(1)

24 maja 2024 r. na podstawie art. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja Europejska („Komisja”) wszczęła dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu waniliny pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej („państwo, którego dotyczy postępowanie” lub „ChRL”). Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2) („zawiadomienie o wszczęciu”).

(2)

Komisja wszczęła dochodzenie w następstwie skargi złożonej 9 kwietnia 2024 r. przez Syensqo („skarżący”). Skarga została złożona w imieniu przemysłu Unii zajmującego się produkcją waniliny w rozumieniu art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W skardze przedstawiono dowody na wystąpienie dumpingu i wynikającej z niego istotnej szkody, które były wystarczające, by uzasadnić wszczęcie dochodzenia.

(3)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2024/2716 („rozporządzenie w sprawie rejestracji”) (3) Komisja poddała rejestracji przywóz produktu objętego postępowaniem.

(4)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja poinformowała o wszczęciu dochodzenia w szczególności skarżącego, znanych producentów eksportujących i władze ChRL, znanych importerów, dostawców, użytkowników i przedsiębiorstwa handlowe oraz wezwała te podmioty do wzięcia udziału w dochodzeniu.

(5)

Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia dochodzenia oraz złożenia wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.

(6)

Jeden użytkownik, który jest również importerem, przedsiębiorstwo Frey & Lau GmbH („Frey & Lau”), zarejestrował się jako zainteresowana strona, ale nie przedłożył odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Użytkownik ten wyraził sprzeciw wobec wszczęcia dochodzenia. Jego argumenty streszczono poniżej.

(7)

Zdaniem przedsiębiorstwa Frey & Lau z uwagi na fakt, że skarżący producent unijny nie wytwarza wszystkich rodzajów waniliny, nie może on reprezentować przemysłu Unii w odniesieniu do rodzajów waniliny, których nie wytwarza. Odniosło się ono również do przywozu dokonywanego przez samego skarżącego producenta unijnego jako czynnika podważającego jego status rzeczywistego producenta unijnego. Do uwag tych odniesiono się w sekcji 4.1 poniżej.

(8)

Jak omówiono bardziej szczegółowo w sekcjach 2.4 i 4.1 poniżej, skarżący producent unijny może reprezentować przemysł Unii zgodnie z rozporządzeniem podstawowym, ponieważ jego produkcja produktu podobnego stanowi ponad 98 % całkowitej produkcji unijnej produktu podobnego, jak określono w motywach 41 i 44. W związku z tym producent unijny reprezentuje „przemysł Unii” w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do produktu podobnego określonego w wyżej wymienionych motywach.

(9)

Przedsiębiorstwo Frey & Lau było zdania, że obliczenia wartości normalnej przedstawione przez skarżącego są nieprawidłowe, ponieważ teoretycznego zestawienia podstawowych materiałów dla etylowaniliny i waniliny syntetycznej nie powinno się rozważać w odniesieniu do Brazylii - reprezentatywnego kraju zaproponowanego przez skarżącego - jako że w kraju tym nie produkuje się tego rodzaju waniliny. Przedsiębiorstwo Frey & Lau twierdziło również, że skarżący obliczył margines dumpingu dla dwóch produktów, które nie są wytwarzane w Unii, a mianowicie etylowaniliny i biowaniliny, oraz że obliczenie jednego marginesu dumpingu dla wszystkich rodzajów waniliny nie jest właściwe, biorąc pod uwagę zróżnicowany zakres cen czterech rodzajów waniliny. W swoich uwagach przedsiębiorstwo Frey & Lau zaproponowało, aby jako odpowiedni reprezentatywny kraj wykorzystać Indie. Argumentowało on, że Indie byłyby odpowiednim reprezentatywnym krajem, ponieważ poziom rozwoju gospodarczego Indii jest podobny do poziomu rozwoju gospodarczego Chin, ceny eksportowe waniliny z Indii są porównywalne z cenami eksportowymi z Chin i w Indiach ma miejsce produkcja waniliny.

(10)

Przemysł Unii odpowiedział na uwagi dotyczące skargi przedstawione przez przedsiębiorstwo Frey & Lau, wyjaśniając, że obliczenia wartości normalnej i marginesu dumpingu są zgodne z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. W tej kwestii Komisja zauważyła, że przedsiębiorstwo Frey & Lau nie przedstawiło dowodów na poparcie swojego twierdzenia, że obliczenia wartości normalnej i marginesu dumpingu dokonane przez przemysł Unii są błędne, ani nie przedstawiło skorygowanych obliczeń. Argument ten został zatem odrzucony.

(11)

Komisja zauważyła, że zgodnie z definicją Banku Światowego Indie nie należą do grupy państw o tym samym poziomie rozwoju gospodarczego co Chiny. Chiny uznaje się za kraj o wyższym średnim dochodzie, natomiast Indie uznaje się za kraj o niższym średnim dochodzie. W związku z tym wniosek o uznanie Indii za reprezentatywny kraj został odrzucony.

(12)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej zainteresowanych stron zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(13)

Jak wspomniano w zawiadomieniu o wszczęciu, Komisja udostępniła kwestionariusze jedynym dwóm znanym producentom unijnym, a mianowicie skarżącemu i przedsiębiorstwu Ennolys. Uznano, że kontrola wyrywkowa producentów unijnych nie jest konieczna.

(14)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do importerów niepowiązanych o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu.

(15)

Zgłosiło się dwóch importerów niepowiązanych, którzy udzielili odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Tylko jeden z nich przedstawił wymagane informacje i zgodził się na włączenie go do próby. Ze względu na ograniczoną liczbę odpowiedzi Komisja uznała, że przeprowadzenie kontroli wyrywkowej nie jest konieczne.

(16)

Komisja otrzymała odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu od dwóch użytkowników będących również importerami, z których jeden został wymieniony w poprzednim motywie. Zob. sekcje 7.2 i 7.3 poniżej.

(17)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do wszystkich producentów eksportujących w ChRL o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Ponadto Komisja zwróciła się do Misji Chińskiej Republiki Ludowej w Unii Europejskiej o wskazanie innych producentów eksportujących, którzy ewentualnie byliby zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi.

(18)

Sześciu producentów eksportujących w państwie, którego dotyczy postępowanie, przedstawiło wymagane informacje i wyraziło zgodę na włączenie do próby. Zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja dokonała doboru próby na podstawie największej reprezentatywnej wielkości wywozu do Unii, którą to wielkość można było właściwie zbadać w dostępnym czasie. W skład dobranej próby wchodziło dwóch producentów eksportujących: Jiaxing Zhonghua Chemical Co., Ltd („Jiaxing Zhonghua”) i Jiangxi Brother Pharmaceutical Co., Ltd („Jiangxi Brother”). Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w kwestii doboru próby zasięgnięto opinii wszystkich znanych producentów eksportujących oraz organów państwa, którego dotyczy postępowanie. Komisja nie otrzymała żadnych uwag na temat wybranej próby, w związku z czym próbę zatwierdzono 11 czerwca 2024 r.

(19)

W trakcie dochodzenia Komisja ustaliła, że przedsiębiorstwo Brother Holding, posiadające udział większościowy w Jiangxi Brother, posiada również znaczący udział w Jiaxing Zhonghua. Oba te podmioty oświadczyły, że działają niezależnie od siebie. Komisja stwierdziła jednak, że ze względu na fakt, iż osoba trzecia bezpośrednio lub pośrednio dysponuje prawami głosu lub udziałem w kapitale zakładowym wynoszącym co najmniej 5 % wszystkich praw głosu lub co najmniej 5 % kapitału zakładowego obu producentów eksportujących, podmioty te należy uznać za powiązane w rozumieniu art. 127 lit. d) rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447 (4).

(20)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Jiangxi Brother zakwestionowało wyciągnięty przez Komisję wniosek, że przedsiębiorstwa Jiangxi Brother i Jiaxing Zhonghua należy traktować jako podmioty powiązane. Powtórzyło, że oba przedsiębiorstwa działają niezależnie i nie są w żaden znaczący sposób ze sobą powiązane pod względem własności, zarządzania lub zachowania na rynku, a w praktyce bezpośrednio ze sobą konkurują na rynku waniliny. Przedsiębiorstwo Jiangxi Brother nie zakwestionowało jednak oceny Komisji, zgodnie z którą osoba trzecia bezpośrednio lub pośrednio dysponuje prawami głosu lub udziałem w kapitale zakładowym wynoszącym co najmniej 5 % wszystkich praw głosu lub co najmniej 5 % kapitału zakładowego obu producentów eksportujących. Argument ten został zatem odrzucony.

(21)

W świetle faktów przestawionych w motywie 19 w skład ostatecznej próby weszły dwa podmioty powiązane.

(22)

Jak wspomniano w motywie 28, zgodnie z art. 19a ust. 2 rozporządzenia podstawowego, w nocie do akt sprawy z 20 grudnia 2024 r. Komisja poinformowała zainteresowane strony o swoim zamiarze niewprowadzania środków tymczasowych. Wyjaśniła ponadto, że decyzja ta wynika ze złożoności technicznej sprawy. Innymi słowy, ze względu na tę złożoność techniczną obciążenie pracą związane z producentami eksportującymi objętymi próbą było już na tyle duże, że uniemożliwiało wprowadzenie środków tymczasowych. W tym kontekście Komisja zdecydowała, że wszelkie indywidualne badania byłyby nadmiernie uciążliwe i przeszkodziłyby w terminowym zakończeniu dochodzenia w rozumieniu art. 17 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. W ostatecznym ujawnieniu Komisja wyjaśniła, że jeden nieobjęty próbą producent eksportujący w ChRL - Xiamen Oamic Biotech Co., Ltd („Oamic”) - złożył wniosek o indywidualne badanie na podstawie art. 17 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Komisja stwierdziła jednak, że przedsiębiorstwo nie przedłożyło odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu w wyznaczonym przez nią terminie. W swoich uwagach dotyczących ostatecznego ujawnienia przedsiębiorstwo Oamic wskazało, że stwierdzenie to było niezgodne ze stanem faktycznym, ponieważ przedłożyło ono odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Chociaż Komisja przyznała, że popełniła błąd pisarski, i potwierdziła, że przedsiębiorstwo Oamic miało faktycznie rację, nie zmienia to jednak wniosku, że ze względu na złożoność sprawy i obciążenie pracą związane z producentami eksportującymi objętymi próbą wszelkie indywidualne badania byłyby nadmiernie uciążliwe i uniemożliwiłyby terminowe zakończenie dochodzenia. W związku z tym wniosek o indywidualne badanie złożony przez przedsiębiorstwo Oamic został odrzucony.

(23)

Komisja przesłała kwestionariusze do znanych producentów unijnych, użytkowników i objętych próbą producentów eksportujących. Kwestionariusze te udostępniono również w internecie w dniu wszczęcia postępowania.

(24)

Komisja przesłała rządowi Chińskiej Republiki Ludowej („rząd ChRL”) kwestionariusz dotyczący istnienia znaczących zakłóceń w ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(25)

Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymano od skarżącego producenta unijnego, dwóch użytkowników unijnych i objętych próbą producentów eksportujących w ChRL.

(26)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszystkie informacje uznane za niezbędne do tymczasowego stwierdzenia istnienia dumpingu oraz określenia wynikającej z niego szkody oraz interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne na podstawie art. 16 rozporządzenia podstawowego odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:

(27)

Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody obejmowało okres od 1 stycznia 2023 r. do 31 grudnia 2023 r. („okres objęty dochodzeniem”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęło okres od 1 stycznia 2020 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(28)

Na podstawie art. 7 ust. 1 rozporządzenia podstawowego termin wprowadzenia środków tymczasowych ustalono na 24 stycznia 2025 r.20 grudnia 2024 r., zgodnie z art. 19a ust. 2 rozporządzenia podstawowego, Komisja poinformowała zainteresowane strony o swoim zamiarze niewprowadzania środków tymczasowych.

(29)

Komisja kontynuowała poszukiwanie i weryfikowanie wszelkich informacji, które uznała za konieczne do sformułowania ostatecznych ustaleń.

(30)

Po poczynieniu ostatecznych ustaleń Komisja przeanalizowała uwagi przedstawione przez zainteresowane strony.

(31)

8 kwietnia 2025 r. Komisja poinformowała wszystkie zainteresowane strony o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzała nałożyć ostateczne cło antydumpingowe na przywóz waniliny pochodzącej z ChRL („ostateczne ujawnienie”). Wszystkim stronom wyznaczono termin do zgłaszania uwag na temat ostatecznych ujawnienia ustaleń. 16 kwietnia 2025 r., po przeanalizowaniu uwagi przedstawionej przez producenta eksportującego Oamic, do wszystkich stron rozesłano dodatkowe ujawnienie („dodatkowe ostateczne ujawnienie”).

(32)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Komisja otrzymała uwagi od przedsiębiorstwa Arethia Services Germany GmbH & Co. KG („Arethia”), będącego nowo zarejestrowaną zainteresowaną stroną (użytkownik); użytkownika Frey & Lau; skarżącego, chińskich producentów eksportujących: Jiangxi Brother, Oamic i Chongqing Thrive Fine Chemicals Co., Ltd. („Thrive”); Orchidlinn Biotech Co. Ltd („Orchidlinn”), producent produktu objętego postępowaniem, który nie dokonywał wywozu do Unii w okresie objętym dochodzeniem. Przedsiębiorstwo Orchidlinn złożyło wniosek o posiedzenie wyjaśniające w obecności rzecznika praw stron w postępowaniach w sprawie ochrony handlu; posiedzenie to odbyło się 13 maja 2025 r. Następnie 23 kwietnia 2025 r. odbyło się posiedzenie wyjaśniające z udziałem przedsiębiorstwa Oamic.

(33)

Przedsiębiorstwo Orchidlinn poinformowało Komisję, że przygotowuje wniosek o dokonanie przeglądu pod kątem nowego eksportera. Wniosek ma zostać złożony po wprowadzeniu środków. Przedsiębiorstwo uznało, że Komisja zmieniła swój wniosek dotyczący kontroli wyrywkowej po tym, jak uświadomiła sobie popełnienie błędów w opisie sytuacji przedsiębiorstwa Oamic i skorygowała je, jak wyjaśniono w motywie 22. Przedsiębiorstwo twierdziło jednak, że procedura dotycząca kontroli wyrywkowej i poczynienie ustaleń z indywidualnego badania stanowią dwie odrębne procedury, które zgodnie z prawem następują kolejno po sobie, tj. najpierw ma miejsce procedura dotycząca kontroli wyrywkowej, a następnie dokonywane są ustalenia z indywidualnego badania. Argumentowało, że zmiana w drugim etapie, tj. indywidualnym badaniu, nie może skutkować zmianą w pierwszym etapie, jakim jest kontrola wyrywkowa.

(34)

Komisja zgodziła się, że w związku z korektą dokonaną w odniesieniu do przedsiębiorstwa Oamic, o której mowa w motywie 33, wykryła i skorygowała również błąd pisarski w poprzednim akapicie dokumentu dotyczącego ujawnienia ostatecznych ustaleń. Akapit ten dotyczył kontroli wyrywkowej i został zastąpiony akapitem, który znajduje odzwierciedlenie w motywie 22 niniejszego rozporządzenia. Zainteresowane strony otrzymały zatem kompletne informacje o korekcie w dodatkowym dokumencie dotyczącym ujawnienia ostatecznych ustaleń. Przedsiębiorstwo Orchidlinn argumentowało, że Komisja nie uzasadniła, dlaczego twierdziła, że zrezygnowano z kontroli wyrywkowej, jak błędnie wskazała w dokumencie wydanym 8 kwietnia 2025 r. Jak jednak wspomniano w motywie 18 powyżej, w trakcie postępowania Komisja poinformowała zainteresowane strony, że na etapie kontroli wyrywkowej zgłosiło się sześciu producentów eksportujących (5) i że próbą objęła dwóch z nich, o czym wkrótce potem - wobec braku jakichkolwiek uwag - poinformowała zainteresowane strony (6). Na żadnym późniejszym etapie nie wycofała ani nie zrezygnowała z tej próby. Wzmianka o rezygnacji z kontroli wyrywkowej w dokumencie przesłanym zainteresowanym stronom 8 kwietnia 2025 r. była zatem oczywiście błędna i 16 kwietnia Komisja wysłała dodatkowy dokument dotyczący ujawnienia ostatecznych ustaleń w celu skorygowania również tego błędu pisarskiego.

(35)

Przedsiębiorstwo Orchidlinn argumentowało również, że próba nie była reprezentatywna, ponieważ rodzaj produktu, jaki produkuje, tj. naturalna wanilina, nie jest produkowany przez żadną ze stron objętych próbą. W odniesieniu do tego argumentu, w wyniku analizy, o której mowa w sekcji 2.4, Komisja stwierdziła, że zakres dochodzenia został prawidłowo określony, a cztery rodzaje produktu, w tym wanilina naturalna, są zastępowalne i bezpośrednio ze sobą konkurują. Komisja powtórzyła ponadto, że próbę dobrano na podstawie art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, tj. dobierając największą reprezentatywną wielkość wywozu, którą można odpowiednio zbadać w dostępnym czasie. Próba stanowiąca ponad 80 % przywozu jest pod każdym względem reprezentatywna.

(36)

Ponadto przedsiębiorstwo Orchidlinn wezwało Komisję - gdyby twierdziła, że zastosowano kontrolę wyrywkową - do tego, aby umożliwiła ona jednak nowym producentom eksportującym naturalną wanilinę ubieganie się o indywidualne marginesy dumpingu w drodze przeglądu pod kątem nowego eksportera, ponieważ ten rodzaj produktu nie jest produkowany przez strony objęte próbą. Komisja nie dostrzegła żadnej podstawy prawnej takiego działania, ponieważ w art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, który reguluje określanie indywidualnych marginesów dumpingu dla nowych producentów eksportujących, wyraźnie wskazano, że nie ma on zastosowania w przypadku nałożenia ceł na podstawie art. 9 ust. 6 rozporządzenia podstawowego, tj. w przypadku zastosowania kontroli wyrywkowej. W każdym razie zgodnie z art. 11 ust. 8 nadal istnieje możliwość okresowego zwracania się o zwrot.

(37)

Przedsiębiorstwo Oamic twierdziło, że wspomniana w motywie 28 nota do akt, wydana przez Komisję 20 grudnia, nie była zgodna z wymogiem określonym w art. 19a ust. 2, ponieważ w nocie tej nie powiadomiono przedsiębiorstwa Oamic o tym, czy jego wniosek o indywidualne badanie został przyjęty, czy też nie. Art. 19a ust. 2 zobowiązuje jednak Komisję do powiadomienia zainteresowanych stron o niewprowadzaniu środków tymczasowych w określonym terminie, a nie do przedstawienia im wstępnego sprawozdania. Ponadto, jak już stwierdzono w motywie 22, w nocie wspomniano, że niewprowadzenie środków tymczasowych wynikało ze złożoności technicznej sprawy. Komisja zauważyła również, że przedsiębiorstwo Oamic nigdy nie zwróciło się z pytaniem, czy Komisja zamierza ocenić wniosek o indywidualne badanie, ani nie skontaktowało się z Komisją między 3 lipca 2024 r., tj. datą złożenia wniosku o indywidualne badanie, a 11 kwietnia 2025 r., tj. datą przedstawienia uwag do ostatecznego ujawnienia. Argument ten został odrzucony.

