(1)

Zgodnie z art. 11 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 państwa członkowskie są uprawnione do przyjmowania na swoich wodach środków ochronnych rybołówstwa, które są niezbędne do wypełnienia ich obowiązków wynikających z art. 6 dyrektywy Rady 92/43/EWG („dyrektywa siedliskowa") (2), art. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE („dyrektywa ptasia") (3) i art. 13 ust. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/56/WE („dyrektywa ramowa w sprawie strategii morskiej") (4).

(2)

Art. 6 dyrektywy siedliskowej zobowiązuje państwa członkowskie do ustanawiania w odniesieniu do specjalnych obszarów ochrony koniecznych środków ochronnych, które odpowiadają ekologicznym wymaganiom wymienionych w załącznikach do tej dyrektywy typów siedlisk przyrodniczych i gatunków żyjących na danych terenach.

(3)

Art. 4 dyrektywy ptasiej zobowiązuje państwa członkowskie do ustanowienia specjalnych środków ochronnych dotyczących typów siedlisk wymienionych w załączniku I i gatunków wymienionych w załączniku II do tej dyrektywy. Ponadto zgodnie z tym artykułem państwa członkowskie podejmują odpowiednie działania w celu uniknięcia pogorszenia stanu siedlisk przyrodniczych i siedlisk gatunków, jak również w celu uniknięcia niepokojenia gatunków, dla których zostały wyznaczone takie obszary.

(4)

Zgodnie z art. 13 ust. 4 dyrektywy ramowej w sprawie strategii morskiej państwa członkowskie są zobowiązane do przyjęcia programów środków, w tym środków ochrony przestrzennej na rzecz osiągnięcia lub utrzymania dobrego stanu środowiska, przyczyniających się do powstawania spójnych i reprezentatywnych sieci chronionych obszarów morskich, odpowiednio obejmujących różnorodność tworzonych przez nie ekosystemów, takich jak specjalne obszary ochrony zgodnie z dyrektywą siedliskową, obszary specjalnej ochrony zgodnie z dyrektywą ptasią oraz chronione obszary morskie zgodnie z ustaleniami Unii i zainteresowanych państw członkowskich w ramach umów międzynarodowych lub regionalnych, których są stronami.

(5)

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 w przypadku gdy państwo członkowskie uzna, że należy przyjąć środki, aby mogło wypełnić swoje obowiązki wynikające z unijnego prawodawstwa w dziedzinie ochrony środowiska, o których mowa w art. 11 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, a inne państwa członkowskie mają bezpośredni interes w zarządzaniu łowiskiem, którego mają dotyczyć te środki, Komisja jest uprawniona do przyjmowania takich środków w drodze aktów delegowanych po otrzymaniu wspólnej rekomendacji przedstawionej przez te państwa członkowskie.

(6)

W rozporządzeniu delegowanym (UE) 2017/118 (5) ustanowiono środki ochronne w celu ochrony środowiska morskiego w niektórych obszarach Morza Północnego.

(7)

W dniu 4 lutego 2019 r. Niemcy, po skonsultowaniu się z Komitetem Doradczym ds. Morza Północnego, wraz Belgią, Danią, Francją, Niderlandami, Szwecją i Zjednoczonym Królestwem, przedłożyły Komisji wspólną rekomendację dotyczącą środków ochronnych rybołówstwa na czterech obszarach Natura 2000, a mianowicie DE1209-301 Sylter Aussenriff, DE2104-301 Borkum-Riffgrund, DE1003-301 Doggerbank i na obszarze specjalnej ochrony DE1011-401 Östliche Deutsche Bucht, położonych w niemieckiej wyłącznej strefie ekonomicznej Morza Północnego.

(8)

Wspólna rekomendacja zawiera środki zarządzania rybołówstwem mające na celu ochronę piaszczystych ławic podmorskich (typ siedliska 1110) i raf (typa siedliska 1170) w Sylter Aussenriff i Borkum-Riffgrund przed wpływem ruchomych narzędzi mających kontakt z dnem, ochronę morświna zwyczajnego w Sylter Aussenriff, Borkum-Riffgrund i Doggerbank oraz ochronę sześciu gatunków ptaków morskich w Östliche Deutsche Bucht przed złapaniem lub zabiciem w sieciach skrzelowych i oplątujących - w celu wypełnienia zobowiązań wynikających z art. 6 dyrektywy siedliskowej i art. 4 dyrektywy ptasiej. Wspólna rekomendacja zawiera również środki zarządzania rybołówstwem mające na celu ochronę obszarów dna morskiego o typie biotopu „bogate gatunkowo obszary żwiru, grubego piasku i żwiru muszlowego" w Sylter Aussenriff i Borkum-Riffgrund przed wpływem działalności połowowej - w celu wypełnienia zobowiązań wynikających z art. 13 ust. 4 dyrektywy ramowej w sprawie strategii morskiej.

