(1)

19 grudnia 2024 r. na podstawie art. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja Europejska („Komisja”) wszczęła dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu świec, cienkich świec i podobnych, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („państwo, którego dotyczy postępowanie”, „ChRL” lub „Chiny”). Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2) („zawiadomienie o wszczęciu”).

(2)

Komisja wszczęła dochodzenie w następstwie skargi złożonej 4 listopada 2024 r. przez producentów unijnych reprezentujących ponad 25 % całkowitej produkcji unijnej w okresie od 1 kwietnia 2023 r. do 31 marca 2024 r. („skarżący”). Skarga została złożona w imieniu przemysłu Unii zajmującego się produkcją świec, cienkich świec i podobnych w rozumieniu art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W skardze przedstawiono dowody na wystąpienie dumpingu i wynikającej z niego istotnej szkody, które były wystarczające, by uzasadnić wszczęcie dochodzenia.

(3)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2025/511 (3) („rozporządzenie w sprawie rejestracji”) Komisja poddała rejestracji przywóz produktu objętego postępowaniem.

(4)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja wyraźnie poinformowała skarżących, innych znanych producentów unijnych, znanych producentów eksportujących oraz rząd Chin („rząd ChRL”), znanych importerów, dostawców i użytkowników, przedsiębiorstwa handlowe, a także stowarzyszenia, o których wiadomo, że są zainteresowane, o wszczęciu dochodzenia i zaprosiła te podmioty do wzięcia w nim udziału.

(5)

Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia dochodzenia oraz złożenia wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.

(6)

Po wszczęciu jeden producent eksportujący, przedsiębiorstwo Qingdao Kingking Applied Chemistry Co Ltd („Qingdao Kingking”) i jedno stowarzyszenie producentów świec, China Household Chemicals Industry Association („CHCIA”), zakwestionowali zakres produktu objętego dochodzeniem.

(7)

CHCIA uznało, że definicja produktu objętego dochodzeniem była szeroka i nieprecyzyjna, i wskazało, że dwa reprezentatywne przykłady zawarte w skardze - białe, bezzapachowe świeczki do podgrzewaczy w aluminiowych foremkach oraz zapachowe świece w szkle - są niekompletne i nieaktualne wobec obecnego asortymentu eksportowanych produktów. CHCIA argumentowało, że znaczna część sprzedaży prowadzonej przez chińskich producentów eksportujących do UE obejmuje bardziej wyrafinowane świece, których produkcja wymaga dużej wiedzy artystycznej i umiejętności manualnych i których producenci unijni nie są w stanie wytwarzać z uwagi na koszty pracy.

(8)

W związku z tym CHCIA wniosło o wyłączenie z dochodzenia świec dekoracyjnych wykonywanych ręcznie, świec w szklanych lub ceramicznych pojemnikach oraz świec zapachowych.

(9)

Qingdao Kingking poparło stanowisko CHCIA i również uznało, że definicja produktu objętego dochodzeniem jest zbyt niejasna. Powtórzyło też wniosek CHCIA o wyłączenie z dochodzenia następujących rodzajów świec:

(10)

Skarżący nie zgodził się z argumentami Qingdao Kingking i CHCIA oraz sprzeciwił się złożonemu przez nie wnioskowi o wyłączenie produktu. Podkreślił, że dwa reprezentatywne rodzaje świec wskazane w skardze, o których mowa w motywie 7 powyżej, są reprezentatywne dla świec przywożonych, a nie dla świec produkowanych w Unii. Podkreślił również potrzebę zachowania definicji produktu objętego dochodzeniem, zgodnie z treścią zawiadomienia o wszczęciu postępowania, ponieważ produkcja świec wytwórców unijnych obejmuje także produkty, dla których CHCIA i Qingdao Kingking wystąpiły o wyłączenie.

(11)

Komisja uznała, że wszystkie świece, cienkie świece i podobne należy traktować jako produkt objęty dochodzeniem. Komisja przypomniała, że system numeru kontrolnego produktu zapewni, iż świece z określonym pojemnikiem, z kolorem lub bez oraz z zapachem lub bez, będą porównywane wyłącznie z podobnym rodzajem świec.

(12)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej zainteresowanych stron zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(13)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja ogłosiła, że wstępnie wybrała próbę (4) producentów unijnych. Komisja wybrała próbę na podstawie wielkości produkcji i sprzedaży produktu podobnego w Unii w okresie objętym dochodzeniem. Próba ta składała się z trzech producentów unijnych. Ze względu na brak odpowiedzi na kwestionariusz ze strony jednego z producentów objętych próbą, HANSA CANDLE (Estonia), Komisja zdecydowała się zastąpić (5) to przedsiębiorstwo innym producentem - Løgumkloster Lys (Dania). Jednakże nowo objęty próbą producent również nie był w stanie udzielić odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. W konsekwencji ostateczna próba obejmowała dwóch producentów unijnych. W momencie przeprowadzania doboru próby ci dwaj producenci odpowiadali za ponad 35 % produkcji i ponad 40 % wielkości sprzedaży przedsiębiorstw uczestniczących w postępowaniu. Po weryfikacji makrokwestionariusza ustalono, że przedsiębiorstwa te odpowiadały za ponad 16 % szacowanej produkcji i ponad 17 % szacowanej wielkości sprzedaży przemysłu Unii na terytorium Unii. Przemysł Unii obejmuje dużą liczbę przedsiębiorstw, ogółem ponad 80, w tym zarówno duże podmioty, jak i szeroką grupę małych i średnich przedsiębiorstw. Uwzględniając tę strukturę sektora, udział na poziomie 16-17 % uznaje się za reprezentatywny dla szerszego krajobrazu przemysłowego. Próba jest reprezentatywna dla przemysłu Unii.

(14)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do importerów niepowiązanych o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Jednak żaden importer niepowiązany nie zgłosił się ani nie przekazał wymaganych informacji w wyznaczonym terminie. W związku z tym nie przeprowadzono doboru próby importerów niepowiązanych.

(15)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do wszystkich producentów eksportujących w ChRL o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Ponadto Komisja zwróciła się do Misji Chińskiej Republiki Ludowej w Unii Europejskiej o wskazanie innych producentów eksportujących, którzy ewentualnie byliby zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi.

Siedemdziesięciu trzech producentów eksportujących w państwie, którego dotyczy postępowanie, przedstawiło wymagane informacje i wyraziło zgodę na włączenie ich do próby. Zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja dokonała doboru próby obejmującej trzech producentów eksportujących na podstawie największej reprezentatywnej wielkości wywozu do Unii, którą to wielkość można było właściwie zbadać w dostępnym czasie. Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w kwestii doboru próby zasięgnięto opinii wszystkich znanych producentów eksportujących, których dotyczy postępowanie, oraz organów państwa, którego dotyczy postępowanie (6). Komisja nie otrzymała żadnych zastrzeżeń do zaproponowanej próby. Po dokonaniu aktualizacji redakcyjnej przez jednego z tymczasowo nieobjętych próbą producentów eksportujących Komisja ostatecznie ustaliła (7), że próbę stanowią trzej producenci eksportujący, którzy łącznie odpowiadają za ponad 50 % wielkości wywozu do Unii w okresie objętym dochodzeniem.

(16)

Jeden z producentów eksportujących z ChRL wystąpił z wnioskiem o indywidualne zbadanie zgodnie z art. 17 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Zbadanie tego wniosku na etapie tymczasowym dochodzenia byłoby nadmiernie uciążliwe ze względu na złożoność sprawy, procesy produkcyjne oraz strukturę korporacyjną objętych próbą producentów eksportujących. Komisja podejmie decyzję w sprawie przyznania badania indywidualnego na ostatecznym etapie dochodzenia.

(17)

Komisja przesłała rządowi ChRL kwestionariusz dotyczący istnienia znaczących zakłóceń w ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(18)

Ponadto skarżący przedstawił w skardze wystarczające dowody prima facie świadczące o zakłóceniach handlu surowcami w ChRL w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem. W związku z tym, jak ogłoszono w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, dochodzenie obejmuje te zakłócenia handlu surowcami w celu ustalenia, czy należy stosować przepisy art. 7 ust. 2a i 2b rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do ChRL. Z tego powodu Komisja przesłała rządowi Chin dodatkowe kwestionariusze dotyczące tej sprawy.

(19)

Komisja przesłała kwestionariusze producentom unijnym, objętym próbą producentom eksportującym w ChRL, znanym importerom i użytkownikom. Te same kwestionariusze zostały udostępnione w internecie (8) w dniu wszczęcia postępowania

(20)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszystkie informacje uznane za niezbędne do tymczasowego stwierdzenia dumpingu oraz określenia wynikającej z niego szkody oraz interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne na podstawie art. 16 rozporządzenia podstawowego odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:

(21)

Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody obejmowało okres od 1 października 2023 r. do 30 września 2024 r. („okres objęty dochodzeniem”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęło okres od 1 stycznia 2021 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(22)

Produktem objętym dochodzeniem są świece, cienkie świece i podobne, obecnie objęte kodem CN 3406 00 00 („produkt objęty dochodzeniem”).

(23)

Proces produkcji świec polega na podgrzewaniu surowców (głównie wosku parafinowego) i formowaniu świec w formach lub pojemnikach w procesie chłodzenia. Surowcem najczęściej wykorzystywanym do produkcji świec, cienkich świec i podobnych jest wosk parafinowy. Parafina pochodzi z surowców mineralnych, w szczególności oleju mineralnego, węgla lub łupków bitumicznych, a w mniejszym stopniu - z gazu ziemnego. Produkt objęty postępowaniem może być również wytwarzany z wykorzystaniem innych wosków paliwowych, takich jak stearyna zwierzęca lub roślinna.

(24)

Świece wytwarzają ciepło i światło, ale w dużej mierze służą do dekoracji wnętrz, np. w różnych świecznikach, świecznikach prostych i innych elementach dekoracyjnych, lub do użytku zewnętrznego.

(25)

Produkt objęty dochodzeniem występuje w wielu różnych rozmiarach, kształtach i wadze. Może być biały lub barwiony (w całości lub tylko na zewnątrz), zapachowy lub bezzapachowy, dekorowany lub niedekorowany. Powierzchnia może być gładka lub chropowata. Produkt objęty postępowaniem może być umieszczony w szkle lub w pojemnikach wykonanych z różnych materiałów (np. ceramiki, aluminium, tworzyw sztucznych). Występują również różnice w rodzaju knota używanego w świecach. Knoty mogą być płaskie, kwadratowe, z rdzeniem (np. z bawełny lub cyny), drewniane albo specjalistyczne (tj. zaprojektowane tak, aby spełniały wymagania dotyczące właściwości spalania dla określonych zastosowań świec).

(26)

Produkt objęty postępowaniem to świece, cienkie świece i podobne pochodzące z ChRL, obecnie objęte kodem CN ex 3406 00 00 („produkt objęty postępowaniem”).

(27)

W toku dochodzenia wykazano, że następujące produkty mają takie same podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne, a także te same podstawowe zastosowania:

(28)

Na obecnym etapie Komisja uznała zatem, że są to produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(29)

Komisja otrzymała twierdzenie dotyczące zakresu produktu od Qingdao Kingking i CHCIA. Ich twierdzenie dotyczące zakresu produktu omówiono w sekcji 1.4 powyżej.

(30)

W świetle wystarczających dowodów dostępnych na początku dochodzenia, które wykazują istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do ChRL, Komisja uznała za właściwe wszczęcie dochodzenia w odniesieniu do producentów eksportujących z tego kraju, uwzględniając art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(31)

W związku z tym, w celu zgromadzenia danych niezbędnych do ewentualnego zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja wezwała wszystkich producentów eksportujących w ChRL do dostarczenia informacji dotyczących czynników produkcji wykorzystywanych do produkcji świec, cienkich świec i podobnych. Dziesięciu producentów eksportujących dostarczyło stosowne informacje.

(32)

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne do dochodzenia w odniesieniu do domniemanych znaczących zakłóceń Komisja przesłała kwestionariusz rządowi ChRL. Ponadto w pkt 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu postępowania Komisja wezwała wszystkie zainteresowane strony do przedstawienia swoich opinii, przedłożenia informacji i dostarczenia dowodów potwierdzających w odniesieniu do zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w terminie 37 dni od daty opublikowania zawiadomienia o wszczęciu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(33)

W odniesieniu do zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego wszyscy producenci eksportujący zakwestionowali jego zastosowanie. Zastrzeżenia zostały omówione w poniższych sekcjach.

(34)

Nie otrzymano od rządu ChRL żadnej odpowiedzi na kwestionariusz. Następnie Komisja poinformowała rząd ChRL, że do ustalenia istnienia w ChRL znaczących zakłóceń wykorzysta dostępne fakty w rozumieniu art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(35)

W pkt 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu postępowania Komisja wskazała również, że w świetle dostępnych dowodów na podstawie art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego odpowiednim reprezentatywnym państwem trzecim do ustalania wartości normalnej w oparciu o niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia może być Tajlandia. Komisja stwierdziła ponadto, że rozważy możliwość wykorzystania innych odpowiednich reprezentatywnych krajów zgodnie z kryteriami określonymi w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego.

(36)

Komisja wystosowała dwie noty do akt w celu poinformowania zainteresowanych stron o źródłach, które zamierza wykorzystać do ustalenia wartości normalnej: pierwszą notę dotyczącą czynników produkcji z 25 kwietnia 2025 r. (zwaną dalej „pierwszą notą”) oraz drugą notę dotyczącą czynników produkcji z 20 maja 2025 r. (zwaną dalej „drugą notą”), po której nastąpiła nota uzupełniająca z 22 maja 2025 r., korygująca błąd pisarski w kursie wymiany oraz zawierająca szczegółowe dane dotyczące przywozu, w tym stosowanych ceł i danych dotyczących pracy.

(37)

W notach tych Komisja przedstawiła wykaz wszystkich czynników produkcji, takich jak surowce, energia i siła robocza, wykorzystywanych w produkcji produktu objętego postępowaniem. Ponadto w oparciu o kryteria wyboru niezniekształconych cen lub wartości odniesienia Komisja zidentyfikowała potencjalne reprezentatywne kraje. Komisja poinformowała również zainteresowane strony, że określi koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk na podstawie danych przedsiębiorstw Nopparat Candlelight Company Limited i T.T.T. Candle Co Ltd., dwóch producentów produktu objętego postępowaniem w kraju reprezentatywnym. W notach tych odniesiono się również do uwag otrzymanych od zainteresowanych stron na temat tych elementów i odpowiednich źródeł. Uwagi przedstawione przez strony omówiono w poniższych sekcjach.

(38)

Zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego „[p]odstawą obliczenia wartości normalnej są zwykle ceny uiszczone lub należne w zwykłym obrocie handlowym przez niezależnych nabywców w kraju wywozu”.

(39)

Zgodnie jednak z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „w przypadku stwierdzenia […], że ze względu na istnienie w kraju wywozu znaczących zakłóceń w rozumieniu lit. b) nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w tym kraju, wartość normalną konstruuje się wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia” oraz „[wartość normalna] obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski” („koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne” zwane są dalej również „kosztami SG&A”).

(40)

Jak wyjaśniono poniżej, w obecnym dochodzeniu Komisja stwierdziła, że w oparciu o dostępne dowody oraz ze względu na brak współpracy ze strony rządu ChRL zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego było właściwe.

(41)

Zgodnie z definicją w art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego znaczące zakłócenia to te zakłócenia, które występują wówczas, gdy podane ceny lub koszty, w tym koszty surowców i energii, nie wynikają z działania sił rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa. Przy ocenie istnienia znaczących zakłóceń uwzględnia się m.in. potencjalny wpływ jednego z następujących elementów lub kilku z nich:

(42)

W związku z tym, że wykaz w art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego nie ma charakteru kumulatywnego, nie wszystkie wymienione w nim elementy muszą wystąpić, aby można było ustalić istnienie znaczących zakłóceń. Ponadto te same okoliczności faktyczne mogą posłużyć do wykazania istnienia jednego elementu z wykazu lub większej ich liczby.

(43)

Wszelkie wnioski dotyczące znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego muszą jednak zostać wyciągnięte na podstawie wszystkich dostępnych dowodów. Ogólna ocena istnienia zakłóceń może również obejmować ogólny kontekst i sytuację w kraju wywozu, w szczególności w sytuacji, w której system gospodarczy i administracyjny kraju wywozu jest fundamentalnie skonstruowany w sposób, który daje rządowi znaczące uprawnienia do ingerencji w gospodarkę, w konsekwencji czego ceny i koszty nie są wynikiem swobodnego rozwoju mechanizmów rynkowych.

(44)

Art. 2 ust. 6a lit. c) rozporządzenia podstawowego stanowi, że „jeśli Komisja ma uzasadnione przesłanki świadczące o możliwości istnienia znaczących zakłóceń, o których mowa w lit. b), w jakimś kraju lub w jakimś sektorze w tym kraju, oraz jeśli jest to stosowne dla skutecznego stosowania niniejszego rozporządzenia, Komisja przygotowuje, udostępnia publicznie i regularnie aktualizuje sprawozdanie opisujące okoliczności rynkowe, o których mowa w lit. b), panujące w tym kraju lub sektorze”.

(45)

Zgodnie z tym przepisem Komisja wydała sprawozdanie krajowe dotyczące Chin („sprawozdanie” (10)), w którym przedstawiono dowody na istnienie znacznej interwencji rządu na wielu poziomach gospodarki, w tym zakłócenia w wielu kluczowych czynnikach produkcji (takich jak grunty, energia, kapitał, surowce i siła robocza), jak również w określonych sektorach (takich jak stalowy i chemiczny). W momencie wszczęcia przeglądu zainteresowane strony zostały wezwane do odrzucenia dowodów zawartych w aktach dochodzenia, przedstawienia uwag w ich sprawie lub ich uzupełnienia. Sprawozdanie to zostało dołączone do akt sprawy na etapie wszczęcia postępowania.

(46)

Skarga odnosiła się do sprawozdania i zawierała dodatkowe istotne dowody uzupełniające jego treść.

(47)

W szczególności w skardze wskazano, że nie można zaakceptować krajowych cen i kosztów świec, cienkich świec i podobnych w Chinach, ponieważ są one sprzeczne z zasadą swobodnego działania mechanizmów rynkowych, a ich poziom wynika ze złożonej i kompleksowej interwencji państwowej.

(48)

Na poparcie tego twierdzenia w skardze podkreślono rolę Komunistycznej Partii Chin („KPCh”) w kształtowaniu chińskiej gospodarki zgodnie z doktryną socjalistycznej gospodarki rynkowej. W tym kontekście skarżący wskazał, że konstytucja Chin oraz inne akty prawne przyznają państwu i KPCh decydującą rolę w gospodarce. Skarżący zauważył ponadto, że w odpowiedzi na globalne napięcia handlowe koncepcja „podwójnego obiegu” stała się centralnym elementem polityki przemysłowej KPCh. Koncepcja ta koncentruje się głównie na obiegu wewnętrznym, ograniczeniu zależności od przywozu oraz wzmocnieniu cyklu międzynarodowego przez zwiększoną obecność chińskich podmiotów przemysłowych na rynkach zagranicznych.

