(1)

Produkt nawozowy, który spełnia wymogi określone w załącznikach I i II do rozporządzenia (UE) 2019/1009 dla odpowiedniej kategorii funkcji produktów i kategorii materiałów składowych, jest oznakowany zgodnie z załącznikiem III do tego rozporządzenia i pomyślnie przeszedł procedurę oceny zgodności określoną w załączniku IV do rozporządzenia (UE) 2019/1009, może następnie otrzymać oznakowanie CE i można go swobodnie przemieszczać na rynku wewnętrznym jako produkt nawozowy UE.

(2)

Przygotowując przejście na nowe przepisy harmonizacyjne, zarówno państwa członkowskie, jak i zainteresowane strony poinformowały Komisję o potrzebie dostosowania niektórych przepisów technicznych w załącznikach do rozporządzenia (UE) 2019/1009. Te dostosowania są konieczne, aby zapewnić dostęp do rynku wewnętrznego produktom nawozowym, które są efektywne agronomicznie, bezpieczne i już są przedmiotem szeroko rozwiniętej wymiany handlowej na rynku. Niektóre z tych zmian ułatwiają swobodny przepływ takich produktów, tj. bezpiecznych i efektywnych agronomicznie produktów nawozowych, poprzez poprawę spójności z innymi aktami prawnymi i celami politycznymi Unii. Inne zmiany są konieczne, aby uniknąć sytuacji, w których istotne kategorie produktów nawozowych byłyby w sposób niezamierzony wyłączone z przepisów harmonizacyjnych.

(3)

Rozporządzenie (UE) 2019/1009, zmienione rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2021/1768 (2), zezwala producentom na stosowanie niektórych rodzajów polimerów w produktach nawozowych UE, jeżeli są one zgodne z warunkami określonymi dla CMC 1 i CMC 11 w załączniku II do rozporządzenia (UE) 2019/1009. Jednym z warunków jest rejestracja polimeru zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (3). W komunikacie zatytułowanym "Strategia w zakresie chemikaliów na rzecz zrównoważoności na rzecz nietoksycznego środowiska" (4) Komisja zapowiedziała przegląd rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, rozszerzając obowiązek rejestracji na niektóre polimery. W związku z tym, ze względu na spójność i zgodność, obowiązek rejestracji polimerów powinien w pierwszej kolejności zostać uregulowany na mocy rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, ponieważ dyskusje na temat jego przeglądu zapewniają szerszy kontekst i możliwość przyjęcia podejścia całościowego, zanim zacznie obowiązywać na mocy rozporządzenia (UE) 2019/1009.

(4)

W rozporządzeniu (UE) 2019/1009 ustanowiono obowiązek rejestracji tlenku magnezu zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1907/2006. W rozporządzeniu (WE) nr 1907/2006 zwalnia się jednak tlenek magnezu, który nie jest modyfikowany chemicznie, z obowiązku rejestracji, ponieważ rejestrację uznaje się za niewłaściwą lub zbędną w odniesieniu do tej substancji, a jej zwolnienie z obowiązku rejestracji nie zagraża celom tego rozporządzenia. Tlenek magnezu ma długą historię stosowania w nawozach i nie podlega zharmonizowanej klasyfikacji zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 (5). Biorąc to pod uwagę oraz w celu ułatwienia dostępu do rynku wewnętrznego nawozów zawierających tlenek magnezu jako produktów nawozowych UE, obowiązek rejestracji określony w rozporządzeniu (UE) 2019/1009 nie powinien już mieć zastosowania do tlenku magnezu stosowanego w nawozach.

(5)

W rozporządzeniu (UE) 2019/1009 określono wymogi dotyczące inhibitorów jako produktów nawozowych UE należących do PFC 5 oraz dotyczące produktów nawozowych UE zawierających inhibitory jako materiał składowy należący do CMC 1. Aby uniknąć nieporozumień, należy zmienić terminologię stosowaną w tym rozporządzeniu w celu wyraźnego rozróżnienia między tymi dwiema sytuacjami. W związku z tym termin "związek będący inhibitorem" powinien być stosowany w każdym przypadku, gdy dotyczy substancji lub mieszaniny, która poprawia proces uwalniania składników pokarmowych przez spowolnienie lub zatrzymanie aktywności określonych grup mikroorganizmów lub enzymu. Termin "inhibitor" należy stosować wyłącznie w przypadku, gdy odnosi się on do produktów nawozowych UE należących do PFC 5. Rozróżnienie to jest istotne, ponieważ inhibitory mogą być mieszaninami zawierającymi inne substancje, takie jak stabilizatory, oprócz związków będących inhibitorami. Prawidłowe stosowanie tych terminów jest niezbędne do ułatwienia swobodnego przepływu produktów nawozowych UE poprzez jasne określenie przepisów mających zastosowanie w każdej sytuacji.

