(1)

21 listopada 2024 r. na podstawie art. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja Europejska („Komisja”) wszczęła dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu stopionego tlenku glinu pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej („państwo, którego dotyczy postępowanie” lub „ChRL”). Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2) („zawiadomienie o wszczęciu”).

(2)

Komisja wszczęła dochodzenie w następstwie skargi złożonej 9 października 2024 r. przez Imerys S.A. („skarżący”). Skarga została złożona w imieniu przemysłu Unii zajmującego się produkcją stopionego tlenku glinu w rozumieniu art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W skardze przedstawiono dowody na wystąpienie dumpingu i wynikającej z niego istotnej szkody, które były wystarczające, by uzasadnić wszczęcie dochodzenia.

(3)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2025/260 (3) („rozporządzenie w sprawie rejestracji”) Komisja poddała rejestracji przywóz produktu objętego postępowaniem.

(4)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja wyraźnie poinformowała skarżącego, znanych producentów eksportujących, władze ChRL, znanych importerów, dostawców i użytkowników, przedsiębiorstwa handlowe, a także stowarzyszenia, o których wiadomo, że są zainteresowane, o wszczęciu dochodzenia i zaprosiła te podmioty do wzięcia w nim udziału.

(5)

Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia dochodzenia oraz złożenia wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.

(6)

Importer powiązany, przedsiębiorstwo Reckel GmbH („Reckel”), zakwestionował stosowność wskazania Meksyku, który wykorzystano w skardze jako reprezentatywny kraj, twierdząc, że w kraju tym nie prowadzi się konkurencyjnej produkcji produktów objętych dochodzeniem na wystarczającym poziomie i nie panują w nim odpowiednie warunki produkcji, które można uznać za podobne do produkcji i warunków w Chinach. Zasugerował, że bardziej adekwatne jest wskazanie Brazylii ze względu na występujące tam warunki w zakresie surowców, które są bardziej porównywalne z warunkami panującymi w Chinach.

(7)

Użytkownik unijny, przedsiębiorstwo RHI Magnesita GmbH, przedstawił uwagi na temat wszczęcia dochodzenia antydumpingowego, krytykując wybór Meksyku jako kraju odniesienia do celów określenia wartości normalnej stopionego tlenku glinu. Utrzymywał on, że w Meksyku nie prowadzi się konkurencyjnej produkcji na wystarczającym poziomie, a obecność tylko dwóch producentów sugeruje istnienie rynku pozbawionego konkurencji. Ponadto zwrócił uwagę, że w Meksyku nie występują warunki w zakresie surowców podobne do warunków występujących w Chinach, które dysponują znacznymi rezerwami minerałów, i zasugerował, że bardziej adekwatne byłoby wskazanie Brazylii ze względu na porównywalne warunki produkcji.

(8)

Stowarzyszenie użytkowników unijnych, podmiot Verband Deutscher Schleifmittelwerke e.V. („VDS”), przedstawiło uwagi na temat wszczęcia dochodzenia antydumpingowego, sprzeciwiając się wyborowi Meksyku jako reprezentatywnego państwa trzeciego w celu określenia wartości normalnej stopionego tlenku glinu. Stowarzyszenie VDS argumentowało, że Meksyk nie jest do tego odpowiedni, ponieważ w kraju tym nie prowadzi się produkcji produktu objętego dochodzeniem na dużą skalę, a na rynku funkcjonuje jedynie niewielka liczba producentów, którzy stosują droższe surowce innych klas. Stowarzyszenie wyraziło obawę, że wybór ten może prowadzić do zniekształconych wyników, i podkreśliło znaczenie zagwarantowania, aby obliczenia dotyczące dumpingu i powstałej szkody opierały się na obiektywnych i sprawiedliwych podstawach. Stowarzyszenie VDS zasugerowało wykorzystanie Indii jako reprezentatywnego państwa trzeciego, wskazując, że sytuacja Indii w zakresie produkcji i struktury kosztów jest bardziej adekwatna i porównywalna z poziomem produkcji i warunkami w Chinach, co zapewnia dokładniejsze i bardziej wiarygodne obliczenia.

(9)

Użytkownik unijny, przedsiębiorstwo Wester Mineralien GmbH („Wester”), stwierdził, że w skardze nie wykazano w sposób przekonujący istnienia dumpingu, ponieważ wybór Meksyku jako reprezentatywnego kraju do obliczenia wartości normalnej jest niewłaściwy. Przedsiębiorstwo Wester podkreśliło, że zastosowana metodyka, oparta na wartości normalnej konstruowanej na podstawie danych meksykańskich, nie odzwierciedla dokładnie sytuacji, ponieważ w Meksyku nie ma znaczącej i konkurencyjnej bazy produkcyjnej dla stopionego tlenku glinu. W związku z tym opowiedziało się za zakończeniem postępowania antydumpingowego.

(10)

Na etapie wszczęcia dochodzenia wzięto pod uwagę Meksyk jako potencjalny reprezentatywny kraj, ponieważ uznano, że wytwarza się tam produkt objęty dochodzeniem. Należy jednak przyznać, że pierwotna analiza stanowiła dopiero początek szczegółowego procesu dochodzeniowego. W miarę postępów w dochodzeniu dokonany przez Komisję wybór reprezentatywnego kraju doprecyzowano i oceniono pod kątem szczególnych kryteriów na podstawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Aby zagwarantować sprawiedliwe i dokładne określenie wartości normalnej, skrupulatnie zastosowano te kryteria, w tym dostępność i jakość danych oraz porównywalność sytuacji gospodarczej z sytuacją Chin. Proces ten i uzasadnienie ostatecznego wyboru wyjaśniono szczegółowo w sekcji 3.2.2, podkreślając zaangażowanie Komisji na rzecz zachowania przejrzystości i rygoru metodycznego w trakcie całego dochodzenia.

(11)

Niektóre strony przedstawiły uwagi dotyczące struktury numeru kontrolnego produktu („PCN”), odnoszące się do pewnych problemów technicznych i brakujących właściwości. Niektórzy użytkownicy utrzymywali, że rozróżnienie między brązowym stopionym tlenkiem glinu pierwszej i drugiej klasy odzwierciedlone w PCN jest zbędne, ponieważ jest ono powiązane z zawartością tlenku glinu (Al_{2O3) i tlenku żelaza (III) (Fe2O3), które uwzględnia się już oddzielnie. Komisja przyjęła do wiadomości wszystkie przedstawione uwagi techniczne. W toku dochodzenia ustalono, że rozróżnienie między brązowym stopionym tlenkiem glinu pierwszej i drugiej klasy jakości w PCN jest sztuczne, nie odzwierciedla norm uznanych w branży i jest przedmiotem interpretacji. W związku z tym konieczne było dostosowanie PCN w odniesieniu do brązowego stopionego tlenku glinu. Komisja uznała, że przy porównywaniu produktów największe znaczenie ma zawartość Al2O3 i Fe2O3}, która znajduje odzwierciedlenie w wartościach A1/A2 i F1/F2 w ramach PCN. Porównano zatem PCN B2GA2F1 i B1GA2F1 w celu ustalenia marginesu szkody, jak szczegółowo opisano w sekcji 6.1. W odniesieniu do dodatkowych właściwości technicznych, które zaproponowano włączyć, Komisja zauważyła, że dotychczasowa struktura PCN w wystarczającym stopniu uwzględnia wszystkie istotne cechy do celów dochodzenia.

(12)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej zainteresowanych stron zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(13)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja ogłosiła, że wstępnie wybrała próbę producentów unijnych. Komisja dobrała próbę na podstawie reprezentatywnego charakteru pod względem wielkości produkcji i sprzedaży produktu objętego dochodzeniem w okresie od 1 października 2023 r. do 30 września 2024 r. oraz na podstawie położenia geograficznego. Próba obejmowała dwóch producentów unijnych z siedzibą w dwóch różnych państwach członkowskich. Z informacji dostępnych na tym etapie wynika, że producenci unijni objęci próbą odpowiadali za prawie 50 % szacowanej całkowitej produkcji i ponad 40 % szacowanej całkowitej wielkości sprzedaży produktu podobnego w Unii. Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag na temat wstępnego doboru próby.

(14)

Ze względu na brak odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu od jednego z przedsiębiorstw objętych próbą, przedsiębiorstwa MOTIM Electrocorundum Ltd. (Węgry), Komisja zaproponowała zastąpienie tego przedsiębiorstwa innym producentem unijnym, przedsiębiorstwem Alteo Fused Alumina (Francja), który również wyraził zainteresowanie udziałem w próbie. Z informacji dostępnych na tym etapie wynika, że próba odpowiadała za ponad 44 % szacowanej całkowitej produkcji unijnej i ponad 38 % szacowanej całkowitej wielkości sprzedaży produktu podobnego w Unii, a także zapewniła odpowiednią reprezentację pod względem rozmieszczenia geograficznego.

(15)

Próbę zatwierdzono i jest ona reprezentatywna dla przemysłu Unii.

(16)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do importerów niepowiązanych o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu.

(17)

Dziesięciu importerów niepowiązanych dostarczyło wymagane informacje i wyraziło zgodę na włączenie do próby. Zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja wybrała próbę złożoną z dwóch importerów niepowiązanych, kierując się najwyższą wielkością przywozu i sprzedaży produktu objętego postępowaniem w Unii. Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w kwestii doboru próby zasięgnięto opinii wszystkich znanych importerów, których dotyczy postępowanie.

(18)

Jeden użytkownik unijny (Tyrolit), jedno stowarzyszenie użytkowników unijnych (VDS) i jeden powiązany importer (Reckel) przedstawili uwagi na temat próby importerów niepowiązanych, wskazując, że próbą objęto tylko przedsiębiorstwa handlowe zajmujące się handlem surowcami, a nie producentów przetwarzających surowce. Ponadto obie strony argumentowały, że importerzy objęci próbą koncentrują się głównie na przywozie towarów, takich jak brązowy i biały stopiony tlenek glinu, lecz udział przywozu stopionego tlenku glinu klas specjalistycznych w ich działalności jest ograniczony. W związku z tym stwierdziły, że próba nie była reprezentatywna. Komisja zauważyła, że kilka stron uczestniczących w kontroli wyrywkowej sklasyfikowano trafniej jako użytkowników, a nie jako importerów niepowiązanych. Komisja wyjaśniła, że każde przedsiębiorstwo, niezależnie od tego, czy dokonuje zakupu bezpośrednio z państwa, którego dotyczy postępowanie, czy za pośrednictwem dostawcy lub przedsiębiorstwa handlowego, uznaje się za „użytkownika unijnego”, jeżeli przedsiębiorstwo to następnie włącza produkt objęty dochodzeniem do własnego procesu produkcji. Włączenie użytkowników bezpośrednich do kontroli wyrywkowej importerów nie służy celowi badania importerów. Zamiast tego interesy użytkowników ocenia się oddzielnie. W odniesieniu do argumentu dotyczącego stopionego tlenku glinu klas specjalistycznych Komisja zauważyła, że wszystkie rodzaje stopionego tlenku glinu mają podobne podstawowe właściwości fizyczne, techniczne i chemiczne. Ponieważ dwóch importerów objętych próbą odpowiadało za ponad 63 % wielkości przywozu produktu objętego dochodzeniem z Chin i 71 % przywozu produktu objętego dochodzeniem ze wszystkich miejsc pochodzenia, na podstawie uwag stron uczestniczących w kontroli wyrywkowej Komisja potwierdziła próbę wybraną 17 grudnia 2024 r.

(19)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do wszystkich producentów eksportujących w ChRL o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Ponadto Komisja zwróciła się do Misji Chińskiej Republiki Ludowej o wskazanie innych producentów eksportujących, którzy ewentualnie byliby zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi.

(20)

Dwudziestu dwóch producentów eksportujących w państwie, którego dotyczy postępowanie, którzy odpowiadali za 16,7 % całkowitej wielkości wywozu stopionego tlenku glinu z Chin do Unii, dostarczyło wymagane informacje i wyraziło zgodę na włączenie ich do próby. Zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja dokonała wstępnego doboru próby obejmującej trzech producentów eksportujących na podstawie największej reprezentatywnej wielkości wywozu do Unii, którą to wielkość można było właściwie zbadać w dostępnym czasie. Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w kwestii doboru próby zasięgnięto opinii wszystkich znanych producentów eksportujących, których dotyczy postępowanie, oraz organów państwa, którego dotyczy postępowanie. Otrzymane uwagi podsumowano i omówiono poniżej.

(21)

Przedsiębiorstwo Dengfeng Wudu Abrasives Co. Ltd. („Wudu”), które wskazano w ramach wstępnego doboru próby, ponownie przedłożyło dane dotyczące jego wywozu produktu objętego dochodzeniem do Unii i zgłosiło mniejszą wielkość wywozu. Komisja zwróciła się do Dengfeng Wudu Abrasives Co. Ltd. o udzielenie dodatkowych informacji, aby uznać je za współpracującego producenta eksportującego w tym postępowaniu. Przedsiębiorstwo Dengfeng Wudu Abrasives Co. Ltd. nie przekazało jednak wymaganych informacji w wyznaczonym terminie.

(22)

W świetle zaktualizowanej, niższej wielkości wywozu zgłoszonej przez przedsiębiorstwo Wudu oraz wobec braku odpowiedzi na wniosek Komisji o udzielenie dodatkowych informacji Komisja uznała, że przedsiębiorstwo to nie współpracuje już w dochodzeniu, a zatem nie jest już objęte próbą ani nie stanowi współpracującego producenta eksportującego.

(23)

Przedsiębiorstwo Shanxi Lvliangshan Minerals Co. Ltd („Lvliangshan”) argumentowało, że wstępny dobór próby obejmujący trzech producentów eksportujących nie jest reprezentatywny, ponieważ stanowi jedynie 6,2 % całkowitej wielkości wywozu stopionego tlenku glinu z Chin do Unii. Ponadto stwierdziło ono, że eksporterzy objęci próbą muszą być rzeczywistymi producentami eksportującymi, którzy są w stanie dostarczyć wiarygodne dane dotyczące kosztów produkcji i wielkości sprzedaży eksportowej. Przedsiębiorstwo Shanxi Lvliangshan Minerals Co., Ltd zaproponowało, aby dobór próby opierał się na największej wielkości produkcji.

(24)

Przedsiębiorstwo Art Abrasives (Guizhou) Co., Ltd. wystąpiło z wnioskiem o włączenie go do ostatecznej próby, ponieważ jest jedynym producentem w ChRL wykorzystującym zarówno tlenek glinu, jak i boksyt jako surowce do produkcji półkruchego stopionego tlenku glinu, stosując przy tym kompleksowy zbiór zaawansowanych procesów obróbki tego rodzaju produktu.

(25)

Przedsiębiorstwo Tyrolit argumentowało, że przy doborze próby należy również wziąć pod uwagę dodatkowe czynniki, takie jak poziomy jakości produktu objętego dochodzeniem i specyfikacje dotyczące obróbki. Przedsiębiorstwo Tyrolit i stowarzyszenie VDS zwróciły się również o włączenie co najmniej jednego dodatkowego producenta eksportującego w celu zwiększenia reprezentatywności próby. Przedsiębiorstwo Tyrolit uznało, że dochodzenie powinno ewentualnie ograniczać się do towarów (w szczególności brązowego i białego stopionego tlenku glinu), które mają stanowić 75-80 % całkowitej ilości stopionego tlenku glinu.

(26)

W odniesieniu do reprezentatywnego charakteru próby i wniosku o włączenie producentów eksportujących Komisja uznała, że ogólnie niski poziom współpracy chińskich producentów eksportujących, rozdrobnienie chińskiego przemysłu krajowego i względna wielkość przedsiębiorstw, które się zgłosiły, nie uzasadniają włączenia do próby dodatkowego producenta eksportującego oraz że wybrana próba jest wystarczająco reprezentatywna, ponieważ odpowiada za 6,1 % łącznego przywozu. Jeżeli chodzi o argumenty dotyczące aspektów jakościowych i wykorzystywania różnych procesów produkcji lub surowców, Komisja przypomniała, że nie są to kryteria prawne przy doborze próby na podstawie art. 17 rozporządzenia podstawowego. Komisja uznała również, że próba oparta na wielkości wywozu do UE jest bardziej reprezentatywna niż próba oparta na wielkości produkcji, biorąc pod uwagę, że dochodzenie koncentruje się na praktykach eksportowych chińskich podmiotów gospodarczych. Ponadto przedsiębiorstwo Lvliangshan nie przedstawiło dowodów na to, że przedsiębiorstwa wybrane wstępnie w ramach próby nie są rzeczywistymi producentami eksportującymi. Jednocześnie Komisja uznała również, że obecne dochodzenie wszczęto w następstwie skargi, której zakres nie ogranicza się do towarów ze stopionego tlenku glinu. Na tej podstawie argumenty dotyczące tych kwestii zostały odrzucone.

(27)

Ponadto okazało się, że stosowanie tlenku glinu i boksytu przez przedsiębiorstwo Art Abrasives (Guizhou) Co. dotyczyło tylko jednego rodzaju produktu (półkruchy tlenek glinu), podczas gdy przedsiębiorstwo wytwarza znacznie więcej różnych rodzajów produktu objętych zakresem przedmiotowego dochodzenia. Ponadto argument ten nie znalazł potwierdzenia w przedłożonych przez tę stronę „Informacjach na temat materiałów do produkcji”, które zawierały sprzeczne informacje. Co więcej, włączenie przedsiębiorstwa, które stosuje „unikalne” techniki produkcji, nie uczyniłoby próby bardziej reprezentatywną dla wszystkich chińskich podmiotów gospodarczych, a wręcz przyniosłoby efekt odwrotny. Na tej podstawie powyższe argumenty zostały odrzucone.

(28)

W związku z powyższym po otrzymaniu uwag dotyczących doboru próby oraz ze względu na brak współpracy ze strony przedsiębiorstwa Wudu, jak wyjaśniono w motywie 21, Komisja postanowiła ograniczyć ostateczną próbę do dwóch producentów eksportujących. Na tej nowej podstawie ostateczna próba odpowiada za 4,5 % łącznego przywozu produktu objętego postępowaniem i 26,6 % przywozu produktu objętego postępowaniem do Unii zgłoszonego przez współpracujących producentów eksportujących.

(29)

Komisja przesłała rządowi Chińskiej Republiki Ludowej („rząd ChRL”) kwestionariusz dotyczący istnienia znaczących zakłóceń w ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(30)

Ponadto skarga zawierała wystarczające dowody prima facie świadczące o zakłóceniach handlu surowcami w ChRL w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem. W związku z tym, jak ogłoszono w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, dochodzenie obejmuje te zakłócenia handlu surowcami w celu ustalenia, czy należy stosować przepisy art. 7 ust. 2 i 2a rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do ChRL. Z tego powodu Komisja przesłała rządowi ChRL dodatkowe kwestionariusze dotyczące tej sprawy.

(31)

Komisja opublikowała online (4) kwestionariusze dla producentów eksportujących, użytkowników, importerów niepowiązanych i producentów unijnych.

(32)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszystkie informacje uznane za niezbędne do tymczasowego stwierdzenia dumpingu oraz określenia wynikającej z niego szkody oraz interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne lub zdalne kontrole krzyżowe na podstawie art. 16 rozporządzenia podstawowego przeprowadzono w następujących przedsiębiorstwach:

(33)

Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody obejmowało okres od 1 października 2023 r. do 30 września 2024 r. („okres objęty dochodzeniem”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęło okres od 1 stycznia 2021 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(34)

Produktem objętym dochodzeniem jest elektrokorund, nawet niezdefiniowany chemicznie, znany również jako stopiony tlenek glinu („produkt objęty dochodzeniem”).

(35)

Poszczególne rodzaje elektrokorundu znane są również jako biały stopiony tlenek glinu, różowy stopiony tlenek glinu, rubinowy stopiony tlenek glinu, brązowy stopiony tlenek glinu, zol-żel itp. Wszystkie są objęte dochodzeniem, niezależnie od nazwy handlowej, pod warunkiem że opowiadają właściwościom lub specyfikacjom określonym w odpowiednich opisach kodów TARIC.

(36)

Produkcja stopionego tlenku glinu polega na topieniu boksytu lub tlenku glinu w bardzo wysokiej temperaturze (około 2 000 °C) w piecach łukowych, a następnie chłodzeniu i kruszeniu powstałego materiału.

(37)

Ze względu na swoją twardość i odporność termiczną stopiony tlenek glinu jest stosowany przede wszystkim w dwóch sektorach przemysłu: w sektorze materiałów ściernych oraz w sektorze materiałów ogniotrwałych. W przemyśle materiałów ściernych znajduje on szerokie zastosowanie, między innymi w procesach szlifowania, polerowania, cięcia i obróbki strumieniowo-ściernej. W przemyśle materiałów ogniotrwałych służy on jako materiał ogniotrwały wykorzystywany w środowiskach, w których panują wysokie temperatury, na przykład w okładzinach pieców, tyglach i cegłach ogniotrwałych. Poza głównymi zastosowaniami, o których mowa powyżej, stopiony tlenek glinu stosuje się również w produkcji ceramiki technicznej i jako dodatek odporny na zużycie w powłokach powierzchniowych wykorzystywanych w przemyśle produktów laminowanych.

(38)

Produktem objętym postępowaniem jest produkt objęty dochodzeniem pochodzący z ChRL, obecnie objęty kodami CN 2818 10 11 , 2818 10 19 , ex 2818 10 91 i 2818 10 99 (kody TARIC 2818 10 91 20, 2818 10 91 90) („produkt objęty postępowaniem”).

(39)

Jednakże produktu objętego dochodzeniem nie stanowi elektrokorund objęty obecnie kodem TARIC 2818 10 91 30 (tj. spiekany korund o strukturze mikrokrystalicznej zawierający tlenek glinu (CAS RN 1344-28-1) i glinian magnezu (CAS RN 12068-51-8), o zawartości (w przeliczeniu na tlenki) co najmniej 92 % masy, ale nie więcej niż 94 % masy tlenku glinu oraz 7 % (± 1 %) masy tlenku magnezu). Mieszanki mechaniczne elektrokorundu i innych substancji, obecnie klasyfikowane do pozycji 3824 , również nie stanowią produktu objętego dochodzeniem.

(40)

W toku dochodzenia wykazano, że następujące produkty mają takie same podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne, a także te same podstawowe zastosowania:

(41)

Na obecnym etapie Komisja uznała zatem, że są to produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(42)

Kilka stron - w szczególności użytkownicy unijni z branży materiałów ogniotrwałych - podniosło kwestię braku substytucyjności między stopionym tlenkiem glinu do zastosowań ściernych a stopionym tlenkiem glinu do zastosowań ogniotrwałych ze względu na ich różne cechy fizyczne, właściwości, zastosowania i postrzeganie przez konsumentów. Wielu użytkowników wskazało na różnicę w rozkładzie wielkości cząstek między stopionym tlenkiem glinu do zastosowań ściernych a stopionym tlenkiem glinu do zastosowań ogniotrwałych, argumentując, że stopiony tlenek glinu do zastosowań ściernych musi spełniać określone normy wydane przez Federation Européenne des Fabricants de Produits Abrasifs („FEPA”), które opierają się na wielkości ziarna. Z kolei w przypadku tlenku glinu do zastosowań ściernych stosuje więcej różnych wielkości cząstek i mniej rygorystyczne wymogi dotyczące ich jednorodności pod względem wielkości. Ponadto kilku użytkowników argumentowało, że obu klas nie można stosować zamiennie, jeśli chodzi o poziom kosztów i rodzaj zastosowania końcowego, ponieważ wykorzystywanie stopionego tlenku glinu do zastosowań ściernych w przemyśle materiałów ogniotrwałych byłoby zbyt kosztowne, podczas gdy tlenek glinu do zastosowań ogniotrwałych jest nie nadaje się do wykorzystania w produktach ściernych ze względów technicznych.