(49)

Jako dodatkowy argument skarżący wskazał też, że poprzez politykę interwencjonistyczną KPCh sprawuje ścisłą kontrolę nie tylko nad przedsiębiorstwami państwowymi, lecz także nad przedsiębiorstwami prywatnymi. Wspomniał również, że KPCh odgrywa formalną rolę w stowarzyszeniach branżowych, które stanowią kolejne narzędzie kontroli nad chińskim przemysłem. W tym kontekście skarżący zauważył, że zgodnie z chińskim prawem spółek firmy mają obowiązek ustanowienia organizacji KPCh w celu prowadzenia działalności rządowej.

(50)

KPCh wdrożyła polityki interwencjonistyczne na poziomie krajowym, prowincjonalnym i miejskim w odniesieniu do określonych sektorów. Wśród takich działań znajdują się plany pięcioletnie (11) opracowywane w celu realizacji celów Komitetu Centralnego KPCh. W ich ramach KPCh promuje określone kategorie działalności gospodarczej, a inne ogranicza. Promowane branże uzyskują dostęp do niezbędnych środków do realizacji planów, natomiast dla sektorów uznanych za niepożądane dostępność zasobów jest ograniczona.

(51)

Wśród promowanych sektorów skarżący wskazał przemysł chemiczny i petrochemiczny, ponieważ głównymi surowcami wykorzystywanymi do produkcji produktu objętego postępowaniem są parafina i inne rodzaje wosków. W szczególności zarówno w przemyśle petrochemicznym, jak i chemicznym chińska polityka dąży do utrzymania „bezwzględnej kontroli” i „stosunkowo silnej kontroli” (12). Według skarżącego jest to również zgodne z założeniami 14. planu pięcioletniego, a dla tego sektora określono konkretne cele dotyczące zdolności produkcyjnych, doboru produktów oraz nakładów na badania i rozwój.

(52)

Innym sektorem wskazanym przez skarżącego jako dotknięty znacznymi zakłóceniami jest sektor aluminium (białe, bezzapachowe świeczki do podgrzewaczu są często umieszczane w aluminiowych foremkach). Skarżący wskazał, że sektor aluminium jest w dużym stopniu kierowany i kontrolowany przez rząd Chińskiej Republiki Ludowej, a także że korzystał z szeregu środków interwencyjnych, w tym preferencyjnych cen energii elektrycznej i innych źródeł energii, środków eksportowych ograniczających wywóz boksytu oraz obowiązku uzyskania nieautomatycznej licencji eksportowej na boksyt. Środki te doprowadziły do zakłóceń wpływających na cały łańcuch wartości.

(53)

Skarżący zauważyli ponadto, że Komisja ustaliła wcześniej, iż sektor aluminium korzystał nie tylko z szerokiego zakresu subsydiów rządowych, lecz również z odsprzedaży aluminium pierwotnego za pośrednictwem agencji państwowej - Krajowej Administracji ds. Żywności i Rezerw Strategicznych.

(54)

Ponadto w skardze podkreślono znaczenie szkła jako surowca do produkcji świec i wskazano, że sektor szklarski obecnie zmaga się z nadwyżką mocy produkcyjnych, a także należy on do sektorów promowanych i w związku z tym korzysta również z polityki zróżnicowania cen energii elektrycznej (13).

(55)

Ponadto w skardze zwrócono również uwagę na znaczące zakłócenia mające wpływ na sektor bawełny - inny surowiec wykorzystywany w produkcji świec. Rząd ChRL zezwala jedynie niektórym państwowym przedsiębiorstwom handlowym na handel bawełną, co umożliwia rządowi wpływanie na cenę krajową i cenę eksportową. W skardze stwierdzono, że celem jest utrzymanie stabilnej ceny bawełny uznawanej za strategiczny towar rolny (14).

(56)

Ponadto skarżący zwrócił uwagę na zakłócenia w sektorze energetycznym i wspomniał, że łańcuch dostaw produkcji świec otrzymuje preferencyjne ceny energii elektrycznej, biorąc pod uwagę w szczególności, że przemysł aluminiowy i włókienniczy kwalifikują się do korzystania z tańszej energii, ale również uwzględniając promocję produkcji węgla w przeszłości, co ostatecznie doprowadziło do nadpodaży energii elektrycznej wytwarzanej z tego źródła.

(57)

W skardze stwierdzono również, że państwo chińskie odgrywa istotną rolę w alokacji kapitału, gdyż udziela pożyczek w sposób stronniczy przedsiębiorstwom państwowym oraz prywatnym firmom ściśle powiązanym z rządem. Sytuację tę pogarsza fakt, że znaczna część pożyczek jest udzielana na preferencyjnych warunkach. Ze względu na tak sztucznie zaniżone koszty Chiny doświadczyły boomu kredytowego charakteryzującego się nadmiernym wykorzystaniem kapitału.

(58)

Skarżący wskazał też na istotne zakłócenia w sektorze pracy, zauważając, że pracownicy i pracodawcy nie mają swobody zrzeszania się i prowadzenia rokowań zbiorowych, ponieważ Chiny nie ratyfikowały odpowiednich podstawowych konwencji MOP ani nie wdrożyły tych praw w inny sposób. Ponadto, według skarżącego, chiński rynek pracy jest zniekształcony przez system rejestracji gospodarstw domowych, który stawia część siły roboczej w niekorzystnej sytuacji i powoduje niepewność co do kosztów pracy.

(59)

Na tej podstawie skarżący uznał, że w produkcji produktu objętego postępowaniem istnieją poważne zakłócenia zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(60)

Komisja zbadała, czy ze względu na istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego właściwe było stosowanie cen i kosztów krajowych w Chinach. Komisja podzieliła to stanowisko, opierając się na dowodach zgromadzonych w aktach sprawy, w tym na dowodach zawartych w sprawozdaniu, które opiera się na publicznie dostępnych źródłach.

(61)

Analiza ta obejmowała badanie istotnych interwencji rządowych w gospodarce Chin ogółem, a także konkretnej sytuacji na rynku w danym sektorze, do którego należy produkt objęty postępowaniem. Komisja uzupełniła te elementy dowodowe własnymi badaniami dotyczącymi poszczególnych kryteriów istotnych dla potwierdzenia występowania znaczących zakłóceń w Chinach.

(62)

Chiński system gospodarczy bazuje na koncepcji „socjalistycznej gospodarki rynkowej”. Koncepcja ta jest zapisana w chińskiej konstytucji i determinuje sposób zarządzania gospodarką Chin. Podstawową zasadą jest „socjalistyczna własność publiczna środków produkcji, a mianowicie własność środków produkcji w rękach całego ludu i zbiorowa własność środków produkcji w rękach osób pracujących”.

(63)

Gospodarka państwowa jest „wiodącą siłą gospodarki narodowej”, a państwo posiada mandat „do zapewnienia konsolidacji i wzrostu” (15). W związku z tym ogólna struktura chińskiej gospodarki nie tylko umożliwia znaczące interwencje rządowe w gospodarkę, ale wyraźnie sankcjonuje takie interwencje. Idea nadrzędności własności publicznej nad własnością prywatną przenika cały system prawny i stanowi ogólną zasadę podkreślaną we wszystkich głównych aktach prawnych.

(64)

Doskonałym przykładem jest chińskie prawo rzeczowe: odnosi się ono do podstawowego etapu socjalizmu i powierza państwu utrzymanie podstawowego systemu gospodarczego, w ramach którego własność publiczna odgrywa dominującą rolę. Inne formy własności są tolerowane, a prawo zezwala na ich rozwój obok własności państwowej (16).

(65)

Ponadto zgodnie z prawem chińskim socjalistyczna gospodarka rynkowa jest rozwijana pod przywództwem KPCh. Struktury państwa chińskiego i KPCh są ze sobą powiązane na każdym poziomie (prawnym, instytucjonalnym, osobowym), tworząc podstawową strukturę, w której nie można odróżnić ról KPCh i państwa.

(66)

W wyniku zmiany chińskiej konstytucji w marcu 2018 r. jeszcze bardziej podkreślono wiodącą rolę KPCh, potwierdzając ją w tekście art. 1 konstytucji.

(67)

Po już istniejącym pierwszym zdaniu przepisu: „[s]ystem socjalistyczny jest podstawowym systemem Chińskiej Republiki Ludowej” dodano nowe zdanie w brzmieniu: „[p]odstawową cechą socjalizmu o chińskiej specyfice jest przywództwo Komunistycznej Partii Chin” (17). Świadczy to o niekwestionowanej i coraz większej kontroli KPCh nad systemem gospodarczym Chin.

(68)

To przywództwo rządowe i kontrola rządowa nierozerwalnie wiążą się z ustrojem chińskim, a ich zakres jest znacznie większy niż w innych państwach, w których ogólna kontrola makroekonomiczna sprawowana przez rządy jest ograniczona działaniem mechanizmów rynkowych.

(69)

Państwo chińskie stosuje interwencjonizm gospodarczy, dążąc do osiągnięcia celów, które nie odzwierciedlają przeważających warunków ekonomicznych na wolnym rynku, tylko pokrywają się z programem politycznym określonym przez KPCh (18). Stosowane przez władze chińskie narzędzia interwencjonizmu gospodarczego obejmują różne obszary, w tym system planowania przemysłowego, system finansowy oraz poziom otoczenia regulacyjnego.

(70)

Po pierwsze, na poziomie ogólnej kontroli administracyjnej kierunek chińskiej gospodarki wyznacza się w ramach złożonego systemu planowania przemysłowego, który ma wpływ na wszystkie rodzaje działalności gospodarczej w państwie. Wszystkie te plany obejmują kompleksowy i złożony model sektorów i przekrojowych strategii obejmujący wszystkie szczeble administracji.

(71)

Plany na szczeblu prowincji są szczegółowe, natomiast w planach krajowych wyznacza się szersze cele. W planach określa się również środki służące wspieraniu odpowiednich branż/sektorów, a także ramy czasowe, w jakich cele muszą zostać osiągnięte. Niektóre plany nadal zawierają wyraźne cele w zakresie produkcji.

(72)

Zgodnie z planami poszczególne sektory lub projekty przemysłowe są traktowane jako (pozytywne lub negatywne) priorytety zgodnie z priorytetami rządu i przypisuje się im konkretne cele w zakresie rozwoju (modernizacja przemysłu, ekspansja międzynarodowa itp.).

(73)

Podmioty gospodarcze, zarówno prywatne, jak i państwowe, muszą skutecznie dostosowywać swoją działalność do realiów narzuconych w ramach systemu planowania. Jest to spowodowane nie tylko wiążącym charakterem planów, ale również faktem, że odpowiednie chińskie organy na wszystkich szczeblach władzy stosują się do systemu planów i wykorzystują odpowiednio przyznane im uprawnienia, skłaniając tym samym podmioty gospodarcze do przestrzegania priorytetów określonych w planach (19).

(74)

Po drugie, na poziomie przydziału środków finansowych system finansowy Chin jest zdominowany przez będące własnością państwa banki komercyjne i banki realizujące politykę rządu. Ustanawiając i wdrażając swoją politykę kredytową, banki te muszą dostosować się do celów polityki przemysłowej rządu, a nie oceniać przede wszystkim korzyści gospodarcze danego projektu (20).

(75)

To samo dotyczy pozostałych elementów chińskiego systemu finansowego, takich jak rynki akcji, rynki obligacji, rynki niepublicznych instrumentów kapitałowych itp. Ponadto instytucjonalna i operacyjna struktura tych obszarów sektora finansowego nie jest nastawiona na maksymalizację skutecznego funkcjonowania rynków finansowych, lecz na zapewnienie kontroli i umożliwienie interwencji państwa i KPCh (21).

(76)

Po trzecie, na poziomie otoczenia regulacyjnego interwencje państwa w zakresie gospodarki przyjmują różne formy. Na przykład przepisy dotyczące zamówień publicznych są regularnie wykorzystywane do osiągania celów politycznych innych niż efektywność gospodarcza, co podważa zasady rynkowe w tym obszarze. Mające zastosowanie ustawodawstwo przewiduje w szczególności, że zamówienia publiczne są udzielane w celu ułatwienia osiągnięcia celów wyznaczonych w ramach polityki państwa. Charakter tych celów pozostaje jednak niezdefiniowany, co pozostawia organom decyzyjnym szeroki margines swobody (22).

(77)

Podobnie w obszarze inwestycji rząd ChRL utrzymuje znaczącą kontrolę i wpływ, jeżeli chodzi o miejsce przeznaczenia oraz wielkość inwestycji zarówno państwowych, jak i prywatnych. Kontrola inwestycji oraz różne zachęty, ograniczenia i zakazy dotyczące inwestycji są wykorzystywane przez władze jako ważne narzędzie wspierania celów polityki przemysłowej, takich jak utrzymanie kontroli państwa nad kluczowymi sektorami lub wzmocnienie przemysłu krajowego (23).

(78)

Podsumowując, model ekonomiczny Chin opiera się na szeregu podstawowych aksjomatów, które przewidują wiele różnych form interwencji rządowej i zachęcają do ich stosowania. Tak duża skala interwencji rządowych jest sprzeczna z zasadą swobodnego działania mechanizmów rynkowych, co zakłóca proces skutecznej alokacji zasobów zgodnie z zasadami rynkowymi (24).

(79)

Przedsiębiorstwa będące własnością państwa, przedsiębiorstwa kontrolowane przez państwo lub przedsiębiorstwa działające pod nadzorem politycznym państwa lub zgodnie z jego wytycznymi stanowią istotną część gospodarki Chin. Sektor produktu objętego postępowaniem jest obsługiwany głównie przez przedsiębiorstwa prywatne, takie jak Ningbo Kwung's Wisdom Art & Design Co (25)., Ningbo Kwung's Home Interior & Gift Co (26). lub Qingdao Kingking (27). Komisja ustaliła jednak również, że główni producenci (28) parafiny - kluczowego surowca wykorzystywanego do produkcji świec - są własnością państwa, np. Petrochina (29), Sinopec Group (30) lub Sinochem Group (31), i są kontrolowani przez Komisję ds. Nadzoru nad Aktywami Państwowymi i Administracją (32) („SASAC”).

(80)

Ponadto największy chiński producent aluminium, China Aluminum Corporation („Chinalco”), jest przedsiębiorstwem państwowym, którego ponad 35 % udziałów jest własnością publiczną (33).

(81)

Jako że interwencje KPCh w proces podejmowania decyzji operacyjnych stały się normą także w przedsiębiorstwach prywatnych (34), a KPCh rości sobie prawo do zarządzania praktycznie każdym aspektem gospodarki kraju, wpływ wywierany przez państwo za pomocą struktur KPCh w przedsiębiorstwach skutkuje tym, że podmioty gospodarcze znajdują się pod kontrolą i nadzorem politycznym rządu, zważywszy na to, jak bardzo struktury państwa i partii zostały w Chinach ze sobą powiązane.

(82)

Ponadto ustawa o promowaniu gospodarki sektora prywatnego stanowi, że „[p]rzedsiębiorstwa i ich operatorzy wspierają przywództwo Komunistycznej Partii Chin, przestrzegają systemu socjalistycznego o chińskiej specyfice i aktywnie uczestniczą w budowaniu nowoczesnej potęgi socjalistycznej” (35).

(83)

Podobny poziom kontroli i nadzoru politycznego można zaobserwować na poziomie odpowiednich stowarzyszeń branżowych, takich jak Chińska Federacja Przemysłu Petrochemicznego i Chemicznego („CPCIF”), tj. sektorowe stowarzyszenie przemysłowe.

(84)

CPCIF podporządkowuje się ogólnemu przywództwu KPCh, prowadzi działalność partyjną i zapewnia niezbędne warunki dla działalności organizacji partyjnych (36). Ponadto „organem rejestrującym i zarządzającym Stowarzyszenia jest Ministerstwo Spraw Cywilnych” (37), a warunki kwalifikujące do bycia przedstawicielem CPCIF obejmują „uznawanie przywództwa KPCh, wspieranie socjalizmu o chińskiej specyfice, zdecydowane wdrażanie linii, zasad i polityki partii oraz charakteryzowanie się dobrymi cechami politycznymi” (38).

(85)

Członkami CPCIF są Sinochem Group i Sinopec Group (39).

(86)

Dokładniej rzecz ujmując, stowarzyszeniem branżowym obejmującym sektor świec jest Chińskie Stowarzyszenie Przemysłu Chemicznego dla Gospodarstw Domowych (40) („CHCIA”), które utworzyło również branżę świec (41).

(87)

Art. 2 statutu CHCIA stanowi, że „celem stowarzyszenia jest bycie pomocnikiem organów rządowych”. Ponadto CHCIA „podlega ogólnemu kierownictwu KPCh […oraz] [o]rganem rejestrującym i zarządzającym tego stowarzyszenia jest Ministerstwo Spraw Cywilnych, a za przewodnictwo w zakresie działalności partyjnej odpowiada komitet partii [SASAC] Rady Państwa. Stowarzyszenie podlega wskazówkom i nadzorowi ze strony organów rejestrujących i zarządzających, jednostek kierujących działalnością partyjną oraz odpowiednich departamentów zarządzania branżowego” (42) .

(88)

Warunki wymagane do zostania przedstawicielem CHCIA obejmują „uznawanie przywództwa KPCh, wspieranie socjalizmu o chińskiej specyfice, konsekwentne wdrażanie linii, zasad i polityki partii oraz posiadanie odpowiednich kwalifikacji politycznych (43)”.

(89)

Qingdao Kingking zajmuje stanowisko wiceprzewodniczącego w zarządzie CHCIA (44).

(90)

Ponadto Chińskie Stowarzyszenie Przemysłu Przetwórstwa Metali Nieżelaznych (China Non-Ferrous Metals Fabrication Industry Association, „CNFA”) (45), obejmujące m.in. sektor aluminium, w art. 3 swojego statutu wyraźnie stwierdza, że organizacja ta „[u]znaje kierowniczą rolę Komunistycznej Partii Chin, powołuje organizację Komunistycznej Partii Chin, prowadzi działalność partyjną i zapewnia niezbędne warunki do działalności organizacji partyjnej” oraz że „podlega zawodowemu nadzorowi, kontroli i zarządzaniu przez organy odpowiedzialne za rejestrację i zarządzanie, przez organy odpowiedzialne za budowanie struktur partyjnych, a także przez właściwe organy administracji odpowiedzialne za zarządzanie przemysłem” (46). Zgodnie z art. 6, zakres działalności stowarzyszenia obejmuje między innymi: „[z]godnie z ogólną polityką i głównym celem budowy socjalistycznego systemu gospodarki rynkowej, przedstawionym przez Partię i państwo, oraz w świetle rzeczywistej sytuacji sektora - aktywne przedstawianie propozycji i opinii dotyczących rozwoju przemysłu, polityki sektorowej oraz przepisów prawa” (47) .

