KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 88 ust. 2 akapit pierwszy,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w szczególności jego art. 62 ust. 1 lit. a),

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe sposoby stosowania art. 93 Traktatu WE (¹) (zwane dalej „rozporządzeniem proceduralnym”), w szczególności jego art. 9,

po wezwaniu zainteresowanych stron do przedstawienia uwag zgodnie z przywołanymi artykułami (²) i uwzględniając otrzymane odpowiedzi,

a także mając na uwadze, co następuje:

1. PROCEDURA

(1) Pismem z dnia 22 maja 2000 r., zarejestrowanym dnia 25 maja 2000 r. (A/34298), Francja zgłosiła zgodnie z wielosektorowymi zasadami ramowymi dotyczącymi pomocy regionalnej na rzecz dużych projektów inwestycyjnych (³) (zwanymi dalej „WZR z 1998 r.”) pomoc na rzecz dwóch spółek akcyjnych prawa francuskiego, Pilkington France SAS i Interpane Glass Coating France SAS, będących wspólną własnością dwóch międzynarodowych grup przemysłu szklarskiego Interpane i Pilkington. Dnia 7 czerwca 2000 r. Komisja zwróciła się z wnioskiem o informacje uzupełniające. Francja przedstawiła informacje uzupełniające pismem z dnia 13 czerwca 2000 r., zarejestrowanym dnia 14 czerwca 2000 r. (A/34798), pismem z dnia 30 czerwca 2000 r., zarejestrowanym dnia 3 lipca 2000 r. (A/35410), oraz pismem z dnia 30 czerwca 2000 r., zarejestrowanym dnia 3 lipca 2000 r. (A/35411).

(2) Decyzją z dnia 17 sierpnia 2000 r. (⁴) o numerze referencyjnym SG(2000) D/106264 (zwaną dalej „decyzją z 2000 r.”) Komisja zatwierdziła intensywność pomocy na rzecz Pilkington/Interpane zgłoszonej zgodnie z WZR z 1998 r.

(3) W dniach 17 października 2002 r., 18 sierpnia 2003 r. i 31 sierpnia 2004 r. Francja przedstawiła we współpracy z przedsiębiorstwami otrzymującymi pomoc roczne sprawozdania z kontroli a posteriori prawidłowego wdrożenia decyzji podjętych w ramach WZR z 1998 r. (pkt 6.4) oraz zgodnie z decyzją z 2000 r.

(4) Pismem z dnia 13 stycznia 2005 r., zarejestrowanym tego samego dnia (A/30447), i pismem z dnia 13 czerwca 2005 r., zarejestrowanym dnia 14 czerwca (A/34734), władze francuskie poinformowały Komisję, że informacje dostarczone w zgłoszeniu, w którego wyniku podjęto decyzję z 2000 r., były nieprawidłowe, w szczególności w zakresie obliczeń wartości zwolnienia z podatku od przedsiębiorstw, oraz zwróciły się do Komisji z wnioskiem o wprowadzenie zmian w decyzji z 2000 r.

(5) Pismem z dnia 6 marca 2006 r. (D/57970), zgodnie z art. 9 rozporządzenia proceduralnego, Komisja zwróciła się do władz francuskich o przedstawienie uwag w sprawie zamiaru cofnięcia decyzji z 2000 r. przez Komisję. Władze francuskie przedłożyły swoje uwagi w wiadomości poczty elektronicznej z dnia 16 marca 2006 r., zarejestrowanej dnia 17 marca 2006 r. (A/32057).

(6) Pismem z dnia 26 kwietnia 2006 r. Komisja poinformowała Francję o swojej decyzji o wszczęciu postępowania przewidzianego w art. 88 ust. 2 Traktatu WE wobec przedmiotowej pomocy w celu cofnięcia swojej decyzji z dnia 17 sierpnia 2000 r. i przyjęcia nowej decyzji. Decyzja Komisji o wszczęciu postępowania została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (⁵). Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag dotyczących przedmiotowej pomocy.

(7) Francja przedłożyła swoje uwagi w wiadomości poczty elektronicznej z dnia 2 czerwca 2006 r.

(8) Komisja nie otrzymała uwag w tej kwestii od zainteresowanych stron.

(9) Pismem z dnia 12 września 2007 r. (D/53668) Komisja zwróciła się z wnioskiem o informacje uzupełniające. Francja przedstawiła swoją częściową odpowiedź w piśmie z dnia 21 grudnia 2007 r. (A/40607) i uzupełniła tę odpowiedź wiadomością poczty elektronicznej z dnia 30 maja 2008 r. (A/10204).

(10) W wiadomościach poczty elektronicznej z dnia 16 września i z dnia 19 września 2008 r. (A/19328 i A/19263) Francja przedłożyła nowe informacje, które zostały uzupełnione wiadomością poczty elektronicznej z dnia 24 października 2008 r. (A/22746).

2. OPIS POMOCY

2.1. Beneficjenci pomocy

(11) Poniższy opis beneficjentów odzwierciedla sytuację, która miała miejsce w 2000 r.

2.1.1. Zainteresowane spółki

(12) W swoim zgłoszeniu z 2000 r. Francja poinformowała Komisję o swoim zamiarze przyznania regionalnej pomocy inwestycyjnej na rzecz dwóch spółek akcyjnych prawa francuskiego (spółki akcyjne uproszczone), Pilkington France SAS i Interpane Glass Coating France SAS („PGF/IGCF”), będących wspólną własnością dwóch grup przemysłu szklarskiego, Interpane i Pilkington.

(13) Majątek wspólnych spółek nie jest podzielony w sposób jednakowy między spółki dominujące (zob. rysunek 1):

- PGF należy w 51 % do Pilkington i w 49 % do Interpane,

- IGCF należy w 51 % do Interpane i 49 % do Pilkington.

(14) Dwie nowe spółki będące beneficjentami pomocy publicznej to wspólne przedsiębiorstwa produkcyjne. Przedsiębiorstwa te nie będą zachowywały się na rynku w sposób niezależny. Ich działalność będzie miała na celu jedynie zaopatrzenie spółek matek w surowe szkło płaskie typu „float” i szkło po pierwszej obróbce, na ich własne potrzeby lub w celu późniejszej sprzedaży na rynku.

2.1.2. Utworzenie wspólnych przedsiębiorstw

(15) Utworzenie wspólnych przedsiębiorstw było przedmiotem zgłoszenia przekazanego pismem z dnia 7 kwietnia 2000 r. w myśl art. 81 Traktatu WE (⁶) w celu uzyskania wyłączenia indywidualnego w myśl art. 81 ust. 3 Traktatu WE.

(16) Strony zgłaszające wyraziły zgodę, by zgłoszenie zostało rozpatrzone w ramach pisma potwierdzającego.

(17) Dnia 29 czerwca 2000 r. Komisja skierowała do każdej strony zgłaszającej dwa pisma potwierdzające, w których poinformowała, że:

- porozumienia zwierają postanowienia ograniczające konkurencję podlegające zakazowi określonemu w art. 81 ust. 1 Traktatu WE,

- Dyrekcja Generalna ds. Konkurencji uznaje, że strony zgłaszające przedstawiły wystarczające uzasadnienia pozwalające stwierdzić, że warunki zastosowania art. 81 ust. 3 Traktatu WE zostały spełnione,

- w konsekwencji Dyrekcja Generalna ds. Konkurencji uznaje, że nie istnieje konieczność zakończenia postępowania i proponuje, by Komisja przyjęła decyzję o wyłączeniu w myśl art. 81 ust. 3 Traktatu WE zgodnie z procedurą określoną w dawnym rozporządzeniu nr 17 (⁷).