(38)

Przedsiębiorstwo Oamic stwierdziło, że obie strony objęte próbą należało uznać, zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, za pojedynczy podmiot powiązany. W związku z tym przedsiębiorstwo argumentowało, że kontrola wyrywkowa nie była nawet konieczna. Sądziło ono, że średnia ważona stawka celna przewidziana w przepisie dotyczącym kontroli wyrywkowej oznacza, że margines dumpingu oblicza się na podstawie (co najmniej) dwóch niepowiązanych, odrębnych i niezależnych współpracujących stron.

(39)

W odniesieniu do tego argumentu Komisja potwierdziła, że zastosowano kontrolę wyrywkową, ponieważ zgłosiło się sześciu producentów eksportujących, i że objęła próbą dwa największe przedsiębiorstwa. Strony zostały o tym również poinformowane i przyjęły tę decyzję, o czym mowa w motywie 34 powyżej. Obliczenia dumpingu i szkody zostały dokonane i ujawnione każdej z tych dwóch stron indywidualnie, ponieważ Komisja ustaliła, że przedsiębiorstwa Jiangxi Brother i Jiaxing Zhonghua w praktyce nie działały jako jeden podmiot. Różni się to od sytuacji, w których istnieją ścisłe związki operacyjne między podmiotami powiązanymi i w związku z tym wartość normalną, cenę eksportową, dumping i szkodę oblicza się przez połączenie odpowiednich danych finansowych pochodzących od przedsiębiorstw objętych postępowaniem, natomiast w odniesieniu do grupy dokonuje się tylko jednego obliczenia dumpingu i jednego obliczenia szkody. Zgodnie z przepisami art. 127 lit. d) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447 Komisja uznała jednak, że są one powiązane (zob. motywy 19-21). W związku z tym przedsiębiorstwom Jiangxi Brother i Jiaxing Zhonghua należy przypisać średnie ważone cło obliczone na podstawie tych dwóch przedsiębiorstw i takie samo średnie ważone cło przypisano stronom współpracującym nieobjętym próbą, z powodów wyjaśnionych w motywie 188.

(40)

Do uwag od pozostałych stron, o których mowa w motywie 32, ustosunkowano się w odpowiednich sekcjach w niniejszym rozporządzeniu.

(41)

Niniejsze dochodzenie dotyczy waniliny o wzorze cząsteczkowym C_{8H8O3 lub C9H10O3} i o poziomie czystości wyższym niż 95 % wartości procentowej masy („produkt objęty dochodzeniem”). Produkt objęty dochodzeniem obejmuje wanilinę syntetyczną, wanilinę naturalną, wanilinę syntetyczną pochodzenia biologicznego (biowanilinę) oraz etylowanilinę. Numer w rejestrze Chemical Abstracts Service (numer CAS) przypisany wanilinie syntetycznej, wanilinie naturalnej i wanilinie syntetycznej pochodzenia biologicznego (biowanilina) wynosi 121-33-5. Etylowanilinie przypisano numer CAS 121-32-4. Produkt objęty dochodzeniem nie obejmuje mieszanin różnych aromatycznych substancji chemicznych zawierających wanilinę o wartości procentowej masy poniżej 95 %.

(42)

Wanilina jest stosowana w sektorze spożywczym (aromaty i substancje smakowe) i kosmetycznym (substancje zapachowe) jako składnik receptur użytkowników.

(43)

Produktem, którego dotyczy zarzut dumpingu, jest produkt objęty dochodzeniem, pochodzący z ChRL, obecnie objęty kodami CN ex 2912 41 00 w przypadku waniliny syntetycznej, waniliny naturalnej i waniliny syntetycznej pochodzenia biologicznego oraz ex 2912 42 00 w przypadku etylowaniliny (kody TARIC 2912 41 00 10 i 2912 42 00 10) („produkt objęty postępowaniem”).

(44)

W toku dochodzenia wykazano, że następujące produkty mają takie same lub podobne podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne, a także te same podstawowe zastosowania:

(45)

Komisja uznała zatem, że są to produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(46)

Użytkownik Frey & Lau, który jest również importerem produktu objętego postępowaniem, twierdził, że rodzajów waniliny opisanych w motywie 43 nie można traktować jako jeden produkt, a zatem nie można traktować ich jako „produkt objęty postępowaniem”. Użytkownik ten argumentował, że wanilina syntetyczna, wanilina naturalna, wanilina syntetyczna pochodzenia biologicznego („biowanilina”) i etylowanilina różnią się znacznie pod względem jakości, ceny i intensywności smaku. Klienci wykorzystują te produkty na różne sposoby i w różnych ilościach, również do przygotowywania m.in. składników dla producentów substancji zapachowych i żywności oraz mieszanek do pieczenia.

(47)

Na poparcie swojego twierdzenia przedsiębiorstwo Frey & Lau wskazało na różnice w obowiązkach dotyczących zgłaszania i zgodności z przepisami, które Frey & Lau oraz właściciel marki niższego szczebla muszą wypełniać, a także na to, że wszelkie zamiany między rodzajami waniliny wymagałyby znacznej ilości działań regulacyjnych i szeroko zakrojonych analiz różnic w profilach smakowych i intensywności. Przedsiębiorstwo Frey & Lau utrzymywało, że skarżący nie może zatem reprezentować przemysłu Unii w rozumieniu rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do rodzajów waniliny, których nie produkuje w Unii, jako że w okresie objętym dochodzeniem produkował on jedynie wanilinę syntetyczną i wanilinę naturalną, a od maja 2024 r. produkuje jedynie wanilinę naturalną. W związku z tym z zakresu dochodzenia należy wyłączyć biowanilinę i etylowanilinę, a także wanilinę syntetyczną, ponieważ jej produkcja w Unii została wstrzymana w maju 2024 r.

(48)

W odpowiedzi na te uwagi przemysł Unii stwierdził, że chociaż między czterema rodzajami waniliny istnieją pewne różnice, nie wyklucza to możliwości, aby do celów dochodzenia antydumpingowego rodzaje te stanowiły jeden produkt i wchodziły w zakres jednego dochodzenia. Argumentował on, że wszystkie rodzaje waniliny są wytwarzane przez człowieka, są wykorzystywane do tych samych celów i mają te same podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne, jak następuje:

Tabela 1

(49)

Komisja przypomniała, że zgodnie z definicją zawartą w art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego produkt podobny oznacza produkt, który jest identyczny, czyli taki, który przypomina pod wszystkimi względami produkt objęty postępowaniem lub, przy braku takiego produktu, inny produkt, który wprawdzie nie przypomina go pod każdym względem, ale którego właściwości ściśle odpowiadają właściwościom produktu objętego postępowaniem.

(50)

Komisja uznała, że zakres dochodzenia określono prawidłowo, ponieważ wszystkie rodzaje waniliny są wytwarzanymi przez człowieka cząsteczkami o zapachu i smaku przypominającym wanilię. Wszystkie rodzaje waniliny są wykorzystywane w podobny sposób i w tym samym celu, a mianowicie jako składnik m.in. substancji zapachowych i receptur produktów spożywczych. Te cztery rodzaje produktu są zastępowalne i bezpośrednio ze sobą konkurują. W związku z tym wykluczenie któregokolwiek z rodzajów waniliny prawdopodobnie sprawiłoby, że potencjalny środek byłby nieskuteczny.

(51)

W odniesieniu do kwestii, czy przemysł Unii spełnił wymóg prawny dotyczący legitymacji procesowej zgodnie z art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, Komisja odsyła do motywu 190 i kolejnych niniejszego rozporządzenia wykonawczego.

(52)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Frey & Lau ponownie podważyło definicję produktu objętego postępowaniem. Ponadto nieobjęty próbą producent eksportujący Thrive również zgłosił sprzeciw wobec wspomnianej definicji.

(53)

Przedsiębiorstwa Frey & Lau i Thrive twierdziły, że etylowaniliny nie można uznać za produkt podobny do waniliny syntetycznej. Twierdziły również, że wanilina pochodzenia biologicznego i wanilina naturalna wiążą się ze znacznie wyższymi kosztami produkcji i odpowiednio wyższą ceną sprzedaży niż wanilina syntetyczna i występują w znacznie mniejszych ilościach na rynku unijnym. W związku z tym ich również nie można uznać za produkt podobny do syntetycznej waniliny.

(54)

Uwagi przedstawił również jeden dodatkowy użytkownik, Arethia, który dotychczas nie zgłosił się ani nie przedłożył kwestionariusza. Przedsiębiorstwo Arethia zgodziło się z opinią przedsiębiorstwa Frey & Lau (zob. motywy 46 i 47), że etylowanilina jest odrębnym produktem w porównaniu z syntetyczną waniliną i naturalną waniliną.

(55)

Jak wskazano w tabeli w motywie 48 powyżej, Komisja uznaje, że istnieją niewielkie różnice chemiczne między różnymi rodzajami waniliny i że nie są one podobne pod każdym względem.

(56)

Niemniej jednak, jak podkreślono powyżej, wszystkie rodzaje waniliny są wykorzystywane w podobny sposób i w tym samym celu, a mianowicie jako składnik m.in. substancji zapachowych i receptur produktów spożywczych. W związku z tym wyłączenie jednego rodzaju waniliny może osłabić skuteczność środków antydumpingowych, ponieważ dalsi użytkownicy mogą dostosować swoje receptury i dawki tego rodzaju waniliny, który jest zwolniony ze środków.

(57)

Komisja przyznaje, że ryzyko zastąpienia jednego rodzaju waniliny innym rodzajem nie jest bezpośrednie, ponieważ proces dostosowywania receptur przez użytkownika wymaga znacznych testów przed dopuszczeniem do obrotu, co przedsiębiorstwo Frey & Lau podkreśliło już w motywie 47. Środki antydumpingowe proponuje się jednak na okres pięciu lat, dlatego ich skuteczność należy oceniać w dłuższej perspektywie czasowej.

(58)

Na tej podstawie Komisja uznała, że wszystkie rodzaje waniliny wymienione w skardze i w motywie 42 stanowią produkt podobny w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(59)

W świetle wystarczających dowodów dostępnych na początku dochodzenia, które wykazują istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do ChRL, Komisja uznała za właściwe wszczęcie dochodzenia w odniesieniu do producentów eksportujących z tego kraju, uwzględniając art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(60)

W związku z tym, w celu zgromadzenia danych niezbędnych do ewentualnego zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, w zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała wszystkich producentów eksportujących w ChRL do dostarczenia informacji dotyczących czynników produkcji wykorzystywanych do produkcji waniliny. Sześciu producentów eksportujących dostarczyło stosowne informacje.

(61)

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne do dochodzenia w odniesieniu do domniemanych znaczących zakłóceń Komisja przesłała kwestionariusz rządowi ChRL. Ponadto w pkt 5.6 zawiadomienia o wszczęciu postępowania Komisja wezwała wszystkie zainteresowane strony do przedstawienia swoich opinii, przedłożenia informacji i dostarczenia dowodów potwierdzających w odniesieniu do zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w terminie 37 dni od daty opublikowania zawiadomienia o wszczęciu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. W powyższym terminie nie otrzymano od rządu ChRL odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu ani nie wpłynęły stanowiska dotyczące zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Następnie Komisja poinformowała rząd ChRL, że do ustalenia istnienia w ChRL znaczących zakłóceń wykorzysta dostępne fakty w rozumieniu art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(62)

Po wszczęciu postępowania Komisja otrzymała od przedsiębiorstw Frey & Lau, Jiangxi Brother oraz Thrive uwagi dotyczące zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Do uwag tych odniesiono się w sekcji 3.2.2 poniżej.

(63)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wskazała również, że w świetle dostępnych dowodów może zaistnieć potrzeba wyboru odpowiedniego reprezentatywnego kraju na podstawie art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego w celu określenia wartości normalnej na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia.

(64)

21 października 2024 r. Komisja poinformowała zainteresowane strony notą do akt sprawy („pierwsza nota”) o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej. W nocie tej Komisja przedstawiła wykaz wszystkich czynników produkcji, takich jak surowce i materiały do produkcji, siła robocza i energia, wykorzystywanych w produkcji waniliny. Na podstawie kryteriów wyboru niezniekształconych cen lub wartości odniesienia Komisja zidentyfikowała ponadto dwa możliwe kraje reprezentatywne, a mianowicie Brazylię i Turcję. Komisja otrzymała uwagi dotyczące pierwszej noty od skarżącego, od objętego próbą producenta eksportującego Jiangxi Brother i od przedsiębiorstwa Thrive. Do uwag tych odniesiono się w odpowiednich sekcjach poniżej.

(65)

3 stycznia 2025 r. w drugiej nocie do akt sprawy („druga nota”) Komisja odniosła się do uwag dotyczących pierwszej noty otrzymanych od zainteresowanych stron i poinformowała zainteresowane strony o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej, wskazując Brazylię jako reprezentatywny kraj. Komisja poinformowała również zainteresowane strony, że określi koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne („koszty SG&A”) oraz zyski na podstawie dostępnych informacji dotyczących przedsiębiorstw Dexxos Participações S.A. i Prox do Brasil.

(66)

Komisja otrzymała uwagi dotyczące drugiej noty od skarżącego oraz od producentów eksportujących Jiaxing Zhonghua i Thrive, którzy podnieśli kwestię źródeł wykorzystanych do ustalenia niezniekształconych kosztów w reprezentatywnym kraju. Do uwag tych odniesiono się w odpowiednich częściach sekcji 3.4 poniżej.

(67)

Po przeanalizowaniu otrzymanych uwag i informacji Komisja stwierdziła, że Brazylia jest odpowiednim krajem reprezentatywnym, który będzie można wykorzystać jako źródło informacji na temat niezniekształconych cen i kosztów na potrzeby określenia wartości normalnej. Przesłanki uzasadniające ten wybór opisano szczegółowo w sekcji 3.3 poniżej.

(68)

Zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego „[p]odstawą obliczenia wartości normalnej są zwykle ceny uiszczone lub należne w zwykłym obrocie handlowym przez niezależnych nabywców w kraju wywozu”.

(69)

Zgodnie jednak z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „w przypadku stwierdzenia […], że ze względu na istnienie w kraju wywozu znaczących zakłóceń w rozumieniu lit. b) nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w tym kraju, wartość normalną konstruuje się wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia” oraz „[wartość normalna] obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski” („koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne” zwane są dalej również „kosztami SG&A”).

(70)

Jak wyjaśniono poniżej, w obecnym dochodzeniu Komisja stwierdziła, że w oparciu o dostępne dowody oraz ze względu na brak współpracy ze strony rządu ChRL zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego było zasadne.

(71)

W niedawno prowadzonych dochodzeniach dotyczących sektora chemicznego (7) w ChRL (8) Komisja stwierdziła występowanie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(72)

W toku tych dochodzeń Komisja ustaliła, że w ChRL dochodzi do istotnej interwencji rządowej, co zakłóca proces skutecznej alokacji zasobów zgodnie z zasadami rynkowymi (9). W szczególności Komisja stwierdziła, że w sektorze chemicznym znaczna część przedsiębiorstw nadal stanowi własność rządu ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego (10), a ponadto rząd ChRL dysponuje również możliwością ingerowania w ceny i koszty dzięki obecności przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret drugie rozporządzenia podstawowego (11). Komisja ustaliła również, że obecność i ingerencja przedstawicieli państwa na rynkach finansowych, a także w obszarze dostaw surowców i materiałów do produkcji wywołują dodatkowe zakłócenia działania rynku. Ogólnie rzecz biorąc, system planowania w ChRL istotnie powoduje, że zasoby są skoncentrowane w sektorach uznanych przez rząd ChRL za strategiczne lub z innego powodu ważne politycznie, a nie przydzielane zgodnie z mechanizmami rynkowymi (12). Ponadto Komisja stwierdziła, że przepisy chińskiego prawa upadłościowego i chińskiego prawa rzeczowego nie funkcjonują w prawidłowy sposób w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret czwarte rozporządzenia podstawowego, co prowadzi do zakłóceń wynikających w szczególności z utrzymywania niewypłacalnych przedsiębiorstw na rynku oraz z przydzielania praw użytkowania gruntów w ChRL (13). Podobnie Komisja ustaliła, że w sektorze chemicznym występują zniekształcone koszty wynagrodzeń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret piąte rozporządzenia podstawowego (14), a także zakłócenia rynków finansowych w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret szóste rozporządzenia podstawowego, w szczególności jeżeli chodzi o dostęp do kapitału dla przedsiębiorców w ChRL (15).

(73)

Podobnie jak w przypadku poprzednich dochodzeń dotyczących sektora chemicznego w ChRL w obecnym dochodzeniu Komisja zbadała, czy ze względu na istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego właściwe było zastosowanie cen i kosztów krajowych w ChRL. Komisja uczyniła to na podstawie dowodów w aktach sprawy, w tym dowodów zawartych w skardze, a także dokumencie roboczym służb Komisji na temat znaczących zakłóceń w gospodarce Chińskiej Republiki Ludowej do celów dochodzeń w sprawie ochrony handlu (16) („sprawozdanie”), który opiera się na publicznie dostępnych źródłach. Badanie to obejmowało nie tylko istotne interwencje rządowe w gospodarce ChRL ogółem, a także konkretną sytuację na rynku w sektorze, do którego należy produkt objęty postępowaniem. Komisja uzupełniła te elementy dowodowe własnymi badaniami dotyczącymi poszczególnych kryteriów istotnych dla potwierdzenia występowania znaczących zakłóceń w ChRL.

(74)

Skarżący, powołując się na własne badania rynkowe, sprawozdanie, wcześniejsze dochodzenia Komisji w sprawie ochrony handlu oraz dodatkowe publicznie dostępne źródła informacji (17), twierdził, że w Chinach istnieją znaczące zakłócenia, które wpływają na cenę krajową produktu objętego postępowaniem.

(75)

Dokładniej rzecz ujmując, w skardze wskazano na następujące praktyki mające wpływ na chiński rynek produktu objętego postępowaniem:

(76)

Ponadto w skardze podkreślono systemowy charakter zakłóceń polegający na tym, że interwencjonistyczna polityka państwa wywiera decydujący wpływ na alokację zasobów i ich ceny, co prowadzi do obniżenia kosztów surowców i produkcji, a ostatecznie do obniżenia cen produktów końcowych, takich jak produkt objęty postępowaniem.

(77)

Podsumowując, w skardze przyjęto stanowisko, że ceny lub koszty, w tym koszty surowców, energii i pracy, nie wynikają z działania mechanizmów wolnorynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Na tej podstawie, zgodnie ze skargą, w celu ustalenia wartości normalnej w tym przypadku nie jest właściwe wykorzystanie cen i kosztów krajowych.

(78)

Komisja zbadała, czy ze względu na istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego właściwe było stosowanie cen i kosztów krajowych obowiązujących w Chinach. Analiza ta obejmowała analizę istotnych interwencji rządowych w gospodarce Chin ogółem, a także konkretnej sytuacji na rynku w sektorze, do którego należy produkt objęty postępowaniem.