(91)

Chińskie Krajowe Stowarzyszenie Przemysłu Szklarskiego (48) („CNAGI”) jest również istotne w zakresie, w jakim obejmuje sektor szkła do użytku domowego, w tym pojemniki szklane wykorzystywane do produkcji świec. Art. 2 statutu stanowi, że „[s]towarzyszenie przestrzega konstytucji, ustaw, rozporządzeń i polityk krajowych, promuje podstawowe wartości socjalistyczne, wspiera ducha patriotyzmu (49)”. Ponadto zgodnie z art. 3 stowarzyszenie „podlega ogólnemu kierownictwu Komunistycznej Partii Chin, ustanawia organizację KPCh [oraz] przyjmuje wytyczne biznesowe i nadzór ze strony departamentów Ministerstwa Spraw Obywatelskich i departamentów odpowiedzialnych za zarządzanie sektorem” (50).

(92)

W konsekwencji nawet prywatni producenci w sektorze produktu objętego postępowaniem nie mogą prowadzić działalności na warunkach rynkowych. W sektorze tym zarówno przedsiębiorstwa publiczne, jak i prywatne są istotnie objęte nadzorem politycznym i otrzymują wytyczne polityczne.

(93)

Poza sprawowaniem kontroli nad gospodarką z racji bycia właścicielem przedsiębiorstw państwowych i korzystania z innych narzędzi rząd ChRL dysponuje również możliwością ingerowania w ceny i koszty dzięki obecności przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach. Choć zgodnie z chińskim ustawodawstwem prawo właściwych organów państwowych do mianowania i odwoływania kluczowych członków kierownictwa w przedsiębiorstwach państwowych można uznać za przejaw wykonywania przysługujących im praw właścicielskich (51), komórki KPCh w przedsiębiorstwach, zarówno państwowych, jak i prywatnych, stanowią dodatkowy istotny kanał umożliwiający państwu wywieranie wpływu na decyzje biznesowe.

(94)

Zgodnie z chińskim prawem spółek w każdej spółce należy ustanowić organizację partyjną KPCh (składającą się z co najmniej trzech członków KPCh, jak określono w statucie KPCh (52)), a spółka zapewnia warunki konieczne do prowadzenia działalności przez organizację partyjną. W przeszłości wymóg ten nie zawsze był spełniany lub nie był egzekwowany w rygorystyczny sposób.

(95)

Począwszy od co najmniej 2016 r. KPCh zaczęła jednak w coraz większym stopniu rościć sobie prawo do kontrolowania procesu podejmowania decyzji biznesowych w przedsiębiorstwach, traktując to prawo jako jedną z wiodących zasad jej polityki (53), w tym wywierając presję na przedsiębiorstwa prywatne, nakłaniając je do kierowania się „patriotyzmem” i postępowania zgodnie z polityką partii (54).

(96)

Informacje z 2017 r. wskazują, że komórki partyjne istniały w 70 % spośród około 1,86 mln przedsiębiorstw prywatnych, a organizacje KPCh wywierały coraz większą presję, aby zapewniono im możliwość podejmowania ostatecznych decyzji biznesowych w przedsiębiorstwach, w których je utworzono (55). Wspomniane przepisy mają ogólne zastosowanie w całej chińskiej gospodarce, we wszystkich sektorach, w tym do producentów produktu objętego postępowaniem i ich dostawców materiałów.

(97)

Ponadto w dniu 15 września 2020 r. opublikowano dokument zatytułowany „Wytyczne Biura Generalnego Komitetu Centralnego KPCh w sprawie intensyfikacji prac Zjednoczonego Frontu w sektorze prywatnym w nowej erze” („wytyczne”) (56), który jeszcze bardziej zwiększył rolę komitetów partyjnych w przedsiębiorstwach prywatnych.

(98)

Sekcja II.4 wytycznych stanowi: „[m]usimy zwiększyć ogólną zdolność Partii do przewodzenia pracom Zjednoczonego Frontu w sektorze prywatnym i skutecznie zintensyfikować prace w tym obszarze”, a sekcja III.6 stanowi: „[m]usimy jeszcze bardziej zintensyfikować rozwój Partii w przedsiębiorstwach prywatnych i umożliwić komórkom Partii skuteczne odgrywanie roli twierdzy oraz umożliwić członkom Partii pełnienie roli awangardy i pionierów”. W wytycznych tym samym podkreśla się rolę KPCh w firmach i innych podmiotach sektora prywatnego oraz dąży się do jej zwiększenia (57).

(99)

W toku dochodzenia potwierdzono, że zbieżność stanowisk kierowniczych z członkostwem w KPCh lub funkcjami partyjnymi występuje również w sektorze świec. Na przykład dyrektor generalny przedsiębiorstwa Ningbo Kwung's Home Interior & Gift Co. jest członkiem KPCh (58).

(100)

Ponadto Qingdao Kingking „w pełni wspiera organizację partyjną w odniesieniu do jej zasadniczej roli politycznej wśród pracowników oraz w odniesieniu do jej przywództwa politycznego w zakresie rozwoju przedsiębiorstwa” (59).

(101)

Na stronie internetowej Sinopec opisano rolę Komitetu Partii w grupie następująco: „[w]zmocnienie przywództwa Partii w procesie doskonalenia ładu korporacyjnego, […] optymalizacja wykazu głównych spraw omawianych i zatwierdzanych przez komitet partyjny spółki […] oraz ich włączenie do systemu podejmowania decyzji i obiegu informacji w centrali”. Ponadto przedsiębiorstwo deklaruje zamiar „kompleksowego promowania skutecznego powiązania i konsolidacji wykazu głównych spraw omawianych i zatwierdzanych przez komitety partyjne przedsiębiorstw bezpośrednio podporządkowanych z wykazem „trzech głównych i jednej ważnej” kategorii decyzji, ustanowienia mechanizmu działania odgórnego, wspierającego współpracę i koordynację wielu działów, oraz stałego wspierania wspólnego przeglądu i równoległego doskonalenia kluczowych systemów decyzyjnych - w celu zapewnienia standardowego i skutecznego wykonywania uprawnień Komitetu Partii w zakresie ładu korporacyjnego” (60).

(102)

Ponadto producenci aluminium są również przedmiotem ingerencji partii, ponieważ przewodniczący Chinalco oraz dyrektor i dyrektor generalny Chinalco są odpowiednio sekretarzem partii i zastępcą sekretarza partii organizacji partyjnej Chinalco. Dodatkowo w 2024 r. wszystkie działy grupy Chinalco rozpoczęły badanie i edukację w zakresie dyscypliny partyjnej: „[n]a posiedzeniu wdrożeniowym grupy Chinalco ds. analizy i edukacji dyscypliny partyjnej podkreślono, że organizacje partyjne na wszystkich szczeblach powinny wzmocnić połączenie uczenia się i stosowania, połączyć badanie i edukację w zakresie dyscypliny partyjnej z wdrożeniem rocznego systemu wdrażania strategicznego planowania […] kluczowych projektów grupy Chinalco […] oraz zapewnić silne gwarancje polityczne dla dążenia do napisania nowego rozdziału dotyczącego modernizacji Chinalco” (61) .

(103)

Obecność państwa i interwencja państwa na rynkach finansowych oraz w zakresie zaopatrzenia w surowce i czynniki produkcji na dalszym etapie powoduje dodatkowe zakłócenia na rynku (62). W związku z tym obecność przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach prowadzących działalność w sektorze świec i innych sektorach (takich jak sektor finansowy i sektor materiałów do produkcji) zapewnia rządowi ChRL możliwość ingerowania w ceny i koszty.

(104)

Złożony system planowania, w ramach którego wytycza się priorytety i określa się cele dla organów rządowych na szczeblu centralnym, prowincjonalnym i lokalnym, w dużej mierze wyznacza kierunek chińskiej gospodarki. Odpowiednie plany istnieją na wszystkich szczeblach administracji rządowej i obejmują praktycznie wszystkie sektory gospodarki. Cele wyznaczone w instrumentach planowania mają wiążący charakter, a organy na wszystkich szczeblach administracji monitorują wdrażanie planów przez odpowiednie organy administracji rządowej niższego szczebla.

(105)

Ogólnie rzecz biorąc, system planowania w Chinach powoduje, że zasoby są przesuwane do sektorów uznanych przez rząd za strategiczne lub z innego powodu ważne politycznie, a nie przydzielane zgodnie z mechanizmami rynkowymi (63).

(106)

Ogólnie rzecz biorąc, rząd ChRL zamierza „wspierać prywatne organizacje gospodarcze w uczestniczeniu w głównych strategiach krajowych i dużych projektach. Wspieranie prywatnych organizacji gospodarczych w inwestowaniu i zakładaniu przedsiębiorstw w strategicznych wschodzących branżach, przyszłościowych sektorach oraz innych dziedzinach, a także zachęcanie do transformacji technologicznej i modernizacji tradycyjnych gałęzi przemysłu” (64).

Władze chińskie wdrożyły szereg polityk ukierunkowujących funkcjonowanie sektora produktu objętego postępowaniem.

(107)

Po pierwsze, 14. plan pięcioletni dotyczący surowców odnosi się (65) bezpośrednio do tego sektora i wskazano w nim, że rząd ChRL „[z]optymalizuje rozmieszczenie nowych mocy produkcyjnych, […] będzie wspierać dostosowanie i optymalizację przestrzennego układu przemysłu surowcowego [oraz] [w]droży plan zagospodarowania przestrzennego przemysłu petrochemicznego”. Dokładniej rzecz ujmując, rząd ChRL zamierza „utworzyć szereg klastrów […] przemysłu petrochemicznego” oraz „[u]czynić czołowe przedsiębiorstwa większymi i silniejszymi, […] koordynować i rozwiązywać kluczowe problemy związane z fuzjami i reorganizacjami międzypoziomowymi, wspierać przedsiębiorstwa w przyspieszaniu konsolidacji międzysystemowej i międzyregionalnej, zwiększać koncentrację przemysłową oraz prowadzić działalność na arenie międzynarodowej. W przemyśle petrochemicznym, stalowym, metali nieżelaznych, materiałów budowlanych i innych gałęziach przemysłu [rząd ChRL zamierza również] rozwijać grupę wiodących przedsiębiorstw w łańcuchu przemysłowym o dominującej pozycji w dziedzinie ekologii i podstawowej konkurencyjności” (66) .

(108)

Ponadto wytyczne MIIT z 2022 r. dotyczące promowania wysokiej jakości rozwoju przemysłu chemicznego i petrochemicznego w ramach 14. planu pięcioletniego (67) przewidują „[p]rzyspieszenie transformacji i modernizacji w celu zwiększenia konkurencyjności przemysłu”.

(109)

W planie prac MIIT na 2023 r. dotyczącym stabilnego wzrostu przemysłu chemicznego i petrochemicznego (68) stwierdzono, że jednym z głównych celów jest „[w]spieranie krajowych baz demonstracyjnych nowego modelu uprzemysłowienia w sektorze chemicznym i petrochemicznym, poprawa jakości rozwoju i promowanie krajowych zaawansowanych klastrów produkcyjnych w tym sektorze, takich jak ekologiczny klaster petrochemiczny w Ningbo, na drodze do uzyskania statusu klastra światowej klasy”.

(110)

Ningbo Kwung's Wisdom Art & Design Co. i Ningbo Kwung's Home Interior & Gift Co. mają siedzibę w Ningbo.

(111)

Jednocześnie na szczeblu lokalnym plan prac prowincji Liaoning na 2024 r. dotyczący poprawy integracji między robotyką przemysłową a innymi kluczowymi ogniwami przemysłowego łańcucha dostaw (69) odnosi się bezpośrednio do sektora parafiny i zakłada „[r]ozwiązanie szeregu problemów jakościowych ograniczających rozwój przemysłu, wspieranie tworzenia wiodących pod względem jakości przedsiębiorstw oraz przedsiębiorstw standardowych i innowacyjnych, a także znaczną poprawę poziomu zarządzania jakością, wartości marki, udziału w rynku i podstawowej konkurencyjności kluczowych sektorów przemysłowych”.

(112)

Dodatkowo „Komitet Partii i Rząd Miejski w Fushun przywiązują dużą wagę do rozwoju przemysłu parafinowego i w pełni wykorzystają przewagi wynikające z zasobów, technologii oraz koncentracji tego sektora, wzmocnią odporność łańcucha dostaw przemysłu parafinowego i przyspieszą tworzenie nowego modelu rozwoju tego łańcucha przemysłowego. […] PetroChina wspiera Fushun Petrochemical w rozwoju skali i siły działalności, zwiększa produkcję parafiny i przekształca Fushun w największą na świecie bazę produkcyjną parafiny. […] Jeśli chodzi o poprawę integracji przemysłu parafinowego z całym łańcuchem dostaw, władze miejskie Fushun - jako podmiot wiodący tego łańcucha - w pełni wykorzystają swoje możliwości w zakresie makroregulacji […] w celu zapewnienia wysokiej jakości rozwoju przemysłu parafinowego, stymulowania lokalnego wzrostu gospodarczego i budowy filarów systemu przemysłowego” (70).

(113)

W toku dochodzenia ustalono ponadto, że rząd ChRL podejmuje również działania mające na celu rozwój rynku świec - przykładem jest prowincja Hebei, gdzie „gmina Dongwang aktywnie rozwija sektor świec. […] Obecnie produkowane tam świece i produkty towarzyszące stanowią 70 % udziału w rynku krajowym, działa tam ponad 40 dużych zakładów produkcyjnych, roczna wartość produkcji wynosi 1,2 mld RMB, a wartość eksportu 100 mln RMB” (71). Aby osiągnąć te cele, gmina Dongwang podjęła działania mające na celu „[r]ozwój i modernizację sektora, [w]spieranie jego integracji, utworzenie stowarzyszenia sektora świec, konsolidację przewag sektora [oraz] wspieranie naukowego i uporządkowanego rozwoju tego sektora” (72).

(114)

Za pomocą tych i innych instrumentów rząd ChRL steruje zatem praktycznie wszystkimi aspektami rozwoju i funkcjonowania tego sektora oraz rynków wyższego szczebla, a także sprawuje nad nimi kontrolę.

(115)

Podsumowując, rząd ChRL dysponuje środkami umożliwiającymi skłanianie podmiotów gospodarczych do przestrzegania celów polityki publicznej dotyczących tego sektora. Środki te zaburzają swobodne funkcjonowanie mechanizmów rynkowych.

(116)

Z informacji zawartych w aktach wynika, że chiński system prawa upadłościowego nie zapewnia możliwości odpowiedniego osiągnięcia najistotniejszych postawionych przed nim celów, tj. sprawiedliwego rozliczania wierzytelności i długów oraz ochrony uzasadnionych praw i interesów wierzycieli i dłużników. Wydaje się, że jest to spowodowane faktem, iż - mimo że chińskie prawo upadłościowe opiera się formalnie na zasadach podobnych do tych, które stosuje się w analogicznym prawie obowiązującym w państwach innych niż Chiny - system funkcjonujący w Chinach charakteryzuje się systematycznym niedostatecznie rygorystycznym egzekwowaniem przepisów.

(117)

Liczba upadłości nadal jest uderzająco niska w stosunku do wielkości gospodarki tego kraju, zwłaszcza dlatego, że postępowania upadłościowe borykają się z szeregiem niedociągnięć, które skutecznie zniechęcają do składania wniosków o ogłoszenie upadłości. Ponadto organy państwowe nadal pełnią istotną i aktywną rolę w postępowaniach upadłościowych, niejednokrotnie wywierając bezpośredni wpływ na ich rezultat (73).

(118)

Dodatkowo w systemie praw własności w Chinach można zaobserwować rażące braki, zwłaszcza jeżeli chodzi o prawo własności gruntów oraz prawo do użytkowania gruntów (74). Wszystkie grunty są własnością państwa (grunty rolne stanowiące własność wspólną i grunty miejskie będące własnością państwa), a ich przydział stanowi wyłączną prerogatywę państwa. W Chinach przyjęto przepisy prawne służące zagwarantowaniu, aby proces przydziału gruntów przebiegał w przejrzysty sposób i był przeprowadzany po cenach rynkowych - dzięki temu wprowadzono np. postępowania przetargowe w tym zakresie. Przepisy te są jednak nagminnie łamane i w rezultacie niektórzy nabywcy otrzymują grunty nieodpłatnie lub po cenach znacznie niższych od stawek rynkowych (75). Ponadto organy niejednokrotnie dążą do osiągnięcia konkretnych celów politycznych, dlatego też podejmowane przez nie decyzje w kwestii przydziału gruntów są często podporządkowane realizacji określonych planów gospodarczych (76).

(119)

Producenci produktu objętego postępowaniem - podobnie jak inne sektory chińskiej gospodarki - podlegają powszechnym przepisom chińskiego prawa upadłościowego, prawa spółek i prawa rzeczowego. Z tego powodu przedsiębiorstwa te podlegają także odgórnym zakłóceniom wynikającym z dyskryminującego stosowania bądź niedostatecznego egzekwowania przepisów prawa upadłościowego i prawa rzeczowego. Na podstawie dostępnych dowodów przesłanki te wydają się w pełni odnosić również do sektora świec. W obecnym dochodzeniu nie ujawniono żadnych informacji, które mogłyby podważyć te ustalenia.

(120)

W świetle powyższego Komisja stwierdziła, że w sektorze produktu objętego postępowaniem dochodziło do przypadków dyskryminującego stosowania bądź niedostatecznego egzekwowania przepisów dotyczących upadłości i prawa rzeczowego.

(121)

W Chinach nie ma warunków do pełnego rozwoju systemu wynagrodzeń opartych na zasadach rynkowych, ponieważ prawa pracowników i pracodawców do zrzeszania się i negocjowania układów zbiorowych są ograniczane. Chiny nie ratyfikowały szeregu kluczowych konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy, w szczególności dotyczących wolności zrzeszania się i rokowań zbiorowych (77).

(122)

Zgodnie z chińskim prawem krajowym w Chinach funkcjonuje tylko jeden związek zawodowy. Organizacja ta nie jest jednak niezależna od organów państwowych, a jej zaangażowanie w prowadzenie rokowań zbiorowych i ochronę praw pracowników jest minimalne (78). Ponadto system rejestracji gospodarstw domowych, który ogranicza możliwość korzystania z pełnego spektrum usług w zakresie zabezpieczenia społecznego oraz innych świadczeń do mieszkańców danego obszaru administracyjnego, zmniejsza mobilność chińskiej siły roboczej.

(123)

W rezultacie pracownicy niezarejestrowani jako mieszkańcy danego obszaru znajdują się zazwyczaj w mniej korzystnej sytuacji pod względem pewności zatrudnienia i otrzymują niższe wynagrodzenie niż osoby zameldowane jako mieszkańcy tego obszaru (79). Z ustaleń tych wynika, że poziom kosztów wynagrodzeń w Chinach jest zniekształcony.

(124)

Nie przedstawiono żadnych dowodów na to, że sektor świec nie podlegałby opisanemu chińskiemu systemowi prawa pracy. W sektorze występują zatem zniekształcenia kosztów wynagrodzeń zarówno bezpośrednio (przy wytwarzaniu produktu objętego postępowaniem lub głównych surowców do jego produkcji), jak i pośrednio (przy dostępie do kapitału lub materiałów do produkcji od przedsiębiorstw podlegających temu samemu systemowi pracy w Chinach).