(6)

Rozporządzenie (UE) 2019/1009 zawiera wymogi zapewniające efektywność związków będących inhibitorami, ale nie określa wymogów dotyczących efektywności nawozu lub mieszanki zawierającej taki związek będący inhibitorem. Stosowanie efektywnych produktów zawierających takie substancje pomaga uniknąć zanieczyszczenia środowiska spowodowanego wymywaniem azotu. Komunikaty Komisji pt. "Droga do zdrowej planety dla wszystkich, Plan działania UE na rzecz eliminacji zanieczyszczeń wody, powietrza i gleby" (6) oraz "Strategia »od pola do stołu« na rzecz sprawiedliwego, zdrowego i przyjaznego dla środowiska systemu żywnościowego" (7) wspominają o kwestiach środowiskowych i ambitnych celach dotyczących zmniejszenia strat składników pokarmowych o 50 % do 2030 roku. Ważne jest zatem zapewnienie efektywności produktów nawozowych UE, które zawierają związki będące inhibitorami. Należy zatem zmienić rozporządzenie (UE) 2019/1009 w celu włączenia wymogu, zgodnie z którym związki będące inhibitorami występują w nawozach (PFC 1) lub w produktach nawozowych mieszanych (PFC 7) w stężeniu mieszczącym się w zakresie stężeń zapewniającym efektywność związku będącego inhibitorem. Ponadto dodatkowe wymogi dotyczące etykietowania powinny zapewnić, aby producenci inhibitorów, o których mowa w PFC 5, dostarczali jasne instrukcje dotyczące sposobu mieszania takich produktów z nawozem w celu zapewnienia ich efektywności.

(7)

W rozporządzeniu (UE) 2019/1009 określono przepisy dotyczące stosowania produktu pofermentacyjnego świeżych roślin oraz produktu pofermentacyjnego innego niż produkt pofermentacyjny świeżych roślin, zwanych dalej łącznie "produktem pofermentacyjnym", jako materiałów składowych w produktach nawozowych UE. W rozporządzeniu tym ustanowiono przepisy dotyczące procesów fermentacyjnych. Nie przewiduje się jednak w nim żadnych innych zasad dotyczących dalszego przetwarzania produktu pofermentacyjnego.

(8)

W sprawozdaniu Wspólnego Centrum Badawczego (JRC) pt. "End-of-waste criteria for biodegradable waste subjected to biological treatment (compost & digestate): Technical proposals" (8) stwierdzono, że produkt pofermentacyjny jest często stosowany w rolnictwie, jako całość lub po rozdzieleniu na frakcję stałą i płynną. Rozdzielenie to ułatwia przechowywanie materiałów i ich transport na duże odległości, co jest szczególnie ważne w przypadku produktu z oznakowaniem CE. Mechaniczne rozdzielenie produktu pofermentacyjnego na frakcję stałą i płynną jest metodą powszechnie stosowaną w niektórych państwach członkowskich i wydaje się być metodą ugruntowaną według niedawnego badania pt. "Digestate and compost as fertilisers: Risk assessment and risk management options" (9). Rozdzielenie produktu pofermentacyjnego na frakcję stałą i płynną może stwarzać ograniczone ryzyko, jeżeli zostaną określone warunki dotyczące procesu pofermentacyjnego i stosowanych dodatków. Należy zatem zmienić rozporządzenie (UE) 2019/1009, aby uwzględnić ten proces pofermentacyjny, pod warunkiem że stosowane dodatki nie przekraczają określonego stężenia i są zarejestrowane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1907/2006. Dopuszczenie tych procesów w rozporządzeniu (UE) 2019/1009 jest konieczne w celu ułatwienia dostępu do rynku wewnętrznego dla produktów nawozowych UE zawierających produkt pofermentacyjny oraz dostosowania do postępu technicznego wymogów określonych dla tych kategorii materiałów składowych. Stworzy to również nowe możliwości odzyskiwania bioodpadów, co jest zgodne z ogólnymi ambitnymi planami dotyczącymi gospodarki o obiegu zamkniętym.