(18) Listy potwierdzające zostały wysłane po przeprowadzeniu ekonomicznej analizy sytuacji, którą można podsumować w następujący sposób:

- zgłoszona operacja polega na utworzeniu dwóch współpracujących wspólnych przedsiębiorstw,

- zgłoszone porozumienia dotyczą:

a) produkcji przez wspólne przedsiębiorstwa produktów wstępnych lub pośrednich, które są przetwarzane na produkty gotowe przez przedsiębiorstwa założycielskie lub sprzedawane przez ich własne sieci dystrybucji;

b) wyłączności dostaw ze strony wspólnych przedsiębiorstw na rzecz przedsiębiorstw założycielskich; porozumienie to ma charakter dodatkowy w stosunku do utworzenia wspólnych przedsiębiorstw, ponieważ nie można go oddzielić od wspólnych przedsiębiorstw bez zagrożenia dla ich istnienia,

- istnieje poważne domniemanie, że wspólne przedsiębiorstwa wchodzą w zakres stosowania art. 81 ust. 1 Traktatu WE, ponieważ:

a) prawdopodobna jest wymiana informacji poufnych między wspólnymi przedsiębiorstwami;

b) współpraca między dwoma głównymi konkurentami mogłaby doprowadzić do koordynacji zachowań stron na rynku szkła warstwowego, który charakteryzuje się wysokim stopniem koncentracji,

- Dyrekcja Generalna ds. Konkurencji zbadała porozumienia w świetle art. 81 ust. 3 Traktatu WE i doszła do wniosku, że warunki zastosowania art. 81 ust. 3 są spełnione, po tym jak strony potwierdziły wykreślenie z porozumienia o wyłączności dostaw postanowienia 2; postanowienie to, którego charakter dodatkowy budził wątpliwości, przewidywało, że Pilkington i Interpane mogą w każdym momencie zaopatrywać się w zależności od swoich potrzeb w różnych zakładach obydwu wspólnych przedsiębiorstw.

2.1.3. Partnerzy

(19) Przedsiębiorstwa będące beneficjentami stanowią wspólną własność dwóch grup międzynarodowych przemysłu szklarskiego, Interpane i Pilkington.

(20) Spółka Interpane została założona w 1971 r. przez Georga Hesselbacha, obecnie większościowego właściciela i prezesa zarządu grupy Interpane. Grupa działa obecnie na całym świecie w przemyśle szklarskim na potrzeby budownictwa i innych pokrewnych sektorów (produkcja okien w Niemczech i Stanach Zjednoczonych, produkcja wyposażenia na potrzeby przemysłu szklarskiego w Niemczech).

(21) W Europie działalność grupy (15 spółek w 1999 r.) koncentruje się na obróbce, przetwarzaniu i odzyskiwaniu szkła dla budownictwa. Od 1998 r. grupa Interpane jest obecna we Francji w wyniku przejęcia dwóch spółek przetwórstwa szkła (w Hoerdt w Alzacji i w Mitry-Mory w regionie paryskim). Europejskie spółki zależne są skupione w spółce holdingowej Interpane Glas Industrie z siedzibą w Lauenförde w Niemczech. Spółka ta w 88 % należy do rodziny Hesselbach, a w 12 % do publicznego banku niemieckiego Nord/LB.

(22) Ta spółka holdingowa wraz z niderlandzką spółką holdingową Interpane NV, za pośrednictwem spółki holdingowej Interpane Glass Manufacturing BV, posiada udziały grupy Interpane we wspólnych spółkach będących beneficjentami pomocy. Interpane NV i Interpane Glass Manufacturing BV zostały utworzone specjalnie na potrzeby tej operacji. Są własnością rodziny Hesselbach - wyłączną lub wspólną z Nord/LB.

(23) Grupa Pilkington jest jednym ze światowych liderów w sektorze szkła. Jej działania obejmują wszystkie dziedziny przemysłowe tego sektora: produkcję, obróbkę, przetwórstwo szkła dla przemysłu budowlanego (49 % działalności) i przemysłu samochodowego (44 %), produkcję szkła specjalnego. Siedziba grupy znajduje się w Wielkiej Brytanii. Grupa posiada 24 zależne spółki produkcyjne rozmieszczone na całym świecie (w Europie, w Ameryce Północnej i Południowej, w rejonie Azji i Pacyfiku).

(24) Udziały grupy w spółkach wspólnych z siedzibą w Freyming-Merlebach należą do niderlandzkiego holdingu Pilkington BV.

Tabela 1

Obroty

Grupa Pilkington

Tabela 2

Liczba pracowników grup

2.2. Projekt inwestycyjny

(25) Wspólne przedsiębiorstwa znajdują się w obszarze zatrudnienia Freyming-Merlebach, który był obszarem objętym pomocą w rozumieniu art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu WE w latach 2000-2006 (⁸), w którym intensywność pomocy publicznej na inwestycje może sięgać 15% ekwiwalentu dotacji netto (EDN).

(26) Zgodnie z informacjami dostarczonymi przez Francję projekt inwestycyjny jest przeprowadzany przez dwie odrębne wspólne spółki ze względu na wspólną własność instalacji produkcyjnych. Projekt inwestycyjny jest jednak całkowicie integralny i jednolity: przeznaczeniem jednostki produkcyjnej szkła płaskiego od samego początku było zapewnienie części dostaw dla połączonej z nią jednostki obróbki szkła, przy czym ta druga jednostka istnieje na terenie zakładu tylko dlatego, że jej dostawca szkła typu „float” jest do niej przypisany. Zgodnie z tymi samymi informacjami integralność projektu realizuje się poprzez lokalizację linii technologicznych produkcji szła metodą „float”, laminowania i powlekania w tym samym budynku. Francja uznaje zatem, że projekt wspólnej inwestycji w zakładzie w Lotaryngii jest „inwestycją w aktywa materialne zmierzającą do utworzenia nowego zakładu” w rozumieniu pkt 7.2 WZR z 1998 r. Chociaż beneficjentami pomocy są dwa przedsiębiorstwa, to przedmiotem pomocy publicznej jest pojedynczy projekt inwestycyjny.

(27) Rozpoczęcie produkcji zostało zaplanowane na koniec pierwszej połowy 2001 r. Pełny cykl produkcyjny ma zostać uruchomiony po upływie 5 lat funkcjonowania, czyli w latach 2006-2007. Produkcja szkła płaskiego miała wynosić 147 000 t w pierwszym pełnym roku 2001-2002 i stopniowo osiągnąć wielkość produkcji sprzedawalnej równą 260 000 ton rocznie w pełnym cyklu, począwszy od 2006 r.

(28) Projekt przewiduję budowę zintegrowanego zakładu produkcyjnego szkła płaskiego dla budownictwa obejmującego działalność związaną z produkcją szkła surowego (metoda „float”), cięciem, obróbką (nakładanie powłok) i przetwarzaniem szkła w procesie laminowania. Przewiduje się następujący cykl produkcji szkła:

(29) Pismem z dnia 13 stycznia 2005 r. władze francuskie poinformowały Komisję o zmianach w projekcie. Koszty kwalifikowalne wynoszą obecnie 158,5 mln EUR wartości nominalnej. Liczba stworzonych bezpośrednio miejsc pracy wynosi 176, a pośrednio - 150 (zob. również pkt 5.2).

2.3. Środki pomocy

(30) Na wielkość przewidzianej pomocy państwa składa się kilka środków, które albo należą do różnych dozwolonych systemów pomocy, albo są pomocą indywidualną ad hoc:

- premia na zagospodarowanie przestrzenne na rzecz projektów przemysłowych (PAT),

- Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego (EFRR),

- pomoc ad hoc na zakup gruntu (rabat od ceny sprzedaży),

- pomoc ad hoc w zagospodarowaniu nieruchomości,

- zwolnienie z podatku od przedsiębiorstw,

- pożyczka preferencyjna udzielona przez SOFIREM (Société Finandere pour favoriser l'industrialisation des Régions Minieres - towarzystwo finansowe na rzecz wspierania uprzemysłowienia regionów górniczych).