(125)

Dostęp do kapitału dla przedsiębiorców w Chinach podlega różnym zakłóceniom.

(126)

Po pierwsze, chiński system finansowy charakteryzuje się silną pozycją banków będących własnością państwa (80), które przy przyznawaniu dostępu do finansowania biorą pod uwagę inne kryteria niż rentowność projektu. Podobnie jak niefinansowe przedsiębiorstwa państwowe, banki pozostają powiązane z państwem nie tylko poprzez własność, lecz także poprzez relacje personalne (najwyższą kadrę kierowniczą dużych państwowych instytucji finansowych ostatecznie wyznacza KPCh) (81), a ponadto, podobnie jak niefinansowe przedsiębiorstwa państwowe, banki regularnie realizują polityki publiczne opracowywane przez rząd ChRL.

(127)

W ten sposób banki wypełniają wyraźny obowiązek prawny prowadzenia swojej działalności stosownie do potrzeb krajowego rozwoju gospodarczego i społecznego oraz zgodnie z programem polityki przemysłowej państwa (82). Sytuację tę pogarszają dodatkowe istniejące przepisy, które kierują środki finansowe do sektorów wskazanych przez rząd jako promowane lub z innych względów ważne (83).

(128)

Chociaż uznaje się, że różne przepisy prawne odnoszą się do potrzeby przestrzegania normalnych zachowań bankowych i zasad ostrożnościowych, takich jak konieczność zbadania zdolności kredytowej kredytobiorcy, przytłaczające dowody, w tym ustalenia poczynione w dochodzeniach w sprawie ochrony handlu, sugerują, że przepisy te odgrywają jedynie drugorzędną rolę w stosowaniu różnych instrumentów prawnych.

(129)

Na przykład rząd ChRL wyjaśnił, że nawet decyzje dotyczące prywatnej bankowości komercyjnej muszą być nadzorowane przez KPCh i pozostawać w zgodzie z polityką krajową. Jednym z trzech nadrzędnych celów państwa w odniesieniu do zarządzania bankowością jest obecnie wzmocnienie przywództwa Partii w sektorze bankowym i sektorze ubezpieczeń, w tym w odniesieniu do kwestii operacyjnych i dotyczących zarządzania (84). Ponadto w kryteriach oceny wyników banków komercyjnych należy obecnie uwzględnić, w jaki sposób podmioty „służą krajowym celom rozwoju i gospodarki realnej”, a w szczególności, w jaki sposób „obsługują strategiczne i nowo powstające gałęzie przemysłu” (85).

(130)

Ponadto ratingi obligacji i kredytowe są często zniekształcone z różnych powodów, w tym w związku z faktem, że na ocenę ryzyka wpływ ma strategiczne znaczenie przedsiębiorstwa dla rządu ChRL oraz moc każdej domniemanej gwarancji rządowej. Z szacunków jednoznacznie wynika, że chińskie ratingi kredytowe systematycznie odpowiadają niższym ratingom międzynarodowym (86).

(131)

Sytuację tę pogarszają dodatkowe istniejące przepisy, które kierują środki finansowe do sektorów wskazanych przez rząd jako promowane lub z innych względów ważne (87). Prowadzi to do preferencyjnego udzielania kredytów przedsiębiorstwom państwowym, dużym dobrze powiązanym przedsiębiorstwom prywatnym oraz przedsiębiorstwom w kluczowych sektorach przemysłu, co oznacza, że dostępność i koszt kapitału nie są równe dla wszystkich podmiotów na rynku.

(132)

Po drugie, koszty finansowania zewnętrznego były sztucznie utrzymywane na niskim poziomie w celu stymulowania wzrostu inwestycji. Doprowadziło to do nadmiernego wykorzystania inwestycji kapitałowych o coraz niższych zwrotach z inwestycji. Świadczy o tym wzrost stosunku zadłużenia do aktywów przedsiębiorstw w sektorze państwowym pomimo gwałtownego spadku rentowności, co sugeruje, że mechanizmy funkcjonujące w systemie bankowym nie odpowiadają normalnym działaniom handlowym.

(133)

Po trzecie, chociaż w październiku 2015 r. osiągnięto liberalizację nominalnych stóp procentowych, sygnały cenowe nadal nie są wynikiem działania sił rynkowych, ale wpływają na nie zakłócenia powodowane przez działanie rządu. Odsetek kredytów udzielanych na poziomie stopy referencyjnej lub poniżej tego poziomu nadal stanowił co najmniej jedną trzecią wszystkich kredytów na koniec 2018 r. (88). Media państwowe w Chinach podały ostatnio, że KPCh wezwała do „obniżenia rynkowej stopy procentowej kredytów” (89). Sztucznie niskie stopy procentowe prowadzą do zaniżania cen, a co za tym idzie do nadmiernego wykorzystywania kapitału.

(134)

Ogólny wzrost akcji kredytowej w Chinach wskazuje na pogarszającą się skuteczność alokacji kapitału bez żadnych oznak ograniczenia akcji kredytowej, jakiego można by oczekiwać w niezniekształconym otoczeniu rynkowym. W rezultacie gwałtownie wzrosła liczba kredytów zagrożonych, przy czym rząd ChRL kilkakrotnie decydował się podjąć działania albo w celu uniknięcia niewykonania zobowiązań, tworząc tym samym tzw. przedsiębiorstwa „zombie”, albo w celu przeniesienia prawa własności do długu (np. w drodze połączeń lub zamiany długu na udziały w kapitale własnym), co niekoniecznie prowadziło do rozwiązania ogólnego problemu zadłużenia lub usunięcia jego pierwotnych przyczyn.

(135)

Zasadniczo, pomimo kroków podjętych w celu liberalizacji rynku, w systemie kredytów dla przedsiębiorstw w Chinach występują znaczące zakłócenia wynikające z utrzymującej się dominującej roli państwa na rynkach kapitałowych. Dlatego istotna interwencja rządowa w system finansowy prowadzi do wywierania poważnego wpływu na warunki rynkowe na wszystkich poziomach.

(136)

W toku obecnego dochodzenia nie przedstawiono żadnych dowodów wskazujących, że sektor produktu objętego postępowaniem nie pozostaje pod wpływem interwencji rządowej w system finansowy w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret szóste rozporządzenia podstawowego. Dlatego istotna interwencja rządowa w system finansowy prowadzi do wywierania poważnego wpływu na warunki rynkowe na wszystkich poziomach.

(137)

Komisja zauważyła, że zakłócenia opisane w sprawozdaniu są charakterystyczne dla chińskiej gospodarki. Z dostępnych dowodów wynika, że fakty i cechy chińskiego systemu opisane powyżej oraz w części I sprawozdania dotyczą całego państwa i wszystkich sektorów gospodarki. To samo odnosi się do opisu czynników produkcji określonych powyżej oraz w części II sprawozdania.

(138)

Komisja przypomina, że wytwarzanie produktu objętego postępowaniem wymaga określonych materiałów do produkcji. W przypadku gdy producenci produktu objętego postępowaniem kupują/zamawiają te materiały do produkcji, ceny, jakie płacą (i które są rejestrowane jako ich koszty), są wyraźnie narażone na te same wspomniane wcześniej zakłócenia systemowe. Na przykład dostawcy materiałów do produkcji korzystają z nakładu pracy, który podlega zakłóceniom. Mogą oni zaciągać pożyczki, które podlegają zakłóceniom w sektorze finansowym lub w zakresie alokacji kapitału. Oprócz tego podlegają systemowi planowania, który ma zastosowanie na wszystkich szczeblach administracji i we wszystkich sektorach. Zakłócenia te zostały szczegółowo opisane powyżej, w szczególności w motywach 104-136. Komisja wskazała, że struktura regulacyjna leżąca u podstaw tych zakłóceń ma zastosowanie ogólne, ponieważ producenci świec podlegają tym zasadom jak każdy inny podmiot gospodarczy w Chinach. Zakłócenia mają zatem bezpośredni wpływ na strukturę kosztów produktu objętego postępowaniem.

(139)

W rezultacie nie tylko ceny sprzedaży krajowej produktu objętego postępowaniem nie są odpowiednie do wykorzystania w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, ale także wszystkie koszty materiałów do produkcji (w tym surowców, energii, gruntów, finansowania, pracy itp.) są zniekształcone, ponieważ na ich ceny wywiera wpływ istotna interwencja rządowa, jak opisano w częściach I i II sprawozdania.

(140)

Interwencje rządowe opisane w odniesieniu do alokacji kapitału, gruntów, pracy, energii i surowców występują istotnie w całych Chinach. Oznacza to na przykład, że materiały do produkcji, które produkowano w Chinach, na skutek połączenia szeregu czynników produkcji są narażone na znaczące zakłócenia. To samo dotyczy materiałów do produkcji materiałów do produkcji i tak dalej.

(141)

W toku obecnego dochodzenia rząd ChRL ani producenci eksportujący nie przedstawili żadnych przeciwnych dowodów ani argumentów.

(142)

8 maja 2025 r. Quingdao Kingking przedłożyło zestaw uwag w odpowiedzi na pierwszą notę, w tym dotyczących zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(143)

Przedsiębiorstwo zauważyło, że zarzuty o istnieniu „znaczącego zniekształcenia” cen w konkretnym przemyśle w Chinach nie powinny stanowić z góry przesądzonego wniosku, i podkreśliło przy tym, że zgodnie z przepisami UE koszty produkcji danego przemysłu w Chinach mogą zostać uznane, jeżeli udowodniono brak zakłóceń. Wskazało również, że zakłócenia cenowe w odniesieniu do czterech podstawowych gałęzi przemysłu w Chinach nie dotyczą bezpośrednio sektora świec, a w dochodzeniach Komisji przeprowadzonych w latach 2009 i 2015 uznano, że ceny w Chinach nie były zniekształcone.

(144)

Quingdao Kingking powtórzyło te twierdzenia w uwagach do drugiej noty, złożonych 3 czerwca 2025 r.

(145)

Argumenty te nie mogły zostać przyjęte. Po pierwsze, odniesienie przedsiębiorstwa do pierwotnego dochodzenia i przeglądu wygaśnięcia z 2015 r. jest nieistotne, ponieważ dochodzenia te zostały przeprowadzone przed ustanowieniem art. 2 ust. 6a do rozporządzenia podstawowego. Po drugie, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego Komisja może opierać się na kosztach krajowych przy ustalaniu wartości normalnej wyłącznie w zakresie, w jakim zostanie pozytywnie wykazane - na podstawie dokładnych i odpowiednich dowodów - że koszty te nie są zniekształcone. Jednak poza powołaniem się na brak zakłóceń w ramach dochodzeń z 2009 i 2015 r. przedsiębiorstwo nie przedstawiło żadnych dowodów potwierdzających, że sektor świec nie podlega obecnie takim zakłóceniom. Jak szczegółowo opisano w motywach 79 i 88 dotyczących powiązań partyjnych Qingdao Kingking oraz w motywach 62-141, sektor produktu objętego postępowaniem - w tym sektory jego głównych surowców - podlega istotnym zakłóceniom w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(146)

Analiza przedstawiona w niniejszej sekcji, która obejmuje badanie wszystkich dostępnych dowodów odnoszących się do interwencji Chin w gospodarce tego kraju, zarówno w ujęciu ogólnym, jak i w sektorze produktu objętego postępowaniem, wykazała, że ceny i koszty produktu objętego postępowaniem, w tym koszty surowców, energii i pracy, nie wynikają z działania sił rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, na co wskazuje rzeczywisty lub potencjalny wpływ co najmniej jednego istotnego elementu spośród elementów w nim wymienionych.

(147)

Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że w celu ustalenia wartości normalnej w przedmiotowym przypadku wykorzystanie cen i kosztów krajowych nie jest właściwe.

(148)

W związku z tym Komisja przystąpiła do konstruowania wartości normalnej wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia, czyli w tym przypadku na podstawie stosownych kosztów produkcji i sprzedaży w odpowiednim reprezentatywnym kraju, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, jak omówiono w następnej sekcji.

(149)

Wyboru reprezentatywnego kraju dokonano na podstawie następujących kryteriów określonych w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego:

(150)

Jak wyjaśniono w motywie 36, Komisja wydała dwie noty w odniesieniu do akt dotyczące źródeł do celów określenia wartości normalnej. W notach tych opisano fakty i dowody leżące u podstaw odpowiednich kryteriów, a ponadto odniesiono się do uwag otrzymanych przez strony na temat tych elementów i odpowiednich źródeł. W drugiej nocie dotyczącej czynników produkcji Komisja poinformowała zainteresowane strony o zamiarze rozważenia wykorzystania Tajlandii jako odpowiedniego reprezentatywnego kraju w niniejszej sprawie, jeżeli zostanie potwierdzone istnienie znaczących zakłóceń zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(151)

W pierwszej nocie Komisja poinformowała zainteresowane strony o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej, oraz przedstawiła wykaz wszystkich czynników produkcji, takich jak surowce, siła robocza i energia. Określono w niej również potencjalne kraje reprezentatywne.

(152)

Jak wynika z danych dotyczących przywozu surowców, przywóz czynników produkcji niezbędnych do produkcji świec, cienkich świec i podobnych odnotowano w następujących krajach spełniających kryteria określone w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego: Argentyna, Brazylia, Filipiny, Kolumbia, Indonezja, Macedonia Północna, Meksyk, Malezja, Peru, Serbia, Tajlandia, Turcja i Republika Południowej Afryki. Uważa się również, że świece są produkowane we wszystkich tych krajach.

(153)

Nie otrzymano żadnych uwag dotyczących poziomu rozwoju gospodarczego państw wymienionych w tej nocie.

(154)

Komisja nie była w stanie znaleźć łatwo dostępnych danych finansowych od producentów świec w żadnym z wymienionych państw, z wyjątkiem Malezji i Tajlandii. Ponadto dane finansowe pozyskane od producentów świec w Malezji nie były wystarczająco szczegółowe, by obliczyć koszty SG&A i zysk.

(155)

Komisja zidentyfikowała w Tajlandii pięć przedsiębiorstw produkujących świece, dla których dostępne były dane finansowe obejmujące co najmniej jeden kwartał pokrywający się z okresem objętym dochodzeniem.

(156)

Chociaż dostępność danych finansowych od tajlandzkich producentów świec wskazywała, że Tajlandia może być krajem reprezentatywnym (co również wskazano w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania), w przypadku trzech istotnych czynników produkcji - wosku parafinowego, pojemników szklanych i papieru opakowaniowego - przywóz do Tajlandii obejmował znaczne ilości pochodzące z Chin, po zniekształconych cenach.

(157)

Komisja szukała alternatywnego kraju, w którym przywóz tych czynników produkcji z Chin byłby istotnie niższy. Turcja wyraźnie wyłoniła się jako najbardziej odpowiednia opcja - w przypadku wszystkich czynników produkcji stanowiących ponad 2 % całkowitych kosztów produkcji co najmniej 63 % przywozu pochodziło z krajów innych niż Chiny. W szczególności w przypadku wosku parafinowego, będącego kluczowym surowcem, tylko 15 % przywozu do Turcji pochodziło z Chin.

(158)

Komisja przeprowadziła zatem szeroko zakrojone wyszukiwanie dostępnych danych finansowych w Turcji, opierając się na łatwo dostępnych źródłach. Mimo że zidentyfikowano kilku tureckich producentów świec, nie znaleziono dostępnych danych finansowych umożliwiających ustalenie ich marży zysku ani kosztów SG&A. Komisja wezwała wszystkie zainteresowane strony do przedłożenia takich danych, jeśli są one dostępne, jednak żadna ze stron nie wskazała innego przedsiębiorstwa w innym kraju poza tajlandzkimi firmami zidentyfikowanymi przez Komisję.

(159)

W odpowiedzi na pierwszą notę żaden producent eksportujący ani przemysł Unii nie sprzeciwił się wykorzystaniu Tajlandii jako kraju reprezentatywnego. Żadna ze stron nie przedłożyła również danych finansowych dotyczących jakiegokolwiek innego potencjalnego kraju reprezentatywnego.

(160)

Jeżeli chodzi o wpływ chińskich zniekształconych surowców na ceny niektórych czynników produkcji w Tajlandii, strony zgłaszały sprzeczne argumenty zarówno przeciwko, jak i za wykorzystaniem danych dotyczących przywozu z tego kraju. Producenci eksportujący opowiadający się za wykorzystaniem Tajlandii jako źródła wszystkich czynników produkcji wskazali, że łączna wielkość przywozu tych czynników była większa do Tajlandii niż do Turcji oraz że wybór alternatywnego źródła dla czynników produkcji, których nie można pozyskać z kraju reprezentatywnego, byłby sprzeczny z dotychczasową praktyką Komisji. Z kolei przemysł Unii wyraził obawy, że jeśli znaczna część przywozu określonych czynników produkcji pochodzi z ChRL, to dominujący poziom ich cen może być uznany za zniekształcony.

(161)

W drugiej nocie Komisja zaproponowała, aby w odniesieniu do wszystkich czynników produkcji, których przywóz z Chin przekraczał 50 % całkowitej wielkości przywozu (tj. wosku parafinowego, pojemników szklanych i opakowań/etykiet), wykorzystać niezniekształcone ceny pochodzące z Turcji. W przeciwieństwie do Tajlandii przywóz do Turcji z państw innych niż Chiny stale przekraczał próg 50 %, co stanowiło bardziej racjonalny punkt odniesienia.

(162)

Przemysł Unii zasugerował przeszukiwanie danych finansowych w Turcji w oparciu o kategorię sektorów (NACE) obejmującą produkcję świec. Komisja uznała jednak, że skoro dostępne są dane bezpośrednio od producentów świec, bardziej zasadne jest posługiwanie się nimi niż mniej precyzyjną klasyfikacją na poziomie NACE.

(163)

Qingdao Kingking zakwestionowało zasadność stosowania krajów o wyższym średnim dochodzie jako źródła danych porównawczych. Ponieważ obowiązek ten wynika bezpośrednio z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, argument ten został oddalony.

(164)

Po ustaleniu na podstawie wszystkich powyższych elementów, że Tajlandia jest jedynym dostępnym odpowiednim reprezentatywnym krajem, nie było potrzeby przeprowadzenia oceny poziomu ochrony socjalnej i ochrony środowiska zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze zdanie ostatnie rozporządzenia podstawowego.

(165)

W świetle powyższej analizy Tajlandia spełnia kryteria określone w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego, aby mogła zostać uznana za odpowiedni kraj reprezentatywny, ponieważ jest jedynym państwem, w którym dostępne są dane finansowe umożliwiające ustalenie kosztów SG&A i zysku. Dla trzech czynników produkcji, na które wpływa zniekształcony przywóz z Chin, dane będą pochodzić z Turcji, gdzie poziom przywozu z Chin jest najniższy i dostępne są bardzo szczegółowe statystyki przywozowe.

(166)

W odpowiedzi na uwagi dotyczące korzystania z danych cenowych dla niektórych czynników produkcji z Turcji Komisja wskazała, że nawet po wyborze reprezentatywnego kraju nie wyklucza to - przy spełnieniu określonych kryteriów - uznania niektórych cen za potencjalnie zniekształcone oraz zastosowania cen z innych państw należących do tej samej ogólnej kategorii, zgodnie z art. 2 ust. 6a. Szczegółowa analiza przedmiotowych czynników znajduje się w kolejnej sekcji.

(167)

Qingdao Kingking argumentowało, że gospodarka turecka jest zakłócona i niestabilna, a zatem nie powinna być wykorzystywana jako kraj reprezentatywny. Komisja zauważyła, że niezależnie od ogólnej kondycji gospodarki Turcji jej wpływ na ceny importowe czynników produkcji w obecnym postępowaniu byłby ograniczony. W związku z tym nie była konieczna szczegółowa ocena tureckiej gospodarki, a argument ten został zatem oddalony.

(168)

W pierwszej nocie Komisja podała wykaz czynników produkcji, takich jak surowce naturalne, energia i nakłady pracy, wykorzystywanych przez producentów eksportujących do produkcji produktu objętego dochodzeniem i wezwała zainteresowane strony do zgłaszania uwag i przedstawienia publicznie dostępnych informacji na temat niezniekształconych wartości każdego z czynników produkcji wymienionych w tej nocie.

(169)

Następnie w drugiej nocie Komisja poinformowała, że w celu ustalenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego wykorzysta bazę Global Trade Atlas (GTA) w zakresie cen importowych oraz bazę MacMap w zakresie należności celnych, aby ustalić niezniekształcone koszty większości czynników produkcji, zwłaszcza surowców.

(170)

Producent eksportujący Qingdao Kingking zapytał o przyczynę rozbieżności danych liczbowych pomiędzy notą 1 a notą 2 oraz o potrzebę stosowania dwóch różnych baz danych (GTA i MacMap), a także wystąpił o podanie dokładnej stawki celnej zastosowanej dla każdego czynnika produkcji uwzględnionego w kalkulacji. Różnica między obiema notami polega na tym, że w pierwszej nocie wykorzystano międzynarodowy poziom klasyfikacji towarów HS-6 (zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów) do porównania dostępności i cen wszystkich surowców w kilku potencjalnych krajach reprezentatywnych. Druga nota odnosi się do danych statystycznych wybranego reprezentatywnego kraju na krajowym poziomie celnym (poza sześciocyfrowym kodem HS), mając na uwadze, że należności celne są naliczane przez organy celne wyłącznie na tej podstawie. W celu ustalenia najdokładniejszej pełnej ceny importowej do danych przywozowych należy dodać należności celne, według stawek konwencjonalnych lub preferencyjnych, obowiązujące dla wszystkich państw partnerskich. W związku z tym w obliczeniach wartości odniesienia należy wykorzystać obie łatwo dostępne bazy danych (zob. źródła w przypisach 88 i 89).

(171)

Przedsiębiorstwo Qingdao Kingking argumentowało również, że ustalanie niezniekształconej ceny danego czynnika produkcji na podstawie średniej ceny w ramach określonego kodu HS w danym kraju było niewłaściwe. Zauważyło, że pojedynczy kod HS często obejmuje różne gatunki, jakość oraz zastosowania końcowe produktów, z których każde wiąże się z innym poziomem cen. W związku z tym opieranie się na niezróżnicowanej średniej cenie dla wszystkich tych wariantów nie jest zgodne z podstawowymi zasadami ustalania wartości normalnej. Komisja odrzuciła ten argument, ponieważ oparła się na krajowych kodach taryfowych pochodzących z najbardziej odpowiedniego reprezentatywnego kraju, jak wyjaśniono w motywie powyżej odnoszącym się do drugiej noty. Pozwoliło to Komisji na filtrowanie danych na najbardziej szczegółowym poziomie klasyfikacji i opisu produktu w celu ustalenia jak najbliższego odpowiednika względem surowca wykorzystywanego przez producentów.

(172)

Biorąc pod uwagę wszystkie informacje przedstawione przez zainteresowane strony i zebrane podczas wizyt weryfikacyjnych, w celu określenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego zidentyfikowano następujące czynniki produkcji i ich źródła:

Tabela 1

(173)

Komisja wzięła pod uwagę wartość pośrednich kosztów produkcji, aby uwzględnić koszty, które nie zostały uwzględnione we wspomnianych powyżej czynnikach produkcji. Aby ustalić tę kwotę, Komisja wykorzystała koszty produkcji zgłoszone przez objętych próbą producentów eksportujących i nieuwzględnione w powyższych poszczególnych czynnikach produkcji, takie jak amortyzacja i koszty konserwacji.

(174)

Aby ustalić niezniekształconą cenę surowców dostarczanych do zakładu producenta reprezentatywnego kraju, Komisja jako podstawę wykorzystała średnią ważoną cenę importową stosowaną przy przywozie do reprezentatywnego kraju podanej w GTA, do której dodano należności celne przywozowe i koszty transportu.

(175)

Cenę importową w reprezentatywnym kraju obliczono jako średnią ważoną cenę jednostkowych produktów przywożonych ze wszystkich państw trzecich z wyjątkiem ChRL i państw, które nie są członkami WTO, wymienionych w załączniku 1 do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/755 (95).

(176)

Komisja postanowiła wykluczyć przywóz z ChRL do reprezentatywnego kraju, ponieważ w sekcji 3.2.1 uznała, że oparcie się na cenach i kosztach krajowych w ChRL nie jest odpowiednim rozwiązaniem z uwagi na występowanie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(177)

Biorąc pod uwagę, że nie ma dowodów wskazujących na to, że te same zakłócenia nie mają w równym stopniu wpływu na produkty przeznaczone na wywóz, Komisja uznała, że te same zakłócenia miały wpływ na ceny eksportowe.

(178)

W przypadkach gdy producenci eksportujący twierdzili, że przywozili czynniki produkcji po niezniekształconych cenach, Komisja weryfikowała odpowiednie faktury i przeprowadzała kontrole magazynów, w których przechowywano przywiezione surowce. W przypadkach, w których Komisja mogła stwierdzić, że czynniki produkcji zostały w całości przywiezione po niezniekształconych cenach - na przykład gdy zostały pozyskane bezpośrednio od producentów surowców spoza Chin - ceny te zostały zaakceptowane i nie zastąpiono ich wartościami odniesienia. Dotyczyło to materiałów, które nie były dostępne na rynku chińskim i musiały zostać przywiezione z zagranicy.

(179)

Komisja zauważyła, że producenci eksportujący stosowali różne jednostki miary w zależności od rodzaju materiału. Aby zapewnić jak najdokładniejsze porównanie, Komisja wybrała wartości odniesienia w odpowiednich jednostkach miary. W przypadku większości materiałów, w tym wosku parafinowego, wartości odniesienia wyrażone były w kilogramach, natomiast w przypadku pojemników szklanych, metalowych i ceramicznych - w sztukach. Jednostki miary zostały dobrane tak, aby odpowiadały tym stosowanym przez przedsiębiorstwa przy ustalaniu kosztów produkcji.

(180)

Niektórzy producenci eksportujący korzystali z podmiotów wykonujących produkcję na zlecenie dla części procesu produkcji świec. Podmioty te zapewniały siłę roboczą, a w niektórych przypadkach również część surowców. W zamian za tę usługę podmiot pobierał wynagrodzenie za produkcję na zlecenie lub opłatę za usługę.

(181)

W celu przeliczenia wartości tego wynagrodzenia na odpowiadające mu koszty pracy lub surowców, identyfikowano każdy typ świecy objęty produkcją na zlecenie i powiązany z tym systemem produkcji.

(182)

W przypadkach gdy wynagrodzenie za produkcję na zlecenie obejmowało wyłącznie koszty pracy, zostało ono przeliczone na odpowiadającą wartość pracy, po uprzednim odjęciu uczciwego udziału kosztów SG&A i zysku podmiotu świadczącego usługę. Tak przeliczona wartość została następnie przeliczona na godziny pracy, z zastosowaniem własnego kosztu pracy/godz. danego producenta eksportującego.

(183)

W przypadkach gdy wynagrodzenie za produkcję na zlecenie obejmowało zarówno koszty pracy, jak i koszty surowców, zostało przeliczone na odpowiednie wartości dla obu tych kategorii kosztów, również po odjęciu proporcjonalnych kosztów SG&A i zysku podmiotu świadczącego usługę.

(184)

Jeżeli producent eksportujący wytwarzał ten sam typ świecy co podmiot wykonujący produkcję na zlecenie, zastosowano podział kosztów pracy i poszczególnych surowców właściwy dla tego typu produktu.

(185)

Jeżeli producent eksportujący nie wytwarzał tego samego typu świecy co podmiot wykonujący produkcję na zlecenie, zastosowano ogólny podział kosztów pracy i surowców dla całego producenta eksportującego.

(186)

W obu przypadkach przeliczone wartości surowców i pracy zostały następnie ponownie przeliczone na godziny pracy i zużycie surowców, z zastosowaniem odpowiednio własnego kosztu pracy/godz. oraz ceny za kg lub sztukę danego producenta eksportującego.

(187)

Jak wyjaśniono w sekcji 3.2.6.3, wartość odniesienia dla wosku parafinowego, kluczowego surowca do produkcji świec, nie mogła pochodzić z reprezentatywnego kraju - Tajlandii.

(188)

Ponad 58 % przywozu wosku do Tajlandii pochodziło z Chin. W związku z tym Komisja uznała, że zniekształcona chińska cena wywierała presję na spadek cen z innych krajów, ponieważ były one bardzo zbliżone do importowych cen chińskich. W związku z powyższym ceny te nie mogły zostać wykorzystane, a za bardziej odpowiednie uznano dane dotyczące przywozu z Turcji, gdzie przywóz z Chin wynosił mniej niż 15 %. Komisja nie stwierdziła oznak presji na spadek cen wywieranej przez przywóz z Chin w Turcji.

(189)

Chińscy producenci eksportujący zakwestionowali to podejście, twierdząc w swoich uwagach, że całkowita wielkość przywozu wosku z państw innych niż Chiny była w rzeczywistości niższa w Turcji niż w Tajlandii. Jak jednak wyjaśniono w powyższym motywie, Komisja stwierdziła, że poziom cen w Tajlandii był zniekształcony, czego nie można było powiedzieć o cenach importowych z Turcji. W związku z tym powyższe argumenty zostały oddalone.

(190)

Przedsiębiorstwo Qingdao Kingking twierdziło również, że syntetyczną parafinę należy wyłączyć z poziomu odniesienia dla wosku, lecz nie przedstawiło żadnego uzasadnienia. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(191)

Qingdao Kingking twierdziło ponadto, że przywóz do Turcji z Republiki Południowej Afryki i Polski powinien zostać wyłączony z tureckich statystyk ze względu na duży przywóz z Chin do tych krajów. Qingdao Kingking nie przedstawiło jednak uzasadnienia ani nie określiło ilościowo związku między przywozem do tych krajów a cenami eksportowymi z tych krajów do Turcji, w związku z czym argument ten również został odrzucony.

(192)

Jak wyjaśniono w sekcji 3.2.6.3, wartości odniesienia dla pojemników szklanych nie mogły zostać ustalone na podstawie danych z reprezentatywnego kraju - Tajlandii.

(193)

Mniej niż 15 % całkowitego przywozu pojemników szklanych do Tajlandii pochodziło z państw innych niż Chiny. Dla porównania - w przypadku Turcji ponad 73 % tego rodzaju przywozu pochodziło z państw innych niż Chiny. Znaczna różnica między cenami importowymi z Chin i z innych krajów do Turcji wykazała, że na ceny z tych innych krajów nie wpływały ceny chińskie.

(194)

Ponadto tureckie dane statystyczne zawierały bardziej szczegółowe informacje wyrażone w sztukach, które można było dopasować do jednostek stosowanych przez producentów eksportujących.

(195)

Jak wyjaśniono w sekcji 3.2.6.3, wartości odniesienia dla opakowań papierowych również nie mogły pochodzić z reprezentatywnego kraju - Tajlandii.

(196)

Około 27 % całkowitego przywozu opakowań papierowych do Tajlandii pochodziło z krajów innych niż Chiny. Dla porównania - w przypadku Turcji ponad 88 % przywozu opakowań papierowych pochodziło z państw innych niż Chiny. Znaczna różnica między cenami importowymi z Chin i z innych krajów do Turcji wykazała, że na ceny z tych innych krajów nie wpływały ceny chińskie.

(197)

Ponadto tureckie dane statystyczne umożliwiły podział papieru na opakowania faliste i niefaliste, co ściśle odpowiadało strukturze czynników produkcji zgłoszonych przez producentów eksportujących.

(198)

Qingdao Kingking stwierdziło, że przywóz wosku syntetycznego do Tajlandii z Niemiec, Japonii i Singapuru należy wyłączyć z obliczeń poziomu odniesienia, ponieważ wosk ten może być wykorzystywany do celów wojskowych i badań naukowych.

(199)

Komisja uznała ten argument za nieuzasadniony, ponieważ Qingdao Kingking nie przedstawiło żadnego dalszego uzasadnienia.

(200)

W swoich uwagach Qingdao Kingking zażądało, aby Komisja pominęła przywóz z niektórych krajów ze względu na rzekomo rażąco wysokie ceny, ponieważ są to produkty ceramiczne wysokiej klasy przeznaczone do innych celów niż produkcja świec.

(201)

Wobec braku jakichkolwiek dodatkowych informacji lub dowodów Komisja uznała ten argument za bezzasadny i odrzuciła go.

(202)

Jeżeli chodzi o należności celne przywozowe mające zastosowanie do przywozu czynników produkcji, należności te zostały uwzględnione w zastosowanej cenie odniesienia.

(203)

Komisja ujęła koszt transportu poniesiony przez współpracującego producenta eksportującego z tytułu dostaw surowców jako odsetek rzeczywistego kosztu tych surowców, a następnie zastosowała taki sam odsetek wobec niezniekształconego kosztu tych samych surowców, aby uzyskać niezniekształcony koszt transportu. Komisja uznała, że w kontekście przedmiotowego dochodzenia istnieją podstawy, aby wykorzystać iloraz kosztów surowców zakupionych przez producenta eksportującego i zgłoszonych kosztów transportu jako przesłankę do oszacowania niezniekształconych kosztów transportu surowców w momencie dostarczenia do fabryki przedsiębiorstwa.

(204)

Producenci eksportujący zgłosili tysiące różnych materiałów do produkcji. Weryfikacja potwierdziła, że w szczególności w segmencie świec dekoracyjnych wiele z tych materiałów wsadowych miało pojedynczo znikomą wartość i nie można ich było łatwo pogrupować w określone kategorie ani zaklasyfikować według kodu HS, co praktycznie uniemożliwiało określenie dla nich rozsądnej ceny referencyjnej. W związku z tym wszystkie czynniki produkcji stanowiące mniej niż 1,5 % całkowitych kosztów produkcji zostały zaklasyfikowane jako materiały zużywalne. Strony zostały o tym poinformowane w drugiej nocie.

(205)

Komisja obliczyła procentowy udział materiałów zużywalnych w całkowitym koszcie surowców i zastosowała ten procentowy udział do ponownie obliczonego kosztu surowców, stosując ustalone niezniekształcone wartości odniesienia.

(206)

Qingdao Kingking twierdziło, że niektóre surowce powinny zostać uwzględnione osobno z ich indywidualnymi cenami produkcji albo z ich pierwotnym kodem HS z pierwszej noty. Komisja odrzuciła ten argument na etapie tymczasowym, ponieważ dotyczył czynników produkcji o nieistotnym udziale w kosztach produkcji.

(207)

W odniesieniu do kosztów pracy (96) Narodowy Bank Tajlandii publikuje szczegółowe dane o wynagrodzeniach w poszczególnych sektorach gospodarki Tajlandii. Komisja wykorzystała najnowsze dostępne statystyki obejmujące okres objęty dochodzeniem dla przeciętnych kosztów pracy w prywatnym sektorze produkcyjnym.

(208)

Ceny energii elektrycznej dla odbiorców przemysłowych w Tajlandii są publikowane przez tajlandzki Urząd ds. Inwestycji oraz metropolitalny urząd ds. energii elektrycznej (97). Komisja wykorzystała dane dotyczące przemysłowych cen energii jako średnią ważoną między taryfami szczytowymi i pozaszczytowymi w THB/kWh, obejmującą cały okres objęty dochodzeniem. Szczegółowe informacje w tym zakresie zostały dołączone do drugiej noty.

(209)

Qingdao Kingking zasugerowało dostosowanie kosztów energii, ponieważ były one wyższe niż te wykorzystane przez Komisję w dochodzeniu antydumpingowym dotyczącym przywozu elementów złącznych z Chin (AD676).

(210)

Komisja dokonała przeglądu wyliczeń i zidentyfikowała błąd w zastosowaniu mechanizmu korekty taryfy paliwowej (Ft). W rezultacie skorygowano błąd i odpowiednio zaktualizowano poziom cen energii.

(211)

Qingdao Kingking twierdziło również, że ponieważ wykorzystuje w produkcji dodatkową energię z instalacji fotowoltaicznych, Komisja powinna uwzględnić cenę energii PV w Tajlandii. Komisja uznała jednak ten argument za nieistotny przy ustalaniu poziomu odniesienia dla energii elektrycznej. Poziom ten ma bowiem odzwierciedlać średnią, niezniekształconą cenę energii elektrycznej dostępną dla odbiorców przemysłowych w kraju reprezentatywnym, a nie ceny specyficzne dla danego przedsiębiorstwa czy źródła energii wytwarzanej na własne potrzeby. Energia fotowoltaiczna, zwłaszcza wytwarzana samodzielnie, nie jest częścią sieci elektroenergetycznej publicznej ani komercyjnej i w związku z tym nie stanowi wiarygodnego ani szeroko stosowalnego punktu odniesienia. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(212)

Przedsiębiorstwo Ningbo Kwung's Home zakwestionowało metodę ustalania poziomu odniesienia dla cen energii. Zwróciło uwagę, że zakresy zużycia energii w prowincji Zhejiang różnią się od tych obowiązujących w Tajlandii, gdzie taryfa strefowa różnicuje stawki za godziny szczytowe od godziny 9:00 do 22:00, i domagało się zmiany metody.

(213)

Komisja uznała jednak, że zastosowana metoda była najbardziej odpowiednia spośród dostępnych, ponieważ najwierniej oddaje ceny energii, jakie obowiązywałyby w przypadku produkcji w kraju reprezentatywnym. Dodatkowo zużycie energii na potrzeby produkcji świec zazwyczaj przypada na godziny pracy zakładu, które pokrywają się z godzinami obowiązywania taryfy szczytowej. Dlatego też argument ten odrzucono.

(214)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „[s]konstruowana wartość normalna obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”. Ponadto należy ustalić wartość pośrednich kosztów produkcji w celu pokrycia kosztów niewliczonych do czynników produkcji, o których mowa powyżej.