(9)

Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF) dokonał przeglądu i oceny wspólnej rekomendacji podczas sesji plenarnej w dniach 25-29 marca 2019 r. (6) i stwierdził, że proponowane środki ochronne stanowią pierwszy krok w kierunku uniknięcia dalszej degradacji środowiska morskiego i ograniczenia negatywnego wpływu działalności połowowej na piaszczyste ławice podmorskie i rafy, na biotop „bogate gatunkowo obszary żwiru, grubego piasku i żwiru muszlowego", na morświna zwyczajnego i niektóre populacje ptaków morskich. Chociaż STECF stwierdził, że zamrożenie nakładu połowowego wykonywanego z użyciem sieci skrzelowych i oplątujących nie zmniejszy ich wpływu, już sam brak możliwości wzrostu intensywności połowów w przyszłości będzie miał pozytywny wpływ na siedliska i gatunki na obszarach chronionych. Ponadto STECF zwrócił uwagę na pewne szczególne kwestie dotyczące kontroli, egzekwowania i monitorowania skuteczności proponowanych środków, w przypadku których można by wprowadzić dalsze usprawnienia.

(10)

Komisja poprosiła o dodatkowe wyjaśnienia i zwróciła się do regionalnej grupy państw członkowskich Morza Północnego („grupy z Scheveningen") o rozważenie dalszych ulepszeń proponowanych środków ochronnych. Wnioski Komisji i kolejne zmiany omówiono z państwami członkowskimi mającymi bezpośredni interes w zarządzaniu i w dniu 17 czerwca 2021 r. przedłożono Komisji zmienioną wspólną rekomendację.

(11)

W dniu 2 marca 2022 r. Komisja przedstawiła akt delegowany grupie ekspertów ds. rybołówstwa i akwakultury, w czym Parlament Europejski uczestniczył w charakterze obserwatora.

(12)

We wspólnej rekomendacji przedstawionej przez Niemcy, jako inicjujące państwo członkowskie, oraz inne państwa członkowskie mające bezpośredni interes w zarządzaniu zaproponowano następujące środki zarządzania na czterech obszarach Natura 2000 (Sylter Aussenriff, Borkum-Riffgrund, Doggerbank i Östliche Deutsche Bucht) w niemieckiej wyłącznej strefie ekonomicznej na Morzu Północnym:

(13)

W dniu 17 czerwca 2019 r. Niderlandy, po skonsultowaniu się z Komitetem Doradczym ds. Morza Północnego, wraz z Belgią, Danią, Francją, Niemcami, Szwecją i Zjednoczonym Królestwem, przedłożyły Komisji trzy kolejne wspólne rekomendacje dotyczące środków zarządzania rybołówstwem na dwóch obszarach Natura 2000, a mianowicie na specjalnym obszarze ochrony NL2008002 Klaverbank, na obszarze specjalnej ochrony NL2016166 Friese Front oraz na chronionych obszarach morskich Friese Front i Centrale Oestergronden położonych na Morzu Północnym. Wspólne rekomendacje zawierają środki zarządzania rybołówstwem mające na celu ochronę raf (typ siedliska H1170) przed wpływem ruchomych narzędzi mających kontakt z dnem na obszarze Klaverbank, ochronę nurzyka zwyczajnego przed złowieniem lub zabiciem w sieciach skrzelowych i oplątujących na obszarze Friese Front oraz ochronę znacznych części dna morskiego przed wpływem ruchomych narzędzi mających kontakt z dnem. Środki te przyczynią się do wypełnienia zobowiązań wynikających z art. 6 dyrektywy siedliskowej, art. 4 dyrektywy ptasiej oraz art. 13 ust. 4 dyrektywy ramowej w sprawie strategii morskiej.