(43)

Użytkownicy z przemysłu materiałów ogniotrwałych argumentowali również, że przemysł Unii koncentruje się głównie na produkcji stopionego tlenku glinu do zastosowań ściernych, podczas gdy stopiony tlenek glinu do zastosowań ogniotrwałych odpowiada jedynie za 20-30 % produkcji unijnej. W związku z tym twierdzili oni, że Unia nie ma wystarczających zdolności produkcyjnych, aby zaspokoić zapotrzebowanie na stopiony tlenek glinu do zastosowań ogniotrwałych. Ponadto utrzymywali, że stopiony tlenek glinu do zastosowań ogniotrwałych ma tak niewielki udział w produkcji przemysłu Unii, że wyłączenie tej klasy z zakresu produktu nie miałoby negatywnego wpływu na skutki rozważanych ceł.

(44)

Komisja zauważyła, że stopiony tlenek glinu do zastosowań ściernych i stopiony tlenek glinu do zastosowań ogniotrwałych mają te same podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne. Obie klasy składają się w 90-99 % z tlenku glinu, charakteryzują się wysoką twardością, wysoką gęstością i wysoką temperaturą topnienia, a także niskim poziomem zanieczyszczeń, solidną odpornością na wstrząsy cieplne i znaczną odpornością na zużycie. Jeżeli chodzi o rozkład wielkości cząstek, Komisja zauważyła, że zróżnicowanie pod względem wielkości cząstek wynika z procesów klasyfikacji po stopieniu, takich jak przesiewanie, i nie odzwierciedla żadnej swoistej różnicy w charakterze produktu. Ponadto Komisja zwróciła uwagę, że wielkości cząstek w przypadku obu klas w znacznym stopniu się pokrywają, co umożliwia ich zamienne wykorzystywanie w odniesieniu do niektórych zastosowań. W toku dochodzenia ustalono, że użytkownicy z przemysłu materiałów ogniotrwałych, chociaż nabywali głównie tlenek glinu charakteryzujący się większym zróżnicowaniem wielkości cząstek, kupowali również tlenek glinu mniej zróżnicowany pod względem wielkości ziarna, który w wystarczającym stopniu pokrywa się z rozkładem wielkości cząstek zwykle kojarzonym ze stopionym tlenkiem glinu do zastosowań ściernych. Ponadto użytkownicy w przemyśle materiałów ściernych mogliby - z technicznego punktu widzenia i jak potwierdziło niemieckie stowarzyszenie przemysłu materiałów ściernych VDS - wykorzystywać ziarna w wielkości zwykle stosowanej w przemyśle materiałów ogniotrwałych, nawet jeśli takie wykorzystanie nie jest zgodne z normami FEPA, w szczególności w kontekście mniej wymagających zastosowań ściernych. W toku dochodzenia ustalono, że zgodność z normami FEPA nie jest obowiązkiem prawnym i nie zawsze przestrzega się tych norm we wszystkich zastosowaniach. Jeżeli chodzi o różnicę w kosztach, Komisja zauważyła, że różnice w cenach nie są uznawane za wystarczającą podstawę do wykluczenia produktu bez wyraźnych dowodów na istnienie istotnych różnic w zakresie właściwości fizycznych, chemicznych lub technicznych. Komisja uznała, że brak pełnej zamienności wszystkich klas stopionego tlenku glinu, który często wynika z poziomu kosztów ponoszonych przez użytkowników z przemysłu materiałów ogniotrwałych lub z wymogów jakościowych, jakie muszą spełnić użytkownicy z przemysłu materiałów ściernych w niektórych wysoko specjalistycznych zastosowaniach, nie podważa wniosku, że różne klasy stopionego tlenku glinu są objęte zakresem tego samego produktu. Argument ten został zatem odrzucony.

(45)

W sekcji 7 poniżej Komisja odniosła się do argumentów dotyczących produkcji stopionego tlenku glinu do zastosowań ogniotrwałych w Unii.

(46)

Niektóre strony argumentowały, że substytucyjność korundu zol-żel i stopionego tlenku glinu jest bardzo ograniczona oraz że podczas gdy stopiony tlenek glinu produkuje się z boksytu i tlenku glinu, korund zol-żel produkowany jest z boehmitu o wysokim poziomie czystości. Przedsiębiorstwo Tyrolit zauważyło, że korundu zol-żel nie produkuje się w procesie topienia, tak jak w przypadku stopionego tlenku glinu, lecz stosuje się inny proces produkcji, który obejmuje tworzenie zol-żelu poprzez dyspersję boehmitu i dodatków w zakwaszonej wodzie. Ponadto ze względu na wysoką cenę surowca - boehmitu - przedsiębiorstwo Tyrolit argumentowało, że korund zol-żel jest około dziesięciokrotnie droższy od stopionego tlenku glinu oraz że jego zastąpienie w postaci użytkowej innym rodzajem stopionego tlenku glinu, choć teoretycznie jest możliwe, miałoby znaczący wpływ na jakość powstałych w ten sposób materiałów ściernych spojonych lub nasypowych. W związku z tym niektóre strony wystąpiły z wnioskiem o wyłączenie z zakresu dochodzenia korundu zol-żel.

(47)

Komisja zauważyła, że zol-żel ma podobne podstawowe właściwości fizyczne, techniczne i chemiczne do innych rodzajów stopionego tlenku glinu. Zarówno zol-żel, jak i inne rodzaje produktów stanowiących stopiony tlenek glinu, w tym biały i brązowy stopiony tlenek glinu, składają się głównie z tlenku glinu (Al_2O3) i wykazują porównywalny poziom twardości, odporności termicznej i stabilności chemicznej, dzięki czemu nadają się do podobnych zastosowań przemysłowych. Chociaż korund zol-żel jest wytwarzany w ramach odrębnego procesu syntezy chemicznej, a nie konwencjonalnego procesu topienia, i powstaje z innego surowca, różnice w procesie produkcji i materiałach do produkcji nie są same w sobie istotne dla ustalenia, czy dany rodzaj produktu jest produktem odrębnym, jeżeli ta rozbieżność w metodyce produkcji nie wpływa w istotny sposób na właściwości funkcjonalne produktu końcowego. Podobnie różnice pod względem poziomu kosztów i cen same w sobie nie uzasadniają wniosku, że zol-żel należy uznać za inny produkt. Skoro przedsiębiorstwo Tyrolit przyznaje, że biały stopiony tlenek glinu mógłby teoretycznie zastąpić zol-żel, choć w bardziej wymagających zastosowaniach byłby mniej wydajny, świadczy to o tym, że różne rodzaje stopionego tlenku glinu mają w wystarczającym stopniu wspólne podstawowe właściwości funkcjonalne. Komisja uznała, że w przypadku większości zastosowań ściernych korund zol-żel i inne rodzaje stopionego tlenku glinu są w dużym stopniu zamienne.

(48)

W związku z tym Komisja stwierdziła, że uwagi dotyczące zakresu produktu nie uzasadniają w wystarczający sposób wyłączeń z zakresu produktu. W konsekwencji argumenty te zostały odrzucone.

(49)

W świetle wystarczających dowodów dostępnych na początku dochodzenia, które wykazują istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do ChRL, Komisja uznała za właściwe wszczęcie dochodzenia w odniesieniu do producentów eksportujących z tego kraju, uwzględniając art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(50)

W związku z tym, w celu zgromadzenia danych niezbędnych do ewentualnego zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, w zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała wszystkich producentów eksportujących w ChRL do dostarczenia informacji dotyczących czynników produkcji wykorzystywanych do produkcji stopionego tlenku glinu. 10 producentów eksportujących dostarczyło stosowne informacje.

(51)

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne do dochodzenia w odniesieniu do domniemanych znaczących zakłóceń Komisja przesłała kwestionariusz rządowi ChRL. Ponadto w pkt 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu postępowania Komisja wezwała wszystkie zainteresowane strony do przedstawienia swoich opinii, przedłożenia informacji i dostarczenia dowodów potwierdzających w odniesieniu do zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w terminie 37 dni od daty opublikowania zawiadomienia o wszczęciu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. W powyższym terminie nie otrzymano odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu od rządu ChRL i nie wpłynęły stanowiska dotyczące zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Następnie Komisja poinformowała rząd ChRL, że do ustalenia istnienia w ChRL znaczących zakłóceń wykorzysta dostępne fakty w rozumieniu art. 18 rozporządzenia podstawowego. Komisja wezwała rząd ChRL do przedstawienia uwag dotyczących stosowania art. 18. Nie otrzymano żadnych uwag.

(52)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wskazała również, że w świetle dostępnych dowodów może zaistnieć potrzeba wyboru odpowiedniego reprezentatywnego kraju na podstawie art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego w celu określenia wartości normalnej na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia.

(53)

21 stycznia 2025 r. Komisja poinformowała zainteresowane strony notą („pierwsza nota”) o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej. W nocie tej Komisja przedstawiła wykaz wszystkich czynników produkcji, takich jak surowce, energia i siła robocza, wykorzystywanych w produkcji produktu objętego dochodzeniem w ChRL. Ponadto w oparciu o kryteria wyboru niezniekształconych cen lub wartości odniesienia Komisja zidentyfikowała potencjalne reprezentatywne kraje, a mianowicie uznała Meksyk i Brazylię za odpowiedni reprezentatywny kraj. Wszystkie uwagi omówiono poniżej w sekcji 3.2.2.1.

(54)

5 marca 2025 r. drugą notą („druga nota”) Komisja poinformowała zainteresowane strony o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej, z wykorzystaniem Meksyku jako reprezentatywnego kraju. Komisja poinformowała również zainteresowane strony, że ustali koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zyski na podstawie przedsiębiorstwa ELMET, S.A. DE C.V.

(55)

Uwagi dotyczące obu not podsumowano i omówiono w sekcji 3.2.2.

(56)

Zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego „[p]odstawą obliczenia wartości normalnej są zwykle ceny uiszczone lub należne w zwykłym obrocie handlowym przez niezależnych nabywców w kraju wywozu”.

(57)

Zgodnie jednak z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „w przypadku stwierdzenia […], że ze względu na istnienie w kraju wywozu znaczących zakłóceń w rozumieniu lit. b) nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w tym kraju, wartość normalną konstruuje się wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia” oraz „[wartość normalna] obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski” („koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne” zwane są dalej również „kosztami SG & A”).

(58)

Jak wyjaśniono poniżej, w obecnym dochodzeniu Komisja stwierdziła, że w oparciu o dostępne dowody oraz ze względu na brak współpracy ze strony rządu ChRL zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego było właściwe.

(59)

W niedawno prowadzonych dochodzeniach dotyczących sektorów metalurgicznego i chemicznego w Chińskiej Republice Ludowej („ChRL”) (5) Komisja stwierdziła występowanie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(60)

W toku tych dochodzeń Komisja ustaliła, że w ChRL dochodzi do istotnej interwencji rządowej, co zakłóca proces skutecznej alokacji zasobów zgodnie z zasadami rynkowymi (6). W szczególności Komisja stwierdziła, że w sektorach metalurgicznym i chemicznym znaczna część przedsiębiorstw nadal stanowi własność rządu Chin („rząd ChRL”) w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego (7), a ponadto rząd ChRL dysponuje również możliwością ingerowania w ceny i koszty dzięki obecności przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret drugie rozporządzenia podstawowego (8). Komisja ustaliła również, że obecność i ingerencja przedstawicieli państwa na rynkach finansowych, a także w obszarze dostaw surowców i materiałów do produkcji wywołują dodatkowe zakłócenia działania rynku. Ogólnie rzecz biorąc, system planowania w ChRL istotnie powoduje, że zasoby są skoncentrowane w sektorach uznanych przez rząd ChRL za strategiczne lub z innego powodu ważne politycznie, a nie przydzielane zgodnie z mechanizmami rynkowymi (9). Ponadto Komisja stwierdziła, że przepisy chińskiego prawa upadłościowego i chińskiego prawa rzeczowego nie funkcjonują w prawidłowy sposób w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret czwarte rozporządzenia podstawowego, co prowadzi do zakłóceń wynikających w szczególności z utrzymywania niewypłacalnych przedsiębiorstw na rynku oraz z przydzielania praw użytkowania gruntów w ChRL (10). Podobnie Komisja ustaliła, że w sektorach metalurgicznym i chemicznym występują zniekształcone koszty wynagrodzeń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret piąte rozporządzenia podstawowego (11), a także zakłócenia rynków finansowych w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret szóste rozporządzenia podstawowego, w szczególności jeżeli chodzi o dostęp do kapitału dla przedsiębiorców w ChRL (12).

(61)

Podobnie jak w przypadku poprzednich dochodzeń dotyczących sektorów metalurgicznego i chemicznego w ChRL w obecnym dochodzeniu Komisja zbadała, czy ze względu na istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego właściwe było zastosowanie cen i kosztów krajowych w ChRL. Komisja uczyniła to na podstawie dowodów w aktach sprawy, w tym dowodów zawartych w skardze, a także dokumencie roboczym służb Komisji na temat znaczących zakłóceń w gospodarce Chińskiej Republiki Ludowej do celów dochodzeń w sprawie ochrony handlu (13) („sprawozdanie”), który opiera się na publicznie dostępnych źródłach. Przedmiotowa analiza obejmowała zbadanie istotnych interwencji rządowych w gospodarce ChRL w ujęciu ogólnym, a także konkretnej sytuacji na rynku w danym sektorze, do którego należy produkt objęty dochodzeniem. Komisja uzupełniła te elementy dowodowe własnymi badaniami dotyczącymi poszczególnych kryteriów istotnych dla potwierdzenia istnienia znaczących zakłóceń w ChRL stwierdzonych również w poprzednich dochodzeniach przeprowadzonych w tym względzie.

(62)

W skardze twierdzono, że ze względu na istnienie znaczących zakłóceń w Chinach w przedmiotowej sprawie nie można zastosować krajowych cen i kosztów chińskiego przemysłu metalurgicznego i chemicznego. Na poparcie swojego stanowiska skarżący odniósł się do sprawozdania, w szczególności do sekcji dotyczących sektora chemicznego (14), do wcześniejszych dochodzeń Komisji dotyczących produktów chemicznych i metalurgicznych niższego szczebla (15), a także do chińskich przepisów.

(63)

Dokładniej rzecz ujmując, w skardze wskazano, że chiński system gospodarczy opiera się na koncepcji „socjalistycznej gospodarki rynkowej”, przy czym gospodarka państwowa jest „wiodącą siłą gospodarki narodowej” (16). Chińska konstytucja i chińskie prawo rzeczowe wzmacniają niekwestionowaną i coraz większą kontrolę Komunistycznej Partii Chin („KPCh”) nad systemem gospodarczym ChRL, której zakres jest znacznie większy niż w innych krajach, w których rządy sprawują ogólną kontrolę makroekonomiczną. Państwo chińskie stosuje interwencjonistyczną politykę gospodarczą i sprawują kontrolę nad gospodarką, wykorzystując do tego różne narzędzia, takie jak planowanie przemysłowe, systemy finansowe i otoczenie regulacyjne (17). Co istotne, właściwe organy chińskie na wszystkich szczeblach władzy stosują się do systemu planów i w związku z tym wykorzystują przyznane im uprawnienia, skłaniając tym samym podmioty gospodarcze do przestrzegania określonych w nich priorytetów (18).

(64)

Rynek chemiczny, a w szczególności sektor tlenku glinu, jest przedmiotem znacznej ingerencji ze strony rządu ChRL, jak szczegółowo opisano w sprawozdaniu. Państwo sprawuje ponadto kontrolę za pośrednictwem różnych dokumentów dotyczących planowania i dokumentów regulacyjnych, a także doraźnych interwencji politycznych, ukierunkowanych na sektor chemiczny i umożliwiających państwu realizację jego wizji i wprowadzanie niezbędnych zmian (19). Tlenek glinu, który stanowi surowiec służący do produkcji stopionego tlenku glinu, wskazano w planach takich jak 14. plan pięcioletni gminy Chongqing dotyczący wysokiej jakości rozwoju przemysłu wytwórczego („plan gminy Chongqing”), którego celem jest usprawnienie projektów dotyczących tlenku glinu i budowa lokalnego systemu dostaw (20).

(65)

Odnosząc się ponownie do sprawozdania, w skardze zwrócono uwagę, że rynek jest w znacznej mierze obsługiwany przez przedsiębiorstwa będące własnością władz kraju wywozu lub będące pod kontrolą lub politycznym nadzorem tych władz lub też działające zgodnie ze wskazówkami tych władz. Władze państwowe nie tylko aktywnie opracowują ogólne strategie gospodarcze dla poszczególnych przedsiębiorstw państwowych i nadzorują ich wdrażanie, ale również roszczą sobie prawa do brania udziału w procesie podejmowania decyzji operacyjnych przez przedsiębiorstwa państwowe. Odbywa się to zazwyczaj poprzez rotację kadr między organami rządowymi a przedsiębiorstwami państwowymi, poprzez powoływanie członków partii do organów wykonawczych przedsiębiorstw państwowych i poprzez tworzenie komórek partyjnych w przedsiębiorstwach, a także poprzez kształtowanie struktury korporacyjnej sektora przedsiębiorstw państwowych. W zamian przedsiębiorstwa państwowe czerpią szereg korzyści ekonomicznych, w szczególności w postaci ochrony przed konkurencją i preferencyjnego dostępu do odpowiednich materiałów do produkcji, w tym finansowania. Ze względu na wysoki poziom interwencji rządowej w przemyśle chemicznym i wysoki udział przedsiębiorstw państwowych w tym sektorze w stosunku do ogólnej produkcji nawet prywatni producenci produktu objętego dochodzeniem nie mogą prowadzić działalności na warunkach rynkowych. W sektorze chemicznym zarówno przedsiębiorstwa publiczne, jak i prywatne są prawdopodobnie objęte nadzorem politycznym i otrzymują wytyczne polityczne od rządu ChRL.

(66)

Obecność przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach umożliwia ingerowanie w ceny lub koszty. W związku z powyższym w skardze odniesiono się do sprawozdania, podkreślając, że choć prawo do powoływania i odwoływania kluczowych członków kierownictwa przedsiębiorstw państwowych przez właściwe organy państwowe (przewidziane w ustawodawstwie chińskim) można uznać za przejaw korzystania przez te organy z przysługujących im praw własności, komórki KPCh tworzone zarówno w przedsiębiorstwach państwowych, jak i w przedsiębiorstwach prywatnych stanowią kolejny kanał umożliwiający państwu ingerowanie w proces podejmowania decyzji biznesowych. Od co najmniej 2016 r. KPCh zaczęła rościć sobie prawo do ściślejszego kontrolowania procesu podejmowania decyzji biznesowych w przedsiębiorstwach państwowych, aby realizować cele rządowe. Napływające informacje sugerują również, że KPCh wywiera presję na przedsiębiorstwa prywatne, nakłaniając je do kierowania się „patriotyzmem” i postępowania zgodnie z polityką partii. Ponadto obecność i ingerencja przedstawicieli państwa na rynkach finansowych, a także w obszarze dostaw surowców i materiałów do produkcji wywołują dalsze zakłócenia działania rynku.

(67)

Co więcej, polityka publiczna lub działania publiczne w Chinach faworyzują dostawców krajowych lub w inny sposób wpływają na działanie sił rynkowych. Odpowiednie plany istnieją na wszystkich szczeblach administracji rządowej i obejmują praktycznie wszystkie sektory gospodarki, w szczególności te, które uważane są za „strategiczne”. Organy na każdym szczeblu administracji monitorują wdrażanie takich planów. System planowania gospodarczego w Chinach prowadzi zatem do kierowania zasobów do gałęzi przemysłu uznanych przez rząd za strategiczne lub ważne politycznie, w tym do przemysłu chemicznego, co wpływa na gałęzie przemysłu niższego szczebla, w tym na sektor produkcji stopionego tlenku glinu.

(68)

Przepisy prawa upadłościowego, prawa spółek lub prawa rzeczowego nie istnieją, są stosowane w sposób dyskryminujący lub nieodpowiednio egzekwowane. Chociaż chińskie prawo upadłościowe formalnie opiera się na zasadach podobnych do tych, które stosuje się w analogicznych przepisach obowiązujących w innych państwach, chiński system charakteryzuje się systematycznym niedostatecznie rygorystycznym egzekwowaniem przepisów. Organy państwowe pełnią istotną i aktywną rolę w postępowaniach upadłościowych, często wywierając bezpośredni wpływ na ich rezultat (21). Ponadto w Chinach wszystkie grunty są własnością państwa chińskiego, a ich przydział stanowi wyłączną prerogatywę państwa. W związku z tym chińskie prawo upadłościowe i prawo rzeczowe powodują zakłócenia, ponieważ prowadzą do utrzymywania niewypłacalnych przedsiębiorstw i nie zapewniają przydziału gruntów na warunkach rynkowych.

(69)

Koszty wynagrodzeń w Chinach są również zniekształcone, ponieważ Chiny nie ratyfikowały szeregu podstawowych konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy, w szczególności konwencji dotyczących wolności zrzeszania się i rokowań zbiorowych. Ponadto system rejestracji gospodarstw domowych, który ogranicza możliwość korzystania z pełnego spektrum usług w zakresie zabezpieczenia społecznego oraz innych świadczeń do mieszkańców danego obszaru administracyjnego, zmniejsza mobilność chińskiej siły roboczej.

(70)

Dostęp do finansowania uzyskuje się dzięki instytucjom, które wdrażają cele polityki publicznej lub działają w sposób zależny od państwa. Chiński system finansowy charakteryzuje się silną pozycją banków będących własnością państwa, które pozostają powiązane z państwem nie tylko poprzez własność, ale również poprzez osobiste relacje, i podobnie do niefinansowych przedsiębiorstw państwowych regularnie wdrażają politykę publiczną wyznaczoną przez rząd. Co więcej, koszty finansowania zewnętrznego były sztucznie utrzymywane na niskim poziomie w celu stymulowania wzrostu inwestycji. Chociaż w październiku 2015 r. osiągnięto liberalizację nominalnych stóp procentowych, sygnały cenowe nadal nie są wynikiem działania sił rynkowych, ale wpływają na nie zakłócenia powodowane przez działanie rządu. Zasadniczo, pomimo kroków podjętych w celu liberalizacji rynku, w systemie kredytów dla przedsiębiorstw w Chinach występują poważne problemy systemowe i zakłócenia wynikające z utrzymującej się dominującej roli państwa na rynkach kapitałowych.

(71)

Ponadto zakłócenia na rynku chińskim mają charakter systematyczny. Jeśli chodzi o produkcję stopionego tlenku glinu, szczególne znaczenie ma zaangażowanie rządu w sektorze energetycznym. Ze względu na wysokie temperatury wymagane do produkcji stopionego tlenku glinu (ponad 2 000 °C) produkcja jest bardzo energochłonna. Ponadto rynek energii elektrycznej w Chinach charakteryzuje się silnym udziałem przedsiębiorstw państwowych na różnych etapach łańcucha dostaw. Rząd ChRL jest również mocno zaangażowany w szczególności w ustalanie cen energii, w tym przyznawanie preferencyjnych cen energii elektrycznej niektórym gałęziom przemysłu na szczeblu prowincji.

(72)

Podsumowując, w skardze przyjęto stanowisko, że ceny lub koszty nie wynikają z działania mechanizmów wolnorynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Na tej podstawie, zgodnie ze skargą, w celu ustalenia wartości normalnej w tym przypadku nie jest właściwe wykorzystanie cen i kosztów krajowych.

(73)

Rząd ChRL nie przedstawił uwag ani dowodów potwierdzających lub obalających dowody załączone do akt sprawy, w tym sprawozdanie i dodatkowe dowody przedstawione przez skarżącego, co do istnienia znaczących zakłóceń lub zasadności zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w przedmiotowej sprawie.

(74)

W związku z tym, badając w obecnym dochodzeniu, czy ze względu na istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego właściwe było zastosowanie cen i kosztów krajowych w ChRL, Komisja uczyniła to na podstawie dowodów dostępnych w aktach sprawy, w tym dowodów zawartych w skardze, a także w sprawozdaniu. Komisja uzupełniła te elementy dowodowe własnymi badaniami dotyczącymi poszczególnych kryteriów istotnych dla potwierdzenia istnienia znaczących zakłóceń w ChRL, stwierdzonych również w swoich poprzednich dochodzeniach w tym względzie.

(75)

W sektorze produktu objętego dochodzeniem znaczna część przedsiębiorstw nadal stanowi własność rządu ChRL, podlega jego kontroli lub politycznemu nadzorowi lub działa zgodnie z jego wskazówkami w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego. Przedsiębiorstwa będące własnością państwa, przedsiębiorstwa kontrolowane przez państwo lub przedsiębiorstwa działające pod nadzorem politycznym państwa lub zgodnie z jego wytycznymi stanowią istotną część gospodarki Chin. Rząd ChRL i KPCh utrzymują struktury, które zapewniają im możliwość wywierania stałego wpływu na przedsiębiorstwa, w szczególności na przedsiębiorstwa państwowe (22). Interwencje KPCh w proces podejmowania decyzji operacyjnych stały się jednak normą nie tylko w przedsiębiorstwach państwowych, ale również w przedsiębiorstwach prywatnych (23), a KPCh rości sobie prawo do kierowania praktycznie każdym aspektem krajowej gospodarki.

(76)

W toku dochodzenia ustalono że sektor produktu objętego dochodzeniem jest obsługiwany zarówno przez przedsiębiorstwa państwowe, jak i prywatne (24). Na przykład Chinalco, przedsiębiorstwo państwowe w ramach SASAC (25), oraz China Henan International Cooperation Group Co. Ltd. (26), przedsiębiorstwo państwowe będące własnością rządu prowincji Henan, należą do największych dostawców boksytu (27), który jest istotnym materiałem wykorzystywanym do produkcji stopionego tlenku glinu. Co więcej, chociaż kilku producentów to przedsiębiorstwa prywatne, na przykład Zhengzhou Yufa Abrasives Co. Ltd. (jednostka zależna grupy Zhengzhou Yufa) (28) oraz Saite (29), jednostka zależna grupy Bosai, również oni działają pod nadzorem władz chińskich i zgodnie z ich wskazówkami (zob. motywy 85 i 86).

(77)

Ponadto rząd ChRL opracowuje wytyczne dla przedsiębiorstw również przez wyznaczanie celów szczegółowych oraz polityk dla sektorów metalurgicznego i chemicznego, do których przestrzegania zobowiązani są wszyscy uczestnicy z branży, niezależnie od ich prywatnego lub publicznego charakteru.

(78)

Na przykład w standardowych warunkach mających zastosowanie do przemysłu aluminiowego („warunki standardowe”) (30), wydanych przez Ministerstwo Przemysłu i Technologii Informacyjnej („MIIT”) w 2020 r., określono ogólne ramy funkcjonowania przemysłu aluminiowego na szczeblu centralnym. Oficjalnie warunki standardowe mają na celu: „[w]spieranie reformy strukturalnej przemysłu aluminiowego po stronie podaży, wspieranie rozwoju technologicznego przemysłu i promowanie wysokiej jakości rozwoju przemysłu” oraz zapewnienie, aby: „[w]ydobycie boksytu, produkcja tlenku glinu, aluminium elektrolitycznego i aluminium wtórnego były zgodne z krajową i lokalną polityką przemysłową, planami dotyczącymi zasobów mineralnych, przepisami, regulacjami i polityką w zakresie ochrony środowiska i oszczędzania energii, przepisami, regulacjami i polityką w zakresie górnictwa, przepisami, regulacjami i polityką w zakresie bezpieczeństwa produkcji, planami rozwoju przemysłu i innymi wymogami” (31).

(79)

Ponadto tlenek glinu został uwzględniony w katalogu promowanych gałęzi przemysłu w regionach zachodnich z 2025 r. (32)

(80)

Niedawno rząd ChRL opublikował plan wdrażania wysokiej jakości rozwoju przemysłu aluminiowego (33) („plan dotyczący aluminium”), w którym stwierdził, że: „[a]by promować wysokiej jakości rozwój przemysłu aluminiowego, lepiej wspierać kluczowe łańcuchy produkcyjne, […] opracowaliśmy niniejszy plan na lata 2025-2027 […]. Kierując się przemyśleniami Xi Jinpinga na temat socjalizmu o chińskiej specyfice w nowej erze, musimy w pełni wdrożyć zasady przewodnie 20. Kongresu Narodowego [KPCh] oraz drugiej i trzeciej sesji plenarnej 20. Komitetu Centralnego KPCh, a także działać zgodnie z decyzjami podjętymi na posiedzeniu krajowym w sprawie promowania nowego uprzemysłowienia. […] Będziemy dążyć do znacznego zwiększenia odporności i poziomu bezpieczeństwa łańcuchów przemysłowych i łańcuchów dostaw do 2027 r. oraz ogólnej sytuacji, w której łańcuch przemysłowy będzie zajmował wiodącą pozycję na świecie. Zdolności w zakresie bezpieczeństwa zasobów glinu ulegną znacznej poprawie, a celem będzie zwiększenie krajowych zasobów boksytu o 3-5 % oraz osiągnięcie rocznej produkcji aluminium pochodzącego z recyklingu na poziomie ponad 15 mln ton. Struktura przemysłowa zostanie zoptymalizowana, a klastry przemysłu przetwórstwa aluminium - ulepszone”.

(81)

W 14. planie pięcioletnim prowincji Szantung dotyczącym rozwoju przemysłu aluminiowego (34) („plan prowincji Szantung”) wymieniono następujące cele: „[d]o 2025 r. moce produkcyjne elektrolitycznego aluminium i tlenku glinu zostaną objęte kontrolą […]. Prowincja przekształci się w główny klaster przemysłowy aluminium o znaczącym wpływie krajowym i zagranicznym” (35).

(82)

We wrześniu 2022 r. Stały Komitet Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych Regionu Autonomicznego Guangxi Zhuang wydał decyzję w sprawie promowania wysokiej jakości rozwoju przemysłu aluminiowego (36) („decyzja w sprawie Guangxi”) i określił cele dotyczące wspierania wiodących przedsiębiorstw i kierowania ścieżką rozwoju przedsiębiorstw państwowych w prowincji: „[u]trzymanie i wprowadzenie grupy wiodących przedsiębiorstw o podstawowej konkurencyjności. Ustanowienie systemu »lidera łańcucha przemysłowego« w przemyśle aluminiowym, obejmującego wiodące przedsiębiorstwa w łańcuchach przemysłowych tlenku glinu i aluminium elektrolitycznego, w celu wdrożenia kompleksowej oceny efektywności energetycznej i zachęt obejmujących cały przemysł […]. Poprawa jakości i efektywności rozwoju przedsiębiorstw państwowych z branży aluminium, wspieranie Guangxi Investment Group i innych przedsiębiorstw państwowych w celu optymalizacji i zintegrowania ich wewnętrznej działalności w sektorze aluminium; przyjęcie i wykorzystanie kapitału w celu wdrożenia łańcucha przemysłu aluminiowego we wszystkich prowincjach i krajach w drodze połączeń i przejęć, za pomocą udziałów o określonym prawie do dywidendy lub udziałów większościowych lub innych metod, tak aby wdrożyć skoordynowany rozwój całego łańcucha przemysłowego i zbudować wiodące przedsiębiorstwa w przemyśle aluminiowym wywierające wpływ na szczeblu krajowym i charakteryzujące się międzynarodową konkurencyjnością” (37).

(83)

Kontrolę rządu i nadzór nad polityką można również zaobserwować na poziomie odpowiednich stowarzyszeń branżowych. W istocie chińskie stowarzyszenia branżowe mają zagwarantować wdrażanie przez przemysł polityki rządu ChRL. Obowiązek ten znajduje potwierdzenie w ścisłej współpracy z władzami państwa w toku działalności tych stowarzyszeń, czego odzwierciedleniem są ich statuty.

(84)

Na przykład Chińskie Stowarzyszenie Przemysłu Produkcji Metali Nieżelaznych (38) („CNFA”) stwierdza w art. 3 swojego statutu, że organizacja ta „[p]odlega ogólnemu kierownictwu [KPCh], ustanawia organizację [KPCh], prowadzi działalność partyjną i zapewnia niezbędne warunki dla działalności organizacji partyjnej” i „przyjmuje profesjonalne doradztwo, nadzór i zarządzanie ze strony podmiotów odpowiedzialnych za rejestrację i zarządzanie, podmiotów odpowiedzialnych za budowanie partii, a także odpowiednich departamentów administracji odpowiedzialnych za zarządzanie przemysłem” (39). Zgodnie z art. 6 statutu stowarzyszenia jego działalność obejmuje między innymi: „[z]godnie z ogólną polityką i ogólnym zadaniem polegającym na ustanowieniu socjalistycznego systemu gospodarki rynkowej, przedstawionym przez Partię i państwo, oraz w świetle rzeczywistej sytuacji przemysłu, aktywne przedstawianie sugestii i opinii dotyczących rozwoju przemysłu, polityki przemysłowej, przepisów ustawowych i wykonawczych” (40). Ponadto warunki kwalifikujące do bycia przedstawicielem stowarzyszenia obejmują uznawanie przywództwa Komunistycznej Partii Chin, wspieranie socjalizmu o chińskiej specyfice, zdecydowane wdrażanie wytycznych, zasad i polityki partii oraz charakteryzowanie się dobrymi cechami politycznymi (41).

(85)

Niektórzy dostawcy boksytu, na przykład Chinalco, są członkami CNFA.

(86)

Podobnie Stowarzyszenie Chińskiego Przemysłu Materiałów Ogniotrwałych (42) („ACRI”) stwierdza w art. 3 swojego statutu, że organizacja ta „[p]odlega ogólnemu kierownictwu [CCP], ustanawia organizację [KPCh], prowadzi działalność partyjną i zapewnia niezbędne warunki dla działalności organizacji partyjnej” oraz „przyjmuje profesjonalne doradztwo, nadzór i zarządzanie ze strony Ministerstwa Spraw Cywilnych”. Ponadto w działalności partyjnej stowarzyszenie „przyjmuje jednolite wytyczne departamentu pracy społeczeństwa Komitetu Centralnego KPCh” (43).

(87)

Do ACRI należą grupa Bosai oraz grupa Zhengzhou Yufa (44).

(88)

Ponadto statut Chińskiego Stowarzyszenia Przemysłu Narzędzi Maszynowych Niższego Szczebla (45) („CMTBA”), które posiada jednak oddział zajmujący się konkretnie materiałami ściernymi, zawiera identyczny art. 3 (46), w którym stowarzyszenie deklaruje zgodność z przywództwem KPCh oraz akceptację nadzoru i zarządzania przez Ministerstwo Spraw Cywilnych i Komitet Partii Komisji ds. Nadzoru i Administracji nad Aktywami Państwowymi w odniesieniu do działalności CMTBA w zakresie działań związanych z budowaniem partii (47).

(89)

Jeśli chodzi o możliwość ingerowania przez rząd ChRL w ceny i koszty poprzez obecność przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret drugie rozporządzenia podstawowego, komórki KPCh w przedsiębiorstwach - zarówno państwowych, jak i prywatnych - stanowią ważny kanał, za pośrednictwem którego państwo może ingerować w decyzje gospodarcze. Komisja ustaliła w toku dochodzenia występowanie osobistych powiązań między producentami produktu objętego dochodzeniem a KPCh, takich jak obecność członków KPCh wśród kadry kierowniczej najwyższego szczebla lub członków zarządu szeregu przedsiębiorstw produkujących produkt objęty dochodzeniem.

(90)

Na przykład prezes Chinalco oraz członek zarządu i dyrektor generalny Chinalco to odpowiednio sekretarz partii i zastępca sekretarza partii w organizacji partyjnej Chinalco. Oprócz tego w 2024 r. wszystkie jednostki Grupy Chinalco uruchomiły Studium Dyscypliny Partyjnej i Edukacji: „[n]a spotkaniu wdrożeniowym Studium Dyscypliny Partyjnej i Edukacji Grupy Chinalco podkreślono, że organizacje partyjne na wszystkich szczeblach powinny wzmocnić połączenie nauki i zastosowania, połączyć Studium Dyscypliny Partyjnej i Edukacji z wdrożeniem rocznego systemu wdrażania planowania strategicznego Grupy Chinalco »4 + 4 + N + roczne kluczowe projekty«, i dążyć do realizacji rocznych celów i zadań, a także skutecznie przekształcać wyniki nauki w niewyczerpaną siłę napędową przyspieszającą budowę doskonałego przedsiębiorstwa z branży aluminium światowej klasy z silną kompleksową przewagą konkurencyjną oraz zapewniać silne gwarancje polityczne dla dążenia do otwarcia nowego rozdziału modernizacji Chinalco” (48).

(91)

Ingerencji partii podlegają również prywatne przedsiębiorstwa działające w sektorze tlenku glinu. Na przykład przewodniczący grupy Bosai jest również „przewodniczącym Ludowej Politycznej Konferencji Konsultacyjnej Okręgu Nachuan w Chongqing” i zdobył honorowy tytuł „socjalistycznego budowniczego Chin o wybitnych cechach” (49). Co więcej, zastępca dyrektora generalnego grupy pełni również funkcję sekretarza komitetu partii tej grupy i uczestniczył w spotkaniu z „Gminnym Komitetem Grupy Propagandowej Partii [w gminie Chongqing] w celu zbadania i wdrożenia ducha trzeciej sesji plenarnej 20. komitetu centralnego KPCh” (50).

(92)

Ponadto w sektorze produktu objętego dochodzeniem prowadzona jest polityka faworyzująca producentów krajowych lub w inny sposób wpływająca na rynek w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret trzecie rozporządzenia podstawowego.

(93)

Rząd ChRL nadal uznaje przemysł metalurgiczny za jedną z kluczowych gałęzi gospodarki (51). Znajduje to potwierdzenie w licznych planach, dyrektywach i innych dokumentach dotyczących tlenku glinu, wydawanych na szczeblu krajowym, prowincjonalnym i gminnym, które zostały szczegółowo udokumentowane w poprzednich dochodzeniach Komisji dotyczących tego sektora (52), a także w sprawozdaniu (53).

(94)

Na przykład na szczeblu krajowym 14. plan pięcioletni na rzecz rozwoju sektora surowców (54) („plan na rzecz surowców”) zawiera przepisy „zachęcające obszary przybrzeżne do uporządkowanego rozmieszczenia projektów dotyczących tlenku glinu i innych projektów z wykorzystaniem zasobów zagranicznych”. W planie wzywa się ponadto do kontroli zdolności produkcyjnych w sektorze aluminium w ujęciu ogólnym, w tym w sektorze tlenku glinu: „[ś]cisła kontrola nowo zwiększonej mocy produkcyjnej. […] Zapobieganie niekontrolowanemu rozwojowi […] i tlenku glinu”.

(95)

Ponadto w planie dotyczącym aluminium stwierdzono, że rząd ChRL „będzie dążyć do znacznego zwiększenia odporności i poziomu bezpieczeństwa łańcucha przemysłowego i łańcucha dostaw do 2027 r. oraz dopilnuje, aby osiągnięto wiodący w skali światowej poziom rozwoju łańcucha przemysłowego. Zdolności w zakresie bezpieczeństwa zasobów glinu ulegną znacznej poprawie, a celem będzie zwiększenie krajowych zasobów boksytu o 3-5 %”. Poza koncentracją na boksycie jako materiale do produkcji rząd ChRL zamierza również „tworzyć w stabilny i rozważny sposób projekty dotyczące tlenku glinu. Zwiększymy znaczenie naukowego planowania projektów dotyczących tlenku glinu […] z wykorzystaniem boksytu jako surowca […]. Nowe projekty będą realizowane w sposób ostrożny. Nowo zmodyfikowane lub rozszerzone projekty dotyczące tlenku glinu muszą być ściśle zgodne z odpowiednimi politykami dotyczącymi przemysłu […]” (55).

(96)

Jak wynika z powyższych dokumentów, sektor tlenku glinu jest ściśle monitorowany i kierowany przez rząd centralny; sektor ten, w tym cały łańcuch sektora stopionego tlenku glinu, w dużej mierze kształtują również interwencje rządowe, a nie siły rynkowe.

(97)

Na szczeblu lokalnym zakres ingerencji Chin w sektor tlenku glinu jest bardziej widoczny. Jednym z takich przykładów jest plan prowincji Szantung, w którym oprócz celów opisanych w motywie 81 określono środki wsparcia dla lokalnych przedsiębiorstw z sektora aluminium: „[z]większenie wsparcia politycznego i regulacyjnego. Aktywne wdrażanie różnych polityk wsparcia na szczeblu krajowym i na szczeblu prowincji, udzielanie wsparcia na rzecz kwalifikujących się klastrów przemysłowych, kluczowych produktów i kluczowych technologii. Wspieranie przedsiębiorstw realizujące duże projekty krajowe i regionalne (56)”.

(98)

W prowincji Yunnan plan działania na rzecz przekształcenia całego łańcucha przemysłu metali nieżelaznych i nowych materiałów z nowymi przewagami na lata 2021-2023 (57) („plan prowincji Yunnan”) ma na celu „[r]ozwój inteligentnej produkcji: […] promowanie przekształcenia metod produkcji w metody inteligentne, elastyczne i udoskonalone oraz przeprowadzanie pilotażowych demonstracji inteligentnej produkcji w przemyśle metali nieżelaznych. W obszarze wydobycia […] boksytu […] będziemy promować kompletny zestaw inteligentnych systemów technologii górniczych opartych na współpracy […] oraz budować cyfrowe kopalnie w oparciu o wiodące przedsiębiorstwa kluczowe w przemyśle i przeprowadzać demonstracje przemysłowe. […] wspieranie przedsiębiorstw w celu poprawy ich poziomu inteligencji w zakresie optymalizacji procesów […] i bezpiecznej produkcji oraz zwiększenia ich zdolności do szybkiego i taniego zaspokajania potrzeb użytkowników” (58).

(99)

Plan prowincji Yunnan obejmuje również działania mające na celu obniżenie kosztów operacyjnych sektora tlenku glinu za pomocą preferencyjnej polityki podatkowej: „[w]drożenie preferencyjnej polityki podatkowej na rzecz rozwoju regionu zachodniego oraz należyte prowadzenie dochodzeń i rejestracja odpowiednich przedsiębiorstw z […] sektora zielonego aluminium i przemysłu głębokiego przetwarzania metali nieżelaznych wymienionych w katalogu promowanych gałęzi przemysłu w regionach zachodnich; zapewnienie dobrowolnych porad i usług, aby pomóc przedsiębiorstwom zmniejszyć obciążenie podatkowe” (59).

(100)

Jak już wskazano w motywie 82, w decyzji w sprawie Guangxi określono szereg celów dotyczących rozwoju przemysłu aluminiowego w prowincji. Ponadto w decyzji tej nakazuje się, co następuje: „[w]łaściwe departamenty regionu autonomicznego, takie jak departament rozwoju i reform, przemysłu i technologii informacyjnych oraz ekologii i środowiska, ukierunkowują i wspierają przedsiębiorstwa z sektora tlenku glinu i aluminium elektrolitycznego w wykorzystywaniu nowych procesów, nowych technologii oraz zielonych i niskoemisyjnych technologii w celu przeprowadzenia energooszczędnej transformacji […]” (60).

(101)

W prowincji Henan przedsiębiorstwa China Henan International Cooperation Group Co., Ltd. i Sanmenxia Municipality State-owned Assets Operation and Management Co., Ltd. podpisały umowę o współpracy biznesowej w zakresie międzynarodowego handlu boksytem. Zgodnie z umową „w przyszłości komitet partyjny gminy Sanmenxia i władze gminy włączą nowe materiały na bazie aluminium do jednego z 12 kluczowych łańcuchów przemysłowych, na których skupi się miasto. China Henan International Cooperation Group Co., Ltd., jako przedsiębiorstwo platformowe o istotnym znaczeniu dla otwarcia i współpracy w prowincji, przyczynia się do osiągnięcia kluczowych strategii prowincji i gwarantuje ich realizację […]. Jako gminne przedsiębiorstwo państwowe Sanmenxia State Assets Operation and Management Co., Ltd. […] dąży do promowania nowej wysokiej jakości wydajności, od wielu lat jest głęboko zaangażowane w sektor aluminium, dąży do osiągnięcia nowych przełomów w rozwoju łańcucha przemysłowego opartego na aluminium oraz aktywnie bada nowe ścieżki innowacji i rozwoju. Współpraca obu stron w zakresie międzynarodowego handlu boksytem jest nie tylko ważnym środkiem realizacji strategii krajowej, rozszerzenia obszaru zagranicznej współpracy gospodarczej i promowania wysokiej jakości rozwoju lokalnej gospodarki, ale także energiczną praktyką pogłębiania reform i innowacyjnego rozwoju przedsiębiorstw państwowych w mieście, co ma ogromne znaczenie i daleko idące skutki dla rozwiązania problemu ograniczonych lokalnych dostaw boksytu, z którymi boryka się miasto, oraz rozwoju przemysłu aluminiowego obecnie i w przyszłości” (61).

(102)

Na szczeblu lokalnym w 2021 r. przedstawiciele strefy zaawansowanych technologii Fuling (okręg Fuling znajduje się na obszarze gminy Chongqing) oświadczyli, że „wydali 185 mln RMB na innowacje naukowe i technologiczne, czyli o 10,9 punktu procentowego więcej niż stopa wzrostu wydatków z ogólnego budżetu publicznego w całym regionie” i dodali, że „dzięki budowie platform i wsparciu politycznemu strefa służy skutecznej promocji aglomeracji innowacyjnych elementów w łańcuchu przemysłu nowych materiałów, a wiele innowacyjnych osiągnięć wypełnia lukę krajową. Na przykład […] roczna produkcja brązowego stopionego tlenku glinu przez zlokalizowane w Fuling [Chongqing] przedsiębiorstwo Saite przekroczyła 200 000 ton, dzięki czemu stało się ono największym na świecie przedsiębiorstwem produkującym monomer brązowego stopionego tlenku glinu. Do końca 2021 r. w okręgu Fuling działalność prowadziło 98 prywatnych przedsiębiorstw z sektora zaawansowanych technologii” (62).

(103)

Ponadto niektórych producentów stopionego tlenku glinu wspierają również banki będące własnością państwa, jak np. oddział Chińskiego Banku Eksportowo-Importowego w gminie Chongqing, który „wprowadził szereg środków mających pomóc gminie Chongqing uczynić wszystko, co możliwe, aby ustabilizować podstawowy rynek handlu zagranicznego i inwestycji zagranicznych oraz promować nowy rozwój otwartej gospodarki w gminie Chongqing […], a także zwiększyć wsparcie finansowe handlu, [...] świadczył usługi rozrachunku oraz […] zapewniał akredytywę i finansowanie handlu wielu przedsiębiorstwom zorientowanym na produkcję i handel, takim jak Saite Corundum [w gminie Chongqing] i Chongqing International Trade” (63). Podsumowując, rząd ChRL dysponuje środkami umożliwiającymi skłanianie podmiotów gospodarczych do przestrzegania celów polityki publicznej polegających na wspieraniu promowanych gałęzi przemysłu, w tym produkcji głównych materiałów wykorzystywanych do wytwarzania produktu objętego dochodzeniem. Środki te zaburzają swobodne funkcjonowanie mechanizmów rynkowych.

(104)

Obecne dochodzenie nie przyniosło żadnych dowodów wskazujących, że dyskryminacyjne stosowanie lub nieodpowiednie egzekwowanie przepisów prawa upadłościowego i prawa rzeczowego w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret czwarte rozporządzenia podstawowego w sektorze tlenku glinu nie miałoby wpływu na producentów produktu objętego dochodzeniem.

(105)

Na produkt objęty dochodzeniem wpływ mają również zniekształcone koszty wynagrodzeń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret piąte rozporządzenia podstawowego, o czym również mowa powyżej w motywie 60. Zniekształcenia te mają zarówno bezpośredni (przy wytwarzaniu produktu objętego dochodzeniem lub głównych materiałów do jego produkcji), jak i pośredni (przy dostępie do materiałów do produkcji od przedsiębiorstw podlegających temu samemu systemowi pracy w ChRL) wpływ na sektor.

(106)

Ponadto w toku obecnego dochodzenia nie przedstawiono żadnych dowodów wskazujących, że sektor produktu objętego dochodzeniem nie pozostaje pod wpływem interwencji rządowej w system finansowy w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret szóste rozporządzenia podstawowego, o czym mowa również w motywie 60. Nawet na szczeblu politycznym rząd głęboko reguluje środki finansowe. Na przykład w planie na rzecz surowców przewidziano, że „[i]stniejące kanały finansowania będą w pełni wykorzystywane do wspierania dużych projektów zaangażowanych w plan. [Rząd ChRL] pogłębi współpracę przemysłowo-finansową i wykorzysta rolę krajowych platform współpracy przemysłowo-finansowej w celu zapewnienia silnego wsparcia dla projektów zgodnych z planem za pomocą usług finansowych i inwestycji kapitałowych” (64).

(107)

Dlatego istotna interwencja rządowa w system finansowy prowadzi do wywierania poważnego wpływu na warunki rynkowe na wszystkich poziomach.

(108)

Komisja przypomina również, że wytwarzanie produktu objętego dochodzeniem wymaga szeregu materiałów do produkcji. W przypadku gdy producenci produktu objętego dochodzeniem kupują/zamawiają te materiały do produkcji, ceny, jakie płacą (i które są rejestrowane jako ich koszty), są wyraźnie narażone na te same wspomniane wcześniej zakłócenia systemowe. Na przykład dostawcy materiałów do produkcji zatrudniają siłę roboczą, która podlega zakłóceniom. Mogą oni zaciągać pożyczki, które podlegają zakłóceniom w sektorze finansowym lub w zakresie alokacji kapitału. Oprócz tego podlegają systemowi planowania, który ma zastosowanie na wszystkich szczeblach administracji i we wszystkich sektorach.

(109)

W rezultacie nie tylko ceny sprzedaży krajowej produktu objętego dochodzeniem nie są odpowiednie do wykorzystania w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, ale także wszystkie koszty materiałów do produkcji (w tym surowców, energii, gruntów, finansowania, pracy itp.) są zniekształcone, ponieważ na ich ceny wywiera wpływ istotna interwencja rządowa, jak opisano w częściach I i II sprawozdania. Interwencje rządowe opisane w odniesieniu do alokacji kapitału, gruntów, pracy, energii i surowców występują istotnie w całej ChRL. Oznacza to na przykład, że materiały do produkcji, które produkowano w ChRL, na skutek połączenia szeregu czynników produkcji są narażone na znaczące zakłócenia. To samo dotyczy materiałów do produkcji materiałów do produkcji i tak dalej.

(110)

Podsumowując, z dostępnych dowodów wynika, że ceny i koszty produktu objętego dochodzeniem, w tym koszty surowców, energii i pracy, nie wynikają z działania mechanizmów rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, na co wskazuje rzeczywisty lub potencjalny wpływ co najmniej jednego istotnego elementu spośród elementów w nim wymienionych. Na tej podstawie i wobec braku jakiejkolwiek współpracy ze strony rządu ChRL Komisja stwierdziła, że w celu ustalenia wartości normalnej w tym przypadku nie jest właściwe wykorzystanie cen i kosztów krajowych. W związku z tym Komisja przystąpiła do konstruowania wartości normalnej wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia, czyli, w tym przypadku, na podstawie odpowiednich kosztów produkcji i sprzedaży w odpowiednim reprezentatywnym kraju, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, jak opisano w następnej sekcji.

(111)

W dniu 31 stycznia 2025 r. przedsiębiorstwa Runbao i Saite przedstawiły szereg uwag w odpowiedzi na pierwszą notę, m.in. w odniesieniu do zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(112)

Po pierwsze, przedsiębiorstwa Runbao i Saite przyjęły stanowisko, że art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego nie ma zastosowania, ponieważ chiński przemysł stopionego tlenku glinu działa w warunkach ukierunkowanych na rynek. W tym względzie przedsiębiorstwa Runbao i Saite argumentowały również, że Komisja powinna zaakceptować ceny i koszty krajowe zgłoszone przez oba przedsiębiorstwa, ponieważ stanowią one przedsiębiorstwa prywatne.

(113)

Argument ten nie mógł zostać przyjęty. Jak opisano szczegółowo w motywach 74 i 110 powyżej, na sektor produktu objętego dochodzeniem wpływają liczne znaczące zakłócenia w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Chociaż zakłócenia te przyjmują różne formy, a obecność przedsiębiorstw państwowych w przedmiotowym sektorze wskazuje na istnienie znaczących zakłóceń, interwencja rządu mająca wpływ na mechanizmy rynkowe nie ogranicza się do podmiotów gospodarczych będących własnością państwa, ale obejmuje również przedsiębiorstwa prywatne (zob. w szczególności motyw 91 powyżej).

(114)

Po drugie, zdaniem przedsiębiorstw Runbao i Saite nawet gdyby Komisja stwierdziła istnienie znaczących zakłóceń, odpowiednią ocenę należy przeprowadzić oddzielnie dla Runbao i Saite, jak określono w art. 2 ust. 6a lit. a) akapit trzeci rozporządzenia podstawowego.

(115)

Komisja zwróciła uwagę na fakt, że istnienie znaczących zakłóceń dających podstawy do zastosowania przepisów art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego ustala się na poziomie całego państwa. W przypadku stwierdzenia istnienia znaczących zakłóceń w sektorze ostatecznym przepisy art. 2 ust. 6a rozporządzenia mają zastosowanie a priori do wszystkich producentów eksportujących z przedmiotowego sektora w ChRL i dotyczą wszystkich kosztów związanych z ich czynnikami produkcji. Chociaż ten sam przepis rozporządzenia podstawowego przewiduje wykorzystanie kosztów krajowych, co do których ustalono, że nie podlegają znaczącym zakłóceniom, żadnych kosztów krajowych nie określono jako wolne od zakłóceń na podstawie dokładnych i odpowiednich dowodów. W szczególności producenci eksportujący nie przedstawili dokładnych i odpowiednich dowodów dotyczących niezniekształconych cen i kosztów, a ograniczyli się do wspomnianego powyżej ogólnego argumentu, że sektor stopionego tlenku glinu działa w warunkach rynkowych.

(116)

Wyboru reprezentatywnego kraju dokonano na podstawie następujących kryteriów określonych w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego:

(117)

Jak wyjaśniono w motywach 53 i 54, Komisja wydała dwie noty w odniesieniu do akt dotyczące źródeł do celów określenia wartości normalnej: pierwszą notę dotyczącą czynników produkcji z dnia 21 stycznia 2025 r. (zwaną dalej „pierwszą notą”) i drugą notę dotyczącą czynników produkcji z dnia 5 marca 2025 r. (zwaną dalej „drugą notą”). W notach tych opisano fakty i dowody leżące u podstaw odpowiednich kryteriów, a ponadto odniesiono się do uwag otrzymanych przez strony na temat tych elementów i odpowiednich źródeł. W drugiej nocie dotyczącej czynników produkcji Komisja poinformowała zainteresowane strony o zamiarze rozważenia wykorzystania Meksyku jako odpowiedniego reprezentatywnego kraju w niniejszej sprawie, jeżeli zostanie potwierdzone istnienie znaczących zakłóceń zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. W następstwie uwag i dowodów potwierdzających otrzymanych od zainteresowanych stron dotyczących braku rzeczywistej produkcji produktu objętego dochodzeniem w Meksyku Komisja uznała, że w przypadku potwierdzenia istnienia znaczących zakłóceń zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego Brazylia jest najbardziej odpowiednim reprezentatywnym krajem w przedmiotowej sprawie.

(118)

W pierwszej nocie dotyczącej czynników produkcji Komisja wskazała Meksyk i Brazylię jako państwa o podobnym poziomie rozwoju gospodarczego do ChRL, ponieważ wszystkie te kraje są sklasyfikowane przez Bank Światowy jako kraje „o wyższym średnim dochodzie” na podstawie dochodu narodowego brutto, a zgodnie z dostępnymi danymi odbywa się w nich produkcja produktu objętego dochodzeniem.

(119)

W swoich uwagach przedsiębiorstwo Tyrolit zaproponowało trzy potencjalne kraje - Brazylię, Kazachstan i Indie - jako odpowiednie reprezentatywne kraje do celów przedmiotowego dochodzenia. Stowarzyszenie VDS argumentowało, że najbardziej odpowiednim wyborem byłyby Indie, powołując się na obecność wielu producentów produktu objętego dochodzeniem. Ponadto stowarzyszenie VDS wskazało, że wybór Indii pozwala na realistyczne odzwierciedlenie cen surowców oraz że obowiązujące tam ceny energii są bardziej porównywalne z cenami w Chinach.

(120)

Komisja zauważyła, że w przeciwieństwie do państwa, którego dotyczy postępowanie, Kazachstan i Indie nie należą do kategorii „krajów o wyższym średnim dochodzie” zgodnie z klasyfikacją Banku Światowego, a zatem nie kwalifikują się jako potencjalne reprezentatywne kraje ze względu na poziom ich rozwoju gospodarczego, jak przewidziano w art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego. W konsekwencji ani Kazachstanu, ani Indii nie można wykorzystać jako reprezentatywnego kraju. W związku z tym argumenty te zostały odrzucone.

(121)

W pierwszej nocie Komisja wskazała, że w przypadku krajów określonych jako kraje, w których wytwarza się produkt objęty dochodzeniem, tj. Brazylii i Meksyku, dostępność danych wymaga dalszej weryfikacji, w szczególności jeśli chodzi o łatwo dostępne dane finansowe producentów produktu objętego dochodzeniem.

(122)

W odniesieniu do Brazylii Komisja nie mogła na tym etapie znaleźć łatwo dostępnych sprawozdań finansowych (skonsolidowanych ani nieskonsolidowanych) przedsiębiorstwa Elfusa Geral de Eletro Fusão, stanowiącego jedyne znane przedsiębiorstwo produkujące produkt objęty dochodzeniem w Brazylii. W związku z tym Komisja stwierdziła, że nie może wykorzystać danych dotyczących tego przedsiębiorstwa w przedmiotowym postępowaniu. Komisja stwierdziła zatem, że nie można było uznać Brazylii za odpowiedni reprezentatywny kraj na potrzeby niniejszego dochodzenia.

(123)

W odniesieniu do Meksyku Komisja zidentyfikowała łatwo dostępne sprawozdania finansowe dotyczące przedsiębiorstwa Elmet, które wskazują na rozsądny poziom rentowności tego przedsiębiorstwa w 2022 r., ale nie uwzględniają okresu objętego dochodzeniem.

(124)

Komisja przeanalizowała przywóz głównych czynników produkcji do Meksyku i Brazylii. Skarżący przedstawił dowody prima facie na istnienie znaczących zakłóceń dotyczących stopionego tlenku glinu w Chinach. W związku z tym, w przypadku potwierdzenia istnienia takich zakłóceń, przywóz z Chin zostałby wyłączony z obliczania cen odniesienia surowców w reprezentatywnych krajach. Komisja zbadała również przywóz z państw nienależących do WTO wymienionych w załączniku I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/755 (66). We wszystkich przypadkach w okresie objętym dochodzeniem przywóz taki albo nie istniał, albo był znikomy (poniżej 1 %). W związku z tym zarówno Meksyk, jak i Brazylię można uznać za odpowiednie reprezentatywne kraje (67).

(125)

Przedsiębiorstwo Tyrolit i stowarzyszenie VDS stwierdziły, że istnieją solidne przesłanki wskazujące na to, że Elmet - zidentyfikowany producent w Meksyku - prowadzi działalność przede wszystkim w zakresie przywozu i dystrybucji surowców dla przemysłu materiałów ogniotrwałych i przemysłu metalurgicznego, ale nie produkuje żadnego rodzaju stopionego tlenku glinu. Stwierdziły ponadto, że w Brazylii występuje krajowa produkcja produktu objętego dochodzeniem, a przedsiębiorstwo Elfusa Geral de Eletro Fusão („Elfusa”) jest producentem znanym członkom stowarzyszenia VDS.

(126)

Komisja zauważyła, że przedsiębiorstwo Tyrolit i stowarzyszenie VDS nie przedstawiły dowodów na to, że przedsiębiorstwo Elmet nie produkuje produktu objętego dochodzeniem. Wręcz przeciwnie, na stronie internetowej przedsiębiorstwa Elmet wyraźnie wskazano, że produkuje ono brązowy stopiony tlenek glinu i eksploatuje własny piec. Tego elementu nie zanegowały również inne zainteresowane strony, które uznają istnienie takiego producenta w Meksyku. Ponadto sprawozdania finansowe przedsiębiorstwa Elmet są łatwo dostępne za pośrednictwem bazy danych Orbis, natomiast sprawozdania finansowe brazylijskiego producenta Elfusa nie są łatwo dostępne i nie zostały przedłożone przez przedsiębiorstwo Tyrolit ani stowarzyszenie VDS. W konsekwencji argumenty te zostały odrzucone.

(127)

Użytkownicy unijni, Vesuvius Poland Sp. z o.o. („Vesuvius”) i Calderys oraz stowarzyszenie użytkowników unijnych European Refractories Producers' Association („PRE”) wyrazili poparcie dla wyboru Meksyku jako reprezentatywnego kraju na tym etapie. Według przedsiębiorstwa Vesuvius Brazylia jest niewłaściwym reprezentatywnym krajem, ponieważ dane dotyczące kluczowych czynników produkcji są niewystarczające i „nieodpowiednie”, gdyż przywóz tych materiałów do Brazylii jest ograniczony, w szczególności w przypadku wyłączenia materiałów pochodzących z Chin. Ponadto, zgodnie z wiedzą przedsiębiorstwa Vesuvius, przywożone materiały nie odpowiadają materiałom zwykle stosowanym w produkcji stopionego tlenku glinu. Przywóz ten składa się natomiast głównie ze specjalistycznych klas boksytu przeznaczonych do szczególnych zastosowań, których wykorzystanie do produkcji stopionego tlenku glinu jest mało prawdopodobne. Dodatkowo nie są dostępne dane finansowe dotyczące producentów stopionego tlenku glinu w Brazylii. Przedsiębiorstwo Vesuvius zaleciło zatem, aby w przypadku, gdyby Komisja miała wybrać Brazylię jako reprezentatywny kraj, oparto się na danych dotyczących wywozu, a nie na danych dotyczących przywozu, jak miało to miejsce w poprzednich dochodzeniach, w celu zapewnienia sprawiedliwego i dokładnego określenia wartości normalnej. Przedsiębiorstwo Calderys poparło wybór Meksyku jako reprezentatywnego kraju ze względu na dostępność danych finansowych dotyczących zidentyfikowanego producenta stopionego tlenku glinu w Meksyku. Ponadto modele przywozu w Meksyku wskazują na mniejsze narażenie na potencjalnie zniekształcony przywóz materiałów do produkcji oraz sugerują przestrzeganie bardziej rygorystycznych norm społecznych i środowiskowych. Należy zauważyć, że Brazylia jest jednym z największych na świecie producentów boksytu, a tym samym jest eksporterem netto. W związku z tym stowarzyszenie PRE argumentowało, że jednostkowa cena importowa boksytu w Brazylii może nie odzwierciedlać dokładnie rynku krajowego ze względu na nieznaczną wielkość przywozu albo specjalistyczny charakter przywożonych produktów, ponieważ przywóz koncentruje się na klasach specjalistycznych o wyższej wartości. Ponadto, podobnie jak Komisja, stowarzyszenie PRE nie było w stanie znaleźć dostępnych sprawozdań finansowych dotyczących przedsiębiorstwa Elfusa.

(128)

Przedsiębiorstwa Tyrolit i Reckel stwierdziły, że czynniki produkcji stosowane w produkcji stopionego tlenku glinu i korundu zol-żel nie zostały wymienione w pierwszej nocie. Jednocześnie przedsiębiorstwo Reckel argumentowało, że Komisja powinna ponownie rozważyć określone przez nią czynniki produkcji, ponieważ nie odzwierciedlają one dokładnie surowców pierwotnych wykorzystywanych do produkcji korundu zol-żel. Oba przedsiębiorstwa wezwały Komisję do dostosowania określonych czynników produkcji lub do wyłączenia korundu zol-żel z zakresu dochodzenia.

(129)

W odpowiedzi na uwagi przedsiębiorstw Tyrolit i Reckel uwzględniono również jeden dodatkowy materiał wykorzystany do produkcji zol-żelu - rodzaju produktu uwzględnionego w ramach produktu objętego dochodzeniem, ponieważ został zgłoszony przez jednego z producentów eksportujących objętych próbą. Komisja obliczyła marginesy dumpingu na podstawie danych zebranych i zweryfikowanych w toku dochodzenia, zapewniając uwzględnienie wszystkich niezbędnych materiałów do produkcji różnych rodzajów stopionego tlenku glinu wykorzystywanych przez dwóch producentów objętych próbą.

(130)

Przedsiębiorstwa Saite i Runbao argumentowały, że dane statystyczne GTA dotyczące przywozu nie stanowią odpowiedniej podstawy do określenia kosztów surowców w odniesieniu do wartości normalnej, chyba że dokonano dostosowań wymaganych na mocy art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego w celu zapewnienia porównywalności cen odniesienia z cenami rzeczywistymi płaconymi przez chińskich producentów eksportujących. Przedsiębiorstwa te zwróciły uwagę, że chińskie przedsiębiorstwa pozyskują znaczną część swoich surowców i innych materiałów do produkcji na rynku krajowym, a zatem przedmiotowe ceny czynników produkcji nie obejmują kosztów frachtu morskiego, kosztów ubezpieczenia i kosztów należności celnych przywozowych. W związku z tym argumentowały, że korzystając z danych GTA dotyczących przywozu, Komisja powinna dostosować ceny odniesienia, aby odzwierciedlić rzeczywiste warunki dotyczące zaopatrzenia chińskich producentów, w tym rodzaj transportu, odległość transportu oraz ewentualne zastosowanie kosztów ubezpieczenia, należności celnych przywozowych i podatku VAT.

(131)

Komisja zwróciła uwagę, że w art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego przewidziano wykorzystanie odpowiednich danych w odpowiednim reprezentatywnym kraju, „o ile stosowne dane na temat kosztów są łatwo dostępne”. W tym przypadku ceny importowe w potencjalnych krajach reprezentatywnych są łatwo dostępne, a Komisja wykorzystuje dane GTA jako źródło tych cen. Jeżeli dowody potwierdzają podstawę do zastosowania metodyki określonej w art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, Komisja dokonuje dalszego dostosowania tych cen importowych (np. dodając odpowiednie należności celne), aby uzyskać rozsądny odpowiednik reprezentujący niezniekształconą cenę krajową w tych krajach. Ponadto Komisja wyłączyła dane dotyczące przywozu z Chin do reprezentatywnego kraju w celu określenia odpowiednich wartości odniesienia. Dopóki Komisja uznaje wielkość przywozu czynników produkcji za wystarczająco reprezentatywną przy niezniekształconych cenach i nie występują inne szczególne okoliczności powodujące ich nieodpowiedniość, nie ma obiektywnego powodu, aby je wykluczyć. W związku z tym wobec braku dowodów przeciwnych Komisja odrzuciła ten argument.

(132)

W świetle powyższych ustaleń w drugiej nocie Komisja poinformowała zainteresowane strony, że zamierza wykorzystać Meksyk jako odpowiedni reprezentatywny kraj zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego w celu uzyskania niezniekształconych cen lub wartości odniesienia na potrzeby obliczenia wartości normalnej. Ustalając rozsądne poziomy wartości dla kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz dla zysku, Komisja początkowo zaproponowała wykorzystanie danych finansowych przedsiębiorstwa Elmet, które były dostępne w bazie danych Orbis za okres poprzedzający okres objęty dochodzeniem.

(133)

Zainteresowane strony zaproszono do przedstawienia uwag na temat stosowności wyboru Meksyku jako reprezentatywnego kraju oraz przedsiębiorstwa Elmet jako producenta w reprezentatywnym kraju.

(134)

Przedsiębiorstwa Saite i Runbao podkreśliły znaczenie dostosowania danych GTA dotyczących przywozu w celu wyłączenia kosztów frachtu morskiego, kosztów ubezpieczenia i kosztów należności celnych przywozowych, ponieważ nie ponoszą tych kosztów, pozyskując surowce na rynku krajowym w Chinach. Twierdziły one, że uwzględnienie takich kosztów zniekształciłoby porównanie między cenami eksportowymi a wartością normalną, i wezwały Komisję do zapewnienia, aby źródła służące ustaleniu wartości normalnej odzwierciedlały rzeczywiste warunki zaopatrzenia chińskich producentów w celu zagwarantowania obiektywnego porównania. Ponadto przedsiębiorstwo Runbao sprzeciwiło się wykorzystaniu odnoszących się do Brazylii danych statystycznych GTA dotyczących przywozu węglika krzemu, jak zasugerowano w drugiej nocie, a zamiast tego zaleciło wskazanie Turcji ze względu na większą wielkość przywozu i bardziej wiarygodne dane odzwierciedlające porównywalny poziom rozwoju gospodarczego.

(135)

Jak wspomniano w motywie 110, ze względu na istnienie znaczących zakłóceń na chińskim rynku krajowym Komisja jest uprawniona do konstruowania wartości normalnej wyłącznie na podstawie odpowiednich kosztów produkcji i sprzedaży w odpowiednim reprezentatywnym kraju, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego. W tym względzie Komisja nie była w stanie określić cen krajowych obowiązujących na rynku krajowym i musiała skorzystać z danych statystycznych dotyczących przywozu, z uwzględnieniem, w stosownych przypadkach, kosztów transportu i należności celnych przywozowych, aby odzwierciedlić ceny krajowe w reprezentatywnym kraju, które musiałby zapłacić producent lokalny. Z tego względu argument ten odrzucono. Konkretny argument dotyczący węglika krzemu rozpatrzono i omówiono w motywie 154.

(136)

Przedsiębiorstwo Wester argumentowało, że przedsiębiorstwo Elmet jest zbyt małe, a jego dane finansowe są zmienne, dlatego nie może być do tego celu reprezentatywne dla przemysłu Meksyku. Ponadto nie potwierdzono, że przedsiębiorstwo Elmet produkuje brązowy stopiony tlenek glinu w Meksyku, ponieważ na stronie internetowej tego przedsiębiorstwa nie ma dowodów na poparcie argumentu Komisji. Nawet jeśli przedsiębiorstwo Elmet produkuje brązowy stopiony tlenek glinu, przedsiębiorstwo Wester zwróciło uwagę, że jest to niewielka część asortymentu produktów tego przedsiębiorstwa, a jego dane finansowe odzwierciedlają przede wszystkim inne rodzaje prowadzonego przez nie handlu, co czyni je nieodpowiednim do określenia wartości normalnej brązowego stopionego tlenku glinu. Przedsiębiorstwo Wester wezwało Komisję do ponownego rozważenia wykorzystania danych finansowych przedsiębiorstwa Elmet oraz, w przypadku braku innych odpowiednich danych, do ponownego rozważenia samego wykorzystania reprezentatywnego kraju.

(137)

Przedsiębiorstwo Traxys zakwestionowało wybór przedsiębiorstwa Elmet w Meksyku jako reprezentatywnego producenta, przedstawiając dowody na to, że przedsiębiorstwo Elmet nie produkuje brązowego stopionego tlenku glinu dla przemysłu materiałów ogniotrwałych, lecz prowadzi działalność w zakresie przywozu i handlu, zaopatrując się w ChRL. Przedsiębiorstwo to stwierdziło, że wykorzystanie danych przedsiębiorstwa Elmet zakłóciłoby obliczenia wartości normalnej, ponieważ dane te nie odzwierciedlają odpowiednio procesów produkcji, struktury kosztów ani strategii cenowych istotnych dla produktu objętego dochodzeniem. Przedsiębiorstwo Traxys zaznaczyło również, że fracht morski znacząco wpływa na koszty, a w związku z tym meksykańskie ceny sprzedaży nie nadają się do właściwego porównania z rynkiem UE. Zasugerowało, że przedsiębiorstwo Elfusa w Brazylii może być bardziej reprezentatywnym producentem ze względu na lokalną produkcję brązowego stopionego tlenku glinu i podobieństwo kosztów frachtu w porównaniu z ChRL. Przedsiębiorstwo Traxys podkreśliło, że obecny wybór nie jest poparty wystarczającymi dowodami i może prowadzić do niedokładnego określenia wartości normalnej, ze skutkiem dla sprawiedliwości proceduralnej oraz europejskich interesów.

(138)

Stowarzyszenie Verband Deutscher Schleifmittelwerke e.V. (VDS) zakwestionowało wybór Meksyku jako reprezentatywnego kraju, argumentując, że przedsiębiorstwo Elmet nie produkuje produktu objętego dochodzeniem. Stowarzyszenie argumentowało, że przedsiębiorstwo Elmet przywozi brązowy stopiony tlenek glinu z ChRL, co może prowadzić do zniekształconych obliczeń w przypadku wykorzystania go jako przedsiębiorstwa referencyjnego. Stowarzyszenie VDS utrzymywało, że Komisja nie przeanalizowała w wystarczającym stopniu założeń przedstawionych przez skarżących i pominęła istotne argumenty zainteresowanych stron.

(139)

W związku z powyższymi argumentami i przedstawionymi dowodami Komisja zbadała dalej, czy przedsiębiorstwo Elmet jest rzeczywistym producentem produktu objętego dochodzeniem w Meksyku, którego sprawozdania finansowe można by wykorzystać do określenia uzasadnionych kwot kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku w reprezentatywnym kraju. Po przeprowadzeniu badań Komisja potwierdziła, że przedsiębiorstwo Elmet nie jest rzeczywistym producentem. Ponadto Komisja otrzymała od przedsiębiorstwa Elmet pismo wyjaśniające, że nie produkuje ono produktu objętego dochodzeniem. Wobec braku rzeczywistej produkcji produktu objętego dochodzeniem Komisja musiała ponownie rozważyć wybór odpowiedniego reprezentatywnego kraju.

(140)

Przedsiębiorstwo Imerys i stowarzyszenie VDS przedstawiły również pewne argumenty dotyczące ceny energii elektrycznej w Meksyku, danych GTA dotyczących przywozu tlenku glinu i boksytu w Meksyku. Stowarzyszenie VDS ponownie stwierdziło, że to Indie należy wykorzystać jako reprezentatywny kraj. Biorąc pod uwagę brak rzeczywistej produkcji w Meksyku, argumenty te uznano za bezprzedmiotowe. Ponadto, jak już wyjaśniono w motywie 120, Indie nie należą do grupy krajów o analogicznym poziomie dochodów co ChRL i nie można ich uwzględnić przy wyborze odpowiedniego reprezentatywnego kraju.

(141)

Ponownie rozważając wybór odpowiedniego reprezentatywnego kraju, Komisja oparła się na informacjach zawartych w pierwszej i drugiej nocie do akt sprawy oraz na otrzymanych w związku z tym uwagach. W pierwszej i drugiej nocie Komisja wskazała Meksyk i Brazylię jako potencjalne reprezentatywne kraje. Pomimo braku decydujących czynników sprzyjających wyborowi Brazylii lub Meksyku w odniesieniu do produkcji produktu objętego dochodzeniem, danych statystycznych dotyczących przywozu, pracy lub energii, Komisja wybrała Meksyk na podstawie dostępności sprawozdań finansowych. Biorąc pod uwagę otrzymane uwagi wskazujące na brak rzeczywistej produkcji w Meksyku - w przeciwieństwie do Brazylii - oraz na brak sprawozdań finansowych producentów produktu objętego dochodzeniem w Brazylii, Komisja zbadała dostępność sprawozdań finansowych dotyczących przedsiębiorstw prowadzących działalność w sektorze o tym samym kodzie NACE, co stopiony tlenek glinu, w Brazylii. W tym kontekście Komisja zidentyfikowała trzy przedsiębiorstwa prowadzące działalność w sektorze NACE C 23.9 - Produkcja wyrobów ściernych i wyrobów z mineralnych surowców niemetalicznych w Brazylii, których sprawozdania finansowe za lata 2023 i 2024 obejmują częściowo okres objęty dochodzeniem. Sektor ten uznano za reprezentatywny, ponieważ obejmuje on przedsiębiorstwa, których procesy przemysłowe są zbliżone do procesów stosowanych przez producentów produktu objętego dochodzeniem, gdyż etapy produkcji, takie jak obróbka w wysokiej temperaturze, szlifowanie mechaniczne i systemy klasyfikacji, są zasadniczo podobne we wszystkich tych przedsiębiorstwach i w zakresie produkcji stopionego tlenku glinu. Na tej podstawie Komisja uznała, że Brazylia jest odpowiednim reprezentatywnym krajem do celów przedmiotowego dochodzenia.

(142)

Po ustaleniu na podstawie wszystkich powyższych elementów, że Brazylia jest odpowiednim reprezentatywnym krajem, nie było potrzeby przeprowadzenia oceny poziomu ochrony socjalnej i ochrony środowiska zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze zdanie ostatnie rozporządzenia podstawowego.

(143)

Biorąc pod uwagę wyniki powyższej analizy, należy uznać, że Brazylia spełniała kryteria przewidziane w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego pozwalające uznać ją za odpowiedni reprezentatywny kraj.

(144)

W pierwszej nocie Komisja podała wykaz czynników produkcji, takich jak materiały, energia i nakłady pracy, wykorzystywanych przez współpracujących producentów eksportujących do produkcji produktu objętego dochodzeniem i wezwała zainteresowane strony do zgłaszania uwag i przedstawienia łatwo dostępnych informacji na temat niezniekształconych wartości każdego z czynników produkcji wymienionych w tej nocie.

(145)

Następnie w tej samej nocie Komisja stwierdziła, że na potrzeby skonstruowania wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego skorzysta z bazy danych GTA w celu ustalenia poziomu niezniekształconych kosztów większości czynników produkcji, w szczególności surowców. W drugiej nocie Komisja wymieniła niektóre źródła kosztów pracy i energii. Biorąc pod uwagę planowaną zmianę odpowiedniego reprezentatywnego kraju, w przypadku wyboru Brazylii jako odpowiedniego reprezentatywnego kraju te źródła pracy i energii nie będą już miały zastosowania. Komisja wykorzysta zamiast tego brazylijskie źródła do ustalenia niezniekształconych kosztów pracy (68) i energii (69).

(146)

W drugiej nocie Komisja poinformowała również zainteresowane strony, że ze względu na dużą liczbę czynników produkcji u objętych próbą producentów eksportujących, którzy dostarczyli pełne informacje, oraz nieznaczny udział niektórych surowców w całkowitych kosztach produkcji, te znikome pozycje zaliczono do „materiałów zużywalnych”. Ponadto Komisja poinformowała, że obliczy procentowy udział materiałów zużywalnych w całkowitym koszcie surowców i zastosuje ten procentowy udział do ponownie obliczonego kosztu surowców, stosując ustalone niezniekształcone wartości odniesienia w odpowiednim reprezentatywnym kraju.

(147)

Biorąc pod uwagę wszystkie informacje przedstawione przez zainteresowane strony i zebrane podczas wizyt weryfikacyjnych, w celu określenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego zidentyfikowano następujące czynniki produkcji i ich źródła:

Tabela 1

Czynniki produkcji stopionego tlenku glinu

(148)

Komisja wzięła pod uwagę wartość pośrednich kosztów produkcji, aby uwzględnić koszty, które nie zostały uwzględnione we wspomnianych powyżej czynnikach produkcji. Aby ustalić tę ilość, Komisja ujęła pośrednie koszty produkcji poniesione przez współpracujących producentów eksportujących z tytułu produkcji produktu objętego dochodzeniem jako odsetek rzeczywistego kosztu wykorzystanych surowców, a następnie zastosowała taki sam odsetek wobec niezniekształconego kosztu tych samych surowców, aby uzyskać niezniekształcone pośrednie koszty produkcji. Komisja uznała, że w kontekście przedmiotowego dochodzenia istnieją podstawy, aby wykorzystać iloraz kosztów surowców zakupionych przez producenta eksportującego i zgłoszonych kosztów pośrednich jako przesłankę do oszacowania niezniekształconych pośrednich kosztów produkcji w momencie dostarczenia do fabryki przedsiębiorstwa.

(149)

Aby ustalić niezniekształconą cenę surowców dostarczanych do zakładu producenta reprezentatywnego kraju, Komisja jako podstawę wykorzystała średnią ważoną cenę importową stosowaną przy przywozie do reprezentatywnego kraju podanej w GTA, do której dodano należności celne przywozowe i koszty transportu. Cenę importową w reprezentatywnym kraju obliczono jako średnią ważoną cenę jednostkowych produktów przywożonych ze wszystkich państw trzecich z wyjątkiem ChRL i państw, które nie są członkami WTO, wymienionych w załączniku 1 do rozporządzenia (UE) 2015/755. Komisja postanowiła wykluczyć przywóz z ChRL do reprezentatywnego kraju, ponieważ uznała w motywach 110 i 115, że oparcie się na cenach i kosztach krajowych w ChRL nie jest odpowiednim rozwiązaniem z uwagi na występowanie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Biorąc pod uwagę, że nie ma dowodów wskazujących na to, że te same zakłócenia nie mają w równym stopniu wpływu na produkty przeznaczone na wywóz, Komisja uznała, że te same zakłócenia miały wpływ na ceny eksportowe.

(150)

Przedsiębiorstwa Imerys i Tyrolit zauważyły, że kod HS dla kalcynowanego boksytu wydaje się nieprawidłowy, ponieważ powinien być on objęty tym samym kodem CN co boksyt, a konkretnie - wszystkie rudy i koncentraty aluminium objęte są kodem HS 2606 . Ponadto przedsiębiorstwo Tyrolit zauważyło, że boksyt kalcynowany nie jest towarem jednorodnym, a ceny jednostkowe znacznie się różnią. W związku z tym przedsiębiorstwo Tyrolit zaleciło wykorzystanie danych dotyczących cen pochodzących z renomowanych źródeł, takich jak grupa CM lub Fast Markets, dodanie w stosownych przypadkach kosztów transportu lub przeprowadzenie kontroli krzyżowych poprzez porównanie cen importowych w GTA z łatwo dostępnymi cenami rynkowymi, aby uniknąć znacznych odchyleń od oczekiwanych cen. Wreszcie przedsiębiorstwo Tyrolit stwierdziło, że sproszkowany tlenek glinu, powszechnie określany jako tlenek glinu, jest podstawowym surowcem do produkcji różnych rodzajów stopionego tlenku glinu i nie należy go uznawać za odpadowy produkt uboczny procesu topienia z udziałem kalcynowanego boksytu.

(151)

W odniesieniu do argumentu dotyczącego klasyfikacji boksytu kalcynowanego Komisja potwierdziła, że zgodnie z Nomenklaturą scaloną (CN) i systemem zharmonizowanym (HS) wszystkie rudy i koncentraty glinu, w tym boksyt kalcynowany, są objęte kodem CN 2606 . Nie przedstawiono żadnych dowodów na to, że klasyfikacja ta była nieprawidłowa lub że jej stosowanie doprowadziło do uzyskania niewiarygodnych danych. Jeżeli chodzi o sugestię wykorzystania danych dotyczących cen ze źródeł takich jak CM Group lub Fastmarkets, zainteresowane strony nie przedstawiły żadnych konkretnych danych z tych źródeł ani nie uzasadniły, dlaczego takie dane byłyby bardziej wiarygodne niż dane statystyczne GTA dotyczące przywozu. Chociaż Komisja ma dostęp do danych Fastmarkets, zawartych w nich informacji nie uznano za odpowiednią podstawę do określenia poziomu referencyjnego dla tego czynnika produkcji, ponieważ nie odpowiadały one przedmiotowemu czynnikowi produkcji albo były związane z wyceną na podstawie chińskich cen portowych. W związku z tym Komisja odrzuciła ten argument.

(152)

Jeśli chodzi o sproszkowany tlenek glinu, biorąc pod uwagę bezwzględną i względną znikomą wartość tego czynnika produkcji w całkowitych kosztach produkcji, został on przeniesiony do materiałów zużywalnych w celu skonstruowania wartości normalnej. Argument ten stał się zatem nieistotny.

(153)

Jak wyjaśniono w motywie 127, kilka zainteresowanych stron argumentowało, że gdyby jako odpowiedni reprezentatywny kraj wybrano Brazylię, niezniekształcona cena boksytu i boksytu kalcynowanego powinna opierać się na danych statystycznych dotyczących wywozu, a nie na danych statystycznych dotyczących przywozu, ponieważ odpowiadałyby one specjalistycznym formom boksytu przeznaczonym do konkretnych zastosowań. Komisja zauważyła, że wartość odniesienia mieściła się w przedziale ceny płaconej przez producentów unijnych za ten sam czynnik produkcji. Na tej podstawie argument ten odrzucono.

(154)

Przedsiębiorstwo Runbao sprzeciwiło się wykorzystaniu odnoszących się do Brazylii danych statystycznych GTA dotyczących przywozu węglika krzemu do określenia wartości tego czynnika produkcji, argumentując, że wielkość przywozu z Brazylii w okresie objętym dochodzeniem była zbyt niska, aby można ją było uznać za reprezentatywną, oraz że istnieje znaczne zróżnicowanie cen między brazylijskimi źródłami przywozu. Jako alternatywę przedsiębiorstwo Runbao zaproponowało wykorzystanie Turcji jako źródła ceny odniesienia, powołując się na znacznie wyższą wielkość przywozu węglika krzemu do Turcji, mniejszą liczbę drobnych dostawców oraz jej klasyfikację jako kraju o wyższym średnim dochodzie porównywalnego z Chinami. Przedsiębiorstwo Runbao argumentowało ponadto, że odnoszące się do Turcji dane dotyczące przywozu są publicznie dostępne oraz bardziej wiarygodne, i na poparcie swojego argumentu przedstawiło dane pochodzące z Trade Map.

(155)

Po zweryfikowaniu brazylijskich danych statystycznych dotyczących przywozu Komisja zauważyła, że w przypadku znikomej ilości przywozu z innych państw obowiązywały rażąco wysokie jednostkowe ceny importowe, kilkaset razy wyższe niż ustalona średnia cena ważona. Biorąc pod uwagę, że ilości te musiały odpowiadać produktowi innemu niż odpowiedni czynnik produkcji objęty tym samym kodem HS, Komisja postanowiła wykluczyć ilości, o których mowa. W rezultacie cena odniesienia opierała się na ponad 91 % wielkości przywozu do Brazylii w okresie objętym dochodzeniem. Jeżeli chodzi o propozycję wykorzystania Turcji jako alternatywnego źródła danych, Komisja zauważyła, że Turcji nie utrzymano jako odpowiedniego reprezentatywnego kraju w przedmiotowym dochodzeniu ze względu na brak produkcji produktu objętego dochodzeniem. W związku z tym odnoszących się do Turcji danych dotyczących przywozu nie można było wykorzystać do celów określenia cen odniesienia, a argument ten został odrzucony.

(156)

Wobec braku dostępnych w Brazylii danych statystycznych dotyczących przywozu w odniesieniu do „żużla, popiołu i jego pozostałości”, które odzwierciedlałyby konkretny produkt uboczny wytworzony w procesie produkcji produktu objętego dochodzeniem przez jednego współpracującego producenta eksportującego, Komisja musiała oprzeć się na alternatywnej metodzie w celu ustalenia niezniekształconej ceny „żużla, popiołu i jego pozostałości”. W tym względzie Komisja obliczyła stosunek między ceną sprzedaży krajowej tego produktu ubocznego w ChRL a całkowitymi kosztami materiałów. Wskaźnik ten zastosowano następnie do obliczenia niezniekształconego całkowitego kosztu materiałów, a uzyskaną kwotę podzielono przez rzeczywistą ilość sprzedaną, aby uzyskać niezniekształconą cenę jednostkową. W celu zachowania poufności obliczoną wartość odniesienia przedstawiono w przedziałach w tabeli 1. Została ona jednak ujawniona producentowi eksportującemu objętemu postępowaniem w dotyczących go szczegółowych ustaleniach.

(157)

Aby ustalić niezniekształconą cenę surowców zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego, Komisja dodała odpowiednie należności celne przywozowe do wartości CIF podanej w statystykach przywozu reprezentatywnego kraju, zgodnie z GTA.

(158)

Komisja ujęła koszt transportu poniesiony przez współpracujących producentów eksportujących z tytułu dostaw surowców jako odsetek rzeczywistego kosztu tych surowców, a następnie zastosowała taki sam odsetek wobec niezniekształconego kosztu tych samych surowców, aby uzyskać niezniekształcony koszt transportu. Komisja uznała, że w kontekście przedmiotowego dochodzenia istnieją podstawy, aby wykorzystać iloraz kosztów surowców zakupionych przez producenta eksportującego i zgłoszonych kosztów transportu jako przesłankę do oszacowania niezniekształconych kosztów transportu surowców w momencie dostarczenia do fabryki przedsiębiorstwa.

(159)

Insitituto Brasileiro de Geografia e Estatística (IBGE) publikuje szczegółowe informacje na temat wynagrodzeń w poszczególnych sektorach gospodarki Brazylii. Komisja wykorzystała najnowsze dostępne dane statystyczne za 2022 r. dotyczące średnich kosztów pracy w odniesieniu do działalności gospodarczej 23.91 „Fabricação de produtos cerâmicos refratários”, zgodnie z brazylijską klasyfikacją CNAE 2.0. Dane statystyczne IBGE zawierają informacje na temat całkowitych rocznych wynagrodzeń i powiązanych opłat oraz liczby pracowników w podziale na sektory działalności gospodarczej w 2022 r. Uwzględniono jedynie informacje dotyczące pracowników związanych z produkcją. Wartości były indeksowane do okresu objętego dochodzeniem za pomocą krajowego wskaźnika cen konsumpcyjnych (71).

(160)

Ceny energii elektrycznej i gazu ziemnego dla przedsiębiorstw (użytkowników przemysłowych) w Brazylii (72) w odniesieniu do okresu objętego dochodzeniem zostały opublikowane przez brazylijskie Ministerstwo Górnictwa i Energii. Stawki publikowane w biuletynie miesięcznym obejmowały „Imposto sobre Circulação de Mercadorias e Serviços” („ICMS”) - podatek pobierany przez stany brazylijskie od obrotu towarami oraz świadczenia międzystanowych i międzygminnych usług transportowych i komunikacyjnych. Użytkownicy przemysłowi mogli domagać się zwrotu tego podatku i został on odliczony od ustanowionej wartości odniesienia. Ponieważ w okresie objętym dochodzeniem w brazylijskich stanach pobierano ICMS według stawki wynoszącej - w zależności od stanu - od 17 % do 18 %, Komisja ponownie obliczyła wartości odniesienia dla energii elektrycznej i gazu, odejmując średnią stawkę ICMS wynoszącą 17,5 %. Ponownie obliczona wartość odniesienia dla energii elektrycznej jest średnią taryfą przemysłową w okresie objętym dochodzeniem i wynosi 0,98 CNY/kWh, natomiast wartość odniesienia dla gazu wynosi 4,32 CNY/m3.

(161)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „[s]konstruowana wartość normalna obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”. Ponadto należy ustalić wartość pośrednich kosztów produkcji w celu pokrycia kosztów niewliczonych do czynników produkcji, o których mowa powyżej.

(162)

Pośrednie koszty produkcji poniesione przez współpracujących producentów eksportujących wyrażono jako udział w kosztach produkcji rzeczywiście poniesionych przez producentów eksportujących. Odsetek ten zastosowano do niezniekształconych kosztów produkcji.

(163)

W celu ustalenia niezniekształconej i odpowiedniej kwoty kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku Komisja oparła się na danych finansowych za lata 2023 lub 2024, w zależności od dostępności danych przedsiębiorstw, w odniesieniu do trzech brazylijskich przedsiębiorstw prowadzących działalność objętą kodem NACE 23.9. Są to przedsiębiorstwa Bozel Brasil S.A., Trevo Industrial de Acartonados S/A i Technosulfur Sistema de tratamento de metais liquidos Ltda, zgodnie z informacjami uzyskanymi z bazy danych Orbis. Przedsiębiorstwo Greca Distribuidora de Asflatos Ltda, określone również w ramach kodu NACE 23.9, zostało pominięte, ponieważ jego ostatnie łatwo dostępne sprawozdania finansowe pochodziły z 2022 r., a zatem nie mieściły się w okresie objętym dochodzeniem.

(164)

Na podstawie powyższego Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(165)

Po pierwsze, Komisja ustaliła wartość niezniekształconych kosztów produkcji. Komisja zastosowała niezniekształcone koszty jednostkowe do rzeczywistego zużycia poszczególnych czynników produkcji współpracujących producentów eksportujących. Powyższe wskaźniki dotyczące zużycia przekazane przez współpracujących producentów eksportujących zostały sprawdzone podczas weryfikacji. Komisja pomnożyła wskaźniki zużycia przez niezniekształcone koszty jednostkowe odnotowane w reprezentatywnym kraju, jak opisano w motywach 144-146.

(166)

Po ustaleniu wartości niezniekształconych kosztów produkcji Komisja dodała pośrednie koszty produkcji, jak wyjaśniono w motywie 162.

(167)

Koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk określone na podstawie sprawozdań finansowych trzech przedsiębiorstw, jak wyjaśniono w motywie 163, zastosowano do sumy niezniekształconych kosztów produkcji i pośrednich kosztów produkcji; tj. kosztów produkcji.

(168)

Koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne wyrażone jako odsetek kosztów sprzedanych towarów i zastosowane do niezniekształconych kosztów produkcji wyniosły 13,25 %. Zysk wyrażony jako odsetek kosztów sprzedanych towarów i zastosowany do niezniekształconych kosztów produkcji wyniósł 19,68 %.

(169)

Na tej podstawie Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(170)

Objęci próbą producenci eksportujący dokonywali wywozu do Unii bezpośrednio do niezależnych klientów lub za pośrednictwem przedsiębiorstwa powiązanego działającego jako importer.

(171)

W przypadku producenta eksportującego, który wywoził produkt objęty postępowaniem bezpośrednio do niezależnych klientów w Unii, za cenę eksportową uważało się cenę faktycznie zapłaconą lub należną za produkt objęty postępowaniem sprzedany na wywóz do Unii, zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(172)

W przypadku producenta eksportującego wywożącego produkt objęty postępowaniem do Unii za pośrednictwem przedsiębiorstwa powiązanego działającego jako importer zlokalizowany w Unii, cena eksportowa została ustalona na podstawie ceny, po której produkt przywieziony został po raz pierwszy odsprzedany niezależnym klientom w Unii, zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego. W tym przypadku cenę dostosowano, uwzględniając wszystkie koszty faktycznie poniesione między przywozem a odsprzedażą, w tym koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne poniesione przez powiązanego importera, oraz zysk (w wysokości [4-6] (73) %) uzyskany od dwóch objętych próbą importerów niepowiązanych w Unii.

(173)

W art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego nałożono na Komisję obowiązek dokonania obiektywnego porównania wartości normalnej z ceną eksportową na tym samym poziomie handlu oraz uwzględnienia różnic w czynnikach, co do których wykazano, że mogą wpłynąć na ceny oraz ich porównywalność. W omawianym przypadku Komisja postanowiła porównać wartość normalną i cenę eksportową objętych próbą producentów eksportujących na poziomie ex-works. Jak wyjaśniono poniżej, w stosownych przypadkach wartość normalna i cena eksportowa zostały dostosowane w celu: (i) wyrównania ich do poziomu ex-works; oraz (ii) uwzględnienia różnic w czynnikach, co do których stwierdzono i wykazano, że mają wpływ na ceny i porównywalność cen.

(174)

Jak wyjaśniono w motywie 169, wartość normalną ustalono na poziomie handlu ex-works poprzez wykorzystanie kosztów produkcji wraz z kwotami kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku, które uznano za odpowiednie w odniesieniu do tego poziomu handlu. W związku z tym nie były konieczne dostosowania w celu wyrównania wartości normalnej z powrotem do poziomu ex-works.

(175)

Jeśli chodzi o uwzględnienie różnic, Komisja ustaliła, że do kodu HS, którym objęty jest produkt objęty dochodzeniem do celów wywozu w ChRL, ma zastosowanie VAT niepodlegający zwrotowi w wysokości 13 %, podczas gdy wartość normalna została skonstruowana bez VAT. Dlatego, aby zapewnić obiektywne porównanie, wartość normalną skorygowano w górę zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. k) rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do producentów eksportujących podlegających temu podatkowi VAT. Komisja nie znalazła powodów dla innych dostosowań wartości normalnej, a żaden z producentów eksportujących objętych próbą nie wnioskował o takie dostosowania.

(176)

W celu wyrównania ceny eksportowej z powrotem do poziomu handlu ex-works dokonano dostosowań z tytułu: należności celnych, innych opłat przywozowych, frachtu, ubezpieczenia, przeładunku i kosztów dodatkowych.

(177)

Uwzględniono następujące czynniki wpływające na ceny i porównywalność cen: transport, ubezpieczenie, przeładunek i załadunek, koszty pakowania, koszty kredytu i opłaty bankowe. Dokonano również dostosowania w odniesieniu do prowizji, o których mowa w art. 2 ust. 10 lit. i) rozporządzenia podstawowego, w odniesieniu do powiązanego przedsiębiorstwa handlowego Runbao, poprzez odliczenie skonstruowanej prowizji (na podstawie kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych powiązanego przedsiębiorstwa handlowego oraz hipotetycznego zysku w wysokości [4-6 %] przyjętego przez analogię do zysku stosowanego w odniesieniu do powiązanych importerów, jak wyjaśniono w motywie 172 powyżej).

(178)

W przypadku objętych próbą współpracujących producentów eksportujących Komisja porównała średnią ważoną wartości normalnej każdego rodzaju produktu podobnego ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiedniego rodzaju produktu objętego postępowaniem, zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego.

(179)

Na tej podstawie wyliczono następujące tymczasowe średnie ważone marginesów dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem:

(180)

W odniesieniu do współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą Komisja dokonała obliczenia średniej ważonej marginesu dumpingu, zgodnie z art. 9 ust. 6 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym margines ten określono na podstawie marginesów ustalonych dla objętych próbą producentów eksportujących, w oparciu o średnią ważoną.

(181)

Na tej podstawie tymczasowy margines dumpingu nieobjętych próbą współpracujących producentów eksportujących ustalono na 118,88 %.

(182)

W odniesieniu do wszystkich innych producentów eksportujących w ChRL Komisja określiła margines dumpingu na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W tym celu Komisja określiła poziom współpracy producentów eksportujących. Poziom współpracy to wielkość wywozu współpracujących producentów eksportujących do Unii wyrażona jako odsetek łącznego przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, do Unii w okresie objętym dochodzeniem, ustalonego na podstawie Eurostatu. Jak wspomniano w motywie 20, poziom współpracy w omawianej sprawie jest bardzo niski, ponieważ wywóz dokonywany przez współpracujących producentów eksportujących stanowił mniej niż 20 % łącznego przywozu do Unii w okresie objętym dochodzeniem.

(183)

Komisja przypomniała, że w sekcji 10 zawiadomienia o wszczęciu (74) poinformowano zainteresowane strony, iż w przypadku braku współpracy lub jedynie częściowej współpracy ustalenia mogą zostać oparte na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, co może skutkować mniej korzystnym wynikiem dla tych stron. Biorąc pod uwagę, że zainteresowane strony wyraźnie ostrzeżono o konsekwencjach braku współpracy oraz że poziom współpracy w tym przypadku był szczególnie niski, Komisja uznała za właściwe określenie rezydualnego cła antydumpingowego na podstawie zaobserwowanego dumpingu w odniesieniu do podzbioru danych dotyczących sprzedaży dokonywanej przez przedsiębiorstwo Saite, czyli objętego próbą producenta eksportującego z najwyższym marginesem dumpingu, reprezentującego 7 % całkowitej wielkości wywozu do Unii dokonywanego przez wszystkie przedsiębiorstwa objęte próbą w okresie objętym dochodzeniem. Sprzedaż ta została uznana za rozsądny i reprezentatywny wskaźnik zastępczy dla praktyk dumpingowych eksporterów niewspółpracujących.

(184)

Rezydualny margines dumpingu ustalono zatem na poziomie 136,36 %.

(185)

Tymczasowe marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

(186)

Produkt podobny był wytwarzany w okresie objętym dochodzeniem przez dziewięciu producentów w Unii. Producenci ci reprezentują przemysł Unii w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(187)

Na podstawie wszystkich dostępnych informacji dotyczących przemysłu Unii, takich jak dane zawarte w odpowiedziach skarżącego na pytania zawarte w kwestionariuszu dotyczące wszystkich producentów unijnych oraz odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymanych od producentów unijnych objętych próbą, ustalono, że całkowita produkcja unijna w okresie objętym dochodzeniem wyniosła około 131 810 ton. Jak wskazano w motywie 14, objęci próbą producenci unijni reprezentowali ponad 44 % całkowitej unijnej produkcji produktu podobnego.

(188)

Komisja ustaliła wielkość konsumpcji w Unii na podstawie: a) przekazanych przez skarżącego danych dotyczących sprzedaży produktu podobnego przez przemysł Unii klientom niepowiązanym w Unii, sprawdzonych przez porównanie z wielkością sprzedaży zgłoszoną przez producentów unijnych objętych próbą; b) przywozu produktu objętego dochodzeniem z wszystkich państw trzecich, według danych Eurostatu.

(189)

Konsumpcja w Unii kształtowała się następująco:

Tabela 2

Konsumpcja w Unii w tonach

(190)

W okresie badanym nastąpił spadek konsumpcji w Unii o 20 %. Konsumpcja w Unii spadła o 3 % w latach 2021-2022, po czym w 2023 r. nastąpił znaczny spadek o 19 punktów procentowych. Od 2023 r. do okresu objętego dochodzeniem konsumpcja wzrosła o 2 punkty procentowe, ale pozostała o 20 % niższa w stosunku od początku okresu badanego.

(191)

Komisja ustaliła wielkość przywozu na podstawie danych Eurostatu. Udział przywozu w rynku ustalono poprzez porównanie wielkości przywozu z konsumpcją w Unii.

(192)

Przywóz do Unii z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtował się następująco:

Tabela 3

Wielkość przywozu i udział w rynku

(193)

Wielkość przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, wzrosła w okresie badanym z 140 372 ton do 160 549 ton, co stanowi wzrost o 14 %. Po znacznym wzroście o 25 % w 2022 r., kiedy przywóz osiągnął szczytowy poziom 175 343 ton, jego wielkość spadła w 2023 r. do 151 650 ton, a następnie częściowo wzrosła w okresie objętym dochodzeniem. Ogólny wzrost w okresie objętym dochodzeniem wyniósł 14 %.

(194)

Udział tego przywozu w rynku wzrósł w okresie badanym z 37 % do 53 %, co stanowi wzrost o 42 % w okresie stałego spadku konsumpcji w Unii.

(195)

Komisja ustaliła ceny przywozu na podstawie danych dostarczonych przez współpracujących producentów eksportujących, co do których uznano, że odpowiadali oni za 4 % przywozu z Chin do Unii w okresie objętym dochodzeniem.

(196)

Średnia cena przywozu do Unii z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtowała się następująco:

Tabela 4

Ceny importowe (w EUR/tonę)

(197)

Średnia cena importowa z Chin wzrosła w okresie badanym o 8 %. Ceny najpierw wzrosły o około 44 %, osiągając w 2022 r. 1 169 EUR/t. Następnie w 2023 r. nastąpił spadek o 37 punktów procentowych, przy czym ceny spadły do 865 EUR/t, a następnie nieznacznie wzrosły do 878 EUR/t w okresie objętym dochodzeniem. Na wahania cen miały wpływ głównie wahania kosztów surowców.

(198)

Komisja określiła podcięcie cenowe w okresie objętym dochodzeniem przez porównanie średnich ważonych cen sprzedaży poszczególnych rodzajów produktu stosowanych przez objętych próbą producentów unijnych wobec niepowiązanych klientów na rynku unijnym, dostosowanych do poziomu cen ex-works; oraz odpowiednich średnich ważonych cen przywozu poszczególnych rodzajów produktu od objętych próbą chińskich producentów na rzecz pierwszego niezależnego klienta na rynku unijnym, ustalonych na podstawie CIF (koszt, ubezpieczenie i fracht) z odpowiednimi dostosowaniami uwzględniającymi cło i koszty ponoszone po przywozie.

(199)

Porównania cen dokonano z rozróżnieniem na rodzaje produktu w odniesieniu do transakcji na tym samym poziomie handlu, w razie konieczności odpowiednio dostosowanych oraz po odliczeniu bonifikat i rabatów. Dostosowanie PCN było konieczne ze względu na stwierdzoną niespójność w opisie PCN dotyczącym brązowego stopionego tlenku glinu, jak szczegółowo opisano w motywie 11. Wynik porównania wyrażono jako odsetek teoretycznych obrotów objętych próbą producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem. Wykazał on średni ważony margines podcięcia cenowego w przedziale od 42,94 % do 61,37 % w przywozie z państwa, którego dotyczy postępowanie, na rynek unijny. Około 99,9 % wielkości przywozu od producentów eksportujących objętych próbą uznano za podcinający ceny przemysłu Unii.

(200)

Poza podcięciem cenowym dochodziło również do znaczącego tłumienia cen w rozumieniu art. 3 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Ze względu na znaczną presję cenową spowodowaną tanim przywozem po cenach dumpingowych ze strony chińskich producentów eksportujących przemysł Unii nie był w stanie podnieść cen w całym okresie objętym dochodzeniem stosownie do zmian kosztów produkcji i w celu osiągnięcia rozsądnego poziomu zysku, jak określono w tabeli 8 poniżej. Dane zawarte w tabelach 4 i 8 potwierdzają istnienie znacznego tłumienia cen, a także zaniżania cen stwierdzonego na podstawie danych dostarczonych przez objętych próbą producentów eksportujących.

(201)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego ocena wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na przemysł Unii obejmuje ocenę wszystkich wskaźników ekonomicznych oddziałujących na stan przemysłu Unii w okresie badanym.

(202)

Jak wspomniano w sekcji 1.5, w celu określenia potencjalnej szkody poniesionej przez przemysł Unii zastosowano kontrolę wyrywkową.

(203)

W celu określenia szkody Komisja wprowadziła rozróżnienie między makroekonomicznymi i mikroekonomicznymi wskaźnikami szkody. Komisja oceniła wskaźniki makroekonomiczne na podstawie danych zawartych w odpowiedziach skarżącego na pytania zawarte w kwestionariuszu dotyczących wszystkich producentów unijnych, które w stosownych przypadkach porównano z odpowiedziami na pytania zawarte w kwestionariuszu przekazanymi przez producentów unijnych objętych próbą. Komisja oceniła wskaźniki mikroekonomiczne na podstawie danych przedstawionych w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielonych przez objętych próbą producentów unijnych. Oba zestawy danych uznano za reprezentatywne dla sytuacji gospodarczej przemysłu Unii.

(204)

Do wskaźników makroekonomicznych zalicza się: produkcję, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, wzrost, zatrudnienie, wydajność, wielkość marginesu dumpingu oraz poprawę sytuacji po wcześniejszym dumpingu.

(205)

Do wskaźników mikroekonomicznych zalicza się: średnie ceny jednostkowe, koszt jednostkowy, koszty pracy, zapasy, rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału.

(206)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 5

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(207)

W okresie badanym wielkość produkcji przemysłu Unii stale spadała i spadek ten wyniósł aż 37 %. W latach 2021-2022 produkcja spadła o 11 %. Ta tendencja spadkowa przyspieszyła w 2023 r., a produkcja spadła o 34 % w porównaniu z 2021 r. Spadek ten utrzymywał się w okresie objętym dochodzeniem, osiągając najniższy poziom 131 810 ton, co stanowi spadek o 37 % w stosunku do początkowej wielkości.

(208)

W okresie badanym moce produkcyjne przemysłu Unii utrzymywały się na stałym poziomie 305 500 ton. Biorąc pod uwagę spadek wielkości produkcji w okresie badanym, wykorzystanie mocy produkcyjnych gwałtownie spadło z 69 % w 2021 r. do 43 % w okresie objętym dochodzeniem.

(209)

Wielkość sprzedaży i udział przemysłu Unii w rynku kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 6

Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(210)

W okresie badanym wielkość sprzedaży przemysłu Unii spadła aż o 37 %, a jego udział w rynku zmniejszył się o 22 % - z 41 % w 2021 r. do 32 % w okresie objętym dochodzeniem.

(211)

W kontekście malejącej konsumpcji w Unii przemysł Unii odnotował znaczny spadek produkcji, wielkości sprzedaży i udziału w rynku, który postępował w tempie szybszym niż ogólna recesja na rynku unijnym. Wyniki przemysłu Unii pogorszyły się bardziej niż wyniki rynku, co świadczy o szczególnie trudnej sytuacji przemysłu w okresie badanym oraz o ujemnym wzroście.

(212)

Zatrudnienie i wydajność kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 7

Zatrudnienie i wydajność

(213)

W okresie badanym przemysł Unii odnotował spadek zatrudnienia o 16 %, przy czym łączna liczba pracowników spadła z 1 145 w 2021 r. do 962 w okresie objętym dochodzeniem.

(214)

W związku ze spadkiem produkcji i zatrudnienia wydajność siły roboczej przemysłu Unii, mierzona w tonach na pracownika rocznie, spadła w okresie badanym o 25 %. Od 2023 r. do okresu objętego dochodzeniem wydajność wzrosła o 3 %, jednak ta nieznaczna poprawa nie wynikała z ożywienia produkcji, a raczej z dalszego zmniejszenia stanu zatrudnienia.

(215)

Wszystkie marginesy dumpingu znacznie przekraczały poziom de minimis. Wpływ wielkości rzeczywistego marginesu dumpingu na przemysł Unii był znaczny, jeśli weźmie się pod uwagę wielkość i ceny przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie.

(216)

Jest to pierwsze dochodzenie antydumpingowe dotyczące produktu objętego postępowaniem. W związku z tym brak było dostępnych danych umożliwiających ocenę skutków ewentualnego wcześniejszego dumpingu.

(217)

Średnie ważone jednostkowe ceny sprzedaży stosowane przez objętych próbą producentów unijnych wobec klientów niepowiązanych w Unii kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 8

Ceny sprzedaży w Unii

(218)

W okresie badanym ceny sprzedaży na rynku unijnym na rzecz stron niepowiązanych wzrosły o 9 %. W 2022 r. ceny wzrosły o 39 %, co stanowiło odzwierciedlenie rosnących kosztów materiałów do produkcji. Nie był to jednak trwały wzrost. W 2023 r. nastąpił spadek średniej ceny, która nadal spadała w okresie objętym dochodzeniem, osiągając wysokość [1 446-1 692] EUR za tonę.

(219)

W tym samym okresie jednostkowe koszty produkcji producentów unijnych objętych próbą wzrosły o 29 %. W latach 2021-2022 odnotowano znaczny wzrost o 49 %. Tendencja ta utrzymywała się w 2023 r., kiedy to nastąpił wzrost o kolejnych 5 punktów procentowych, a następnie odnotowano spadek w okresie objętym dochodzeniem. Ogólny wzrost cen w Unii był spowodowany przede wszystkim zmianami cen surowców i niezdolnością przedsiębiorstw do pełnego wykorzystania korzyści skali ze względu na spadek sprzedaży i produkcji.

(220)

Średnie koszty pracy objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 9

Średnie koszty pracy na pracownika

(221)

W okresie badanym średnie koszty pracy w przeliczeniu na pracownika zwiększyły się o 15 %.

(222)

Stan zapasów objętych próbą producentów unijnych kształtował się w okresie badanym następująco:

Tabela 10

Zapasy

(223)

W ujęciu bezwzględnym w okresie badanym zapasy producentów unijnych objętych próbą spadły o 10 %. Niemniej jednak w kontekście ogólnego spadku odnotowano znaczne wahania w przedmiotowym okresie. Dokładnie rzecz ujmując, poziom zapasów wzrósł o 6 % w latach 2021-2022, po czym w 2023 r. nastąpił wyraźny spadek o 20 punktów procentowych. Następnie od 2023 r. do okresu objętego dochodzeniem zapasy ponownie wzrosły o 4 punkty procentowe.

(224)

Uwzględniając poziomy produkcji, odsetek stanu zapasów na koniec okresu sprawozdawczego wyrażony jako odsetek produkcji wzrósł w okresie badanym o 12 %. W szczególności wskaźnik ten wzrósł o 38 % w latach 2021-2023, co wskazuje na znaczną rozbieżność między produkcją a likwidacją zapasów. Chociaż przemysł Unii zdołał częściowo dostosować poziom zapasów do poziomu produkcji w okresie od 2023 r. do okresu objętego dochodzeniem, wskaźnik stanu zapasów na koniec okresu sprawozdawczego pozostał o 12 % wyższy niż w 2021 r.

(225)

Tendencja ta wskazuje, że pomimo wysiłków na rzecz dostosowania produkcji akumulacja niesprzedanych zapasów, zwłaszcza w okresach spadku produkcji, odzwierciedla trudności w dostępie do rynku unijnego.

(226)

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 11

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji

(227)

Komisja określiła rentowność objętych próbą producentów unijnych, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotów z tej sprzedaży. Rentowność producentów objętych próbą znacznie spadła w okresie badanym z prawie [2-6] % w 2021 r. do około [(- 14)-(- 10)] % w okresie objętym dochodzeniem. Rentowność tymczasowo wzrosła w 2022 r. do [3-7] %, a następnie gwałtownie spadła do [(- 17)-(- 13)] % w 2023 r. Pomimo częściowego ożywienia, które nastąpiło po tym okresie, rentowność pozostała ujemna w okresie objętym dochodzeniem.

(228)

Przepływy środków pieniężnych netto określają zdolność producentów unijnych do samofinansowania swojej działalności. Przepływy środków pieniężnych były ujemne w całym okresie badanym, a ze względu na wydatki inwestycyjne i wzrost strat operacyjnych uległy dalszemu pogorszeniu. Ten trwały ujemny przepływ środków pieniężnych utrzymał się za sprawą wsparcia finansowego ze strony ostatecznych udziałowców producentów unijnych, którzy nadal wspierali programy inwestycyjne przedsiębiorstw pomimo trudnej sytuacji finansowej.

(229)

Poziom rocznych inwestycji wzrósł w okresie badanym o 30 %, w latach 2021-2022 wzrósł wyraźnie o 171 %, a następnie spadł w kolejnym okresie do okresu objętego dochodzeniem. Wzrost inwestycji miał na celu przede wszystkim utrzymanie istniejących zdolności i wymianę podstawowych aktywów produkcyjnych. Inwestycje kontynuowano pomimo poważnej konkurencji, utraty udziału w rynku i trudnej sytuacji finansowej.

(230)

Zwrot z inwestycji to procentowy stosunek zysku do wartości księgowej netto inwestycji. Spadł on w okresie badanym o 287 %, z poziomu [(- 10)-(- 8)] % w 2021 r. do [(- 41)-(- 35)] % w okresie objętym dochodzeniem. Ta niekorzystna zmiana pokazuje, że chociaż nadal inwestowano w celu utrzymania konkurencyjności, w okresie badanym nastąpił znaczny spadek zwrotu z tych inwestycji.

(231)

Jak wyjaśniono w motywie 227, zdolność producentów unijnych objętych próbą do pozyskania kapitału opierała się na wsparciu finansowym ze strony ostatecznych udziałowców producentów unijnych, którzy nadal wspierali inwestycje przedsiębiorstw.

(232)

W kontekście istotnego spadku konsumpcji w Unii (- 20 %), w okresie badanym odnotowano wyraźny wzrost przywozu z Chiny (+ 14 %) po cenach, które znacznie podcinały ceny przemysłu Unii. Dzięki temu chińscy producenci eksportujący byli w stanie osiągnąć udział w rynku wynoszący 53 % w okresie objętym dochodzeniem (wzrost z poziomu 37 % w 2021 r.).

(233)

W tych okolicznościach sytuacja gospodarcza przemysłu Unii pogorszyła się, co przełożyło się na wystąpienie negatywnej tendencji w odniesieniu do wszystkich głównych wskaźników makroekonomicznych: produkcji (- 37 %) i sprzedaży w Unii (- 37 %) oraz do znacznego obniżenia udziału przemysłu Unii w rynku (z poziomu 41 % do poziomu 32 %) w okresie badanym.

(234)

W odpowiedzi na presję wywieraną przez niskie chińskie ceny importowe przemysł Unii podjął próbę obniżenia kosztów poprzez dostosowanie poziomu zatrudnienia (- 16 %). W okresie badanym kontynuowano inwestycje mające na celu utrzymanie konkurencyjności. W wyniku presji wywieranej przez przywóz towarów po cenach dumpingowych z Chin w postaci wzrostu wielkości przywozu i stosowania niskich cen sprzedaż w Unii, wydajność i zwrot z inwestycji gwałtownie spadły w okresie badanym.

(235)

Koszty produkcji przemysłu Unii znacznie wzrosły w okresie badanym (+29 %), głównie z powodu znacznego wzrostu cen surowców.

(236)

Koszty przemysłu Unii wzrosły bardziej niż ceny sprzedaży. W związku z tym w okresie badanym doszło do znacznego spadku rentowności i umiarkowana sytuacja (+[2-6] %) w 2021 r. przekształciła się w niezrównoważony scenariusz przynoszący straty ([(- 14)-(- 10)] %) w okresie objętym dochodzeniem.

(237)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła na tym etapie, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(238)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy przywóz towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, spowodował istotną szkodę dla przemysłu Unii. Zgodnie z art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała także, czy inne znane czynniki mogły w tym samym czasie również spowodować szkodę dla przemysłu Unii. Komisja dopilnowała, aby ewentualne szkody spowodowane przez inne czynniki niż przywóz towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, nie były łączone z tym przywozem. Te czynniki to: przywóz z państw trzecich, wyniki wywozu przemysłu Unii, spadek konsumpcji w UE, wzrost cen energii w Unii, niekorzystna sytuacja konkurencyjna w zakresie wykorzystania głównego surowca, brak odpowiedniego poziomu inwestycji, przywóz własny chińskiego stopionego tlenku glinu.

(239)

Pogorszenie sytuacji gospodarczej przemysłu Unii zbiegło się w czasie ze znaczną i rosnącą penetracją rynku przez przywóz towarów po cenach dumpingowych z Chin, który systematycznie podcinał ceny przemysłu Unii i doprowadził do tłumienia cen. W tym względzie zmiany wielkości i cen przywozu z Chin odzwierciedlone w tabelach 3 i 4 doprowadziły do tłumienia poziomów cen przemysłu Unii, oraz świadczyły o istnieniu związku przyczynowego między tymi dwoma zjawiskami.

(240)

Wielkość przywozu z Chin wzrosła o 14 % w okresie badanym z poziomu około 140 372 ton w 2021 r., co odpowiadało udziałowi w rynku na poziomie 37 %, do poziomu 160 549 ton w okresie objętym dochodzeniem, co odpowiadało udziałowi w rynku na poziomie 53 %. Ten rosnący przywóz po niskich cenach uniemożliwił przemysłowi Unii podniesienie cen zgodnie ze wzrostem kosztów produkcji. Podobnie spadek udziału w rynku i wielkości sprzedaży, który z kolei doprowadził do spadku produkcji, miał szkodliwy wpływ na jednostkowe koszty produkcji przemysłu ze względu na ograniczone korzyści skali.

(241)

Wywarło to silny, negatywny wpływ na przemysł Unii. W sytuacji rosnących kosztów i presji cenowej wywieranej przez przywóz towarów po cenach dumpingowych z Chin przemysł Unii nie był w stanie ustanowić zrównoważonych poziomów cen i wielkości produkcji, co doprowadziło do bardzo poważnego spadku rentowności z poziomu 4 % do poziomu generującego straty (- 13 %), a w konsekwencji przełożyło się na pogorszenie jego wskaźników finansowych.

(242)

Wstępnie stwierdzono zatem, że przywóz towarów po cenach dumpingowych z Chin wyrządził istotną szkodę przemysłowi Unii pod względem ceny i ilości.

(243)

Wielkość przywozu z pozostałych państw trzecich kształtowała się w okresie badanym następująco:

Tabela 12

Przywóz z państw trzecich

(244)

W porównaniu z Chinami obecność pozostałych państw trzecich na rynku unijnym w okresie badanym była ograniczona. W okresie badanym udział w rynku największych innych państw trzecich - Ukrainy, Stanów Zjednoczonych, Brazylii i Bahrajnu - utrzymywał się na stałym poziomie, z minimalnymi wahaniami lub bez zmian, i wynosił odpowiednio 5 %, 2 %, 2 % i 2 % w okresie objętym dochodzeniem. Łączny udział w rynku przywozu ze wszystkich państw trzecich z wyjątkiem Chin zmniejszył się z 22 % w 2021 r. do 15 % w okresie objętym dochodzeniem.

(245)

W okresie badanym Ukraina prowadziła sprzedaż po niższych cenach niż Chiny. Bahrajn dokonywał sprzedaży po cenach nieco poniżej cen chińskich dopiero w 2022 r. i w okresie objętym dochodzeniem, podczas gdy wszystkie pozostałe państwa utrzymywały wyższe poziomy cen w całym okresie badanym. Pomimo niższych cen Ukraina odpowiadała za zaledwie 5 % rynku, czyli znacznie mniej niż dominujący udział w rynku Chin, który wynosił 53 % w okresie objętym dochodzeniem. Udział Bahrajnu w rynku był jeszcze mniejszy i wynosił zaledwie 2 %. Ta ograniczona obecność na rynku innych państw trzecich wskazuje, że chociaż Ukraina i Bahrajn oferowały w pewnym momencie niższe ceny, ich ogólny wpływ był niewystarczający, aby osłabić związek przyczynowy między przywozem po cenach dumpingowych z Chin a istotną szkodą poniesioną przez producentów unijnych.

(246)

Na tej podstawie Komisja wstępnie stwierdziła, że wpływ przywozu z innych państw nie osłabia związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych z Chin a istotną szkodą poniesioną przez producentów unijnych.

(247)

Wielkość wywozu objętych próbą producentów unijnych kształtowała się w okresie badanym następująco:

Tabela 13

Wyniki wywozu objętych próbą producentów unijnych

(248)

Wielkość wywozu dokonywanego przez producentów unijnych objętych próbą spadła w okresie badanym o 40 %, z 26 049 ton w 2021 r. do 15 649 ton w okresie objętym dochodzeniem. Średnie ceny eksportowe wzrosły w okresie badanym o 22 %.

(249)

Jak wyjaśniły przedsiębiorstwa tworzące przemysł Unii, spadek wyników wywozu dokonywanego przez producentów unijnych wynika z presji wywieranej przez chińskich producentów na rynki innych państw trzecich, co z kolei spowodowało spadek wielkości wywozu dokonywanego przez producentów unijnych. Spadek wielkości sprzedaży eksportowej w ujęciu bezwzględnym jest znacznie niższy niż spadek sprzedaży w Unii. Ponadto średnia cena eksportowa sprzedaży do państw trzecich była znacznie wyższa - o 21 % - niż w przypadku sprzedaży unijnej w całym okresie badanym.

(250)

Na tej podstawie Komisja wstępnie stwierdziła, że wpływ wyników wywozu nie osłabia związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych z Chin a istotną szkodą poniesioną przez producentów unijnych.

(251)

Niektóre strony twierdziły, że przyczyną powstania szkody było zmniejszenie konsumpcji w Unii.

(252)

Chociaż konsumpcja w Unii w okresie badanym uległa zmniejszeniu, spotęgowało to jedynie wpływ chińskiego przywozu towarów po cenach dumpingowych. Sprzedaż producentów unijnych spadła bardziej niż konsumpcja w Unii. Konsumpcja spadła o 20 %, podczas gdy sprzedaż producentów unijnych spadła w okresie badanym o 37 %. Podobnie znacznie spadł również przywóz ze wszystkich pozostałych państw trzecich. Natomiast w tym samym okresie udział Chin w rynku wzrósł z 37 % do 53 % w wyniku przywozu towarów po niskich cenach.

(253)

Na tej podstawie Komisja wstępnie stwierdziła, że wpływ spadku konsumpcji w Unii nie osłabia związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych z Chin a istotną szkodą poniesioną przez producentów unijnych.

(254)

Niektóre strony argumentowały, że szkoda wystąpiła na skutek wzrostu cen energii w Unii.

(255)

Energia jest jednym z głównych składników kosztów w produkcji stopionego tlenku glinu. W toku dochodzenia wykazano jednak, że w 2022 r., kiedy ceny energii były znacznie wyższe niż w pozostałej części okresu badanego, producenci unijni nadal byli w stanie generować zyski, a nawet ich rentowność uległa poprawie w porównaniu z poprzednim rokiem. Było to możliwe, ponieważ część zwiększonych kosztów energii można było przenieść na użytkowników.

(256)

W szczególności w 2023 r. i w okresie objętym dochodzeniem, kiedy ceny energii spadły do znacznie niższego poziomu w porównaniu z 2022 r., przemysł Unii nie był już w stanie odpowiednio dostosować swoich cen, a rentowność spadła. Pokazuje to, że chociaż ceny energii wpływają na koszty produkcji, główny problem pojawił się, gdy producentom unijnym uniemożliwiono dostosowanie cen do zmian kosztów z powodu nieuczciwej konkurencji wywołanej przywozem towarów po cenach dumpingowych pochodzących z Chin.

(257)

Na tej podstawie Komisja wstępnie stwierdziła, że wpływ cen energii w Unii nie osłabia związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych z Chin a istotną szkodą poniesioną przez producentów unijnych.

(258)

Niektóre strony argumentowały, że przyczyną wystąpienia szkody były różnice w pochodzeniu i kosztach surowców wykorzystywanych przez producentów europejskich i chińskich, rozróżniając w szczególności boksyt i tlenek glinu.

(259)

Jeżeli chodzi o domniemaną niekorzystną sytuację związaną z surowcami, w toku dochodzenia ustalono, że nie istnieją znaczące różnice w procesach produkcji i surowcach wykorzystywanych przez chińskich i unijnych producentów. W odniesieniu do kosztów surowców, jak wyszczególniono w sekcji 3.2.1 powyżej, stwierdzono zakłócenia na chińskim rynku surowców.

(260)

Niektóre strony argumentowały, że przemysł Unii ucierpiał z powodu braku inwestycji i przestarzałych zakładów produkcyjnych oraz że było to jedną z przyczyn powstania szkody.

(261)

Dochodzenie wykazało jednak, że w ostatnich latach producenci unijni dokonali inwestycji w nowe zakłady. Ponadto, jak pokazano w tabeli 11, roczne poziomy inwestycji wzrosły w okresie badanym o 30 %, co wskazuje, że pomimo trudnej sytuacji finansowej kontynuowano działalność inwestycyjną.

(262)

Na tej podstawie Komisja wstępnie stwierdziła, że zarzucany brak inwestycji nie znajduje odzwierciedlenia w rzeczywistości i nie osłabia związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych z Chin a istotną szkodą poniesioną przez producentów unijnych

(263)

Niektóre strony argumentowały, że przemysł Unii sam dokonywał przywozu chińskiego stopionego tlenku glinu i że było to jedną z przyczyn powstania szkody.

(264)

W toku dochodzenia stwierdzono, że przemysł Unii przywoził pewne ilości przedmiotowego produktu z Chin. Przywóz ten był jednak ograniczony pod względem wielkości, tj. [2 800-3 800] ton, co stanowiło około 1 % konsumpcji w Unii w okresie objętym dochodzeniem. W toku dochodzenia stwierdzono również, że przemysł Unii nie prowadził po prostu odsprzedaży produktów przywożonych, ale raczej przetwarzał je przed odsprzedażą. Działania te przyniosły wartość dodaną. Sprzedaż tych produktów z przywozu nie podcinała produkcji własnej producentów unijnych, a jej wielkość była nieznaczna.

(265)

Ponadto przywóz z Chin wzrósł niezależnie od zmian w przywozie własnym producentów unijnych, co pokazuje, że przywóz z Chin wzrósłby i miałby udział w rynku UE nawet w przypadku braku przywozu własnego z Chin dokonywanego przez producentów unijnych.

(266)

Na tej podstawie Komisja wstępnie stwierdziła, że wpływ przywozu własnego z Chin dokonywanego przez producentów unijnych nie osłabia związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych z Chin a istotną szkodą poniesioną przez producentów unijnych.

(267)

W związku z powyższymi ustaleniami Komisja wstępnie ustaliła, że zachodzi związek przyczynowy między szkodą poniesioną przez przemysł Unii a przywozem towarów po cenach dumpingowych z Chin, które spowodowały stłumienie cen rynkowych w Unii. W wyniku znacznego wzrostu przywozu towarów po cenach dumpingowych z Chin przemysł Unii nie był w stanie ustanowić zrównoważonych poziomów cen i wielkości produkcji, co doprowadziło do znacznego pogorszenia jego sytuacji gospodarczej.

(268)

Pogorszenie się sytuacji gospodarczej przemysłu Unii zbiegło się w czasie z gwałtownym wzrostem taniego przywozu towarów po cenach dumpingowych z Chin. Przywóz ten stale podcinał ceny unijne, wywierając silną presję na obniżenie cen rynkowych, co doprowadziło do tłumienia cen. W rezultacie przemysł Unii nie był w stanie podnieść cen stosownie do rosnących kosztów produkcji. Doprowadziło to do spadku sprzedaży, zmniejszenia produkcji i znacznego spadku rentowności. Moment i skala tych zmian wskazują na wyraźny związek przyczynowy między przywozem towarów po cenach dumpingowych a istotną szkodą.

(269)

Komisja zbadała inne czynniki, które mogły przyczynić się do szkody poniesionej przez przemysł Unii. Obejmowały one przywóz z innych państw trzecich, wyniki wywozu przemysłu Unii, spadek konsumpcji w Unii, rosnące koszty energii, pozyskiwanie i koszt surowców, domniemany brak inwestycji oraz przywóz własny chińskiego stopionego tlenku glinu. Nie stwierdzono jednak, aby jakikolwiek z nich osłabił związek przyczynowy między przywozem z Chin po cenach dumpingowych a istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii.

(270)

Uwzględniając powyższe, Komisja stwierdziła na tym etapie, że przywóz towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, spowodował istotną szkodę dla przemysłu Unii, a pozostałe czynniki, rozważane osobno lub łącznie, nie naruszyły związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych a istotną szkodą.

(271)

W niniejszej sprawie skarżący stwierdził istnienie zakłóceń handlu surowcami w przypadku boksytu i tlenku glinu w rozumieniu art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. W związku z tym w celu przeprowadzenia oceny dotyczącej odpowiedniego poziomu środków w pierwszej kolejności Komisja ustaliła kwotę cła niezbędną do usunięcia szkody poniesionej przez przemysł Unii w przypadku braku zakłóceń w rozumieniu w art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. Następnie Komisja zbadała, czy margines dumpingu objętych próbą producentów eksportujących jest wyższy niż ich margines szkody, zob. motywy 280-282.

(272)

Szkoda zostałaby usunięta, gdyby przemysł Unii był w stanie osiągnąć zysk docelowy dzięki sprzedaży po cenie docelowej w rozumieniu art. 7 ust. 2c i 2d rozporządzenia podstawowego.

(273)

Zgodnie z art. 7 ust. 2c rozporządzenia podstawowego przy ustalaniu zysku docelowego Komisja wzięła pod uwagę następujące czynniki: poziom rentowności przed wzrostem przywozu z państwa objętego dochodzeniem, poziom rentowności potrzebny do pokrycia pełnych kosztów i inwestycji, działalności badawczo-rozwojowej i innowacji oraz poziom rentowności spodziewany w normalnych warunkach konkurencji. Taka marża zysku nie powinna być niższa niż 6 %.

(274)

Na pierwszym etapie Komisja ustaliła zysk podstawowy, pokrywający pełne koszty w normalnych warunkach konkurencji. Zysk podstawowy ustalono na podstawie historycznej rentowności objętego próbą przemysłu Unii w latach 2014-2020, przed zakłóceniami spowodowanymi pandemią COVID-19. Marżę zysku ustalono na poziomie 7 %.

(275)

Jeden z dwóch producentów unijnych objętych próbą dostarczył dowody na to, że jego poziom inwestycji, badań i rozwoju oraz innowacji w okresie badanym byłby wyższy w normalnych warunkach konkurencji. Komisja zweryfikowała wewnętrzną dokumentację przedsiębiorstwa dotyczącą planów inwestycyjnych, decyzji zarządczych i sprawozdań finansowych, i uznała te argumenty za uzasadnione. Aby odzwierciedlić to w zysku docelowym, Komisja obliczyła różnicę między wydatkami na inwestycje, badania i rozwój oraz innowacje w okresie objętym dochodzeniem a poziomem, jaki mogłyby one osiągnąć w normalnych warunkach konkurencji, przedstawionymi przez przemysł Unii i zweryfikowanymi przez Komisję, a faktycznymi wydatkami na te cele w okresie badanym. Różnica ta, wyrażona jako odsetek obrotów, wynosiła od 1 % do 3,06 % w przypadku każdego z przedsiębiorstw objętych próbą.

(276)

Odsetek ten dodano do podstawowego zysku w wysokości 7 % wspomnianego w motywie 273, co dało docelowy zysk w wysokości 7 % i 10,06 % w zależności od sytuacji producentów unijnych objętych próbą.

(277)

Na koniec, zgodnie z art. 7 ust. 2d rozporządzenia podstawowego, Komisja oceniła przyszłe koszty wynikające z wielostronnych umów środowiskowych i protokołów do tych umów, których Unia jest stroną, oraz konwencji MOP wymienionych w załączniku Ia rozporządzenia podstawowego, które to koszty przemysł Unii poniesie w okresie stosowania środka zgodnie z art. 11 ust. 2. Na podstawie dostępnych dowodów Komisja ustaliła dodatkowy koszt w wysokości 89,34 EUR za tonę, od którego odliczyła rzeczywisty koszt przestrzegania tych konwencji w okresie objętym dochodzeniem, tj. 72,26 EUR za tonę, co daje wynik w wysokości 17,08 EUR za tonę. Różnicę tę dodano do ceny niewyrządzającej szkody.

(278)

Na tej podstawie Komisja obliczyła średnią niewyrządzającą szkody cenę produktu podobnego przemysłu Unii wynoszącą 1 880 EUR za tonę, dodając wyżej wspomnianą docelową marżę zysku (zob. motyw 275) do kosztów produkcji ponoszonych przez producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem, a następnie dodając dostosowania przewidziane w art. 7 ust. 2d dla poszczególnych rodzajów produktu.

(279)

Komisja ustaliła następnie margines szkody poprzez porównanie średniej ważonej ceny importowej objętych próbą współpracujących producentów eksportujących w państwie, którego dotyczy postępowanie, ustalonej na potrzeby obliczeń podcięcia cenowego, ze średnią ważoną niewyrządzającej szkody ceny produktu podobnego sprzedawanego przez objętych próbą producentów unijnych na rynku unijnym w okresie objętym dochodzeniem. Wszelkie różnice wynikające z tego porównania zostały wyrażone jako odsetek średniej ważonej wartości importowej CIF.

(280)

Poziom usuwający szkodę dla „pozostałych przedsiębiorstw współpracujących” oraz dla „całego pozostałego przywozu” pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie, obliczono w ten sam sposób co margines dumpingu dla tych przedsiębiorstw.

(281)

Jak wyjaśniono w zawiadomieniu o wszczęciu, skarżący przedstawił Komisji wystarczające dowody na występowanie zakłóceń handlu surowcami w państwie, którego dotyczy postępowanie, w odniesieniu do produktu objętego dochodzeniem. W związku z powyższym, zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego, w toku dochodzenia zbadano zarzut dotyczący zakłóceń w celu sprawdzenia, czy - w stosownych przypadkach - do usunięcia szkody wystarczy cło niższe od marginesu dumpingu.

(282)

Ponieważ jednak marginesy odpowiednie do usunięcia szkody były wyższe niż marginesy dumpingu, Komisja uznała, że na tym etapie zajęcie się tym aspektem nie było konieczne. W następstwie powyższej oceny Komisja stwierdziła, że właściwe jest określenie kwoty ceł tymczasowych zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(283)

W wyniku powyższej oceny wysokości tymczasowego cła antydumpingowego powinny zostać ustalone zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w sposób przedstawiony poniżej:

(284)

Po podjęciu decyzji o zastosowaniu art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy może jasno stwierdzić, że wprowadzenie środków w tym przypadku nie leży w interesie Unii, mimo iż stwierdzono wystąpienie dumpingu wyrządzającego szkodę, zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich różnorodnych interesów, których dotyczy sprawa, w tym interesu przemysłu Unii, importerów i użytkowników.

(285)

Przemysł Unii obejmuje dziewięć przedsiębiorstw, rozproszonych pod względem geograficznym po całej Europie, zatrudniających bezpośrednio około 962 pracowników. Większość tych producentów unijnych wyraziła poparcie dla skargi i żaden z nich nie sprzeciwił się wszczęciu dochodzenia.

(286)

Obecne poziomy rentowności są niemożliwe do utrzymania. Oczekuje się, że dzięki wprowadzeniu środków przemysł Unii będzie mógł odzyskać część utraconego udziału w rynku i ustalić ceny na poziomie, który co najmniej pokryje koszty.