(31) System PAT został zatwierdzony decyzją Komisji z dnia 28 czerwca 2000 r. (N 782/1999). System obejmujący pożyczki SOFIREM został zatwierdzony decyzją Komisji z dnia 15 czerwca 1989 r. (NN 2/89, zmienioną po wprowadzeniu środków w celu doprowadzenia tego środka do zgodności z wytycznymi w sprawie krajowej pomocy regionalnej z 1998 r. (⁹).

(32) Zwolnienie na pięć lat z podatku od przedsiębiorstw wynika z art. 1464 B i 1465 ordynacji podatkowej (fr. Code Général des Impôts, CGI), rozporządzenia z dnia 16 grudnia 1993 r., rozporządzenia z dnia 24 listopada 1980 r. i z dekretów 86/225, 80/921 i 80/922.

(33) Całkowita aktualna wysokość pomocy wynosi 17 106 280 EUR wartości nominalnej (zob. również pkt 5.2).

3. WSZCZĘCIE POSTĘPOWANIA

3.1. Nowe informacje przekazane przez władze francuskie

(34) Pismem z dnia 13 stycznia 2005 r. władze francuskie poinformowały Komisję, że z jednej strony do projektu wprowadzono zmiany, a z drugiej strony wysokość pomocy związanej ze zwolnieniem z podatku od przedsiębiorstw została przez Francję niedoszacowana.

(35) Całkowite koszty kwalifikowalne wynoszą po zmianie 158,5 mln EUR wartości nominalnej (164,7 mln EUR w decyzji z 2000 r.). Uaktualniona wartość netto kosztów kwalifikowalnych wynosi 149,97 mln EUR. Projekt zakończył się w marcu 2005 r., a inwestycje zostały zrealizowane w całości. W marcu 2005 r. liczba stworzonych bezpośrednio miejsc pracy wyniosła 176, a pośrednio - 150 (w decyzji z 2000 r. odpowiednio 245 i 260).

(36) W piśmie z dnia 13 stycznia 2005 r. władze francuskie wyjaśniają, że wysokość zwolnienia z podatku od przedsiębiorstw została pierwotnie niedoszacowana. Wynosi ona obecnie 6,28 mln EUR, z czego kwota 2,14 mln EUR została już wypłacona (stanowiąc część już wypłaconej pomocy publicznej w wysokości 17,89 mln EUR) przez państwo francuskie. Suma ta odpowiada kwocie pomocy przed opodatkowaniem, jest to zatem ekwiwalent dotacji brutto (EDB).

(37) Pozostała kwota zwolnienia z podatku od przedsiębiorstw wynosząca 4,14 mln EUR stanowi część kwoty 5,19 mln EUR, która pozostała do wypłacenia przez państwo francuskie na rzecz projektu i stanowi ostatnią ratę, na którą konieczna jest wcześniejsza zgoda Komisji zgodnie z pkt 6.2 WZR z 1998 r. i z decyzją z 2000 r., które przewidują, że ostatnia istotna rata pomocy (na przykład 25 %) zostanie wypłacona dopiero wówczas, gdy władze francuskie sprawdzą, czy projekt inwestycyjny jest realizowany przez przedsiębiorstwa zgodnie z decyzją Komisji.

(38) Francja wyjaśniła, że różnica w stosunku do wysokości pomocy zgłoszonej w 2000 r. powstała z powodu skorygowania w górę pierwotnych szacunków dotyczących zwolnienia z podatku od przedsiębiorstw.

(39) Ostatecznie całkowita kwota pomocy wynosi 23,09 mln EUR wartości nominalnej (14,65 mln EUR według wartości zaktualizowanej netto). Intensywność pomocy na rzecz projektu Pilkington/Interpane wynosi zatem 14,65/149,97 = 9,77% ekwiwalentu dotacji netto (EDN). Według Francji taka intensywność pomocy jest niższa niż maksymalna dopuszczalna intensywność obliczona ponownie (9,82 % na podstawie WZR z 1998 r.) przy uwzględnieniu zmian parametrów projektu.

3.2. Przyczyny wszczęcia postępowania

(40) Nowe informacje dostarczone przez władze francuskie wiązały się z nową maksymalną dopuszczalną intensywnością pomocy (¹⁰). Komisja uważa, że kwestia intensywności pomocy miała decydujące znaczenie w przyjętej decyzji, dlatego nie wystarczy wprowadzić zmian do decyzji z 2000 r. przy pomocy „sprostowania” błędów typograficznych. W rzeczywistości decyzja z 2000 r. opiera się na nieprawidłowych informacjach przekazanych przez władze francuskie.

(41) Komisja jest zatem zobowiązana do cofnięcia decyzji z 2000 r. zgodnie z art. 9 rozporządzenia proceduralnego, który stanowi, że „Komisja może cofnąć decyzję [...] po udzieleniu zainteresowanemu państwu członkowskiemu możliwości przedłożenia uwag, gdy decyzja została podjęta na podstawie nieprawidłowych informacji udzielonych w toku procedury, które były czynnikiem decydującym dla tej decyzji. Przed cofnięciem decyzji i podjęciem nowej decyzji Komisja wszczyna formalną procedurę dochodzenia zgodnie z art. 4 ust. 4”.

(42) W piśmie z dnia 16 marca 2006 r. władze francuskie uznały, że czynniki, które należy uwzględnić zarówno na poziomie przemysłowym, jak i na poziomie pomocy nie prowadzą do znacznego zaburzenia ekonomicznych aspektów decyzji z 2000 r. i że nowa decyzja w tej sprawie miałaby niewielki wpływ na rozwój sytuacji. W tym samym piśmie władze francuskie oświadczają, że akceptują procedurę określoną w art. 9 rozporządzenia proceduralnego, która narzuca Komisji obowiązek cofnięcia decyzji i przyjęcia nowej decyzji zastępującej decyzję z 2000 r. i uwzględniającej sprostowane informacje, które zostały jej przekazane, po formalnym wszczęciu procedury przewidzianej w art. 88 ust. 2 Traktatu WE.

4. UWAGI ZAINTERESOWANYCH STRON

(43) Komisja nie otrzymała uwag w tej sprawie od zainteresowanych stron.

5. UWAGI FRANCJI

5.1. Pismo z dnia 2 czerwca 2006 r.

(44) Francja przedłożyła uwagi dotyczące decyzji o wszczęciu postępowania pocztą elektroniczną z dnia 2 czerwca 2006 r.

(45) Francja wyjaśnia, że Komisja została poinformowana o zmianach w projekcie przemysłowym z uwagi na zmiany sytuacji na rynku, a także o zmianach pierwotnego oszacowania pomocy. Dane związane z samym projektem przemysłowym i dane dotyczące pomocy zostały określone w piśmie Francji z dnia 13 stycznia 2005 r. Francja podnosi, że wszystkie te zmiany nie zmieniają jednak ogólnych aspektów ekonomicznych decyzji z 2000 r., a pomoc przyznana dwóm przedsiębiorstwom nie przekracza maksymalnej intensywności pomocy, na którą zezwalają WZR z 1998 r.