(14)

STECF dokonał przeglądu i oceny tych wspólnych rekomendacji w sierpniu 2019 r. (7) i stwierdził, że proponowane środki ochronne stanowią pozytywny krok w celu uniknięcia dalszej degradacji środowiska morskiego i zmniejszenia negatywnego wpływu działalności połowowej na rafy, nurzyka zwyczajnego i znaczne obszary dna morskiego. Chociaż STECF stwierdził, że należy rozważyć wprowadzenie całkowitego zakazu połowów z użyciem sieci skrzelowych i oplątujących w okresie zamknięcia, już sam brak możliwości wzrostu intensywności działalności połowowej w przyszłości będzie miał pozytywny wpływ na siedliska i gatunki na obszarze chronionym. Ponadto STECF wyraził pewne obawy w kwestii skuteczności kontroli, egzekwowania i monitorowania proponowanych środków, którą to skuteczność, zdaniem komitetu, można by dalej usprawnić.

(15)

Komisja poprosiła o dodatkowe wyjaśnienia i zwróciła się do grupy z Scheveningen o rozważenie dalszych ulepszeń proponowanych środków ochronnych. Wnioski Komisji i kolejne zmiany omówiono z państwami członkowskimi mającymi bezpośredni interes w zarządzaniu i w dniu 1 lipca 2021 r. przedłożono Komisji zmienione wspólne rekomendacje.

(16)

W trzech wspólnych rekomendacjach przedstawionych przez Niderlandy, jako inicjujące państwo członkowskie, oraz inne państwa członkowskie mające bezpośredni interes w zarządzaniu zaproponowano następujące środki zarządzania na dwóch obszarach Natura 2000 (Klaverbank i Friese Front) oraz na chronionych obszarach morskich Friese Front i Centrale Oestergronden na Morzu Północnym:

(17)

We wszystkich wspólnych rekomendacjach przedstawionych przez Niemcy i Niderlandy, jako inicjujące państwa członkowskie, oraz inne państwa członkowskie mające bezpośredni interes w zarządzaniu kontrola działalności połowowej i egzekwowanie przepisów z nią związanych w proponowanych obszarach zarządzania odbywa się głównie za pośrednictwem satelitarnego systemu monitorowania statków (VMS) zainstalowanego na statkach rybackich o długości całkowitej co najmniej 12 m, zgodnie z art. 9 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009.

(18)

Oprócz przepisów rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 zaproponowano dodatkowy środek kontroli i egzekwowania przepisów ze względu na konieczność skutecznego śledzenia pozycji statków rybackich na stosunkowo niewielkich obszarach objętych niektórymi proponowanymi środkami zarządzania. Częstotliwość transmisji VMS na tych obszarach należy zwiększyć do jednej transmisji co 10 minut, ze względu na brak ogólnego odniesienia do częstotliwości dla chronionych obszarów morskich.

(19)

Zarówno w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2017/118, jak i we wspólnych rekomendacjach przedstawionych przez Niemcy i Niderlandy jako inicjujące państwa członkowskie uwzględniono tylko te narzędzia mające kontakt z dnem, które są ruchome. W związku z tym i w celu zapewnienia jasności należy zmienić to rozporządzenie, aby zdefiniować ruchome narzędzia mające kontakt z dnem.

(20)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie delegowane (UE) 2017/118, aby uwzględnić środki ochronne zaproponowane we wspólnej rekomendacji przedstawionej przez Niemcy 17 czerwca 2021 r. oraz w trzech wspólnych rekomendacjach przedstawionych przez Niderlandy 1 lipca 2021 r.

(21)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu, mające zastosowanie do wód Unii, służą realizacji celów określonych w art. 494 ust. 1 i 2 Umowy o handlu i współpracy między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej, z jednej strony, a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, z drugiej strony (8) i uwzględniają zasady, o których mowa w art. 494 ust. 3 tej umowy.

(22)

Niniejsze rozporządzenie delegowane pozostaje bez uszczerbku dla potrzeby wprowadzenia dodatkowych środków ochronnych niezbędnych do zapewnienia zgodności z odpowiednimi przepisami i stanowiskiem Komisji w odniesieniu do wypełniania przez zainteresowane państwa członkowskie ich obowiązków wynikających z odpowiedniego unijnego prawodawstwa w dziedzinie ochrony środowiska,