Akt prawny
obowiązujący
Wersja aktualna od 2022-12-13
Wersja aktualna od 2022-12-13
obowiązujący
Alerty
ZALECENIE RADY (UE) 2022/2548
z dnia 13 grudnia 2022 r.
w sprawie skoordynowanego podejścia do podróżowania do Unii podczas pandemii COVID-19 i zastępujące zalecenie Rady (UE) 2020/912
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 77 ust. 2 lit. b) i e) oraz art. 292 zdanie pierwsze i drugie,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) | W dniu 30 czerwca 2020 r. Rada przyjęła zalecenie (UE) 2020/912 w sprawie tymczasowego ograniczenia innych niż niezbędne podróży do UE oraz ewentualnego zniesienia takiego ograniczenia (1). |
(2) | Od tego czasu sytuacja epidemiologiczna znacznie się poprawiła ze względu na rosnący wskaźnik wyszczepienia na całym świecie, przy użyciu szczepionek dających wysoki poziom ochrony przed wystąpieniem ciężkich przypadków choroby i przed zgonem oraz występowanie szczepów omikron BA.4 i BA.5, które od lipca 2022 r. są dominującymi wariantami na całym świecie i które na ogół cechują się lżejszym przebiegiem zakażeń niż poprzednie warianty delta. |
(3) | W związku z tym, biorąc pod uwagę obecną i spodziewaną sytuację epidemiologiczną, właściwe wydaje się zalecenie zniesienia ograniczeń w podróżowaniu do Unii. Wszystkie państwa członkowskie i państwa, do których stosuje się dorobek Schengen, zniosły już te ograniczenia latem. |
(4) | W zaleceniu (UE) 2020/912 wprowadzono między innymi, w załączniku I do tego zalecenia, wykaz państw trzecich, specjalnych regionów administracyjnych oraz innych jednostek i władz terytorialnych („państwa lub regiony trzecie") spełniających kryteria epidemiologiczne określone w tym zaleceniu i w odniesieniu do których można by znieść ograniczenie dotyczące innych niż niezbędne podróży do Unii. Po złagodzeniu ograniczeń wykaz ten nie jest już potrzebny i w związku z tym należy go uchylić. |
(5) | Wirus SARS-CoV-2 nadal się jednak występuje. W związku z tym państwa członkowskie powinny być gotowe do działania w sposób skoordynowany i proporcjonalny w przypadku znacznego pogorszenia sytuacji epidemiologicznej, w tym spowodowanego pojawieniem się nowego wariantu budzącego obawy lub będącego przedmiotem zainteresowania. |
(6) | W szczególności, w przypadku gdy sytuacja epidemiologiczna w danym państwie lub regionie trzecim znacznie się pogorszy, państwa członkowskie powinny w razie potrzeby ograniczyć podróże inne niż niezbędne, z wyjątkiem osób, które zostały zaszczepione lub powróciły do zdrowia lub w ciągu 72 godzin przed podróżą wykonały test z wykorzystaniem amplifikacji kwasów nukleinowych (NAAT) o wyniku negatywnym. Nie powinno to uniemożliwiać państwom członkowskim stosowania dodatkowych środków po przybyciu, takich jak na przykład dodatkowe testy, samoizolacja lub kwarantanna. |
(7) | W każdym przypadku, gdy jedno z państw członkowskich wprowadza ograniczenia związane z COVID-19 zgodnie z zaleceniem Rady 2022/107 (2), państwa członkowskie powinny - w ramach struktur Rady i w ścisłej współpracy z Komisją i Europejskim Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób (ECDC) oraz Komitetem ds. Bezpieczeństwa Zdrowia - koordynować działania w celu ustalenia, czy należy wprowadzić podobne ograniczenia w odniesieniu do podróży z państw trzecich do państw członkowskich. Informacje o wszelkich nowych środkach powinny być publikowane możliwie jak najwcześniej, a co do zasady co najmniej 48 godzin przed ich wejściem w życie, mając na uwadze, że w przypadku sytuacji zagrożenia epidemiologicznego konieczna jest pewna elastyczność. |
(8) | W tym kontekście unijne cyfrowe zaświadczenie COVID ustanowione rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/953 (3) i rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/954 (4) powinno pozostać punktem odniesienia dla udowodnienia szczepienia, powrotu do zdrowia i wyniku testu. Powinno dotyczyć to również zaświadczeń wydawanych przez państwa trzecie, które są objęte decyzją wykonawczą przyjętą zgodnie z art. 3 ust. 10 lub art. 8 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2021/953. |
(9) | W przypadku pojawienia się w państwie lub regionie trzecim wariantu budzącego obawy lub będącego przedmiotem zainteresowania państwa członkowskie powinny ponadto nadal mieć możliwość podejmowania w skoordynowany sposób pilnych, ograniczonych w czasie i elastycznych środków w celu opóźnienia pojawienia się takiego wariantu budzącego obawy lub będącego przedmiotem zainteresowania i przygotowania się na jego pojawienie się. |
(10) | W niniejszym zaleceniu należy również przewidzieć niezbędne zwolnienia z ograniczeń w podróżowaniu z państw trzecich do państw członkowskich. Osobom podróżującym w związku z koniecznością lub pełnieniem niezbędnej funkcji należy zezwolić na podróż do państw członkowskich i innych państw, do których stosuje się dorobek Schengen, również w przypadku gdy stosowana jest klauzula hamulca bezpieczeństwa. W tym celu wykaz osób odbywających podróż niezbędną należy dostosować tak, aby ograniczał się do tych osób, które muszą być w stanie podróżować nawet w takich sytuacjach. |
(11) | Podobnie obywatele Unii i obywatele państw trzecich legalnie przebywający w Unii powinni zawsze mieć możliwość powrotu do państwa członkowskiego, którego są obywatelami lub w którym zamieszkują, przy czym mogą podlegać środkom po przybyciu. Od dzieci poniżej 12. roku życia nie należy wymagać posiadania dowodu szczepienia, powrotu do zdrowia ani wyniku testu. |
(12) | Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego zalecenia. Ponieważ niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, zgodnie z art. 4 wspomnianego protokołu Dania - w terminie sześciu miesięcy po przyjęciu przez Radę niniejszego zalecenia - podejmuje decyzję, czy dokona jego transpozycji. |
(13) | Niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE (5); Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jego przyjęciu ani go nie stosuje. |
(14) | W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (6), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji Rady 1999/437/WE (7). |
(15) | W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (8), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE (9). |
(16) | W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (10), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/350/UE (11). |
(17) | W interesie właściwego funkcjonowania strefy Schengen decyzję o wszelkim przywróceniu ograniczeń dotyczących innych niż niezbędne podróży do Unii powinny podejmować wszystkie państwa członkowskie w sposób skoordynowany, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ZALECENIE:
Zniesienie ograniczeń w podróżowaniu
Wymogi dotyczące podróży w przypadku poważnego pogorszenia się sytuacji epidemiologicznej
Dowody szczepienia, powrotu do zdrowia i wyniku testu
Postępowanie w przypadku wariantów budzących obawy lub będących przedmiotem zainteresowania oraz klauzula hamulca bezpieczeństwa
Zwolnienia z tymczasowych ograniczeń związanych z podróżą
Komunikacja i informowanie społeczeństwa
Przepisy końcowe
20) | Do celów niniejszego zalecenia mieszkańców Andory, Monako, San Marino i Watykanu/Stolicy Apostolskiej należy uznać za obywateli państw trzecich objętych zakresem stosowania pkt 17 lit. b). |
21) | Niniejsze zalecenie zastępuje zalecenie (UE) 2020/912. Niniejsze zalecenie należy stosować od dnia 22 grudnia 2022 r. |
Sporządzono w Brukseli dnia 13 grudnia 2022 r.
W imieniu Rady
Przewodniczący
M. BEK
(1) Zalecenie Rady (UE) 2020/912 z dnia 30 czerwca 2020 r. w sprawie tymczasowego ograniczenia innych niż niezbędne podróży do UE oraz ewentualnego zniesienia takiego ograniczenia (Dz.U. L 208 I z 1.7.2020, s. 1).
(2) Zalecenie Rady (UE) 2022/107 z dnia 25 stycznia 2022 r. w sprawie skoordynowanego podejścia na rzecz ułatwienia bezpiecznego swobodnego przemieszczania się podczas pandemii COVID-19 i zastępujące zalecenie (UE) 2020/1475 (Dz.U. L 18 z 27.1.2022, s. 110).
(3) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/953 z dnia 14 czerwca 2021 r. w sprawie ram wydawania, weryfikowania i uznawania interoperacyjnych zaświadczeń o szczepieniu, o wyniku testu i o powrocie do zdrowia w związku z COVID-19 (unijne cyfrowe zaświadczenie COVID) w celu ułatwienia swobodnego przemieszczania się w czasie pandemii COVID-19 (Dz.U. L 211 z 15.6.2021, s. 1).
(4) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/954 z dnia 14 czerwca 2021 r. w sprawie ram wydawania obywatelom państw trzecich legalnie przebywającym lub zamieszkującym na terytoriach państw członkowskich w czasie pandemii COVID-19 interoperacyjnych zaświadczeń o szczepieniu, o wyniku testu i o powrocie do zdrowia w związku z COVID-19 (unijne cyfrowe zaświadczenie COVID), oraz weryfikowania i uznawania takich zaświadczeń (Dz.U. L 211 z 15.6.2021, s. 24).
(5) Decyzja Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotycząca wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (Dz.U. L 64 z 7.3.2002, s. 20).
(6) Dz.U. L 176 z 10.7.1999, s. 36.
(7) Decyzja Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie niektórych warunków stosowania Układu zawartego przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącego włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (Dz.U. L 176 z 10.7.1999, s. 31).
(8) Dz.U. L 53 z 27.2.2008, s. 52.
(9) Decyzja Rady 2008/146/WE z dnia 28 stycznia 2008 r. w sprawie zawarcia w imieniu Wspólnoty Europejskiej Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia tego państwa we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (Dz.U. L 53 z 27.2.2008, s. 1).
(10) Dz.U. L 160 z 18.6.2011, s. 21.
(11) Decyzja Rady 2011/350/UE z dnia 7 marca 2011 r. w sprawie zawarcia w imieniu Unii Europejskiej Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, odnoszącego się do zniesienia kontroli na granicach wewnętrznych i do przemieszczania się osób (Dz.U. L 160 z 18.6.2011, s. 19).
(12) Rozporządzenie (WE) nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. ustanawiające wspólnotowe procedury wydawania pozwoleń dla produktów leczniczych stosowanych u ludzi i do celów weterynaryjnych i nadzoru nad nimi oraz ustanawiające Europejską Agencję Leków (Dz.U. L 136 z 30.4.2004, s. 1).
(13) Zalecenie Rady (UE) 2022/107 w sprawie skoordynowanego podejścia na rzecz ułatwienia bezpiecznego swobodnego przemieszczania się podczas pandemii COVID-19 i zastępujące zalecenie (UE) 2020/1475.
(14) Rozporządzenie (WE) nr 851/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiające Europejskie Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób (Dz.U. L 142 z 30.4.2004, s. 1).
(15) Zob. również wytyczne Komisji z dnia 28 października 2020 r. (COM(2020) 686 final z 28.10.2020).
(16) Zgodnie z art. 2 i 3 dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniającej rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylającej dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG (Dz.U. L 158 z 30.4.2004, s. 77).
(17) Dyrektywa Rady 2003/109/WE z dnia 25 listopada 2003 r. dotycząca statusu obywateli państw trzecich będących rezydentami długoterminowymi (Dz.U. L 16 z 23.1.2004, s. 44).
ZAŁĄCZNIK
Kategorie osób podróżujących w związku z pełnioną niezbędną funkcją lub w związku z koniecznością:
(i) | pracownicy służby zdrowia, osoby prowadzące badania naukowe w dziedzinie zdrowia oraz pracownicy służb opieki nad osobami starszymi; |
(ii) | pracownicy przygraniczni; |
(iii) | pracownicy transportu; |
(iv) | dyplomaci, personel organizacji międzynarodowych i osoby zaproszone przez organizacje międzynarodowe, personel wojskowy i pracownicy pomocy humanitarnej oraz personel zajmujący się ochroną ludności; |
(v) | pasażerowie tranzytowi; |
(vi) | pasażerowie podróżujący z niezbędnych przyczyn rodzinnych lub medycznych; |
(vii) | marynarze; |
(viii) | osoby pracujące przy infrastrukturze krytycznej lub innej niezbędnej infrastrukturze; |
(ix) | osoby wymagające ochrony międzynarodowej lub ochrony z innych przyczyn humanitarnych. |