(1)

9 grudnia 2024 r. na podstawie art. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja Europejska („Komisja”) wszczęła dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu kukurydzy cukrowej pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej („państwo, którego dotyczy postępowanie” lub „ChRL”, lub „Chiny”). Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2) („zawiadomienie o wszczęciu”).

(2)

Komisja wszczęła dochodzenie w następstwie skargi złożonej 25 października 2024 r. przez Association Européenne des Transformateurs de Maïs Doux (AETMD) („skarżący”). Skarga została złożona w imieniu przemysłu Unii zajmującego się produkcją określonej przetworzonej lub zakonserwowanej kukurydzy cukrowej w postaci ziaren w rozumieniu art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W skardze przedstawiono dowody na wystąpienie dumpingu i wynikającej z niego istotnej szkody, które były wystarczające, by uzasadnić wszczęcie dochodzenia.

(3)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2025/309 z dnia 14 lutego 2025 r. („rozporządzenie w sprawie rejestracji”) (3) Komisja poddała rejestracji przywóz produktu objętego postępowaniem.

(4)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja wyraźnie poinformowała skarżącego, innych znanych producentów unijnych, znanych producentów eksportujących, władze Chin, znanych importerów i znane przedsiębiorstwa handlowe o wszczęciu dochodzenia oraz zaprosiła ich do wzięcia udziału w tym dochodzeniu.

(5)

Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia dochodzenia oraz złożenia wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu. Po wszczęciu postępowania odbyło się posiedzenie wyjaśniające z udziałem Europejskiej Federacji Handlu Suszonymi Owocami, Orzechami Jadalnymi, Przetworzonymi Owocami i Warzywami oraz Przetworzonymi Produktami Rybołówstwa („FRUCOM”) i jej krajowych stowarzyszeń członkowskich Waren-Verein der Hamburger Börse e.V. („Waren-Verein”) i Nederlandse Vereniging voor de Handel in Gedroogde Zuidvruchten, Specerijen en Aanverwante Artikelen („NZV”), a także przedstawicieli kilku członków będących importerami.

(6)

Komisja otrzymała uwagi dotyczące wszczęcia postępowania od Chińskiej Izby Importerów i Eksporterów Środków Spożywczych, Krajowych Produktów Rolniczych i Produktów Ubocznych Pochodzenia Zwierzęcego („CFNA”) oraz od Waren-Verein.

(7)

CFNA skrytykowała fakt, że okres objęty dochodzeniem określony w skardze nie został zaktualizowany przed datą jej złożenia. Stowarzyszenie argumentowało, że ze względu na istotne zmiany na rynku UE, które nastąpiły od drugiego kwartału 2024 r. do końca 2024 r., sytuacja pod względem szkody może wyglądać inaczej niż w okresie objętym dochodzeniem. CFNA uznała ponadto, że Tajlandia i ChRL są jedynymi znaczącymi producentami i eksporterami kukurydzy cukrowej oraz że udział Tajlandii w rynku może zostać przejęty przez przywóz z ChRL, jeżeli przywóz z Tajlandii zostanie ograniczony środkami antydumpingowymi. Ponadto CFNA argumentowała, że wzrost przywozu z ChRL w 2022 r. był prawdopodobnie spowodowany nieprzewidzianymi wydarzeniami, takimi jak 1) klęski żywiołowe i powodzie w Tajlandii, które spowodowały spadek produkcji kukurydzy i ograniczyły jej podaż; 2) słabe zbiory w Europie ze względu na suche warunki klimatyczne, w szczególności we Francji; oraz 3) wojna w Ukrainie, która mogła przyczynić się do zwiększenia kosztów energii ponoszonych przez producentów kukurydzy cukrowej i do zmniejszenia podaży kukurydzy cukrowej. CFNA uznała ponadto, że w 2022 r. struktura sprzedaży eksportowej z ChRL uległa zmianie ze względu na duże zamówienie złożone przez przedsiębiorstwo Lidl. Komisja uznała, że słabe zbiory w Europie mogły wpłynąć na podaż kukurydzy cukrowej w Europie, a nabywcy, tacy jak Lidl, mogli gromadzić zapasy, aby uniknąć niedoboru dostaw.

(8)

Komisja przypomina CFNA, że okres objęty dochodzeniem został określony zgodnie z art. 6 rozporządzenia podstawowego i obejmował okres nie krótszy niż sześć miesięcy bezpośrednio poprzedzających wszczęcie postępowania. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(9)

W odniesieniu do twierdzenia, że zwiększony udział przywozu z ChRL w rynku wynikał z wprowadzenia środków antydumpingowych na przywóz z Tajlandii, Komisja przypomina CFNA, że środki te obowiązują od 2009 r. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(10)

CFNA nie przedstawiła żadnych dowodów na poparcie twierdzenia, że zmiana w wywozie wynikała wyłącznie z dużego zamówienia złożonego przez sprzedawcę detalicznego Lidl. Argument ten został zatem odrzucony.

(11)

CFNA argumentowała również, że w skardze nie wykazano istotnej szkody poniesionej przez przemysł Unii, i stwierdziła, że zwiększony przywóz z ChRL nie miał żadnego negatywnego wpływu na rozwój skarżącego pod względem produkcji, mocy produkcyjnych, wykorzystania mocy produkcyjnych, zapasów ani cen sprzedaży.

(12)

Zgodnie z przeprowadzoną przez Komisję oceną informacji przedstawionych w skardze istnieją wystarczające dowody wskazujące na istotną szkodę, które uzasadniały wszczęcie dochodzenia. Argument ten został zatem odrzucony.

(13)

CFNA twierdziła ponadto, że przywóz z ChRL nie jest jedyną przyczyną szkody wyrządzonej skarżącemu i odniosła się do czynników opisanych w motywie 6. Przypomniała ona dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu białka sojowego pochodzącego z ChRL (4), w którym Komisja stwierdziła, że zbieżność wzrostu cen ze złymi wynikami finansowymi przemysłu Unii wskazywała na zmienność rynku surowców i była główną przyczyną szkody poniesionej przez przemysł Unii, co zrywa związek przyczynowy między przywozem z Chin a istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii. CFNA twierdziła, że podobna sytuacja ma miejsce w niniejszym dochodzeniu.

(14)

Zdaniem Komisji żadne z pozostałych możliwych wyjaśnień, o których mowa powyżej, nie podważa wniosku, że w skardze istniały wystarczające dowody dotyczące szkody wyrządzonej przemysłowi Unii przez przywóz towarów po cenach dumpingowych, co uzasadnia wszczęcie postępowania antydumpingowego.

(15)

Waren-Verein zwróciło się o przedłużenie okresu badanego w celu oceny wpływu słabych zbiorów na 2020 r. Zwróciło się również o rozważenie innych jednorazowych skutków, takich jak warunki frachtu i warunki walutowe, które były korzystne dla decyzji o zakupie.

(16)

W skardze przeanalizowano, czy istnieje pozytywny związek przyczynowy między przywozem towarów po cenach dumpingowych z ChRL a istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii, badając tendencje w zakresie wielkości przywozu, unijnych cen sprzedaży w okresie badanym oraz głównych wskaźników szkody w okresie badanym. W wyniku tej analizy stwierdzono istnienie pozytywnego związku, wykazując jednocześnie, że żaden inny czynnik nie naruszył związku przyczynowego. Na tym etapie Komisja uznała, że przedstawione w skardze dowody dotyczące związku przyczynowego są uzasadnione i odsyła do sekcji 5 poniżej dotyczącej związku przyczynowego. W związku z tym argument ten odrzucono.

(17)

Ponadto CFNA zwróciła się do Komisji o niestosowanie zasady niższego cła zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. CNFA argumentowała, że w skardze nie przedstawiono konkretnych dowodów na istnienie zakłóceń handlu surowcami.

(18)

Skarżący przedstawił wiarygodne i istotne dowody na to, że w momencie wszczęcia postępowania wszystkie wymogi prawne dotyczące odstąpienia od zasady niższego cła zostały spełnione, w tym dowody świadczące o zakłóceniach na rynku stali w ChRL, które mogą mieć wpływ na ceny puszek stalowych. Na tym etapie Komisja uznała przedstawione w skardze dowody dotyczące zakłóceń handlu surowcami za uzasadnione. W związku z tym argument ten odrzucono.

(19)

Waren-Verein skrytykowało datę wybraną do wszczęcia postępowania, gdyż ograniczyła ona możliwość udziału zainteresowanych stron w dochodzeniu.

(20)

Służby Komisji nie mają wpływu na decyzję przemysłu Unii w sprawie daty złożenia skargi. Po złożeniu skargi Komisja jest prawnie zobowiązana do podjęcia decyzji w tej sprawie i poinformowania zainteresowanych stron w terminie 45 dni, zgodnie z art. 5 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, albo w drodze opublikowania zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w przypadku wszczęcia dochodzenia, albo drodze poinformowania przemysłu Unii w przypadku odrzucenia skargi.

(21)

Jeżeli chodzi o dobór próby producentów eksportujących, Waren-Verein zwróciło się o dokonanie wyboru eksporterów w sposób reprezentatywny.

(22)

Komisja podkreśliła, że zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego należy wykorzystać statystycznie reprezentatywne próby w oparciu o informacje dostępne w momencie ich doboru, albo największą reprezentatywną wielkość produkcji, sprzedaży lub wywozu, która może zostać właściwie zbadana w dostępnym czasie.

(23)

Waren-Verein zwróciło się o ograniczenie wyboru produktu objętego dochodzeniem do kodu TARIC 2005 80 00 , z wyłączeniem kodu TARIC 2001 90 30 10.

(24)

Komisja zauważyła, że nie przedstawiono żadnych dalszych dowodów uzasadniających wniosek o wyłączenie produktu. Argument ten został zatem odrzucony.

(25)

Waren-Verein argumentowało, że kursy frachtowe i walutowe mają negatywny wpływ na ceny produktów i zwróciło się o uwzględnienie tej kwestii przy obliczaniu wartości normalnej. Ponadto Waren-Verein zakwestionowało porównywalność cen produktów objętych opisem produktu, ale różniących się pod względem wielkości, konsumentów końcowych, opakowań lub warunków dostawy.

(26)

W odniesieniu do zgłoszonych kwestii dotyczących porównywalności cen Komisja zapewniła Waren-Verein, że zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego porównanie cen eksportowych i wartości normalnej odbywa się na tym samym poziomie handlu i w odniesieniu do sprzedaży dokonywanej w możliwie jak najbardziej zbliżonym czasie i z należytym uwzględnieniem innych różnic, które wpływają na porównywalność cen. W razie potrzeby można dokonać dostosowań w celu uwzględnienia różnic w zakresie właściwości fizycznych, warunków transportu i frachtu, pakowania, przeliczania walut i innych czynników.

(27)

Waren-Verein zwróciło się o uwzględnienie podczas dochodzenia interesów konsumentów i przedsiębiorstw handlowych. Stowarzyszenie to twierdziło, że w przypadku nałożenia ceł antydumpingowych ceny kukurydzy cukrowej prawdopodobnie wzrosną na niekorzyść konsumentów. Biorąc pod uwagę przyszłe słabe zbiory i inne nieprzewidziane zdarzenia w UE mające wpływ na przywóz, stowarzyszenie uznało, że nie należy wprowadzać żadnych środków. Twierdziło również, że unijni producenci kukurydzy cukrowej są wystarczająco silni pod względem gospodarczym i nie muszą być chronieni środkami antydumpingowymi.

(28)

Komisja przypomina Waren-Verein, że ocenę interesu Unii przeprowadza się w ramach dochodzenia, a nie na etapie skargi. Uwagi wszystkich stron zostały zatem ocenione w sekcji 7 niniejszego rozporządzenia.

(29)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej zainteresowanych stron zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

Kontrola wyrywkowa producentów unijnych

(30)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja ogłosiła, że wstępnie wybrała próbę producentów unijnych. Komisja dobrała próbę na podstawie szacunkowej wielkości produkcji i sprzedaży produktów podobnych w UE w okresie objętym dochodzeniem. Próba ta składała się z dwóch producentów unijnych. Produkcja producentów unijnych objętych próbą odpowiadała ponad [29-38] % całkowitej szacunkowej wielkości produkcji i ponad [39-48] % całkowitej szacunkowej sprzedaży w Unii. Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag na temat wstępnego doboru próby. Nie otrzymano żadnych uwag dotyczących próby. W związku z tym zatwierdzono próbę przemysłu Unii.

Kontrola wyrywkowa importerów niepowiązanych

(31)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do importerów niepowiązanych o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu.

(32)

Sześciu importerów niepowiązanych przedstawiło wymagane informacje i wyraziło zgodę na włączenie do próby. Zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja wybrała próbę złożoną z dwóch importerów niepowiązanych, kierując się najwyższą wielkością przywozu produktu objętego postępowaniem do Unii. Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w kwestii doboru próby zasięgnięto opinii wszystkich znanych importerów, których dotyczy postępowanie. Jeden z importerów objętych próbą poinformował Komisję, że nie chce już współpracować i nie udzieli odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Komisja podjęła zatem decyzję o zastąpieniu tego importera innym importerem. Zainteresowane strony zostały odpowiednio poinformowane o tej zmianie. Nie otrzymano żadnych uwag dotyczących skorygowanej próby.

Kontrola wyrywkowa producentów eksportujących

(33)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do wszystkich producentów eksportujących w ChRL o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Ponadto Komisja zwróciła się do przedstawicielstwa Chin o wskazanie innych producentów eksportujących, którzy ewentualnie byliby zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi.

(34)

Dwudziestu trzech producentów eksportujących w państwie, którego dotyczy postępowanie, przedstawiło wymagane informacje i wyraziło zgodę na włączenie ich do próby. Dwa z tych przedsiębiorstw były jednostkami powiązanymi; jedno z nich nie było producentem eksportującym. Zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja dokonała doboru próby obejmującej dwóch producentów eksportujących na podstawie największej reprezentatywnej wielkości wywozu do Unii, którą to wielkość można było właściwie zbadać w dostępnym czasie. Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w kwestii doboru próby zasięgnięto opinii wszystkich znanych producentów eksportujących, których dotyczy postępowanie, oraz organów państwa, którego dotyczy postępowanie. Nie otrzymano żadnych uwag na temat doboru próby, w związku z czym Komisja potwierdziła tę próbę.

(35)

Komisja przesłała rządowi Chińskiej Republiki Ludowej („rząd ChRL”) kwestionariusz dotyczący istnienia znaczących zakłóceń w ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(36)

Ponadto skarżący przedstawił w skardze wystarczające dowody prima facie świadczące o zakłóceniach handlu surowcami w Chinach w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem. W związku z tym, jak ogłoszono w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, dochodzenie obejmuje te zakłócenia handlu surowcami w celu ustalenia, czy należy stosować przepisy art. 7 ust. 2a i 2b rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do Chin. Z tego powodu Komisja przesłała rządowi Chin dodatkowe kwestionariusze dotyczące tej sprawy.

(37)

Komisja wysłała kwestionariusze do skarżącego, producentów unijnych, producentów eksportujących oraz znanych importerów. Kwestionariusze te udostępniono również w internecie (5) w dniu wszczęcia postępowania.

(38)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszystkie informacje uznane za niezbędne do tymczasowego stwierdzenia dumpingu oraz określenia wynikającej z niego szkody oraz interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne na podstawie art. 16 rozporządzenia podstawowego odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:

Producenci unijni

Importerzy

Producenci eksportujący w Chińskiej Republice Ludowej

Grupa Sunflower

Grupa Tongfa

(39)

Komisja zweryfikowała ponadto makrokwestionariusz przekazany przez skarżącego AETMD z siedzibą w Paryżu (Francja).

(40)

Komisja poinformowała rząd ChRL, że do ustalenia istnienia w ChRL znaczących zakłóceń wykorzysta dostępne fakty w rozumieniu art. 18 rozporządzenia podstawowego, jak opisano w sekcji 3.2.1 poniżej.

(41)

W przypadku grupy Sunflower art. 18 zastosowano częściowo w kwestiach dotyczących informacji dostarczonych do celów obliczenia cen CIF i kosztów kredytu istotnych dla ustaleń dotyczących cen eksportowych, jak opisano w sekcji 3.3 poniżej.

(42)

W przypadku grupy Tongfa art. 18 zastosowano częściowo również w kwestiach dotyczących informacji dostarczonych do celów obliczenia cen CIF istotnych dla ustaleń dotyczących cen eksportowych, jak opisano w sekcji 3.4 poniżej. Ponadto art. 18 zastosowano również do określenia nakładu pracy wyrażonego w godzinach w celu obliczenia nakładu pracy jako czynnika produkcji, jak opisano w sekcji 3.2.3.1 poniżej.

(43)

Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody obejmowało okres od 1 października 2023 r. do 30 września 2024 r. („okres objęty dochodzeniem”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęło okres od 1 stycznia 2021 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(44)

Produktem objętym dochodzeniem jest kukurydza cukrowa (Zea mays var. saccharata) w postaci ziaren, przetworzona lub zakonserwowana octem lub kwasem octowym, niezamrożona, oraz kukurydza cukrowa (Zea mays var. saccharata) w postaci ziaren, przetworzona lub zakonserwowana inaczej niż octem lub kwasem octowym, niezamrożona, inna niż produkty objęte pozycją 2006 , obecnie objęta kodami CN ex 2001 90 30 (kod TARIC 2001 90 30 10) i ex 2005 80 00 (kod TARIC 2005 80 00 10) („produkt objęty dochodzeniem”).

(45)

Kukurydza cukrowa jest wykorzystywana do spożycia przez ludzi. Produkt jest zwykle oferowany w puszkach, ale również w szklankach, tetrapakach lub torebkach.

(46)

Produkt objęty postępowaniem to produkt objęty dochodzeniem pochodzący z ChRL („produkt objęty postępowaniem”).

(47)

W toku dochodzenia wykazano, że następujące produkty mają takie same podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne, a także te same podstawowe zastosowania:

(48)

Na obecnym etapie Komisja uznała zatem, że są to produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(49)

W świetle wystarczających dowodów dostępnych na początku dochodzenia, które wykazują istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do ChRL, Komisja uznała za właściwe wszczęcie dochodzenia w odniesieniu do producentów eksportujących z tego kraju, uwzględniając art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(50)

W związku z tym, w celu zgromadzenia danych niezbędnych do ewentualnego zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja wezwała wszystkich producentów eksportujących w ChRL do dostarczenia informacji dotyczących czynników produkcji wykorzystywanych do produkcji określonej przetworzonej lub zakonserwowanej kukurydzy cukrowej w postaci ziaren („kukurydza cukrowa”). Czternastu producentów eksportujących dostarczyło stosowne informacje.

(51)

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne do dochodzenia w odniesieniu do domniemanych znaczących zakłóceń Komisja przesłała kwestionariusz rządowi ChRL. Ponadto w pkt 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu postępowania Komisja wezwała wszystkie zainteresowane strony do przedstawienia swoich opinii, przedłożenia informacji i dostarczenia dowodów potwierdzających w odniesieniu do zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w terminie 37 dni od daty opublikowania zawiadomienia o wszczęciu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. W powyższym terminie nie otrzymano od rządu ChRL odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu i nie wpłynęły stanowiska dotyczące zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Następnie Komisja poinformowała rząd ChRL, że do ustalenia istnienia w ChRL znaczących zakłóceń wykorzysta dostępne fakty w rozumieniu art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(52)

W pkt 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu postępowania Komisja wskazała również, że w świetle dostępnych dowodów wstępnie wybrała Turcję jako odpowiedni reprezentatywny kraj na podstawie art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego do celów określenia wartości normalnej na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia. Komisja stwierdziła ponadto, że rozważy możliwość wykorzystania innych odpowiednich reprezentatywnych krajów zgodnie z kryteriami określonymi w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego.

(53)

12 marca 2025 r. Komisja poinformowała zainteresowane strony notą („pierwsza nota”) o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej. W nocie tej Komisja przedstawiła wykaz wszystkich czynników produkcji, takich jak surowce, energia i siła robocza, wykorzystywanych w produkcji produktu objętego postępowaniem. Ponadto opierając się na kryteriach wyboru niezniekształconych cen lub wartości odniesienia, Komisja zidentyfikowała potencjalne reprezentatywne kraje, mianowicie uznała Kolumbię, Malezję, Meksyk, Serbię, Tajlandię i Turcję za odpowiednie reprezentatywne kraje.

(54)

6 czerwca 2025 r. drugą notą („druga nota”) Komisja poinformowała zainteresowane strony o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej, z wykorzystaniem Malezji jako reprezentatywnego kraju. Komisja poinformowała również zainteresowane strony, że określi koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne („SG&A”) oraz zyski na podstawie informacji dostępnych dla przedsiębiorstwa Fraser and Neave Holdings BHD, jednego z producentów w reprezentatywnym kraju.

(55)

Komisja stwierdziła, że Kolumbii, Serbii i Turcji nie należy uznawać za reprezentatywne kraje, w szczególności ze względu na brak odpowiednich publicznie dostępnych danych finansowych dotyczących przedsiębiorstw produkujących produkt objęty dochodzeniem lub podobne produkty. Ponadto nie wydaje się, aby Tajlandia była odpowiednim reprezentatywnym krajem w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a), ponieważ na ceny przywozu świeżej kukurydzy cukrowej w Tajlandii mają wpływ zakłócenia ze względu na wielkość przywozu tego produktu z Chin.

(56)

Komisja nie zaproponowała Meksyku jako reprezentatywnego kraju ze względu na brak danych dotyczących przywozu świeżej kukurydzy cukrowej, która jest głównym czynnikiem produkcji stanowiącym około 50 % całkowitych kosztów produkcji.

(57)

Komisja zauważyła, że Malezja posłuży źródło odpowiedniej wartości odniesienia dla najważniejszych czynników produkcji (świeża kukurydza cukrowa i puszki). Komisja stwierdziła dostępność odpowiedniej ceny importowej świeżej kukurydzy cukrowej ze względu na niewielkie ilości przywozu z ChRL. Jeżeli chodzi o puszki, mimo że 78 % ilości pochodziło z ChRL, Komisja odnotowała, że istnieje znaczna różnica w cenach puszek pochodzących z ChRL i z innych źródeł (odpowiednio około 14 CNY za kilogram i 28 CNY za kilogram). W związku z tym, wobec braku dowodów na to, że cena puszek z innych źródeł była zniekształcona, Komisja zaproponowała zastosowanie tej ceny jako wartość odniesienia. Ustalono, że chińskie ceny nie miały wpływu na przywóz puszek z innych źródeł, a ilości i ceny pozostałego przywozu pozostały reprezentatywne. Ponadto informacje dotyczące przedsiębiorstwa Fraser and Neave Holdings BHD były szczególnie odpowiednie jako źródło danych dotyczących kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysków, ponieważ sprawozdanie roczne za 2024 r. dotyczyło okresu objętego dochodzeniem (od dnia 30 października 2023 r. do września 2024 r.).

(58)

Komisja podjęła zatem tymczasową decyzję o wyborze Malezji jako najbardziej odpowiedniego reprezentatywnego kraju. Uwagi zainteresowanych stron dotyczące pierwszej i drugiej noty, w szczególności dotyczące wyboru reprezentatywnego kraju, omówiono poniżej w sekcji 3.2.2.

(59)

Zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego „[p]odstawą obliczenia wartości normalnej są zwykle ceny uiszczone lub należne w zwykłym obrocie handlowym przez niezależnych nabywców w kraju wywozu”.

(60)

Zgodnie jednak z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „w przypadku stwierdzenia […], że ze względu na istnienie w kraju wywozu znaczących zakłóceń w rozumieniu lit. b) nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w tym kraju, wartość normalną konstruuje się wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia” oraz „[wartość normalna] obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski” („koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne” zwane są dalej również „kosztami SG&A”).

(61)

Jak wyjaśniono poniżej, w obecnym dochodzeniu Komisja stwierdziła, że w oparciu o dostępne dowody oraz ze względu na brak współpracy ze strony rządu ChRL zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego było właściwe.

(62)

Zgodnie z definicją w art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego „znaczące zakłócenia to te zakłócenia, które występują wówczas, gdy podane ceny lub koszty, w tym koszty surowców i energii, nie wynikają z działania sił rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa. Przy ocenie istnienia znaczących zakłóceń uwzględnia się m.in. potencjalny wpływ jednego z następujących elementów lub kilku z nich:

(63)

W związku z tym, że wykaz w art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego nie ma charakteru kumulatywnego, nie wszystkie wymienione w nim elementy muszą wystąpić, aby można było ustalić istnienie znaczących zakłóceń. Ponadto te same okoliczności faktyczne mogą posłużyć do wykazania istnienia jednego elementu z wykazu lub większej ich liczby.

(64)

Wszelkie wnioski dotyczące znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego muszą jednak zostać wyciągnięte na podstawie wszystkich dostępnych dowodów. Ogólna ocena istnienia zakłóceń może również obejmować ogólny kontekst i sytuację w kraju wywozu, w szczególności w sytuacji, w której system gospodarczy i administracyjny kraju wywozu jest fundamentalnie skonstruowany w sposób, który daje rządowi znaczące uprawnienia do ingerencji w gospodarkę, w konsekwencji czego ceny i koszty nie są wynikiem swobodnego rozwoju mechanizmów rynkowych.

(65)

Art. 2 ust. 6a lit. c) rozporządzenia podstawowego stanowi, że „jeśli Komisja ma uzasadnione przesłanki świadczące o możliwości istnienia znaczących zakłóceń, o których mowa w lit. b), w jakimś kraju lub w jakimś sektorze w tym kraju, oraz jeśli jest to stosowne dla skutecznego stosowania niniejszego rozporządzenia, Komisja przygotowuje, udostępnia publicznie i regularnie aktualizuje sprawozdanie opisujące okoliczności rynkowe, o których mowa w lit. b), panujące w tym kraju lub sektorze”.

(66)

Zgodnie z tym przepisem Komisja wydała sprawozdanie krajowe dotyczące Chin („sprawozdanie”) (6), w którym wykazano istnienie istotnej interwencji rządowej na wielu poziomach gospodarki, w tym konkretne zakłócenia w wielu kluczowych czynnikach produkcji (takich jak grunty, energia, kapitał, surowce i nakład pracy), a także w wybranych sektorach (m.in. w przemyśle stalowym). W momencie wszczęcia przeglądu zainteresowane strony zostały wezwane do odrzucenia dowodów zawartych w aktach dochodzenia, przedstawienia uwag w ich sprawie lub ich uzupełnienia. Sprawozdanie umieszczono w aktach dochodzenia na etapie wszczęcia postępowania.

(67)

Skarżący stwierdził, że ceny lub koszty produktu objętego dochodzeniem, w tym koszty surowców, energii i pracy, nie wynikają z działania sił rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, i że w rezultacie nie należy wykorzystywać cen i kosztów krajowych do ustalenia wartości normalnej.

(68)

Na poparcie tego stanowiska skarżący odniósł się do dowodów zawartych w sprawozdaniu, w szczególności w odniesieniu do zakłóceń w kluczowych sektorach produkcji, takich jak grunty, energia, kapitał, surowce i nakład pracy, a także kluczowych surowców do produkcji konserwowanej kukurydzy cukrowej, takich jak stal i aluminium. Skarżący twierdził, że istnieją znaczące zakłócenia pod względem wszystkich punktów wymienionych w art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(69)

W szczególności skarżący twierdził, że rząd ChRL sprawuje kontrolę i nadzór oraz udziela wytycznych w odniesieniu do chińskiego przemysłu konserwowanej kukurydzy cukrowej, który stanowi integralną część przemysłu konserwowego. Skarżący wymienił szereg środków z zakresu polityki, których skutkiem jest: przestrzeganie przez chińskich producentów ideologii Komunistycznej Partii Chin („KPCh”); stosowanie podejścia ukierunkowanego na wywóz, w szczególności w ramach inicjatywy Pasa i Szlaku; silna konsolidacja sektora, w którym obecnych jest tylko kilku uczestników rynku; otrzymywanie przez chińskich producentów wsparcia rządowego.

(70)

Wśród najważniejszych krajowych środków z zakresu polityki służących osiągnięciu wspomnianych celów skarżący wskazał:

(71)

W odniesieniu do środków z zakresu polityki wdrażanych na szczeblu prowincji i gminy w celu wsparcia przemysłu konserwowego skarżący wskazał:

(72)

Ponadto skarżący zauważył, że rząd ChRL sprawuje również kontrolę nad gospodarką poprzez swoją obecność w przedsiębiorstwach państwowych i przedsiębiorstwach prywatnych, za pośrednictwem komitetów KPCh w przedsiębiorstwach oraz poprzez powoływanie kluczowych członków kadry kierowniczej, którzy zazwyczaj są nie tylko członkami KPCh, ale również zajmują wyższe stanowiska w hierarchii KPCh (16). Skarżący zilustrował to konkretnymi przykładami producentów w tym sektorze, wśród których znalazły się przedsiębiorstwa:

(73)

Skarżący stwierdził również, że zakłócenia w sektorze produktu objętego dochodzeniem wynikają z interwencji rządu ChRL w sektorach wyższego szczebla, w szczególności w sektorach surowej kukurydzy i stali.

(74)

Jeżeli chodzi o przemysł surowej kukurydzy, skarżący zauważył, że zdecydowaną większość eksporterów kukurydzy stanowią przedsiębiorstwa państwowe, które - zdaniem skarżącego - rząd ChRL wykorzystuje do osiągnięcia jego celów politycznych i które korzystają z powiązanego wsparcia rządowego.

(75)

W odniesieniu do sektora stali skarżący zauważył, że większość producentów stali w Chinach jest przedsiębiorstwami państwowymi, a także odniósł się do poprzednich dochodzeń, w których Komisja ustaliła istnienie zakłóceń w tym sektorze (20).

(76)

Podsumowując, skarżący twierdził, że w sektorze kukurydzy cukrowej występują znaczące zakłócenia określone w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(77)

Chiński system gospodarczy bazuje na koncepcji „socjalistycznej gospodarki rynkowej”. Koncepcja ta jest zapisana w chińskiej konstytucji i determinuje sposób zarządzania gospodarką Chin. Podstawową zasadą jest „socjalistyczna własność publiczna środków produkcji, a mianowicie własność środków produkcji w rękach całego ludu i zbiorowa własność środków produkcji w rękach osób pracujących” (21).

(78)

Gospodarka państwowa jest „wiodącą siłą gospodarki narodowej”, a państwo posiada mandat „do zapewnienia konsolidacji i wzrostu” (22). W związku z tym ogólna struktura chińskiej gospodarki nie tylko umożliwia znaczące interwencje rządowe w gospodarkę, ale wyraźnie sankcjonuje takie interwencje. Idea nadrzędności własności publicznej nad własnością prywatną przenika cały system prawny i stanowi ogólną zasadę podkreślaną we wszystkich głównych aktach prawnych.

(79)

Doskonałym przykładem jest chińskie prawo rzeczowe: odnosi się ono do podstawowego etapu socjalizmu i powierza państwu utrzymanie podstawowego systemu gospodarczego, w ramach którego własność publiczna odgrywa dominującą rolę. Inne formy własności są tolerowane, a prawo zezwala na ich rozwój obok własności państwowej (23).

(80)

Ponadto zgodnie z prawem chińskim socjalistyczna gospodarka rynkowa jest rozwijana pod przywództwem KPCh. Struktury państwa chińskiego i KPCh są ze sobą powiązane na każdym poziomie (prawnym, instytucjonalnym, osobowym), tworząc podstawową strukturę, w której nie można odróżnić ról KPCh i państwa.

(81)

W wyniku zmiany chińskiej konstytucji w marcu 2018 r. jeszcze bardziej podkreślono wiodącą rolę KPCh, potwierdzając ją w tekście art. 1 konstytucji.

(82)

Po już istniejącym pierwszym zdaniu przepisu: „[s]ystem socjalistyczny jest podstawowym systemem Chińskiej Republiki Ludowej” dodano nowe zdanie w brzmieniu: „[p]odstawową cechą socjalizmu o chińskiej specyfice jest przywództwo Komunistycznej Partii Chin” (24). Świadczy to o niekwestionowanej i coraz większej kontroli KPCh nad systemem gospodarczym Chin.

(83)

To przywództwo rządowe i kontrola rządowa nierozerwalnie wiążą się z ustrojem chińskim, a ich zakres jest znacznie większy niż w innych państwach, w których ogólna kontrola makroekonomiczna sprawowana przez rządy jest ograniczona działaniem mechanizmów rynkowych.

(84)

Państwo chińskie stosuje interwencjonizm gospodarczy, dążąc do osiągnięcia celów, które nie odzwierciedlają przeważających warunków ekonomicznych na wolnym rynku, tylko pokrywają się z programem politycznym określonym przez KPCh (25). Stosowane przez władze chińskie narzędzia interwencjonizmu gospodarczego obejmują różne obszary, w tym system planowania przemysłowego, system finansowy oraz poziom otoczenia regulacyjnego.

(85)

Po pierwsze, na poziomie ogólnej kontroli administracyjnej kierunek chińskiej gospodarki wyznacza się w ramach złożonego systemu planowania przemysłowego, który ma wpływ na wszystkie rodzaje działalności gospodarczej w państwie. Wszystkie te plany obejmują kompleksowy i złożony model sektorów i przekrojowych strategii obejmujący wszystkie szczeble administracji.

(86)

Plany na szczeblu prowincji są szczegółowe, natomiast w planach krajowych wyznacza się szersze cele. W planach określa się również środki służące wspieraniu odpowiednich branż/sektorów, a także ramy czasowe, w jakich cele muszą zostać osiągnięte. Niektóre plany nadal zawierają wyraźne cele w zakresie produkcji.

(87)

Zgodnie z planami poszczególne sektory lub projekty przemysłowe są traktowane jako (pozytywne lub negatywne) priorytety zgodnie z priorytetami rządu i przypisuje się im konkretne cele w zakresie rozwoju (modernizacja przemysłu, ekspansja międzynarodowa itp.).

(88)

Podmioty gospodarcze, zarówno prywatne, jak i państwowe, muszą skutecznie dostosowywać swoją działalność do realiów narzuconych w ramach systemu planowania. Jest to spowodowane nie tylko wiążącym charakterem planów, ale również faktem, że odpowiednie chińskie organy na wszystkich szczeblach władzy stosują się do systemu planów i wykorzystują odpowiednio przyznane im uprawnienia, skłaniając tym samym podmioty gospodarcze do przestrzegania priorytetów określonych w planach (26).

(89)

Po drugie, na poziomie przydziału środków finansowych system finansowy Chin jest zdominowany przez będące własnością państwa banki komercyjne i banki realizujące politykę rządu. Ustanawiając i wdrażając swoją politykę kredytową, banki te muszą dostosować się do celów polityki przemysłowej rządu, a nie oceniać przede wszystkim korzyści gospodarcze danego projektu (27).

(90)

To samo dotyczy pozostałych elementów chińskiego systemu finansowego, takich jak rynki akcji, rynki obligacji, rynki niepublicznych instrumentów kapitałowych itp. Ponadto instytucjonalna i operacyjna struktura tych obszarów sektora finansowego nie jest nastawiona na maksymalizację skutecznego funkcjonowania rynków finansowych, lecz na zapewnienie kontroli i umożliwienie interwencji państwa i KPCh (28).

(91)

Po trzecie, na poziomie otoczenia regulacyjnego interwencje państwa w zakresie gospodarki przyjmują różne formy. Na przykład przepisy dotyczące zamówień publicznych są regularnie wykorzystywane do osiągania celów politycznych innych niż efektywność gospodarcza, co podważa zasady rynkowe w tym obszarze. Mające zastosowanie ustawodawstwo przewiduje w szczególności, że zamówienia publiczne są udzielane w celu ułatwienia osiągnięcia celów wyznaczonych w ramach polityki państwa. Charakter tych celów pozostaje jednak niezdefiniowany, co pozostawia organom decyzyjnym szeroki margines swobody (29).

(92)

Podobnie w obszarze inwestycji rząd ChRL utrzymuje znaczącą kontrolę i wpływ, jeżeli chodzi o miejsce przeznaczenia oraz wielkość inwestycji zarówno państwowych, jak i prywatnych. Kontrola inwestycji oraz różne zachęty, ograniczenia i zakazy dotyczące inwestycji są wykorzystywane przez władze jako ważne narzędzie wspierania celów polityki przemysłowej, takich jak utrzymanie kontroli państwa nad kluczowymi sektorami lub wzmocnienie przemysłu krajowego (30).

(93)

Podsumowując, model ekonomiczny Chin opiera się na szeregu podstawowych aksjomatów, które przewidują wiele różnych form interwencji rządowej i zachęcają do ich stosowania. Tak duża skala interwencji rządowych jest sprzeczna z zasadą swobodnego działania mechanizmów rynkowych, co zakłóca proces skutecznej alokacji zasobów zgodnie z zasadami rynkowymi (31).

(94)

Przedsiębiorstwa będące własnością państwa, przedsiębiorstwa kontrolowane przez państwo lub przedsiębiorstwa działające pod nadzorem politycznym państwa lub zgodnie z jego wytycznymi stanowią istotną część gospodarki Chin.

(95)

Kukurydza cukrowa jest produkowana głównie przez przedsiębiorstwa prywatne, takie jak Sunflower Food Industry Xinfeng Co. Ltd. (32), Zhangzhou Tongfa Food Industry Co. Ltd. (33) lub Runfeng Food Co. Ltd. (34). Sektor konserwowy obsługują również przedsiębiorstwa będące częściowo własnością państwa, takie jak Hangzhou Wahaha Group (35), w których 46 % udziałów należy do państwa (36).

(96)

Interwencje KPCh w proces podejmowania decyzji operacyjnych stały się jednak normą nie tylko w przedsiębiorstwach państwowych, ale również w przedsiębiorstwach prywatnych (37), przy czym KPCh rości sobie prawo do kierowania praktycznie każdym aspektem krajowej gospodarki. Biorąc pod uwagę stopień, w jakim struktury państwa i partii są ze sobą powiązane w Chinach, wpływ wywierany w przedsiębiorstwach przez państwo za pośrednictwem struktur KPCh faktycznie prowadzi do tego, że podmioty gospodarcze znajdują się pod kontrolą rządu i pod nadzorem politycznym.

(97)

Ponadto sektor kukurydzy cukrowej podlega kilku politykom rządowym, takim jak kluczowe polityki ogłoszone w 2022 r. przez Ministerstwo Finansów oraz Ministerstwo Rolnictwa i Spraw Wiejskich: „Zintegrowany rozwój przemysłu rolnego. Koordynacja rozmieszczenia i budowy szeregu nowoczesnych narodowych parków przemysłu rolnego, korzystnych i wyspecjalizowanych klastrów przemysłowych oraz silnych gmin o charakterze rolniczym. Skoncentrowanie się na zapewnieniu krajowego bezpieczeństwa żywnościowego i skutecznego zaopatrzenia w podstawowe produkty rolne, ze szczególnym uwzględnieniem ryżu, pszenicy, kukurydzy, [...] budowanie nowoczesnego systemu wiejsko-przemysłowego opartego na silnych miastach przemysłowych, kompleksach przemysłowych jako sile napędowej oraz klastrach przemysłowych jako podstawie ich rozwoju, przy wykorzystaniu rozmieszczenia regionalnego, okręgowego i miejskiego, a także skoordynowanej promocji punktów, linii i obszarów, tak aby poprawić jakość i efektywność rozwoju przemysłu jako całości” (38).

(98)

Podobnie w 14. planie pięcioletnim na rzecz promowania modernizacji rolnictwa i obszarów wiejskich wyznaczono następujące cele: „[s]tworzenie przemysłowych pasów krajowego bezpieczeństwa żywnościowego: [w] oparciu o produkcję i dostawy ryżu, pszenicy, kukurydzy, soi itp. skoordynowanie rozmieszczenia zdolności w zakresie produkcji, przetwarzania, przechowywania i obrotu oraz stworzenie przemysłowych pasów bezpieczeństwa żywności […]” (39).

(99)

Kontrolę rządu i nadzór nad polityką można również zaobserwować na poziomie odpowiednich stowarzyszeń branżowych (40).

(100)

Na przykład sektor konserwowy nadzoruje Chińska Narodowa Rada Przemysłu Lekkiego („CNLIC”) (41). Zgodnie z art. 2 statutu CNLIC (42) celem Rady jest „dogłębne badanie i wdrażanie idei zawartych w serii ważnych przemówień sekretarza generalnego Xi Jinpinga”. Ponadto zgodnie z art. 3 „Rada podporządkowuje się ogólnemu przywództwu Komunistycznej Partii Chin i zgodnie z postanowieniami statutu Komunistycznej Partii Chin ustanawia organizacje Komunistycznej Partii Chin w celu realizacji działalności partii i zapewnia niezbędne warunki dla działalności organizacji partyjnych” (43).