(9)

Oprócz mechanicznego rozdzielenia produktu pofermentacyjnego na frakcję stałą i płynną powszechnie stosuje się inne procesy w celu usunięcia wody z produktu pofermentacyjnego lub jego frakcji. Rozporządzenie (UE) 2019/1009 powinno umożliwiać producentom dalsze przetwarzanie produktu pofermentacyjnego lub jego frakcji w celu ekstrakcji wody, bez zamiaru innej modyfikacji chemicznej materiałów składowych. Ponadto azot lub fosfor można odzyskać z produktu pofermentacyjnego poprzez odpędzanie lub strącanie. W celu zamknięcia obiegu ważne jest nie tylko stworzenie możliwości odzyskiwania tych składników pokarmowych z produktu pofermentacyjnego, ale również umożliwienie stosowania pozostałego produktu pofermentacyjnego w produktach nawozowych UE, ponieważ zawiera on różne inne składniki odżywcze i materię organiczną. Ponadto należy określić wymogi dotyczące stosowania dodatków niezbędnych w takich procesach.

(10)

Rozporządzenie (UE) 2019/1009 stosuje się bez uszczerbku do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1021 (10), które określa ogólne zasady mające zastosowanie do trwałych zanieczyszczeń organicznych. W rozporządzeniu (UE) 2019/1009 ustanowiono wartość dopuszczalną wynoszącą 0,8 mg/kg suchej masy niedioksynopodobnego PCB w odniesieniu do materiałów uzyskanych w wyniku pirolizy i zgazowania należących do CMC 14. Zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2019/2021 PCB nie mogą być jednak obecne w substancjach lub mieszaninach wprowadzanych do obrotu w UE. Aby zapewnić spójność z rozporządzeniem (UE) 2019/1021 oraz jasność co do faktu, że w produktach nawozowych UE zawierających materiały uzyskane w wyniku pirolizy i zgazowania nie może się znajdować niedioksynopodobny PCB, należy skreślić tę wartość dopuszczalną w rozporządzeniu (UE) 2019/1009.

(11)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) 2019/1009,

1)

w sekcji PFC 1(C) pkt 2 tiret drugie otrzymuje brzmienie:

2)

w sekcji "PFC 7" wprowadza się następujące zmiany:

1)

w sekcji "CMC 1" wprowadza się następujące zmiany:

2)

w sekcji "CMC 3" pkt 1 lit. d) ppkt (i) otrzymuje brzmienie:

3)

w sekcji "CMC 4" wprowadza się następujące zmiany:

4)

w sekcji "CMC 5" wprowadza się następujące zmiany:

5)

w sekcji "CMC 6" pkt 2 otrzymuje brzmienie:

6)

w sekcji "CMC 11" pkt 2 otrzymuje brzmienie:

7)

w sekcji "CMC 12" pkt 13 otrzymuje brzmienie:

8)

w sekcji "CMC 13" pkt 8 otrzymuje brzmienie:

9)

w sekcji "CMC 14" wprowadza się następujące zmiany:

10)

w sekcji "CMC 15" pkt 10 otrzymuje brzmienie:

1)

w sekcji "PFC 1" wprowadza się następujące zmiany:

2)

sekcja "PFC 5: INHIBITOR" otrzymuje brzmienie:

"PFC 5: INHIBITOR

3)

w sekcji "PFC 7: PRODUKT NAWOZOWY MIESZANY" dodaje się ustęp w brzmieniu:

"Jeżeli produkt nawozowy mieszany zawiera co najmniej jeden inhibitor należący do PFC 5, nie dodaje się instrukcji stosowania, o których mowa w PFC 5 pkt 3 w części II niniejszego załącznika.";

w załączniku III część III sekcja "PFC 1: NAWÓZ" otrzymuje brzmienie:

"PFC 1: NAWÓZ

Do nawozów zawierających związki będące inhibitorami nitryfikacji, denitryfikacji lub ureazy, jak określono w CMC 1 w części II załącznika II, stosuje się następujące przepisy dotyczące tolerancji:

1)

pkt 1.1 lit. a) otrzymuje brzmienie:

2)

pkt 3.1 lit. a) otrzymuje brzmienie: