(1)

14 czerwca 2024 r. na podstawie art. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja Europejska („Komisja”) wszczęła dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu papieru dekoracyjnego pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej („państwo, którego dotyczy postępowanie”). Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2) („zawiadomienie o wszczęciu”).

(2)

Komisja wszczęła dochodzenie w następstwie skargi złożonej 2 maja 2024 r. przez czterech unijnych producentów papieru dekoracyjnego („skarżący”). Skarga została złożona przez przemysł Unii zajmujący się produkcją papieru dekoracyjnego w rozumieniu art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W skardze przedstawiono dowody na wystąpienie dumpingu i wynikającej z niego istotnej szkody, które były wystarczające, by uzasadnić wszczęcie dochodzenia.

(3)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2024/2718 („rozporządzenie w sprawie rejestracji”) Komisja poddała rejestracji przywóz produktu objętego postępowaniem (3).

(4)

Zgodnie z art. 19a rozporządzenia podstawowego w dniu 16 stycznia 2025 r. Komisja przedstawiła stronom podsumowanie dotyczące zaproponowanych ceł oraz szczegóły dotyczące obliczania marginesów dumpingu i marginesów odpowiednich do usunięcia szkody, jaką ponosi przemysł Unii. Zainteresowane strony poproszono o przedstawienie uwag na temat prawidłowości obliczeń w ciągu trzech dni roboczych.

(5)

14 lutego 2025 r. rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2025/291 (4) („rozporządzenie w sprawie ceł tymczasowych”) Komisja nałożyła tymczasowe cła antydumpingowe na przywóz papieru dekoracyjnego pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej.

(6)

Po ujawnieniu istotnych faktów i ustaleń, na podstawie których nałożono tymczasowe cło antydumpingowe („ujawnienie tymczasowych ustaleń”), w terminie przewidzianym w art. 2 ust. 1 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych kilka stron przedłożyło uwagi na piśmie, w których wyraziło swoją opinię na temat tymczasowych ustaleń: Uwagi te przedłożyli:

(7)

Stronom, które wystąpiły z odpowiednim wnioskiem, umożliwiono przedstawienie argumentów. Posiedzenia wyjaśniające odbyły się z udziałem CNFPIA, skarżących i przedsiębiorstwa KINGDECOR.

(8)

Komisja kontynuowała poszukiwanie i weryfikowanie wszelkich informacji, które uznała za konieczne do sformułowania ostatecznych ustaleń. Dokonując ostatecznych ustaleń, Komisja przeanalizowała uwagi przedstawione przez zainteresowane strony i w stosownych przypadkach zmieniła swoje tymczasowe wnioski.

(9)

Komisja poinformowała wszystkie zainteresowane strony o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzała nałożyć ostateczne cło antydumpingowe na przywóz papieru dekoracyjnego pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej („ujawnienie ostatecznych ustaleń”). Wszystkim stronom wyznaczono termin do zgłaszania uwag na temat ostatecznych ustaleń.

(10)

Stronom, które wystąpiły z odpowiednim wnioskiem, również umożliwiono przedstawienie swoich argumentów. Posiedzenia wyjaśniające odbyły się z udziałem skarżących i przedsiębiorstwa Kingdecor.

(11)

27 stycznia 2025 r. CNFPIA przedstawiło uwagi w odpowiedzi na uwagi skarżących z 27 sierpnia 2024 r. CNFPIA przedłożyło jednak te uwagi w momencie, w którym nie było już możliwe włączenie ich do etapu tymczasowego w ramach procesu. Ponadto uwagi te dotyczyły uwag przedstawionych przez skarżących w odpowiedzi na oświadczenia innych zainteresowanych stron na etapie wszczęcia postępowania, w związku z czym obejmowały głównie aspekty związane ze skargą. Biorąc pod uwagę powyższe czynniki, uwagi te nie zostały uwzględnione na etapie tymczasowym, ponieważ nie wpłynęłyby one na ustalenia i wnioski Komisji na tym etapie.

(12)

Jeżeli chodzi o argument CNFPIA, że Komisja powinna była odrzucić uwagi skarżących z 27 sierpnia 2024 r., ponieważ przedłożono je po upływie terminu 70 dni od daty opublikowania zawiadomienia o wszczęciu postępowania (5), Komisja podkreśliła, że chociaż uwagi skarżących zamieszczono w dokumentacji udostępnionej do wglądu, nie zostały one uwzględnione w kontrargumentach Komisji dotyczących wszczęcia postępowania w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych. W każdym razie ani uwagi skarżących z 27 sierpnia 2024 r., ani uwagi CNFPIA z 27 stycznia 2025 r. nie wpłynęłyby na ustalenia i wnioski Komisji na etapie tymczasowym, ponieważ oba te wnioski dotyczyły ustaleń zawartych w skardze.

(13)

Komisja podtrzymała zatem swoje wnioski zawarte w motywach 7-13 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(14)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 14-19 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(15)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 20-23 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(16)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywie 24 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(17)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 25-30 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(18)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń CNFPIA powtórzyło swoje uwagi, że zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w tym przypadku jest niezgodne z porozumieniem antydumpingowym WTO („porozumienie antydumpingowe”) i nie może być stosowane, ponieważ Komisja nie przedstawiła wystarczających dowodów, aby wykazać istnienie znaczących zakłóceń w chińskim sektorze papieru dekoracyjnego.

(19)

Jak już stwierdzono w motywie 37 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Komisja przypomniała, że zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret trzecie rozporządzenia podstawowego, po stwierdzeniu przez Komisję istnienia znaczących zakłóceń, można wykorzystać koszty krajowe, ale tylko jeśli zostanie potwierdzone, że nie są zniekształcone, w oparciu o dokładne i odpowiednie dowody. Ponadto w odniesieniu do domniemanego niespójnego stosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w przedmiotowej sprawie i jego niezgodności z porozumieniem antydumpingowym WTO Komisja odniosła się w celu wyjaśnienia do sekcji 3.2.1.9 i 3.2.1.10 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(20)

Tymczasowe ustalenia Komisji zawarte w motywie 41 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostały zatem potwierdzone.

(21)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Komisja nie otrzymała nowych uwag dotyczących istnienia znaczących zakłóceń. Tymczasowe ustalenia zawarte w motywach 142-144 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostały zatem potwierdzone.

(22)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń przedsiębiorstwo Interprint GmbH stwierdziło w odniesieniu do wyboru reprezentatywnego kraju, że warunki produkcji, ceny energii i surowców oraz struktura płac w Tajlandii nie są porównywalne z warunkami, cenami i strukturą płac w Chinach. Argumentu tego nie poparto jednak dowodami.

(23)

Tymczasowe ustalenia zawarte w motywie 157 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostały zatem potwierdzone.

(24)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń przedsiębiorstwo Kingdecor argumentowało, że Komisja musi wykorzystać koszt ditlenku tytanu („TiO_{2”) przywożonego przez Kingdecor jako wartość zastępczą dla TiO2 zakupionego na rynku krajowym, biorąc pod uwagę, że produkty przywożone i nabywane na rynku krajowym są takie same oraz że Kingdecor przywozi znaczną część swojego TiO2} z państw, które nie podlegają zakłóceniom.

(25)

Przedsiębiorstwo Kingdecor argumentowało, że nabywa na rynku krajowym TiO_{2 o czystości powyżej 90 % oraz że TiO2 nabywane od Chemours w Meksyku i Kronos w Niemczech charakteryzuje się podobną czystością. Ponadto inne cechy przywożonego TiO2 były porównywalne z właściwościami TiO2 nabywanego na rynku krajowym. W rezultacie cena przywożonego TiO2 jest reprezentatywna dla ceny TiO2} nabywanego na rynku krajowym.