(101)

CNLIC zapewnia wytyczne dla sektora (44), a także dla CCFIA (45), w szczególności w odniesieniu do działań na rzecz budowania partii i kształtowania polityki. W 2022 r. Rada zaleciła, aby CCFIA „stosowało się do wytycznych dotyczących budowania partii, kierowało przemysłem tak, aby bezwarunkowo wypełniało wolę partii i bezwarunkowo stosowało się do jej wytycznych” oraz aby „zachęcało przedsiębiorstwa do opracowywania nowych odmian na podstawie [...] warzyw w puszkach” oraz „rozwijało, wzmacniało i wspierało przedsiębiorstwa, rozwijało klastry przemysłowe w sektorze konserwowym” (46).

(102)

W związku z tym, zgodnie z art. 4 postanowień statutu CCFIA (47), Stowarzyszenie „podlega ogólnemu kierownictwu [KPCh], ustanawia organizację [KPCh] zgodnie z postanowieniami statutu [KPCh] […], prowadzi działalność partyjną oraz zapewnia warunki niezbędne do działalności organizacji partyjnych. Organem rejestrującym tego Stowarzyszenia i odpowiedzialnym za zarządzanie nim jest Ministerstwo Spraw Cywilnych Chińskiej Republiki Ludowej, a organem kierującym budową partii jest Komitet Partii Państwowej Komisji Nadzoru i Administracji Majątkiem Państwowym przy Radzie Państwa”. Ponadto Stowarzyszenie „akceptuje wytyczne biznesowe, nadzór i zarządzanie” ze strony Ministerstwa Spraw Cywilnych oraz Komitetu Partii ds. Nadzoru nad Majątkiem Państwowym i Administracji (48). Dodatkowo art. 24 statutu CCFIA zobowiązuje przewodniczącego, wiceprzewodniczącego i sekretarza generalnego stowarzyszenia do „stosowania się do wytycznych, zasad i polityki oraz wykazywania się dobrymi cechami politycznymi” (49). Sunflower Food Industry Xinfeng Co. Ltd. (50), Zhangzhou Tongfa Food Industry Co. Ltd. i Runfeng Food Co. Ltd. (51) są członkami CCFIA (52).

(103)

W konsekwencji nawet prywatni producenci w sektorze produktu objętego postępowaniem nie mogą prowadzić działalności na warunkach rynkowych. W sektorze tym zarówno przedsiębiorstwa publiczne, jak i prywatne są istotnie objęte nadzorem politycznym i otrzymują wytyczne polityczne.

(104)

Rząd ChRL posiada możliwość ingerowania w ceny i koszty dzięki obecności przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach. W istocie komórki KPCh tworzone zarówno w przedsiębiorstwach państwowych, jak i w przedsiębiorstwach prywatnych umożliwiają państwu ingerowanie w proces podejmowania decyzji biznesowych.

(105)

Zgodnie z chińskim prawem spółek w każdej spółce należy ustanowić organizację partyjną KPCh (składającą się z co najmniej trzech członków KPCh, jak określono w statucie KPCh (53)), a spółka zapewnia warunki konieczne do prowadzenia działalności przez organizację partyjną.

(106)

W przeszłości wymóg ten nie zawsze był spełniany lub nie był egzekwowany w rygorystyczny sposób. Począwszy od co najmniej 2016 r. KPCh zaczęła jednak w coraz większym stopniu rościć sobie prawo do kontrolowania procesu podejmowania decyzji biznesowych w przedsiębiorstwach, traktując to prawo jako jedną z wiodących zasad jej polityki (54), w tym wywierając presję na przedsiębiorstwa prywatne, nakłaniając je do kierowania się „patriotyzmem” i postępowania zgodnie z polityką partii (55).

(107)

Informacje z 2018 r. już wskazują, że komórki partyjne istniały w 73 % spośród około 2,57 mln przedsiębiorstw prywatnych, a organizacje KPCh wywierały coraz większą presję, aby zapewniono im możliwość podejmowania ostatecznych decyzji biznesowych w przedsiębiorstwach, w których je utworzono (56). Wspomniane przepisy mają ogólne zastosowanie w całej chińskiej gospodarce, we wszystkich sektorach, w tym do producentów produktu objętego postępowaniem i ich dostawców materiałów.

(108)

Ponadto w dniu 15 września 2020 r. opublikowano dokument zatytułowany „Wytyczne Biura Generalnego Komitetu Centralnego KPCh w sprawie intensyfikacji prac Zjednoczonego Frontu w sektorze prywatnym w nowej erze” („wytyczne”) (57), który jeszcze bardziej zwiększył rolę komitetów partyjnych w przedsiębiorstwach prywatnych.

(109)

Sekcja II.4 wytycznych stanowi: „[m]usimy zwiększyć ogólną zdolność Partii do przewodzenia pracom Zjednoczonego Frontu w sektorze prywatnym i skutecznie zintensyfikować prace w tym obszarze”, a sekcja III.6 stanowi: „[m]usimy jeszcze bardziej zintensyfikować budowanie Partii w przedsiębiorstwach prywatnych i umożliwić komórkom Partii skuteczne odgrywanie roli twierdzy, a członkom Partii odegranie roli awangardowych liderów i pionierów”. W wytycznych podkreśla się zatem rolę KPCh w przedsiębiorstwach i innych podmiotach sektora prywatnego oraz dąży się do zwiększenia tej roli (58).

(110)

Chociaż nie było możliwe ustalenie, czy ma miejsce systematyczne pokrywanie się stanowisk kierowniczych i członkostwa/funkcji w KPCh wśród producentów produktu objętego postępowaniem, w ramach dochodzenia potwierdzono bezpośrednią ingerencję KPCh w zarządzanie przedsiębiorstwami tych producentów. Na przykład Komitet Roboczy Partii i Generalny Oddział Partii Izby Handlowej dzielnicy Pancheng Street w rejonie Nanjing Jiangbei (59), gdzie znajduje się jednostka zależna Runfeng Food Co., opisują swoją pracę jako „[koncentrowanie się] na podstawowych zadaniach związanych z budowaniem partii, kierując pracą Izby Handlowej, […] podejmując różnorodne działania mające na celu promowanie głębokiej integracji w ramach budowania partii i pracy Izby Handlowej”. […] W ramach obsługi przedsiębiorstw Generalny Oddział Partii Izby Handlowej regularnie organizuje sympozja oraz wizyty na miejscu poświęcone obsłudze przedsiębiorstw, aby pomóc przedsiębiorstwom w rozwoju i umocnieniu pozycji; w trakcie obsługi przedsiębiorstw z powodzeniem wdrożył wiele projektów […] oraz zachęcił przedsiębiorstwo Jiangsu Runfeng Food Co., Ltd. do zainwestowania w budowę kompleksowego centrum sortowania produktów rolnych w parku demonstracyjnym (60).

(111)

Ponadto ustawa o promowaniu gospodarki sektora prywatnego („ustawa o gospodarce prywatnej”) stanowi, że „[p]rzedsiębiorstwa i ich operatorzy wspierają przywództwo [KPCh] [...], przestrzegają systemu socjalistycznego o chińskiej specyfice i aktywnie uczestniczą w budowaniu nowoczesnej potęgi socjalistycznej” (61).

(112)

Obecność państwa i interwencja państwa na rynkach finansowych oraz w zakresie zaopatrzenia w surowce i czynniki produkcji na dalszym etapie powoduje dodatkowe zakłócenia na rynku (62). W związku z tym obecność przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach prowadzących działalność w sektorze kukurydzy cukrowej i innych sektorach (takich jak sektor finansowy i sektor materiałów do produkcji) zapewnia rządowi ChRL możliwość ingerowania w ceny i koszty.

(113)

Złożony system planowania, w ramach którego wytycza się priorytety i określa się cele dla organów rządowych na szczeblu centralnym, prowincjonalnym i lokalnym, w dużej mierze wyznacza kierunek chińskiej gospodarki. Odpowiednie plany istnieją na wszystkich szczeblach administracji rządowej i obejmują praktycznie wszystkie sektory gospodarki. Cele wyznaczone w instrumentach planowania mają wiążący charakter, a organy na wszystkich szczeblach administracji monitorują wdrażanie planów przez odpowiednie organy administracji rządowej niższego szczebla.

(114)

Ogólnie rzecz biorąc, system planowania w Chinach powoduje, że zasoby są przesuwane do sektorów uznanych przez rząd za strategiczne lub z innego powodu ważne politycznie, a nie przydzielane zgodnie z mechanizmami rynkowymi (63).

(115)

Ponadto ustawa o gospodarce prywatnej stanowi, że „państwo wzmacnia budowę zespołu podmiotów należących do prywatnych organizacji gospodarczych, wzmacnia wytyczne ideologiczne i polityczne oraz odgrywa ważną rolę w rozwoju gospodarczym i społecznym; [...] kieruje podmiotami należącymi do prywatnych organizacji gospodarczych w zakresie praktykowania podstawowych wartości socjalistycznych, działania w sposób patriotyczny i z oddaniem, [...] i niezłomnie buduje socjalizm o chińskiej specyfice oraz promuje modernizację w stylu chińskim”, a także że „organizacje gospodarcze i ich podmioty gospodarcze [...] akceptują nadzór rządowy i społeczny podczas prowadzenia działalności produkcyjnej i operacyjnej” (64).

(116)

Władze chińskie wprowadziły szereg strategii politycznych dotyczących funkcjonowania sektora produktu objętego postępowaniem.

(117)

Wyżej wspomniane kluczowe polityki Ministerstwa Finansów i Ministerstwa Rolnictwa i Spraw Wiejskich z 2022 r. (zob. motyw 97) zawierają także następujący przepis mający wpływ na funkcjonowanie tego sektora: „państwo będzie nadal realizować politykę obejmującą subsydia dla producentów kukurydzy i soi, subsydia dla producentów ryżu oraz zachęty dla dużych okręgów produkujących zboża, aby skonsolidować skuteczność reform strukturalnych po stronie podaży w rolnictwie i zapewnić bezpieczeństwo żywnościowe kraju”. Ponadto w dokumencie tym przewiduje się „nagrody dla głównych okręgów produkcji nasion. Planuje się także rozszerzenie zakresu wsparcia dla głównych okręgów produkcji ziaren ryżu, pszenicy, kukurydzy [...] oraz promowanie transformacji i modernizacji przemysłu nasiennego” (65).

(118)

Celem 14. planu pięcioletniego na rzecz promowania modernizacji rolnictwa i obszarów wiejskich (66) jest „usprawnienie polityki wsparcia produkcji zbóż. Celem jest także stabilizacja dopłat dla rolników zbożowych, poprawa polityki minimalnych cen zakupu ryżu i pszenicy oraz polityki subsydiów dla producentów kukurydzy i soi. Dąży się także do poprawy mechanizmu rekompensat na rzecz głównych obszarów produkcji zbóż oraz systemu polityki wsparcia dla głównych okręgów produkujących zboża” (67). Zgodnie z 14. planem pięcioletnim dotyczącym rozwoju sektora nasadzeń na szczeblu krajowym (68)„[w] czasie realizacji 14. planu pięcioletniego zbadamy możliwości ekspansji, zwiększymy moce produkcyjne, zoptymalizujemy strukturę, będziemy promować zróżnicowany rozwój i poprawimy zdolności w zakresie gwarancji dostaw” (69).

(119)

Ponadto „w celu wdrożenia decyzji i wytycznych partii i rządu” (70)' CCFIA opublikowało 14. plan pięcioletni na rzecz rozwoju chińskiego przemysłu konserwowego (71), w którym określono cele ilościowe, takie jak „zbudowanie trzech baz demonstracyjnych na potrzeby wysokiej jakości surowców do produkcji żywności w puszkach, utworzenie pięciu innowacyjnych jednostek demonstracyjnych, budowa jednego nowego krajowego klastra przemysłu konserwowego, wspieranie dziesięciu wpływowych marek o wysokiej reputacji”, a także cele jakościowe, takie jak „aktywne rozszerzanie asortymentu żywności w puszkach, takiej jak warzywa, [oraz] gospodarowanie obszarami rolnymi [...] w celu rozwijania ekologicznych i wysokiej jakości upraw i ras [...] oraz tworzenie odpowiednich klastrów przemysłowych” (72).

(120)

Na szczeblu prowincji Jiangxi wydano 14. plan pięcioletni dotyczący rozwoju wysokiej jakości przemysłu wytwórczego, którego celem jest „dalsze rozszerzenie i rozbudowa łańcucha przemysłu spożywczego, zwiększenie wartości dodanej produktów [tak, aby] do 2025 r. skala przemysłu przetwórstwa spożywczego w prowincji osiągnęła 850 mld CNY. […] W sektorze owoców i warzyw w puszkach [należy] zbudować zakłady przetwórstwa warzyw i owoców […] oraz rozszerzyć i wzmocnić klaster przetwórstwa owoców i warzyw w południowo-wschodniej części prowincji Fujian” (73).

(121)

Sunflower Food Industry Xinfeng Co. Ltd ma siedzibę w Jiangxi, a Zhangzhou Tongfa Food Industry Co. Ltd ma siedzibę w Fujian.

(122)

Ponadto celem prowincji Heilongjiang, określonym w 14. planie pięcioletnim na rzecz rozwoju gospodarczego i społecznego oraz perspektyw na 2035 r., jest „umiarkowane zwiększenie upraw wysokowydajnych roślin spożywczych, takich jak kukurydza [...], oraz stworzenie krajowej bazy produkcji wysokiej jakości ziarna kukurydzy i soi” (74).

(123)

Ściślej rzecz biorąc, w odniesieniu do sektora produktu objętego postępowaniem prowincja Heilongjiang ogłosiła plan rozwoju przemysłu przetwórstwa kukurydzy (na lata 2021-2025) (75), zgodnie z którym prowincja planuje „wspierać i rozwijać grupę wiodących i kluczowych przedsiębiorstw kierowanych przez przedsiębiorstw o wartości 10 mld [CNY], tak aby zapewnić główne wsparcie dla budowy nowoczesnego systemu przemysłu przetwórstwa kukurydzy” oraz „promować transformację i modernizację przedsiębiorstw, aby stały się bardziej wydajne i silniejsze, […] promować przedsiębiorstwa przetwórstwa kukurydzy w celu przyspieszenia transformacji technologicznej, przyjęcia zaawansowanych i odpowiednich technologii i procesów, wymiany starego sprzętu, wprowadzenia i zakupu zaawansowanego sprzętu i linii produkcyjnych oraz wzmocnienia podstaw konkurencyjności” (76).

(124)

Ponadto w 2024 r. prowincja Szantung zainicjowała projekt pilotażowy mający na celu promowanie, modernizację i rozwój sektora kukurydzy (77), zapewniając istotne wsparcie podatkowe na działalność badawczo-rozwojową.

(125)

Prowincja Jilin podobnie wprowadziła specjalne polityki preferencyjne zapewniające korzyści na rzecz przemysłu produktu objętego postępowaniem. Zgodnie ze sprawozdaniem opublikowanym na swojej stronie internetowej urząd podatkowy prowincji Jilin „opracowuje i dostosowuje wykaz ulg podatkowych oraz wykaz spraw wymagających pilnego rozpatrzenia. Przedsiębiorstwa mają potrzeby, urząd podatkowy na nie odpowiada. Istnieje wystarczająco dużo narzędzi politycznych, które można wykorzystać w procesie modernizacji przemysłu” (78).

(126)

Za pomocą tych i innych instrumentów rząd ChRL steruje zatem praktycznie wszystkimi aspektami rozwoju i funkcjonowania tego sektora i rynków wyższego szczebla oraz je kontroluje.

(127)

Podsumowując, rząd ChRL dysponuje środkami umożliwiającymi skłanianie podmiotów gospodarczych do przestrzegania celów polityki publicznej dotyczących tego sektora. Środki te zaburzają swobodne funkcjonowanie mechanizmów rynkowych.

(128)

Z informacji zawartych w aktach wynika, że chiński system prawa upadłościowego nie zapewnia możliwości odpowiedniego osiągnięcia najistotniejszych postawionych przed nim celów, tj. sprawiedliwego rozliczania wierzytelności i długów oraz ochrony uzasadnionych praw i interesów wierzycieli i dłużników. Wydaje się, że jest to spowodowane faktem, iż - mimo że chińskie prawo upadłościowe opiera się formalnie na zasadach podobnych do tych, które stosuje się w analogicznym prawie obowiązującym w państwach innych niż Chiny - system funkcjonujący w Chinach charakteryzuje się systematycznym niedostatecznie rygorystycznym egzekwowaniem przepisów.

(129)

Liczba upadłości nadal jest uderzająco niska w stosunku do wielkości gospodarki tego kraju, zwłaszcza dlatego, że postępowania upadłościowe borykają się z szeregiem niedociągnięć, które skutecznie zniechęcają do składania wniosków o ogłoszenie upadłości. Ponadto organy państwowe nadal pełnią istotną i aktywną rolę w postępowaniach upadłościowych, niejednokrotnie wywierając bezpośredni wpływ na ich rezultat (79).

(130)

Dodatkowo w systemie praw własności Chin można zaobserwować rażące braki, zwłaszcza jeżeli chodzi o prawo własności gruntów oraz prawo do użytkowania gruntów (80). Wszystkie grunty są własnością państwa (grunty rolne stanowiące własność wspólną i grunty miejskie będące własnością państwa), a ich przydział stanowi wyłączną prerogatywę państwa. W Chinach przyjęto przepisy prawne służące zagwarantowaniu, aby proces przydziału gruntów przebiegał w przejrzysty sposób i był przeprowadzany po cenach rynkowych - dzięki temu wprowadzono np. postępowania przetargowe w tym zakresie. Przepisy te są jednak nagminnie łamane i w rezultacie niektórzy nabywcy otrzymują grunty nieodpłatnie lub po cenach znacznie niższych od stawek rynkowych (81). Ponadto organy niejednokrotnie dążą do osiągnięcia konkretnych celów politycznych, dlatego też podejmowane przez nie decyzje w kwestii przydziału gruntów są często podporządkowane realizacji określonych planów gospodarczych (82).

(131)

Producenci produktu objętego postępowaniem - podobnie jak inne sektory chińskiej gospodarki - podlegają powszechnym przepisom chińskiego prawa upadłościowego, prawa spółek i prawa rzeczowego. Z tego powodu przedsiębiorstwa te podlegają także odgórnym zakłóceniom wynikającym z dyskryminującego stosowania bądź niedostatecznego egzekwowania przepisów prawa upadłościowego i prawa rzeczowego. Na podstawie dostępnych dowodów wydaje się, że przesłanki te mają pełne zastosowanie również w przypadku sektora chemicznego, a zatem także sektora kukurydzy cukrowej. W obecnym dochodzeniu nie ujawniono żadnych informacji, które mogłyby podważyć te ustalenia.

(132)

W świetle powyższego Komisja stwierdziła, że w sektorze produktu objętego postępowaniem dochodziło do przypadków dyskryminującego stosowania bądź niedostatecznego egzekwowania przepisów dotyczących upadłości i prawa rzeczowego.

(133)

W Chinach nie ma warunków dla pełnego rozwoju systemu wynagrodzeń bazującego na zasadach rynkowych, ponieważ pracownicy i pracodawcy nie mogą swobodnie korzystać z praw do tworzenia związków zawodowych. Chiny nie ratyfikowały szeregu kluczowych konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy w tej dziedzinie, w szczególności konwencji dotyczących wolności zrzeszania się i rokowań zbiorowych (83).

(134)

Zgodnie z chińskim prawem krajowym w Chinach funkcjonuje tylko jeden związek zawodowy. Organizacja ta nie jest jednak niezależna od organów państwowych, a jej zaangażowanie w prowadzenie rokowań zbiorowych i ochronę praw pracowników jest minimalne (84). Ponadto system rejestracji gospodarstw domowych, który ogranicza możliwość korzystania z pełnego spektrum usług w zakresie zabezpieczenia społecznego oraz innych świadczeń do mieszkańców danego obszaru administracyjnego, zmniejsza mobilność chińskiej siły roboczej.

(135)

W rezultacie pracownicy niezarejestrowani jako mieszkańcy danego obszaru znajdują się zazwyczaj w mniej korzystnej sytuacji pod względem pewności zatrudnienia i otrzymują niższe wynagrodzenie niż osoby zameldowane jako mieszkańcy tego obszaru (85). Z ustaleń tych wynika, że koszty wynagrodzeń w Chinach są zniekształcone.

(136)

Nie przedstawiono żadnych dowodów na to, że sektor kukurydzy cukrowej nie podlegałby opisanemu chińskiemu systemowi prawa pracy. W sektorze występują zatem zniekształcenia kosztów wynagrodzeń zarówno bezpośrednio (przy wytwarzaniu produktu objętego postępowaniem lub głównych surowców do jego produkcji), jak i pośrednio (przy dostępie do kapitału lub materiałów do produkcji od przedsiębiorstw podlegających temu samemu systemowi pracy w Chinach).

(137)

Dostęp do kapitału dla przedsiębiorców w Chinach podlega różnym zakłóceniom.

(138)

Po pierwsze, chiński system finansowy charakteryzuje się silną pozycją banków będących własnością państwa (86), które przy przyznawaniu dostępu do finansowania biorą pod uwagę inne kryteria niż rentowność projektu. Podobnie jak w przypadku niefinansowych przedsiębiorstw państwowych banki pozostają powiązane z państwem nie tylko poprzez własność, ale również poprzez osobiste relacje (kadrę zarządzającą najwyższego szczebla dużych instytucji finansowych będących własnością państwa ostatecznie wyznacza KPCh) (87), a także regularnie wdrażają politykę publiczną opracowaną przez rząd ChRL.

(139)

W ten sposób banki wypełniają wyraźny obowiązek prawny prowadzenia swojej działalności stosownie do potrzeb krajowego rozwoju gospodarczego i społecznego oraz zgodnie z programem polityki przemysłowej państwa (88). Chociaż uznaje się, że różne przepisy prawne odnoszą się do potrzeby przestrzegania normalnych zachowań bankowych i zasad ostrożnościowych, takich jak konieczność zbadania zdolności kredytowej kredytobiorcy, przytłaczające dowody, w tym ustalenia poczynione w dochodzeniach w sprawie ochrony handlu, sugerują, że przepisy te odgrywają jedynie drugorzędną rolę w stosowaniu różnych instrumentów prawnych.

(140)

Na przykład rząd ChRL wyjaśnił, że nawet decyzje dotyczące prywatnej bankowości komercyjnej muszą być nadzorowane przez KPCh i pozostawać w zgodzie z polityką krajową. Jednym z trzech nadrzędnych celów państwa w odniesieniu do zarządzania bankowością jest obecnie wzmocnienie przywództwa Partii w sektorze bankowym i sektorze ubezpieczeń, w tym w odniesieniu do kwestii operacyjnych i dotyczących zarządzania (89). Ponadto w kryteriach oceny wyników banków komercyjnych należy obecnie uwzględnić, w jaki sposób podmioty „służą krajowym celom rozwoju i gospodarki realnej”, a w szczególności, w jaki sposób „obsługują strategiczne i nowo powstające gałęzie przemysłu” (90).

(141)

Na przykład przedsiębiorstwo Sunflower Food Industry Xinfeng Co. Ltd., pod nadzorem urzędu finansowego gminy Ganzhou, podpisało umowę o współpracy ze zlokalizowaną w Ganzhou jednostką zależną należącego do państwa banku Jiujiang Bank „w celu wsparcia przedsiębiorstwa w rozszerzaniu skali działalności, zwiększeniu udziału w rynku i wspieraniu rozwoju przedsiębiorstwa” (91).

(142)

Ponadto ratingi obligacji i kredytowe są często zniekształcone z różnych powodów, w tym w związku z faktem, że na ocenę ryzyka wpływ ma strategiczne znaczenie przedsiębiorstwa dla rządu ChRL oraz moc każdej domniemanej gwarancji rządowej (92). Sytuację tę pogarszają dodatkowe istniejące przepisy, które kierują środki finansowe do sektorów wskazanych przez rząd jako promowane lub z innych względów ważne (93). Prowadzi to do preferencyjnego udzielania kredytów przedsiębiorstwom państwowym, dużym dobrze powiązanym przedsiębiorstwom prywatnym oraz przedsiębiorstwom w kluczowych sektorach przemysłu, co oznacza, że dostępność i koszt kapitału nie są równe dla wszystkich podmiotów na rynku.

(143)

Po drugie, koszty finansowania zewnętrznego były sztucznie utrzymywane na niskim poziomie w celu stymulowania wzrostu inwestycji. Doprowadziło to do nadmiernego wykorzystania inwestycji kapitałowych o coraz niższych zwrotach z inwestycji. Świadczy o tym wzrost stosunku zadłużenia do aktywów przedsiębiorstw w sektorze państwowym pomimo gwałtownego spadku rentowności, co sugeruje, że mechanizmy funkcjonujące w systemie bankowym nie odpowiadają normalnym działaniom handlowym.

(144)

Po trzecie, chociaż w październiku 2015 r. osiągnięto liberalizację nominalnych stóp procentowych, sygnały cenowe nadal nie są wynikiem działania sił rynkowych, ale wpływają na nie zakłócenia powodowane przez działanie rządu. Odsetek kredytów udzielanych na poziomie stopy referencyjnej lub poniżej tego poziomu nadal stanowił co najmniej jedną trzecią wszystkich kredytów na koniec 2018 r. (94) Media państwowe w Chinach podały ostatnio, że KPCh wezwała do „obniżenia rynkowej stopy procentowej kredytów” (95). Sztucznie niskie stopy procentowe prowadzą do zaniżania cen, a co za tym idzie do nadmiernego wykorzystywania kapitału.

(145)

Ogólny wzrost akcji kredytowej w Chinach wskazuje na pogarszającą się skuteczność alokacji kapitału bez żadnych oznak ograniczenia akcji kredytowej, jakiego można by oczekiwać w niezniekształconym otoczeniu rynkowym. W rezultacie gwałtownie wzrosła liczba kredytów zagrożonych, przy czym rząd ChRL kilkakrotnie decydował się podjąć działania albo w celu uniknięcia niewykonania zobowiązań, tworząc tym samym tzw. przedsiębiorstwa „zombie”, albo w celu przeniesienia prawa własności do długu (np. w drodze połączeń lub zamiany długu na udziały w kapitale własnym), co niekoniecznie prowadziło do rozwiązania ogólnego problemu zadłużenia lub usunięcia jego pierwotnych przyczyn.

(146)

Zasadniczo, pomimo kroków podjętych w celu liberalizacji rynku, w systemie kredytów dla przedsiębiorstw w Chinach występują znaczące zakłócenia wynikające z utrzymującej się dominującej roli państwa na rynkach kapitałowych. Dlatego istotna interwencja rządowa w system finansowy prowadzi do wywierania poważnego wpływu na warunki rynkowe na wszystkich poziomach.

(147)

W toku obecnego dochodzenia nie przedstawiono żadnych dowodów wskazujących, że sektor produktu objętego postępowaniem nie pozostaje pod wpływem interwencji rządowej w system finansowy w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret szóste rozporządzenia podstawowego. Dlatego istotna interwencja rządowa w system finansowy prowadzi do wywierania poważnego wpływu na warunki rynkowe na wszystkich poziomach.

(148)

Komisja zauważyła, że zakłócenia opisane w sprawozdaniu są charakterystyczne dla chińskiej gospodarki. Z dostępnych dowodów wynika, że fakty i cechy chińskiego systemu opisane powyżej oraz w części I sprawozdania dotyczą całego państwa i wszystkich sektorów gospodarki. To samo odnosi się do opisu czynników produkcji określonych powyżej oraz w części II sprawozdania.

(149)

Komisja przypomniała, że wytwarzanie produktu objętego postępowaniem wymaga określonych materiałów do produkcji. W przypadku gdy producenci produktu objętego postępowaniem kupują/zamawiają te materiały do produkcji, ceny, jakie płacą (i które są rejestrowane jako ich koszty), są wyraźnie narażone na te same wspomniane wcześniej zakłócenia systemowe. Na przykład dostawcy materiałów do produkcji korzystają z nakładu pracy, który podlega zakłóceniom. Mogą oni zaciągać pożyczki, które podlegają zakłóceniom w sektorze finansowym lub w zakresie alokacji kapitału. Oprócz tego podlegają systemowi planowania, który ma zastosowanie na wszystkich szczeblach administracji i we wszystkich sektorach. Zakłócenia te zostały szczegółowo opisane powyżej, zwłaszcza w sekcji 3.2.1.1. Komisja wskazała, że struktura regulacyjna leżąca u podstaw tych zakłóceń ma zastosowanie ogólne, ponieważ producenci kukurydzy cukrowej podlegają tym zasadom jak każdy inny podmiot gospodarczy w Chinach. Zakłócenia mają zatem bezpośredni wpływ na strukturę kosztów produktu objętego postępowaniem.

(150)

W rezultacie nie tylko ceny sprzedaży krajowej produktu objętego postępowaniem nie są odpowiednie do wykorzystania w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, ale także wszystkie koszty materiałów do produkcji (w tym surowców, energii, gruntów, finansowania, pracy itp.) są zniekształcone, ponieważ na ich ceny wywiera wpływ istotna interwencja rządowa, jak opisano w częściach I i II sprawozdania.

(151)

Interwencje rządowe opisane w odniesieniu do alokacji kapitału, gruntów, pracy, energii i surowców występują istotnie w całych Chinach. Oznacza to na przykład, że materiały do produkcji, które produkowano w Chinach, na skutek połączenia szeregu czynników produkcji są narażone na znaczące zakłócenia. To samo dotyczy materiałów do produkcji materiałów do produkcji i tak dalej.

(152)

W obecnym dochodzeniu rząd ChRL ani producenci eksportujący nie przedstawili żadnych przeciwnych dowodów ani argumentów.

(153)

Wyboru reprezentatywnego kraju dokonano na podstawie następujących kryteriów określonych w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego:

(154)

Jak wyjaśniono w motywach 53 i 54 powyżej, Komisja wydała dwie noty w odniesieniu do akt dotyczące źródeł do celów określenia wartości normalnej. W notach tych opisano fakty i dowody leżące u podstaw odpowiednich kryteriów, a ponadto odniesiono się do uwag otrzymanych przez strony na temat tych elementów i odpowiednich źródeł. W drugiej nocie Komisja poinformowała zainteresowane strony o zamiarze rozważenia wykorzystania Malezji jako odpowiedniego reprezentatywnego kraju w niniejszej sprawie, jeżeli zostanie potwierdzone istnienie znaczących zakłóceń zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(155)

W pierwszej nocie Komisja wskazała Kolumbię, Malezję, Meksyk, Serbię, Tajlandię i Turcję jako państwa o podobnym poziomie rozwoju gospodarczego do ChRL, ponieważ wszystkie te kraje są sklasyfikowane przez Bank Światowy jako kraje „o wyższym średnim dochodzie” na podstawie dochodu narodowego brutto, a zgodnie z dostępnymi danymi odbywa się w nich produkcja produktu objętego dochodzeniem.

(156)

AETMD argumentowało, że w odniesieniu do Kolumbii, Malezji, Serbii, Tajlandii lub Turcji w pierwszej nocie Komisji stwierdzono, że nie wszystkie dane dotyczące czynników produkcji i sprzedaży były dostępne. AETMD stwierdziło również, że ceny i koszty czynników produkcji i sprzedaży są zniekształcone. W związku z tym poparło ono wykorzystanie Meksyku jako reprezentatywnego kraju.

(157)

CFNA argumentowała, że Malezja jest odpowiednim reprezentatywnym krajem, ponieważ dostępne były dane dotyczące przedsiębiorstwa należącego do tej samej ogólnej kategorii co produkt objęty postępowaniem, tj. produkcji i sprzedaży produktów spożywczych, w tym żywności i napojów pakowanych w puszkach. CFNA argumentowała również, że spośród proponowanych reprezentatywnych krajów należy wykluczyć Tajlandię, Kolumbię i Turcję ze względu na duże ilości przywozu świeżej kukurydzy cukrowej z Chin. Ponadto CFNA stwierdziła, że Meksyk powinien zostać wykluczony, ponieważ nie przywozi dużych ilości puszek.

(158)

W pierwszej nocie Komisja wskazała, że w przypadku krajów określonych jako kraje, w których wytwarza się produkt objęty dochodzeniem, tj. Kolumbii, Malezji, Meksyku, Serbii, Tajlandii i Turcji, istnienie danych wymaga dalszej weryfikacji, w szczególności w odniesieniu do łatwo dostępnych publicznych danych finansowych producentów produktu objętego dochodzeniem.

(159)

W przypadku Kolumbii, Serbii i Turcji nie zidentyfikowano łatwo dostępnych danych finansowych.

(160)

Odnośnie do Malezji odnotowano, że w przypadku jednego przedsiębiorstwa (Fraser and Neave Holdings BHD) można łatwo uzyskać dane finansowe obejmujące cały okres objęty dochodzeniem.

(161)

Odnośnie do Meksyku odnotowano, że w przypadku jednego przedsiębiorstwa (Grupo Herdez) można łatwo uzyskać dane finansowe za 2023 r.

(162)

Odnośnie do Tajlandii odnotowano, że w przypadku dwóch przedsiębiorstw (Chin Huay PCL i Sunsweet PCL) można łatwo uzyskać dane finansowe za 2023 r.

(163)

Uwagi dotyczące pierwszej noty otrzymano od CFNA i AETMD.

(164)

CFNA argumentowała, że Malezja jest odpowiednim reprezentatywnym krajem, ponieważ dostępne były dane dotyczące przedsiębiorstwa należącego do tej samej ogólnej kategorii co produkt objęty postępowaniem, tj. produkcji i sprzedaży produktów spożywczych, w tym żywności i napojów pakowanych w puszkach.

(165)

W swojej drugiej nocie Komisja zgodziła się z zainteresowanymi stronami, że na etapie tymczasowym nie należy dalej uznawać Kolumbii, Serbii i Turcji za reprezentatywny kraj ze względu na brak łatwo dostępnych danych finansowych.

(166)

W świetle powyższych ustaleń Komisja poinformowała zainteresowane strony drugą notą, że zamierza wykorzystać Malezję jako odpowiedni reprezentatywny kraj oraz przedsiębiorstwo Fraser and Neave Holdings BHD, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego, w celu uzyskania niezniekształconych cen lub wartości odniesienia na potrzeby obliczenia wartości normalnej.

(167)

Zainteresowane strony zaproszono do przedstawienia uwag na temat stosowności wyboru Malezji jako reprezentatywnego kraju oraz Fraser and Neave Holdings BHD jako producenta w reprezentatywnym kraju.

(168)

Grupa Tongfa argumentowała przeciwko wykorzystaniu proponowanego przedsiębiorstwa do danych dotyczących kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku (Fraser and Neave Holdings BHD), ponieważ nie produkuje produktu objętego dochodzeniem. W jego miejsce grupa Tongfa zaproponowała producenta kukurydzy cukrowej w Tajlandii. Komisja zauważyła, że jest to sprzeczne z uwagami, jakie grupa Tongfa przedstawiła na temat pierwszej noty, proponując Fraser and Neave Holdings BHD jako odpowiednie przedsiębiorstwo w reprezentatywnym kraju.

(169)

Komisja nie mogła przyjąć tego argumentu, ponieważ Tajlandia została już odrzucona jako odpowiedni reprezentatywny kraj. Ponadto Fraser and Neave Holdings BHD wytwarza produkty należące do tej samej ogólnej kategorii co produkt objęty dochodzeniem, tj. produkty spożywcze i napoje, w tym produkty w puszkach.

(170)

W przypadku Malezji zauważono, że ponad 70 % przywozu puszek i mniej niż 15 % przywozu świeżej kukurydzy cukrowej pochodzi z ChRL.

(171)

W przypadku Meksyku zauważono, że w GTA nie odnotowano żadnego przywozu świeżej kukurydzy cukrowej. Jeżeli chodzi o puszki, mniej niż 20 % pochodziło z ChRL.

(172)

W przypadku Tajlandii zauważono, że prawie cały przywóz świeżej kukurydzy cukrowej i ponad połowa przywozu puszek pochodziły z ChRL.

(173)

AETMD argumentowało, że w odniesieniu do Malezji i Tajlandii w pierwszej nocie Komisji stwierdzono, że nie wszystkie dane dotyczące czynników produkcji i sprzedaży były dostępne. AETMD stwierdziło również, że ceny i koszty czynników produkcji i sprzedaży były zniekształcone ze względu na wpływ przywozu z Chin. W związku z tym poparło ono wykorzystanie Meksyku jako reprezentatywnego kraju.

(174)

CFNA argumentowała, że spośród proponowanych reprezentatywnych krajów należy wykluczyć Tajlandię, Kolumbię i Turcję ze względu na duże ilości przywozu świeżej kukurydzy cukrowej z Chin. Ponadto CFNA stwierdziła, że Meksyk powinien zostać wykluczony, ponieważ nie przywozi dużych ilości puszek.

(175)

W swojej drugiej nocie Komisja zauważyła, że Tajlandii nie należy dalej uznawać za reprezentatywny kraj na etapie tymczasowym ze względu na duże ilości przywozu z Chin świeżej kukurydzy cukrowej i puszek, które stanowią około 75 % kosztów produkcji.

(176)

Komisja stwierdziła również, że Meksyku nie należy dalej uznawać za reprezentatywny kraj ze względu na brak przywozu do Meksyku głównego surowca (świeżej kukurydzy cukrowej).

(177)

Komisja stwierdziła również w drugiej nocie, że nie ma dowodów na to, że ceny przywozu puszek z Chin do Malezji mają wpływ na ceny pozostałego przywozu. Ponadto mniej niż 15 % przywozu świeżej kukurydzy cukrowej pochodziło z Chin.

(178)

W świetle powyższych ustaleń w drugiej nocie Komisja poinformowała zainteresowane strony, że zamierza wykorzystać Malezję jako odpowiedni reprezentatywny kraj zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego, w celu uzyskania niezniekształconych cen lub wartości odniesienia na potrzeby obliczenia wartości normalnej.

(179)

Zainteresowane strony zaproszono do przedstawienia uwag na temat stosowności wyboru Malezji jako reprezentatywnego kraju.

(180)

Po wydaniu drugiej noty AETMD dostarczyło dane dotyczące wywozu świeżej kukurydzy cukrowej z USA do Meksyku. Argumentowało, że w świetle tych danych Komisja powinna wykorzystać Meksyk jako reprezentatywny kraj, a nie Malezję. W odpowiedzi CFNA wskazała, że informacje te były danymi dotyczącymi wywozu, co oznacza, że konieczne jest uwzględnienie dodatkowych kosztów w celu dostosowania cen do poziomu CIF Meksyk po opłaceniu cła. CFNA zakwestionowała również wartość tych danych, ponieważ wskazała, że odnośne ilości były ograniczone, a zatem ceny nie były reprezentatywne.

(181)

Komisja zauważyła, że cena tego wywozu była tak wysoka, że nie jest jasne, czy czynnik zakłócający ma wpływ na te ceny lub czy wywożony produkt był w ogóle porównywalny z produktem objętym dochodzeniem.

(182)

CFNA wskazała, że w drugiej nocie występuje rozbieżność w odniesieniu do źródła pochodzenia puszek, które należy wykorzystać, ponieważ w nocie sugeruje się wykorzystanie Meksyku jako źródła, podczas gdy to Malezja jest reprezentatywnym krajem. CFNA założyła, że popełniono błąd. Uwaga ta została przyjęta, ponieważ odniesienie do Meksyku było rzeczywiście błędem.

(183)

CFNA poruszyła kolejną kwestię dotyczącą wykorzystania Malezji jako źródła puszek, sugerując zastosowanie średniej ceny produktów objętych kodami 7310 21 91 i 7310 21 99 . Uwaga ta została jednak odrzucona, ponieważ kod 7310 21 91 dotyczy puszek z blachy białej, a kod 7310 21 99 odnosi się do puszek innych niż puszki z blachy białej. W związku z tym Komisja postanowiła zastosować wyłącznie kod 7310 21 91 , jak pokazano w tabeli 1 powyżej.

(184)

CFNA i grupa Tongfa twierdziły również, że wielkość przywozu puszek do Meksyku była zbyt mała w ujęciu bezwzględnym, w związku z czym jego cena importowa nie była reprezentatywna. Strony te nie wskazały jednak, do którego kodu odnosiły się ich uwagi. Komisja zauważyła, że nie miał miejsca przywóz puszek do Meksyku w ramach kodu 7310 21 91 .

(185)

W następstwie wydania drugiej noty i przeglądu uwag przedstawionych przez zainteresowane strony Komisja stwierdziła, że Malezja pozostaje najodpowiedniejszym źródłem do ustalenia niezniekształconych kosztów. Wynika to w dużej mierze z dostępności niezniekształconych wartości odniesienia dla głównych czynników produkcji (świeża kukurydza cukrowa i puszki). Innym powodem jest brak odpowiednich, niezniekształconych i reprezentatywnych danych dotyczących świeżej kukurydzy cukrowej i puszek przywożonych do Meksyku.

(186)

Po ustaleniu na podstawie wszystkich powyższych elementów, że Malezja jest jedynym dostępnym odpowiednim reprezentatywnym krajem, nie było potrzeby przeprowadzenia oceny poziomu ochrony socjalnej i ochrony środowiska zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze zdanie ostatnie rozporządzenia podstawowego.

(187)

Biorąc pod uwagę wyniki powyższej analizy, należy uznać, że Malezja spełniała kryteria przewidziane w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego pozwalające uznać ją za odpowiedni reprezentatywny kraj.

(188)

W pierwszej nocie Komisja podała wykaz czynników produkcji, takich jak materiały, energia i nakłady pracy, wykorzystywanych przez producentów eksportujących do produkcji produktu objętego dochodzeniem i wezwała zainteresowane strony do zgłaszania uwag i przedstawienia publicznie dostępnych informacji na temat niezniekształconych wartości każdego z czynników produkcji wymienionych w tej nocie.

(189)

Następnie w drugiej nocie Komisja stwierdziła, że na potrzeby skonstruowania wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego skorzysta z bazy danych GTA w celu ustalenia poziomu niezniekształconych kosztów niektórych czynników produkcji, w szczególności surowców. Ponadto Komisja stwierdziła, że w celu ustalenia niezniekształconych kosztów pracy (97) (98) (99) i energii (100) (101) wykorzysta malezyjskie statystyki krajowe.

(190)

W drugiej nocie Komisja poinformowała również zainteresowane strony, że ze względu na dużą liczbę czynników produkcji u objętych próbą producentów eksportujących, którzy dostarczyli pełne informacje, oraz nieznaczny udział niektórych surowców w całkowitych kosztach produkcji, te znikome pozycje zaliczono do „materiałów zużywalnych”. Ponadto Komisja poinformowała, że obliczy procentowy udział materiałów zużywalnych w całkowitym koszcie surowców i zastosuje ten procentowy udział do ponownie obliczonego kosztu surowców, stosując ustalone niezniekształcone wartości odniesienia w odpowiednim reprezentatywnym kraju.

(191)

Biorąc pod uwagę wszystkie informacje przedstawione przez zainteresowane strony i zebrane podczas wizyt weryfikacyjnych, w celu określenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego zidentyfikowano następujące czynniki produkcji i ich źródła:

Tabela 1

Czynniki produkcji produktu objętego dochodzeniem

(192)

Komisja wzięła pod uwagę wartość pośrednich kosztów produkcji, aby uwzględnić koszty, które nie zostały uwzględnione we wspomnianych powyżej czynnikach produkcji. Aby ustalić tę kwotę, Komisja wykorzystała koszty poniesione przez producentów eksportujących objętych próbą jako odsetek bezpośrednich kosztów produkcji. Metoda została należycie wyjaśniona w motywie 202.

(193)

Aby ustalić niezniekształconą cenę surowców dostarczanych do zakładu producenta reprezentatywnego kraju, Komisja jako podstawę wykorzystała średnią ważoną cenę importową stosowaną przy przywozie do reprezentatywnego kraju podanej w GTA, do której dodano należności celne przywozowe i koszty transportu. Cenę importową w reprezentatywnym kraju obliczono jako średnią ważoną cenę jednostkowych produktów przywożonych ze wszystkich państw trzecich z wyjątkiem ChRL i państw, które nie są członkami WTO, wymienionych w załączniku 1 do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/755 (102). Komisja postanowiła wykluczyć przywóz z ChRL do reprezentatywnego kraju, ponieważ w sekcji 3.2.1 uznała, że oparcie się na cenach i kosztach krajowych w ChRL nie jest odpowiednim rozwiązaniem z uwagi na występowanie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Biorąc pod uwagę, że nie ma dowodów wskazujących na to, że te same zakłócenia nie mają w równym stopniu wpływu na produkty przeznaczone na wywóz, Komisja uznała, że te same zakłócenia miały wpływ na ceny eksportowe.

(194)

W odniesieniu do szeregu czynników produkcji rzeczywiste koszty ponoszone przez współpracujących producentów eksportujących stanowiły znikomy udział w całkowitych kosztach surowców w okresie objętym dochodzeniem. Ponieważ wartość zastosowana w odniesieniu do nich nie miała znaczącego wpływu na obliczanie marginesu dumpingu niezależnie od wykorzystanego źródła, Komisja postanowiła uwzględnić te koszty w materiałach zużywalnych, jak wyjaśniono w motywie 190.

(195)

W stosownych przypadkach dodano cła mające zastosowanie do przywozu czynników produkcji do Malezji.

(196)

Komisja dodała do cen importowych procentową wartość odpowiadającą kosztom transportu czynników produkcji od granicy do współpracującego producenta eksportującego, aby uzyskać niezniekształcony koszt transportu. Dodana wartość procentowa odpowiada wyrażonym procentowo faktycznym kosztom dostawy surowców każdego objętego próbą producenta eksportującego. Komisja uznała, że w kontekście przedmiotowego dochodzenia istnieją podstawy, aby wykorzystać tę metodykę jako przesłankę do oszacowania niezniekształconych kosztów transportu surowców w momencie dostarczenia do fabryki przedsiębiorstwa.

(197)

Departament Statystyki Malezji (103) publikuje szczegółowe informacje na temat wynagrodzeń w różnych sektorach gospodarki w Malezji. W swoich sprawozdaniach podaje miesięczne wynagrodzenia w sektorze wytwórczym. Średnią miesięczną wartość w okresie objętym dochodzeniem odpowiednio skorygowano o inne składki, dodając składki na Fundusz Emerytalny dla Pracowników (13 %), składki na rzecz instytucji zabezpieczenia społecznego (SOCSO) (1,75 %), składki na system ubezpieczenia zatrudnienia (0,2 %) i składki na fundusz rozwoju zasobów ludzkich (1 %) (104) (105).

(198)

Komisja wykorzystała dane statystyczne dotyczące cen energii elektrycznej opublikowane przez Tenaga Nasional Berhad (106). Do ustalenia zużycia energii elektrycznej w godzinach szczytu Komisja wykorzystała dane dotyczące przemysłowych cen energii elektrycznej w zakresie zużycia „Taryfa E2 - taryfa przemysłowa dla średniego napięcia w godzinach szczytu/poza szczytem” wynoszące 0,355 RM za kWh (0,548 CNY za kWh).

(199)

Cenę gazu ziemnego dla użytkowników przemysłowych w Malezji publikuje malezyjska Komisja Energetyczna (Suruhanjaya Tenaga) (107). Komisja wykorzystała najnowsze dostępne dane i zindeksowała je pod kątem inflacji, aby odzwierciedlić cenę w okresie objętym dochodzeniem.

(200)

Komisja wykorzystała zatem dane dotyczące średnich przemysłowych cen gazu w okresie objętym dochodzeniem, tj. 1,79 CNY/m3.

(201)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „[s]konstruowana wartość normalna obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”. Ponadto należy ustalić wartość pośrednich kosztów produkcji w celu pokrycia kosztów niewliczonych do czynników produkcji, o których mowa powyżej.

(202)

Pośrednie koszty produkcji poniesione przez współpracujących producentów eksportujących wyrażono jako udział w kosztach produkcji rzeczywiście poniesionych przez producentów eksportujących. Odsetek ten zastosowano do niezniekształconych kosztów produkcji.

(203)

W celu ustalenia niezniekształconej i odpowiedniej kwoty kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku Komisja oparła się na danych finansowych dotyczących przedsiębiorstwa Fraser and Neave Holdings BHD pochodzących ze sprawozdania rocznego za 2024 r. (z wyłączeniem transportu) obejmującego okres objęty dochodzeniem.

(204)

Na podstawie powyższego Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(205)

Po pierwsze, Komisja ustaliła wartość niezniekształconych kosztów produkcji. Komisja zastosowała niezniekształcone koszty jednostkowe do rzeczywistego zużycia poszczególnych czynników produkcji współpracujących producentów eksportujących. Powyższe wskaźniki zużycia zostały sprawdzone podczas weryfikacji. Komisja pomnożyła wskaźniki zużycia przez niezniekształcone koszty jednostkowe odnotowane w reprezentatywnym kraju, jak opisano w sekcji 3.2.3.

(206)

W odniesieniu do grupy Sunflower podczas wizyty weryfikacyjnej otrzymano zmienioną wersję wskaźników zużycia w odniesieniu do poszczególnych rodzajów produktu.

(207)

Jeżeli chodzi o grupę Tongfa, podczas wizyty weryfikacyjnej omówiono metodę przypisania zużycia czasu pracy do produktu objętego dochodzeniem. Wyjaśniono, że w okresie objętym dochodzeniem grupa Tongfa produkowała wiele produktów w puszkach. Podczas wizyty weryfikacyjnej Komisja zakwestionowała metodę przypisania zużycia nakładu pracy wyrażonego w godzinach do produktu objętego dochodzeniem w porównaniu z innymi produktami ze względu na fakt, że zastosowana metoda opierała się wyłącznie na danych z arkuszy kalkulacyjnych, które nie stanowią weryfikowalnego systemu, ponieważ brakowało możliwości sprawdzenia ich przez porównanie z innymi dokumentami przedsiębiorstwa. Ponadto zespół zajmujący się sprawą zapytał, dlaczego grupa Tongfa nie stosowała w odniesieniu do nakładu pracy tego samego klucza przypisania, który zastosowano w odniesieniu do innych czynników produkcji (np. energii), tzn. udziału wielkości produkcji produktu objętego dochodzeniem w wielkości całkowitej produkcji przedsiębiorstwa. W związku z tym Komisja wystosowała pismo na podstawie art. 18 rozporządzenia podstawowego, aby poinformować grupę Tongfa o jej propozycji oparcia zużytego nakładu pracy wyrażonego w godzinach na dostępnych faktach.

(208)

W odpowiedzi grupa Tongfa oświadczyła, że dołożyła wszelkich starań, aby współpracować w ramach dochodzenia w sprawie kwestii związanych z nakładem pracy oraz we wszystkich innych aspektach dochodzenia. Chciała być traktowana jako strona w pełni współpracująca.

(209)

Chociaż Komisja nadal uznaje Tongfa za stronę współpracującą w niniejszym dochodzeniu, podtrzymuje swoje stanowisko, że zastosowanie powinien mieć art. 18, ponieważ Tongfa nie dostarczyła informacji niezbędnych do obliczenia nakładu pracy wyrażonego w godzinach. W związku z tym nakład pracy wyrażony w godzinach należy obliczać na podstawie dostępnych faktów. W związku z tym na obecnym etapie zużycie nakładu pracy w godzinach obliczono przy użyciu wskaźnika przypisania opartego na relacji wielkości produkcji produktu objętego dochodzeniem do łącznej wielkości produkcji wszystkich produktów.

(210)

Po ustaleniu niezniekształconych kosztów produkcji Komisja zastosowała kwotę pośrednich kosztów produkcji, kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych, zysków i amortyzacji, jak odnotowano w motywie 203. Ustalono je na podstawie sprawozdań finansowych przedsiębiorstwa Fraser and Neave Holdings BHD, jak wyjaśniono w sekcji 3.2.2.

(211)

Następnie Komisja dodała pośrednie koszty produkcji i amortyzację do niezniekształconych kosztów wytworzenia, aby uzyskać niezniekształcone koszty produkcji. Jak wyjaśniono w motywie 192, stanowiło to łącznie około 6 % bezpośrednich kosztów produkcji każdego przedsiębiorstwa objętego próbą. Obliczenia zastosowanego odsetka kosztów pośrednich ujawniono każdemu przedsiębiorstwu objętemu próbą.

(212)

Do kosztów produkcji określonych w sposób opisany w poprzednim motywie Komisja zastosowała koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk przedsiębiorstwa Fraser and Neave Holdings BHD. Koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne wyrażone jako odsetek kosztów własnych sprzedanych towarów i zastosowane do niezniekształconych kosztów produkcji wyniosły 17 %. Zysk wyrażony jako odsetek kosztów sprzedanych towarów i zastosowany do niezniekształconych kosztów produkcji wyniósł 19 %.

(213)

Na tej podstawie Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(214)

Jeżeli chodzi o grupę Sunflower, producent eksportujący dokonywał wywozu do Unii bezpośrednio do niezależnych klientów w Unii albo za pośrednictwem niepowiązanych przedsiębiorstw handlowych spoza Unii.

(215)

Jeżeli chodzi o grupę Tongfa, producent (Zhangzhou Tongfa Foods Industry Co., Ltd - zwany dalej „ZT”) najpierw sprzedał produkt objęty postępowaniem powiązanemu przedsiębiorstwu handlowemu (Fujian Tongfa Foods Group Co., Ltd - zwanemu dalej „grupa FT”). Grupa FT sprzedawała następnie do Unii albo bezpośrednio niezależnym klientom w Unii, albo za pośrednictwem niepowiązanych przedsiębiorstw handlowych spoza Unii.

(216)

Ceną eksportową obydwu grup była cena faktycznie zapłacona lub należna za produkt objęty postępowaniem przy jego sprzedaży na wywóz do Unii zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(217)

W art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego nałożono na Komisję obowiązek dokonania obiektywnego porównania wartości normalnej z ceną eksportową na tym samym poziomie handlu oraz uwzględnienia różnic w czynnikach, co do których wykazano, że mogą wpłynąć na ceny oraz ich porównywalność. W omawianym przypadku Komisja postanowiła porównać wartość normalną i cenę eksportową objętych próbą producentów eksportujących na poziomie ex-works. Jak wyjaśniono dokładniej poniżej, w stosownych przypadkach wartość normalna i cena eksportowa zostały dostosowane w celu: (i) wyrównania ich do poziomu ex-works; oraz (ii) uwzględnienia różnic w czynnikach, co do których stwierdzono i wykazano, że mają wpływ na ceny i porównywalność cen.

(218)

Jak wyjaśniono w motywie 210, wartość normalną ustalono na poziomie handlu ex-works poprzez wykorzystanie kosztów produkcji wraz z kwotami kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych (z wyłączeniem transportu) oraz zysku, które uznano za odpowiednie w odniesieniu do tego poziomu handlu. W związku z tym nie były konieczne dostosowania w celu wyrównania wartości normalnej z powrotem do poziomu ex-works.

(219)

W celu wyrównania ceny eksportowej z powrotem do poziomu handlu ex-works dokonano dostosowań z tytułu transportu śródlądowego, załadunku i kosztów dodatkowych.

(220)

Uwzględniono następujące czynniki wpływające na ceny i porównywalność cen: koszty kredytu, opłaty bankowe i opakowania.

(221)

W odniesieniu do grupy Tongfa, ponieważ cała sprzedaż unijna była dokonywana za pośrednictwem powiązanego przedsiębiorstwa handlowego w Chinach („grupa FT”), dokonano dostosowania ceny eksportowej w celu uwzględnienia kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku powiązanego przedsiębiorstwa handlowego zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. i) rozporządzenia podstawowego. Źródło i poziom tych stawek zostały ujawnione zainteresowanej stronie.

(222)

W odniesieniu do grupy Sunflower podczas weryfikacji omówiono metodę obliczania kosztów kredytu. Przedsiębiorstwo to stosowało stopy procentowe chińskiego systemu wymiany handlowej (108). Zespół zajmujący się sprawą podkreślił podczas weryfikacji, że te stopy procentowe nie są odpowiednie, ponieważ nie są stopą procentową naliczaną przez banki komercyjne z tytułu pożyczek komercyjnych. Zespół zajmujący się sprawą zwrócił się zatem do przedsiębiorstwa o dokonanie przeglądu poziomu stopy procentowej w celu obliczenia kosztów kredytu. Grupa Sunflower nie przedstawiła jednak niezbędnych skorygowanych informacji dotyczących stóp procentowych.

(223)

W związku z tym Komisja wystosowała pismo zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego w celu poinformowania grupy Sunflower o swojej propozycji oparcia kosztów kredytu na dostępnych faktach.

(224)

Grupa Sunflower odpowiedziała, że zastosowała stawki dostępne w tamtym czasie i że gdyby Komisja zastosowała inne stawki, powinny one w sposób uzasadniony odzwierciedlać sytuację w zakresie międzynarodowych transakcji handlowych.

(225)

Komisja podtrzymała zatem swoje stanowisko, że w odniesieniu do obliczenia kosztów kredytu zastosowanie ma art. 18, co oznacza, że koszty kredytu należy obliczyć na podstawie dostępnych faktów. Koszty kredytu obliczono zatem na podstawie stóp Banku Chin. Stopy te w większym stopniu odzwierciedlały stopy mające zastosowanie do kredytów komercyjnych.

(226)

W odniesieniu do obu producentów eksportujących objętych próbą wywóz do Unii odbywał się na podstawie FOB. W związku z tym podczas weryfikacji omówiono metodykę zastosowaną do obliczania cen CIF poprzez dodanie frachtu morskiego i ubezpieczenia. Ustalono, że oba przedsiębiorstwa znacząco zaniżyły te stawki frachtu morskiego. Zespół zajmujący się sprawą zwrócił się zatem do przedsiębiorstwa o dokonanie przeglądu poziomu stawek frachtowych stosowanych do obliczania cen CIF. Objęci próbą producenci eksportujący nie przedstawili jednak skorygowanych niezbędnych informacji dotyczących stawek frachtu morskiego ani szacowanych cen CIF.

(227)

W związku z tym Komisja wystosowała pismo zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, aby poinformować obie grupy o swoim wniosku dotyczącym ustalenia stawek frachtu morskiego na podstawie dostępnych faktów, ponieważ dostarczone dane były fałszywe lub wprowadzały w błąd, a także ze względu na niedostarczenie przez spółkę niezbędnych informacji w terminie wyznaczonym przez Komisję.

(228)

Grupa Sunflower odpowiedziała, że uzyskała te stawki od klienta i obejmują one 15-dniowy okres w lipcu 2024 r. Grupa Sunflower nie zgodziła się zatem z twierdzeniem, że informacje były nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd. Dochodzenie wykazało jednak, że stawki frachtowe w okresie objętym dochodzeniem ulegały znacznym wahaniom, a w okresie 15 dni w lipcu 2024 r. stawki frachtu morskiego były bardzo wysokie. Komisja uznała za niewłaściwe stosowanie tych stawek frachtu morskiego w odniesieniu do całego okresu objętego dochodzeniem i stwierdziła, że przedstawienie takich informacji przez grupę Sunflower wprowadza w błąd i stwierdziła jednocześnie, że stawki te powinny mieć zastosowanie do całego OD.

(229)

Grupa Tongfa odpowiedziała na pismo wysłane zgodnie z art. 18, stwierdzając, że dokładała wszelkich starań w ramach współpracy, i nie uważa, aby przekazane przez nią informacje były fałszywe lub wprowadzające w błąd. Dochodzenie wykazało jednak, że dostarczone dane były dokładne jedynie w odniesieniu do około 70 % sprzedaży do Unii pod względem masy netto. W toku dochodzenia Komisja wskazała, że w przypadku pozostałych 30 % sprzedaży w ramach przyjętego podejścia nie uwzględniono daty wysyłki, w związku z czym podejście przyjęte w odniesieniu do takiej sprzedaży było wyraźnie nieprawidłowe. W związku z tym należało ponownie obliczyć stawki frachtu w odniesieniu do 30 % sprzedaży unijnej.

(230)

Grupa Sunflower zaproponowała, aby Komisja wykorzystała rzeczywiste koszty frachtu morskiego poniesione przez producentów eksportujących w innych dochodzeniach antydumpingowych. Argument ten został jednak odrzucony, ponieważ stosowane przez Komisję stawki frachtu morskiego odnoszą się do produktu objętego postępowaniem, a zatem są dokładniejsze.

(231)

Komisja podtrzymała zatem swoje stanowisko, że do obliczenia cen CIF należy zastosować art. 18, co oznacza, że stawki frachtu morskiego należy obliczyć na podstawie dostępnych faktów. Takie stawki frachtu morskiego obliczono na podstawie średnich miesięcznych danych dotyczących czterech klientów objętych próbą producentów eksportujących. Takie stawki frachtu morskiego uznano za odpowiednie, ponieważ dotyczyły one wywozu produktu objętego postępowaniem z Chin do Unii w okresie objętym dochodzeniem.

(232)

Odnośne stawki zostały ujawnione producentom objętym próbą.

(233)

W przypadku objętych próbą współpracujących producentów eksportujących Komisja porównała średnią ważoną wartości normalnej każdego rodzaju produktu podobnego ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiedniego rodzaju produktu objętego postępowaniem, zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego.

(234)

Na tej podstawie wyliczono następujące tymczasowe średnie ważone marginesów dumpingu, wyrażone jako odsetek ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem:

(235)

W odniesieniu do współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą Komisja dokonała obliczenia średniej ważonej marginesu dumpingu, zgodnie z art. 9 ust. 6 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym margines ten ustalono na podstawie marginesów producentów eksportujących objętych próbą, pomijając marginesy producentów eksportujących z marginesem dumpingu zerowym lub de minimis. Jak wyjaśniono w motywach 40-42 powyżej, Komisja zastosowała art. 18 do ograniczonej liczby kwestii dotyczących danych dostarczonych przez każdego z producentów eksportujących objętych próbą i w większości przypadków nie zastąpiła ich innymi danymi, tylko skorygowała dane przedsiębiorstw. Zastosowanie art. 18 nie miało istotnego wpływu na obliczanie wartości normalnej. Z tego powodu Komisja uznała za właściwe ustalenie marginesu dumpingu dla innych współpracujących przedsiębiorstw na podstawie marginesów dumpingu ustalonych dla producentów eksportujących objętych próbą.

(236)

Na tej podstawie tymczasowy margines dumpingu nieobjętych próbą współpracujących producentów eksportujących ustalono na 48,1 %.

(237)

W odniesieniu do wszystkich innych producentów eksportujących w ChRL Komisja określiła margines dumpingu na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W tym celu Komisja określiła poziom współpracy producentów eksportujących. Poziom współpracy to wielkość wywozu współpracujących producentów eksportujących do Unii wyrażona jako odsetek łącznego przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, do Unii w okresie objętym dochodzeniem, ustalonego na podstawie danych Eurostatu.

(238)

Poziom współpracy w przedmiotowej sprawie jest wysoki, ponieważ wywóz dokonywany przez współpracujących producentów eksportujących stanowił ponad 90 % łącznego przywozu w okresie objętym dochodzeniem. Na tej podstawie Komisja postanowiła ustanowić margines dumpingu dla niewspółpracujących producentów eksportujących na poziomie poddanego indywidualnemu badaniu i objętego próbą współpracującego przedsiębiorstwa z najwyższym marginesem dumpingu.

(239)

Dane statystyczne dotyczące przywozu przekazuje się do Eurostatu (baza COMEXT) jako masa netto, co oznacza masę ziaren kukurydzy cukrowej wraz z płynem. W związku z tym w ramach niniejszego dochodzenia jako jednostkę miary stosuje się masę netto.

(240)

Produkt podobny był wytwarzany w okresie objętym dochodzeniem przez 11 producentów i grup producentów w Unii. Producenci ci reprezentują przemysł Unii w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(241)

Zgodnie z ustaleniami całkowita produkcja unijna w okresie objętym dochodzeniem wyniosła około 259 400 ton. Komisja ustaliła tę wartość na podstawie wszystkich dostępnych informacji dotyczących przemysłu Unii, takich jak bezpośrednie informacje przekazane przez producentów unijnych objętych próbą oraz dane zebrane od producentów unijnych popierających skargę. Jak wskazano w motywie 30, dwaj objęci próbą producenci unijni reprezentowali ponad [29-38] % całkowitej unijnej produkcji produktu podobnego.

(242)

Komisja ustaliła konsumpcję w Unii na podstawie sprzedaży przemysłu Unii na rynku unijnym oraz danych dotyczących przywozu pochodzących z Eurostatu.

(243)

Konsumpcja w Unii kształtowała się następująco:

Tabela 2

Konsumpcja w Unii (w tonach/masa netto)

(244)

Całkowita konsumpcja w Unii wzrosła o 3 % w latach 2021-2022 z około 299 020 ton w 2021 r. do około 327 620 ton w 2022 r. Między 2022 r. a 2023 r. konsumpcja spadła o 4 punkty procentowe do około 295 208 ton. Do końca okresu objętego dochodzeniem konsumpcja spadła o kolejne 8 punktów procentowych, osiągając poziom 272 245 ton.

(245)

Komisja ustaliła wielkość przywozu na podstawie danych Eurostatu (baza COMEXT). Udział przywozu w rynku określono na podstawie dostępnych danych Eurostatu.

(246)

Przywóz do Unii z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtował się następująco:

Tabela 3

Wielkość przywozu (w tonach/masa netto) i udział w rynku

(247)

Wielkość przywozu z Chin znacznie wzrosła w okresie badanym. Podczas gdy w latach 2021-2022 przywóz wzrósł o 173 % z około 6 500 ton do 17 710 ton, to w latach 2022-2023 wzrósł o 446 punktów procentowych do 46 631 ton. Do końca okresu objętego dochodzeniem przywóz nieznacznie spadł do około 40 050 ton, utrzymując się na bardzo wysokim poziomie.

(248)

Podobną tendencję odnotowano w przypadku udziału przywozu z Chin w rynku, który gwałtownie wzrósł z 2 % w 2021 r. do 15 % w okresie objętym dochodzeniem.

(249)

Komisja ustaliła ceny przywozu na podstawie wartości w EUR za tonę (masa netto) zgłoszonych w danych statystycznych Eurostatu (baza COMEXT). Podcięcie cenowe przywozu ustalono na podstawie cen CIF dla objętych próbą producentów eksportujących oraz zweryfikowanych odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielonych przez objętych próbą producentów unijnych.

(250)

Średnia ważona cena przywozu do Unii z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtowała się następująco:

Tabela 4

Ceny importowe (w tonach/masa netto)

(251)

Średnia cena przywozu z ChRL wzrosła o 35 % w latach 2021-2022 z 1 164 EUR za tonę do 1 570 EUR za tonę. Ceny te spadły jednak w 2023 r. o 25 punktów procentowych. Ceny w okresie objętym dochodzeniem były zaledwie o 2 % wyższe niż w 2021 r. Ogółem ceny importowe pozostały znacznie niższe w porównaniu z cenami unijnymi, co przedstawiono w tabeli 8.

(252)

Komisja określiła podcięcie cenowe w okresie objętym dochodzeniem przez porównanie:

(253)

Porównania cen dokonano z rozróżnieniem na rodzaje produktu w odniesieniu do transakcji na tym samym poziomie handlu, w razie konieczności odpowiednio dostosowanych oraz po odliczeniu bonifikat i rabatów. Wynik porównania wyrażono jako odsetek teoretycznych obrotów objętych próbą producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem. Wykazał on, że znaczący średni ważony margines podcięcia cenowego w przedziale od 7,2 % do 28,6 % w przywozie z państwa, którego dotyczy postępowanie, na rynek unijny.

(254)

Dostosowania ceny eksportowej opisane w sekcji 3.4.2 powyżej mają również zastosowanie do cen CIF wykorzystanych w obliczeniach podcięcia cenowego.

(255)

W każdym razie, niezależnie od ustaleń dotyczących podcięcia cenowego, Komisja stwierdziła, że przywóz z Chin tłumił ceny przemysłu Unii, w szczególności za pośrednictwem mechanizmu przetargowego, jak wyjaśniono poniżej w sekcji 4.6.4, i spowodował znaczny spadek wielkości sprzedaży i udziału w rynku producentów unijnych.

(256)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego ocena wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na przemysł Unii obejmuje ocenę wszystkich wskaźników ekonomicznych oddziałujących na stan przemysłu Unii w okresie badanym.

(257)

Jak wspomniano w motywie 30, w celu określenia potencjalnej szkody poniesionej przez przemysł Unii zastosowano kontrolę wyrywkową.

(258)

Rynek kukurydzy cukrowej charakteryzuje się między innymi istnieniem dwóch kanałów sprzedaży, tzn. sprzedażą pod własną marką producenta i sprzedażą pod marką sprzedawcy detalicznego. Sprzedaż pod marką własną sprzedawcy detalicznego charakteryzuje się niższymi cenami sprzedaży, konkuruje z przywozem z Chin i podlega znaczącej presji cenowej, stanowiąc około 70 % sprzedaży w Unii w okresie objętym dochodzeniem, a w przypadku producentów unijnych objętych próbą - [35-55 %]. Sprzedaż związana z produktami własnej marki zwykle wiąże się z wyższymi kosztami sprzedaży ze względu na koszty marketingu i reklamy, prowadząc tym samym do wyższych cen sprzedaży. Dowody zgromadzone przez Komisję wskazują na istnienie presji cenowej wywieranej przez przywóz również w przypadku tego drugiego kanału sprzedaży. W istocie, dowody zgromadzone przez Komisję wskazywały na istnienie szkody spowodowanej przez produkt objęty postępowaniem jako taki, niezależnie od kanału sprzedaży.

(259)

W celu określenia szkody Komisja wprowadziła rozróżnienie między makroekonomicznymi i mikroekonomicznymi wskaźnikami szkody. Komisja oceniła wskaźniki makroekonomiczne na podstawie danych zawartych w odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu przedłożonej przez skarżącego, obejmującej dane dotyczące wszystkich producentów unijnych. Komisja oceniła wskaźniki mikroekonomiczne na podstawie danych przedstawionych w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielonych przez objętych próbą producentów unijnych. Dane dotyczyły producentów unijnych objętych próbą. Oba zestawy danych uznano za reprezentatywne dla sytuacji gospodarczej przemysłu Unii.

(260)

Do wskaźników makroekonomicznych zalicza się: produkcję, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, wzrost, zatrudnienie, wydajność, wielkość marginesu dumpingu oraz poprawę sytuacji po wcześniejszym dumpingu.

(261)

Do wskaźników mikroekonomicznych zalicza się: średnie ceny jednostkowe, koszt jednostkowy, koszty pracy, zapasy, rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału.

(262)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 5

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(263)

Wielkość produkcji zmniejszyła się o 13 % w latach 2021-2022 z około 368 790 ton do 319 410 ton. Zmiany te można powiązać ze słabymi zbiorami kukurydzy cukrowej opisanymi w motywie 313, które doprowadziły do zmniejszenia wielkości produkcji. W 2023 r. wielkość produkcji wzrosła o 15 punktów procentowych do około 375 540 ton, co oznacza ożywienie po słabych zbiorach w Unii. W okresie objętym dochodzeniem wielkość produkcji ponownie spadła jednak znacznie (o 11 punktów procentowych) - do około 333 970 ton, a ten spadek produkcji zbiegł się ze wzrostem przywozu z Chin. Ogółem w okresie badanym wielkość produkcji zmniejszyła się o 9 %.

(264)

W okresie badanym moce produkcyjne przemysłu Unii wzrosły stabilnie o 8 % dzięki inwestycjom, które zostały podjęte przed wzrostem przywozu z Chin. W latach 2021-2022 moce produkcyjne wzrosły o 3 %, a następnie o kolejne 3 punkty procentowe w 2022 r. i o dodatkowe 2 punkty procentowe w okresie objętym dochodzeniem.

(265)

Wykorzystanie mocy produkcyjnych przebiegało zgodnie z tendencją w zakresie wielkości produkcji. W latach 2021-2022 spadło z 85 % do 71 %, a następnie wzrosło do 81 %. W okresie objętym dochodzeniem wykorzystanie mocy produkcyjnych ponownie spadło do 71 %.

(266)

Wielkość sprzedaży i udział przemysłu Unii w rynku kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 6

Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(267)

W okresie badanym wielkość sprzedaży w Unii znacznie spadła - o 21 %. W latach 2021-2022 wielkość sprzedaży zmalała o 2 %, z około 284 880 ton do około 279 280 ton. W 2023 r. sprzedaż ponownie znacznie spadła (o 13 punktów procentowych) do około 241 040 ton. W trakcie dochodzenia sprzedaż spadła o dodatkowe 6 punktów procentowych do około 225 850 ton.

(268)

Pod względem udziału w rynku sprzedaż w Unii spadła z 95 % w 2021 r. do 91 % w 2022 r., czyli o 4 %. W 2023 r. udział w rynku znacznie spadł do 82 %, co stanowi spadek o 14 % w porównaniu z 2021 r. W okresie objętym dochodzeniem udział w rynku nieznacznie wzrósł (o 1 punkt procentowy) do 83 %.

(269)

Spadek wielkości sprzedaży w 2022 r. można powiązać ze słabymi zbiorami, o których mowa w motywie 313, oraz z ograniczoną wielkością produkcji, o której mowa w tabeli 5. Główny spadek wielkości sprzedaży w Unii w 2023 r. i w okresie objętym dochodzeniem wynikał jednak z penetracji rynku przez przywóz z Chin po cenach podcinających przemysł Unii, jak wykazano w motywie 253.

(270)

Na zmiany udziału w rynku w okresie badanym miały wpływ te same czynniki, a główna utrata udziału w rynku w 2023 r. zbiegła się ze zwiększonym udziałem w rynku przywozu z Chin.

(271)

W okresie badanym udział przemysłu Unii w rynku spadł o 12 punktów procentowych z powodu przywozu z Chin. Wielkość sprzedaży znacznie spadła - o 21 %. Główną utratę udziału w rynku można przypisać przywozowi z Chin, ponieważ w tym samym czasie nastąpił wzrost udziału Chin w rynku, który znacznie wzrósł z 2 % do 15 % w okresie badanym, i przewyższył spadek konsumpcji w Unii, który zmniejszył się o 9 %. W związku z tym przemysł Unii nie odnotował żadnego wzrostu pod względem produkcji i wielkości sprzedaży pomimo wzrostu mocy produkcyjnych.

(272)

Zatrudnienie i wydajność kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 7

Zatrudnienie i wydajność

(273)

Zatrudnienie w przemyśle Unii spadło o 5 % z około 3 460 pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy („EPC”) w 2021 r. do 3 456 EPC w okresie objętym dochodzeniem. Zmiany te są w dużej mierze zgodne z tendencją w zakresie mocy produkcyjnych przedstawioną w tabeli 5.

(274)

Ponieważ dane liczbowe dotyczące produkcji i zatrudnienia są ze sobą ściśle powiązane, wydajność wyrażona w tonach na pracownika jest zgodna z tendencją w zakresie wielkości produkcji przedstawioną w tabeli 5.

(275)

Wszystkie marginesy dumpingu znacznie przekraczały poziom de minimis. Wpływ wielkości rzeczywistego marginesu dumpingu na przemysł Unii był znaczny, jeśli weźmie się pod uwagę wielkość i ceny przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie.

(276)

Kukurydza cukrowa była przedmiotem poprzedniego dochodzenia antydumpingowego. W 2007 r. (109) nałożono ostateczne środki antydumpingowe na przywóz z Tajlandii, które następnie przedłużono w wyniku przeglądów wygaśnięcia w 2013 r. (110) i 2019 r. (111) Po wprowadzeniu środków przemysł Unii był w stanie odzyskać przynajmniej częściowo rentowność i udział w rynku.

(277)

Średnie ważone jednostkowe ceny sprzedaży stosowane przez objętych próbą producentów unijnych wobec klientów niepowiązanych w Unii kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 8

Ceny sprzedaży w Unii

(278)

Średnia cena sprzedaży klientom niepowiązanym w Unii wzrosła w całym okresie badanym o 42 %. W latach 2021-2022 średnia cena sprzedaży wzrosła o 13 % z [1 302-2 028] EUR/t do [1 473-2 294] EUR/t. W 2023 r. średnia cena sprzedaży wzrosła o dodatkowe 22 punkty procentowe do [1 754-2 732] EUR/t. W okresie objętym dochodzeniem średnia cena sprzedaży wzrosła o 7 punktów procentowych do [1 843-2 870] EUR/t.

(279)

Tę wyraźną pozytywną tendencję w zakresie średnich cen sprzedaży należy rozpatrywać w kontekście znacznego wzrostu kosztów, w szczególności kosztów surowców związanych z kukurydzą cukrową, puszkami i energią. Pomimo wzrostu cen sprzedaży objęci próbą producenci unijni nie byli w stanie podnieść cen na wystarczającym poziomie, w pełni zgodnym ze wzrostem kosztów

(280)

Średni jednostkowy koszt własny sprzedanych towarów wzrósł w latach 2021-2022 o 15 % z [1 146-1 784] EUR/t do [1 323-2 059] EUR/t. W 2023 r. koszty wzrosły jeszcze bardziej, do [1 590-2 476] EUR/t, co stanowi dodatkowy wzrost o 24 punkty procentowe w porównaniu z 2022 r. W okresie objętym dochodzeniem średni koszt jednostkowy za tonę wzrósł o 5 punktów procentowych do [1 655-2 577] EUR/t. W rezultacie średnie ceny importowe w okresie badanym, opisane w motywie 250, utrzymywały się stale poniżej średniego jednostkowego kosztu własnego sprzedanych towarów.

(281)

Średnie koszty pracy objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 9

Średnie koszty pracy na pracownika

(282)

Średnie koszty pracy na pracownika wzrosły w 2022 r. o 15 %, a następnie w 2023 r. spadły o 13 %. W okresie objętym dochodzeniem średnie koszty pracy w przeliczeniu na pracownika wzrosły o 12 %. Wzrost średnich kosztów pracy był związany ze wzrostem płac minimalnych spowodowanym inflacją.

(283)

Stan zapasów objętych próbą producentów unijnych kształtował się w okresie badanym następująco:

Tabela 10

Zapasy

(284)

W latach 2021-2022 stan zapasów producentów unijnych objętych próbą na koniec okresu sprawozdawczego zmniejszył się o 4 % z [72 917-113 542] do [70 300-109 467] ton. W 2023 r. stan zapasów na koniec okresu sprawozdawczego znacznie jednak wzrósł (o 27 punktów procentowych) do [89 648-139 596] ton, przy czym nastąpił jeszcze dalszy wzrost o dodatkowe 32 punkty procentowe w porównaniu z 2021 r., do [112 712-175 509] ton.

(285)

Niższy poziom zapasów w 2022 r. można przypisać słabym zbiorom w Unii. Chociaż zwiększony poziom zapasów można powiązać z efektem sezonowym na koniec roku kalendarzowego, znaczny wzrost zapasów w 2023 r. i w okresie objętym dochodzeniem był wyraźnym skutkiem wzrostu przywozu towarów po cenach dumpingowych z Chin, co świadczy o tym, że producenci unijni nie byli w stanie sprzedawać swoich produktów.

(286)

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 11

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji

(287)

Komisja określiła rentowność objętych próbą producentów unijnych, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotów z tej sprzedaży.

(288)

W okresie badanym rentowność zmniejszyła się o 15 %.

(289)

Pomimo utrzymania rentowności przemysł Unii w okresie badanym nie osiągnął zysku docelowego wynoszącego 14 %. Tendencję w zakresie rentowności należy rozpatrywać w kontekście znacznego spadku wielkości sprzedaży, zmniejszonej produkcji, wykorzystania mocy produkcyjnych i zatrudnienia, a także znacznego wzrostu poziomu zapasów oraz opóźnionego wpływu przetargów i rocznego okresu obowiązywania umów. Zasadniczo przemysł Unii był w stanie utrzymać dodatni poziom rentowności, ale odbyło się to kosztem wielkości sprzedaży.

(290)

Przepływy środków pieniężnych netto określają zdolność producentów unijnych do samofinansowania swojej działalności. W latach 2021-2022 przepływy środków pieniężnych gwałtownie spadły o 184 %. W 2023 r. przepływy środków pieniężnych zmniejszyły się jeszcze bardziej o 225 punktów procentowych. W okresie objętym dochodzeniem przepływy środków pieniężnych wzrosły do niemal takiego samego poziomu jak w 2021 r.

(291)

Jak wynika z powyższych danych liczbowych dotyczących inwestycji, objęci próbą producenci unijni kontynuowali inwestycje w okresie badanym. Inwestycje wzrosły o 84 % z [5 084 019-7 916 544] EUR w 2021 r. do [9 363 438-14 580 211] EUR w 2022 r. W 2023 r. inwestycje wzrosły o 96 % do [14 746 664-22 962 663] EUR. W okresie objętym dochodzeniem inwestycje wzrosły o 38 % do [12 310 955-19 169 915] EUR. Celem poczynionych inwestycji było zwiększenie mocy produkcyjnych, jak opisano w tabeli 5, oraz wymiana sprzętu. Ogólnie rzecz biorąc, przemysł jest bardzo kapitałochłonny i wymaga dużych inwestycji w zakłady produkcyjne. Przemysł Unii był w stanie pozyskać niezbędny kapitał. Jeżeli jednak nie zostaną wprowadzone żadne środki, zagrożone będą nie tylko przyszłe inwestycje, ale również przyszłość istniejących planów produkcji.

(292)

Zwrot z inwestycji to procentowy stosunek zysku do wartości księgowej netto inwestycji. W latach 2021-2022 zwrot z inwestycji zmniejszył się o 12 % z [17-27] % do [15-23] %. W 2023 r. stopa zwrotu z inwestycji spadła jeszcze bardziej - o 9 % do [14-21] %. W okresie objętym dochodzeniem odnotowano dalszy spadek stopy zwrotu z inwestycji o 3 % do [13-20] %.

(293)

Produkty pod marką własną sprzedawców detalicznych stanowiły około 70 % całkowitej sprzedaży kukurydzy cukrowej w Unii w okresie badanym i około [35-55] % sprzedaży producentów unijnych objętych próbą. Cała kukurydza cukrowa sprzedawana pod markami własnymi sprzedawców detalicznych jest sprzedawana w Unii w ramach przetargów. W trakcie procedury przetargowej producenci unijni konkurują pośrednio z chińskimi producentami eksportującymi, którzy sprzedają swoje produkty za pośrednictwem importerów. W celu uzyskania niezbędnych informacji na temat rynku kukurydzy cukrowej Komisja zwróciła się do objętych próbą producentów i importerów unijnych o szczegółowe informacje na temat przetargów. Zwrócono się o informacje na temat cech przetargów, takich jak procedura, terminy i inne istotne cechy charakterystyczne.

(294)

Dochodzenie wykazało, że przetargi można organizować w różnych formach, takich jak platformy internetowe lub za pośrednictwem poczty elektronicznej, telefonu lub komunikacji osobistej, w zależności od modelu biznesowego i modelu sprzedaży stron negocjacji. Negocjacje przetargowe odbywają się między majem a sierpniem danego roku w odniesieniu do sprzedaży, która nastąpi w roku następującym po negocjacjach.

(295)

Procedura przetargowa obejmuje różne etapy. Po pierwsze, unijni producenci kukurydzy cukrowej zwracają się do sprzedawców detalicznych o informacje na temat zapotrzebowania na produkty marki własnej i marki sprzedawcy detalicznego. Sprzedawcy detaliczni odpowiadają na podstawie swoich potrzeb ilościowych. Również sprzedawca detaliczny może zainicjować rozmowy przetargowe, zwracając się o szczegółowe informacje dotyczące dostępnych ilości, które producenci mogą sprzedawać sprzedawcom detalicznym. Zazwyczaj sprzedawcy detaliczni inicjują rozmowy z wieloma producentami jednocześnie, w tym z producentami unijnymi i pozaunijnymi. Na drugim etapie producenci kukurydzy cukrowej odpowiadają na zapytanie sprzedawcy detalicznego ofertami ilościowymi i odpowiadającymi im cenami. Po trzecie, detaliści i unijni producenci kukurydzy cukrowej lub unijni importerzy podejmują negocjacje, koncentrując się zazwyczaj na cenie kukurydzy cukrowej. W przypadku marki własnej kukurydzy cukrowej sprzedawcy detaliczni zazwyczaj negocjują cenę, a nie wielkość sprzedaży. Po czwarte, sprzedawca detaliczny decyduje o podziale wielkości sprzedaży między różnych producentów i dostawców kukurydzy cukrowej, a strony sfinalizują umowę sprzedaży na nadchodzący rok. Po piąte, po zakończeniu negocjacji unijni i pozaunijni producenci kukurydzy cukrowej dostarczają uzgodnioną ilość w okresie od września do sierpnia po wynegocjowanych cenach.

(296)

Przywóz z Chin ma wpływ na negocjacje przetargowe, ponieważ ogranicza zdolność do negocjowania uczciwych cen i zmniejsza liczbę wygranych przetargów. W rezultacie producenci unijni musieli ograniczyć wielkość produkcji, a przemysł ponosi wysokie koszty stałe, które pozostały na niezmienionym poziomie, co z kolei spowodowało wzrost kosztów stałych na jednostkę. Przywóz z Chin miał również pośredni wpływ na sprzedaż produktów pod marką własną, biorąc pod uwagę, że konsumenci są zazwyczaj wrażliwi na ceny i wolą kupić tańszy produkt marki sprzedawcy detalicznego, jeżeli różnica cen w stosunku do produktów własnej marki jest znaczna. Informacje przedstawione przez producenta unijnego potwierdziły również znaczny spadek odsetka przetargów wygranych przez tego producenta.

(297)

Biorąc pod uwagę charakter przetargów oraz cykl produkcji i sprzedaży kukurydzy cukrowej, należy również wziąć pod uwagę opóźniony wpływ przywozu. Biorąc pod uwagę fakt, że przetargi są negocjowane na następny rok, począwszy od września, wpływ na wielkość i ceny sprzedaży będzie widoczny dopiero w kolejnym roku. W związku z tym wpływ presji cenowej wywieranej przez chińskie ceny w okresie objętym dochodzeniem nadal nie jest w pełni widoczny, ponieważ ceny te będą ulegać dalszym zmianom po okresie badanym. Jak opisano w motywie 289, poziom zapasów znacząco wzrósł, kosztem wielkości sprzedaży.

(298)

Pogorszenie sytuacji gospodarczej przemysłu Unii nastąpiło w sytuacji nieznacznego spadku popytu na rynku. W okresie badanym konsumpcja spadła o 9 %, ale udział przemysłu Unii w rynku spadł w większym stopniu - z 95 % w 2021 r. do 83 % w okresie badanym. Było to związane z presją cenową wywieraną przez przywóz z Chin, ze znacznym podcięciem cenowym, a w każdym razie z tłumieniem cen, biorąc pod uwagę fakt, że przywóz z Chin stale utrzymywał się poniżej średnich jednostkowych kosztów własnych sprzedanych towarów. W wyniku tego tłumienia cen przemysł Unii nie był w stanie w pełni dostosować swoich cen sprzedaży do wzrostu cen surowców, co prowadziło do zmniejszenia zysku, który w okresie badanym utrzymywał się stale poniżej zysku docelowego; tendencji tej towarzyszył znaczny spadek wielkości sprzedaży.

(299)

Mimo że w okresie badanym odnotowano pozytywną tendencję w zakresie cen sprzedaży, które wzrosły o 42 %, przyczyną tego stanu rzeczy był znaczny wzrost cen głównych surowców. Wzrost cen sprzedaży nie pozwolił jednak na pełne pokrycie wzrostu cen surowców, który przełożył się na wzrost średniego kosztu własnego sprzedanych towarów o 44 % i spowodował spadek wielkości sprzedaży o 21 %.

(300)

W przypadku większości wskaźników odnotowano negatywną tendencję, ze spadkiem zysku o 21 % i spadkiem przepływów środków pieniężnych o -104 %. W okresie objętym dochodzeniem znacznie spadła sprzedaż i wielkość produkcji, a także wykorzystanie mocy produkcyjnych, co wskazuje na szkodę spowodowaną spadkiem wielkości. Stan zapasów produktów gotowych na koniec okresu sprawozdawczego znacznie wzrósł pod wpływem przywozu z Chin, co miało również negatywny wpływ na przepływy środków pieniężnych i spowodowało znaczny wzrost kosztów stałych. Ceny przywozu z Chin utrzymywały się stale poniżej poziomu średnich cen sprzedaży przemysłu Unii i jego średnich jednostkowych kosztów własnych sprzedanych towarów. Zmiany chińskich cen importowych w świetle rosnących ilości i negatywnych wskaźników szkody wyraźnie wskazują na presję cenową.

(301)

W okresie badanym przemysłowi Unii udało się przeprowadzić inwestycje mające na celu zwiększenie mocy produkcyjnych. Chociaż decyzje o przeprowadzeniu tych inwestycji podjęto przed wzrostem przywozu z Chin, przyszłe inwestycje mogą być zagrożone, jeżeli nie zostaną wprowadzone żadne środki.

(302)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła na tym etapie, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(303)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy przywóz towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, spowodował istotną szkodę dla przemysłu Unii. Zgodnie z art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała także, czy inne znane czynniki mogły w tym samym czasie również spowodować szkodę dla przemysłu Unii. Komisja dopilnowała, aby ewentualne szkody spowodowane przez znane czynniki inne niż przywóz towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, nie były łączone z tym przywozem. Znane czynniki to: przywóz z państw trzecich, wyniki wywozu, spadek konsumpcji i inne czynniki, w tym słabe zbiory kukurydzy cukrowej w UE w 2022 r., powodzie w Tajlandii oraz wpływ wojny w Ukrainie na koszty surowców i energii.

(304)

Jak wynika z tabeli 3, wielkość przywozu towarów z Chin po cenach dumpingowych wzrosła znacznie - z ok. 6 480 ton w 2021 r. do 40 050 ton w okresie objętym dochodzeniem. Pod względem udziału w rynku przywóz towarów po cenach dumpingowych z Chin wzrósł z 2 % w 2021 r. do 15 % w okresie objętym dochodzeniem.

(305)

Średnia cena przywozu z Chin zawsze była znacznie niższa od średniej ceny przemysłu Unii i jego średniego jednostkowego kosztu własnego sprzedanych towarów. Między 2022 r. a okresem objętym dochodzeniem średnie chińskie ceny importowe znacznie spadły (o 33 %), natomiast podcięcie cenowe potwierdzono w motywie 253.

(306)

Obserwacje te zbiegły się w czasie ze spadkiem udziału przemysłu Unii w rynku o 12 % w okresie badanym z 95 % w 2021 r. do 83 %. Spadek ten był wyższy niż spadek konsumpcji o 9 % w okresie badanym.

(307)

Przywóz z Chin miał znaczący negatywny wpływ na wielkość sprzedaży przemysłu Unii, która znacznie spadła w 2023 r. oraz w okresie objętym dochodzeniem, jak opisano w motywie 266. W okresie objętym dochodzeniem wielkość produkcji spadła o 9 punktów procentowych. Jednocześnie wskaźnik przetargów zwycięskich dla przemysłu Unii znacznie się zmniejszył, podczas gdy zapasy (w ujęciu bezwzględnym, a także zarówno pod względem produkcji, jak i sprzedaży) znacznie wzrosły. Takie tendencje, w szczególności w odniesieniu do wielkości sprzedaży i udziału w rynku, mogą być powiązane ze szkodą ilościową spowodowaną przez przywóz z Chin.

(308)

Jak wyjaśniono w motywie 255, przywóz z Chin spowodował tłumienie cen przemysłu Unii w 2023 r. W wyniku tego tłumienia cen koszt jednostkowy producentów unijnych wzrósł co prawda o ponad 30 % w 2022 r. i o dodatkowe 13 % w 2023 r. ze względu na zwiększone koszty surowców i energii, jednak producenci unijni nie byli w stanie w pełni dostosować swoich cen sprzedaży do wzrostu cen surowców. W związku z tym tłumieniem cen rentowność spadła w okresie badanym. Chociaż zysk pozostał dodatni, w okresie badanym był niższy od zysku docelowego. Zbieżność w czasie między pogorszeniem sytuacji przemysłu Unii a znaczną obecnością przywozu towarów po cenach dumpingowych z Chin, która systematycznie przyczynia się do podcięcia cenowego przemysłu Unii i tłumienia unijnych cen rynkowych, potwierdza związek przyczynowy między tymi dwoma zjawiskami.

(309)

Uwzględniając powyższe, Komisja stwierdziła, że przywóz towarów po cenach dumpingowych z Chin, którego dotyczy postępowanie, spowodował istotną szkodę dla przemysłu Unii.

(310)

Wielkość przywozu z pozostałych państw trzecich kształtowała się w okresie badanym następująco:

Tabela 12

Przywóz z państw trzecich

(311)

Przywóz z Tajlandii podlega środkom antydumpingowym, jak wspomniano w motywie 276. W okresie badanym poziom przywozu nieznacznie spadł z 4 345 ton w 2021 r. do 3 640 ton w okresie objętym dochodzeniem. W związku z tym udział w rynku zmniejszył się z 1,4 % do 1,3 % i pozostał na ogólnie niskim poziomie. Chociaż poziom cen przywozu z Tajlandii był niższy od poziomu cen przemysłu Unii, przywóz z Tajlandii nie mógł uzyskać żadnego dodatkowego udziału w rynku. W związku z tym wpływ ten uznano za ograniczony, a wręcz pomijalny, w związku z czym Komisja stwierdziła, że nie osłabił on związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych a istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii.

(312)

Komisja uznała, że przywóz z innych państw trzecich utrzymywał się na bardzo niskim poziomie w całym okresie badanym. W okresie badanym udział w rynku wszystkich pozostałych państw trzecich zmniejszył się z 2,4 % w 2021 r. do 2,2 % w okresie objętym dochodzeniem. Średni poziom cen utrzymywał się poniżej poziomu cen przemysłu Unii, chociaż wzrósł o 24 % w okresie badanym. Chociaż Komisja nie mogła wykluczyć, że przywóz ten przyczynił się do szkody poniesionej przez przemysł Unii, z uwagi na jego niski i stabilny poziom wpływ uznano za ograniczony, w związku z czym Komisja stwierdziła, że nie osłabił on związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych a istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii.

(313)

W swoich uwagach do dochodzenia CFNA i importer niepowiązany Otto Frank uznali, że do szkody poniesionej przez przemysł Unii przyczyniły się niskie plony kukurydzy cukrowej w UE w 2022 r. spowodowane suszami.

(314)

Otto Frank uznał, że niskie plony kukurydzy cukrowej w UE w 2022 r., które były spowodowane powszechnymi suszami, stanowiły główny czynnik, który przyczynił się do szkody poniesionej przez przemysł Unii. W wyniku tych słabych zbiorów, jak wyjaśnił importer, produkcja kukurydzy w UE, w tym kukurydzy cukrowej, spadła w 2022 r. o 28,9 % w porównaniu z poprzednim rokiem i o 24,3 % poniżej średniej z pięciu lat (112). W związku z tym ceny surowców uległy gwałtownym podwyżkom (113). Otto Frank uznał, że w związku ze zwiększonymi szacunkami cen i ryzykiem niewystarczających dostaw od przemysłu Unii niektórzy sprzedawcy detaliczni w UE postanowili zmienić swoją strategię zamówień, decydując się na zakup kukurydzy cukrowej z Chin, a nie od producentów unijnych. Importer twierdził, że rok niskich zbiorów będzie miał również wpływ na kolejny rok produkcji, ponieważ producenci muszą wywiązać się z umów z poprzedniego sezonu, nie dysponując żadnymi nadwyżkami. W rezultacie po zamknięciu umów na lata 2023 i 2024 sprzedawcy detaliczni wahali się powrócić do dostaw od producentów unijnych ze względu na niepewność co do plonów w 2023 r., utrzymujące się wysokie ceny surowców i wcześniejsze dostawy z Chin, które pozwoliły zapobiec niedoborowi produktu. Po spadku cen surowców pod koniec 2023 r. i wzroście plonów w 2023 r. i 2024 r. importer uznał jednak, że klienci ponownie kupowali kukurydzę cukrową produkowaną w UE, a wzrost przywozu z Chin został uznany przez importera za tymczasową zmianę.

(315)

CFNA twierdziła, że nagła zmiana przywozu z Chin w 2022 r. była spowodowana dużym zamówieniem złożonym przez Lidl, stanowiącym około 60 % całkowitego wywozu z Chin.

(316)

Komisja zauważyła, że CFNA nie doprecyzowała tego argumentu ani nie przedstawiła żadnych dowodów potwierdzających. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(317)

Analiza wielkości produkcji przedstawiona w motywie 262 wykazała spadek wielkości produkcji objętych próbą producentów unijnych w 2022 r. W kolejnym roku wielkość produkcji wzrosła jednak do normalnego poziomu, podczas gdy przywóz z Chin nadal trafiał do Unii po cenach dumpingowych. Chociaż nie można wykluczyć, że niskie plony kukurydzy cukrowej przyczyniły się do szkody poniesionej przez przemysł Unii, uznano, że z uwagi na fakt, iż wystąpiły one tylko w jednym roku okresu badanego, nie osłabiły związku przyczynowego w stopniu, który podważałby jego rzeczywisty lub istotny charakter.

(318)

CFNA twierdziła, że kolejną przyczyną szkody był niedobór dostaw spowodowany powodziami w Tajlandii.

(319)

Komisja zauważyła, że CFNA nie doprecyzowała tego argumentu ani nie przedstawiła żadnych dodatkowych dowodów potwierdzających.

(320)

Chociaż w 2022 r. w Tajlandii rzeczywiście doszło do poważnych powodzi, które miały negatywny wpływ na sektor rolny, a w szczególności na produkcję ryżu (114), dane statystyczne dotyczące przywozu opisane w tabeli 12 w odniesieniu do poziomu przywozu kukurydzy cukrowej pochodzącej z państw trzecich wykazały, że poziom przywozu kukurydzy cukrowej z Tajlandii nie miał negatywnego wpływu. Wręcz przeciwnie, przywóz z Tajlandii wzrósł w latach 2021-2022 z 4 345 ton do 4 863 ton, co stanowi wzrost o 12 %. Komisja nie uznała zatem powodzi w Tajlandii za przyczynę szkody dla przemysłu Unii.

(321)

Jak opisano w motywie 243, konsumpcja w Unii wzrosła o 3 % w latach 2021-2022, po czym w okresie objętym dochodzeniem nastąpił znaczny spadek o 9 % w porównaniu z 2021 r. Jednocześnie przywóz z Chin znacznie wzrósł z 6 % w 2022 r. do 16 % w 2023 r., podczas gdy udział przemysłu Unii w rynku spadł z 91 % do 82 %.

(322)

Chociaż spadek konsumpcji mógł prowadzić do zmniejszenia produkcji i sprzedaży ze względu na spadek popytu, Komisja zauważyła, że spadek udziału w rynku przemysłu Unii zbiegł się z uzyskaniem udziału w rynku przez chiński wywóz. W związku z tym zdaniem Komisji spadek konsumpcji nie osłabił związku przyczynowego między przywozem z Chin po cenach dumpingowych a istotną szkodą w stopniu, który podważałby jego rzeczywisty lub istotny charakter.

(323)

CFNA uznała, że wojna na Ukrainie mogła spowodować trudności dla producentów unijnych w postaci wzrostu kosztów energii i wyzwań związanych z bezpieczeństwem dostaw.

(324)

Jak wspomniano w motywie 280, średni jednostkowy koszt własny sprzedanych towarów wzrósł o ponad 30 % w 2022 r. i o dodatkowe 5 % w 2023 r., przede wszystkim ze względu na wzrost cen głównych surowców, takich jak energia, puszki i kukurydza cukrowa. Ze względu na presję cenową wywieraną przez przywóz z Chin przemysł Unii nie był jednak w stanie podnieść swoich cen zgodnie ze wzrostem kosztów i utrzymać rentowności.

(325)

Chociaż nie można wykluczyć, że wzrost cen surowców przyczynił się do szkody poniesionej przez przemysł Unii, Komisja uznała, że nie osłabił on związku przyczynowego w stopniu, który podważałby jego rzeczywisty lub istotny charakter.

(326)

Wielkość wywozu objętych próbą producentów unijnych kształtowała się w okresie badanym następująco:

Tabela 13

Wyniki wywozu objętych próbą producentów unijnych

(327)

W okresie badanym wielkość wywozu przemysłu Unii spadła o 31 %. Ceny sprzedaży tego wywozu wzrosły w tym okresie o 39 %.

(328)

Mając na uwadze, że wielkość wywozu stanowi jedynie około 10 % sprzedaży unijnej oraz że tendencje w zakresie wielkości sprzedaży i cen są podobne do tendencji obserwowanych w przypadku sprzedaży przemysłu Unii w Unii, oczywiste jest, że wyniki wywozu przemysłu Unii nie są kluczowym elementem w ogólnej ocenie sytuacji gospodarczej tego przemysłu.

(329)

Komisja stwierdziła zatem, że wyniki wywozu przemysłu Unii nie spowodowały istotnej szkody dla przemysłu Unii ani nie mogły osłabić związku przyczynowego w odniesieniu do przywozu z Chin.

(330)

Komisja ustaliła związek przyczynowy między istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii a przywozem towarów po cenach dumpingowych z Chin. Wzrost przywozu z Chin w 2023 r. i w okresie objętym dochodzeniem zbiegł się w czasie z pogorszeniem się sytuacji przemysłu Unii. Gwałtowny wzrost udziału Chin w rynku spowodował znaczny spadek sprzedaży producentów unijnych w 2023 r. i w okresie objętym dochodzeniem oraz spadek wielkości produkcji w okresie objętym dochodzeniem. Jednocześnie nastąpił gwałtowny wzrost poziomu zapasów, a odsetek zwycięskich przetargów spadł. Tendencja tych wskaźników wolumenu wskazywała na wyraźną szkodę pod względem wolumenu. Przywóz z Chin odbywał się po cenach znacznie podcinających ceny sprzedaży przemysłu Unii. Rentowność pozostała wprawdzie dodatnia, ale utrzymywała się poniżej zysku docelowego.

(331)

Inne zbadane czynniki obejmują przywóz z innych państw trzecich, wyniki wywozu przemysłu Unii, powodzie w Tajlandii, spadek konsumpcji w Unii oraz słabe zbiory kukurydzy cukrowej w 2022 r.

(332)

W związku z tym Komisja wyróżniła i oddzieliła wpływ wszystkich znanych czynników na sytuację przemysłu Unii od szkodliwych skutków przywozu towarów po cenach dumpingowych. Nie stwierdzono, by którykolwiek z czynników - łącznie albo osobno - miał wpływ na sytuację przemysłu Unii w stopniu wystarczającym, by zakwestionować wniosek, że przywóz z Chin powodował istotną szkodę.

(333)

Uwzględniając powyższe, Komisja stwierdziła na tym etapie, że przywóz towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, spowodował istotną szkodę dla przemysłu Unii, a pozostałe czynniki, rozważane osobno lub łącznie, nie osłabiły związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych a istotną szkodą. Szkoda polega głównie na niższych wielkościach w zakresie sprzedaży i produkcji i wykorzystania mocy produkcyjnych oraz na zwiększonym poziomie zapasów. Jednocześnie przemysł Unii ucierpiał z powodu niskich cen importowych, które podcinały unijne ceny sprzedaży i przyczyniły się do spadku poziomu rentowności, która utrzymywała się stale poniżej zysku docelowego.

(334)

W celu określenia poziomu środków Komisja zbadała, czy cło niższe od marginesu dumpingu będzie wystarczające do usunięcia szkody dla przemysłu Unii spowodowanej przez przywóz towarów po cenach dumpingowych.

(335)

W niniejszej sprawie skarżący stwierdził istnienie zakłóceń handlu surowcami w rozumieniu art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. Na obecnym etapie dochodzenia Komisja nie podjęła decyzji dotyczącej zakłóceń handlu surowcami - decyzja ta zostanie podjęta na ostatecznym etapie dochodzenia.

(336)

Szkoda zostałaby usunięta, gdyby przemysł Unii był w stanie osiągnąć cenę docelową w rozumieniu art. 7 ust. 2c i 2d rozporządzenia podstawowego.

(337)

Zgodnie z art. 7 ust. 2c rozporządzenia podstawowego przy ustalaniu zysku docelowego Komisja wzięła pod uwagę następujące czynniki: poziom rentowności przed wzrostem przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, poziom rentowności potrzebny do pokrycia pełnych kosztów i inwestycji, działalności badawczo-rozwojowej i innowacji oraz poziom rentowności spodziewany w normalnych warunkach konkurencji. Taka marża zysku nie powinna być niższa niż 6 %.

(338)

Na pierwszym etapie Komisja ustaliła zysk podstawowy, pokrywający pełne koszty w normalnych warunkach konkurencji. Ten zysk podstawowy ustalono na podstawie rentowności przemysłu Unii, którą uznano za uzyskaną przy braku przywozu z Chin po cenach dumpingowych. Marżę zysku ustalono na poziomie 14 %. Ten poziom rentowności został już potwierdzony w poprzednim dochodzeniu antydumpingowym dotyczącym przywozu z Tajlandii (115).

(339)

Na tej podstawie Komisja obliczyła niewyrządzającą szkody cenę produktu podobnego dla przemysłu Unii, stosując wskazaną powyżej docelową marżę zysku do kosztu produkcji ponoszonego przez objętych próbą producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem.

(340)

Komisja ustaliła następnie margines zaniżania cen poprzez porównanie średniej ważonej ceny importowej objętych próbą współpracujących producentów eksportujących w państwie, którego dotyczy postępowanie, ustalonej na potrzeby obliczeń podcięcia cenowego, ze średnią ważoną niewyrządzającej szkody ceny produktu podobnego sprzedawanego przez objętych próbą producentów unijnych na rynku unijnym w okresie objętym dochodzeniem. Wszelkie różnice wynikające z tego porównania zostały wyrażone jako odsetek średniej ważonej wartości importowej CIF.

(341)

Dostosowania ceny eksportowej opisane w sekcji 3.4.2 powyżej mają również zastosowanie do cen CIF wykorzystanych w obliczeniach zaniżania cen.

(342)

Poziom zaniżania cen dla „pozostałych przedsiębiorstw współpracujących” oraz dla „całego pozostałego przywozu pochodzącego z Chin” obliczono w ten sam sposób co margines dumpingu dla tych przedsiębiorstw i tego przywozu (zob. motyw 234).

(343)

Jak wyjaśniono w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, skarżący przedstawił w skardze wystarczające dowody na istnienie w państwie, którego dotyczy postępowanie, zakłóceń handlu surowcami w rozumieniu art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem. Według dowodów zawartych w skardze puszki ze stali, które stanowią co najmniej 17 % kosztu produkcji produktu objętego postępowaniem, są objęte podatkiem VAT przy wywozie w państwie, którego dotyczy postępowanie.

(344)

Komisja będzie nadal badać domniemane zakłócenia, aby przeprowadzić ocenę dotyczącą odpowiedniego poziomu środków zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego na ostatecznym etapie dochodzenia. Dlatego też Komisja postanowiła określić na tym etapie kwotę ceł tymczasowych zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(345)

W odniesieniu do grupy Sunflower tymczasowe cło antydumpingowe ustala się zatem na poziomie marginesu zaniżania cen.

(346)

W odniesieniu do grupy Tongfa tymczasowe cło antydumpingowe ustala się zatem na poziomie marginesu dumpingu.

(347)

W wyniku powyższej oceny wysokości tymczasowego cła antydumpingowego powinny zostać ustalone zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w sposób przedstawiony poniżej:

(348)

Po podjęciu decyzji o zastosowaniu na obecnym etapie art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy może jasno stwierdzić, że wprowadzenie środków w tym przypadku nie leży w interesie Unii, mimo iż stwierdzono wystąpienie dumpingu wyrządzającego szkodę, zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich różnorodnych interesów, których dotyczy sprawa, w tym interesu przemysłu Unii, importerów, hurtowników, detalistów, użytkowników, konsumentów i rolników.

(349)

Przemysł Unii obejmuje 11 producentów lub grup producentów, zatrudniających około 3 460 pracowników (EPC). Producenci są rozmieszczeni w całej Unii, a kilku producentów ma siedzibę na Węgrzech i we Francji.

(350)

Biorąc pod uwagę ustalenia dotyczące istotnej szkody dla przemysłu Unii, wprowadzenie środków umożliwiłoby przemysłowi Unii podniesienie cen sprzedaży i poprawę rentowności zgodnie ze wzrostem kosztów oraz utrzymanie konkurencyjnego poziomu na rynku. Przemysł Unii byłby również w stanie odzyskać utracony udział w rynku poprzez zwiększenie wielkości produkcji i sprzedaży na rynku unijnym. Ze względu na zwiększony przywóz z Chin producenci unijni nie byli w stanie sprzedać wielkości produkcji i zgromadzili wysoki poziom zapasów w 2023 r. i w okresie objętym dochodzeniem. Wprowadzenie środków umożliwiłoby przemysłowi Unii sprzedaż istniejących zapasów w celu obniżenia kosztów stałych.

(351)

Brak środków prawdopodobnie przyniesie dalsze znaczące negatywne skutki dla przemysłu Unii pod względem zmniejszenia sprzedaży i wielkości produkcji, a także dalszego wzrostu poziomu zapasów. Dalsze tłumienie cen prowadziłoby do dalszego pogorszenia sytuacji finansowej przemysłu Unii pod względem rentowności i przyszłych inwestycji, zagrażając jego przyszłości i zatrudnieniu.

(352)

Należy zatem stwierdzić, że środki tymczasowe leżą w interesie przemysłu Unii.

(353)

W dniu wszczęcia postępowania skontaktowano się z 20 importerami niepowiązanymi, przedsiębiorstwami handlowymi i sprzedawcami detalicznymi. Jak opisano w motywie 32, sześciu importerów niepowiązanych i przedsiębiorstw handlowych przedstawiło wymagane informacje. Dobrano próbę obejmującą dwóch importerów niepowiązanych, z których jeden importer niepowiązany udzielił odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, którą poddano weryfikacji. Współpracujący importer odpowiadał za około [17-27] % przywozu kukurydzy cukrowej w okresie objętym dochodzeniem. Przeprowadzono posiedzenie wyjaśniające z udziałem stowarzyszeń importerów FRUCOM i Waren-Verein.

(354)

Współpracujący importer uznał, że w przypadku wprowadzenia środków produkty detaliczne z kukurydzy cukrowej z ChRL znikną z rynku. Importer ten argumentował, że w perspektywie krótkoterminowej importerzy stracą konkurencyjność związaną ze sprzedażą kukurydzy cukrowej spoza UE oraz z powodu braku alternatywnych źródeł dostaw z rynków innych państw trzecich. W rezultacie obroty i zyski zmniejszą się, co może mieć wpływ na poziom zatrudnienia.

(355)

Biorąc pod uwagę fakt, że kukurydza cukrowa stanowi stosunkowo niewielką część obrotów współpracującego importera oraz fakt, że liczba EPC bezpośrednio związanych z kukurydzą cukrową jest stosunkowo niewielka, uznaje się, że wprowadzenie środków nie będzie miało nieproporcjonalnego wpływu na importerów. Ponadto Komisja uznała, że w przypadku przyszłych umów sprzedaży importer będzie w stanie przynajmniej częściowo przenieść podwyżki cen na swoich klientów.

(356)

Współpracujący importer podkreślił potencjalne zagrożenie dla istnienia działalności związane z pobraniem ceł antydumpingowych z mocą wsteczną.

(357)

Jak opisano w motywie 387, na tym etapie dochodzenia nie można podjąć żadnej decyzji o poborze ceł z mocą wsteczną.

(358)

W przypadku niewprowadzenia środków importerzy będą kontynuować swoją działalność polegającą na przywozie kukurydzy cukrowej z ChRL i sprzedawaniu jej sprzedawcom detalicznym, branży gastronomicznej lub innym użytkownikom.

(359)

W dniu wszczęcia dochodzenia Komisja skontaktowała się z kilkoma detalistami kukurydzy cukrowej. Żaden nie chciał nawiązać współpracy. Biorąc pod uwagę specyfikację rynku kukurydzy cukrowej, środki te mają również wpływ na konsumentów prywatnych i innych użytkowników kukurydzy cukrowej, takich jak przedsiębiorstwa gastronomiczne.

(360)

W przypadku wprowadzenia środków sprzedawcy detaliczni i inni użytkownicy będą musieli ponieść wyższe koszty zakupu kukurydzy cukrowej.

(361)

Współpracujący importer skrytykował fakt, że średnie ceny zakupu stosowane przez sprzedawców detalicznych doprowadzą do wzrostu cen dla konsumentów prywatnych. Importer uznał ponadto, że wzrost cen wpłynie również negatywnie na sektor gastronomiczny ze względu na presję cenową spowodowaną wzrostem kosztów i cen żywności oraz mniejszą gotowość klientów do wydawania na żywność spożywaną poza domem. Biorąc pod uwagę fakt, że kukurydza cukrowa w puszkach o wielkości gastronomicznej jest produkowana jedynie w niewielkich ilościach w UE, główne dostawy będą nadal pochodzić z ChRL po wyższych cenach.

(362)

Jeżeli nie zostaną wprowadzone żadne środki, sprzedawcy detaliczni, konsumenci prywatni i inni użytkownicy prawdopodobnie odniosą korzyści z niższych cen.

(363)

Komisja uznała, że kukurydza cukrowa stanowi bardzo małą część koszyka zakupów konsumenckich. Ewentualny wpływ nałożenia ceł antydumpingowych na sytuację finansową przeciętnego konsumenta będzie prawdopodobnie znikomy.

(364)

W świetle braku współpracy ze strony sprzedawców detalicznych i innych użytkowników oraz biorąc pod uwagę fakt, że kukurydza cukrowa stanowi jedynie marginalny odsetek ich sprzedaży i zajmuje ograniczoną przestrzeń półkową w sklepach detalicznych, wstępnie stwierdzono, iż proponowane środki nie będą miały na nich istotnego wpływu.

(365)

Jak wspomniano w motywie 280, głównymi surowcami do produkcji kukurydzy cukrowej są surowa kukurydza cukrowa i puszki. Po wszczęciu dochodzenia zgłosiło się jedno stowarzyszenie producentów puszek. Ponadto skargę poparły stowarzyszenia rolników.

(366)

W przypadku wprowadzenia środków dostawcy kukurydzy cukrowej będą w stanie utrzymać swoją działalność.

(367)

Niewprowadzenie środków może mieć wpływ na dostawców, jeżeli unijni producenci kukurydzy cukrowej będą musieli zmniejszyć wielkość produkcji. Biorąc pod uwagę, że rolnicy i producenci puszek są ściśle związani z działalnością w zakresie kukurydzy cukrowej, istnieje duże prawdopodobieństwo, że ograniczona produkcja kukurydzy cukrowej w Unii wpłynie również na działalność dostawców.

(368)

Współpracujący importer skrytykował fakt, że w przypadku wprowadzenia środków nie będzie gwarancji, że zwłaszcza główni uczestnicy rynku przekażą swoje dodatkowe zyski.

(369)

Komisja uznała, że w przypadku niewprowadzenia środków wpływ na dostawców będzie bardziej odczuwalny, ponieważ stracą oni pewien udział w rynku. Argument ten został zatem odrzucony.

(370)

W związku z powyższym tymczasowo stwierdza się, że wprowadzenie środków prawdopodobnie wpłynie negatywnie na dostawców.

(371)

Współpracujący importer Otto Frank wyraził w odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu krytykę w związku z ograniczoną konkurencją w przypadku wprowadzenia środków ze względu na małą liczbę producentów w UE, ostrzegając przed oligopolistyczną sytuacją rynkową. Importer ostrzegł również, że w przypadku niskich plonów w przyszłości nie będzie można zagwarantować dostępności kukurydzy cukrowej w Unii.

(372)

Współpracujący importer uznał ponadto, że poza Chinami żadne inne państwo trzecie nie jest w stanie spełnić standardu jakości i konkurencyjności cenowej wymaganych na rynku europejskim.

(373)

Komisja uznała, że wprowadzenie środków nie uniemożliwi dostępu do Unii przywozowi, w odniesieniu do którego wprowadzono środki, lecz że celem środków jest wyeliminowanie wpływu zakłóconych warunków rynkowych wynikających z obecności przywozu towarów po cenach dumpingowych.

(374)

W okresie objętym dochodzeniem przemysł Unii składał się z 11 producentów lub grup producentów. Jak wykazano w motywie 262, przemysł Unii działał w okresie objętym dochodzeniem znacznie poniżej pełnych mocy produkcyjnych. Uznaje się zatem, że przemysł Unii będzie w stanie zwiększyć wielkość produkcji, zanim dojdzie do jakichkolwiek ograniczeń mocy produkcyjnych. Ponadto producenci unijni zgromadzili znaczne zapasy kukurydzy cukrowej w wyniku przywozu z Chin, które również są dostępne do sprzedaży.

(375)

Współpracujący importer uznał, że poza Chinami żadne inne państwo trzecie nie jest w stanie spełnić standardu jakości i konkurencyjności cenowej wymaganych na rynku europejskim.

(376)

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia, udziały w rynku i liczbę niezależnych dostawców produktu objętego postępowaniem, powyższe argumenty dotyczące kwestii konkurencji zostają odrzucone.

(377)

Na podstawie powyższego Komisja doszła do wniosku, że na obecnym etapie dochodzenia nie ma przekonujących powodów, aby stwierdzić, iż wprowadzenie środków w odniesieniu do przywozu kukurydzy cukrowej pochodzącej z ChRL nie leży w interesie Unii.

(378)

Biorąc pod uwagę wnioski Komisji dotyczące dumpingu, wynikającej z niego szkody, związku przyczynowego, poziomu środków i interesu Unii, należy wprowadzić środki tymczasowe, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi Unii przez przywóz towarów po cenach dumpingowych.

(379)

W odniesieniu do przywozu kukurydzy cukrowej pochodzącej z Chin należy wprowadzić tymczasowe środki antydumpingowe zgodnie z zasadą niższego cła określoną w art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Komisja porównała marginesy szkody z marginesami dumpingu w motywie 342 powyżej. Kwotę ceł ustalono na poziomie marginesu dumpingu albo marginesu szkody, zależnie od tego, który z nich jest niższy.

(380)

W związku z powyższym stawki tymczasowego cła antydumpingowego, wyrażone w cenach CIF na granicy Unii przed ocleniem, powinny być następujące:

(381)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla poszczególnych przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu zostały ustanowione na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną w toku dochodzenia, dotyczącą tych przedsiębiorstw. Te stawki celne mają zastosowanie wyłącznie do przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie, oraz produkowanego przez wymienione podmioty prawne. Przywóz produktu objętego postępowaniem wyprodukowanego przez jakiekolwiek inne przedsiębiorstwo, którego nie wymieniono w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym przez podmioty powiązane z przedsiębiorstwami w niej wymienionymi, powinien podlegać stawce celnej mającej zastosowanie do „całego pozostałego przywozu pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie”. Nie powinny one być objęte żadną z indywidualnych stawek cła antydumpingowego.

(382)

Do zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z różnicą w stawkach celnych potrzebne są środki szczególne gwarantujące stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych. Stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych ma zastosowanie wyłącznie po przedstawieniu ważnej faktury handlowej organom celnym państwa członkowskiego. Faktura musi spełniać wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Do czasu przedstawienia takiej faktury przywóz powinien zostać objęty cłem antydumpingowym mającym zastosowanie do „całego pozostałego przywozu pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie”.

(383)

Mimo że przedstawienie tej faktury jest konieczne, aby organy celne państw członkowskich zastosowały indywidualne stawki cła antydumpingowego wobec przywozu, nie jest ona jedynym elementem branym pod uwagę przez organy celne. Organy celne państw członkowskich muszą bowiem przeprowadzić zwykłą kontrolę, nawet jeśli otrzymają fakturę spełniającą wszystkie wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, i podobnie jak we wszystkich innych przypadkach, mogą żądać dodatkowych dokumentów (dokumentów przewozowych itp.) do celów weryfikacji poprawności danych zawartych w oświadczeniu oraz zapewnienia zasadności późniejszego zastosowania niższej stawki celnej zgodnie z prawem celnym.

(384)

Jeżeli wywóz dokonywany przez jedno z przedsiębiorstw korzystających z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu po wprowadzeniu przedmiotowych środków, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę struktury handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach, o ile spełnione są odpowiednie warunki, można wszcząć dochodzenie w sprawie obejścia środków. Podczas tego dochodzenia można między innymi zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych i nałożenia ogólnokrajowego cła.

(385)

Jak wspomniano w motywie 3, Komisja objęła przywóz produktu objętego postępowaniem obowiązkiem rejestracji. Rejestracja miała miejsce w celu ewentualnego pobrania ceł z mocą wsteczną zgodnie z art. 10 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(386)

W świetle ustaleń dokonanych na etapie tymczasowym należy zaprzestać rejestracji przywozu.

(387)

Na obecnym etapie postępowania nie można podjąć decyzji o ewentualnym stosowaniu środków antydumpingowych z mocą wsteczną.

(388)

Zgodnie z art. 19a rozporządzenia podstawowego Komisja poinformowała zainteresowane strony o planowanym nałożeniu ceł tymczasowych. Informacje te zostały również udostępnione ogółowi społeczeństwa za pośrednictwem strony internetowej DG ds. Handlu. Zainteresowane strony miały trzy dni robocze na przedstawienie uwag dotyczących prawidłowości obliczeń, które zostały im ujawnione.

(389)

Uwagi przedstawiły zarówno grupa Sunflower, jak i grupa Tongfa. W następstwie uwag grupy Sunflower dotyczących dokładności obliczeń kosztów materiałów zużywalnych oraz transportu krajowego przy określaniu wartości normalnej Komisja skorygowała swoje obliczenia dumpingu dla obu grup. Pozostałe uwagi obu grup dotyczyły metodyki zastosowanej do obliczeń wysokości dumpingu, w związku z czym zostaną uwzględnione, w stosownych przypadkach, na ostatecznym etapie dochodzenia.

(390)

W interesie dobrej administracji Komisja zwróci się do zainteresowanych stron z prośbą o przedłożenie pisemnych uwag lub o złożenie wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu w określonym terminie.

(391)

Ustalenia dotyczące nałożenia ceł tymczasowych obowiązują tymczasowo i mogą ulec zmianie na ostatecznym etapie dochodzenia,