(287)

Brak środków może mieć znaczący negatywny wpływ na przemysł Unii pod względem dalszego tłumienia cen i dalszego spadku sprzedaży, co przełoży się na większe straty i prawdopodobne zamknięcie zakładów produkcyjnych, zwolnienia, a ostatecznie zamknięcie całych przedsiębiorstw. Takie zmiany mogą doprowadzić do przerwania produkcji europejskiej, co miałoby długoterminowe skutki dla odporności i autonomii przemysłowej Unii, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że stopiony tlenek glinu, który jest niezbędny do produkcji stali, innych metali, szkła i powiązanych materiałów, był w przeszłości uznawany za produkt wrażliwy.

(288)

W związku z powyższym Komisja ustaliła, że wprowadzenie środków tymczasowych leży w interesie przemysłu Unii.

(289)

Zgłosiło się dwunastu importerów niepowiązanych, z czego dwie odpowiedzi przekazano po terminie. Otrzymano również szereg uwag i komentarzy. Jak wspomniano w sekcji 1.5, Komisja wybrała próbę dwóch importerów, którzy przedłożyli odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(290)

Kilku importerów twierdziło, że nałożenie ceł antydumpingowych spowoduje wzrost kosztów surowców dla nich i dla ich klientów. Te dodatkowe koszty trudno byłoby pokryć, a zatem zagrażałyby ich rentowności i konkurencyjności. Wysunięto dalsze argumenty dotyczące braku mocy produkcyjnych przemysłu Unii do zaspokojenia popytu w Unii, w związku z czym stwierdzono, że środki spowodowałyby niedobory na rynku. Podniesiono również zarzuty dotyczące braku zainteresowania producentów unijnych dostawą niektórych materiałów.

(291)

Komisja zauważyła, że nałożenie ceł nie powinno skutkować wyeliminowaniem całego przywozu z ChRL. Wprowadzenie środków ma na celu zapewnienie równych warunków działania, po czym chińscy producenci eksportujący mogą kontynuować wywóz do Unii po uczciwych cenach. Po drugie, chociaż wprowadzenie środków może mieć negatywny wpływ na importerów dokonujących przywozu wyłącznie z ChRL, z uwagi na prawdopodobny wzrost przywozu z innych państw trzecich, o którym mowa w sekcji 7.4 poniżej, importerzy powinni być w stanie przestawić się na inne źródła dostaw.

(292)

Jeżeli chodzi o domniemany brak zainteresowania producentów unijnych dostawami niektórych materiałów, Komisja zwróciła uwagę, że przemysł Unii wytwarza wiele różnych produktów ze stopionego tlenku glinu. W okresie objętym dochodzeniem, jak również w poprzednich latach, przemysł Unii stale dostarczał stopiony tlenek glinu wielu różnych klas i jakości, dostosowany do szczególnych potrzeb różnych gałęzi przemysłu wykorzystujących produkt objęty postępowaniem.

(293)

Jeżeli chodzi o brak mocy produkcyjnych przemysłu Unii, Komisja odniosła się do tego argumentu w sekcji 7.4 poniżej.

(294)

W związku z powyższym Komisja wstępnie ustaliła, że zgodnie z przewidywaniami wszelki negatywny wpływ środków na importerów niepowiązanych w ujęciu całościowym będzie ograniczony i nie przeważy nad pozytywnym wpływem środków na unijnych producentów.

(295)

Zgłosiło się około 50 użytkowników i stowarzyszeń użytkowników. 18 użytkowników udzieliło odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, a kilku innych przedstawiło uwagi.

(296)

Wysunięto argumenty, że nałożenie ceł antydumpingowych zwiększyłoby koszty dla użytkowników, które trudno byłoby przenieść na klientów, a tym samym zagroziłoby ich rentowności i konkurencyjności. Niektórzy użytkownicy argumentowali, że wzrost kosztów związany z nałożeniem ceł mógłby zagrozić ich stabilności operacyjnej. Niektórzy użytkownicy twierdzili, że w rezultacie utrzymanie rentowności niektórych rodzajów działalności produkcyjnej w Unii może być zagrożone, co może prowadzić do zmniejszenia wielkości przedsiębiorstw, ich przeniesienia poza Unię lub zamknięcia.

(297)

Komisja zauważyła, że użytkownicy prowadzą działalność głównie w zakresie produkcji materiałów ściernych i ogniotrwałych, w przypadku których stopiony tlenek glinu jest kluczowym materiałem do produkcji. Zgodnie z informacjami przekazanymi przez stowarzyszenia, jeśli chodzi o konsumpcję, w przemyśle materiałów ogniotrwałych kupuje się około 80 000 ton rocznie. Szacuje się, że konsumpcja w przemyśle materiałów ściernych wynosi od 200 000 do 250 000 ton rocznie. Sektor ten odpowiada za około 60-70 % całkowitego popytu na stopiony tlenek glinu w Unii. Jeśli chodzi o zatrudnienie, przemysł materiałów ogniotrwałych zatrudnia w Europie około 20 000 osób, podczas gdy przemysł materiałów ściernych zapewnia około 8 400 miejsc pracy w samych Niemczech i Włoszech. Jeśli chodzi o obrót, szacuje się, że przemysł materiałów ogniotrwałych w Europie generuje roczne przychody w wysokości 4 mld EUR. Przemysł materiałów ściernych generuje roczne przychody w wysokości około 2,3 mld EUR w samych Niemczech i Włoszech.

(298)

Na podstawie informacji przedstawionych w kwestionariuszach dla użytkowników ustalono, że w okresie objętym dochodzeniem działalność związana z produktem objętym dochodzeniem różniła się proporcjonalnie do ich całkowitej działalności i odpowiadała za 5-30 % całkowitego obrotu w przypadku przemysłu materiałów ogniotrwałych oraz 25-85 % całkowitego obrotu przemysłu materiałów ściernych. W okresie objętym dochodzeniem działalność związana z produktem objętym postępowaniem stanowiła średnio około 15 % całkowitej działalności użytkowników współpracujących w przemyśle materiałów ogniotrwałych i około 53 % całkowitej działalności współpracujących użytkowników w przemyśle materiałów ściernych.

(299)

Użytkownicy, którzy udzielili odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, odpowiadali za około 20 % całkowitej konsumpcji stopionego tlenku glinu w Unii i około 25 % przywozu do Unii z Chin. Z odpowiedzi udzielonych przez tych użytkowników wynika, że około 50 % stopionego tlenku glinu wykorzystywanego w przemyśle materiałów ściernych pochodziło z Chin, natomiast udział towarów pochodzących z Chin w przemyśle materiałów ogniotrwałych wynosił około 65-69 %.

(300)

Komisja oszacowała, że jeżeli cła zostaną nałożone na proponowanym poziomie, a wszystkie pozostałe czynniki pozostaną niezmienione, koszty produkcji ponoszone przez użytkowników mogą wzrosnąć o 10-30 %, w zależności od przedsiębiorstwa. Dokładniej rzecz ujmując, w przypadku przemysłu materiałów ogniotrwałych szacowany wzrost kosztów produkcji wyniósłby od 10 % do 30 %, natomiast w przypadku przemysłu materiałów ściernych oczekuje się, że wzrost ten wyniesie od 10 % do 23 %. Należy jednak zauważyć, że szacunki te opierają się na założeniu, że całość stopionego tlenku glinu pochodzi z Chin. W rzeczywistości dostawy dla gałęzi przemysłu niższego szczebla są bardziej zróżnicowane. W przypadku użytkowników, którzy udzielili odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, około 50 % stopionego tlenku glinu wykorzystywanego w przemyśle materiałów ściernych i około 65 % w przemyśle materiałów ogniotrwałych pochodziło z Chin. Sugeruje to, że znaczna część dostaw pochodzi ze źródeł innych niż Chiny, a zatem ogólny wpływ ceł na koszty może być mniejszy. Ponadto rzeczywisty wpływ na koszty produkcji będzie różnić się w zależności od koszyka źródeł dostaw każdego przedsiębiorstwa. W przypadku użytkowników, którzy są zależni od źródeł chińskich w mniejszym stopniu, prawdopodobnie wzrost ponoszonych przez nich kosztów nastąpi w bardziej ograniczonym zakresie, podczas gdy użytkownicy bardziej zależni od tych źródeł mogą ucierpieć w większym stopniu. W związku z tym wpływ proponowanych ceł należy oceniać w świetle tych zróżnicowanych strategii zaopatrzeniowych.

(301)

Jeżeli chodzi o potencjalny wpływ środków na rentowność, sytuacja jest złożona ze względu na różnorodność przedsiębiorstw, których dotyczy ta kwestia. Poziom rentowności użytkowników różnił się zarówno w zależności od sektora, jak i na szczeblu poszczególnych przedsiębiorstw, przy czym niektóre z nich wykazywały dodatnie marże, podczas gdy inne przynosiły straty.

(302)

Komisja uznała, że wpływ na rentowność użytkowników będzie w dużej mierze zależał od dwóch kluczowych czynników: zdolności użytkowników do przeniesienia wzrostu kosztów na klientów oraz zdolności do zastąpienia materiałów do produkcji obecnie pozyskiwanych z Chin materiałami pochodzącymi od alternatywnych dostawców, o ile ceny tych dostaw po nałożeniu ceł na przywóz z Chin mogłyby potencjalnie złagodzić wpływ na ceny.

(303)

Jeżeli chodzi o możliwość przeniesienia wzrostu kosztów, konieczna jest dalsza ocena. Komisja przyznaje jednak, że w przypadku przedsiębiorstw działających w segmentach o wyższych marżach i wytwarzających bardziej specjalistyczne produkty istnieje większe prawdopodobieństwo, że będą one w stanie przenieść dodatkowe koszty na swoich klientów. Przewiduje się natomiast, że przedsiębiorstwa wytwarzające mniej wyspecjalizowane produkty i mierzące się z większą konkurencją będą miały pod tym względem większe trudności. Jest to szczególnie istotne w przypadku przedsiębiorstw już odnotowujących straty, które świadczą o tym, że przedsiębiorstwa te nie były w stanie podnieść cen jeszcze przed wprowadzeniem środków.

(304)

Jeżeli chodzi o dostępność innych źródeł dostaw, jak wyjaśniono bardziej szczegółowo w sekcji 7.4, w toku dochodzenia ustalono, że przemysł Unii pozostał rzetelnym źródłem dostaw stopionego tlenku glinu, który dysponuje wystarczającymi mocami produkcyjnymi, aby zaspokoić popyt użytkowników unijnych. Ustalono również, że użytkownicy w Unii nie są wyłącznie uzależnieni od przywozu z Chin. Jak wskazano w sekcji 5.2.1, inne państwa trzecie, takie jak Bahrajn, Brazylia, Stany Zjednoczone i Ukraina, są już obecne na rynku unijnym i prawdopodobnie zwiększą wywóz do Unii, co jeszcze bardziej zmniejszy zależność od przywozu z Chin.

(305)

Ponadto, jak ustalono w motywie 244, przywóz z Bahrajnu i Ukrainy w okresie objętym dochodzeniem odbywał się po niższych cenach niż przywóz z Chin, co stanowi konkurencyjną alternatywę dla użytkowników unijnych. Dostępność tańszego przywozu z tych państw zwiększa różnorodność dostaw, a także przyczynia się do złagodzenia potencjalnego wpływu środków na przywóz z Chin, zapewniając użytkownikom unijnym dalszy dostęp do opłacalnych ekonomicznie źródeł stopionego tlenku glinu.

(306)

Z ustaleń tych wynika, że wprowadzenie środków nie doprowadziłoby do niedoborów dostaw oraz że dostępność dostaw z państw trzecich i Unii po uczciwych cenach złagodziłaby w pewnym stopniu potencjalny negatywny wpływ na użytkowników. Konsekwencje gospodarcze dla gałęzi przemysłu wykorzystujących produkt objęty postępowaniem mogą się jednak znacznie różnić w zależności od ich szczególnej pozycji na rynku, struktury kosztów i zdolności do absorpcji lub przeniesienia wzrostu kosztów. Wpływ ten będzie przedmiotem dalszego dochodzenia ze strony Komisji.

(307)

Niektóre strony argumentowały, że przemysł Unii nie jest w stanie zapewnić dostaw ilości niezbędnych na potrzeby rynku unijnego, a zatem w przypadku wprowadzenia ceł antydumpingowych istnieje poważne ryzyko wystąpienia niedoborów w Unia, w tym w zakresie szczególnych rodzajów produktu objętego postępowaniem.

(308)

W toku dochodzenia ustalono, że argument ten bezpodstawny. W całym okresie badanym przemysł Unii nie wykorzystywał swoich mocy produkcyjnych w wystarczającym stopniu. W okresie objętym dochodzeniem wskaźnik wykorzystania unijnych mocy produkcyjnych wyniósł 43 %, a dodatkowe wolne moce produkcyjne wynosiły około 180 000 ton. W toku dochodzenia ustalono, że większość wolnych mocy produkcyjnych jest dostępna natychmiast lub może zostać uruchomiona w bardzo krótkim czasie przy minimalnych inwestycjach. W toku dochodzenia ustalono również, że wolne moce produkcyjne przemysłu Unii umożliwiają produkcję wszystkich głównych rodzajów produktu objętego postępowaniem. Moce produkcyjne przemysłu Unii zasadniczo odpowiadają konsumpcji w Unii wynoszącej 305 360 ton w okresie objętym dochodzeniem.

(309)

Ponadto dochodzenie wykazało, że chociaż produkcja stopionego tlenku glinu koncentruje się w kilku kluczowych regionach świata, istniejące moce produkcyjne w zakresie produkcji realizowanej poza Unią, ale nie w Chinach, mogą uzupełnić i tak już znaczne moce produkcyjne w Unii. Jak wyszczególniono w tabeli 12, towary z przywozu z państw trzecich są już obecne na rynku unijnym. Komisja uznała, że w przypadku spadku przywozu towarów po cenach dumpingowych z Chin przywóz z tych państw prawdopodobnie wzrośnie. Stwierdzono zatem, że całkowite wolne moce produkcyjne producentów unijnych i producentów z państw trzecich spoza Unii są wystarczające do zaspokojenia konsumpcji w Unii.

(310)

Niektóre strony argumentowały również, że nałożenie ceł antydumpingowych na produkt objęty postępowaniem stworzy ryzyko koncentracji rynku, co może prowadzić do dalszego wzrostu cen produktu objętego postępowaniem.

(311)

Komisja zauważyła, że o ile prawdą jest, że unijne reguły konkurencji nakładają bardziej rygorystyczne normy postępowania wobec przedsiębiorstwa posiadającego istotny udział w rynku, to jednak ostatecznie do organów ds. konkurencji należy stwierdzenie, czy dany podmiot zajmuje pozycję dominującą i czy dochodzi do jej nadużycia. W postępowaniach antydumpingowych Komisja bada kwestie związane z konkurencją, aby ustalić, czy, ogólnie rzecz biorąc, wprowadzenie środków antydumpingowych byłoby w sposób oczywisty sprzeczne z interesem Unii. Taka analiza nie może obejmować oceny konkurencji w ścisłym znaczeniu prawnym, ponieważ może jej dokonać jedynie właściwy organ ds. konkurencji. W każdym razie nie przedstawiono żadnych solidnych dowodów, które sugerowałyby, że w przypadku wprowadzenia środków antydumpingowych skarżący postępowałby wbrew zasadom konkurencji, pomijając już i tak silną pozycję, jaką zajmuje on na rynku, i podejmowanie praktyk handlowych ogólnie uznawanych za standardowe, takich jak stosowanie zróżnicowanych cen stosownie do wielkości zakupów i charakteru istniejących stosunków gospodarczych. Warto przypomnieć, że celem wprowadzenia środków antydumpingowych jest przywrócenie równych warunków działania, które zostały zniekształcone przez nieuczciwe praktyki handlowe chińskich producentów eksportujących. Celem środków antydumpingowych nie jest wyprowadzenie chińskich producentów eksportujących z rynku unijnego, lecz stworzenie warunków, w których producenci unijni i producenci z państw trzecich będą rywalizować w warunkach uczciwej konkurencji.

(312)

Niektóre strony argumentowały, że proces certyfikacji materiałów wykorzystywanych do produkcji, zarówno na szczeblu wewnętrznym, jak i przez ich klientów, jest długi i złożony. Obejmuje on rygorystyczne procedury testowania i zatwierdzania w celu zapewnienia zgodności z wymogami klienta. Wprowadzenie środków może wiązać się z koniecznością zmiany dostawców lub materiałów, co może pociągać za sobą konieczność przeprowadzenia procesu ponownej certyfikacji i opóźnienia w produkcji, mogące mieć wpływ na zobowiązania umowne.

(313)

Komisja zwróciła uwagę na szereg czynników łagodzących, które znacznie zmniejszają to ryzyko. Zarówno przedsiębiorstwa tworzące przemysł Unii, jak i szereg dostawców z państw trzecich to producenci stopionego tlenku glinu o ugruntowanej pozycji. Dostawcy ci mają wieloletnie doświadczenie na rynku i dostarczają materiały spełniające normy branżowe. Podobnie przedsiębiorstwa tworzące przemysł Unii uznaje się za producentów wysokiej jakości, którzy są w stanie spełnić rygorystyczne wymogi w zakresie certyfikacji. Ich produkty często jako pierwsze przechodzą proces certyfikacji w Unii, a dopiero potem rozważa się alternatywne źródła. Ponadto dochodzenie wszczęto kilka miesięcy temu, co dało użytkownikom czas na przygotowanie do ewentualnych zmian, ocenę alternatywnych dostawców i w razie potrzeby rozpoczęcie procesów certyfikacji.

(314)

Komisja uznaje uzasadnione obawy zgłaszane przez gałęzie przemysłu wykorzystujące produkt objęty postępowaniem, w szczególności dotyczące ich zdolności do absorpcji lub przeniesienia wzrostu kosztów i utrzymania rentowności. W związku z tym Komisja uważa, że należy dokładniej zbadać te kwestie. W tym celu na ostatecznym etapie dochodzenia Komisja dokona dalszej oceny zakresu i wpływu tych obaw, dbając o to, aby wszelkie przyjęte ostateczne środki były oparte na kompleksowym zrozumieniu szerszych skutków gospodarczych.

(315)

Na podstawie powyższego Komisja wstępnie stwierdziła, że pomimo uzasadnionych obaw zgłaszanych przez gałęzie przemysłu wykorzystujące produkt objęty postępowaniem, na obecnym etapie dochodzenia nie ma przekonujących powodów, aby stwierdzić, iż wprowadzenie środków w odniesieniu do przywozu stopionego tlenku glinu pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej nie leży w interesie Unii. Środki uznaje się za prawnie uzasadnione i proporcjonalne, ponieważ są one niezbędne, aby zapobiec dalszej szkodzie dla przemysłu Unii, utrzymać rentowność produkcji unijnej i zapewnić uczciwą konkurencję w Unii. W związku z tym Komisja uznała za właściwe wprowadzenie środków tymczasowych na tym etapie dochodzenia, zobowiązując się jednocześnie do przeprowadzenia dalszej oceny wpływu na gałęzie przemysłu wykorzystujące produkt objęty postępowaniem.

(316)

Biorąc pod uwagę wnioski Komisji dotyczące dumpingu, wynikającej z niego szkody, związku przyczynowego, poziomu środków i interesu Unii, należy wprowadzić środki tymczasowe, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi Unii przez przywóz towarów po cenach dumpingowych.

(317)

W odniesieniu do przywozu produktu pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie, należy wprowadzić tymczasowe środki antydumpingowe zgodnie art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Komisja stwierdziła w motywach 280 i 281, że odpowiednim poziomem usunięcia szkody powinien być margines dumpingu.

(318)

W związku z powyższym stawki tymczasowego cła antydumpingowego, wyrażone w cenach CIF na granicy Unii przed ocleniem, powinny być następujące:

(319)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla poszczególnych przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu zostały ustanowione na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną w toku dochodzenia, dotyczącą tych przedsiębiorstw. Te stawki celne mają zastosowanie wyłącznie do przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie, oraz produkowanego przez wymienione podmioty prawne. Przywóz produktu objętego postępowaniem wyprodukowanego przez jakiekolwiek inne przedsiębiorstwo, którego nie wymieniono w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym przez podmioty powiązane z przedsiębiorstwami w niej wymienionymi, powinien podlegać stawce celnej mającej zastosowanie do „pozostałego przywozu pochodzącego z ChRL”. Nie powinny one być objęte żadną z indywidualnych stawek cła antydumpingowego.

(320)

W celu zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z różnicą w stawkach celnych potrzebne są szczególne środki gwarantujące stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych. Indywidualne cła antydumpingowe stosuje się wyłącznie po przedstawieniu ważnej faktury handlowej organom celnym państwa członkowskiego. Faktura musi spełniać wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Do czasu przedstawienia takiej faktury przywóz powinien zostać objęty cłem antydumpingowym mającym zastosowanie do „całego pozostałego przywozu pochodzącego z ChRL”.

(321)

Mimo że przedstawienie tej faktury jest konieczne, aby organy celne państw członkowskich zastosowały indywidualne stawki cła antydumpingowego wobec przywozu, nie jest ona jedynym elementem branym pod uwagę przez organy celne. Organy celne państw członkowskich muszą bowiem przeprowadzić zwykłą kontrolę, nawet jeśli otrzymają fakturę spełniająca wszystkie wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, i podobnie jak we wszystkich innych przypadkach mogą one żądać dodatkowych dokumentów (dokumentów przewozowych itp.) do celów weryfikacji dokładności danych zawartych w oświadczeniu oraz zapewnienia zasadności późniejszego zastosowania stawki należności celnej zgodnie z prawem celnym.

(322)

Jeżeli wywóz dokonywany przez jedno z przedsiębiorstw korzystających z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu po wprowadzeniu przedmiotowych środków, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę struktury handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach, o ile spełnione są odpowiednie warunki, można wszcząć dochodzenie w sprawie obejścia środków. Podczas tego dochodzenia można między innymi zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych i nałożenia ogólnokrajowego cła.

(323)

Jak wspomniano w motywie 3, Komisja objęła przywóz produktu objętego postępowaniem obowiązkiem rejestracji. Rejestracja miała miejsce w celu ewentualnego pobrania ceł z mocą wsteczną zgodnie z art. 10 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(324)

W świetle ustaleń dokonanych na etapie tymczasowym należy zaniechać lub zaprzestać rejestracji przywozu.

(325)

Na obecnym etapie postępowania nie podjęto/nie można podjąć decyzji o ewentualnym stosowaniu środków antydumpingowych z mocą wsteczną.

(326)

Zgodnie z art. 19a rozporządzenia podstawowego Komisja poinformowała zainteresowane strony o planowanym nałożeniu ceł tymczasowych. Informacje te zostały również udostępnione ogółowi społeczeństwa za pośrednictwem strony internetowej DG ds. Handlu. Zainteresowane strony miały trzy dni robocze na przedstawienie uwag dotyczących dokładności obliczeń, które zostały im ujawnione.

(327)

Nie otrzymano żadnych uwag dotyczących dokładności obliczeń.

(328)

W interesie dobrej administracji Komisja zwróci się do zainteresowanych stron z prośbą o przedłożenie pisemnych uwag lub o złożenie wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu w określonym terminie.

(329)

Ustalenia dotyczące nałożenia ceł tymczasowych obowiązują tymczasowo i mogą ulec zmianie na ostatecznym etapie dochodzenia,