(79)

W sektorze produktu objętego postępowaniem działają głównie przedsiębiorstwa prywatne, takie jak Jiaxing Brother (33), Kunshan Asia Aroma (34) („Asia Aroma”) czy Thrive (35), oraz przedsiębiorstwa prywatne z mniejszościowym udziałem państwa, takie jak Jiaxing Zhonghua (36), ale także w pewnym stopniu przedsiębiorstwa państwowe, takie jak grupa Sinopec (37) i grupa Sinochem (38) - obie są przedsiębiorstwami centralnymi kontrolowanymi przez Komisję Rady Państwa ds. nadzoru nad aktywami państwowymi i zarządzania nimi (SASAC), dostarczającymi glikol monoetylenowy wykorzystywany do produkcji kwasu glioksalowego (39), który z kolei wykorzystuje się do produkcji waniliny.

(80)

Ponadto w toku dochodzenia ustalono, że Chińska Federacja Przemysłu Naftowego i Chemicznego („CPCIF”) - krajowe stowarzyszenie branżowe reprezentujące producentów produktów chemicznych i petrochemicznych, takich jak produkt objęty postępowaniem - powołało specjalny komitet ds. chemikaliów specjalistycznych wysokiej klasy (40), takich jak wanilina. CPCIF podporządkowuje się ogólnemu przywództwu KPCh, prowadzi działalność partyjną i zapewnia niezbędne warunki do prowadzenia działalności organizacji partyjnych (41). Ponadto „organem rejestrującym i zarządzającym stowarzyszenia jest Ministerstwo Spraw Cywilnych” (42), a warunki kwalifikujące do bycia przedstawicielem CPCIF obejmują „uznawanie przywództwa KPCh, wspieranie socjalizmu o chińskiej specyfice, zdecydowane wdrażanie linii, zasad i polityki partii oraz odznaczanie się dobrymi cechami politycznymi” (43).

(81)

Podobne postanowienia znajdują się również w statucie Chińskiego Stowarzyszenia Producentów Dodatków do Żywności i Składników Żywności („CFAA”) (44). Ponadto oddział partii w CFAA (45) ma „stale zwiększać zdolności w zakresie badań, […] intensyfikować prace na rzecz budowy partii w ramach stowarzyszeń branżowych i w pełni wdrażać ogólne wymogi dotyczące rozwoju partii w nowej erze” (46). CFAA powołało również specjalną komisję ds. substancji smakowych i zapachowych stosowanych w żywności, obejmujących wanilinę (47).

(82)

W toku dochodzenia potwierdzono, że zarówno grupa Sinopec, jak i grupa Sinochem są członkami CPCIF (48).

(83)

Ponadto, na szczeblu prowincji, Stowarzyszenie Producentów Dodatków do Żywności i Składników Żywności Jiangxi wyjaśniło na swojej stronie internetowej, że stowarzyszenie „musi być pod przywództwem partii i kierować się wartościami socjalistycznymi” (49). W toku dochodzenia potwierdzono, że przedsiębiorstwo Jiangxi Brother, które ma siedzibę w Jiangxi, jest członkiem stowarzyszenia (50).

(84)

W sektorze chemicznym zarówno przedsiębiorstwa publiczne, jak i prywatne są objęte nadzorem politycznym i otrzymują wytyczne polityczne. Najnowsze chińskie dokumenty programowe dotyczące sektora chemicznego potwierdzają, że rząd ChRL nadal przypisuje temu sektorowi duże znaczenie, co ilustruje chociażby zamiar dokonywania w tym sektorze interwencji w celu kształtowania go zgodnie z polityką rządu.

(85)

Przykładem tego jest 14. plan pięcioletni na rzecz rozwoju gospodarczego i społecznego oraz perspektywy na rok 2035 („14. plan pięcioletni”), zgodnie z którym celem rządu ChRL jest „przekształcenie i unowocześnienie tradycyjnych gałęzi przemysłu, wspieranie optymalizacji rozmieszczenia i dostosowania strukturalnego sektorów surowców [oraz] przyspieszenie transformacji i unowocześnienia kluczowych gałęzi przemysłu, takich jak przemysł chemikaliów i przemysł papierniczy” (51).

(86)

Ponadto w 14. planie pięcioletnim na rzecz rozwoju sektora surowców przewidziano wymóg, aby „kluczowe gałęzie przemysłu, takie jak przemysł petrochemiczny, chemiczny i stalowy, koncentrowały się na celach i zadaniach planu” (52).

(87)

Ponadto w wytycznych dotyczących wspierania wysokiej jakości rozwoju przemysłu petrochemicznego i chemicznego w ramach 14. planu pięcioletniego („wytyczne”) stwierdzono, że rząd ChRL będzie „[p]romował dostosowanie struktury przemysłowej: wzmocni konkretne środki i naukowo ureguluje skalę przemysłu” oraz „będzie energicznie rozwijał nowe materiały chemiczne i chemikalia wysokowartościowe” (53).

(88)

Co się tyczy możliwości ingerowania w ceny i koszty przez rząd ChRL poprzez obecność przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret drugie rozporządzenia podstawowego, ze względu na brak współpracy producentów eksportujących nie można było systematycznie ustalać istnienia osobistych powiązań między producentami produktu objętego postępowaniem a KPCh. Biorąc jednak pod uwagę, że produkt objęty postępowaniem stanowi podsektor sektora chemicznego, informacje ustalone w niedawnych dochodzeniach dotyczących sektora chemicznego, jak wskazano w motywie 72, mają również znaczenie dla produktu objętego postępowaniem.

(89)

Ponadto w toku dochodzenia ustalono, że członkowie KPCh z przedsiębiorstwa Jiaxing Zhonghua mają „gorliwie studiować i wdrażać ducha 19. Kongresu Narodowego Komunistycznej Partii Chin, aktywnie uczestniczyć we wszystkich aspektach produkcji i działalności przedsiębiorstwa” (54).

(90)

Dodatkowo prezes i dyrektor generalny przedsiębiorstwa Thrive otrzymał od Miejskiego Komitetu Komunistycznej Partii Chin w Chongqing i Miejskiego Rządu Ludowego w Chongqing tytuł „Wybitnego prywatnego przedsiębiorcy Chongqing” w uznaniu za „kierowanie się myślami Xi Jinpinga na temat socjalizmu o chińskiej specyfice w Nowej Erze” (55).

(91)

Co więcej, jeśli chodzi o dostawców materiałów do produkcji, prezes zarządu grupy Sinochem pełni funkcję sekretarza komitetu partii, a kilku członków zarządu pełni funkcje zastępców sekretarzy komitetu partii (56). Ponadto Grupa Sinochem przedstawia się jako przedsiębiorstwo, które „kieruje się myślami Xi Jinpinga na temat socjalizmu o chińskiej specyfice w Nowej Erze, skutecznie wzmacnia ogólne przywództwo partii w przedsiębiorstwie, pogłębia budowanie Partii, [i] w pełni uwzględnia rolę organizacji partyjnych na wszystkich szczeblach” (57).

(92)

Podobnie prezes zarządu grupy Sinopec jest sekretarzem komitetu partii, a kilku członków zarządu pełni funkcje zastępców sekretarzy komitetu partii (58). Grupa Sinopec oświadczyła, że zamierza „skoncentrować się na nowej misji przedsiębiorstwa i nowych zadaniach na nowej drodze, pielęgnować samorewolucyjnego ducha partii, wzmocnić przywództwo i budowanie partii w sposób wszechstronny i zintegrowany oraz systematycznie promować kompleksowe i rygorystyczne zarządzanie partią, tak aby zapewnić silną gwarancję tworzenia nowego rozdziału nowoczesnego chińskiego przemysłu petrochemicznego” (59).

(93)

Ponadto w sektorze produktu objętego postępowaniem prowadzona jest polityka faworyzująca producentów krajowych lub w inny sposób wpływająca na rynek w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret trzecie rozporządzenia podstawowego. W dochodzeniu wskazano dokumenty świadczące o tym, że przemysł korzysta z rządowych wytycznych i interwencji rządu w sektorze chemicznym, ponieważ produkt objęty postępowaniem stanowi jeden z jego podsektorów.

(94)

Rząd ChRL nadal uznaje przemysł chemiczny za jedną z kluczowych gałęzi gospodarki (60). Znajduje to potwierdzenie w licznych planach, wytycznych i innych dokumentach dotyczących chemikaliów i wydawanych przez organy na szczeblu krajowym, regionalnym i miejskim. W ramach 14. planu pięcioletniego rząd ChRL zaplanował optymalizację i modernizację przemysłu chemicznego (61).

(95)

Podobnie w 14. planie pięcioletnim na rzecz rozwoju sektora surowców przewidziano, że rząd ChRL będzie „[p]romować znormalizowany rozwój klastrów. Sformułuje warunki identyfikacji parków chemicznych, pokieruje samorządami lokalnymi w określaniu szeregu parków chemicznych oraz będzie kierować klasteryzacją i znormalizowanym rozwojem przedsiębiorstw chemicznych. […] Będzie wspierać budowę krajowych nowych baz demonstracyjnych przemysłu w dziedzinie surowców, promować modernizację aglomeracji przemysłowych oraz przekształcanie ich w klastry. […] [S]tworzy szereg klastrów przemysłu chemicznego, petrochemicznego […] i nowych materiałów. Zoptymalizuje strukturę organizacyjną: zapewni wzmocnienie wiodących przedsiębiorstw i rozszerzenie zakresu ich działalności. […] [W]esprze przedsiębiorstwa w celu przyspieszenia połączeń i reorganizacji międzyregionalnych, zwiększenia koncentracji przemysłu oraz prowadzenia działalności w skali międzynarodowej. W przemyśle chemicznym, petrochemicznym, stalowym, metali nieżelaznych, materiałów budowlanych i innych gałęziach przemysłu doprowadzi do wykształcenia grupy dominujących przedsiębiorstw o czołowej pozycji w dziedzinie ekologii i podstawowej konkurencyjności” (62).

(96)

Co więcej, również na poziomie prowincji wskazuje się sektor chemiczny jako sektor, który należy promować - ma to miejsce na przykład w gminie Jiaxing, w której znajduje się siedziba przedsiębiorstwa Jiaxing Zhonghua. W opinii w sprawie promowania i rozwoju klastra przemysłu chemicznego i nowych materiałów wydanej przez Miejskie Biuro Gospodarki i Technologii Informacyjnych w Jiaxing zawarto wymóg, aby „[d]o 2025 r. znacznie wzrósł w naszym mieście udział produktów wytworzonych z wysokiej klasy nowych materiałów chemicznych, nastąpił szybki rozwój zaawansowanych nowych materiałów chemicznych i wysokowartościowych chemikaliów wysokiej klasy […] oraz aby skutecznie zlikwidowano nadwyżkę mocy produkcyjnych. […] [Gmina] będzie dążyć do tego, aby do 2025 r. łączna wartość produkcji przedsiębiorstw z branży nowych materiałów chemicznych powyżej wyznaczonej wielkości przekroczyła 300 mld RMB, i zapewni istnienie trzech przedsiębiorstw o wartości produkcji wynoszącej 10 mld RMB, pięciu przedsiębiorstw o wartości produkcji wynoszącej 5 mld RMB lub więcej oraz 20 przedsiębiorstw o wartości produkcji wynoszącej 1 mld RMB lub więcej”. W tym celu gmina Jiaxing zamierza „[w]drożyć odpowiednie krajowe i prowincjonalne strategie wsparcia [oraz] [z]większyć wsparcie dla transformacji technologicznej branży nowych materiałów chemicznych” (63).

(97)

Dokładniej rzecz biorąc, na poziomie prowincji, np. w Chongqing, gdzie znajduje się siedziba przedsiębiorstwa Jiangxi Brother, szczególnie traktuje się również podsektor dodatków do żywności. W 14. planie pięcioletnim Miejskiego Rządu Ludowego w Chongqing dotyczącym wysokiej jakości rozwoju przemysłu wytwórczego przewidziano wymóg „aktywnego wprowadzania i promowania przedsiębiorstw produkujących dodatki do żywności” (64).

(98)

Na produkt objęty postępowaniem wpływ mają również zniekształcone koszty wynagrodzeń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret piąte rozporządzenia podstawowego, o czym również mowa powyżej w motywie 72. Zniekształcenia te mają zarówno bezpośredni (przy wytwarzaniu produktu objętego postępowaniem lub głównych materiałów do jego produkcji), jak i pośredni (przy dostępie do materiałów do produkcji od przedsiębiorstw podlegających temu samemu systemowi pracy w ChRL) wpływ na sektor (65).

(99)

Co więcej, w toku obecnego dochodzenia zainteresowane strony nie przedstawiły żadnych dowodów wskazujących na to, że sektor produktu objętego postępowaniem nie pozostaje pod wpływem interwencji rządowej w system finansowy w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret szóste rozporządzenia podstawowego.

(100)

Komisja przypomina również, że wytwarzanie produktu objętego postępowaniem wymaga szeregu materiałów do produkcji. W przypadku gdy producenci produktu objętego postępowaniem kupują/zamawiają te materiały do produkcji, ceny, jakie płacą (i które są rejestrowane jako ich koszty), są wyraźnie narażone na te same wspomniane wcześniej zakłócenia systemowe. Na przykład dostawcy materiałów do produkcji zatrudniają siłę roboczą, która podlega zakłóceniom. Mogą oni zaciągać pożyczki, które podlegają zakłóceniom w sektorze finansowym lub w zakresie alokacji kapitału. Oprócz tego podlegają systemowi planowania, który ma zastosowanie na wszystkich szczeblach administracji i we wszystkich sektorach.

(101)

W rezultacie nie tylko ceny sprzedaży krajowej produktu objętego postępowaniem nie są odpowiednie do wykorzystania w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, ale także wszystkie koszty materiałów do produkcji (w tym surowców, energii, gruntów, finansowania, pracy itp.) są zniekształcone, ponieważ na ich ceny wywiera wpływ istotna interwencja rządowa, jak opisano w częściach I i II sprawozdania. Interwencje rządowe opisane w odniesieniu do alokacji kapitału, gruntów, pracy, energii i surowców występują istotnie w całej ChRL. Oznacza to na przykład, że materiały do produkcji, które produkowano w ChRL, na skutek połączenia szeregu czynników produkcji są narażone na znaczące zakłócenia. To samo dotyczy materiałów do produkcji materiałów do produkcji i tak dalej.

(102)

Podsumowując, z dostępnych dowodów wynika, że ceny i koszty produktu objętego postępowaniem, w tym koszty surowców, energii i pracy, nie wynikają z działania mechanizmów rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, na co wskazuje rzeczywisty lub potencjalny wpływ co najmniej jednego istotnego elementu spośród elementów w nim wymienionych.

(103)

Po wszczęciu postępowania przedsiębiorstwo Jiangxi Brother zwróciło się do Komisji o odrzucenie twierdzenia skarżącego, jakoby występowały znaczące zakłócenia i wezwało Komisję do zaakceptowania cen i kosztów krajowych zgłoszonych przez współpracujących chińskich eksporterów. Nie przedstawiło jednak uzasadnienia na poparcie tego wniosku, który w związku z tym został odrzucony.

(104)

Przedsiębiorstwo Frey & Lau również zakwestionowało zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Argumentowało ono, że nie mogło wystąpić zakłócenie w rozumieniu art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, ponieważ wahania cen rynkowych w ostatnich latach w połączeniu z istniejącymi nadmiernymi mocami produkcyjnymi w ChRL wskazują na brak interwencji państwa i dowodzą niezniekształconego charakteru cen produktu objętego dochodzeniem, gdyż w przeciwnym razie ceny utrzymywałyby się na stałym lub niskim poziomie. Komisja uznała, że zakłócenie w rozumieniu art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego nie zawsze prowadzi do stabilności cen. Podobnie wahania cen nie są dowodem na brak takich zakłóceń. Argumenty przedstawione przez przedsiębiorstwo Frey & Lau nie dowodzą zatem braku zniekształcenia cen lub interwencji państwa. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.

(105)

W odpowiedzi na pierwszą notę Komisji przedsiębiorstwo Thrive argumentowało, że porównanie krajowych cen czynników produkcji waniliny syntetycznej i etylowaniliny - w szczególności energii, kluczowych surowców i siły roboczej - z cenami w reprezentatywnych krajach badanych przez Komisję nie wskazuje na występowanie zakłóceń na chińskim rynku. Komisja zauważyła, że przedsiębiorstwo Thrive nie stwierdziło, że w związku z tym art. 2 ust. 6a nie ma zastosowania, ani nie uzasadniło, dlaczego taka analiza cen miałaby prowadzić do niemożności zastosowania art. 2 ust. 6a. W każdym razie Komisja uznała, że analiza cen przedstawiona przez Thrive jest niepełna, ponieważ obejmuje jedynie ograniczoną liczbę czynników produkcji.

(106)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Thrive przedstawiło 8 kwietnia 2025 r. dodatkowe uwagi wskazujące na następujące domniemane nieścisłości lub nieporozumienia w skardze lub w przedstawionej przez Komisję argumentacji dotyczącej istnienia znaczących zakłóceń: (i) zatwierdzone moce produkcyjne przedsiębiorstwa nie odpowiadają poziomom wskazanym przez skarżącego (zob. motyw 75); (ii) przedsiębiorstwo Jiaxing Zhonghua nie utworzyło nowego zakładu produkcyjnego, wbrew temu co twierdził skarżący, lecz nowe przedsiębiorstwo; ponadto wskazane przez skarżącego moce produkcyjne chińskich producentów są nieprawidłowe (zob. motyw 75); (iii) według opisu skarżącego (zob. motyw 75) rozwój rynku chińskiego charakteryzuje się niezdolnością do wchłonięcia wielkości produkcji produktu objętego dochodzeniem, natomiast przedsiębiorstwo Thrive postrzega ten rozwój inaczej; (iv) fakt, że dyrektora generalnego przedsiębiorstwa Thrive uhonorowano tytułem „Wybitnego prywatnego przedsiębiorcy Chongqing” (zob. motyw 90), wynikał z wkładu Thrive w dochody podatkowe i ze społecznej odpowiedzialności tego przedsiębiorstwa, a przyznanie tego tytułu nie ma nic wspólnego ze stanowiskiem politycznym dyrektora generalnego; w każdym razie dyrektor generalny przedsiębiorstwa Thrive nie jest członkiem KPCh; (v) siedziba przedsiębiorstwa Jiangxi Brother nie znajduje się w Chongqing i dlatego nie podlega ono 14. planowi pięcioletniemu Miejskiego Rządu Ludowego w Chongqing dotyczącemu wysokiej jakości rozwoju przemysłu wytwórczego (zob. motyw 97). (vi) w odniesieniu do podsektora dodatków do żywności wyodrębnionego na poziomie prowincji w celu uzyskania wsparcia rządowego (zob. motyw 97), podczas gdy etylowanilinę i wanilinę uznaje się za dodatki do żywności, przemysł syntetycznych aromatów chemicznych nie jest wymieniony w planie pięcioletnim cytowanym przez Komisję, w związku z czym przedsiębiorstwo Thrive nie korzysta ze wsparcia rządowego ani specjalnego traktowania w ramach polityki.

(107)

Komisja przyjęła do wiadomości uwagi przedsiębiorstwa Thrive i podkreśliła, że: (i) niezależnie od dokładności wskazanych przez skarżącego mocy produkcyjnych poziomy mocy produkcyjnych przedstawione przez przedsiębiorstwo Thrive potwierdzają argument skarżącego dotyczący gwałtownego wzrostu mocy produkcyjnych w Chinach w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem, przy czym moce produkcyjne wskazane przez przedsiębiorstwo Thrive są nawet wyższe niż moce produkcyjne podane przez skarżącego; (ii) przedsiębiorstwo Thrive twierdziło jedynie, że wskazane przez skarżącego moce produkcyjne innych chińskich producentów są nieprawidłowe, lecz nie przedstawiło żadnych danych, które faktycznie podważałyby uwagi skarżącego; (iii) podobnie uwaga przedsiębiorstwa Thrive dotycząca dynamiki rynku produktu objętego postępowaniem nie została poparta żadnymi dodatkowymi danymi ani wyjaśnieniami, w związku z czym Komisja nie dostrzegła powodu, aby wątpić w informacje dostarczone przez skarżącego; (iv) Komisja nie twierdziła, że dyrektor generalny przedsiębiorstwa Thrive jest członkiem KPCh, ani nie wypowiadała się na temat jego przekonań politycznych. Komisja stwierdziła jedynie, że tytuł został przyznany przez Miejski Komitet Komunistycznej Partii Chin w Chongqing i Miejski Rząd Ludowy w Chongqing oraz że przy przyznawaniu tego tytułu właściwe władze uznały za istotne kierowanie się przez dyrektora generalnego myślami Xi Jinpinga na temat socjalizmu o chińskiej specyfice w Nowej Erze. Ponadto w toku dochodzenia wykazano, że dyrektor generalny przedsiębiorstwa Thrive promuje prace na rzecz budowy KPCh w przedsiębiorstwie oraz „wierzy, że jeżeli przedsiębiorstwo Thrive potrafi połączyć i zintegrować koncepcje i praktyki KPCh, będzie ono również w stanie osiągnąć bardzo dobry rozwój i zyskać globalną konkurencyjność (66)”; (v) co się tyczy odniesienia do Chongqing jako gminy, w której znajduje się siedziba przedsiębiorstwa Jiangxi Brother, jest to błąd pisarski popełniony przez Komisję; w motywie 97 należało odnieść się do przedsiębiorstwa Thrive, którego siedziba mieści się w Chongqing; mimo iż można zatem przyjąć, że przedsiębiorstwo Jiangxi Brother nie podlega polityce przemysłowej Chongqing, o której mowa w motywie 97, nadal podlega ono ingerencji ze strony władz Jiangxi (zob. motyw 83), a także zakłóceniom ogólnokrajowym opisanym w motywach 83-102; w takim samym stopniu polityka Chongqing odnosi się do lokalnych producentów waniliny, takich jak przedsiębiorstwo Thrive; (vi) niezależnie od tego, czy przedsiębiorstwo Thrive szczególnie korzysta z upoważnienia rządu do wspierania rozwoju przedsiębiorstw produkujących dodatki do żywności w Chongqing ze względu na to, że wsparcie polityczne jest kierowane do przedsiębiorstw produkujących dodatki do żywności, a nie do producentów aromatów syntetycznych, Komisja wyjaśniła powyżej (zob. w szczególności sekcje 2.1-2.4), dlaczego wszystkie rodzaje waniliny stanowią produkt podobny; w związku z tym odniesienie w motywie 97 do 14. planu pięcioletniego Miejskiego Rządu Ludowego w Chongqing dotyczącego wysokiej jakości rozwoju przemysłu wytwórczego pozostaje w pełni istotne do celów określenia interwencji rządowych w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. W związku z tym uwagi przedsiębiorstwa Thrive nie mogły wpłynąć na ustalenia Komisji dotyczące istnienia znaczących zakłóceń w sektorze produktu objętego postępowaniem.

(108)

W świetle powyższego Komisja stwierdziła, że w celu ustalenia wartości normalnej w tym przypadku nie jest właściwe wykorzystanie cen i kosztów krajowych. W związku z tym Komisja przystąpiła do konstruowania wartości normalnej wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia, czyli, w tym przypadku, na podstawie odpowiednich kosztów produkcji i sprzedaży w odpowiednim reprezentatywnym kraju, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, jak opisano w następnej sekcji.

(109)

Wyboru reprezentatywnego kraju dokonano na podstawie następujących kryteriów określonych w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego:

(110)

Jak wyjaśniono w motywach 64-67, Komisja wydała dwie noty w odniesieniu do akt dotyczące źródeł do celów określenia wartości normalnej: pierwszą notę 21 października 2024 r. i drugą notę 3 stycznia 2025 r. W notach tych opisano fakty i dowody leżące u podstaw odpowiednich kryteriów oraz odniesiono się do uwag otrzymanych przez strony na temat tych elementów i odpowiednich źródeł. W drugiej nocie Komisja poinformowała zainteresowane strony o zamiarze rozważenia wykorzystania Brazylii jako odpowiedniego reprezentatywnego kraju w niniejszej sprawie, jeżeli zostanie potwierdzone istnienie znaczących zakłóceń zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(111)

W pierwszej nocie Komisja zauważyła, że produkt objęty dochodzeniem nie jest wytwarzany w żadnym państwie o takim samym poziomie rozwoju gospodarczego jak Chiny. W związku z tym wobec braku produktu w tej samej kategorii ogólnej lub tym samym sektorze co wanilina, jak opisano w pkt 3.3.3 poniżej, Komisja wskazała Brazylię, Indonezję, Meksyk i Turcję jako kraje, o których wiadomo, że wytwarzają produkty o tym samym kodzie NACE (68) co produkt objęty dochodzeniem, i które według Banku Światowego charakteryzują się podobnym poziomem rozwoju gospodarczego jak ChRL, tj. wszystkie z nich zostały sklasyfikowane przez Bank Światowy w oparciu o dochód narodowy brutto jako kraje o „wyższym średnim dochodzie”.

(112)

Otrzymano uwagi od przedsiębiorstwa Thrive. Twierdziło ono, że wybrane kraje nie są odpowiednie ze względu na wysokie koszty transportu wynikające z braku dostępności podstawowych surowców na poziomie lokalnym. Koszty transportu surowców do tych krajów miałyby wynosić 50-100 % kosztów tych produktów lub nawet więcej. Przedsiębiorstwo Thrive twierdziło również, że złożoność systemu podatkowego w Brazylii nadmiernie zwiększyłaby koszty produkcji waniliny, co jest kolejnym argumentem, że kraj ten nie jest odpowiedni. Thrive sugerowało, że tylko Stany Zjednoczone Ameryki, Chiny, Indie i Europa posiadają niezbędne warunki do produkcji waniliny syntetycznej i etylowaniliny.

(113)

Wymienione powyżej kraje, w tym państwa członkowskie UE - poza samymi Chinami, które z oczywistych względów nie mogą być brane pod uwagę - nie znajdują się jednak według Banku Światowego na podobnym poziomie rozwoju gospodarczego jak ChRL. Jak wyjaśniono w pierwszej nocie, Komisja nie mogła zidentyfikować żadnego kraju produkującego wanilinę, który znajdowałby się na tym samym poziomie rozwoju gospodarczego co Chiny, w związku z czym w swojej analizie skupiła się na krajach, w których wytwarzane są produkty o tym samym kodzie NACE co produkt objęty dochodzeniem. Komisja zauważyła, że obecność surowców w reprezentatywnym kraju nie jest kryterium, które należy brać pod uwagę, i że twierdzenia, jakoby system podatkowy w Brazylii był istotnym czynnikiem zwiększającym koszty, nie poparto żadnymi dowodami. Przedsiębiorstwo Thrive nie wyjaśniło również, dlaczego należy wybrać kraj inny niż kraj „o wyższym średnim dochodzie”. W związku z powyższym Komisja odrzuciła argumenty przedsiębiorstwa Thrive.

(114)

Jak wskazano w motywie 118, w pierwszej nocie Komisja wyjaśniła, że pomimo szeroko zakrojonych badań nie była w stanie zidentyfikować w krajach o podobnym poziomie rozwoju gospodarczego jak ChRL produkcji produktu objętego dochodzeniem ani produktu należącego do tej samej kategorii ogólnej lub tego samego sektora co wanilina w połączeniu z łatwo dostępnymi danymi finansowymi dotyczącymi odnośnych producentów. Komisja poinformowała zatem, że na potrzeby ustalenia odpowiedniego reprezentatywnego kraju do celów stosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego rozszerzy zakres swoich badań na produkty o tym samym kodzie NACE co produkt objęty dochodzeniem, tj. produkcja chemikaliów organicznych, i jako takie kraje wskazała Brazylię, Indonezję, Meksyk i Turcję.

(115)

Żadna z zainteresowanych stron nie przedstawiła uwag na temat zamiaru Komisji dotyczącego wykorzystania przedsiębiorstw zajmujących się wytwarzaniem produktów o tym samym kodzie NACE co produkt objęty dochodzeniem. Żadna z zainteresowanych stron nie przedstawiła propozycji alternatywnego produktu.

(116)

W pierwszej nocie Komisja wskazała, że będzie kontynuować poszukiwanie łatwo dostępnych wiarygodnych danych finansowych od producentów działających w sektorze o tym samym kodzie NACE co produkt objęty dochodzeniem, w krajach zidentyfikowanych jako kraje, w których wytwarzane są produkty o tym samym kodzie NACE co produkt objęty dochodzeniem, tj. w Brazylii, Indonezji, Meksyku i Turcji.

(117)

Jeśli chodzi o Indonezję, Komisja przeanalizowała przywóz głównych czynników produkcji. W przypadku czterech z ośmiu głównych czynników produkcji, które stanowią łącznie 33-52 % całkowitych kosztów produkcji waniliny, stwierdzono wysoką wielkość przywozu z ChRL (43 %, 53 %, 80 % i 90 %). Ponadto trzy inne główne czynniki produkcji są przywożone z Chin w znaczących ilościach, wynoszących od 6 % do 11 %. Komisja ustaliła poza tym, że Indonezja importuje węgiel energetyczny z Rosji po zniekształconych cenach. W świetle tych ustaleń Komisja uznała, że główne czynniki produkcji przywożone do Indonezji podlegają zakłóceniom cenowym. W związku z tym Komisja doszła do wniosku, że Indonezji nie można uznać za odpowiedni reprezentatywny kraj.

(118)

Jeśli chodzi o Meksyk, w pierwszej nocie wyjaśniono, że Komisja poszukiwała przedsiębiorstw prowadzących działalność w zakresie produkcji waniliny naturalnej, które dysponowałyby łatwo dostępnymi sprawozdaniami finansowymi, ale że takich producentów nie udało się zidentyfikować. Komisja stwierdziła zatem, że nie można było uznać Meksyku za odpowiedni reprezentatywny kraj na potrzeby niniejszego dochodzenia.

(119)

W pierwszej nocie Komisja zauważyła, że znalazła łatwo dostępne dane finansowe dotyczące dwóch brazylijskich przedsiębiorstw, Dexxos Participações S.A. i Prox do Brasil, oraz siedmiu tureckich przedsiębiorstw (69) produkujących inne podstawowe chemikalia organiczne.

(120)

W swoich uwagach do pierwszej noty przedsiębiorstwo Thrive stwierdziło, że nie uważa brazylijskich i tureckich przedsiębiorstw wskazanych przez Komisję za porównywalne z jego przemysłem. Komisja wyjaśniła, że jako iż w krajach, które można uznać za potencjalnie odpowiednie reprezentatywne kraje, nie wytwarza się produktu należącego do tej samej kategorii ogólnej lub tego samego sektora co wanilina, rozszerzyła zakres swoich badań na produkty objęte tym samym kodem NACE co produkt objęty dochodzeniem. Przedsiębiorstwo Thrive nie przedstawiło żadnych dowodów na to, że takie podejście jest błędne, ani nie uzasadniło, dlaczego przedsiębiorstwa te miałyby być nieodpowiednie. W związku z powyższym Komisja odrzuciła ten argument.

(121)

Przedsiębiorstwo Jiangxi Brother zauważyło, że dwaj brazylijscy producenci wytwarzają produkty, które nie należą do smakowych i zapachowych czy aromatycznych substancji chemicznych, a zatem danych dotyczących tych producentów tych nie powinno się wykorzystywać do obliczania wartości normalnej. Jeśli chodzi o producentów tureckich, przedsiębiorstwo Jiangxi Brother podniosło, że spółka Mercan Kimya posiada publicznie dostępne sprawozdania finansowe, które zawierają dokładniejsze dane finansowe niż w przypadku pozostałych sześciu spółek, w szczególności wyraźnie ujawniono w nich koszty SG&A. Na poparcie tego twierdzenia przedsiębiorstwo Jiangxi Brother odniosło się do sprawy Sądu T-762/20 Sinopec Chongqing SVW Chemical i in. przeciwko Komisji (70), w której orzeczono, że koszty SG&A przedsiębiorstwa w reprezentatywnym kraju poniesione poza poziomem ex-works nie powinny być uwzględniane przy konstruowaniu wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Według przedsiębiorstwa Jiangxi Brother nie należy brać pod uwagę danych finansowych, które nie ujawniają takiego poziomu szczegółowości, ponieważ nie pozwalają one na wyłączenie kosztów SG&A. Przedsiębiorstwo Jiangxi Brother zauważyło również, że Turcja zdaje się mieć najniższy odsetek przywozu z Chin i krajów spoza WTO, i na tej podstawie zasugerowało, że Turcja jest najbardziej odpowiednim reprezentatywnym krajem.

(122)

W drugiej nocie Komisja odniosła się do powyższych twierdzeń. W szczególności Komisja zauważyła, że przedsiębiorstwo Jiangxi Brother nie zakwestionowało wykorzystania danych finansowych przedsiębiorstwa na podstawie kodu NACE produktów wytwarzanych przez dwóch brazylijskich producentów. Ponadto zdaniem Komisji fakt, iż niektóre z ich produktów nie są podobne do aromatycznych substancji chemicznych stosowanych w sektorze substancji smakowych lub zapachowych - bardziej szczegółowej kategorii, do której należy produkt objęty dochodzeniem - nie stanowi istotnego czynnika w ocenie Komisji. Należy zauważyć, że przedsiębiorstwa uznane za odpowiednie w kontekście art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego prawie zawsze wytwarzają kilka produktów. Komisja wyjaśniła ponadto, że bardzo często poziom szczegółowości łatwo dostępnych danych finansowych odpowiednich przedsiębiorstw w reprezentatywnym kraju nie pozwala na bardziej szczegółową analizę kosztów SG&A oraz zysku na poziomie poszczególnych produktów.

(123)

Jeśli chodzi o twierdzenie przedsiębiorstwa Jiangxi Brother dotyczące szczegółowości danych finansowych tureckich producentów, Komisja wyjaśniła, że chociaż zgadza się, że poziom szczegółowości sprawozdań finansowych jest istotnym czynnikiem, nie stanowi on wystarczającego kryterium, aby wykluczyć dostępne dane finansowe pochodzące od innych przedsiębiorstw. Ponadto, jak wyjaśniono w motywie 125, Turcja została wykluczona ze względu na zniekształcenia cen jednego z kluczowych czynników produkcji. Z powodów przedstawionych powyżej Komisja odrzuciła argumenty przedsiębiorstwa Jiangxi Brother dotyczące niektórych danych finansowych.

(124)

Jeśli chodzi o twierdzenie przedsiębiorstwa Jiangxi Brother, że w przypadku Turcji udział przywozu najważniejszych czynników produkcji z ChRL lub któregokolwiek z krajów wymienionych w załączniku I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/755 (71) jest niższy niż w przypadku Brazylii, w pierwszej nocie Komisja uznała, że oba te kraje można wykorzystać jako odpowiedni kraj reprezentatywny, ponieważ w przypadku każdego z tych krajów ogólna wielkość takiego przywozu jest stosunkowo ograniczona.

(125)

Po przeanalizowaniu uwag do pierwszej noty Komisja dokonała dalszej analizy danych dotyczących przywozu czynników produkcji do Brazylii i Turcji. Komisja ustaliła, że w przypadku Turcji wystąpiło poważne zakłócenie przywozu fenolu, jednego z najważniejszych czynników produkcji (72). W szczególności ustaliła, że Turcja importuje duże ilości fenolu z Rosji (40 % w okresie objętym dochodzeniem), mimo że przywóz tego surowca z Rosji jest obecnie objęty sankcjami UE (73). Spadek cen przywozu z Rosji po nałożeniu sankcji UE i zwiększenie ilości przywozu fenolu z Rosji do Turcji wskazują, że występuje zakłócenie. Na tej podstawie Komisja odrzuciła argument przedsiębiorstwa Jiangxi Brother, że Turcja byłaby bardziej odpowiednim reprezentatywnym krajem niż Brazylia.

(126)

Dalsza analiza danych dotyczących przywozu czynników produkcji do Brazylii wykazała, że przywóz do Brazylii z Chin i państw wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (UE) 2015/755 nie ma wpływu na ustalenie ceny czynników produkcji, z wyjątkiem kwasu glioksalowego. W odniesieniu do kwasu glioksalowego Komisja nie zastosowała cen importowych do Brazylii jako wartości odniesienia z powodów wyjaśnionych w motywie 141 poniżej.

(127)

Komisja ustaliła, że Brazylia nie dokonywała przywozu z Chin metanolu, kwasu siarkowego, surowej etylowaniliny i etanolu. W odniesieniu do następujących materiałów do produkcji Komisja ustaliła, że miał miejsce przywóz z Chin oraz, w stosownych przypadkach, przywóz z państw wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (UE) 2015/755:

(128)

W odniesieniu do wszystkich powyższych materiałów Komisja stwierdziła, że ceny importowe do Brazylii ze wszystkich pozostałych państw nie były zniekształcone, ponieważ nie były zgodne z cenami przywozu z ChRL lub z państw wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (UE) 2015/755. W odniesieniu do wszystkich innych czynników produkcji, w tym kwasu glioksalowego, Komisja nie zastosowała cen importowych do Brazylii jako wartości odniesienia, jak należycie wyjaśniono w motywie 141.

(129)

Zainteresowane strony zostały o tym poinformowane w drugiej nocie. W nocie tej Komisja poinformowała również strony, że dokonała przeglądu wykazu czynników produkcji, ponieważ ustaliła, że dwa czynniki produkcji nie były w rzeczywistości wykorzystywane przez objętych próbą producentów eksportujących.

(130)

W świetle powyższych ustaleń, w szczególności dotyczących zakłócenia w odniesieniu do przywozu fenolu do Turcji, podczas gdy takie zakłócenie nie występuje w przypadku Brazylii, oraz w świetle ogólnych wielkości przywozu w obu rozpatrywanych krajach, Komisja poinformowała w drugiej nocie zainteresowane strony, że zamierza wykorzystać Brazylię jako reprezentatywny kraj oraz przedsiębiorstwa Dexxos Participações S.A. i Prox do Brasil, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego, do ustalenia niezakłóconych cen lub wartości odniesienia na potrzeby obliczenia wartości normalnej.

(131)

Zainteresowane strony zaproszono do przedstawienia uwag na temat stosowności wyboru Brazylii jako reprezentatywnego kraju oraz przedsiębiorstw Dexxos Participações S.A. i Prox do Brasil jako producentów w reprezentatywnym kraju.

