(1)

Rozporządzenie (UE) 2019/1021 wdraża zobowiązania Unii wynikające z Konwencji sztokholmskiej w sprawie trwałych zanieczyszczeń organicznych (2) („konwencja”) oraz z Protokołu do Konwencji z 1979 r. w sprawie transgranicznego zanieczyszczania powietrza na dalekie odległości dotyczącego trwałych zanieczyszczeń organicznych (3) („protokół”).

(2)

Załącznik A do konwencji zawiera wykaz chemikaliów. Każda ze stron konwencji jest zobowiązana do zakazania stosowania chemikaliów znajdujących się w wykazie lub wprowadzenia środków prawnych i administracyjnych niezbędnych do wyeliminowania ich produkcji, stosowania, przywozu i wywozu.

(3)

Na jedenastym posiedzeniu konferencji stron konwencji, które odbyło się w dniach 1-12 maja 2023 r., postanowiono, zgodnie z art. 8 ust. 9 konwencji, zmienić załącznik A do konwencji w celu włączenia do niego substancji Dechlorane Plus ze szczególnymi wyłączeniami. Unia poparła włączenie substancji Dechlorane Plus do załącznika A ze szczególnymi wyłączeniami zgodnie z decyzją Rady (UE) 2023/1006 (4). Należy zatem wprowadzić zmiany również w części A załącznika I do rozporządzenia (UE) 2019/1021, która zawiera wykaz substancji wymienionych w konwencji i w protokole, jak również substancji wymienionych wyłącznie w konwencji, w celu włączenia do wykazu substancji Dechlorane Plus.

(4)

W 2022 r. Komitet ds. Oceny Ryzyka (RAC) i Komitet ds. Analiz Społeczno-Ekonomicznych (SEAC) Europejskiej Agencji Chemikaliów („komitety”) przyjęły opinie (5) dotyczące przygotowanej przez Norwegię dokumentacji w sprawie ograniczeń w odniesieniu do substancji Dechlorane Plus na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (6). W opiniach poparto ograniczenie produkcji i stosowania substancji Dechlorane Plus z pewnymi odstępstwami w odniesieniu do konkretnych zastosowań. Odstępstwa te wymieniono w wykazie szczególnych wyłączeń przyznanych na mocy konwencji decyzją konferencji stron SC-11/10 i należy je przyznać jako wyłączenia również na podstawie rozporządzenia (UE) 2019/1021, ponieważ są one wciąż potrzebne w Unii. Dotyczy to między innymi części zamiennych do lądowych pojazdów silnikowych, takich jak samochody, motocykle, rolnicze i budowlane pojazdy silnikowe oraz wózki jezdniowe, w tym pojazdy silnikowe objęte rozporządzeniami Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/858 (7), (UE) 167/2013 (8) i (UE) nr 168/2013 (9).

(5)

Konwencja przewiduje wyłączenia dotyczące stosowania substancji Dechlorane Plus, które nie zostały zalecone w opiniach komitetów. Wyłączenia te obejmują stosowanie przedmiotowej substancji w częściach zamiennych do zewnętrznych urządzeń zasilających, wyrobów medycznych, wyrobów do diagnostyki in vitro oraz przyrządów do analizy, pomiarów, kontroli, monitorowania, testowania, produkcji i inspekcji, a także do naprawy niektórych wyrobów. Biorąc pod uwagę, że ilość substancji Dechlorane Plus stosowana w częściach zamiennych i do celów naprawy wyrobów jest mała, a także uwzględniając konieczność konserwacji wyrobów będących już w użyciu, należy uwzględnić takie wyłączenia w rozporządzeniu (UE) 2019/1021.

(6)

Maksymalny okres obowiązywania wyłączeń powinien wynosić pięć lat, z możliwością przedłużenia na okres dodatkowych pięciu lat, zgodnie z art. 4 ust. 4 konwencji. Jest to szczególnie istotne w przypadku wyłączeń dotyczących zastosowań związanych z obrazowaniem medycznym oraz urządzeń i instalacji do radioterapii, w odniesieniu do których komitety opowiedziały się w swoich opiniach za okresem odpowiednio siedmiu i dziesięciu lat. Komisja powinna przeanalizować potrzebę przedłużenia szczególnych wyłączeń najpóźniej do dnia 1 kwietnia 2028 r., aby przygotować się do konferencji stron zaplanowanej na maj 2029 r., na której ma zapaść decyzja o ewentualnym przedłużeniu szczególnych wyłączeń dla omawianej substancji na mocy konwencji.

(7)

W art. 3 rozporządzenia (UE) 2019/1021 zakazano produkcji, wprowadzania do obrotu i stosowania substancji wymienionych w załączniku I do tego rozporządzenia w postaci samoistnej, w mieszaninach lub w wyrobach. W tym względzie należy wyjaśnić, że wyroby, które zawierają substancję Dechlorane Plus i które są produkowane lub wprowadzane do obrotu na podstawie wyłączenia określonego w załączniku I do tego rozporządzenia, i które były już w użyciu w dniu wygaśnięcia danego wyłączenia, mogą być nadal stosowane po dacie wygaśnięcia.

(8)

Ponadto zgodnie z decyzją SC-11/10 wyłączenie obejmujące wprowadzanie do obrotu i stosowanie substancji Dechlorane Plus na potrzeby części zamiennych do niektórych pojazdów, niektórych maszyn, urządzeń zasilających do zastosowań morskich, ogrodniczych i leśnych oraz zewnętrznych, zastosowań lotniczych, kosmicznych i obronnych oraz niektórych przyrządów przyznaje się do końca okresu eksploatacji danego produktu lub do dnia 31 grudnia 2043 r., w zależności od tego, co nastąpi wcześniej, lub do końca okresu eksploatacji danego produktu w przypadku wyrobów medycznych i wyrobów do diagnostyki in vitro. Okres eksploatacji produktów w zastosowaniach obronnych, lotniczych i kosmicznych może wykraczać poza 2043 r. W przypadku takich zastosowań należy zatem zezwolić na wprowadzanie do obrotu i stosowanie nawet po tej dacie części zamiennych już znajdujących się na terytorium Unii przed dniem lub w dniu wygaśnięcia odnośnego wyłączenia.

(9)

Aby przepisy art. 3 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2019/1021 były lepiej stosowane i egzekwowane w Unii, należy ustalić wartość dopuszczalną dla substancji Dechlorane Plus występującej jako niezamierzone zanieczyszczenie śladowe w substancjach, mieszaninach i wyrobach.

(10)

Biorąc pod uwagę, że laboratoria muszą zwiększyć dokładność analiz oraz zapewnić jednolite i odpowiednie stosowanie metod analitycznych, należy ustalić wartość dopuszczalną niezamierzonego zanieczyszczenia śladowego na poziomie 1 000 mg/kg. Po upływie 30 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia należy ustalić wartość dopuszczalną na poziomie 1 mg/kg.

(11)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) 2019/1021,