(26)

Skarżący twierdzili, że niestosowanie cen, po których Kingdecor przywozi TiO₂, nie jest właściwe oraz że argumenty Kingdecor opierają się na niepoprawnej interpretacji prawa i wprowadzają w błąd. Art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego stanowi, że jeżeli ze względu na istnienie znaczących zakłóceń nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w kraju wywozu, Komisja musi skonstruować wartość normalną wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia.

(27)

Skarżący twierdzili ponadto, że twierdzenie przedsiębiorstwa Kingdecor, zgodnie z którym TiO_{2 przywożony z Tajwanu, Meksyku i Niemiec jest „dokładnie taki sam jak ten pozyskiwany w kraju”, jest niezgodne ze stanem faktycznym, ponieważ przedsiębiorstwo Kingdecor nie uwzględniło dwóch istotnych właściwości TiO2, a mianowicie tego, czy TiO2 produkowano w procesie siarczanowym, czy chlorkowym oraz sposobu obróbki powierzchniowej cząsteczki. Ponadto nawet chińskich producentów TiO2„wysokiej jakości” nadal uznaje się za producentów niższego poziomu w porównaniu z światowymi producentami z Tajwanu, Meksyku i Niemiec. Tylko TiO2, który został poddany szczególnej obróbce, posiada szczególne właściwości, które sprawiają, że jest on odpowiedni do stosowania w papierze dekoracyjnym. TiO2 poddany takiej obróbce określa się jako TiO2} do zastosowania w laminacie.

(28)

Skarżący argumentowali ponadto, że producenci papieru dekoracyjnego nie mogą swobodnie przechodzić ze stosowania TiO_{2 produkowanego w procesie chlorkowym na TiO2 produkowany w procesie siarczanowym. TiO2 produkowany w procesie chlorkowym ma zwykle bardziej niebieską barwę, podczas gdy barwa TiO2 produkowanego w procesie siarczanowym ma bardziej żółtawe odcienie. Brak substytucyjności między tymi dwoma rodzajami TiO2 pozwolił Komisji stwierdzić, że rynek TiO2} produkowanego w procesie chlorkowym do stosowania w laminacie papierowym stanowi odrębny rynek produktowy. W związku z tym produktów wytworzonych w procesie siarczanowym nie można uznać za „dokładnie takie same” jak produkty wytwarzane w procesie chlorkowym.

(29)

Ponadto skarżący twierdzili, że nawet gdyby przedsiębiorstwo Kingdecor stosowało wyłącznie TiO_{2 produkowany w procesie chlorkowym - co zdaniem producentów unijnych jest bardzo mało prawdopodobne - TiO2 produkowanego w procesie chlorkowym pozyskiwanego na rynku krajowym w ChRL nie można uznać za produkt o jakości porównywalnej z produktami wysokiej jakości przywożonymi z innych krajów. Skarżący przedstawili publikacje ekspertów rynkowych, w których stwierdzono, że światowych producentów produktów wysokiej jakości należy uznać za producentów poziomu 1. W publikacjach tych produkty wytwarzane przez tych producentów uznano również za produkty „wysokiej jakości”. Producenci eksportujący TiO2 do zastosowania w laminacie z Tajwanu, Niemiec i Meksyku, tj. Kronos i Chemours, zostali wyraźnie wymienieni jako producenci tego poziomu. Natomiast chińskich producentów „TiO2} wyższej jakości” uznaje się jedynie za producentów poziomu 2.

(30)

Komisja od samego początku stwierdziła, że argumenty te są sprzeczne z ustaleniami dokonanymi w motywie 167 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, zgodnie z którymi przedsiębiorstwo skutecznie argumentowało i poparło licznymi dowodami zweryfikowanymi na miejscu, że przywoziło ditlenek tytanu o jakości, która nie jest dostępna w Chinach. W związku z tym, wobec braku nowych dowodów lub dowodów zweryfikowanych na miejscu, które przeczyłyby tym ustaleniom, Komisja odrzuciła ten argument. Bez uszczerbku dla tego wniosku Komisja odniosła się również do tego argumentu co do istoty sprawy. Jak stwierdzono w motywach 25, 51 i 57 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2024/1923 z dnia 10 lipca 2024 r. (6), Komisja uważa, że różne rodzaje TiO_{2 mają te same podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne i nie są uznawane za różne produkty. Odpowiednie ustalenie potwierdzono w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2025/4 z dnia 17 grudnia 2024 r. (7}).

(31)

Ponadto Komisja uznała, że chociaż przedsiębiorstwo Kingdecor przedstawiło dowody na to, że jakość TiO_{2 produkowanego w kraju wzrosła w ostatnich latach oraz że istnieje szereg specyfikacji technicznych, z których wynika, że TiO2 pozyskiwany w kraju i TiO2} przywożony przez to przedsiębiorstwo są porównywalne, inne strony przedstawiły dowody na to, że uczestnicy rynku mimo to uważają, że nadal istnieją różnice w jakości, w związku z czym wciąż stosują podział na producentów poziomu 1 i producentów poziomu 2.

(32)

Komisja uznała zatem za właściwe, aby nie uwzględniać cen przywozu przedsiębiorstwa Kingdecor jako wartości odniesienia, lecz skonstruować wartość normalną wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia z reprezentatywnego kraju.

(33)

Nie otrzymano żadnych innych uwag dotyczących surowców. W związku z tym potwierdzono tymczasowe ustalenia i tymczasowe wnioski zawarte w motywach 163-169 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(34)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Kingdecor powtórzyło, że nie ma różnic jakościowych między TiO_{2 produkowanym w ChRL i poza nimi oraz że właściwości produktu i procesy produkcji były niemal identyczne. Na poparcie tego argumentu przedsiębiorstwo przedstawiło dalsze dane w formie analizy laboratoryjnej. Ponadto Kingdecor podtrzymało swój argument, że wykorzystywało głównie TiO2 produkowany w procesie chlorkowym zamiast procesu siarczanowego, w którym powstaje produkt niższej jakości, i wskazało, że w swoich uwagach z dnia 28 marca 2025 r. przedstawiło odpowiednią dokumentację uzupełniającą. Ponadto Kingdecor argumentowało, że nielogiczne jest stosowanie ceny odniesienia dla produktu krajowego niższej jakości, która byłaby wyższa niż cena za przywożony TiO2} wyższej jakości.

(35)

Komisja odrzuciła ten argument i odniosła się do motywów 30-32 powyżej. Zastosowana wartość odniesienia odzwierciedlała odpowiedni koszt w Tajlandii, którą uznano za odpowiedni reprezentatywny kraj. Fakt, że cena odniesienia stosowana do TiO_{2 była wyższa niż ceny importowe Kingdecor mające zastosowanie do produktu o domniemanej wyższej jakości, nie sprawił, że ta wartość odniesienia była niewłaściwa. Może istnieć wiele przyczyn różnic cenowych, niekoniecznie związanych z jakością. Komisja uznała zatem za właściwe, aby skonstruować wartość normalną wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia z Tajlandii i aby nie odbiegać od tej metodyki w odniesieniu do jednego materiału wsadowego wyłącznie z tego powodu, że Kingdecor dokonywało przywozu TiO2} z innych państw.

(36)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Kingdecor stwierdziło, że w metodyce Komisji istnieje asymetria, w ramach której akceptuje ona rzeczywiste koszty transportu krajowego po stronie wywozu, ale po stronie transportu krajowego surowców ponownie obliczyła kwoty zgłoszone przez producentów.

(37)

Komisja uznała, że wymogi art. 2 ust. 6a zostały spełnione oraz że wartość normalną konstruowano na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia. Obliczenie ceny eksportowej z powrotem do poziomu ex-works jest inną kwestią, która nie jest objęta przepisami tego artykułu. Argument ten został zatem odrzucony.