(132)

Skarżący zgodził się z propozycją Komisji. Przedsiębiorstwo Jiangxi Brother nie przedstawiło uwag na temat stosowności wyboru Brazylii jako reprezentatywnego kraju, jednak przedstawiło uwagi na temat niektórych danych finansowych jednego z dwóch producentów wskazanych przez Komisję, o czym mowa w motywie 166 poniżej. Komisja odniosła się do tych uwag w tym samym motywie.

(133)

Po ustaleniu na podstawie wszystkich powyższych elementów, że Brazylia jest jedynym dostępnym odpowiednim reprezentatywnym krajem, nie było potrzeby przeprowadzenia oceny poziomu ochrony socjalnej i ochrony środowiska zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze zdanie ostatnie rozporządzenia podstawowego.

(134)

Biorąc pod uwagę wyniki powyższej analizy, należy uznać, że Brazylia spełniała kryteria przewidziane w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego pozwalające uznać ją za odpowiedni reprezentatywny kraj.

(135)

W pierwszej nocie Komisja podała wykaz czynników produkcji, takich jak materiały, energia i nakłady pracy, wykorzystywanych przez producentów eksportujących do produkcji produktu objętego dochodzeniem i wezwała zainteresowane strony do zgłaszania uwag i przedstawienia łatwo dostępnych informacji na temat niezniekształconych wartości każdego z czynników produkcji wymienionych w tej nocie.

(136)

Następnie w drugiej nocie Komisja stwierdziła, że na potrzeby skonstruowania wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego skorzysta z bazy danych GTA (74) oraz z niezniekształconych międzynarodowych wartości odniesienia (75) w celu ustalenia poziomu niezniekształconych kosztów surowców. Ponadto Komisja stwierdziła, że do ustalenia niezniekształconych kosztów pracy wykorzysta dane statystyczne opublikowane przez Instituto Brasileiro de Geografia e Estatística (IBGE) (76), a do ustalenia kosztów energii elektrycznej - dane statystyczne opublikowane przez Ministerstwo Górnictwa i Energetyki Brazylii (77).

(137)

Biorąc pod uwagę wszystkie informacje przedstawione przez zainteresowane strony i zebrane podczas wizyt weryfikacyjnych, w celu określenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego zidentyfikowano następujące czynniki produkcji i ich źródła:

Tabela 2

Czynniki produkcji waniliny

(138)

Komisja wzięła pod uwagę wartość pośrednich kosztów produkcji, aby uwzględnić koszty, które nie zostały uwzględnione we wspomnianych powyżej czynnikach produkcji. W celu ustalenia tej kwoty Komisja wykorzystała stosunek procentowy pośrednich kosztów produkcji do kosztów produkcji faktycznie poniesionych przez producentów eksportujących. Metoda została należycie wyjaśniona w sekcji 3.4.8.

(139)

Kwoty tych kosztów pochodzą z odpowiedzi producentów eksportujących na pytania zawarte w kwestionariuszu. Nową kwotę pośrednich kosztów produkcji podano jako wartość procentową zgłoszonych kosztów produkcji i zastosowano do ponownie obliczonych kosztów produkcji.

(140)

Aby ustalić niezniekształconą cenę surowców dostarczanych do zakładu producenta reprezentatywnego kraju, Komisja jako podstawę wykorzystała średnią ważoną cenę importową stosowaną przy przywozie do Brazylii, podaną w GTA, do której dodano należności celne przywozowe i koszty transportu. Cenę importową w reprezentatywnym kraju obliczono jako średnią ważoną cen jednostkowych produktów przywożonych ze wszystkich państw trzecich z wyjątkiem ChRL i państw trzecich wymienionych w załączniku 1 do rozporządzenia (UE) 2015/755. Pozostałe ilości uznano za reprezentatywne. Komisja postanowiła wykluczyć przywóz z ChRL do reprezentatywnego kraju, ponieważ w sekcji 3.2 powyżej uznała, że oparcie się na cenach i kosztach krajowych w ChRL nie jest odpowiednim rozwiązaniem z uwagi na występowanie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Biorąc pod uwagę, że nie ma dowodów wskazujących na to, że te same zakłócenia nie mają w równym stopniu wpływu na produkty przeznaczone na wywóz, Komisja uznała, że te same zakłócenia miały wpływ na ceny eksportowe.

(141)

W przypadku kwasu glioksalowego, gwajakolu/guetolu, toluenu, siarczanu miedzi i nadtlenku wodoru danych GTA dotyczących przywozu do Brazylii nie uznano za odpowiednie ze względu na brak znaczącego przywozu lub uwzględnienie kilku etykiet produktów w ramach tego samego produktu GTA. W przypadku tych surowców Komisja uznała za najlepszą alternatywę niezniekształconą cenę międzynarodową zgodnie z dostępnością danych dla każdego z tych czynników produkcji. W odniesieniu do toluenu, siarczanu miedzi i nadtlenku wodoru Komisja zauważyła, że Brazylia jest eksporterem netto znaczących ilości (78) po rozsądnej cenie. Dla tych trzech surowców Komisja ustaliła ceny międzynarodowe na podstawie cen FOB pochodzących z danych GTA dotyczących wywozu z Brazylii do wszystkich partnerów handlowych.

(142)

W przypadku kwasu glioksalowego towar o kodzie 2918 30 00 używany w Brazylii do przywozu tego produktu obejmuje połączenie wielu produktów (tj. opis taryfowy w GTA: „kwasy karboksylowe z aldehydową lub ketonową grupą funkcyjną, ale bez innej tlenowej grupy funkcyjnej, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy, ich fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne”), w związku z czym Komisja nie mogła polegać na danych statystycznych GTA dotyczących przywozu. Komisja ustaliła, że taki produkt jest wytwarzany wyłącznie we Francji i w ChRL, a w celu ograniczenia ryzyka wyboru nieprawidłowej wartości odniesienia dla cen wykorzystała dane statystyczne GTA dotyczące wywozu z Francji do wszystkich państw (z wyłączeniem Chin i państw niebędących członkami WTO). W przypadku gwajakolu/guetolu, które są przedmiotem ograniczonego handlu na świecie, w tym wywozu z Brazylii i przywozu do Brazylii, Komisja ustaliła wartość odniesienia na podstawie przywozu ze wszystkich krajów (z wyłączeniem Chin i krajów nienależących do WTO).

(143)

W swoich uwagach do drugiej noty przedsiębiorstwo Jiaxing Zhonghua zakwestionowało dane GTA zaproponowane przez Komisję w odniesieniu do gwajakolu/guetolu, argumentując, że produkty objęte tą pozycją obejmowały inne produkty, takie jak triklosan, eugenol, izoeugenol, inne eterofenole, eteroalkoholofenole i ich flouorowcowane pochodne. Przedsiębiorstwo twierdziło, że metoda ta jest niewłaściwa do wyceny gwajakolu lub guetolu. Komisja przeanalizowała ten argument i uznała, że kwestię tę można rozwiązać poprzez zawężenie wyboru surowca, identyfikując, na podstawie opisu linii taryfowej, jedynie transakcje ze zgłoszoną nazwą gwajakol (lub guetol). Komisja uznała, że takie zmienione podejście uwzględnia zastrzeżenia przedsiębiorstwa.

(144)

W swoich uwagach do drugiej noty przedsiębiorstwo Jiaxing Zhonghua stwierdziło również, że do obliczania wartości normalnej Komisja nie powinna stosować ceny referencyjnej gwajakolu/guetolu, lecz rozpocząć obliczanie tej wartości na poziomie czynników produkcji wyższego szczebla, korzystając z informacji dostarczonych przez powiązanego dostawcę. Na poparcie swojego twierdzenia przedsiębiorstwo Jiaxing Zhonghua przedłożyło nową skonsolidowaną tabelę kosztów produkcji (79). Komisja odrzuciła ten argument z trzech powodów: (i) przedsiębiorstwo Jiaxing Zhonghua przedstawiło skonsolidowaną tabelę kosztów produkcji na poparcie swojego twierdzenia na zbyt późnym etapie postępowania, co uniemożliwiło Komisji odpowiednią weryfikację jej dokładności; (ii) Komisja stwierdziła, że skonsolidowana tabela kosztów produkcji jest niedokładna (tj. nie uwzględniono w niej kosztów ogólnych poniesionych przez powiązanego dostawcę w związku z produkcją gwajakolu/guetolu z katechiny); (iii) Komisja uznała również, że sugestia, by wyceniać katechinę nie na podstawie ceny międzynarodowej, ale na podstawie tej samej ceny fenolu, który jest surowcem używanym do produkcji gwajakolu/guetolu, jest bezpodstawna i nieuzasadniona, a przedsiębiorstwo nie przedstawiło dowodów uzasadniających brak jakiejkolwiek korekty ceny w górę w celu uwzględnienia przetwarzania fenolu w katechinę.

(145)

Przedsiębiorstwa Jiaxing Zhonghua i Jiangxi Brother przedstawiły uwagi dotyczące drugiej noty w odniesieniu do niezniekształconej wartości kwasu glioksalowego. Przedsiębiorstwo Jiaxing Zhonghua twierdziło, że kod HTS 2918 30 00 obejmuje koszyk różnych produktów, a zatem nie odzwierciedla dokładnie międzynarodowej ceny kwasu glioksalowego. Z tego powodu jego zdaniem Komisja powinna ustalić wartość odniesienia dla kwasu glioksalowego na podstawie innych źródeł, takich jak dane dostarczone przez platformę Procurement Resource (80). Przedsiębiorstwo Jiangxi Brother twierdziło, że należy jeszcze bardziej ulepszyć metodykę stosowaną przez Komisję. W szczególności wyjaśniło, że kwas glioksalowy jest stosowany zarówno w sektorze waniliny, jak i w przemyśle farmaceutycznym, przy czym różnice w czystości i stężeniu są dostosowane do szczególnych wymogów każdego zastosowania. Poziom czystości i stężenie mają znaczący wpływ na cenę końcową, a zatem są kluczowymi czynnikami, które należy wziąć pod uwagę. Przedsiębiorstwo Jiangxi Brother wyjaśniło, że Francja (w której ma siedzibę jedyny unijny producent) eksportuje duże ilości kwasu glioksalowego do różnych krajów, a spośród tych krajów tylko ograniczona liczba produkuje wanilinę. Przedsiębiorstwo Jiangxi Brother zasugerowało, że Komisja powinna udoskonalić swoją metodykę poprzez wykorzystanie wyłącznie wywozu z Francji do USA, ponieważ pod względem wielkości wywóz ten jest reprezentatywny, a w USA jest obecny producent waniliny, podczas gdy nie ma to miejsca w przypadku innych krajów. Ceny kwasu glioksalowego sprzedawanego na rynku USA byłyby zatem bardziej reprezentatywne dla cen kwasu glioksalowego stosowanego w produkcji waniliny niż ceny kwasu glioksalowego stosowane w krajach, które nie produkują waniliny. Ponadto przedsiębiorstwo Jiangxi Brother twierdziło również, że Komisja powinna dostosować ceny Eurostatu, tak aby odzwierciedlić różnice cenowe wynikające z różnic w czystości.

(146)

Komisja przeanalizowała argument przedsiębiorstwa Jiangxi Brother dotyczący ustalenia ceny kwasu glioksalowego w oparciu o wywóz z Francji do USA. Po pierwsze, argument ten nie został poparty żadnymi dowodami na to, że cena kwasu glioksalowego stosowanego do produkcji waniliny różni się od ceny kwasu glioksalowego stosowanego do innych celów, takich jak produkcja farmaceutyków. Po drugie, dostępne dane statystyczne nie pozwalają także na odróżnienie kwasu glioksalowego wykorzystywanego do produkcji waniliny od kwasu glioksalowego wykorzystywanego do innych zastosowań. Po trzecie, chociaż w USA rzeczywiście produkuje się wanilinę, żadne informacje przedłożone przez producenta eksportującego ani dostępne w aktach sprawy nie wskazują na to, że - biorąc pod uwagę ogromny rozmiar rynku USA w odniesieniu do stosowania kwasu glioksalowego - dane statystyczne dotyczące wywozu do USA stanowiłyby lepsze odzwierciedlenie informacji na temat kwasu glioksalowego stosowanego do produkcji waniliny niż całkowity wywóz z Francji do wszystkich innych krajów. W związku z powyższym Komisja odrzuciła argument przedsiębiorstwa Jiangxi Brother.

(147)

Komisja odrzuciła również wniosek przedsiębiorstwa Jiaxing Zhonghua, aby do ustalenia wartości odniesienia wykorzystać alternatywne źródło, takie jak Procurement Resource, zamiast GTA. Dane z platformy Procurement Resource dostarczone przez Jiaxing Zhonghua nie zostały sprawdzone pod kątem praw autorskich i dlatego nie mogły zostać ujawnione publicznie.

(148)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Jiangxi Brother podtrzymało swoje stanowisko, że Komisja powinna ustalić cenę odniesienia dla kwasu glioksalowego wyłącznie na podstawie wywozu z Francji do USA. Przedsiębiorstwo Jiangxi Brother argumentowało, że najprawdopodobniej wywóz z Francji do innych krajów jest przeznaczony do produkcji w przemyśle farmaceutycznym. Ponadto przedsiębiorstwo Jiangxi Brother twierdziło, że Komisja powinna stosować ceny eksportowe Eurostatu na poziomie 10-cyfrowego kodu, do którego ma dostęp, ponieważ byłoby to bardziej precyzyjne, a tym samym dałoby dokładniejszą cenę kwasu glioksalowego.

(149)

Jak wyjaśniono w motywie 147 powyżej, Komisja potwierdziła swoje stanowisko i odrzuciła ten argument ze względu na fakt, że przedsiębiorstwo Jiangxi Brother nie przedstawiło dowodów. Przedsiębiorstwo to nie wykazało, że wywóz z Francji do innych krajów jest przeznaczony przede wszystkim do produkcji w przemyśle farmaceutycznym, w przeciwieństwie do wywozu do USA, który jest przeznaczony dla przemysłu chemicznego. Ponadto, w odniesieniu do drugiego twierdzenia, Komisja zauważyła, że 10-cyfrowy kod TARIC jest dostępny wyłącznie w odniesieniu do przywozu do UE, podczas gdy wszystkie dane statystyczne dotyczące wywozu z UE do państw trzecich są gromadzone na poziomie 8-cyfrowego kodu CN (81).

(150)

Przedsiębiorstwo Jiangxi Brother przedstawiło również uwagi dotyczące drugiej noty w odniesieniu do sody kaustycznej. Podkreśliło ono, że w przypadku tego produktu istotnym elementem jest czystość, i uznało, że wartość odniesienia określona przez Komisję jest znacznie wyższa niż cena zakupu tego surowca. Przedsiębiorstwo Jiangxi Brother zasugerowało, aby Komisja zweryfikowała czystość podaną w danych GTA dotyczących przywozu i oceniła, czy powiązana cena może być powiązana z poziomem czystości.

(151)

Komisja zauważyła, po pierwsze, że cena zakupu płacona przez przedsiębiorstwo Jiangxi Brother na jego rynku krajowym jest nieistotna w świetle stwierdzonego istnienia znaczących zakłóceń zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Komisja zauważyła ponadto, że twierdzenie to nie zostało poparte dowodami i że przedsiębiorstwo Jiangxi Brother nie przedstawiło metody ewentualnego dostosowania. Argument ten został zatem odrzucony.

(152)

Komisja ujęła koszt transportu poniesiony przez współpracującego producenta eksportującego z tytułu dostaw surowców jako odsetek rzeczywistego kosztu tych surowców, a następnie zastosowała taki sam odsetek wobec niezniekształconego kosztu tych samych surowców, aby uzyskać niezniekształcony koszt transportu. Komisja uznała, że w kontekście przedmiotowego dochodzenia istnieją podstawy, aby wykorzystać iloraz kosztów surowców zakupionych przez producentów eksportujących i zgłoszonych kosztów transportu jako przesłankę do oszacowania niezniekształconych kosztów transportu surowców w momencie dostarczenia do fabryki przedsiębiorstwa.

(153)

W drugiej nocie Komisja poinformowała również zainteresowane strony, że ze względu na dużą liczbę czynników produkcji wykorzystywanych przez objętych próbą producentów eksportujących, którzy dostarczyli pełne informacje, również w odniesieniu do materiałów pomocniczych (82), oraz nieznaczny udział niektórych z tych materiałów w całkowitych kosztach produkcji, wszystkie zidentyfikowane materiały pomocnicze zaliczono do „materiałów zużywalnych”. Ponadto Komisja poinformowała, że obliczy procentowy udział materiałów zużywalnych w całkowitym koszcie surowców i zastosuje ten procentowy udział do ponownie obliczonego kosztu surowców, stosując ustalone niezniekształcone wartości odniesienia w odpowiednim reprezentatywnym kraju.

(154)

IBGE publikuje szczegółowe informacje na temat wynagrodzeń w poszczególnych sektorach gospodarki Brazylii. Komisja wykorzystała najnowsze dostępne dane statystyczne za 2022 r. dotyczące średnich kosztów pracy w sektorze produkcji chemikaliów organicznych zgodnie z brazylijską klasyfikacją CNAE 2.0 (83). Wartości te następnie skorygowano o inflację przy użyciu indeksu kosztów pracy publikowanego przez Brazylijski Instytut Geograficzno-Statystyczny (84), aby odzwierciedlić koszty w okresie objętym dochodzeniem.

(155)

Przedsiębiorstwo Jiangxi Brother utrzymywało, że stawka godzinowa obliczona przez Komisję jest zbyt wysoka w porównaniu ze stawką godzinową w innej sprawie dotyczącej dumpingu (85). Przedsiębiorstwo to twierdziło również, że Komisja powinna dokładniej sprawdzić, czy stawka godzinowa obejmuje jakiekolwiek dodatkowe podatki i opłaty.

(156)

Komisja przypomniała, po pierwsze, że każdy przypadek powinien być oceniany indywidualnie. Po drugie, przedsiębiorstwo Jiangxi Brother nie zakwestionowało metodyki zastosowanej przez Komisję ani nie wskazało błędów metodycznych. Po trzecie, chociaż w poprzednich sprawach dotyczących dumpingu, takich jak sprawa cytowana przez przedsiębiorstwo Jiangxi Brother, do obliczenia stawki roboczogodziny Komisja posłużyła się danymi statystycznymi MOP, odeszła od tej praktyki, ponieważ w danych statystycznych MOP nie rozróżnia się wynagrodzeń w oparciu o konkretne kategorie działalności ani w oparciu o wielkość przedsiębiorstw. Komisja uznała zatem, że dane statystyczne IBGE są bardziej dokładne. Z powodów wyjaśnionych w powyższym motywie argument przedsiębiorstwa Jiangxi Brother dotyczący kosztów pracy zostaje odrzucony. Jeśli chodzi o drugą część argumentu, Komisja potwierdza, że obliczona stawka godzinowa obejmuje jedynie składki na ubezpieczenie społeczne, wynagrodzenie za pracę i świadczenia pracownicze, a nie dodatkowe podatki i opłaty.

(157)

Cenę energii elektrycznej dla użytkowników przemysłowych w Brazylii publikuje rząd Brazylii w Miesięcznym Biuletynie Energetycznym (86). Komisja wykorzystała dane dotyczące przemysłowych cen energii elektrycznej w odpowiednim zakresie zużycia, wyrażone w CNY/MWh, opublikowane za okres objęty dochodzeniem.

(158)

Jak wyjaśniono w pierwszej nocie, Komisja ustaliła, że znaczne ilości węgla przywożonego do Brazylii pochodzą z Rosji, która jest obecnie objęta sankcjami UE (87). Komisja ustaliła, że w 2022 r., czyli w roku, w którym nałożono sankcje, przywóz węgla z Rosji wzrósł o 52 %, a następnie utrzymywał się na porównywalnym wysokim poziomie wynoszącym 39 % przywozu w okresie objętym dochodzeniem. Komisja zaobserwowała również w okresie objętym dochodzeniem gwałtowny spadek ceny importowej węgla z Rosji o 29 % w porównaniu z rokiem poprzednim i stwierdziła, że spadek cen przywozu z Rosji spowodował spadek cen przywozu węgla z innych państw do podobnych niskich poziomów. W świetle powyższego Komisja uznała ceny węgla przywożonego do Brazylii za zniekształcone.

(159)

Jeśli chodzi o węgiel, Rosja jest w posiadaniu drugich co do wielkości zasobów węgla na świecie i na przestrzeni ostatnich dziesięciu lat zwiększa swoją produkcję z powodu rosnącego wywozu (88). W połączeniu z sankcjami okoliczność ta spowodowała obniżenie cen rosyjskiego wywozu, podczas gdy przywóz rosyjskiego węgla z Turcji znacznie wzrósł w ostatnich latach (89).

(160)

Przedsiębiorstwo Jiangxi Brother przedstawiło uwagi do pierwszej noty, w których stwierdziło, że Komisja powinna wykorzystać jako wartość odniesienia australijską cenę eksportową węgla ustaloną na podstawie cen towarów Banku Światowego (90), odnosząc się do poprzedniego dochodzenia (91), w którym Komisja zastosowała takie samo podejście. Komisja oceniła argument przedsiębiorstwa Jiangxi Brother. Uznała, że zaproponowana wartość odniesienia jest rozsądna i spójna z metodyką zastosowaną w innych przypadkach. W związku z tym Komisja uwzględniła argument przedsiębiorstwa Jiangxi Brother i jako cenę odniesienia postanowiła wykorzystać cenę australijskiego węgla opublikowaną przez Bank Światowy.

(161)

W drugiej nocie Komisja wskazała, że zamierza obliczyć cenę pary w Brazylii, stosując metodę zaproponowaną przez Departament Energii Stanów Zjednoczonych (92). Metodyka pozwala uzyskać koszt pary wodnej w oparciu o wkład cieplny wymagany do jej wytworzenia. W tym celu jako wkład cieplny Komisja wykorzystała węgiel i zastosowała cenę węgla obliczoną zgodnie z wyjaśnieniami w poprzednim motywie.

(162)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „[s]konstruowana wartość normalna obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”.

(163)

Pośrednie koszty produkcji poniesione przez każdego producenta eksportującego objętego próbą wyrażono jako udział w kosztach produkcji rzeczywiście poniesionych przez producenta eksportującego. Odsetek ten wykorzystano do określenia niezniekształconej wartości pośrednich kosztów produkcji.

(164)

Jak zaproponowano w drugiej nocie, w celu ustalenia niezniekształconej i odpowiedniej kwoty kosztów SG&A i zysku Komisja wykorzystała dane finansowe za rok 2023 brazylijskich przedsiębiorstw Dexxos Participacoes S.A. i Prox do Brasil, pochodzące ze stron internetowych Orbis i tych przedsiębiorstw, o ile dane te były dostępne. Jeśli chodzi o obliczenie kosztów SG&A przedsiębiorstwa Dexxos Participações S.A., Komisja w drugiej nocie zidentyfikowała koszty transportu związane ze sprzedażą, które zostały zgłoszone w ramach całkowitego kosztu własnego sprzedaży („COGS”) przedsiębiorstwa, i przy obliczaniu kosztów SG&A ex-works odjęła reprezentatywną część tych kosztów transportu od COGS.

(165)

W odpowiedzi na drugą notę przedsiębiorstwo Jiangxi Brother zwróciło się z prośbą o wyjaśnienie kwestii obliczania kosztów SG&A, ponieważ podejrzewało, że obliczenia Komisji, jak opisano powyżej, doprowadziły do zaniżenia kwoty COGS, a w konsekwencji do zawyżenia stawki SG&A.

(166)

Komisja odniosła się do tego argumentu. Komisja przyznała, że na podstawie sprawozdań finansowych dwóch brazylijskich przedsiębiorstw nie było możliwe ustalenie, czy kwota kosztów transportu i powiązanych kosztów została wykazana w ramach COGS czy kosztów SG&A. W związku z tym, wobec braku tej informacji, Komisja stwierdziła, że nie jest w stanie skorygować kosztów SG&A ani kwoty COGS w celu obliczenia odpowiednich wartości na poziomie ex-works. Komisja skorygowała zatem swoje obliczenia stawki SG&A, ograniczone do Dexxos Participações S.A., przyjmując argumentację Jiangxi Brother, że koszty frachtu, prowizji i opłat licencyjnych nie powinny być odliczane od COGS.

(167)

Niezniekształcone koszty SG&A oraz zysk określono jako odsetek kosztów własnych sprzedaży na poziomie odpowiednio 6,76 % i 14,22 %. Komisja uznała te stawki za odpowiednie w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) akapit ostatni rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do poziomu handlu ex-works.

(168)

Na podstawie powyższego Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(169)

Po pierwsze, Komisja ustaliła wartość niezniekształconych kosztów produkcji. Komisja pomnożyła zweryfikowaną rzeczywistą wielkość konsumpcji poszczególnych czynników produkcji współpracujących producentów eksportujących przez niezniekształcone koszty jednostkowe tych czynników produkcji odnotowane w reprezentatywnym kraju, jak opisano w sekcji 3.4.

(170)

Po drugie, część niezniekształconych kosztów produkcji odzwierciedlającą niezniekształconą wartość materiałów zużywalnych ustalono, mnożąc niezniekształconą wartość surowców określoną zgodnie z opisem w motywie 169 przez odsetek materiałów zużywalnych określony zgodnie z opisem w motywie 153.

(171)

Po trzecie, Komisja ustaliła niezniekształconą wartość pośrednich kosztów produkcji, mnożąc niezniekształconą wartość kosztów produkcji przez odsetek pośrednich kosztów produkcji określony zgodnie z opisem w motywie 163.

(172)

Przez dodanie niezniekształconej wartości pośrednich kosztów produkcji do niezniekształconej wartości kosztów produkcji Komisja ustaliła niezniekształcony koszt produkcji.

(173)

Ponadto Komisja ustaliła niezniekształconą wartość kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku, mnożąc niezniekształconą wartość kosztów produkcji przez stawki kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku określonych zgodnie z wyjaśnieniem w motywach 164-167. Niezniekształcone kwoty kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku, które Komisja uznała za odpowiednie w odniesieniu do poziomu handlu ex-works, dodano do niezniekształconych kosztów produkcji.

(174)

Na tej podstawie Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(175)

Objęci próbą producenci eksportujący prowadzili wywóz do Unii bezpośrednio do niezależnych klientów albo za pośrednictwem powiązanych przedsiębiorstw zlokalizowanych poza terytorium Unii.

(176)

W przypadku sprzedaży bezpośredniej cena eksportowa była ceną faktycznie zapłaconą lub należną za produkt objęty postępowaniem przy jego sprzedaży na wywóz do Unii zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(177)

W przypadku sprzedaży pośredniej cena eksportowa została skonstruowana na podstawie ceny, po której produkt przywożony został po raz pierwszy odsprzedany niezależnym klientom w Unii zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego. W utrwalonym orzecznictwie wyjaśniono, że dostosowania zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego obejmują koszty poniesione przez podmiot mający siedzibę poza Unią Europejską, pod warunkiem że taki podmiot jest powiązany z importerem lub eksporterem oraz że przedmiotowe koszty byłyby normalnie ponoszone przez importera (93). W tym kontekście orzecznictwo zrównuje te koszty z kosztami związanymi ze sprzedażą prowadzoną przez spółki zależne, ponieważ wspomniane koszty zmniejszają kwotę otrzymywaną przez producenta eksportującego, jako że są one zazwyczaj ponoszone przez importera (94). Jak zauważył Trybunał Sprawiedliwości, podejście to jest zgodne z celem art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego. Zdaniem Trybunału cel ten nie zostałby osiągnięty, gdyby producent eksportujący mógł po prostu zorganizować swoją sprzedaż w taki sposób, aby zapewnić udział - przed przywozem produktu objętego postępowaniem do Unii Europejskiej - pośrednika z nim powiązanego, który ponosiłby odpowiedzialność za koszty normalnie ponoszone przez importera, tak aby podnieść cenę eksportową faktycznie zapłaconą przez importera (95).

(178)

W związku z powyższym Komisja zauważyła, że przedsiębiorstwa handlowe powiązane z producentami eksportującymi mającymi siedzibę w państwach trzecich pełnią funkcje podobne do funkcji importerów. Koszty związane z tymi funkcjami byłyby normalnie ponoszone przez powiązanego importera, w związku z czym uzasadnione jest dostosowanie z tytułu tych kosztów (koszty SG&A) i zysku nominalnego zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego.

(179)

Koszty SG&A ustalono na podstawie danych dostarczonych przez podmiot powiązany. W odniesieniu do dostosowania z tytułu zysku, biorąc pod uwagę, że tylko jeden niezależny importer współpracował podczas dochodzenia i że ze względu na poufność nie można było ujawnić jego marży zysku, Komisja oparła się na zysku osiągniętym przez niepowiązanych importerów prowadzących handel produktami chemicznymi w poprzednim dochodzeniu. W związku z tym za odpowiedni uznano poziom zysku w wysokości 6,89 % ustalony w rozporządzeniu w sprawie (poli)alkoholi winylowych (96), ponieważ został on osiągnięty przez niepowiązanych importerów w sektorze przemysłu chemicznego.

(180)

W art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego nałożono na Komisję obowiązek dokonania obiektywnego porównania wartości normalnej z ceną eksportową na tym samym poziomie handlu oraz uwzględnienia różnic w czynnikach, co do których wykazano, że mogą wpłynąć na ceny oraz ich porównywalność. W omawianym przypadku Komisja postanowiła porównać wartość normalną i cenę eksportową objętych próbą producentów eksportujących na poziomie ex-works. Jak wyjaśniono poniżej, w stosownych przypadkach wartość normalna i cena eksportowa zostały dostosowane w celu: (i) wyrównania ich z powrotem do poziomu handlu ex-works; oraz (ii) uwzględnienia różnic w czynnikach, co do których stwierdzono i wykazano, że mają wpływ na ceny i porównywalność cen.

(181)

Jak wyjaśniono w motywie 174, wartość normalną ustalono na poziomie handlu ex-works poprzez wykorzystanie kosztów produkcji wraz z kwotami kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku, które uznano za odpowiednie w odniesieniu do tego poziomu handlu. W związku z tym nie były konieczne dostosowania w celu wyrównania wartości normalnej z powrotem do poziomu ex-works.

(182)

Komisja nie znalazła zatem powodów dla dostosowania wartości normalnej, a żaden z producentów eksportujących objętych próbą nie wnioskował o takie dostosowania.

(183)

Aby wyrównać cenę eksportową z powrotem do poziomu handlu ex-works, dokonano dostosowań ze względu na koszty przeładunku, załadunku i koszty dodatkowe, fracht w państwie, którego dotyczy postępowanie, fracht morski, ubezpieczenie morskie, cło, inne opłaty przywozowe i fracht w Unii.

(184)

Uwzględniono następujące czynniki wpływające na ceny i porównywalność cen: koszty kredytu i opłaty bankowe.

(185)

W przypadku objętych próbą producentów eksportujących Komisja porównała średnią ważoną wartości normalnej każdego rodzaju produktu podobnego ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiedniego rodzaju produktu objętego postępowaniem, zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego.

(186)

W świetle dowodów zebranych podczas wizyt weryfikacyjnych Komisja uznała dwóch objętych próbą producentów eksportujących za przedsiębiorstwa powiązane zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym Komisja obliczyła średnią ważoną marginesów dumpingu ustalonych dla każdego z nich i objęła oba podmioty jednolitym marginesem dumpingu obliczonym w ten sposób.

(187)

W odniesieniu do współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą Komisja dokonała obliczenia średniej ważonej marginesu dumpingu, zgodnie z art. 9 ust. 6 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym margines ten określono na podstawie marginesów ustalonych dla objętych próbą producentów eksportujących. Ponieważ przedsiębiorstwa współpracujące odpowiadały prawie za cały przywóz z państwa, którego dotyczy postępowanie, Komisja uznała za właściwe, aby cło ustalone dla producentów eksportujących objętych próbą miało zastosowanie do wszystkich producentów eksportujących z państwa, którego dotyczy postępowanie.

(188)

Na tej podstawie wyliczono następujące ostateczne średnie ważone marginesów dumpingu, wyrażone jako odsetek ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem:

(189)

Produkt podobny był wytwarzany w okresie objętym dochodzeniem przez dwóch producentów w Unii. Jeden z nich, Syensqo, który jest skarżącym, odpowiadał za 98 % całkowitej produkcji unijnej i reprezentował „przemysł Unii” w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(190)

Z uwagi na fakt, że dane liczbowe dotyczące oceny szkody pochodziły jedynie od jednego producenta unijnego, w celu zachowania poufności dane liczbowe dotyczące analizy szkody podano w przedziałach. Indeksy oparto jednak na rzeczywistych danych, a nie na przedziałach.

(191)

Całkowita produkcja unijna w okresie objętym dochodzeniem mieściła się w przedziale 1 500-1 900 ton. Komisja ustaliła rzeczywistą wartość na podstawie weryfikacji odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielonych przez jedynego współpracującego producenta unijnego, a mianowicie Syensqo.

(192)

Użytkownik Frey & Lau, który jest również importerem, twierdził, że skarżący nie miał wystarczającej legitymacji procesowej zgodnie z art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, ponieważ zaprzestał produkcji waniliny syntetycznej, a jego pozostała produkcja waniliny naturalnej jest bardzo ograniczona pod względem wielkości. Ponadto przedsiębiorstwo Frey & Lau wskazało na związek Syensqo z chińskim producentem eksportującym, Solvay Zhenjiang Chemicals Co Ltd, który to związek miałby uniemożliwiać spełnienie przez Syensqo wymogu rzeczywistego producenta unijnego w rozumieniu rozporządzenia podstawowego.

(193)

Skarżący przypomniał, że jego decyzja o tymczasowym zaprzestaniu produkcji waniliny syntetycznej była bezpośrednio związana z konkurencją cenową ze strony przywozu towarów po cenach dumpingowych z ChRL. Ponadto wstrzymanie tego procesu produkcyjnego nastąpiło po zakończeniu okresu objętego dochodzeniem, a ponieważ jest to działanie tymczasowe w odpowiedzi na konkurencję cenową, produkcja w okresie objętym dochodzeniem powinna zostać uwzględniona przy obliczaniu udziału zgodnie z art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(194)

Skarżący przypomniał, że w rozporządzeniu podstawowym określono próg, po przekroczeniu którego skargę uznaje się za złożoną przez przemysł Unii lub w jego imieniu. Ma to miejsce w przypadku, gdy skargę popierają producenci unijni, których łączna produkcja stanowi ponad 50 % całkowitej produkcji produktu podobnego wytwarzanego przez tę część przemysłu Unii, która wyraziła poparcie albo sprzeciw wobec skargi. Biorąc pod uwagę, że w okresie objętym dochodzeniem produkcja skarżącego stanowiła 98 % produkcji unijnej, skarżącego można było uznać za reprezentujący przemysł Unii zgodnie z rozporządzeniem podstawowym.

(195)

W odniesieniu do wspólnej własności z chińskim producentem eksportującym skarżący twierdził, że związek ten nie ma wpływu na jego długoterminowy model biznesowy w Unii, czego przykładem była decyzja o złożeniu wniosku o wszczęcie postępowania antydumpingowego przeciwko ChRL, które objęłoby również jego własny podmiot powiązany.

(196)

Komisja uważa, że skarżący reprezentuje „przemysł Unii” w rozumieniu rozporządzenia podstawowego, ponieważ jego produkcja waniliny stanowi 98 % całkowitej produkcji unijnej produktu podobnego w Unii. Chociaż przemysł Unii rzeczywiście zaprzestał niektórych działań produkcyjnych, miało to miejsce po zakończeniu okresu objętego dochodzeniem i było działaniem tymczasowym w odpowiedzi na panującą sytuację rynkową, a zatem nie powinno mieć wpływu na jego legitymację procesową w niniejszym postępowaniu.

(197)

Komisja uważa, że sam fakt, iż część przemysłu Unii ma powiązania gospodarcze z chińskim producentem eksportującym, nie stoi samo w sobie na przeszkodzie, by traktować producenta unijnego jako przemysł Unii zgodnie z rozporządzeniem podstawowym. Chiński producent eksportujący powiązany z przemysłem Unii dostarczał na rynek unijny jedynie ograniczone ilości produktu objętego postępowaniem, co można uznać za działanie tymczasowe mające na celu utrzymanie klientów unijnych bez dalszych skutków gospodarczych.

(198)

Wbrew twierdzeniu przedsiębiorstwa Frey & Lau, że obraz szkody przedstawiony w skardze jest błędny, biorąc pod uwagę, że Komisja uznaje wszystkie rodzaje waniliny za produkt podobny (zob. motyw 49), przemysł Unii został prawidłowo zdefiniowany z uwzględnieniem skarżącego, w związku z czym analiza szkody, którą należy przeprowadzić w niniejszym dochodzeniu, obejmuje również ocenę sytuacji skarżącego.

(199)

Komisja ustaliła wielkość konsumpcji w Unii na podstawie: (i) zweryfikowanej sprzedaży przemysłu Unii oraz (ii) całego przywozu z państw trzecich do Unii.

(200)

Konsumpcja w Unii kształtowała się następująco:

Tabela 3

Konsumpcja w Unii (w tonach)

(201)

Chociaż w pierwszych dwóch latach okresu badanego konsumpcja w UE utrzymywała się na stałym poziomie, w 2022 r. i w okresie objętym dochodzeniem wykazywała się zmiennością. Łańcuch dostaw wielu towarów został zakłócony z powodu braku siły roboczej w wielu państwach wywozu (takich jak państwo, którego dotyczy postępowanie), a sytuację pogorszył brak możliwości transportu i nieprzewidziane wydarzenia, takie jak zablokowanie Kanału Sueskiego (co spowodowało wzrost cen transportu), a później rosyjska wojna napastnicza przeciwko Ukrainie (skutkująca wzrostem cen energii, zwłaszcza w Unii) (97).

(202)

W 2022 r. wzrósł popyt unijny na poziomie użytkowników, ale następnie tendencja ta uległa odwróceniu w okresie objętym dochodzeniem, co doprowadziło do spadku o 23 % między 2022 r. a okresem objętym dochodzeniem.

(203)

Jak wyjaśniono w motywie 43, produkt objęty postępowaniem jest objęty dwoma odrębnymi kodami CN:

(204)

Udział wywozu z Chin do Unii w rynku ustalono przez porównanie wielkości wywozu z konsumpcją na rynku unijnym (zob. tabela 3 powyżej).

(205)

Przywóz do Unii z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtował się następująco:

Tabela 4

Wielkość przywozu i udział w rynku

(206)

Z tabeli 4 wynika, że w okresie badanym przywóz z ChRL wzrósł w ujęciu bezwzględnym o 34 %. Pod względem udziału w rynku przywóz z ChRL wzrósł w okresie badanym z 42 % do 65 %, czyli zwiększał się o około siedem punktów procentowych rocznie.

(207)

Komisja określiła ceny importowe na podstawie danych z Eurostatu dotyczących przywozu. Podcięcie cenowe w odniesieniu do przywozu określono na podstawie zweryfikowanych odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielonych przez objętych próbą producentów eksportujących w ChRL.

(208)

Średnia cena przywozu do Unii z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtowała się następująco:

Tabela 5

Ceny importowe (EUR/t)

(209)

Chociaż w dwóch pierwszych latach okresu badanego ceny utrzymywały się na stabilnym poziomie, lata 2022 i 2023 były okresem dużej zmienności cen. W 2022 r. nastąpił nagły wzrost cen o 40 % w porównaniu z rokiem poprzednim.

(210)

Tendencja ta uległa odwróceniu w okresie objętym dochodzeniem, kiedy to ceny spadły prawie o połowę w porównaniu z 2022 r. i były o 27 % niższe niż w 2020 r.

(211)

Komisja określiła podcięcie cenowe w okresie objętym dochodzeniem przez porównanie:

(212)

Porównania cen dokonano z rozróżnieniem na rodzaje produktu w odniesieniu do transakcji na tym samym poziomie handlu, w razie konieczności odpowiednio dostosowanych oraz po odliczeniu bonifikat i rabatów.

(213)

Wynik porównania wyrażono jako odsetek teoretycznych obrotów znanego producenta unijnego w okresie objętym dochodzeniem. Wykazał on średni ważony margines podcięcia cenowego w przedziale od 45 % do 55 % w przywozie z państwa, którego dotyczy postępowanie, na rynek unijny. Podcięcie cenowe stwierdzono w przypadku wszystkich wielkości przywozu przedsiębiorstw objętych próbą.

(214)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego ocena wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na przemysł Unii obejmuje ocenę wszystkich wskaźników ekonomicznych oddziałujących na stan przemysłu Unii w okresie badanym.

(215)

W celu określenia szkody Komisja wprowadziła rozróżnienie między makroekonomicznymi i mikroekonomicznymi wskaźnikami szkody. Komisja oceniła wskaźniki makroekonomiczne i mikroekonomiczne na podstawie danych przedstawionych w skardze i w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielonych przez jedynego współpracującego producenta unijnego (skarżącego). Ponieważ skarżący odpowiada za 98 % całkowitej produkcji unijnej, a drugi producent unijny jest niewielki, oba zestawy danych uznano za reprezentatywne dla sytuacji gospodarczej przemysłu Unii.

(216)

Jak wspomniano w motywie 191, chociaż rzeczywiste dane liczbowe wyrażono w przedziałach, indeksy oparto na rzeczywistych danych liczbowych.

(217)

Do wskaźników makroekonomicznych zalicza się: produkcję, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, wzrost, zatrudnienie, wydajność, wielkość marginesu dumpingu oraz poprawę sytuacji po wcześniejszym dumpingu.

(218)

Do wskaźników mikroekonomicznych zalicza się: średnie ceny jednostkowe, koszt jednostkowy, koszty pracy, zapasy, rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału.

(219)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 6

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(220)

Całkowita produkcja obejmuje zarówno wielkości produkcji waniliny syntetycznej, jak i waniliny naturalnej, z których każda stanowi odrębną linię produkcyjną.

(221)

Podobnie jak w przypadku konsumpcji w Unii (zob. tabela 3 powyżej) przez pierwsze dwa lata okresu badanego wielkość produkcji przemysłu Unii utrzymywała się na stałym poziomie.

(222)

W 2022 r. pomimo zwiększonej konsumpcji w UE wzrost kosztów produkcji (jak wyjaśniono w motywie 239 poniżej) zmusił przemysł Unii do zmniejszenia wielkości produkcji w celu utrzymania zrównoważonego poziomu cen.

(223)

W 2023 r., kiedy konsumpcja w UE zmniejszyła się, a ceny importowe z ChRL spadły o połowę (zob. tabela 5 powyżej), przemysł Unii był zmuszony jeszcze bardziej ograniczyć produkcję, a wielkość produkcji w okresie objętym dochodzeniem wyniosła zaledwie 39 % wielkości z lat 2020 i 2021.

(224)

Moce produkcyjne utrzymywały się w okresie badanym na stałym poziomie. Nieco wyższe moce w latach 2022 i 2023 wynikają z krótszych okresów planowanych regularnych konserwacji.

(225)

Wskaźnik wykorzystania mocy produkcyjnych stanowi odzwierciedlenie rozwoju produkcji. Chociaż w latach 2020 i 2021 wskaźnik wykorzystania był zadowalający, w okresie wspomnianego powyżej zmniejszenia wielkości produkcji wskaźnik wykorzystania urządzeń produkcyjnych spadł do bardzo niskiego poziomu, który w dłuższej perspektywie nie jest racjonalny finansowo.

(226)

Wielkość sprzedaży i udział przemysłu Unii w rynku kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 7

Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(227)

Przez dwa pierwsze lata okresu badanego wielkość sprzedaży na rynku unijnym utrzymywała się na stałym poziomie, co odzwierciedla zmiany konsumpcji w UE (zob. tabela 3).

(228)

W następstwie zakłóceń w łańcuchu dostaw, o których mowa w motywie 201, które między innymi zwiększyły koszty niektórych surowców i energii dla przemysłu Unii, jak wspomniano w motywie 223, przemysł Unii musiał wybierać zamówienia, kierując się stabilnością finansową. W związku z tym w latach 2021-2022 wielkość sprzedaży spadła o 6 %.

(229)

Gdy zakłócenia w łańcuchu dostaw w 2023 r. dobiegły końca, tendencja uległa odwróceniu, a ceny przywozu z ChRL na rynek gwałtownie spadły (zob. tabela 5 powyżej). Przemysł Unii musiał jeszcze bardziej ograniczyć wielkość sprzedaży, ponieważ aktualny poziom cen nie pokrywał w pełni kosztów produkcji. W związku z tym wielkość sprzedaży w okresie objętym dochodzeniem zmniejszyła się o ponad połowę w porównaniu z wielkością sprzedaży w latach 2020 i 2021.

(230)

W okresie badanym przemysł Unii odnotował ujemny wzrost. O ile w latach 2020 i 2021 sytuacja była stabilna, zmieniła się ona w 2022 r., kiedy to wielkość sprzedaży spadła jeszcze bardziej, wzrost cen zrekompensował tę utraconą wielkość i zwiększył się łączny obrót.

(231)

W okresie objętym dochodzeniem, gdy chińskie ceny importowe zmniejszyły się o połowę, przemysł Unii nie był już w stanie konkurować i utracił znaczną wielkość sprzedaży, a tym samym przychody.

(232)

Zatrudnienie i wydajność kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 8

Zatrudnienie i wydajność

(233)

W okresie badanym zatrudnienie w Unii wzrosło o 6 %. Pomimo niższej wielkości produkcji w 2022 r. i w okresie objętym dochodzeniem skarżący nie objął przestojem ekonomicznym ani nie zwolnił wysoko wyszkolonego i wykwalifikowanego personelu w oczekiwaniu na normalizację sytuacji na rynku i wznowienie produkcji na wyższą skalę.

(234)

Z poprzedniego motywu i motywu 223 wynika, że w okresie badanym wydajność znacznie spadła, ponieważ w czasie, gdy wielkość produkcji zmalała, pracowników wykorzystywano do prac konserwacyjnych i innych planowanych zadań.

(235)

Wszystkie marginesy dumpingu znacznie przekraczały poziom de minimis. Wpływ wielkości rzeczywistego marginesu dumpingu na przemysł Unii był znaczny, jeśli weźmie się pod uwagę wielkość i ceny przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie.

(236)

Jest to pierwsze dochodzenie antydumpingowe dotyczące produktu objętego postępowaniem. W związku z tym brak było dostępnych danych umożliwiających ocenę skutków ewentualnego wcześniejszego dumpingu.

(237)

Średnie ważone jednostkowe ceny sprzedaży stosowane przez producenta unijnego wobec klientów niepowiązanych w Unii kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 9

Ceny sprzedaży w Unii

(238)

W latach 2020-2021 średnie ceny sprzedaży przemysłu Unii na rynku unijnym były raczej stabilne, a od 2022 r. - w tym w okresie objętym dochodzeniem - nastąpił ich wzrost. Wyższe średnie ceny sprzedaży częściowo odzwierciedlały wzrost popytu na rynku europejskim w 2022 r. (zob. motyw 201), ale częściowo również służyły pokryciu zwiększonych kosztów produkcji.

(239)

Średni koszt produkcji wzrósł w okresie badanym o 44 %, co wynikało m.in. ze zwiększonych kosztów energii i wyższych kosztów stałych na jednostkę w związku z niższym wskaźnikiem wykorzystania mocy produkcyjnych.

(240)

Należy zauważyć, że udział stałych kosztów produkcji (pośrednie koszty produkcji) w całkowitych kosztach produkcji jest raczej niewielki i w okresie objętym dochodzeniem wynosił od 9 % do 15 % jednostkowych kosztów produkcji.

(241)

Ponadto przemysł Unii poniósł również koszty związane z przerwami w procesie produkcji, mniej wydajną produkcją/kosztami rozruchu, ze względu na niższą wielkość produkcji. W okresie objętym dochodzeniem stanowiły one 5-10 % jednostkowego kosztu produkcji.

(242)

W związku z tym niższa wielkość produkcji w latach 2022 i 2023 - w tym przerwy w produkcji i wyższe koszty stałe (pośrednie koszty produkcji oraz koszty SG&A) - wpłynęła na zwiększenie jednostkowego kosztu produkcji o około 15-25 %.

(243)

Koszty pracy przemysłu unijnego kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 10

Średnie koszty pracy na pracownika

(244)

W okresie badanym - z wyjątkiem 2022 r. - średni koszt pracy na pracownika utrzymywał się na raczej stałym poziomie, przy niewielkim spadku w okresie objętym dochodzeniem. Wzrost wynagrodzeń, który nastąpił w 2022 r., wynikał z naliczonych premii wypłaconych niektórym pracownikom w związku z wynikami finansowymi w poprzednich latach.

(245)

Stan zapasów skarżącego kształtował się w okresie badanym następująco:

Tabela 11

Zapasy

(246)

Poziom zapasów wzrósł w okresie badanym o 77 % w ujęciu bezwzględnym, głównie w latach 2022 i 2023, kiedy to rynek cechował się dużą zmiennością.

(247)

Poziom zapasów w stosunku do produkcji wzrastał począwszy od 2022 r. Poziom zapasów wyrażony jako odsetek wielkości produkcji wzrósł z 13-17 % w 2022 r. do 47-57 % w 2023 r. W rzeczywistości w 2023 r. poziom zapasów odpowiadał około połowie wielkości produkcji w ciągu tego roku.

(248)

Przyczyna tego wzrostu zapasów w stosunku do produkcji jest dwojaka.

(249)

Ze względu na spodziewane zmniejszenie wielkości produkcji w przyszłości (wstrzymanie linii produkcyjnej waniliny syntetycznej od maja 2024 r., o czym mowa w motywie 194, zostało zaplanowane i ogłoszone na długo przed tym miesiącem) oraz w celu uniknięcia sytuacji, w której jego klienci mogliby doświadczyć niedoborów waniliny syntetycznej, skarżący zaczął gromadzić zapasy, kierując się również chęcią zapewnienia sobie możliwości ciągłego dostarczania klientom waniliny syntetycznej.

(250)

Wzrost zapasów w stosunku do produkcji wynika również ze znacznie niższych poziomów produkcji waniliny syntetycznej.

(251)

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji skarżącego kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 12

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji

(252)

W pierwszych trzech latach okresu badanego rentowność sprzedaży w Unii wzrosła. Jak wynika z tabeli 9, w latach 2020 i 2021 średnie ceny sprzedaży utrzymywały się na stałym poziomie, podczas gdy jednostkowe koszty produkcji spadały.

(253)

Sytuacja ta zmieniła się w 2022 r., kiedy to wzrosły zarówno średnie ceny sprzedaży w Unii, jak i jednostkowe koszty produkcji. W okresie objętym dochodzeniem wzrosła konkurencja cenowa. Chińskie ceny importowe znacznie spadły, podczas gdy jednostkowy koszt produkcji przemysłu Unii rósł w ujęciu rocznym, co spowodowało znaczne straty dla przemysłu Unii.

(254)

Straty te w pewnym stopniu wynikały z niższej wielkości produkcji, która przełożyła się na większe koszty jednostkowe (jak wskazano w motywach 239-242, udział kosztów stałych w całkowitych kosztach jednostkowych jest ograniczony do 10-20 %). Głównym czynnikiem powodującym straty była jednak zacięta konkurencja cenowa wynikająca z przywozu towarów po cenach dumpingowych. W okresie objętym dochodzeniem przemysł Unii sprzedawał produkt objęty dochodzeniem poniżej kosztów produkcji, aby nie stracić jeszcze większego udziału w rynku.

(255)

Zmiany przepływów środków pieniężnych odzwierciedlają zmiany zysków w okresie badanym, przy czym w okresie objętym dochodzeniem przepływy środków pieniężnych były ujemne.

(256)

Zwrot z inwestycji (aktywa trwałe) - wyraźnie ujemny w okresie objętym dochodzeniem - również stanowi odzwierciedlenie zmian rentowności.

(257)

Zdolność skarżącego do pozyskania kapitału nie została poważnie ograniczona, ponieważ należy on do dużej grupy przedsiębiorstw, a zarządzanie dostępem do finansowania odbywa się na poziomie grupy.

(258)

Na początku okresu badanego przemysł Unii osiągał dobre wyniki, a wskaźniki szkody w latach 2020 i 2021 były ogólnie na dobrym poziomie i wykazywały tendencję wzrostową.

(259)

W 2022 r. przemysł Unii doświadczył jednak nagłej zmiany sytuacji na rynku, co wiązało się z gwałtownym wzrostem zarówno aktualnych cen sprzedaży, jak i jednostkowych kosztów produkcji.

(260)

Tendencja ta odwróciła się w 2023 r., kiedy użytkownicy musieli zmniejszyć swoje zapasy, aby nie blokować kapitału w surowcach, a chińscy producenci eksportujący kontynuowali penetrację rynku unijnego w przyspieszonym tempie z powodu jeszcze bardziej agresywnej konkurencji cenowej. Ceny przywozu z Chin w 2023 r. były o połowę niższe niż w poprzednim roku.

(261)

Ponieważ jednostkowe koszty produkcji wzrosły z powodu wysokich kosztów surowców i energii, w 2023 r. przemysł Unii musiał skupić się na tych zamówieniach, w przypadku których ceny sprzedaży przynajmniej w pewnym stopniu pokrywały jednostkowe koszty produkcji. Wielkość ta była jednak zdecydowanie niewystarczająca, a przemysł Unii musiał znacznie ograniczyć produkcję.

(262)

Ostatecznie udział przemysłu Unii w rynku zmniejszył się o 52 %, z [27-30 %] do [12-15 %], natomiast udział przywozu z ChRL w rynku wzrósł z 42 % do 65 %.

(263)

Podsumowując, niezwykle agresywne chińskie ceny importowe w okresie objętym dochodzeniem - znacznie niższe zarówno od jednostkowych kosztów produkcji przemysłu Unii, jak i średnich cen sprzedaży - zmusiły przemysł Unii do ograniczenia produkcji i sprzedaży na rynku Unii, co w okresie objętym dochodzeniem spowodowało znaczną stratę w wysokości od [-15 % do -18 %].

(264)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(265)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy przywóz towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, spowodował istotną szkodę dla przemysłu Unii. Zgodnie z art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała także, czy inne znane czynniki mogły w tym samym czasie również spowodować szkodę dla przemysłu Unii. Komisja dopilnowała, aby ewentualne szkody spowodowane przez inne czynniki niż przywóz towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, nie były łączone z tym przywozem. Te czynniki to: przywóz z innych państw trzecich, wyniki wywozu przemysłu Unii, konsumpcja w Unii oraz inne czynniki związane z kosztami i przywozem z ChRL dokonywanym przez przemysł Unii.

(266)

Jak wskazano w motywie 206, wielkość przywozu produktu objętego postępowaniem z ChRL wzrosła w okresie badanym o 34 %, zwiększając tym samym udział Chin w rynku unijnym o 23 punkty procentowe, z 42 % do 65 %. W tym samym okresie, jak wskazano w motywie 226, wielkość sprzedaży przemysłu Unii spadła o ponad 50 %, a jego udział w rynku spadł z [25-30 %] do [10-15 %]. Miało to miejsce w sytuacji, gdy konsumpcja w Unii była zmienna i w ujęciu ogólnym zmalała o 14 % w okresie badanym.

(267)

Należy zauważyć, że w okresie poprzedzającym okres objęty dochodzeniem, tj. w latach 2020-2022, zysk przemysłu Unii wzrastał równolegle ze wzrostem wielkości przywozu z ChRL. W okresie tym w rzeczywistości zmniejszyła się zarówno wielkość sprzedaży przemysłu Unii, jak i jego udział w rynku. Powodem, dla którego przemysł Unii nadal mógł generować zysk, był wzrost cen rynkowych do 2022 r.

(268)

W okresie objętym dochodzeniem, kiedy to ceny rynkowe gwałtownie spadły ze względu na praktyki dumpingowe chińskich producentów eksportujących, sytuacja przemysłu Unii gwałtownie się pogorszyła.

(269)

Jak wykazano w sekcji 4.3.2 powyżej, z porównania średnich cen jednostkowych przemysłu Unii podanych w tabeli 9 z chińskimi cenami importowymi Eurostatu podanymi w tabeli 5 wynika, że w okresie objętym dochodzeniem chiński przywóz znacznie podcinał ceny przemysłu Unii. W okresie objętym dochodzeniem średnia cena importowa z Chin wynosiła w rzeczywistości mniej niż połowę ceny przemysłu Unii, a przemysł Unii musiał znacznie ograniczyć produkcję ze względu na ograniczoną wielkość sprzedaży.

(270)

W związku z tym Komisja stwierdziła, że w okresie objętym dochodzeniem istotny wzrost przywozu towarów z ChRL po cenach dumpingowych, które znacząco podcinały ceny unijne, spowodował istotną szkodę dla przemysłu Unii.

(271)

Komisja zbadała również, czy pozostałe znane czynniki pojedynczo lub łącznie są w stanie osłabić związek przyczynowy ustalony między przywozem towarów po cenach dumpingowych a stwierdzoną istotną szkodą tak, iż taki związek nie byłby rzeczywisty i istotny.

(272)

Wielkość przywozu z pozostałych państw trzecich kształtowała się w okresie badanym następująco:

Tabela 13

Przywóz z państw trzecich

(273)

Jak wskazano w motywie 207, wielkość przywozu produktu objętego postępowaniem z ChRL wzrosła w okresie badanym o 34 %. Jednocześnie wielkość przywozu ze Stanów Zjednoczonych zmniejszyła się w okresie objętym dochodzeniem o 27 %, obniżając udział w rynku do [13-15 %], a przywóz z Norwegii zmniejszył się w okresie objętym dochodzeniem o 42 %, obniżając udział w rynku do [3-5 %]. Wielkości przywozu z innych państw trzecich były znikome.