(46) Sporządzanie sprawozdań monitorujących w związku z decyzją z 2000 r. skłoniło władze francuskie do ponownego zbadania wszystkich informacji stanowiących podstawę tej decyzji. Przy okazji tego ponownego badania władze francuskie stwierdziły, że dwa elementy dotyczące pomocy wpływają na zmianę informacji pierwotnie przekazanych Komisji:

- szacunki wysokości zwolnienia z podatku od przedsiębiorstw musiały zostać zweryfikowane,

- metoda obliczania EDN musiała również zostać zweryfikowana w celu uwzględnienia rzeczywistego podziału inwestycji (grunty, budynki, wyposażenie) i wpływu opodatkowania na całość pomocy, co nie zostało przeprowadzone w czasie zgłoszenia.

(47) Nie istnieje żaden szczególny związek między tymi dwoma zmianami, jednak ich jednoczesne uwzględnienie wpływa zarazem na zmianę nominalnej wysokości pomocy i jej EDN.

(48) W 2000 r., gdy sporządzona została dokumentacja dotycząca wsparcia dla projektu, system zwolnień z podatku od przedsiębiorstw dotyczył podstawy składającej się z wartości czynszowej rzeczowych aktyw trwałych (gruntów, budowli, zagospodarowania, wyposażenia materialnego, ruchomości itp.) i z części kwoty wypłaconych wynagrodzeń. Począwszy od 2003 r., reforma podatku od przedsiębiorstw zniosła zasadę uwzględniania wynagrodzeń w podstawie tego podatku. Od tego czasu podatek od przedsiębiorstw jest naliczany jedynie na podstawie aktywów trwałych.

(49) Francja wyjaśnia, że zwolnienie z podatku od przedsiębiorstw było pierwotnie przedmiotem błędu rzeczowego, w związku z obliczeniami związanymi z różnymi hipotezami w zakresie harmonogramu realizacji projektu przemysłowego. Pierwotne szacunki nie zostały skorygowane przed 2005 r. z jednej strony ze względu na zaangażowanie różnych służb w sporządzanie i obsługę dokumentacji uzupełniającej przedsiębiorstwa, a z drugiej strony z uwagi na przesunięcie w czasie skutku tego zwolnienia. W następstwie przeprowadzonych weryfikacji władze francuskie poinformowały Komisję o zmianie pierwotnych szacunków w 2005 r.

5.2. Dalsze informacje

(50) Pismem z dnia 12 września 2007 r. Komisja zwróciła się z wnioskiem o informacje uzupełniające w celu wyjaśnienia szczegółów projektu i obliczeń wysokości udzielonej pomocy. Po kilku wnioskach o przedłużenie terminu złożenia wymaganych informacji Francja przedstawiła częściową odpowiedź pismem z dnia 21 grudnia 2007 r., w którym potwierdziła, że projekt zakończony w marcu 2005 r. jest projektem, który został pierwotnie zaplanowany w czasie zgłoszenia.

(51) Po kolejnych przedłużeniach terminu brakujące informacje zostały przekazane pocztą elektroniczną w dniu 30 maja 2008 r. Inne informacje uzupełniające zostały przekazane pocztą elektroniczną w dniach 16 i 19 września oraz 24 października 2008 r. Informacje te wynikają z obliczeń dokonanych na podstawie ostatecznych danych dotyczących projektu zarówno w zakresie inwestycji, jak i stworzonych miejsc pracy. Pomoc związana z tworzeniem miejsc pracy została obliczona ponownie w 2006 r. w celu uwzględnienia mniejszej od przewidywanej liczby stworzonych miejsc pracy.

(52) Po uwzględnieniu wszystkich tych nowych elementów, poziom przyznanej pomocy jest niższy niż przewidziany w 2000 r. i w 2005 r. Kwalifikowalne koszty projektu wynoszą 158,5 mln EUR (150,165 mln EUR zaktualizowanej wartości netto). Całkowita kwota udzielonej pomocy wynosi 17 106 280 EUR (zaktualizowana wartość netto wynosi 12 985 610 EUR), co odpowiada intensywności pomocy wynoszącej 8,65 %EDN.

(53) Wysokość (wartość nominalna) ostatniej raty pomocy, która powinna zostać wypłacona dopiero po uzyskaniu zgody Komisji (¹¹), wynosi 4 276 570 EUR Francja poinformowała jednak Komisję, że 4/5 tej kwoty zostało już wypłacone i że obecne saldo wynosi 727 389 EUR (wartość nominalna). Francja przyznaje tym samym, że wypłaciła wcześniej ostatnią ratę w wysokości 25 % pomocy, ale sytuacja ta wynika z błędów w obliczeniach kwoty zwolnienia z podatku od przedsiębiorstw. Władze francuskie oświadczają, że w żadnym momencie nie próbowały obejść prerogatyw Komisji.

(54) Po uwzględnieniu zmian (stworzenie mniejszej liczby miejsc pracy niż przewidywano) część przewidzianej pomocy została zmniejszona. Pilkington musiał nawet zwrócić we wrześniu 2007 r. nadwyżkę pobraną z tytułu premii na zagospodarowanie przestrzenne (PAT) w wysokości 146 430 EUR. Pomoc udzielona na te trzy środki wynosi po zmianach: 993 968 EUR z tytułu PAT (z czego 34 561 EUR pozostało do wypłacenia), 1 532 765 EUR z tytułu FIL (¹²) (pomoc związana z PAT, z czego 399 851 EUR pozostało do wypłacenia) i 694 426 EUR z tytułu FIBM (¹³) (część pomocy na zagospodarowanie nieruchomości, z czego 64 304 EUR pozostaje do wypłacenia). Do całkowitej kwoty 498 716 EUR pozostającej do wypłaty należy dodać 228 673 EUR pomocy ze strony rady departamentu, co daje kwotę 727 389 EUR, która została zatrzymana w oczekiwaniu na decyzję Komisji zezwalającej na wypłatę ostatniej raty.

(55) Francja wyjaśnia, że wyłącznie spółka PGF skorzystała ze zwolnienia z podatku od przedsiębiorstw z tytułu zakładu zlokalizowanego w Seingbouse w okresie 2001-2005 (spółka IGCF nie skorzystała ze zwolnienia w odnośnym okresie).

(56) Pomoc, z której skorzystała spółka PGF z tytułu zwolnienia z podatku przewidzianego w art. 1465 ordynacji podatkowej, jest równa różnicy między składkami faktycznie zapłaconymi przez spółkę a składką, jaką musiałaby ona zapłacić w przypadku braku zwolnienia, przy czym kwoty te zostały przyjęte jako kwoty netto po zastosowaniu, w odpowiednim przypadku, pułapu w zależności od wartości dodanej (¹⁴). Kwota ta wynosi 986 170 EUR (zwolnienie z podatku od działalności gospodarczej przyznane zakładowi w Seingbouse spółki PGF z tytułu podatków w okresie 2001-2005).

(57) Władze francuskie przyznają, że nie potrafią wyjaśnić błędu popełnionego w 2005 r. w związku z przeszacowaną wówczas kwotą inaczej niż jako nieporozumienie, które zaszło między dwiema służbami państwa odnośnie do rodzaju informacji, jakie należy przedstawić w ramach sprawozdania rocznego oraz, jak się wydaje, pomylenia obniżki wynikającej z zastosowania pułapu (środek ogólny) ze zwolnieniem (środek pomocy).