(38)

Nie otrzymano żadnych uwag dotyczących innych czynników produkcji (pracy, energii elektrycznej i pary wodnej). W związku z tym potwierdzono tymczasowe ustalenia i tymczasowe wnioski zawarte w motywach 170-172 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(39)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń przedsiębiorstwo Kingdecor argumentowało, że w wartości odniesienia dotyczącej kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych stosowanej przez Komisję uwzględnione zostaną koszty sprzedaży bezpośredniej oraz że w celu obiektywnego porównania ceny eksportowej z konstruowaną wartością normalną Komisja musi zapewnić odliczenie kosztów sprzedaży bezpośredniej od konstruowanej wartości normalnej. Przedsiębiorstwo Kingdecor wskazało na roczne sprawozdania finansowe jednego tajlandzkiego przedsiębiorstwa ujęte w wartości odniesienia w bazie danych Orbis oraz na stronę internetową drugiego przedsiębiorstwa, z której wynikało, że przedsiębiorstwa te oferują transport.

(40)

W odpowiedzi na uwagi przedsiębiorstwa Kingdecor skarżący twierdzili, że wartości odniesienia kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych do celów skonstruowania wartości normalnej dla Kingdecor nie wymagają dostosowania, ponieważ przedsiębiorstwo to nie wywiązało się ze spoczywającego na nim ciężaru dowodu. Skarżący twierdzą, że chociaż przedsiębiorstwo Kingdecor przytoczyło pewne fragmenty pochodzące ze stron internetowych tajlandzkich producentów i dokumentów wewnętrznych na poparcie swojego wniosku o dostosowanie, to jednak odniesienia te nie dowodzą, że koszty bezpośrednie zostały włączone do „innych kosztów operacyjnych” kilku z tych tajlandzkich producentów. Przedstawione przez przedsiębiorstwo Kingdecor zrzuty ekranu ze stron internetowych przedsiębiorstw Siam Kraft Industry i Thai Containers Group wskazują jedynie „usługi”, które nie stanowią potwierdzenia, że koszty te poniesiono w związku z transportem produktu objętego postępowaniem z siedziby eksportera do niezależnego nabywcy ani dowodu, że takie koszty ujęto w „innych kosztach operacyjnych”. Fragment dokumentu SIG Combibloc, który przywołało przedsiębiorstwo Kingdecor, odnosi się do sprawozdawczości środowiskowej, a w szczególności do emisji zakresu 3. Emisje te wynikają z działalności związanej z aktywami, które nie są własnością organizacji przedkładającej sprawozdanie ani nie są przez nią kontrolowane, ale wpływają pośrednio na jej łańcuch wartości. Kontekst sprawozdawczości środowiskowej znacznie różni się od sprawozdawczości finansowej, która ma znaczenie dla konstruowania wartości normalnej. Wspomnianego fragmentu nie można zatem uznać za dowód na to, że „inne koszty operacyjne” obejmują również koszty sprzedaży bezpośredniej.

(41)

Komisja odrzuciła argument, że wartości odniesienia dotyczące kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych obejmują koszty sprzedaży bezpośredniej w formie kosztów transportu. Przedsiębiorstwo Kingdecor nie przedstawiło wystarczających dowodów na to, że koszty sprzedaży i transportu zostały rzeczywiście uwzględnione w wykorzystanych danych dotyczących wartości odniesienia z bazy danych Orbis ani nie przedstawiło żadnych danych ilościowych dotyczących takiego twierdzenia.

(42)

Komisja zauważyła, że nie było łatwo dostępnych dalszych podziałów kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych zaczerpniętych z bazy danych dotyczących odnośnych przedsiębiorstw. Komisja zauważyła również, że w wyroku w sprawie CCCME (8), Sąd przypomniał najpierw, że zgodnie z orzecznictwem, jeżeli strona na podstawie art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego wnosi o dostosowanie mające zapewnić porównywalność wartości normalnej i ceny eksportowej do celów określenia marginesu dumpingu, powinna ona przedstawić dowód, że jej żądanie jest uzasadnione. Ciężar udowodnienia, że muszą być dokonane szczególne dostosowania wymienione w art. 2 ust. 10 lit. a)-k) rozporządzenia podstawowego, spoczywa bowiem na tych, którzy powołują się na tę okoliczność (9). Wynika z tego, że w niniejszej sprawie to do zainteresowanych stron należało, na podstawie tego orzecznictwa, wykazanie konieczności dostosowania, o które wniosły na poparcie dowodów, które przedstawiły w trakcie dochodzenia (10).

(43)

Sąd orzekł następnie, że w tym względzie należy zauważyć, że o ile praktyka w zakresie dostosowań może okazać się konieczna na podstawie art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego dla uwzględnienia różnic istniejących pomiędzy ceną eksportową a wartością normalną, które mają wpływ na ich porównywalność, nie można stosować takich odliczeń od wartości, która została skonstruowana, a zatem nie jest rzeczywista. Na wartość tę co do zasady nie mają wpływu elementy mogące szkodzić jej porównywalności, ponieważ została ona sztucznie ustalona (11). Ponadto, podobnie jak w przypadku CCCME, w omawianym przypadku konstruowanie wartości normalnej dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works obejmowało uzasadnioną kwotę kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz brak było dostępnych informacji wskazujących, że koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne odnośnych przedsiębiorstw obejmowały sporne wydatki. W związku z tym, biorąc pod uwagę swobodę uznania Komisji w zakresie stosowania art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego (12), podejście Komisji było zgodne z najnowszym orzecznictwem dotyczącym nieuzasadnionych twierdzeń, że kwoty kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych wykorzystanych do skonstruowania wartości normalnej na podstawie art. 2 ust. 6a lit. a), które Komisja uznaje za uzasadnione z punktu widzenia poziomu handlu ex-works, zawierają koszty transportu.

(44)

W związku z tym potwierdzono tymczasowe ustalenia i wnioski zawarte w motywach 173-176 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych dotyczące niezniekształconej i odpowiedniej kwoty pośrednich kosztów produkcji, kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku, ustalonej na podstawie danych finansowych dotyczących czterech przedsiębiorstw tajlandzkich.

(45)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Kingdecor argumentowało, że w przypadku jednego z czterech tajlandzkich przedsiębiorstw wykorzystanych do obliczenia reprezentatywnych kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz marży zysku użyto danych, które nie były dokładne. Komisja przyjęła ten argument i zastosowała w odniesieniu do przedsiębiorstwa Thai Containers Group Company Ltd. skorygowaną marżę zysku w wysokości 3,82 % (zamiast 3,97 %) oraz koszty sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych w wysokości 10,68 % (zamiast 14,84 %). Zmiany te doprowadziły do obniżenia marginesów dumpingu o około 0,9 %.

(46)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Kingdecor przedstawiło dalsze informacje na temat skontrolowanych i publicznie dostępnych danych „Double A (1991) Public Company Limited”, jednego z czterech przedsiębiorstw uwzględnionych przy obliczaniu średnich ważonych uzasadnionych kwot kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz marży zysku, dowodząc, że dane liczbowe wykorzystane przez Komisję w odniesieniu do tego przedsiębiorstwa obejmowały również koszty dystrybucji („sprzedaż i dystrybucja”).

(47)

Komisja zauważyła, że chociaż z przedstawionych nowych danych wynika, iż uwzględniono koszty dystrybucji, nie można było w nich wskazać konkretnej kwoty tych kosztów dystrybucji. Ponadto nie było jasne, co dokładnie zawierały koszty dystrybucji w ramach tej rubryki, a Komisja nie posiadała dowodów wskazujących, że zawierały one jedynie koszty, w odniesieniu do których dokonano dostosowania po stronie wywozu, jak wyjaśniono w motywach 188 i 189 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Innymi słowy, Komisja nie uznała kwot ustalonych na podstawie tych marginesów za nieuzasadnione w odniesieniu do poziomu handlu ex-works, na podstawie którego ustalono wartość normalną. Żadna z zainteresowanych stron nie przedstawiła jakichkolwiek dowodów, które podważyłyby tę ocenę. W związku z tym Komisja odrzuciła powyższy argument.

(48)

Po dodatkowym ostatecznym ujawnieniu ustaleń skarżący stwierdzili, że nowe źródło wykorzystane na potrzeby danych finansowych czterech tajlandzkich przedsiębiorstw nie było wiarygodne, i wskazali, że Komisja uznała je za „nienadające się do wykorzystania”, odnosząc się do motywu 153 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(49)

Komisja zauważyła, że w motywie 153 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych odniesiono się do przedłożonego przez skarżącego dokumentu Excel zawierającego dane finansowe tajlandzkiego przedsiębiorstwa. Dokument ten nie mógł zostać zweryfikowany na stronie internetowej źródła i obejmował jedynie rok 2022, a nie okres objęty dochodzeniem. Informacje wykorzystane przez Komisję na etapie ostatecznym, które zostały przedłożone przez Kingdecor, obejmują pełne informacje dotyczące czterech przedsiębiorstw znajdujących się w tej samej bazie danych, do których można uzyskać dostęp za pośrednictwem tajlandzkiego Departamentu Rozwoju Biznesu w Ministerstwie Handlu. Ponadto dane są bardziej aktualne, a w przypadku jednego z przedsiębiorstw - Thai Containers Group - dane zostały poddane audytowi, co nie miało miejsca w przypadku wcześniej wykorzystanych informacji Orbis. Komisja odrzuciła zatem ten argument.

(50)

Przedsiębiorstwo Huawang zauważyło, że Komisja dokonała korekty w górę wartości normalnej z tytułu VAT, który został naliczony od sprzedaży eksportowej, ale nie został zwrócony, w celu dokonania obiektywnego porównania ceny eksportowej z wartością normalną. Przedsiębiorstwo Huawang uznało, że dostosowanie to jest pozbawione uzasadnienia prawnego i powinno zostać odpowiednio skorygowane. Przedsiębiorstwo Huawang argumentowało, że Komisja nie wyjaśniła podstawy prawnej tego dostosowania, ale założyła, że dokonano go na podstawie art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego. Przedsiębiorstwo Huawang argumentowało ponadto, że dostosowania można dokonać wyłącznie w celu zneutralizowania czynnika, co do którego wykazano, że wpływa na ceny i porównywalność cen, a Komisja tego nie uczyniła.

(51)

Komisja dokonała dostosowania na podstawie art. 2 ust. 10 lit. k) rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do „innych czynników”, uzasadniając to tym, że cena eksportowa obejmowała VAT niepodlegający zwrotowi oraz że wartość normalna została skonstruowana na podstawie art. 2 ust. 6a bez takiego VAT podlegającego zwrotowi. Podejście to zostało potwierdzone przez Sąd w sprawie Sinopec. W sprawie tej Trybunał przypomniał przede wszystkim, że podobnie jak w niniejszej sprawie „Komisja […] uznała, po pierwsze, iż cena eksportowa produktów skarżących obejmowała kwotę odpowiadającą VAT niepodlegającemu zwrotowi, podczas gdy wartość normalna była konstruowana z wyłączeniem VAT, a po drugie, iż okoliczności te uzasadniały dostosowanie w górę wartości normalnej w celu zapewnienia obiektywnego porównania” (13). Idąc tym tokiem rozumowania, Trybunał stwierdził, że „Komisja wykazała konieczność dokonania […] spornego dostosowania” (14). Ponadto Trybunał uznał, że art. 2 ust. 10 lit. k) rozporządzenia podstawowego stanowi właściwą podstawę prawną tego dostosowania (15).

(52)

W związku z tym motywy 177-181 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostały potwierdzone.

(53)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń, odnosząc się do metodyki Komisji polegającej na dokonaniu dostosowania z tytułu podatku VAT przy wywozie w wysokości 13 % przy naliczeniu VAT przy wywozie podlegającego zwrotowi w wysokości 0 %, przedsiębiorstwo Huawang ponownie przedstawiło tę samą argumentację opartą na postrzeganiu metodyki Komisji jako błędnej oraz próbowało powiązać ją z systemem celnym dotyczącym przywożonej pulpy drzewnej (uszlachetnianie czynne).

(54)

Komisja powtórzyła, że dostosowanie z tytułu podatku VAT przy wywozie w wysokości 13 % od produktu objętego postępowaniem nie było związane z systemem celnym dotyczącym surowców (a tym samym z VAT od surowców). Komisja dokonała tego dostosowania w celu obiektywnego porównania ceny eksportowej, zawierającej VAT niepodlegający zwrotowi, z wartością normalną skonstruowaną bez takiego VAT.

(55)

W związku z tym Komisja odrzuciła ten argument.

(56)

Następnie przedsiębiorstwo Kingdecor odniosło się do motywu 184 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, w którym Komisja wskazała, że na etapie ostatecznym może zmienić podejście do ustalania wartości normalnej w odniesieniu do sprzedaży za pośrednictwem przedsiębiorstw powiązanych w Unii. Komisja odniosła się w tym motywie do faktu, że nie otrzymała jeszcze wszystkich informacji na temat kosztów dalszego przetwarzania. Przedsiębiorstwo Kingdecor argumentowało, że zwróciło się do Komisji z pytaniem, czy chce otrzymać takie informacje i w związku z tym wypełniło swoje obowiązki w zakresie współpracy. Przedsiębiorstwo to twierdziło, że Komisja nie powinna zatem zmieniać swojego podejścia i oprzeć swoje obliczenia na cenach transferowych, które według nich były zgodne z zasadą ceny rynkowej.

(57)

Skarżący twierdzili w swojej odpowiedzi na uwagi, że sprzedaż przedsiębiorstwa Kingdecor na rzecz powiązanych z nim podmiotów UE nie odbywała się na warunkach rynkowych oraz że samo przedsiębiorstwo Kingdecor przyznało, że ceny dla powiązanych i niezależnych nabywców nie były w pełni porównywalne. Twierdzili oni, że chociaż sformułowanie zawarte w oświadczeniu Kingdecor nie wskazuje jasno, czy ceny stosowane przez to przedsiębiorstwo wobec powiązanych nabywców są wyższe czy niższe, z wcześniejszych praktyk decyzyjnych Komisji i orzecznictwa jasno wynika, że stosowanie albo wyższych, albo niższych cen oznacza, że można uznać je za niewiarygodne.

(58)

Komisja zgodziła się, że przedsiębiorstwo Kingdecor w pełni współpracowało i dostarczyło niezbędnych informacji. Komisja wyjaśniła, że w motywie 184 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych wskazała, że ze względu na termin weryfikacji powiązanych podmiotów w Unii Komisja nie zwróciła się jeszcze o dane na temat kosztów konwersji poniesionych przez te podmioty przed ostateczną sprzedażą, nie otrzymała takich danych ani ich nie zweryfikowała. W związku z tym Komisja tymczasowo przyjęła za podstawę swoich obliczeń ceny transferowe, nie potwierdzając, że zaakceptuje ceny transferowe jako ceny wolnorynkowe na etapie ostatecznym.

(59)

Po zweryfikowaniu danych dostarczonych przez podmioty powiązane z Kingdecor w Unii Komisja była w stanie potwierdzić, że transakcje te zawierano na warunkach rynkowych. Z przedstawionych dodatkowych dowodów wynika, że przedsiębiorstwo Kingdecor i powiązane z nim podmioty w Unii rzeczywiście negocjują ceny i warunki, a na podstawie zweryfikowanych danych liczbowych wykazano, że te wynegocjowane ceny nie są stale niższe ani wyższe w porównaniu z cenami stosowanymi wobec stron niepowiązanych. Komisja podtrzymała zatem swoje podejście do ustalania wartości normalnej sprzedaży za pośrednictwem przedsiębiorstwa powiązanego w Unii i odrzuciła argumenty skarżącego.

(60)

W związku z tym motywy 182-184 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostały potwierdzone.

(61)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń przedsiębiorstwo Kingdecor stwierdziło, że przy obliczaniu ceny eksportowej Komisja powinna odliczyć wielkość dotyczącą towarów wadliwych.

(62)

Komisja zweryfikowała dane, na których opiera się ten argument, i zgodziła się na tę korektę.

(63)

Po ostatecznym ujawnieniu ustaleń Huawang wyjaśniło, że doszło do podwójnego liczenia, ponieważ stawkę VAT dodano do wartości normalnej i odliczono od ceny eksportowej w tym samym czasie. Komisja potwierdziła błąd i skorygowała go. Nowe marginesy zostały ponownie ujawnione w dodatkowym ostatecznym ujawnieniu ustaleń w dniu 17 lipca 2025 r., a zainteresowanym stronom wyznaczono jeden dzień na przedstawienie uwag. Termin ten był zgodny z art. 20 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, który stanowi, że okres krótszy niż 10 dni można ustalić w każdym przypadku, gdy „konieczne jest dokonanie dodatkowego ostatecznego ujawnienia”.

(64)

Nie przedstawiono żadnych innych istotnych uwag dotyczących dodatkowego ostatecznego ujawnienia.

(65)

Nie otrzymano żadnych uwag dotyczących porównania. W związku z tym motywy 185-189 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostały potwierdzone.

(66)

Jak opisano w motywie 62, po tym, jak zainteresowane strony przedstawiły swoje argumenty, Komisja przyjęła dwa argumenty. W związku z tym Komisja dokonała przeglądu marginesów dumpingu.

(67)

Ostateczne marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF (koszt, ubezpieczenie, fracht) na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

(68)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń CNFPIA powtórzyło swój wcześniejszy argument, zgodnie z którym Felix Schoeller i Munksjö, dwóch z czterech skarżących, nie powinny być objęte definicją przemysłu Unii zgodnie z art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego ze względu na ich powiązania z chińskimi przedsiębiorstwami. CNFPIA dodało, że Komisja naruszyła art. 6.9 porozumienia antydumpingowego WTO w zakresie, w jakim nie ujawniła szczegółowych informacji na temat transakcji stron powiązanych.

(69)

Komisja przypomniała, że uwagi dotyczące pozycji skarżących i ich przedsiębiorstw powiązanych w ChRL zostały już omówione i odrzucone w motywie 9 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. CNFPIA nie przedstawiło w tym względzie żadnego nowego elementu. W odniesieniu do ujawnienia wielkości i wartości transakcji z chińskimi przedsiębiorstwami powiązanymi Komisja przypomniała, że art. 6.5 porozumienia antydumpingowego WTO stanowi również, że „[w]szelkie informacje, które z natury są poufne […], są traktowane jako takie przez władze”. W związku z tym powyższe argumenty zostały odrzucone.

(70)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń CNFPIA ponownie przedstawiło swoje argumenty dotyczące definicji przemysłu Unii, dodając, że Komisja nie zastosowała własnej ugruntowanej oceny spełnienia trzech kryteriów ze sprawy dotyczącej Magnesia Bricks, w której zbadano lokalizację siedziby, ośrodków badawczo-rozwojowych i zakładów produkcyjnych, wielkość/wartość przywozu w porównaniu z całkowitą sprzedażą oraz wpływ przywozu na całkowitą rentowność sprzedaży w Unii.

(71)

Po pierwsze, Komisja wskazała, że w przedmiotowym przykładzie potwierdzono, że producentów unijnych o niskim udziale przywozu produktu objętego dochodzeniem od powiązanej spółki joint venture w ChRL nadal uznaje się za część przemysłu Unii (16). W związku z tym Komisja odrzuciła ten argument.

(72)

Komisja potwierdziła zatem swoje wnioski zawarte w motywach 197-198 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(73)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 199-203 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(74)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 204-208 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(75)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 209-213 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(76)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 214-219 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(77)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 220-224 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(78)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 225-228 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(79)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń CNFPIA stwierdziło, że biorąc pod uwagę ograniczony udział w rynku przywozu z Chin, przywóz ten ma jedynie niewielki negatywny wpływ na rynek unijny, który to fakt zrywa związek przyczynowy między przywozem z Chin a szkodą poniesioną przez przemysł Unii. Komisja przypomniała, że udział w rynku jest tylko jednym z szeregu wskaźników stosowanych do oceny szkody poniesionej przez przemysł Unii, obejmujących między innymi produkcję, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, wzrost, zatrudnienie, wydajność i wielkość marginesu dumpingu. W związku z tym Komisja odrzuciła ten argument.

(80)

Komisja potwierdziła zatem swoje wnioski zawarte w motywach 229-231 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(81)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywie 232 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(82)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń CNFPIA stwierdziło, że dane przedstawione w skardze i dane przedstawione w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych na podstawie kwestionariusza dotyczącego wskaźników makroekonomicznych różnią się między innymi pod względem zatrudnienia i sprzedaży.

(83)

Po pierwsze, Komisja podkreśliła, że OD wskazany w skardze (tj. od 1 października 2022 r. do 30 września 2023 r.) i OD postępowania (tj. od 1 kwietnia 2023 r. do 31 marca 2024 r.) są różne oraz że skarga nie zawiera informacji na temat pełnego roku 2023, który wykraczałby poza OD. Po drugie, Komisja zweryfikowała i w razie potrzeby dostosowała dane liczbowe zaczerpnięte z kwestionariusza dotyczącego wskaźników makroekonomicznych w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych. Po trzecie, dane dotyczące sprzedaży przedstawione w tabeli 6 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zawierały informacje pochodzące nie tylko z kwestionariusza dotyczącego wskaźników makroekonomicznych, ale również z dostosowanych danych od współpracujących chińskich producentów oraz skorygowanych danych Eurostatu, jak wyjaśniono w motywie 204 oraz w przypisach 126 i 127 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. W związku z tym powyższe argumenty zostały odrzucone.

(84)

Wobec braku jakichkolwiek innych uwag Komisja potwierdziła swoje ustalenia zawarte w motywach 233-235 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(85)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 236-237 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(86)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 238-241 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(87)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 242-243 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(88)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń CNFPIA stwierdziło, że Komisja nie przedstawiła żadnych danych, nawet zindeksowanych, dotyczących zapasów. Komisja podkreśliła, że informacje dotyczące zapasów zawarto w tabeli 10 dotyczącej stanu zapasów na koniec okresu sprawozdawczego.

(89)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 244-247 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(90)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 248-255 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(91)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 256-260 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(92)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń CNFPIA stwierdziło, że ze względu na niski udział przywozu z Chin w rynku nie ma związku przyczynowego między szkodą poniesioną przez przemysł Unii a przywozem z Chin. Ponadto jedynie przywóz z Chin i z państw trzecich konkuruje z produkcją unijną, a wzrost udziału w rynku przywozu z Chin wykorzystano w celu uwzględnienia spadku udziału w rynku przywozu z innych państw. Niezależnie od tych elementów CNFPIA podkreśliło, że cena importowa z Chin jest w każdym razie wyższa niż cena importowa z innych państw i w związku z tym nie powinno się jej uznawać za główne elementy wywołujące spadek lub podcięcie cenowe przemysłu Unii.

(93)

Komisja podkreśliła, że - jak wyjaśniono w motywie 262 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych - udział Chin w rynku wzrósł w okresie badanym o ponad 500 %, a wielkość chińskiego przywozu niemal podwoiła się w okresie jednego roku. Jak już wyjaśniono w motywie 263 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, chińskie ceny importowe były stale niższe niż koszty produkcji przemysłu Unii, doprowadzając do tłumienia cen, co wpłynęło na sytuację gospodarczą przemysłu Unii. Fakt, że w tym samym okresie udział w rynku przywozu z innych państw zmniejszył się, tego nie zmienia. Ponadto, chociaż średnie ceny chińskie były wyższe niż ceny z innych państw trzecich, jak wyjaśniono w motywach 273 i 274 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, tylko jedno państwo posiadało udział w rynku powyżej 1 %, a przywóz z innych państw trzecich gwałtownie spadł po 2022 r. W związku z tym stwierdzono, że przywóz z innych państw nie przyczynił się do szkody poniesionej przez przemysł Unii. Na podstawie powyższych dowodów i wszystkich innych wskaźników wspomnianych w motywie 79 Komisja podtrzymała swoje stanowisko, że istniał związek przyczynowy między istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii a przywozem towarów po cenach dumpingowych z Chin w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym powyższe argumenty zostały odrzucone.

(94)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 261-267 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(95)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 269-270 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(96)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń CNFPIA stwierdziło, że związek przyczynowy między szkodą poniesioną przez przemysł Unii a przywozem z Chin jest naruszony przez przywóz z innych państw trzecich, biorąc pod uwagę, że jego udział w rynku był podobny do udziału w rynku przywozu z Chin oraz że ceny importowe z innych państw były niższe niż ceny z Chin.

(97)

Komisja podkreśliła, że udział w rynku przywozu z innych państw trzecich nie jest podobny do udziału przywozu z Chin, ponieważ w obu przypadkach zaobserwowano przeciwne tendencje. Z jednej strony udział w rynku przywozu z ChRL do Unii rósł szybko i stale w okresie badanym; z drugiej strony, jak wyjaśniono szczegółowo w motywie 274 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, przywóz z innych państw trzecich osiągnął szczytowy poziom w 2021 r., kiedy to przemysł Unii odnotował szczytowy popyt, oraz w 2022 r., kiedy utrzymywał się rezydualny popyt rynkowy z poprzedniego roku. Do 2023 r. i w okresie objętym dochodzeniem udział w rynku tego przywozu spadł o 6 punktów procentowych do 3 %. Jeżeli wyłączy się Zjednoczone Królestwo, udział w rynku innych państw trzecich zmniejszył się z 5 % do 1 %. W związku z powyższym argument ten odrzucono.

(98)

Wobec braku jakichkolwiek nowych informacji Komisja potwierdziła swoje wnioski zawarte w motywach 271-274 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(99)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 275-278 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(100)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 279-281 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(101)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 282-285 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(102)

Jak wyjaśniono w motywie 62, Komisja zaakceptowała argument przedsiębiorstwa Kingdecor dotyczący towarów wadliwych. Odliczenie tych towarów nie miało jednak wpływu na marginesy podcięcia cenowego i zaniżania cen obliczone na etapie tymczasowym.

(103)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 287-296 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(104)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 298-303 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(105)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń CNFPIA podtrzymało swoje stanowisko, że odstąpienie od stosowania zasady niższego cła nie było uzasadnione, ponieważ nie dokonano oceny wpływu w zakresie istniejących pozwoleń na wywóz, które ChRL wprowadziła w odniesieniu do wywozu TiO₂. CNFPIA podtrzymało również swoje stanowisko, że ChRL wywoziła znaczne ilości do innych państw, co świadczy o tym, że pozwolenia na wywóz nie miały żadnego wpływu.

(106)

Komisja zauważyła, że istnienie pozwoleń na wywóz jest jednym z ograniczeń wyraźnie wymienionych w art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego oraz że nie ma prawnego obowiązku ilościowego określenia wpływu ograniczeń jako takich. W każdym razie fakt, że cena TiO_{2 zakupionego na rynku krajowym w ChRL odpowiadała około połowie ceny przywożonego TiO2 na wszystkich pozostałych rynkach, uznano za kolejną wyraźną wskazówkę dotyczącą zakłóceń w odniesieniu do tego surowca. Fakt, że ChRL wywoziła znaczne ilości TiO2} nie dowodzi, że przedmiotowe ograniczenie nie miało wpływu na rynek krajowy.

(107)

Wobec braku jakichkolwiek innych uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski zawarte w motywach 305-306 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(108)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń przedsiębiorstwo Kingdecor stwierdziło, że Komisja powinna zastosować zasadę niższego cła, ponieważ producenci unijni znajdują się w niekorzystnej sytuacji pod względem pozyskiwania ditlenku tytanu („TiO_{2”) z Chin ze względu na wpływ obowiązujących ceł antydumpingowych (17}) na ten surowiec, a nie ograniczeń wywozowych w Chinach.

(109)

Komisja podkreśliła, że, jak wyjaśniono w motywie 302 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, cena jednostkowa ditlenku tytanu w ChRL była prawie o połowę niższa od ceny jednostkowej w reprezentatywnych krajach, w tym w Tajlandii, co znalazło również odzwierciedlenie w porównaniu między cenami krajowymi i importowymi ditlenku tytanu przedstawionymi przez jednego z objętych próbą producentów eksportujących. W związku z tym Komisja stwierdziła, że ditlenek tytanu podlegał zakłóceniu w rozumieniu art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego (motyw 303 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych).

(110)

Komisja potwierdziła zatem swoje wnioski zawarte w motywach 307-310 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(111)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 311-319 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(112)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 320-321 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(113)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń CNFPIA stwierdziło, że nałożenie ceł antydumpingowych spowoduje niedobór dostaw papieru dekoracyjnego w Unii i przyczyni się do wzrostu kosztów unijnych importerów i użytkowników oraz do spadku ich konkurencyjności.

(114)

Po pierwsze, Komisja podkreśliła, że uwzględniła już uwagi użytkowników w motywach 314-321 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Analiza wpływu ceł antydumpingowych na łańcuchy dostaw w odniesieniu do przedsiębiorstw unijnych wykazała, że przemysł Unii nie osiągnął jeszcze pełnych mocy produkcyjnych oraz że będzie w stanie zaspokoić przyszły popyt; ponadto Komisja oszacowała, że gdyby nałożono cła na proponowanym poziomie, a wszystkie inne czynniki pozostały takie same, koszty produkcji tych użytkowników wzrosłyby o średnią ważoną wynoszącą mniej niż 2 % (motyw 328 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych). W związku z powyższym argumenty te odrzucono.

(115)

Przedsiębiorstwo Interprint GmbH stwierdziło, że w okresie objętym dochodzeniem ceny dostawców unijnych były w niektórych przypadkach niższe niż ceny dostawców chińskich, zarzucając Komisji, że pominęła takie fakty. Komisja podkreśliła, że uwagi przedsiębiorstwa Interprint były ogólne i nieuzasadnione. W dochodzeniu ustalono jednak, że średnie ceny dostawców chińskich były stale niższe niż ceny przemysłu Unii, jak wykazano również w analizie podcięcia cenowego zawartej w motywach 217-219 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(116)

Komisja podtrzymała zatem swoje wnioski zawarte w motywie 322 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(117)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 323-326 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(118)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Interprint stwierdziło, że moce produkcyjne w Unii znacznie spadły w porównaniu z ustaleniami dotyczącymi okresu objętego dochodzeniem, że ceny papieru dekoracyjnego producentów unijnych znacznie wzrosły od połowy 2024 r., w przeciwieństwie do cen materiałów, oraz że biorąc pod uwagę wielkość przemysłu wykorzystującego produkt objęty postępowaniem i wpływ ceł antydumpingowych na koszty produkcji i ceny sprzedaży, wprowadzenie środków w odniesieniu do papieru dekoracyjnego pochodzącego z Chin nie leży w interesie Unii.