(274)

Podczas gdy średnie ceny importowe waniliny pochodzącej z Norwegii (tabela 13) stale przekraczają średnią cenę sprzedaży przemysłu Unii (tabela 9), średnia cena importowa ze Stanów Zjednoczonych podcinała w okresie badanym średnią cenę sprzedaży przemysłu Unii o około 30 %.

(275)

Należy zauważyć, że większość - jeśli nie całość - wielkości przywozu ze Stanów Zjednoczonych pochodzi od producenta eksportującego powiązanego ze skarżącym, którego wywóz do Unii, mimo że wchodzi w zakres opisu produktu objętego postępowaniem, uzupełnia rodzaj produktu podobnego wytwarzanego w Unii i jest odsprzedawany przez przemysł Unii zarówno na rynku unijnym, jak i na jego rynkach eksportowych. Rodzaj waniliny przywożonej ze Stanów Zjednoczonych, który uzupełnia produkcję przemysłu Unii w Unii, stanowi od 85 % do 95 % całego przywozu ze Stanów Zjednoczonych dokonywanego przez przemysł Unii.

(276)

W związku z tym niższa średnia cena ilości przywożonych ze Stanów Zjednoczonych odzwierciedla niższy koszt produkcji etylowaniliny w porównaniu z rodzajem waniliny produkowanym w Unii (wanilina naturalna i wanilina syntetyczna).

(277)

Ceny przywozu z innych państw trzecich wynikają z bardzo niewielkich ilości. Niewielkie ilości oznaczają, że ich wpływ jest znikomy.

(278)

W odniesieniu do przywozu z państw trzecich Komisja stwierdziła, że pomijając fakt, iż przywóz ten nie był dokonywany po cenach niższych od cen przemysłu Unii (jak w przypadku przywozu z Norwegii) lub stanowił uzupełnienie oferty przemysłu Unii dla jego europejskich klientów (jak w przypadku przywozu ze Stanów Zjednoczonych), przywóz ten był nadal dokonywany po cenach znacznie wyższych od cen przywozu z ChRL. W związku z tym nie zerwał on związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych a szkodą poniesioną przez przemysł Unii.

(279)

Wielkość wywozu przemysłu Unii do klientów niepowiązanych kształtowała się w okresie badanym następująco:

Tabela 14

Wyniki wywozu objętych próbą producentów unijnych

(280)

W okresie badanym wielkość wywozu przemysłu Unii znacznie spadła - o 64 %. Zmniejszenie udziału w rynku na rynkach eksportowych wynikało głównie z konkurencji ze strony wywozu pochodzącego z ChRL.

(281)

Spadek wielkości sprzedaży eksportowej miał negatywny wpływ na wielkość produkcji i wykorzystanie mocy produkcyjnych producenta unijnego, a przez to przyczynił się do wzrostu jego kosztów stałych w przeliczeniu na jednostkę produkcji.

(282)

W związku z tym Komisja stwierdziła, że chociaż wyniki wywozu przemysłu Unii przyczyniły się do szkody poniesionej przez przemysł Unii, nie naruszyły związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, a stwierdzoną istotną szkodą.

(283)

Jak wyjaśniono w sekcji 4.2 powyżej, w okresie objętym dochodzeniem konsumpcja waniliny zmniejszyła się.

(284)

Ponadto, biorąc pod uwagę zmienność w latach 2022 i 2023, nie wiadomo, w jakim stopniu spadek konsumpcji (tj. sprzedaży użytkownikom) stanowi odzwierciedlenie spadku rzeczywistego zużycia waniliny.

(285)

Podsumowując, nie można wykluczyć, że spadek konsumpcji, tj. sprzedaż waniliny użytkownikom w Unii, miał negatywny wpływ na wyniki finansowe przemysłu Unii. Biorąc jednak pod uwagę zwiększony udział przywozu z Chin po cenach dumpingowych w rynku, Komisja uważa, że spadek konsumpcji w Unii nie osłabia związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, a stwierdzoną istotną szkodą.

(286)

Jeśli chodzi o koszty produkcji, jak zauważono w motywie 239, koszt jednostkowy wzrósł w okresie badanym o 25 %. Komisja zbadała, czy wzrost ten mógł mieć jakikolwiek wpływ na istotną szkodę poniesioną przez skarżącego. Pomimo wzrostu kosztów energii (głównie gazu) w następstwie rosyjskiej agresji na Ukrainę przemysł Unii nie przeniósł swoich kosztów w związku z gwałtownym wzrostem przywozu towarów po cenach dumpingowych w okresie objętym dochodzeniem.

(287)

W odniesieniu do kosztów stałych, o których mowa w sekcji 4.4.3.1, gdy wielkość produkcji zmniejszała się, koszty stałe w przeliczeniu na jednostkę produkcji rosły. Komisja zbadała, czy zmiana kosztów stałych w przeliczeniu na jednostkę produkcji mogła mieć jakikolwiek wpływ na istotną szkodę poniesioną przez skarżącego. Wniosek jest taki, że względny wzrost kosztów stałych jako udziału w jednostkowych kosztach produkcji wynika z niższej wielkości produkcji, którą można przypisać niższej wielkości sprzedaży spowodowanej nieuczciwą konkurencją związaną z przywozem towarów po cenach dumpingowych, a nie ze wzrostu samych kosztów stałych w ujęciu bezwzględnym (98). W związku z tym względny wzrost kosztów stałych nie osłabia związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, a stwierdzoną istotną szkodą.

(288)

W obliczu ostrej konkurencji cenowej ze strony chińskich producentów eksportujących przemysł Unii musiał zakupić pewne ilości waniliny od swojego przedsiębiorstwa powiązanego w ChRL.

Tabela 15

Przywóz waniliny przez przemysł Unii

(289)

Z powyższego wynika, że wielkość przywozu od powiązanego producenta eksportującego w ChRL wzrosła w okresie badanym o 52 %, odzwierciedlając z jednej strony zobowiązanie przemysłu Unii do sprzedaży waniliny swoim klientom, a z drugiej strony niezdolność do pokrycia jednostkowych kosztów produkcji w europejskim zakładzie produkcyjnym w okresie, w którym cena przywozu towarów po cenach dumpingowych spadła o połowę (zob. motyw 208).

(290)

Chociaż wielkość ta wzrosła w ujęciu bezwzględnym, w całym okresie badanym udział przywozu, za który odpowiadał przemysł Unii, w łącznym przywozie z ChRL utrzymywał się na poziomie 7-14 %.

(291)

Przywóz ten w pewnym stopniu przyczynił się do szkody poniesionej przez przemysł Unii, ponieważ wpłynął na niekorzystne zmiany cen odnotowane w okresie objętym dochodzeniem. Jak jednak ustalono w toku dochodzenia, przywóz ten nie osłabia związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych dokonywanym przez niepowiązanych producentów eksportujących, którzy odpowiadali za 86-93 % całkowitej wielkości przywozu, a istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii.

(292)

Jak stwierdzono powyżej w motywach 259-264, po stabilnej sytuacji rynkowej w latach 2020 i 2021, w 2022 r. przemysł Unii znalazł się w innej sytuacji rynkowej.

(293)

Jak wyjaśniono w motywie 201, popyt po pandemii COVID-19 wzrósł, co doprowadziło do wzrostu cen sprzedaży w Unii. W związku z tym przemysł Unii mógł utrzymać marże zysku mimo jednoczesnego wzrostu kosztów energii. Sytuacja na rynku zachęciła również do przywozu znacznych ilości z Chin.

(294)

Tendencja ta uległa całkowitemu odwróceniu w okresie objętym dochodzeniem, kiedy to w odpowiedzi na nową sytuację rynkową agresywnie obniżono ceny sprzedaży przywozu z Chin o około 50 %.

(295)

Przemysł Unii nie mógł dotrzymać kroku agresywnej polityce cenowej i musiał ograniczyć wielkość swojej produkcji oraz, w ograniczonym zakresie w ramach ochrony jedynego producenta przemysłu Unii, rozpoczął przywóz zwiększonych ilości od powiązanego przedsiębiorstwa w ChRL.

(296)

Przemysł Unii borykał się również z agresywną polityką cenową na swoich rynkach eksportowych, w wyniku której wielkość jego wywozu zmniejszyła się na rzecz chińskich producentów eksportujących.

(297)

Komisja wyróżniła i oddzieliła wpływ wszystkich znanych czynników na sytuację przemysłu Unii od szkodliwych skutków przywozu towarów po cenach dumpingowych. Wpływ tych czynników na sytuację gospodarczą przemysłu Unii w okresie objętym dochodzeniem był jednak ograniczony.

(298)

Uwzględniając powyższe, Komisja stwierdziła, że przywóz towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, spowodował istotną szkodę dla przemysłu Unii, a pozostałe czynniki, rozważane osobno lub łącznie, nie naruszyły związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych a istotną szkodą. Szkoda ta polega w szczególności na zmniejszeniu wielkości produkcji i sprzedaży, zysków, udziału w rynku, zwrotu z inwestycji i wykorzystania mocy produkcyjnych.

(299)

W celu określenia poziomu środków zgodnie z art. 9 ust. 4 akapit drugi rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy cło niższe od marginesu dumpingu będzie wystarczające do usunięcia szkody dla przemysłu Unii spowodowanej przez przywóz towarów po cenach dumpingowych.

(300)

Szkoda zostałaby usunięta, gdyby przemysł Unii był w stanie osiągnąć zysk docelowy dzięki sprzedaży po cenie docelowej w rozumieniu art. 7 ust. 2c i 2d rozporządzenia podstawowego.

(301)

Zgodnie z art. 7 ust. 2c rozporządzenia podstawowego przy ustalaniu zysku docelowego Komisja wzięła pod uwagę następujące czynniki: poziom rentowności przed wzrostem przywozu z ChRL, poziom rentowności potrzebny do pokrycia pełnych kosztów i inwestycji, badań i rozwoju oraz innowacji oraz poziom rentowności spodziewany w normalnych warunkach konkurencji. Taka marża zysku nie powinna być niższa niż 6 %.

(302)

Na pierwszym etapie Komisja ustaliła zysk podstawowy, pokrywający pełne koszty w normalnych warunkach konkurencji. Wobec braku danych wskazujących na wyższy zysk osiągnięty w normalnych warunkach konkurencji Komisja wykorzystała na tym etapie zysk docelowy w wysokości 6 %, jak przewidziano w art. 7 ust. 2c rozporządzenia podstawowego. Stanowi to podejście zachowawcze, biorąc pod uwagę zyski osiągnięte przez skarżącego w latach 2021 i 2022, na które wpływ miała jednak odbudowa po pandemii COVID-19.

(303)

Przemysł Unii dostarczył dowody na to, że jego poziom wydatków na inwestycje, badania i rozwój oraz innowacje w okresie badanym byłby wyższy w normalnych warunkach konkurencji. Aby odzwierciedlić to w zysku docelowym, Komisja obliczyła różnicę między wydatkami na inwestycje, badania i rozwój oraz innowacje w normalnych warunkach konkurencji, przedstawionymi przez przemysł Unii i zweryfikowanymi przez Komisję, a faktycznymi wydatkami na te cele w okresie badanym. Różnica ta, wyrażona jako odsetek obrotów, wyniosła 1,2 %.

(304)

Tę wartość procentową 1,2 % dodano do marży zysku podstawowego wynoszącego 6,0 %, o którym mowa w motywie 303, co dało zysk docelowy w wysokości 7,2 %.

(305)

Na koniec, zgodnie z art. 7 ust. 2d rozporządzenia podstawowego, Komisja oceniła przyszłe koszty wynikające z wielostronnych umów środowiskowych i protokołów do tych umów, których Unia jest stroną, oraz konwencji MOP wymienionych w załączniku Ia do rozporządzenia podstawowego, które to koszty przemysł Unii poniesie w okresie stosowania środka zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Wobec braku dostępnych dowodów nie dodano żadnych dodatkowych przyszłych kosztów.

(306)

Na tej podstawie Komisja obliczyła średnią ważoną niewyrządzającej szkody ceny produktu podobnego dla przemysłu Unii w wysokości 20 200-22 200 EUR za tonę, dodając wyżej wspomnianą docelową marżę zysku (zob. motyw 304) do kosztów produkcji skarżącego, jak przedstawiono w tabeli 9, i następnie dodając dostosowania przewidziane w art. 7 ust. 2d rozporządzenia podstawowego.

(307)

Komisja ustaliła następnie margines szkody poprzez porównanie średniej ważonej ceny importowej objętych próbą współpracujących producentów eksportujących w ChRL, ustalonej na potrzeby obliczeń podcięcia cenowego, ze średnią ważoną niewyrządzającej szkody ceny produktu podobnego sprzedawanego przez producenta unijnego na rynku unijnym w okresie objętym dochodzeniem.

(308)

Margines szkody dla „współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą” oraz „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw” ustalono w ten sam sposób co margines dumpingu dla tych przedsiębiorstw (zob. sekcja 3.8).

(309)

W wyniku powyższej oceny ostateczne cła antydumpingowe powinny zostać ustalone na poziomie marginesu szkody zgodnie z art. 9 ust. 4 akapit drugi rozporządzenia podstawowego.

(310)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy można jasno stwierdzić, że wprowadzenie środków w tym przypadku wyraźnie nie leży w interesie Unii, mimo iż stwierdzono wystąpienie dumpingu wyrządzającego szkodę.

(311)

Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich różnorodnych interesów, których dotyczy sprawa, w tym interesu przemysłu Unii, importerów i użytkowników.

(312)

Dochodzenie wykazało, że przemysł Unii ponosi istotną szkodę spowodowaną przywozem towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie. Przywóz ten znacznie podciął ceny producenta unijnego i spowodował znaczną utratę jego udziału w rynku i zysków pod koniec okresu badanego oraz w okresie objętym dochodzeniem, jak wyjaśniono w motywach 214-298 powyżej.

(313)

Wprowadzenie środków prawdopodobnie zapobiegłoby dalszemu wzrostowi przywozu z ChRL po bardzo niskich cenach dumpingowych. Bez wprowadzenia środków chińscy producenci eksportujący będą nadal stosować dumping produktu objętego postępowaniem na rynku unijnym, uniemożliwiając przemysłowi Unii wznowienie pełnej produkcji, sprzedaż po odpowiedniej cenie i generowanie wystarczającego zysku, a tym samym wyrządzając dalszą istotną szkodę przemysłowi Unii.

(314)

Stwierdzono zatem, że nałożenie środków na przywóz waniliny z ChRL leżałoby w interesie przemysłu Unii.

(315)

Komisja nie otrzymała odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu od żadnego importera unijnego, którego działalność polega wyłącznie na przywozie i odsprzedaży produktu objętego postępowaniem.

(316)

Komisja stwierdziła zatem, że jest mało prawdopodobne, aby nałożenie ceł antydumpingowych na wanilinę pochodzącą z ChRL miało negatywny wpływ na sytuację importerów niepowiązanych i przedsiębiorstw handlowych w Unii.

(317)

Dwóch użytkowników, którzy są również importerami, zgłosiło się w toku dochodzenia i udzieliło odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Jeden z nich odmówił następnie przeprowadzenia weryfikacji odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, a Komisja przesłała pismo o braku współpracy zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(318)

Jedyny użytkownik unijny, który w pełni współpracował, w tym umożliwił Komisji przeprowadzenie weryfikacji odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, stwierdził, że jest przeciwny nałożeniu ceł na przywóz waniliny z Chin, ponieważ jego zdaniem takie cła osłabiłyby jego zdolność do pozyskiwania surowców z kilku źródeł, biorąc pod uwagę, że skarżący jest jedynym producentem unijnym niektórych rodzajów produktu podobnego.

(319)

Dla tego użytkownika koszt waniliny jest istotny w przypadku produktów końcowych, dla których wanilina stanowi materiał do produkcji. Jednocześnie sprzedaż tych produktów ma pozytywny wpływ na ogólny wynik finansowy przedsiębiorstwa.

(320)

Użytkownik ten przyznał jednak, że producent unijny musi osiągać trwały zysk ze sprzedaży w Unii.

(321)

W związku z tym środki przywracające równe warunki działania na rynku unijnym nie byłyby sprzeczne z interesem użytkowników unijnych, ponieważ zabezpieczyłyby dostawy waniliny z kilku źródeł, w tym z Unii, i nie pozwoliłyby na monopol importowanej waniliny.

(322)

W świetle powyższego uznaje się, że nałożenie dowolnych środków antydumpingowych nie będzie miało poważnego wpływu na sytuację użytkowników.

(323)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Frey & Lau i nowa zainteresowana strona, tj. przedsiębiorstwo Arethia (zob. motyw 54), podkreśliły poważny wpływ, jaki dowolne środki antydumpingowe miałyby na przemysł przetwórczy, w tym na ich przemysł.

(324)

W tym kontekście Komisja zauważyła, że ani przedsiębiorstwo Frey & Lau, ani przedsiębiorstwo Arethia nie przedłożyły kwestionariuszy, które umożliwiłyby Komisji zmierzenie wpływu, jaki miałyby na nie dowolne środki. Komisja mogła zatem zmierzyć jedynie wpływ na poziomie przemysłu przetwórczego na podstawie informacji przekazanych przez użytkownika, który w pełni współpracował (zob. motyw 318). Użytkownik ten nie przedstawił uwag dotyczących ujawnienia ostatecznych ustaleń i na tej podstawie Komisja uznała, że wniosek wyciągnięty w motywie 322 pozostaje aktualny.

(325)

Na podstawie powyższego Komisja ustaliła, że nie ma przekonujących powodów, aby stwierdzić, że nałożenie ostatecznych środków antydumpingowych w odniesieniu do przywozu waniliny pochodzącej z państwa, którego dotyczy postępowanie, nie leży w interesie Unii.

(326)

Biorąc pod uwagę wnioski dotyczące dumpingu, wynikającej z niego szkody, związku przyczynowego, poziomu środków i interesu Unii oraz uwzględniając art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, należy wprowadzić ostateczne środki antydumpingowe, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi Unii przez przywóz produktu objętego postępowaniem po cenach dumpingowych.

(327)

W związku z powyższym stawki ostatecznego cła antydumpingowego, wyrażone w cenach CIF na granicy Unii przed ocleniem, należy ustalić na poziomie 131,1 %.

(328)

Jak wspomniano w motywie 3, Komisja objęła przywóz produktu objętego dochodzeniem obowiązkiem rejestracji.

(329)

Z uwagi na fakt, że w niniejszym postępowaniu nie wprowadzono środków tymczasowych, warunki określone w art. 10 ust. 4 rozporządzenia podstawowego dotyczące stosowania ostatecznego cła antydumpingowego z mocą wsteczną nie zostały spełnione.

(330)

Zgodnie z art. 109 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2024/2509 (99), gdy kwotę należy zwrócić w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do wypłaty należnych odsetek stosuje się stopę oprocentowania stosowaną przez Europejski Bank Centralny w odniesieniu do jego głównych operacji refinansujących, opublikowaną w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, obowiązującą pierwszego kalendarzowego dnia każdego miesiąca.

(331)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego,