KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/16/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie kontroli przeprowadzanej przez państwo portu (¹), w szczególności jej art. 10 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Działalność państwa bandery jest jednym z ogólnych parametrów określających profil ryzyka statków.

(2) W celu oceny profilu ryzyka statku należy wziąć pod uwagę wskaźnik zatrzymań w Unii i w regionie podlegającym memorandum paryskiemu w sprawie kontroli przeprowadzanej przez państwo portu (zwanemu dalej „memorandum paryskim”).

(3) Należy wykorzystywać specjalistyczną wiedzę zdobytą dzięki stosowaniu memorandum paryskiego w zakresie metod, które należy stosować przy dokonywaniu oceny działalności państwa bandery.

(4) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Bezpiecznych Mórz i Zapobiegania Zanieczyszczeniu Morza przez Statki,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Klasyfikacja państw bandery na podstawie wskaźników zatrzymań

1. W celu ustalenia działalności państwa bandery w rozumieniu dyrektywy 2009/16/WE państwa bandery klasyfikuje się do jednej z trzech list – czarnej, szarej lub białej – przyjętych zgodnie z memorandum paryskim, na podstawie wszystkich inspekcji i zatrzymań dokonanych w okresie trzech lat. Ponadto państwa bandery wymienione na czarnej liście dzieli się na cztery grupy – bardzo wysokiego ryzyka, wysokiego ryzyka, ryzyka średniego do wysokiego lub średniego ryzyka – w zależności od ich wskaźnika zatrzymań. Klasyfikację uaktualnia się co roku.

2. Zaklasyfikowanie państwa bandery do czarnej, szarej lub białej listy wymaga dokonania co najmniej trzydziestu inspekcji w ramach kontroli przeprowadzanej przez państwo portu.

3. Metody i wzory stosowane przy dokonywaniu klasyfikacji państw bandery spełniają kryteria dotyczące państwa bandery, określone w załączniku.

Artykuł 2

Działalność państwa bandery na podstawie audytu IMO

Zgodność, o której mowa w części I pkt 1 lit. c) ppkt (iii) załącznika I do dyrektywy 2009/16/WE, od której zależy, czy statki są uważane za stwarzające mniejsze zagrożenie, uznaje się za udowodnioną, gdy Komisja otrzyma pisemne potwierdzenie od państwa bandery, że sporządzono końcowe sprawozdanie z audytu oraz że, w razie potrzeby, przedstawiono plan działań naprawczych. Uwzględnia się również audyty przeprowadzone przed dniem 17 czerwca 2009 r.

Artykuł 3

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2011 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 września 2010 r.

ZAŁĄCZNIK

Kryteria państwa bandery

(zgodnie z art. 10 ust. 3 lit. a) dyrektywy 2009/16/WE)

1. Działalność państwa bandery oblicza się przy zastosowaniu standardowego wzoru dla obliczeń statystycznych, w którym pewne wartości są stałe. Granicę pomiędzy kategoriami „czarną” i „szarą” oraz kategoriami „szarą” i „białą” określa się za pomocą następujących wzorów:

Gdzie:

N to liczba inspekcji

p to dopuszczalny limit zatrzymań

z to wartość krytyczna normalnego rozkładu (1,645 przy poziomie ufności wynoszącym 95 %)

2. Wzory podane w pkt 1 określają dopuszczalną liczbę zatrzymań dla, odpowiednio, czarnej lub białej listy. Liczba zatrzymań powyżej wartości granicznej czarny/szary oznacza działalność gorszą niż średnia, w związku z czym dane państwo bandery umieszcza się na czarnej liście, podczas gdy liczba zatrzymań poniżej wartości granicznej biały/szary oznacza działalność lepszą niż średnia, w związku z czym dane państwo bandery umieszcza się na białej liście. Jeżeli liczba zatrzymań dla danego państwa bandery sytuuje się pomiędzy obiema wartościami, państwo bandery wpisuje się na szarą listę.

3. W celu porównania działalności państw bandery zaklasyfikowanych do listy czarnej, szarej lub białej obliczenie powtarza się, dostosowując wartość p we wzorach podanych w pkt 1.

4. W celu umożliwienia porównania działalności państwa bandery stosuje się współczynnik przekroczenia. Współczynnik ten wskazuje, ile razy p musiało być zmieniane i ponownie obliczane, aby liczba zatrzymań w odniesieniu do danego państwa bandery była równa wartościom granicznym. Każde zwiększenie lub pomniejszenie p o 3 % odpowiada jednemu całemu punktowi współczynnika przekroczenia. W przypadku państw bandery zaklasyfikowanych do szarej listy współczynnik przekroczenia oblicza się za pomocą następującego wzoru:

5. W celu przyporządkowania państw bandery znajdujących się na czarnej liście do kategorii bardzo wysokiego, wysokiego, średniego do wysokiego lub średniego ryzyka uwzględnia się następujące wartości współczynnika przekroczenia:

współczynnik przekroczenia wynosi 4,01 lub więcej: bardzo wysokie ryzyko

współczynnik przekroczenia wynosi 3,01 do 4,00: wysokie ryzyko

współczynnik przekroczenia wynosi 2,01 do 3,00: ryzyko średnie do wysokiego

współczynnik przekroczenia wynosi 1,01 do 2,00: średnie ryzyko.