(119)

Komisja przypomniała, że celem środków antydumpingowych nie jest zaprzestanie przywozu papieru dekoracyjnego z Chin, lecz przywrócenie równych warunków działania. Ponadto uwagi przedstawione przez Interprint odzwierciedlały szczególną sytuację przedsiębiorstwa oraz, wobec braku innych uwag ze strony użytkowników i biorąc pod uwagę brak współpracy ze strony importerów niepowiązanych oraz przedsiębiorstw handlowych, Komisja nie była w stanie ocenić, czy dowody przedstawione przez Interprint i jego sytuacja byłyby reprezentatywne dla przemysłu wykorzystującego produkt objęty postępowaniem. W każdym razie oprócz przywozu od chińskich producentów eksportujących po cenach niedumpingowych, nawet w przypadku, gdyby przemysł Unii osiągnął w przyszłości pełne moce produkcyjne, użytkownicy, importerzy niepowiązani oraz przedsiębiorstwa handlowe mieliby dostęp do innych źródeł dostaw, takich jak Kanada, Brazylia i Indie.

(120)

Jeżeli chodzi o ocenę kosztów produkcji, Komisja podkreśliła, że obliczono ją z uwzględnieniem wpływu ceł antydumpingowych (ustalonych na poziomie dumpingu lub marginesu szkody) na ogólne koszty produkcji. W przypadku samego Interprint wzrost wyniósłby mniej niż 1 %, podczas gdy w przypadku użytkowników, którzy współpracowali i przedłożyli kwestionariusz dla użytkowników, wyniósłby on łącznie mniej niż 2 %. Ponadto Komisja przypomniała, że żaden importer niepowiązany ani żadne przedsiębiorstwo handlowe nie współpracowali w niniejszym dochodzeniu oraz że twierdzenie, zgodnie z którym przemysł wykorzystujący produkt objęty postępowaniem prawdopodobnie zatrudniał więcej pracowników niż przemysł Unii, było ogólne i nieuzasadnione. W związku z tym Komisja odrzuciła powyższe argumenty.

(121)

Przedsiębiorstwo Interprint stwierdziło, że w przypadku potwierdzenia ceł antydumpingowych należy je ustalić na poziomie marginesu szkody, w związku z czym Komisja powinna zastosować zasadę niższego cła ze względu na wpływ na łańcuch dostaw. Aby to ocenić, Interprint zwrócił się do Komisji o przeprowadzenie bardziej szczegółowych analiz prawdopodobnych (i różnych) skutków środków antydumpingowych na poziomie marginesów dumpingu i szkody oraz o uznanie, że przemysł wykorzystujący produkt objęty postępowaniem prawdopodobnie zatrudniłby więcej pracowników niż przemysł Unii.

(122)

Ponadto Interprint stwierdził, że w przypadku gdyby Komisja zdecydowała się na wprowadzenie środków antydumpingowych, środki takie powinny zostać zawieszone ze skutkiem od dnia wejścia w życie takich ostatecznych środków antydumpingowych. Powodem takiego zawieszenia byłby fakt, że warunki rynkowe tymczasowo zmieniły się ze względu na warunki wymienione w motywie 118 powyżej, co wskazywało na poprawę ogólnej sytuacji przemysłu Unii, a także ze względu na fakt, że wskutek zawieszenia nie powinna ponownie nastąpić szkoda.

(123)

Komisja uznała, że dane przedstawione przez przemysł Unii dotyczące jego mocy produkcyjnych i wskaźnika wykorzystania pokazały, że jego moce produkcyjne nie zmniejszyły się znacząco po wszczęciu dochodzenia, jak twierdzi Interprint, oraz że wskaźnik wykorzystania mający zastosowanie do przemysłu Unii umożliwił mu zaspokoić wzrost popytu. Ponadto, jak pokazano w motywie 146 poniżej, po wszczęciu dochodzenia średnie ceny jednostkowe chińskich producentów eksportujących spadły w porównaniu z okresem objętym dochodzeniem. Ponadto jakikolwiek domniemany wzrost cen przemysłu Unii nie jest wystarczający, aby stwierdzić, że sytuacja gospodarcza przemysłu Unii poprawiła się po okresie objętym dochodzeniem. W związku z tym kryterium, zgodnie z którym wskutek zawieszenia nie powinna ponownie nastąpić szkoda, nie zostało zatem spełnione ze względu na trudną sytuację przemysłu Unii w okresie objętym dochodzeniem oraz stały spadek średnich cen jednostkowych przywozu z Chin.

(124)

Wobec braku jakichkolwiek innych uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski zawarte w motywach 327-329 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(125)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 330-331 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(126)

Biorąc pod uwagę wnioski dotyczące dumpingu, wynikającej z niego szkody, związku przyczynowego, poziomu środków i interesu Unii oraz uwzględniając art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, należy wprowadzić ostateczne środki antydumpingowe, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi Unii przez przywóz produktu objętego postępowaniem po cenach dumpingowych.

(127)

W związku z powyższym stawki ostatecznego cła antydumpingowego, wyrażone w cenach CIF na granicy Unii przed ocleniem, powinny być następujące:

(128)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla poszczególnych przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu zostały ustanowione na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną w toku dochodzenia, dotyczącą tych przedsiębiorstw. Te stawki celne mają zatem zastosowanie wyłącznie do przywozu produktu objętego dochodzeniem pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie, oraz produkowanego przez wymienione podmioty prawne. Stawek tych nie można stosować w odniesieniu do przywozu produktu objętego postępowaniem wytworzonego przez jakiekolwiek inne przedsiębiorstwo, którego nie wymieniono w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym przez podmioty powiązane z przedsiębiorstwami w niej wymienionymi, dlatego przywóz ten powinien podlegać stawce celnej mającej zastosowanie do „całego pozostałego przywozu pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej”.

(129)

Przedsiębiorstwo może zwrócić się o zastosowanie indywidualnych stawek cła antydumpingowego w przypadku zmiany nazwy przedsiębiorstwa. Wniosek w tej sprawie należy kierować do Komisji (18). Wniosek musi zawierać wszystkie istotne informacje, które pozwolą wykazać, że zmiana nie wpływa na prawo przedsiębiorstwa do korzystania ze stawki celnej, która ma wobec niego zastosowanie. Jeśli zmiana nazwy przedsiębiorstwa nie wpływa na prawo do korzystania ze stawki celnej, która ma wobec niego zastosowanie, rozporządzenie dotyczące zmiany nazwy zostanie opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(130)

Do zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z różnicą w stawkach celnych potrzebne są środki szczególne gwarantujące właściwe stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych. Stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych ma zastosowanie wyłącznie po przedstawieniu ważnej faktury handlowej organom celnym państwa członkowskiego. Faktura musi spełniać wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, powinien zostać objęty cłem antydumpingowym mającym zastosowanie do „całego pozostałego przywozu pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej”.

(131)

Mimo że przedstawienie tej faktury jest konieczne, aby organy celne państw członkowskich zastosowały indywidualne stawki cła antydumpingowego wobec przywozu, nie jest ona jedynym elementem branym pod uwagę przez organy celne. Organy celne państw członkowskich powinny bowiem przeprowadzić zwykłą kontrolę, nawet jeśli otrzymają fakturę spełniającą wszystkie wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, i podobnie jak we wszystkich innych przypadkach, mogą żądać dodatkowych dokumentów (dokumentów przewozowych itp.) do celów weryfikacji poprawności danych zawartych w oświadczeniu oraz zapewnienia zasadności późniejszego zastosowania stawki celnej zgodnie z prawem celnym.

(132)

Jeżeli wywóz dokonywany przez jedno z przedsiębiorstw korzystających z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu, w szczególności po wprowadzeniu przedmiotowych środków, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę struktury handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach można wszcząć dochodzenie w sprawie obejścia środków, o ile spełnione są odpowiednie warunki. Podczas tego dochodzenia można między innymi zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych i nałożenia ogólnokrajowego cła.

(133)

W celu zapewnienia należytego egzekwowania ceł antydumpingowych cło antydumpingowe dotyczące całego pozostałego przywozu pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej należy stosować nie tylko w odniesieniu do niewspółpracujących producentów eksportujących w ramach tego dochodzenia, ale również do producentów, którzy nie prowadzili wywozu do Unii w trakcie okresu objętego dochodzeniem.

(134)

Producenci eksportujący, którzy nie dokonywali wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii w okresie objętym dochodzeniem, powinni mieć możliwość złożenia wniosku do Komisji o objęcie ich stawką cła antydumpingowego ustaloną dla przedsiębiorstw współpracujących nieobjętych próbą. Komisja powinna przychylić się do tego wniosku, o ile spełnione są trzy warunki. Nowy producent eksportujący musiałby wykazać, że: (i) nie dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii w okresie objętym dochodzeniem; (ii) nie jest powiązany z producentem eksportującym, który dokonywał takiego wywozu; oraz (iii) dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem po okresie objętym dochodzeniem lub przyjął nieodwołalne zobowiązanie umowne do wywozu znacznej ilości tego produktu.

(135)

Ze względu na ustaloną wysokość marginesów dumpingu oraz zważywszy na poziom szkody, jaką poniósł przemysł Unii, należy dokonać ostatecznego poboru kwot zabezpieczonych w formie tymczasowych ceł antydumpingowych nałożonych rozporządzeniem w sprawie ceł tymczasowych do wysokości ustalonych na mocy niniejszego rozporządzenia.

(136)

Jak wspomniano w sekcji 1.2. Komisja objęła przywóz produktu objętego dochodzeniem obowiązkiem rejestracji.

(137)

Jak określono w motywie 341 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, na ówczesnym etapie dochodzenia Komisja nie mogła podjąć decyzji w sprawie ewentualnego zastosowania środków antydumpingowych z mocą wsteczną. W związku z tym Komisja musiała podjąć decyzję, zgodnie z art. 10 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, czy od przywozu w okresie rejestracji należy pobrać z mocą wsteczną ostateczne środki antydumpingowe.

(138)

Na ostatecznym etapie dochodzenia przeprowadzono ocenę danych zgromadzonych w kontekście rejestracji. Komisja zbadała, czy kryteria zawarte w art. 10 ust. 4 rozporządzenia podstawowego zostały spełnione w odniesieniu do poboru ceł ostatecznych z mocą wsteczną.

(139)

Te cztery kryteria łączne dotyczące możliwości poboru ceł w okresie rejestracji określono w art. 10 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(140)

Warunek określony w art. 10 ust. 4 lit. a) rozporządzenia podstawowego jest spełniony, ponieważ przywóz został zarejestrowany zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(141)

Zgodnie z art. 10 ust. 4 lit. b) rozporządzenia podstawowego importerzy mieli możliwość przedstawienia uwag po opublikowaniu rozporządzenia w sprawie rejestracji oraz rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(142)

Zgodnie z art. 10 ust. 4 lit. c) rozporządzenia podstawowego musi zachodzić sytuacja, w której „dany produkt w przeszłości stanowił przedmiot dumpingu w dłuższym okresie lub importer był świadomy albo powinien być świadomy dumpingu w zakresie jego rozmiarów i szkody, domniemanej bądź stwierdzonej”.

(143)

Ponadto zgodnie z art. 10 ust. 4 lit. d) rozporządzenia podstawowego musi zachodzić sytuacja, w której „poza rozmiarem przywozu, który spowodował szkodę, w okresie objętym postępowaniem przywóz nadal znacznie rośnie”, co przy uwzględnieniu momentu, w którym ma on miejsce, jego wielkości i innych okoliczności może znacznie osłabić skutki naprawcze ceł ostatecznych.

(144)

Po wprowadzeniu środków tymczasowych skarżący stwierdzili, że spełnione zostały wszystkie warunki poboru ceł z mocą wsteczną oraz że przywóz chińskiego papieru dekoracyjnego do Unii znacznie wzrósł po zakończeniu OD i od wszczęcia dochodzenia w sprawie papieru dekoracyjnego w czerwcu 2024 r. Skarżący obliczył wielkość przywozu w 2024 r. na podstawie różnicy między wielkościami przywozu w ramach kodów CN 48025400, 480255, 48059100 i 48116000 a wielkościami przywozu papieru dekoracyjnego określonymi w dochodzeniu Komisji w okresie od 2020 r. do OD.

(145)

Z analizy Komisji wynika jednak, że nie nastąpił żaden dalszy znaczny wzrost przywozu poza poziomem przywozu, który spowodował szkodę, w okresie objętym dochodzeniem, jak określono w art. 10 ust. 4 lit. d) rozporządzenia podstawowego. Na potrzeby tej analizy Komisja porównała średnią miesięczną wielkość przywozu produktu objętego postępowaniem w okresie objętym dochodzeniem (19) ze średnią miesięczną wielkością przywozu w okresie od miesiąca następującego po wszczęciu niniejszego dochodzenia do ostatniego pełnego miesiąca poprzedzającego wprowadzenie środków tymczasowych. Również po porównaniu średniej miesięcznej wielkości przywozu produktu objętego postępowaniem w okresie objętym dochodzeniem ze średnią miesięczną wielkością przywozu w okresie rozpoczynającym się w miesiącu następującym po wszczęciu niniejszego dochodzenia, a kończącym się ostatniego dnia miesiąca, w którym wprowadzono środki tymczasowe, nie odnotowano żadnego dalszego znacznego wzrostu:

Tabela 1

(146)

Porównując dowolny z tych okresów (B1 lub B2) z całym okresem objętym dochodzeniem, można stwierdzić, że średnia wielkość przywozu z Chin zmalała o około 70-75 %, podczas gdy ceny spadły o 15-23 %.

Tabela 2

(147)

Biorąc pod uwagę okres od pierwszego pełnego miesiąca po wszczęciu postępowania, w tym miesiąc, w którym Komisja poddała przywóz papieru dekoracyjnego wymogowi rejestracji (tj. od lipca 2024 r. do września 2024 r.), średnia miesięczna wielkość przywozu wyniosła 500 427 kg, czyli o 73 % mniej niż średnia miesięczna w tym samym okresie objętym dochodzeniem.

(148)

Porównanie od pierwszego pełnego miesiąca po wszczęciu postępowania do miesiąca wprowadzenia środków tymczasowych (tj. od lipca 2024 r. do stycznia 2025 r.) wykazało również spadek przywozu z Chin o 66 % w porównaniu ze średnią miesięczną w tym samym okresie w okresie objętym dochodzeniem.

(149)

Jak już wyjaśniono w motywie 145, obie analizy wykazują, że po wszczęciu postępowania nie nastąpił znaczny wzrost wielkości przywozu.

(150)

W związku z tym Komisja stwierdziła, że cztery łączne warunki poboru z mocą wsteczną nie zostały spełnione.

(151)

Zgodnie z art. 109 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2024/2509 (22), gdy kwotę należy zwrócić w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do wypłaty należnych odsetek stosuje się stopę oprocentowania stosowaną przez Europejski Bank Centralny w odniesieniu do jego głównych operacji refinansujących, opublikowaną w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, obowiązującą pierwszego kalendarzowego dnia każdego miesiąca.

(152)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego w art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1036,