektywy i w art. 2 lit. c) dyrektywy 90/426/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt podczas transportu między Państwami Członkowskimi oraz ich przywozu z państw trzecich (⁴).

Dokument identyfikacyjny dla koni zarejestrowanych, sporządzony w językach wspólnotowych, musi zawierać przynajmniej informacje wymienione w Załączniku; mogą być one uzupełnione lub zmienione zgodnie z procedurą określoną w art. 10;

2) w przypadku obrotu nasieniem, komórkami jajowymi i zarodkami zarejestrowanych koniowatych, były one zaopatrzone w zootechniczne świadectwo pochodzenia i dokument identyfikacyjny, wydane przez właściwe władze przynajmniej w języku kraju przeznaczenia oraz odpowiadające wzorowi sporządzonemu przez Komisję zgodnie z procedurą określoną w art. 10.

Przepisy końcowe

Artykuł 9

Do czasu wprowadzenia stosownych zasad wspólnotowych warunki przywozu koniowatych, ich nasienia, komórek jajowych i zarodków z państw trzecich nie mogą być korzystniejsze od warunków obowiązujących w handlu wewnątrzwspólnotowym.

Artykuł 10

Jeżeli procedura określona w niniejszym artykule ma być stosowana, to Stały Komitet ds. Zootechniki ustanowiony na mocy decyzji 77/505/EWG (⁵), podejmie działania zgodnie z zasadami ustanowionymi w art. 11 dyrektywy 88/661/EWG (⁶).

Artykuł 11

Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 1 stycznia 1991 r. i niezwłocznie powiadamia o tym Komisję.

Artykuł 12

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 26 czerwca 1990 r.