(1)

Konwencja rotterdamska w sprawie procedury zgody po uprzednim poinformowaniu w międzynarodowym handlu niektórymi niebezpiecznymi substancjami chemicznymi i pestycydami (1) (zwana dalej „konwencją”) weszła w życie w dniu 24 lutego 2004 r. i została zawarta w imieniu Unii decyzją Rady 2006/730/WE (2).

(2)

Zgodnie z art. 7 konwencji Konferencja Stron konwencji (zwana dalej „Konferencją Stron”) jest uprawniona do podejmowania decyzji o umieszczeniu substancji chemicznych w załączniku III do konwencji (zwanym dalej „załącznikiem III”).

(3)

Podczas dwunastego posiedzenia Konferencja Stron ma przyjąć decyzje dotyczące umieszczenia w załączniku III kolejnych substancji chemicznych, tj. acetochloru, karbosulfanu, chlorpiryfosu, azbestu chryzotylowego, fentionu (postaci ultraniskoobjętościowe (ULV) o zawartości równej 640 g substancji czynnej/l lub większej), iprodionu, postaci płynnych (koncentrat emulgujący i koncentrat rozpuszczalny) o zawartości dichlorku parakwatu równej 276 g/l lub większej, odpowiadającej zawartości jonów parakwatowych równej 200 g/l lub większej, rtęci, bromku metylu oraz parakwatu.

(4)

Aby promować wspólną odpowiedzialność i współpracę Stron konwencji w międzynarodowym handlu niektórymi niebezpiecznymi substancjami chemicznymi w celu ochrony zdrowia ludzi i środowiska przed potencjalną szkodą oraz w celu przyczyniania się do racjonalnego ekologicznie wykorzystywania tych substancji chemicznych, konieczne jest umieszczenie w załączniku III kolejnych substancji chemicznych, w przypadku których stwierdzono, że spełniają wszystkie odpowiednie kryteria. Należy zatem poprzeć umieszczenie w załączniku III acetochloru, karbosulfanu, chlorpiryfosu, azbestu chryzotylowego, fentionu (postaci ultraniskoobjętościowe (ULV) o zawartości równej 640 g substancji czynnej/l lub większej), iprodionu, postaci płynnych (koncentrat emulgujący i koncentrat rozpuszczalny) o zawartości dichlorku parakwatu równej 276 g/l lub większej, odpowiadającej zawartości jonów parakwatowych wynoszącej 200 g/l lub większej, rtęci, bromku metylu oraz parakwatu.

(5)

Zgodnie z regulaminem wewnętrznym Konferencji Stron każdy punkt porządku obrad zwyczajnego posiedzenia Konferencji Stron, którego rozpatrywanie nie zostało zakończone na posiedzeniu, powinien zostać automatycznie włączony do wstępnego porządku obrad następnego posiedzenia zwyczajnego, chyba że Konferencja Stron postanowi inaczej. Jedna ze Stron konwencji wskazała, że dąży do zmiany regulaminu wewnętrznego Konferencji Stron, aby uniknąć sytuacji, gdy dyskusje dotyczące umieszczenia kolejnych substancji chemicznych w załączniku III, które nie zakończyły się na danym posiedzeniu, zostają automatycznie włączone do porządku obrad następnego posiedzenia Konferencji Stron.

(6)

Proponowana przez szereg Stron konwencji zmiana art. 16 konwencji dotyczącego pomocy technicznej - przewidująca rozszerzenie zakresu stosowania poprzez uwzględnienie również pomocy finansowej, w szczególności pomocy udzielanej przez Fundusz Powierniczy Funduszu na rzecz Globalnego Środowiska (GEF) oraz pomocy finansowej udzielanej przez Strony, w celu wsparcia w szczególności krajów rozwijających się - nie wydaje się konieczna, ponieważ wszystkie Strony konwencji powinny wdrożyć zintegrowane podejście do finansowania i już obecnie GEF odnosi się do aspektów konwencji, a Strony mogą wnosić wkłady do dobrowolnego funduszu powierniczego konwencji, aby wspierać świadczenie pomocy technicznej na rzecz Stron będących krajami rozwijającymi się.

(7)

Należy ustalić stanowisko, które ma zostać zajęte w imieniu Unii na dwunastym posiedzeniu Konferencji Stron, ponieważ podjęte tam decyzje będą wiążące dla Unii lub będą mogły wywrzeć decydujący wpływ na treść prawa Unii, a mianowicie na rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 649/2012 (3),