(58) Francja ponownie obliczyła EDN dla całości i każdego składnika pomocy przy uwzględnieniu obecnej stopy dyskontowej wynoszącej 5,70 %. Każdy składnik pomocy (poza pomocą na zakup gruntu, która nie jest opodatkowana) został podzielony na budynki (19,24 %) i wyposażenie (78,82 %). Taki podział opiera się ponownie na faktycznej inwestycji, podczas gdy w czasie zgłoszenia obliczenia zostały dokonane na podstawie typowego podziału podstawy pomocy (5 % grunty, 50 % budynki, 45 % wyposażenie). Ponadto roczna zintegrowana część pomocy jest obliczana, w odniesieniu do każdego składnika pomocy, w zależności od okresu amortyzacji (20 lat dla budynków i 7 lat dla wyposażenia). Wyniki tych obliczeń zostały przedstawione w poniższej tabeli:

Tabela 3

6. OCENA ŚRODKÓW POMOCY

6.1. Uwagi wstępne

(59) Dnia 17 sierpnia 2000 r. Komisja zatwierdziła intensywność pomocy dla Pilkington/Interpane zgodną z intensywnością zgłoszoną przez Francję dnia 22 maja 2000 r. Następnie Francja poinformowała Komisję, że w pierwotnym zgłoszeniu przekazano nieprawidłowe informacje, a ponieważ informacje te stanowiły czynnik decydujący dla decyzji, dnia 26 kwietnia 2006 r. Komisja podjęła decyzję o wszczęciu postępowania przewidzianego w art. 88 ust. 2 Traktatu WE wobec przedmiotowej pomocy w celu cofnięcia decyzji z 2000 r. i przyjęcia nowej decyzji.

(60) Decyzja z 2000 r. zawiera pełną ocenę zgłoszenia. W niniejszej decyzji podtrzymuje się ocenę zawartą w decyzji z 2000 r. z wyjątkiem elementów, które muszą zostać poprawione ze względu na informacje przedstawione dnia 13 stycznia 2005 r. przez Francję, a które stanowiły podstawę decyzji o wszczęciu postępowania z dnia 26 kwietnia 2006 r., oraz późniejszych informacji przedstawionych Komisji.

6.1.1. Wytyczne mające zastosowanie

(61) Francja zgłosiła pomoc na rzecz PGF/IGCF pismem z dnia 22 maja 2000 r., zarejestrowanym dnia 25 maja 2000 r. Przypis 58 wytycznych w sprawie krajowej pomocy regionalnej na lata 2007-2013 (¹⁵) stanowi, że „projekty inwestycyjne podlegające obowiązkowi indywidualnego zgłoszenia oceniane będą zgodnie z zasadami obowiązującymi w dniu zgłoszenia”. Tym samym Komisja uważa, że niniejszy projekt mieści się w zakresie stosowania WZR z 1998 r. i należy go rozpatrywać w świetle wspomnianych zasad ramowych.

6.1.2. Istotne fakty

(62) Niniejsza ocena uwzględnia fakty i stan rzeczy istniejące na dzień zgłoszenia, tj. dzień 22 maja 2000 r.

(63) Komisja musi przyjąć decyzję na podstawie szacunkowej oceny ex ante perspektyw na przyszłość i udziału w rynku. Intensywności pomocy nie dostosowuje się w terminie późniejszym, jeżeli po kilku latach - ex post - dane liczbowe wskazują, że rynek podlega na przykład innym zmianom niż początkowo przewidywano. Chociaż w niniejszym przypadku Komisja musi podjąć decyzję osiem lat po pierwotnym zgłoszeniu, mimo to musi oprzeć swoją ocenę na faktach i stanie rzeczy istniejących na dzień zgłoszenia.

(64) W celu obliczenia maksymalnej intensywności pomocy Komisja uwzględni jednak nowe informacje przedstawione przez Francję. Francja zmniejszyła przyznaną pomoc w celu uwzględnienia rzeczywistej liczby miejsc pracy stworzonych w wyniku inwestycji (liczba zmniejszona w stosunku do danych zawartych w zgłoszeniu) i skorygowania błędu w obliczeniach wysokości zwolnienia z podatku od przedsiębiorstw zgłoszonego w 2000 r.

6.2. Utworzenie wspólnych przedsiębiorstw w świetle art. 81 ust. 3 Traktatu WE

(65) Tytułem wstępu należy przypomnieć, że o ile postępowanie przewidziane w art. 87 i 88 pozostawia Komisji, a w pewnych przypadkach także Radzie, dużą swobodę oceny przy orzekaniu o zgodności systemu pomocy państwa z wymogami wspólnego rynku, to z ogólnych aspektów ekonomicznych Traktatu wynika, że postępowanie to nie może nigdy prowadzić do sytuacji, w której jego wynik byłby sprzeczny ze szczegółowymi przepisami Traktatu (¹⁶).

(66) Trybunał Sprawiedliwości stwierdził również, że warunki pomocy naruszające szczegółowe przepisy Traktatu inne niż art. 87 i 88 mogą być tak nierozerwalnie powiązane z przedmiotem pomocy, że niemożliwa jest ich odrębna ocena (¹⁷).

(67) Ten obowiązek przestrzegania przez Komisję spójności art. 87 i 88 z innymi przepisami Traktatu jest szczególnie ważny w przypadku gdy te inne przepisy, jak w niniejszej sprawie, również mają na celu niezakłóconą konkurencję na wspólnym rynku. Przyjmując decyzję w sprawie zgodności pomocy ze wspólnym rynkiem, Komisja nie może bowiem nie uwzględnić ryzyka zakłócania konkurencji na wspólnym rynku ze strony poszczególnych podmiotów gospodarczych.

(68) Nie zmienia to faktu, że postępowanie wszczynane w myśl art. 81 i kolejnych oraz postępowanie wszczynane w myśl art. 87 i kolejnych są postępowaniami niezależnymi, regulowanymi przez szczególne zasady.

(69) W konsekwencji przyjmując decyzję w sprawie zgodności pomocy państwa ze wspólnym rynkiem, Komisja nie ma obowiązku doprowadzenia do końca równoległego postępowania wszczętego w myśl wcześniej wspomnianego rozporządzenia nr 17, o ile w oparciu o analizę ekonomiczną sytuacji zdobyła przekonanie, w ramach swoich możliwości oceny, że beneficjent pomocy nie znajduje się w sytuacji naruszenia art. 81 i 82 Traktatu.

(70) W związku z faktami opisanymi w pkt 3.1.2 powyżej i uwzględniając cytowane wcześniej orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Komisja uważa, że nie ma przeszkód do zezwolenia na pomoc przewidzianą na rzecz PGF/IGCF.

6.3. Pomoc państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu WE

(71) Przedmiotowa pomoc została udzielona przez państwo członkowskie i ze środków państwowych w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu WE (zob. pkt 2.3 niniejszej decyzji). Pomoc stanowi korzyść dla PGF/IGCF, ponieważ bez tej pomocy przedsiębiorstwa te musiałyby same ponieść wszystkie koszty inwestycji. Ponieważ znaczną ilość szkła surowego transportuje się poza granice kraju, ma miejsce handel międzynarodowy na rynku szkła surowego. W związku z tym korzyści finansowe przyznane tym przedsiębiorstwom mogą powodować zakłócenia konkurencji i wpływać na handel między państwami członkowskimi. Skutkiem tego Komisja uznaje w tej ocenie, że zgłoszony środek stanowi pomoc państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu WE.

6.4. Obowiązek zgłoszenia

(72) Ponieważ mają zastosowanie trzy łączne warunki określone w pkt 2.1 ppkt (i) WZR z 1998 r., należy zgłosić projekt pomocy, a maksymalną intensywność przyznanej pomocy ustalić zgodnie z WZR z 1998 r. Ponadto pomoc ad hoc należy zgłosić do Komisji na mocy art. 88 ust. 3 Traktatu WE.

6.5. Podstawy prawne niektórych środków pomocy

(73) Część pomocy jest udzielana na podstawie systemów pomocy regionalnej na inwestycje, zatwierdzonych przez Komisję i obowiązujących w dniu zgłoszenia pomocy (zob. pkt 2.3 niniejszej decyzji), podczas gdy pozostałą część przyznaje się jako pomoc ad hoc.