(215)

W pierwszej nocie jeden z producentów eksportujących wskazał, że jeden z pięciu producentów świec w Tajlandii, dla których Komisja uzyskała dane finansowe, był spółką zależną jednego z nieobjętych próbą, współpracujących producentów eksportujących z ChRL, a jego wyniki finansowe mogły być zniekształcone ze względu na lokalizację w specjalnej tajlandzko-chińskiej strefie rozwoju gospodarczego oraz dostęp do surowców od spółki dominującej z siedzibą w Chinach.

(216)

Komisja przyjęła ten argument i dlatego nie uwzględniła danych tego tajlandzkiego producenta przy ustalaniu kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku.

(217)

W drugiej nocie Komisja poinformowała również zainteresowane strony, że ustali koszty SG&A oraz zysk na podstawie publicznie dostępnych informacji. W tym celu dwóch z czterech pozostałych producentów świec w Tajlandii, dla których dostępne były dane, wykazało marżę zysku poniżej 1 %. Na ten fakt wskazał również w swoich uwagach przemysł Unii. W związku z tym Komisja zaproponowała wyłączenie tych dwóch producentów i oparcie obliczeń SG&A oraz zysku na średniej arytmetycznej z danych dwóch pozostałych producentów świec.

(218)

W celu ustalenia niezniekształconego i racjonalnego poziomu kosztów SG&A i zysku Komisja wykorzystała dane finansowe za 2023 r. dla dwóch producentów świec w Tajlandii, pozyskane z bazy Orbis. Komisja obliczyła średnią ważoną dla tych dwóch producentów.

(219)

Pośrednie koszty produkcji poniesione przez współpracujących producentów eksportujących wyrażono jako udział w kosztach produkcji rzeczywiście poniesionych przez producentów eksportujących. Odsetek ten zastosowano do niezniekształconych kosztów produkcji.

(220)

Na podstawie powyższego Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(221)

Po pierwsze, Komisja ustaliła wartość niezniekształconych kosztów produkcji. Komisja zastosowała niezniekształcone koszty jednostkowe do rzeczywistego zużycia poszczególnych czynników produkcji współpracującego producenta eksportującego. Wskaźniki zużycia zostały potwierdzone w trakcie weryfikacji. Komisja pomnożyła wskaźniki zużycia przez niezniekształcone koszty jednostkowe odnotowane w reprezentatywnym kraju.

(222)

Aby ustalić ogólne niezniekształcone koszty produkcji, Komisja dodała pośrednie koszty produkcji do niezniekształconych kosztów produkcji.

(223)

Do kosztów produkcji ustalonych zgodnie z poprzednim motywem Komisja zastosowała koszty SG&A oraz zysk, ustalone na podstawie danych finansowych dwóch producentów świec w Tajlandii, o których mowa w motywie 218.

(224)

Koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne wyrażone jako odsetek kosztów sprzedanych towarów i zastosowane do niezniekształconych kosztów produkcji wyniosły 14 %. Zysk wyrażony jako odsetek kosztów sprzedanych towarów i zastosowany do niezniekształconych kosztów produkcji wyniósł 7 %.

(225)

Na tej podstawie Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(226)

Cena eksportowa była ceną faktycznie zapłaconą lub należną za produkt objęty postępowaniem sprzedany na wywóz do Unii, zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(227)

W art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego nałożono na Komisję obowiązek dokonania obiektywnego porównania wartości normalnej z ceną eksportową na tym samym poziomie handlu oraz uwzględnienia różnic w czynnikach, co do których wykazano, że mogą wpłynąć na ceny oraz ich porównywalność.

(228)

W przedmiotowym przypadku Komisja postanowiła porównać wartość normalną i cenę eksportową producentów eksportujących objętych próbą na poziomie ex-works. Jak szczegółowo wyjaśniono poniżej, w stosownych przypadkach ceny eksportowe zostały dostosowane w celu: (i) sprowadzenia ich do poziomu ex-works oraz (ii) uwzględnienia różnic w czynnikach, które - jak wykazano - miały wpływ na ceny i ich porównywalność.

(229)

Jak wyjaśniono w motywie 225, wartość normalną ustalono na poziomie handlu ex-works poprzez wykorzystanie kosztów produkcji wraz z kwotami kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku, które uznano za odpowiednie w odniesieniu do tego poziomu handlu. W związku z tym nie były konieczne dostosowania w celu wyrównania wartości normalnej z powrotem do poziomu ex-works.

(230)

Komisja nie znalazła podstaw do dokonania jakichkolwiek korekt wartości normalnej, a żaden z objętych próbą producentów eksportujących nie wystąpił o takie korekty.

(231)

W celu przeliczenia ceny eksportowej na poziom handlu ex-works dokonano korekt z tytułu: cła, innych opłat importowych, frachtu, ubezpieczenia, kosztów przeładunku i załadunku oraz kosztów dodatkowych.

(232)

Producenci objęci próbą sprzedawali produkt objęty postępowaniem bezpośrednio lub za pośrednictwem powiązanych przedsiębiorstw handlowych w celu wywozu na rynek unijny. W tym drugim przypadku, tj. gdy sprzedaż prowadzono za pośrednictwem powiązanego przedsiębiorstwa handlowego mającego siedzibę w Chinach lub Hongkongu, Komisja ustaliła, że podmiot ten pełnił funkcje zbliżone do agenta działającego na zasadzie prowizji. We wszystkich przypadkach podmioty handlowe działały równolegle z działami sprzedaży producentów eksportujących i otrzymywały marżę za swoje funkcje. Podmioty te handlowały również innymi produktami niż produkt objęty postępowaniem, a także tym produktem zakupionym od podmiotów trzecich, który nie był produkowany przez producenta eksportującego. Ponadto obaj producenci eksportujący również samodzielnie eksportowali produkt objęty postępowaniem do Unii, a także ten i inne produkty do państw trzecich, i dysponowali tym samym własnymi działami eksportu.

(233)

Ceny odpowiednich transakcji zostały dostosowane o prowizję zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. i) rozporządzenia podstawowego.

(234)

W odniesieniu do tych transakcji Komisja ustaliła koszty SG&A dla każdego powiązanego przedsiębiorstwa handlowego.

(235)

Marża zysku została ustalona indywidualnie dla każdego z tych podmiotów. W przypadku braku współpracy ze strony niepowiązanego podmiotu dane dotyczące marży zostały pozyskane na podstawie transakcji, w których producent eksportujący nabywał świece od niepowiązanych dostawców w ChRL a następnie odsprzedawał je niezależnym odbiorcom w Unii. Obliczenia przeprowadzono na poziomie PCN lub podpoziomie PCN w celu zapewnienia zgodności cen zakupu i odsprzedaży.

(236)

W przypadku objętych próbą współpracujących producentów eksportujących Komisja porównała średnią ważoną wartości normalnej każdego rodzaju produktu podobnego ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiedniego rodzaju produktu objętego postępowaniem, zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego.

(237)

Na tej podstawie wyliczono następujące tymczasowe średnie ważone marginesów dumpingu, wyrażone jako odsetek ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem:

Tabela 2

(238)

W odniesieniu do współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą Komisja dokonała obliczenia średniej ważonej marginesu dumpingu, zgodnie z art. 9 ust. 6 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym margines ten ustalono na podstawie marginesów producentów eksportujących objętych próbą, z pominięciem marginesów producentów eksportujących z marginesem dumpingu zerowym lub de minimis.

(239)

Na tej podstawie tymczasowy margines dumpingu nieobjętych próbą współpracujących producentów eksportujących ustalono na 55,5 %.

(240)

W odniesieniu do wszystkich innych producentów eksportujących w ChRL Komisja określiła margines dumpingu na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(241)

W tym celu Komisja określiła poziom współpracy producentów eksportujących. Poziom współpracy to wielkość wywozu współpracujących producentów eksportujących, objętych i nieobjętych próbą, do Unii, wyrażona jako odsetek łącznego przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, do Unii w okresie objętym dochodzeniem, ustalonego na podstawie danych statystycznych Eurostatu dotyczących przywozu.

(242)

Poziom współpracy w przedmiotowej sprawie jest wysoki, ponieważ wywóz dokonywany przez współpracujących producentów eksportujących stanowił około 80 % łącznego przywozu w okresie objętym dochodzeniem. Ponadto uznano, że przemysł ten jest rozdrobniony. Na tej podstawie Komisja uznała za zasadne ustalenie marginesu dumpingu dla niewspółpracujących producentów eksportujących na poziomie odpowiadającym najwyższemu marginesowi dumpingu ustalonemu dla współpracującego producenta eksportującego objętego indywidualnym badaniem.

(243)

Tymczasowe marginesy dumpingu, wyrażone jako odsetek ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

(244)

Produkt podobny był wytwarzany przez ponad 80 producentów w Unii w okresie objętym dochodzeniem. Producenci ci reprezentują przemysł Unii w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(245)

Zgodnie z ustaleniami całkowita produkcja unijna w okresie objętym dochodzeniem wyniosła około 484 048 ton. Komisja ustaliła tę wartość na podstawie wszystkich dostępnych informacji dotyczących przemysłu Unii, takich jak dane zawarte w odpowiedziach skarżącego na pytania zawarte w kwestionariuszu dotyczące wszystkich producentów unijnych oraz odpowiedzi otrzymane od objętych próbą producentów unijnych. Objęci próbą producenci unijni reprezentowali ponad 16 % całkowitej unijnej produkcji produktu podobnego.

(246)

Komisja ustaliła wielkość konsumpcji w Unii na podstawie: a) danych przekazanych przez skarżącego dotyczących sprzedaży produktu podobnego przez przemysł Unii niepowiązanym klientom w Unii, sprawdzonych na podstawie wielkości sprzedaży zgłoszonych przez producentów unijnych objętych próbą oraz b) danych Eurostatu dotyczących przywozu produktu objętego dochodzeniem z wszystkich państw trzecich do Unii.

(247)

Konsumpcja w Unii kształtowała się następująco:

Tabela 3

Konsumpcja w Unii (w tonach)

(248)

Konsumpcja w Unii spadła w okresie badanym o 16 %. Szczegółowa analiza wykazała, że konsumpcja w Unii wzrosła o 2 % w latach 2021-2022, po czym nastąpił znaczny spadek w 2023 r. Od 2023 r. do okresu objętego dochodzeniem konsumpcja wzrosła o 2 %, ale pozostała o 15 % niższa niż na początku okresu badanego.

(249)

W czasie pandemii COVID-19 i w kolejnych latach 2021 i 2022 konsumpcja świec w Unii wzrosła. Wzrost ten przypisano zmianom w zachowaniu konsumentów, w szczególności dłuższym okresom przebywania w domu, co zwiększyło zainteresowanie dekoracją wnętrz. Po 2022 r. odnotowano spadek konsumpcji, jak opisano powyżej.

(250)

Komisja ustaliła wielkość przywozu na podstawie danych Eurostatu. Udział przywozu w rynku został ustalony przez porównanie wielkości przywozu z konsumpcją w Unii.

(251)

Przywóz do Unii z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtował się następująco:

Tabela 4

Wielkość przywozu (w tonach) i udział w rynku

(252)

Wielkość przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, wzrosła w okresie badanym ze 97 764 ton do 136 548 ton, co stanowi wzrost o 40 %. Po znacznym wzroście w 2022 r., kiedy przywóz osiągnął szczytowy poziom 137 953 ton (wzrost o 41 % w porównaniu z 2021 r.), w 2023 r. wielkość spadła do 116 036 ton, a następnie częściowo wzrosła w okresie objętym dochodzeniem. Łączny wzrost w okresie objętym dochodzeniem wyniósł 40 %.

(253)

Udział tego przywozu w rynku wzrósł z 13 % do 22 % w okresie badanym, co oznacza wzrost o 67 %.

(254)

Komisja ustaliła ceny przywozu na podstawie danych przekazanych przez współpracujących producentów eksportujących, którzy stanowili 52 % chińskiego przywozu do Unii w okresie objętym dochodzeniem.

(255)

Średnia cena przywozu do Unii z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtowała się następująco:

Tabela 5

Ceny importowe (w EUR/tonę)

(256)

Średnie ceny importowe z Chin spadły w okresie badanym o 3 %. Ceny wzrosły o około 19 %, osiągając poziom 3 081 EUR/tonę w 2022 r. Następnie w 2023 r. nastąpił spadek cen do 2 601 EUR/tonę, a później do 2 516 EUR/tonę w okresie objętym dochodzeniem.

(257)

Komisja określiła podcięcie cenowe w okresie objętym dochodzeniem przez porównanie średnich ważonych cen sprzedaży poszczególnych rodzajów produktu naliczanych przez objętych próbą producentów unijnych wobec niepowiązanych klientów na rynku unijnym, dostosowanych do poziomu cen ex-works, oraz odpowiednich średnich ważonych cen przywozu poszczególnych rodzajów produktu od chińskich producentów objętych próbą na rzecz pierwszego niezależnego klienta na rynku unijnym, ustalonych jako ceny CIF (koszt, ubezpieczenie i fracht), z odpowiednimi dostosowaniami uwzględniającymi cła i koszty ponoszone po przywozie.

(258)

Porównania cen dokonano z rozróżnieniem na rodzaje produktu w odniesieniu do transakcji na tym samym poziomie handlu, w razie konieczności odpowiednio dostosowanych oraz po odliczeniu bonifikat i rabatów. Wynik porównania wyrażono jako odsetek teoretycznych obrotów objętych próbą producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem. Wykazano, że znaczna część przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, na rynek unijny podcinała ceny, przy czym średni ważony margines podcięcia cenowego wynosił od 16,7 % do 43,2 %.

(259)

Oprócz podcięcia cenowego odnotowano również znaczne tłumienie cen w rozumieniu art. 3 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Z uwagi na istotną presję cenową wynikającą z taniego przywozu towarów po cenach dumpingowych od chińskich producentów eksportujących przemysł Unii nie był w stanie podnieść cen sprzedaży w trakcie okresu objętego dochodzeniem zgodnie ze zmieniającymi się kosztami produkcji, by osiągnąć rozsądny poziom rentowności, jak pokazano w tabeli 9 poniżej. Znaczące tłumienie cen znajduje dalsze potwierdzenie w zaniżaniu cen stwierdzonym na podstawie danych dostarczonych przez producentów eksportujących objętych próbą.

(260)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego ocena wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na przemysł Unii obejmuje ocenę wszystkich wskaźników ekonomicznych oddziałujących na stan przemysłu Unii w okresie badanym.

(261)

Jak wspomniano w sekcji 1.5.1, w celu określenia potencjalnej szkody poniesionej przez przemysł Unii zastosowano kontrolę wyrywkową.

(262)

W celu określenia szkody Komisja wprowadziła rozróżnienie między makroekonomicznymi i mikroekonomicznymi wskaźnikami szkody. Komisja oceniła wskaźniki makroekonomiczne na podstawie danych zawartych w odpowiedziach skarżącego na pytania zawarte w kwestionariuszu dotyczących wszystkich producentów unijnych, które porównywano w stosownych przypadkach z odpowiedziami na pytania zawarte w kwestionariuszu przekazanymi przez producentów unijnych objętych próbą. Komisja oceniła wskaźniki mikroekonomiczne na podstawie danych przedstawionych w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielonych przez objętych próbą producentów unijnych. Ze względu na to, że próba unijnych producentów obejmowała dwóch producentów, oraz w celu zapewnienia poufności wskaźniki mikroekonomiczne podano w przedziałach. Oba zestawy danych uznano za reprezentatywne dla sytuacji gospodarczej przemysłu Unii.

(263)

Do wskaźników makroekonomicznych zalicza się: produkcję, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, wzrost, zatrudnienie, wydajność, wielkość marginesu dumpingu oraz poprawę sytuacji po wcześniejszym dumpingu.

(264)

Do wskaźników mikroekonomicznych zalicza się: średnie ceny jednostkowe, koszt jednostkowy, koszty pracy, zapasy, rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału.

(265)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 6

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(266)

W okresie badanym wielkość produkcji przemysłu Unii wykazywała stały i znaczący spadek - łącznie o 29 %. W latach 2021-2022 produkcja spadła o 8 %. Ta tendencja spadkowa przyspieszyła w 2023 r., kiedy produkcja spadła o 23 % względem 2021 r. Spadek ten utrzymywał się również w okresie objętym dochodzeniem - łączny spadek produkcji względem 2021 r. wyniósł 29 %.

(267)

W okresie badanym moce produkcyjne przemysłu Unii ogólnie spadły o 13 %. Chociaż moce produkcyjne utrzymywały się na stałym poziomie w latach 2021-2022, nastąpił ich znaczny spadek w latach 2022-2023 i w okresie objętym dochodzeniem. Biorąc pod uwagę spadek wielkości produkcji w okresie badanym, wykorzystanie mocy produkcyjnych spadło z 55 % w 2021 r. do 45 % w okresie objętym dochodzeniem.

(268)

Wielkość sprzedaży i udział przemysłu Unii w rynku kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 7

Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(269)

W całym okresie badanym całkowita wielkość sprzedaży przemysłu Unii wykazywała stały i znaczny spadek, przy ogólnym spadku o 24 %.

(270)

W świetle spadku wielkości sprzedaży udział przemysłu Unii w rynku zmniejszył się ogółem o 7 % w okresie badanym, przy czym odnotowano niezmienną tendencję spadkową, która zmniejszyła obecność przemysłu Unii na rynku z 80 % udziału w rynku w 2021 r. do 73% w okresie objętym dochodzeniem.

(271)

W kontekście kurczącego się rynku i malejącej konsumpcji w Unii dane wskazują, że przemysł Unii poniósł znaczne straty w produkcji, wielkości sprzedaży i udziale w rynku - spadki te przewyższały ogólne zmniejszenie rynku (-16 %). Wyniki przemysłu Unii pogorszyły się bardziej niż rynek, co świadczy o szczególnie trudnej sytuacji przemysłu w okresie badanym.

(272)

Zatrudnienie i wydajność kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 8

Zatrudnienie i wydajność

(273)

W okresie badanym przemysł Unii odnotował spadek zatrudnienia o 11 %, przy czym całkowita liczba pracowników spadła z 10 831 w 2021 r. do 9 597 w okresie objętym dochodzeniem.

(274)

Pomimo spadku zatrudnienia wydajność siły roboczej przemysłu Unii, mierzona w tonach produkcji na pracownika rocznie, spadła w okresie badanym o 20 % ze względu na znaczny spadek produkcji. Chociaż przemysł Unii podjął wysiłki w celu dostosowania swojej siły roboczej, spadek produkcji przewyższał te dostosowania, co doprowadziło do spadku ogólnej wydajności.

(275)

Wszystkie marginesy dumpingu znacznie przekraczały poziom de minimis. Wpływ wielkości rzeczywistego marginesu dumpingu na przemysł Unii był znaczny, jeśli weźmie się pod uwagę wielkość i ceny przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie.

(276)

Ten produkt objęty postępowaniem był w przeszłości przedmiotem dochodzenia antydumpingowego. W następstwie pierwotnego dochodzenia w 2009 r. nałożono ostateczne cła antydumpingowe na produkt objęty postępowaniem (98). Środki te uchylono w następstwie dochodzenia w ramach przeglądu wygaśnięcia w 2015 r. (99) Ponieważ środki te nie obowiązywały już w okresie badanym, wcześniejsze dowody dumpingu i związane z nim cła nie były już istotne dla oceny szkody w kontekście obecnego dochodzenia.

(277)

Średnie ważone jednostkowe ceny sprzedaży stosowane przez objętych próbą producentów unijnych wobec klientów niepowiązanych w Unii kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 9

Ceny sprzedaży w Unii

(278)

Ceny sprzedaży na rynku unijnym stronom niepowiązanym zmieniały się w okresie badanym, wykazując ostatecznie ogólny wzrost o 24 %. W 2022 r. ceny gwałtownie wzrosły o 30 %, głównie ze względu na rosnące koszty nakładów. Ten szczytowy poziom utrzymano przez cały 2023 r. Chociaż średnia cena spadła w okresie objętym dochodzeniem, pozostała o 24 % wyższa niż w 2021 r.

(279)

W tym samym okresie jednostkowe koszty produkcji producentów unijnych objętych próbą wzrosły o 42 %. W latach 2021-2022 odnotowano znaczny wzrost o 23 %. Tendencja ta utrzymywała się w 2023 r. z dalszym wzrostem o 25 %, a następnie spadkiem w okresie objętym dochodzeniem. Ogólnie rzecz biorąc, w okresie badanym odnotowano wzrost kosztów produkcji o 42 %. Wzrost ten wynikał przede wszystkim ze zmian cen surowców i niezdolności przedsiębiorstw do pełnego wykorzystania korzyści skali ze względu na spadek sprzedaży i produkcji.

(280)

Średnie koszty pracy objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 10

Średnie koszty pracy na pracownika

(281)

Średnie koszty pracy w przeliczeniu na pracownika zwiększyły się w okresie badanym o 19 %. Chociaż koszty pracy utrzymywały się na stosunkowo stabilnym poziomie w latach 2021-2022, odnotowano ich znaczny wzrost w 2023 r. i w okresie objętym dochodzeniem, głównie ze względu na inflację.

(282)

Stan zapasów objętych próbą producentów unijnych kształtował się w okresie badanym następująco:

Tabela 11

Zapasy

(283)

W wartościach bezwzględnych zapasy producentów unijnych objętych próbą rosły konsekwentnie i znacząco, zwiększając się w okresie badanym o 197 %. Po skorygowaniu o poziomy produkcji stan zapasów na koniec okresu sprawozdawczego jako odsetek produkcji wzrósł w okresie badanym o 123 %.

(284)

Wzrost obserwowany od 2023 r. do okresu objętego dochodzeniem należy interpretować ostrożnie, ponieważ sektor świec ma charakter wysoce sezonowy, a duża część sprzedaży ma miejsce w ostatnich miesiącach roku. Ponieważ okres objęty dochodzeniem zakończył się w październiku, wzrost zapasów może być zawyżony w porównaniu z poprzednimi okresami. Niemniej jednak, nawet biorąc pod uwagę potencjalne zakłócenia sezonowe, wzrost poziomu zapasów pozostał znaczny.

(285)

Ten ogólny wzrost zapasów wskazuje na znaczną nierównowagę między produkcją a sprzedażą. Tendencja ta sugeruje, że pomimo wysiłków na rzecz dostosowania produkcji do popytu nagromadzenie niesprzedanych zapasów odzwierciedla poważne wyzwania związane z dostępem do rynku.

(286)

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 12

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji

(287)

Komisja określiła rentowność objętych próbą producentów unijnych, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotów z tej sprzedaży. Rentowność producentów unijnych objętych próbą znacznie spadła w okresie badanym, zmniejszając się z 9-11 % w 2021 r. do około 3-4 % w okresie objętym dochodzeniem. Szczegółowa analiza wykazała tymczasowy wzrost rentowności do 16-18 % w 2022 r., a następnie gwałtowny spadek do 4-5 % w 2023 r., który utrzymywał się w okresie objętym dochodzeniem.

(288)

Przepływy środków pieniężnych netto określają zdolność producentów unijnych do samofinansowania swojej działalności. W okresie badanym przepływy środków pieniężnych zmalały o 53 %. Wzrosły one w latach 2021-2022 ze względu na poprawę rentowności, ale następnie gwałtownie spadły w 2023 r. i w okresie objętym dochodzeniem, odzwierciedlając pogorszenie wyników finansowych.

(289)

Poziom rocznych inwestycji zmniejszył się w okresie badanym o 44 %. Znacznie wzrósł on w latach 2021-2022 o 41 %, a następnie spadł w kolejnym okresie do okresu objętego dochodzeniem. Wzrost inwestycji miał przede wszystkim na celu realokację istniejących zdolności produkcyjnych i wymianę podstawowych aktywów produkcyjnych. Inwestycje kontynuowano pomimo poważnej konkurencji, utraty udziału w rynku i trudnej sytuacji finansowej.

(290)

Zwrot z inwestycji to procentowy stosunek zysku do wartości księgowej netto inwestycji. W okresie badanym nastąpił spadek zwrotu z inwestycji z poziomu 150-160 % w 2021 r. do 2-8 % w okresie objętym dochodzeniem. Ta negatywna zmiana pokazuje, że chociaż nadal inwestowano w celu utrzymania konkurencyjności, w okresie badanym zwroty z tych inwestycji znacznie spadły.

(291)

W kontekście istotnego spadku konsumpcji w Unii (-16 %) w okresie badanym odnotowano znaczący wzrost przywozu z Chin (+40 %) po cenach, które znacznie podcinały ceny przemysłu Unii. Umożliwiło to chińskim producentom eksportującym osiągnięcie udziału w rynku na poziomie 22 % w okresie objętym dochodzeniem (wzrost z 13 % w 2021 r.).

(292)

W tych okolicznościach sytuacja gospodarcza przemysłu Unii pogorszyła się, co potwierdza negatywna tendencja wszystkich głównych wskaźników makroekonomicznych: produkcji (-29 %) i sprzedaży w UE (-24 %) oraz znaczne zmniejszenie udziału w rynku (z 80 % do 73 %) w okresie badanym.

(293)

W odpowiedzi na presję wywieraną przez tani przywóz z Chin przemysł Unii starał się ograniczyć koszty, wprowadzając m.in. zmniejszenie zatrudnienia (-11 %). Jednak w wyniku presji wywieranej przez przywóz towarów po cenach dumpingowych z Chin, zarówno pod względem rosnącej wielkości, jak i niskich cen, sprzedaż w UE, wydajność oraz zwrot z inwestycji gwałtownie spadły w okresie objętym dochodzeniem, w tempie przewyższającym zaobserwowany spadek konsumpcji.

(294)

Koszty produkcji przemysłu Unii wzrosły znacznie w okresie badanym (+42 %), głównie w wyniku dużego wzrostu cen surowców.

(295)

Koszty przemysłu Unii wzrosły bardziej niż ceny sprzedaży, co doprowadziło do załamania rentowności w okresie badanym - z poziomu 9-11 % w 2021 r. do poziomu szkody (+3-4 %) w okresie objętym dochodzeniem. Przywóz z Chin stale podcinał ceny unijne, wywierając silną presję na spadek cen rynkowych, co doprowadziło do tłumienia cen.

(296)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła na tym etapie, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(297)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy przywóz towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, spowodował istotną szkodę dla przemysłu Unii. Zgodnie z art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała także, czy inne znane czynniki mogły w tym samym czasie również spowodować szkodę dla przemysłu Unii. Komisja dopilnowała, aby ewentualne szkody spowodowane przez inne czynniki niż przywóz towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, nie były łączone z tym przywozem. Te czynniki to: przywóz z państw trzecich, wyniki eksportowe przemysłu Unii i konsumpcja w Unii.

(298)

Pogorszenie sytuacji gospodarczej przemysłu Unii zbiegło się ze znaczącą i rosnącą penetracją rynku przez przywóz z Chin, który systematycznie podcinał ceny przemysłu Unii, a w każdym razie prowadził do tłumienia cen. W tym względzie zmiany wielkości przywozu i cen importowych, odzwierciedlone w tabelach 4 i 5, doprowadziły do tłumienia poziomu cen w przemyśle Unii, co potwierdza istnienie związku przyczynowego między tymi zjawiskami.

(299)

W okresie badanym przywóz z Chin wzrósł o 40 %, z 97 764 ton w 2021 r., co stanowiło 13 % udziału w rynku, do 136 548 ton w okresie objętym dochodzeniem, co odpowiadało udziałowi w rynku wynoszącemu 22 %. Ten rosnący przywóz był dokonywany po cenach niższych niż ceny przemysłu Unii w całym okresie badanym, a w każdym razie poziom tych cen prowadził do tłumienia cen, biorąc pod uwagę fakt, że przemysł Unii nie mógł podnieść swoich cen proporcjonalnie do wzrostu kosztów produkcji. Podobnie spadek udziału w rynku i wielkości sprzedaży, który z kolei doprowadził do spadku produkcji, miał szkodliwy wpływ na jednostkowe koszty produkcji przemysłu ze względu na ograniczone korzyści skali.

(300)

Wywarło to silny, negatywny wpływ na przemysł Unii. W sytuacji rosnących kosztów i presji cenowej wywieranej przez przywóz towarów po cenach dumpingowych z Chin przemysł Unii nie mógł ustalać cen i wielkości produkcji na zrównoważonym poziomie, co spowodowało bardzo duży spadek rentowności z 9-11 % w 2021 r. do 3-4 % w okresie objętym dochodzeniem, a w konsekwencji pogorszenie wskaźników finansowych.

(301)

Wstępnie stwierdzono zatem, że przywóz po cenach dumpingowych z Chin wyrządził istotną szkodę przemysłowi Unii pod względem ceny i wielkości.

(302)

Wielkość przywozu z pozostałych państw trzecich kształtowała się w okresie badanym następująco:

Tabela 13

Przywóz z państw trzecich

(303)

W porównaniu z Chinami inne państwa utrzymały ograniczoną obecność na rynku unijnym. Chociaż wielkość przywozu zmieniała się w okresie badanym, łączny udział w rynku przywozu ze wszystkich państw trzecich z wyłączeniem Chin utrzymywał się na stałym poziomie około 4 %. Podobnie w całym okresie badanym ceny importowe z tych państw trzecich były stale wyższe niż ceny zarówno chińskich eksporterów, jak i producentów unijnych.

(304)

Wskazuje to, że z wyłączeniem Chin wszystkie państwa trzecie utrzymały jedynie marginalną obecność na rynku unijnym po znacznie wyższych cenach niż ceny producentów chińskich i unijnych. W związku z tym nie były one czynnikiem przyczyniającym się do pogorszenia sytuacji przemysłu Unii.

(305)

Na tej podstawie Komisja wstępnie stwierdziła, że wpływ przywozu z innych państw nie osłabia związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych z Chin a istotną szkodą poniesioną przez producentów unijnych.

(306)

Wielkość wywozu objętych próbą producentów unijnych kształtowała się w okresie badanym następująco:

Tabela 14

Wyniki wywozu objętych próbą producentów unijnych

(307)

Wielkość wywozu producentów unijnych objętych próbą spadła w okresie badanym o 49 %, zmniejszając się o ponad 6 000 ton, z 12 000-14 000 ton w 2021 r. do 6 000-7 000 ton w okresie objętym dochodzeniem. Średnie ceny eksportowe wzrosły w okresie badanym o 36 %.

(308)

W toku dochodzenia ustalono (100), że spadek wyników eksportowych producentów unijnych można wytłumaczyć presją wywieraną przez chińskich producentów na rynki państw trzecich, co z kolei spowodowało spadek wywozu przez producentów unijnych. Spadek wielkości sprzedaży eksportowej w ujęciu bezwzględnym jest znacznie niższy niż spadek sprzedaży w Unii. Ponadto średnia cena eksportowa sprzedaży do państw trzecich była wyższa o 4 % niż w przypadku sprzedaży w UE w 2023 r. i w okresie objętym dochodzeniem.

(309)

Na tej podstawie Komisja wstępnie stwierdziła, że wyniki eksportowe nie osłabiają związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych z Chin a istotną szkodą poniesioną przez producentów unijnych.

(310)

Konsumpcja w Unii spadła w okresie badanym o 16 %, podczas gdy sprzedaż unijna spadła o 24 %. W 2022 r. konsumpcja wzrosła o 2 % w porównaniu z 2021 r., ale w tym samym okresie przemysł Unii odnotował spadek sprzedaży o 4 %. Wskazuje to na brak korelacji między tendencjami w zakresie konsumpcji a wynikami sprzedaży przemysłu.

(311)

Podobnie przemysł Unii zmniejszył swoją produkcję o 29 %, pozostawiając wykorzystanie mocy produkcyjnych na poziomie 45 %, czyli wyższym niż oczekiwano w związku ze spadkiem konsumpcji o 16 %.

(312)

Na tej podstawie Komisja wstępnie stwierdziła, że spadek konsumpcji w Unii nie osłabia związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych z Chin a istotną szkodą poniesioną przez producentów unijnych.

(313)

W związku z powyższymi ustaleniami Komisja ustaliła tymczasowo, że zachodzi związek przyczynowy między szkodą poniesioną przez przemysł Unii a przywozem towarów po cenach dumpingowych z Chin. W wyniku znacznego wzrostu przywozu towarów po cenach dumpingowych z Chin przemysł Unii nie mógł ustalać cen i wielkości produkcji na zrównoważonym poziomie, co doprowadziło do znacznego pogorszenia jego sytuacji gospodarczej.

(314)

Pogorszenie się sytuacji gospodarczej przemysłu Unii zbiegło się w czasie z gwałtownym wzrostem taniego przywozu towarów po cenach dumpingowych z Chin. Przywóz ten stale podcinał ceny unijne, wywierając silną presję na spadek cen rynkowych. W rezultacie przemysł Unii nie był w stanie podnieść cen zgodnie z rosnącymi kosztami produkcji. Doprowadziło to do spadku sprzedaży, zmniejszenia produkcji i znacznego spadku rentowności. Harmonogram i skala tych zmian wskazują na wyraźny związek przyczynowy między przywozem towarów po cenach dumpingowych a istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii.

(315)

Komisja zbadała inne czynniki, które mogły przyczynić się do szkody poniesionej przez przemysł Unii. Obejmowały one przywóz z innych państw trzecich, wyniki wywozu przemysłu Unii oraz zmiany konsumpcji w Unii. Stwierdzono jednak, że żaden z nich nie osłabił związku przyczynowego między przywozem z Chin po cenach dumpingowych a istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii.

(316)

Uwzględniając powyższe, Komisja stwierdziła na tym etapie, że przywóz towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, spowodował istotną szkodę dla przemysłu Unii, a pozostałe czynniki, rozważane osobno lub łącznie, nie naruszyły związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych a istotną szkodą.

(317)

W celu określenia poziomu środków Komisja zbadała, czy cło niższe od marginesu dumpingu będzie wystarczające do usunięcia szkody dla przemysłu Unii spowodowanej przez przywóz towarów po cenach dumpingowych.

(318)

W obecnej sprawie skarżący stwierdził istnienie zakłóceń handlu surowcami w rozumieniu art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. W związku z tym w celu przeprowadzenia oceny dotyczącej odpowiedniego poziomu środków w pierwszej kolejności Komisja ustaliła kwotę cła niezbędną do usunięcia szkody poniesionej przez przemysł Unii w przypadku braku zakłóceń w rozumieniu w art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. Następnie Komisja zbadała, czy margines dumpingu objętych próbą producentów eksportujących jest wyższy niż ich margines szkody.

(319)

Szkoda zostałaby usunięta, gdyby przemysł Unii był w stanie osiągnąć zysk docelowy dzięki sprzedaży po cenie docelowej w rozumieniu art. 7 ust. 2c i 2d rozporządzenia podstawowego.

(320)

Zgodnie z art. 7 ust. 2c rozporządzenia podstawowego przy ustalaniu docelowego poziomu zysku Komisja wzięła pod uwagę następujące czynniki: poziom rentowności przed wzrostem przywozu z państwa objętego dochodzeniem, poziom rentowności potrzebny do pokrycia pełnych kosztów i inwestycji, działalności badawczo-rozwojowej i innowacji oraz poziom rentowności spodziewany w normalnych warunkach konkurencji. Taka marża zysku nie powinna być niższa niż 6 %.

(321)

Na pierwszym etapie Komisja ustaliła zysk podstawowy, pokrywający pełne koszty w normalnych warunkach konkurencji. Zysk podstawowy ustalono na podstawie historycznej rentowności przemysłu Unii w latach 2019-2020 przed okresem badanym oraz możliwych zakłóceń spowodowanych pandemią COVID-19. Marżę zysku ustalono na poziomie 12 %.

(322)

Przemysł Unii dostarczył dowody, że jego poziom inwestycji, badań i rozwoju oraz innowacji w okresie badanym byłby wyższy w normalnych warunkach konkurencji. Komisja zweryfikowała wewnętrzną dokumentację przedsiębiorstwa dotyczącą planów inwestycyjnych, decyzji zarządczych i sprawozdań finansowych, i uznała te argumenty za uzasadnione. Aby odzwierciedlić to w zysku docelowym, Komisja obliczyła różnicę między wydatkami na inwestycje, badania i rozwój oraz innowacje w normalnych warunkach konkurencji, przedstawionymi przez przemysł Unii i zweryfikowanymi przez Komisję, a faktycznymi wydatkami na te cele w okresie badanym. Różnica ta, wyrażona jako odsetek obrotów, została ustalona na poziomie od 0,33 % do 0,36 % dla każdego z przedsiębiorstw objętych próbą.

(323)

Tę wartość procentową dodano do zysku podstawowego wynoszącego 12 %, o którym mowa w motywie 308, co dało zysk docelowy w wysokości 12,33-12,36 %.

(324)

Na koniec, zgodnie z art. 7 ust. 2d rozporządzenia podstawowego, Komisja oceniła przyszłe koszty wynikające z wielostronnych umów środowiskowych i protokołów do tych umów, których Unia jest stroną, oraz konwencji MOP wymienionych w załączniku Ia, które to koszty przemysł Unii poniesie w okresie stosowania środka zgodnie z art. 11 ust. 2. Na podstawie dostępnych dowodów Komisja ustaliła dodatkowy koszt w wysokości od 62 782 EUR do 900 299 EUR za tonę dla każdego z przedsiębiorstw objętych próbą. Od tej kwoty odliczono rzeczywisty koszt dostosowania się do odpowiednich konwencji w okresie objętym dochodzeniem, który wynosił od 21 922 EUR do 865 022 EUR za tonę dla każdego z tych przedsiębiorstw. W rezultacie uzyskano różnicę netto w wysokości od 0,66 EUR do 2,05 EUR za tonę dla każdego z przedsiębiorstw objętych próbą. Różnicę tę dodano do ceny niewyrządzającej szkody.

(325)

Na tej podstawie Komisja obliczyła niewyrządzającą szkody cenę produktu podobnego produkowanego przez przemysł Unii, dodając wyżej wspomnianą docelową marżę zysku do kosztów produkcji ponoszonych przez objętych próbą producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem, a następnie dodając dostosowania przewidziane w art. 7 ust. 2d z rozróżnieniem na rodzaje produktu.

(326)

Komisja ustaliła następnie margines zaniżania cen poprzez porównanie średniej ważonej ceny importowej objętych próbą współpracujących producentów eksportujących w Chinach, ustalonej na potrzeby obliczeń podcięcia cenowego, ze średnią ważoną niewyrządzającej szkody ceny produktu podobnego sprzedawanego przez objętych próbą producentów unijnych na rynku unijnym w okresie objętym dochodzeniem. Wszelkie różnice wynikające z tego porównania zostały wyrażone jako odsetek średniej ważonej wartości importowej CIF.

(327)

Poziom usuwający szkodę dla „pozostałych przedsiębiorstw współpracujących” oraz dla „całego pozostałego przywozu” pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie, obliczono w ten sam sposób co margines dumpingu dla tych przedsiębiorstw i tego przywozu.

(328)

Jak wyjaśniono w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, skarżący przedstawił Komisji wystarczające dowody na występowanie zakłóceń handlu surowcami w państwie, którego dotyczy postępowanie, w odniesieniu do produktu objętego dochodzeniem. W związku z powyższym, zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego, w toku dochodzenia zbadano zarzut dotyczący zakłóceń w celu sprawdzenia, czy - w stosownych przypadkach - do usunięcia szkody wystarczy cło niższe od marginesu dumpingu.

(329)

Skarżący przedstawił w skardze wystarczające dowody na istnienie zakłóceń handlu surowcami w rozumieniu art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem w Chinach. Zgodnie z dowodami zawartymi w skardze wosk parafinowy, stanowiący ponad 20 % kosztów produkcji produktu objętego postępowaniem, podlega ograniczeniu wywozowemu w postaci braku zwrotu VAT wywozowego w Chinach.

(330)

W związku z tym, jak wskazano w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego, Komisja zbadała rzekome zakłócenia oraz inne zakłócenia uwzględnione w art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego w Chinach.

(331)

Komisja określiła najpierw główne surowce wykorzystywane do produkcji produktu objętego postępowaniem przez każdego z producentów eksportujących objętych próbą. Za surowce główne uznano takie surowce, które mogą stanowić co najmniej 17 % kosztów produkcji produktu objętego postępowaniem.

(332)

Komisja ustaliła, że wszyscy objęci próbą producenci eksportujący używali wosku parafinowego, który we wszystkich przypadkach stanowił ponad 17 % ich kosztów produkcji.

(333)

Następnie Komisja zbadała, czy którykolwiek z głównych surowców wykorzystywanych do wytwarzania produktu objętego postępowaniem został zakłócony przez jeden ze środków wymienionych w art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego: systemy podwójnych cen, należności wywozowe, wywozowy podatek wyrównawczy, kontyngent wywozowy, zakaz wywozu, podatek od wywozu, wymóg uzyskania zezwolenia, minimalna cena eksportowa, obniżka kwoty zwrotu lub wykluczenie możliwości zwrotu podatku od wartości dodanej (VAT), ograniczenia w punkcie odprawy celnej dla eksporterów, wykaz kwalifikowanych eksporterów, obowiązek dostaw na rynek krajowy, prawo do wydobycia jedynie na własne potrzeby przedsiębiorstwa (captive mining).

(334)

Komisja ustaliła, że przy wywozie wosku parafinowego nie miał zastosowania zwrot podatku VAT, co stanowiło zachętę do niewywożenia tego surowca, a w konsekwencji zniekształciło mechanizmy ustalania cen na rynku krajowym.

(335)

Następnie Komisja porównała cenę wosku parafinowego płaconą przez objętych próbą producentów eksportujących z cenami na reprezentatywnym rynku międzynarodowym. W tym kontekście stwierdzono, że cena jednostkowa wosku parafinowego w ChRL, zgłoszona przez objętych próbą producentów eksportujących, była o 25-60 % niższa od ceny jednostkowej w Turcji (101), która została uznana za odpowiednie państwo reprezentatywne. Różnica ta została również potwierdzona przy zestawieniu ceny płaconej przez producentów eksportujących z informacjami zawartymi w skardze, dotyczącymi zakłóceń rynku surowców w rozumieniu art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. Biorąc pod uwagę skalę tej różnicy, ceny krajowe uznano za znacznie niższe niż ceny na reprezentatywnych rynkach międzynarodowych.

(336)

Komisja zbadała także, czy wosk parafinowy odpowiadał indywidualnie za co najmniej 17 % kosztów produkcji produktu objętego postępowaniem. Do obliczeń przyjęto niezniekształconą cenę wosku parafinowego określoną w tabeli 1. Komisja ustaliła, że wosk parafinowy stanowił co najmniej 17 % kosztów produkcji produktu objętego dochodzeniem.

(337)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że wosk parafinowy podlega zakłóceniu w rozumieniu art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego.

(338)

Zgodnie z art. 7 ust. 2b rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy można jednoznacznie stwierdzić, że określenie kwoty ceł tymczasowych zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego leży w interesie Unii. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich informacji istotnych z punktu widzenia dochodzenia, w tym na temat wolnych mocy produkcyjnych w państwie wywozu, konkurencji w zakresie surowców oraz wpływu na łańcuchy dostaw w przypadku przedsiębiorstw unijnych.

(339)

W skardze wskazano, że Chiny dysponują znacznymi wolnymi mocami produkcyjnymi w zakresie produkcji świec, co ma charakter strukturalny. Zdolności te wynikają z pozycji Chin jako największego producenta świec na świecie, odpowiadającego za około 50 % globalnej produkcji. Raporty branżowe (102) szacują, że roczna produkcja świec w Chinach wynosi co najmniej 16 mln ton, a moce produkcyjne nadal rosną.

(340)

W skardze wskazano, że w przeciwieństwie do rozbudowanych zdolności produkcyjnych krajowy rynek świec w Chinach jest stosunkowo mały. W efekcie sektor świec w Chinach ma charakter strukturalnie eksportowy i w dużym stopniu polega na absorpcji nadwyżek produkcyjnych przez rynki zagraniczne. Dla chińskich producentów rynek unijny jest atrakcyjny ze względu na jego rozmiar i utrzymujący się wysoki popyt na świece. Potwierdza to fakt, że większość czołowych chińskich producentów świec eksportuje od 70 % do 90 % swojej produkcji, a same Chiny odpowiadają za 24 % światowego eksportu świec (103).

(341)

W świetle tych czynników Komisja uznała, że znaczne nadwyżki mocy produkcyjnych Chin, w połączeniu z ograniczonym popytem krajowym i modelem produkcji ukierunkowanym na eksport, stanowią poważne zagrożenie dla przemysłu Unii.

(342)

W Chinach dostęp do surowców wykorzystywanych do produkcji świec - w szczególności wosku parafinowego - jest istotnie kształtowany przez krajową politykę cenową oraz zakłócenia związane z handlem zagranicznym. Chińscy producenci świec korzystają z dostępu do wosku parafinowego po cenach niższych od poziomu notowanego na rynku międzynarodowym, co daje im istotną przewagę kosztową (104).

(343)

Natomiast producenci unijni kupują wosk parafinowy na otwartym rynku, gdzie ceny są zależne od globalnej równowagi popytu i podaży, kosztów energii oraz czynników geopolitycznych. W przeciwieństwie do swoich chińskich odpowiedników producenci unijni nie korzystają z krajowych subsydiów, preferencyjnych cen ani ograniczeń wywozowych, które mogłyby chronić ich przed zmiennością cen. W rezultacie ponoszą oni wyższe i bardziej nieprzewidywalne koszty, co bezpośrednio wpływa na ich konkurencyjność.

(344)

Ponadto zakłócenia związane z wywozem w Chinach jeszcze bardziej pogarszają sytuację. Zakłócające konkurencję środki dotyczące surowców umożliwiają chińskim producentom dostęp do obfitych i tańszych surowców oraz ograniczają jednocześnie dostępność i podnoszą ceny dla producentów spoza Chin. Sztucznie obniża to koszty produkcji dla chińskich producentów świec i prowadzi do nierównych warunków działania. Wynikająca z tego asymetria kosztów podważa stabilność gospodarczą unijnego sektora świec.

(345)

Oczekuje się, że nałożenie ceł antydumpingowych na przywóz świec z Chin do Unii będzie miało ograniczony wpływ na łańcuch dostaw. Przemysł Unii dysponuje wystarczającymi mocami produkcyjnymi, aby zaspokoić zapotrzebowanie rynku krajowego i zapewnić stabilność dostaw nawet w przypadku ograniczenia przywozu z Chin. Ponadto inne państwa trzecie mogą nadal eksportować do Unii po uczciwych, niezniekształconych cenach.

(346)

Zdolność przemysłu Unii do zaspokojenia popytu opiera się na jego istniejących mocach produkcyjnych, które są obecnie niedostatecznie wykorzystywane ze względu na skutki przywozu towarów po cenach dumpingowych. Obecnie unijni producenci wykorzystują jedynie 45 % swoich mocy produkcyjnych i są w stanie zwiększyć produkcję, aby pokryć ewentualne niedobory. Gwarantuje to, że nałożenie ceł nie doprowadzi do braków ani zakłóceń dla konsumentów.

(347)

Chociaż cła antydumpingowe mogą prowadzić do umiarkowanego wzrostu cen świec, zgodnie z twierdzeniem skarżącego, wpływ ten ma zostać wchłonięty przez dużych sprzedawców detalicznych, którzy w praktyce kształtują ceny na rynku konsumenckim.

(348)

Brak współpracy ze strony sprzedawców detalicznych sugeruje, że nie przewidują oni poważniejszych zakłóceń związanych z nałożeniem ceł.

(349)

W świetle powyższych okoliczności zastosowanie ceł antydumpingowych w pełnej wysokości, bez stosowania zasady niższego cła, jest uzasadnione i proporcjonalne. Działanie to przyczyni się do przywrócenia uczciwej konkurencji, wesprze rentowność unijnego sektora świec oraz zapewni stabilny i odporny łańcuch dostaw, przy jednoczesnym ograniczeniu wpływu na detalistów i konsumentów końcowych.

(350)

Po dokonaniu oceny wszystkich informacji istotnych dla tego dochodzenia Komisja stwierdziła, że określenie kwoty ceł tymczasowych zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego leży w interesie Unii.

(351)

W wyniku powyższej oceny wysokości tymczasowego cła antydumpingowego powinny zostać ustalone zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego w sposób przedstawiony poniżej:

(352)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy można jasno stwierdzić, że wprowadzenie środków w tym przypadku wyraźnie nie leży w interesie Unii, mimo iż stwierdzono wystąpienie dumpingu wyrządzającego szkodę. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich różnorodnych interesów, których dotyczy sprawa, w tym interesu przemysłu Unii, importerów, detalistów, użytkowników i konsumentów.

(353)

Przemysł Unii obejmuje ponad 80 przedsiębiorstw, rozmieszczonych geograficznie w całej Europie, zatrudniających bezpośrednio około 9 597 pracowników. Znaczna część tych producentów unijnych wyraziła poparcie dla skargi i żaden nie sprzeciwił się wszczęciu dochodzenia.

(354)

Obecne poziomy rentowności są niemożliwe do utrzymania. Oczekuje się, że wprowadzenie środków pozwoli przemysłowi Unii na odzyskanie części utraconego udziału w rynku oraz ustalenie cen na poziomach, które umożliwią osiągnięcie zrównoważonej rentowności.

(355)

Brak środków najprawdopodobniej będzie miał istotny negatywny wpływ na przemysł Unii, skutkując dalszym tłumieniem cen i spadkiem sprzedaży, co przełoży się na straty, potencjalne zamykanie zakładów produkcyjnych, zwolnienia, a ostatecznie likwidację całych przedsiębiorstw.

(356)

W związku z powyższym Komisja ustaliła, że wprowadzenie środków tymczasowych leży w interesie przemysłu Unii.

(357)

Żaden importer niepowiązany ani użytkownik nie uczestniczył w procesie kontroli wyrywkowej ani nie złożył odpowiedzi na kwestionariusz. W związku z tym nie dostarczono danych dotyczących importerów ani użytkowników i nie zgłoszono żadnych konkretnych obaw, które mogłyby sugerować istotne negatywne skutki wynikające z potencjalnego wprowadzenia środków.

(358)

Wobec braku współpracy potencjalny wpływ środków na użytkowników oceniono na podstawie racjonalnych założeń. Świece stanowią zwykle niewielką pozycję kosztową w segmencie dekoracyjnym dla handlowców i detalistów, którzy zazwyczaj zarządzają szerokim asortymentem produktów. Dla konsumentów świece również są postrzegane jako drobny wydatek konsumpcyjny. W związku z tym ewentualny wzrost cen wynikający z nałożenia ceł antydumpingowych prawdopodobnie nie będzie miał istotnego wpływu na koszty operacyjne przedsiębiorstw. Stosunkowo niski koszt jednostkowy świec w porównaniu z całkowitym portfolio produktów handlowców i detalistów sugeruje, że taki wzrost cen miałby znikomy wpływ na ich działalność gospodarczą. Podobnie w przypadku konsumentów nie oczekuje się, aby wzrost cen znacząco wpłynął na ich decyzje zakupowe.

(359)

W związku z powyższym nie oczekuje się, aby wprowadzenie środków wyrządziło szkodę użytkownikom, przedsiębiorcom i konsumentom. Stwierdza się zatem, że nałożenie środków antydumpingowych nie leży w sprzeczności z interesem importerów, detalistów, użytkowników i konsumentów.

(360)

Na podstawie powyższego Komisja stwierdziła, że na obecnym etapie postępowania nie istnieją przekonujące powody, aby uznać, że nałożenie środków na przywóz produktu objętego postępowaniem pochodzącego z danego państwa nie leży w interesie Unii.

(361)

Biorąc pod uwagę wnioski Komisji dotyczące dumpingu, wynikającej z niego szkody, związku przyczynowego, poziomu środków i interesu Unii, należy wprowadzić środki tymczasowe, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi Unii przez przywóz towarów po cenach dumpingowych.

(362)

Należy zatem wprowadzić tymczasowe środki antydumpingowe na przywóz świec, cienkich świec i podobnych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. Komisja stwierdziła w sekcji 6.4, że odpowiednim poziomem usunięcia szkody powinien być margines dumpingu.

(363)

W związku z powyższym stawki tymczasowego cła antydumpingowego, wyrażone w cenach CIF na granicy Unii przed ocleniem, powinny być następujące:

(364)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla poszczególnych przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu zostały ustanowione na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną w toku dochodzenia, dotyczącą tych przedsiębiorstw. Te stawki celne mają zastosowanie wyłącznie do przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie, oraz produkowanego przez wymienione podmioty prawne. Przywóz produktu objętego postępowaniem, wyprodukowanego przez dowolne inne przedsiębiorstwo, które nie zostało konkretnie wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym podmioty powiązane z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, powinien podlegać stawce cła mającej zastosowanie do „całego pozostałego przywozu pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie”. Nie powinny one być objęte żadną z indywidualnych stawek cła antydumpingowego.

(365)

Do zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z różnicą w stawkach celnych potrzebne są środki szczególne gwarantujące stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych. Stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych ma zastosowanie wyłącznie po przedstawieniu ważnej faktury handlowej organom celnym państwa członkowskiego. Faktura musi spełniać wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Do czasu przedstawienia takiej faktury przywóz powinien zostać objęty cłem antydumpingowym mającym zastosowanie do „całego pozostałego przywozu pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie”.

(366)

Mimo że przedstawienie tej faktury jest konieczne, aby organy celne państw członkowskich zastosowały indywidualne stawki cła antydumpingowego wobec przywozu, nie jest ona jedynym elementem branym pod uwagę przez organy celne. Organy celne państw członkowskich muszą bowiem przeprowadzić zwykłą kontrolę, nawet jeśli otrzymają fakturę spełniającą wszystkie wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, i podobnie jak we wszystkich innych przypadkach, mogą żądać dodatkowych dokumentów (dokumentów przewozowych itp.) do celów weryfikacji poprawności danych zawartych w oświadczeniu oraz zapewnienia zasadności późniejszego zastosowania niższej stawki celnej zgodnie z prawem celnym.

(367)

W przypadku gdy wywóz dokonywany przez jedno z przedsiębiorstw korzystających z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu po wprowadzeniu wspomnianych środków, w zależności od przypadku można, ale nie jest to wskazane, wprowadzić wartość procentową, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę w strukturze handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach, o ile spełnione są odpowiednie warunki, można wszcząć dochodzenie w sprawie obejścia środków. Podczas tego dochodzenia można między innymi zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych i nałożenia ogólnokrajowego cła.

(368)

Jak wspomniano w motywie 3, Komisja objęła przywóz produktu objętego postępowaniem obowiązkiem rejestracji. Rejestracja miała miejsce w celu ewentualnego pobrania ceł z mocą wsteczną zgodnie z art. 10 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(369)

W świetle ustaleń dokonanych na etapie tymczasowym należy zaprzestać rejestracji przywozu.

(370)

Na obecnym etapie postępowania nie podjęto/nie można podjąć decyzji o ewentualnym stosowaniu środków antydumpingowych z mocą wsteczną.

(371)

Zgodnie z art. 19a rozporządzenia podstawowego Komisja poinformowała zainteresowane strony o planowanym nałożeniu ceł tymczasowych. Informacje te zostały również udostępnione ogółowi społeczeństwa za pośrednictwem strony internetowej DG ds. Handlu. Zainteresowane strony miały trzy dni robocze na przedstawienie uwag dotyczących prawidłowości obliczeń, które zostały im ujawnione.

(372)

Uwagi zostały zgłoszone przez przedsiębiorstwa Qingdao Kingking oraz Ningbo Kwung's Wisdom Art & Design Co. Uwagi te dotyczyły głównie kwestii innych niż dokładność obliczeń, takich jak źródła danych referencyjnych, marże zysku, koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz obliczanie marginesu szkody, i w związku z tym zostaną rozpatrzone na etapie ostatecznym dochodzenia.

(373)

Przedsiębiorstwo Ningbo Kwung's Wisdom Art & Design Co. przedstawiło dodatkowo dwie uwagi dotyczące dokładności obliczeń. Wskazało na błąd w wydatkach na pakowanie wykazanych w wykazie sprzedaży eksportowej oraz błędnie zastosowany współczynnik przeliczeniowy do ceny kartonu papierowego. Oba błędy zostały skorygowane, a margines dumpingu dla tego przedsiębiorstwa odpowiednio dostosowano.

(374)

Przedsiębiorstwo 5 zgłosiło błąd w obliczeniach IRI. Komisja zweryfikowała obliczenia i potwierdziła, że błąd ten nie miał wpływu na poziom marginesu szkody tego przedsiębiorstwa.

(375)

W interesie dobrej administracji Komisja zwróci się do zainteresowanych stron z prośbą o przedłożenie pisemnych uwag lub o złożenie wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu w określonym terminie.

(376)

Ustalenia dotyczące nałożenia ceł tymczasowych obowiązują tymczasowo i mogą ulec zmianie na ostatecznym etapie dochodzenia,