(1)

Rozporządzeniami (UE) 2018/1861 i (UE) 2018/1862 ustanowiono nowe przepisy dotyczące utworzenia, funkcjonowania i użytkowania Systemu Informacyjnego Schengen. Te nowe rozporządzenia zwiększają skuteczność i efektywność techniczną i operacyjną Systemu Informacyjnego Schengen oraz rozszerzają jego stosowanie przez wprowadzenie nowych kategorii wpisów i funkcji. Ponadto rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1860 (3) ustanowiono nowy rodzaj wpisu dotyczącego powrotu obywateli państw trzecich.

(2)

Rozporządzenie (UE) 2018/1861 stanowi podstawę prawną Systemu Informacyjnego Schengen w odniesieniu do kwestii wchodzących w zakres stosowania części trzeciej tytuł V rozdział 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), natomiast rozporządzenie (UE) 2018/1862 stanowi podstawę prawną tego systemu w odniesieniu do kwestii objętych zakresem stosowania części trzeciej tytuł V rozdziały 4 i 5 TFUE. Fakt, że podstawa prawna Systemu Informacyjnego Schengen składa się z odrębnych aktów, nie narusza zasady, że stanowi on - i powinien funkcjonować jako - jednolity system informacyjny.

(3)

W dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/680 (4) i rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 (5), wraz z rozporządzeniami (UE) 2018/1861 i (UE) 2018/1862, określono prawa osób, których dane dotyczą, w zakresie przetwarzania ich danych osobowych w kontekście korzystania z Systemu Informacyjnego Schengen przez właściwe organy krajowe, a także określono procedury wykonywania takich praw.

(4)

Krajowe niezależne organy nadzorcze, o których mowa w dyrektywie (UE) 2016/680 i rozporządzeniu (UE) 2016/679, monitorują pod kątem zgodności z prawem przetwarzanie danych osobowych przez państwa członkowskie w związku z korzystaniem przez nie z Systemu Informacyjnego Schengen.

(5)

Zgodnie z rozporządzeniami (UE) 2018/1861 i (UE) 2018/1862 państwa członkowskie zobowiązane są co roku składać Europejskiej Radzie Ochrony Danych sprawozdania na temat wykonywania praw osób, których dane dotyczą, według szablonu, który zostanie opracowany przez Komisję.

(6)

W celu zagwarantowania, że sprawozdania roczne państw członkowskich będą zapewniały spójny przegląd funkcjonowania środków ochrony prawnej dostępnych dla osób, których dane dotyczą, w szablonie należy określić dane, które mają być gromadzone na podstawie rozporządzeń (UE) 2018/1861 i (UE) 2018/1862, na temat wykonywania przez osoby, których dane dotyczą, praw dostępu do ich danych osobowych przechowywanych w Systemie Informacyjnym Schengen, prawa do ich sprostowania i usunięcia, a także na temat środków ochrony prawnej przed sądami krajowymi i wzajemnego uznawania wyroków.

(7)

Na mocy art. 19 rozporządzenia (UE) 2018/1860 do wpisów dotyczących powrotu obywateli państw trzecich ma również zastosowanie art. 54 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2018/1861. W związku z tym państwa członkowskie powinny uwzględnić w swoich rocznych sprawozdaniach dla Europejskiej Rady Ochrony Danych wykonywanie praw osób, których dane dotyczą, również w odniesieniu do tej kategorii wpisów.

(8)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczyła w przyjęciu rozporządzenia (UE) 2018/1861 ani rozporządzenia (UE) 2018/1862 i nie jest nimi związana ani ich nie stosuje. Jednak ze względu na to, że rozporządzenie (UE) 2018/1861 i rozporządzenie (UE) 2018/1862 opierają się na dorobku Schengen, zgodnie z art. 4 tego protokołu Dania powiadomiła 26 kwietnia 2019 r. o swojej decyzji w sprawie wdrożenia rozporządzenia (UE) 2018/1861 i rozporządzenia (UE) 2018/1862 do swojego prawa krajowego. W związku z powyższym na mocy prawa międzynarodowego Dania ma obowiązek wprowadzenia w życie przepisów niniejszej decyzji.

(9)

Niniejsza decyzja ma zastosowanie do Irlandii w zakresie, w jakim odnosi się do rozporządzenia (UE) 2018/1862, zgodnie z art. 5 ust. 1 Protokołu nr 19 w sprawie dorobku Schengen włączonego w ramy Unii Europejskiej, który jest załączony do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, oraz art. 6 ust. 2 decyzji Rady 2002/192/WE (6), w związku z decyzją wykonawczą Rady (UE) 2020/1745 (7).

(10)

W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (8), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. G decyzji Rady 1999/437/WE (9).

(11)

W odniesieniu do Szwajcarii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (10), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. G decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE (11) i art. 3 decyzji Rady 2008/149/WSiSW (12).

(12)

W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu o przystąpieniu Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (13), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. G decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/350/UE (14) i art. 3 decyzji Rady 2011/349/UE (15).

(13)

W odniesieniu do Bułgarii i Rumunii niniejsza decyzja jest aktem opartym na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związanym w rozumieniu art. 4 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2005 r. i należy ją odczytywać w związku z decyzjami Rady 2010/365/UE (16) i (UE) 2018/934 (17).

(14)

W odniesieniu do Chorwacji niniejsza decyzja jest aktem opartym na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związanym w rozumieniu art. 4 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2011 r. i należy ją odczytywać w związku z decyzją Rady (UE) 2017/733 (18).

(15)

W odniesieniu do Cypru niniejsza decyzja jest aktem opartym na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związanym w rozumieniu art. 3 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2003 r.

(16)

Zgodnie z art. 42 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 (19) skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych; swoją opinię wydał on w dniu 11 lipca 2022 r.,