(74) Jeżeli chodzi o pomoc przyznaną w ramach EFRR, art. 25 rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/1999 z dnia 21 czerwca 1999 r. ustanawiającego przepisy ogólne w sprawie funduszy strukturalnych (¹⁸) przewiduje, że fundusze strukturalne mogą finansować wydatki dotyczące dużych projektów gospodarczych, których koszt przekracza 50 mln EUR EFRR może tym samym zasilić mechanizmy krajowe, takie jak PAT i pomoc na nieruchomości przedsiębiorstwa, jeżeli przewidują to jednolite dokumenty programowe danego regionu. Obszar Freyming-Merlebach znajduje się na francuskiej mapie dotyczącej celu 2 „gospodarczego i społecznego przekształcenia obszarów stojących w obliczu trudności strukturalnych”, zatwierdzonej przez Komisję Europejską dnia 16 stycznia 2000 r.

(75) Możliwość pomocy ad hoc na zakup gruntów lub nieruchomości przysługuje samorządom terytorialnym na obszarach objętych pomocą regionalną z mocy prawa.

(76) Pismem z dnia 30 czerwca 2000 r. (A/35411) władze francuskie dostarczyły szczegółowych informacji na temat obliczeń wysokości zwolnienia z podatku od przedsiębiorstw, wykazując, że w tym przypadku koszty inwestycji oraz koszty stworzonych stałych miejsc pracy posłużyły za podstawę obliczenia tego zwolnienia. Natomiast począwszy od 2003 r., reforma podatku od przedsiębiorstw zniosła zasadę uwzględniania wynagrodzeń w podstawie tego podatku. Od tego czasu podatek od działalności gospodarczej jest naliczany jedynie na podstawie aktywów trwałych. W konsekwencji pomoc tę można traktować jako pomoc na inwestycje w rozumieniu wytycznych w sprawie krajowej pomocy regionalnej z 1998 r.

(77) Przyznanie przedsiębiorstwu pomocy ad hoc uwarunkowane jest jego zobowiązaniem do utrzymania miejsc pracy i wspieranej inwestycji przez okres co najmniej pięciu lat na danym obszarze.

(78) Analiza przeprowadzona przez Komisję w niniejszej decyzji ogranicza się do zgodności intensywności pomocy zgłoszonej w wysokości 8,65% z kryteriami WZR z 1998 r.

6.6. Ocena w ramach WZR z 1998 r.

(79) Maksymalną dopuszczalną intensywność w przypadku projektów w ramach WZR z 1998 r. należy określić według wskaźnika intensywności maksymalnej mającego zastosowanie do pomocy regionalnej na danym obszarze w czasie zgłoszenia pomocy.

(80) Komisja uważa, że nowe elementy nie podważają ogólnej oceny rynku i zachodzących na nim zmian, zawartej w decyzji z 2000 r.

(81) Komisja przypomina, że żadne z przedsiębiorstw biorących udział w przedmiotowym projekcie w czasie zgłoszenia projektu nie miało wysokiego udziału w rynku w rozumieniu pkt 3.2 WZR z 1998 r.

6.6.1. Odnośny produkt i rynek

(82) Szkło płaskie (float glass) może być używane do produkcji szyb do budynków lub pojazdów. Zakład, którego dotyczy zgłoszenie, jest przystosowany do produkcji szkła dla przemysłu budowlanego. Nie podważono ani nie zmieniono określenia produktu i rynku zastosowanego w decyzji z 2000 r. Nie było też ono przedmiotem decyzji o wszczęciu postępowania z dnia 26 kwietnia 2006 r. W niniejszej decyzji podtrzymuje się więc ocenę zawartą w decyzji z 2000 r.

Produkt

(83) Surowe szkło płaskie wytwarzane jest poprzez ciągłe wylewanie masy szklanej na powierzchnię stopionej cyny w atmosferze azotu (proces zwany metodą float, opracowany przez Pilkingtona w latach 60.).

(84) Szkło warstwowe jest szkłem wyjściowym, które przechodzi obróbkę powierzchniową lub powlekanie (próżniowe nakładanie powłoki w procesie elektromagnetycznym (¹⁹) w celu wyeliminowania odbić światła i zapewnienia izolacji cieplnej. Można w ten sposób otrzymać szkło pozwalające na regulację cieplną (szkło o obniżonej zdolności emisyjnej, tzw. niskoemisyjne: marka Iplus dla Interpane) lub szkło pozwalające na regulację słoneczną (szkło odbijające promienie słoneczne: marka Ipasol dla Interpane). Przewiduje się produkcję 90 % szkła o obniżonej zdolności emisyjnej i 10 % szkła odbijającego światło o grubości 4,6 mm lub 8 mm.

(85) Szkło laminowane to szkło bezpieczne, składające się z co najmniej z dwóch arkuszy szkła i pośrednich warstw folii PVB (polywinylobutyral) lub żywicy (²⁰).

(86) Szkło surowe typu „float” i szkło warstwowe po pierwszej obróbce figurują w klasyfikacjach statystycznych pod kodami:

- CN 7005: Szkło (Szkło typu „float” i szkło o powierzchni szlifowanej lub polerowanej, w arkuszach, nawet z warstwą pochłaniającą, odblaskową lub przeciwodblaskową, ale nieobrobione inaczej),

- NACE 26.1.A: Produkcja szkła płaskiego.

(87) Szkła typu „float” niepoddanego obróbce używa się w przemyśle budowlanym lub motoryzacyjnym. Według Europejskiego Stowarzyszenia Producentów Szkła Płaskiego (GEPVP) 80 % produkcji szkła płaskiego w Europie wykorzystywane jest przez przemysł budowlany. W zakładzie w Freyming-Merlebach inwestorzy produkować będą wyłącznie szkło dla budownictwa Ten typ produkcji ma tę szczególną właściwość, że pozwala na funkcjonowanie zakładu przemysłowego w oparciu o krótkie serie produkcyjne zgodne ze specyfikacją zleceń (ilość, grubość i inne cechy charakterystyczne szkła).

(88) Produkty pochodzące z pierwszego przetworzenia surowego szkła płaskiego są produktami pośrednimi wykorzystywanymi do produkcji szkła bezpiecznego (kod statystyczny CN 7007 - składają się ze szkła hartowanego lub warstwowego) i wielościennych elementów izolacyjnych ze szkła dla przemysłu budowlanego (kod statystyczny CN 7008 - składają się z co najmniej dwóch tafli szkła oddzielonych warstwą lub warstwami osuszonego powietrza lub gazu, zapewniającymi właściwą izolację okna). Szklane elementy izolacyjne produkuje się głównie ze szkła warstwowego.

(89) W zakładzie w Lotaryngii przedsiębiorstwa produkować będą także szkło laminowane dla budownictwa. Produkt ten w klasyfikacji statystycznej widnieje w kategorii: CN 7007 29 00 - Szkło bezpieczne wielowarstwowe-Pozostałe. Pozostałe typy szkła laminowanego włączone w tę kategorię klasyfikacji wykorzystuje się w przemyśle motoryzacyjnym. Przemysł ten zużywa większość szkła laminowanego wytwarzanego w Europie (produkcja szyb przednich).

(90) Szkło płaskie może być używane do produkcji szyb budynków lub pojazdów. Komisja zauważa, że zakład w Freyming-Merlebach jest przystosowany do produkcji szkła dla przemysłu budowlanego zgodnie z wymogami inwestorów i może stanowić odpowiedź na rosnący popyt na szkło dla budownictwa. Ta specjalność jest obecnie jedynym rodzajem działalności Interpane. Grupa ta nie posiada zdolności przetwarzania szkła wyjściowego na potrzeby produkcji szyb samochodowych i nie posiada relacji handlowych z konstruktorami tego przemysłu. Szkło warstwowe, które będzie produkowane w nowym zakładzie, będzie posiadało właściwości przydatne jedynie w budownictwie (²¹). Tym samym szkło laminowane przeznaczone będzie do produkcji szkła bezpiecznego do budynków. Wybór Freyming-Merlebach jako miejsca produkcji szkła dla budownictwa wydaje się więc ostateczny z punktu widzenia inwestorów.

(91) W świetle powyższego i w celu porównania rozwoju sytuacji na rynku, Komisja uważa, że należy dokonać rozróżnienia między rozwojem sytuacji dotyczącym szkła typu „float” (raw float glass) a rozwojem sytuacji dotyczącym produktów pośrednich, takich jak szkło laminowane (laminated glass) lub warstwowe (coated glass), które podlegają dalszej obróbce w celu ostatecznego zastosowania w architekturze lub budownictwie (architec-tural or building glass). Rozróżnienie to jest spójne z przeprowadzoną przez Komisję analizą rynku właściwego w ramach wspomnianych wyżej porozumień dotyczących utworzenia dwóch wspólnych przedsiębiorstw, w której dokonano rozróżnienia między rynkiem szkła typu „float” (raw float glass) jako takim, a wykorzystaniem różnych typów szkła (włącznie ze szkłem laminowanym i warstwowym (laminated and coated glasses) w celu ostatecznego zastosowania w architekturze lub budownictwie (architectural or building glass).

Wymiar geograficzny

(92) Rynek geograficzny obejmuje w zasadzie EOG lub, w odpowiednich przypadkach, każdą znaczną część terytorium EOG, jeżeli warunki konkurencji w tej części znacznie różnią się od warunków przeważających na pozostałym terytorium EOG.

(93) W niniejszym przypadku podczas rozpatrywania sprawy nie wystąpił żaden element, który wskazywałyby, że rynek geograficzny różni się od EOG. Należy więc zdefiniować odnośny rynek geograficzny jako EOG.

Rozwój sytuacji na rynku

(94) Komisja niechętnie przyjmuje dane zawarte w zgłoszeniu wskazujące na wysoki poziom wykorzystania zdolności produkcyjnej. Dane te zostały dostarczone przez przemysł szklarski (GEPVP) (²²) i są zgodne z tym, co przemysł określa mianem sprzedawalnej zdolności produkcyjnej (saleable capacities) (²³). Ten sposób obliczania może z pewnością mieć sens z punktu widzenia tej branży, ale sprawia, że trudno jest porównać dane o wykorzystaniu zdolności produkcyjnej z danymi dostępnymi dla innych sektorów przemysłowych.

(95) W związku z tym Komisja oparła analizę zawartą w decyzji z 2000 r. na zmianach widocznej konsumpcji.

(96) Zgłoszenie dostarcza danych ilościowych na temat zmian widocznej konsumpcji szkła typu „float” (CN 7005) w latach 1993-1998.

(97) Wyniki wskazują na spadek poziomu cen (²⁴). Taki spadek, w połączeniu ze wskaźnikiem wzrostu równym 4,89 % wyrażonym ilościowo, prowadzi do wniosku, że średni wzrost jest poniżej średniej rocznej wynoszącej 5,78 % dla całego przemysłu wytwórczego na poziomie EOG, co oznacza, że mamy do czynienia z rynkiem schyłkowym w rozumieniu WZR z 1998 r.

(98) Komisja uważa jednak - jak wskazano powyżej - że należy dokonać rozróżnienia między rozwojem sytuacji dotyczącym szkła typu „float” (raw float glass) a produktami pośrednimi, takimi jak szkło laminowane (laminated glass) lub szkło warstwowe (coated glass), które podlegają dalszej obróbce w celu ostatecznego zastosowania w architekturze lub budownictwie (architectural or building glass).

(99) Komisja zauważa w szczególności, że w latach 1993-1998 znacząco wzrosły ceny elementów izolacyjnych ze szkła (sealed units) (CN 7008) (²⁵). Wzrosty takie można wyjaśnić wprowadzeniem nowych norm europejskich dotyczących wykorzystania materiałów izolacyjnych w budownictwie oraz tendencją przemysłu do długoterminowego wykorzystywania produktów i materiałów izolacyjnych.

(100) Komisja stwierdza również, że średni wzrost konsumpcji produktów izolacyjnych (włącznie ze szkłem izolacyjnym dla budownictwa) wykazywać będzie silną tendencję wzrostową z powodu bardziej surowych kontroli emisji CO₂ w następstwie przyjęcia Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu z 1997 r. W sektorze mieszkaniowym i budowlanym izolacja cieplna stanowi skuteczną technologię pozwalającą na oszczędzanie energii i w konsekwencji na zmniejszenie emisji CO₂. Wprowadzenie nowych norm w sprawie typów izolacji (ISO 10456) i strat ciepła (ISO 832) oznaczać będzie wyższe wartości strat ciepła, co zwiększy potrzebę oszczędzania energii.

(101) W związku z tym i zgodnie z analizą zawartą w decyzji Komisji w sprawie Rockwool (²⁶) silna tendencja wzrostowa charakteryzująca szklane produkty pośrednie, podlegające dalszej obróbce w celu ostatecznego zastosowania w architekturze lub budownictwie, pozwala stwierdzić, że rynek ten nie jest schyłkowy (²⁷).

(102) Podsumowując, ocena uwzględnia różnicę między rozwojem sytuacji w odniesieniu do (i) szkła typu „float” (raw float glass) i w odniesieniu do (ii) szklanych produktów pośrednich, które podlegają dalszej obróbce w celu ostatecznego zastosowania w architekturze lub budownictwie (takich jak szkło laminowane lub warstwowe): jeżeli chodzi o pkt (i) Komisja uważa, że rynek jest schyłkowy w rozumieniu wielosektorowych zasad ramowych; jeśli chodzi o pkt (ii), rynek nie jest schyłkowy.

Udział w rynku

(103) Jeżeli projekt powoduje wzrost zdolności produkcyjnej w sektorze charakteryzującym się przerostem zdolności produkcyjnych lub na rynku schyłkowym, a jednocześnie może jeszcze zwiększyć wysoki udział w rynku (²⁸), przyznanie najwyższej wysokości pomocy zwykle dozwolonej w danym regionie pociągałoby za sobą ryzyko niepożądanych zakłóceń konkurencji. W takich przypadkach WZR z 1998 r. przewidują zastosowanie współczynnika korygującego o wartości 0,50.

(104) W niniejszym przypadku Komisja uznała rynek szkła typu „float” za rynek schyłkowy. Żaden z założycieli dwóch wspólnych przedsiębiorstw nie ma w tym rynku udziału na poziomie 40 % lub wyższym.

6.6.2. Określenie maksymalnej dopuszczalnej pomocy

(105) Zgodnie z przepisami zawartymi w WZR z 1998 r. Komisja ustala maksymalną dopuszczalną intensywność zgłoszonej pomocy według wzoru uwzględniającego różne czynniki. Obliczenia rozpoczynają się od określenia maksymalnej intensywności pomocy (pułap regionalny), jaką duże przedsiębiorstwo może otrzymać na odnośnym obszarze objętym pomocą z uwzględnieniem systemu pomocy regionalnej obowiązującego w dniu zgłoszenia. Następnie do otrzymanej wartości procentowej zastosowane zostaną różne współczynniki korygujące, zgodnie z trzema szczegółowymi kryteriami oceny, w celu obliczenia maksymalnej dopuszczalnej intensywności pomocy dla odnośnego projektu: czynnik konkurencji, kapitał/miejsca pracy i wpływu na region.

Maksymalna intensywność pomocy na danym obszarze objętym pomocą (R)

(106) Zgodnie z obowiązująca francuską mapą pomocy regionalnej w latach 2000-2006 obszar zatrudnienia Freyming-Merlebach jest obszarem objętym pomocą w rozumieniu art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu WE, na którym intensywność pomocy publicznej na inwestycje może sięgać 15 % EDN.

Czynnik konkurencji (T)

(107) Czynnik konkurencji (pkt 3.2-3.6 WZR z 1998 r.) określony w decyzji z 2000 r. nie został podważony ani nie uległ zmianie. Nie był też przedmiotem decyzji o wszczęciu postępowania z dnia 26 kwietnia 2006 r. W niniejszej decyzji podtrzymuje się więc ocenę zawartą w decyzji z 2000 r.

(108) Czynnik konkurencji poddany jest analizie zmierzającej do ustalenia, czy zgłoszony projekt zostanie wprowadzony w sektorze lub podsektorze dotkniętym strukturalnym przerostem zdolności produkcyjnych.

(109) Zgodnie z przepisami WZR z 1998 r. (pkt 3.3) potencjalnie występujący przerost zdolności produkcyjnych ocenia się poprzez porównanie różnicy między średnim wskaźnikiem wykorzystania zdolności produkcyjnej całego przemysłu wytwórczego a wskaźnikiem wykorzystania zdolności produkcyjnych w odnośnym (pod)sektorze. Jeżeli dane dotyczące wykorzystania zdolności produkcyjnych nie wystarczają, Komisja bada, czy odnośne inwestycje realizowane są na rynku schyłkowym. W tym celu Komisja porównuje zmiany widocznej konsumpcji odnośnego produktu lub odnośnych produktów ze wskaźnikiem wzrostu przemysłu wytwórczego na poziomie EOG.

(110) Jak wskazano powyżej, Komisja staje wobec braku wiarygodnych danych na temat odnośnego sektora. Nie można więc dla tego sektora obliczyć wykorzystania zdolności produkcyjnych ani nawet widocznej konsumpcji.

(111) Na podstawie analizy rozwoju sytuacji na rynku należy zastosować czynnik równy 0,75 w stosunku do części inwestycji dotyczącej produkcji szkła typu „float” (raw flat glass - CN 7005). Wobec części inwestycji odnoszącej się do szkła laminowanego lub warstwowego dla budownictwa (laminated or coated building glass) należącego do kategorii CN 7007 i 7008, należy zastosować czynnik konkurencji równy 1.

(112) WZR z 1998 r. nie przewidują sytuacji, w której możliwe byłoby zastosowanie dwóch czynników konkurencji lub ich większej liczby do jednej inwestycji, dla której dokonano oceny różnego rozwoju sytuacji na rynku dla każdego odnośnego produktu. Ponieważ w tym przypadku zastosowanie do całości inwestycji tylko jednego z dwóch czynników byłoby nie tylko nieproporcjonalne, ale również niedokładne, Komisja uważa, że czynnik konkurencji powinien zostać tak wyważony, by odzwierciedlał rozwój sytuacji na rynku dla każdego odnośnego produktu.

(113) Ze względu na to, że projekt dotyczy zakładu w pełni zintegrowanego, sztuczne byłoby ustalanie czynnika ważenia obliczanego według wartości względnej inwestycji w stosunku do każdego z odnośnych produktów. Dlatego Komisja użyła czynnika ważenia (40/60), który opiera się na odpowiednich zdolnościach produkcyjnych w zakresie produkcji wprowadzonej na rynek przez beneficjenta pomocy.

(114) Wynikiem tej metody jest współczynnik T o wartości 0,85 (²⁹), który odpowiada czynnikowi konkurencji (1 i 0,75) na obydwóch rynkach.

Czynnik „kapitał i miejsca pracy” (I)

(115) Nowe informacje dostarczone przez władze francuskie pozwalają ustalić nowy współczynnik - „kapitał i miejsca pracy”: kwota kwalifikowalnej inwestycji wynosi 158,5 mln EUR Francja podała, że liczba bezpośrednio stworzonych miejsc pracy wynosi docelowo 176. Czynnik kapitału i miejsc pracy wynosi więc 900. Ponieważ mieści się on w przedziale 701-1 000, należy zastosować czynnik I wartości 0,7 zamiast początkowo zakładanego 0,8 (pkt 3.10 ust. 2 WZR z 1998 r.).

Czynnik wpływu na region (M)

(116) Nowe informacje dostarczone przez władze francuskie pozwalają ustalić nowy współczynnik - miejsca pracy stworzone pośrednio/miejsca pracy stworzone bezpośrednio. Francja podała, że liczba stworzonych pośrednio miejsc pracy wynosi 150, co stanowi 85 % bezpośrednio stworzonych miejsc pracy. Ponieważ wartość procentowa mieści się w przedziale 50-100 %, należy zastosować czynnik M o wartości 1,1 zamiast początkowo zakładanego 1,2 (pkt 3.10 ust. 3 WZR z 1998 r.).

Obliczanie intensywności maksymalnej dopuszczalnej pomocy

(117) W związku z powyższym intensywność maksymalnej dopuszczalnej pomocy w tym przypadku wynosi: R * T x I x m = 15 % x 0,85 x 0,7 * 1,1 = 9,82 % (podczas gdy w decyzji z 2000 r. wynosiła 12,24%).

6.7. Wniosek w sprawie zgodności przyznanej pomocy

(118) Uwzględniając wszystkie nowe elementy, poziom przyznanej pomocy jest niższy niż poziom przewidziany w 2000 r. Kwalifikowalne koszty projektu wynoszą więc 158,5 mln EUR (150,165 mln EUR w zaktualizowanej wartości netto).

(119) Postępując zgodnie z metodą opisaną w załączniku I do wytycznych w sprawie krajowej pomocy regionalnej z 1998 r. władze francuskie szacują, że EDN wynosi 12 985 610 EUR dla nominalnej wartości pomocy równej 17 106 280 EUR.

(120) Zdaniem Francji intensywność pomocy na projekt PGF/IGCF wyniesie 8,65% EDN (12 985 610/ 150 165 000), czyli poniżej maksymalnej dopuszczalnej intensywności obliczonej ponownie w celu uwzględnienia zmian parametrów projektu (9,82 % EDN).

(121) Zgłoszona intensywność pomocy równa 8,65 % EDN, którą Francja proponuje przyznać PGF/IGCF, spełnia warunki pozwalające uznać ją za zgodną z WZR z 1998 r.

(122) Biorąc pod uwagę fakt, że projekt inwestycyjny został zakończony, nie należy stosować warunków kontroli a posteriori przewidzianych w pkt 6 WZR z 1998 r. Francja może więc otrzymać zgodę na wypłacenie PGF/IGCF salda ostatniej raty pomocy w wysokości 727 389 EUR (wartość nominalna),

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Decyzja przyjęta dnia 17 sierpnia 2000 r. w sprawie N 291/2000 zostaje cofnięta.

Artykuł 2

Środki pomocy państwa, które Francja zamierza przyznać na rzecz PGF/IGCF, o intensywności 8,65 % EDN są zgodne ze wspólnym rynkiem w rozumieniu art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu WE.

Niniejszym wyraża się zgodę na przyznanie pomocy.

Francja może wypłacić na rzecz PGF/IGCF saldo pomocy, a mianowicie 727 389 EUR (wartość nominalna).

Artykuł 3

Niniejsza decyzja skierowana jest do Francji.

Sporządzono w Brukseli, dnia 10 grudnia 2008 r.