Ewidencja niskocennych składników majątkowych

Jednostka może określić w dokumentacji opisującej przyjęte zasady (politykę) rachunkowości, w odniesieniu do składników majątku, których jednostkowa wartość nie przekracza 3500 zł, rozwiązania, jakie można stosować dla celów podatkowych. W ramach przyjętych zasad rachunkowości jednostka może stosować uproszczenia, jeżeli nie wywiera to istotnie ujemnego wpływu na jej sytuację majątkową i finansową oraz wynik finansowy.

Składniki aktywów, których jednostkowa wartość nie przekracza 3500 zł, nie muszą być wprowadzane do ewidencji środków trwałych, a wydatki poniesione na nabycie tych składników stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania. Tak wynika z przepisów ustaw podatkowych. Zgodnie z zapisami ustawy o rachunkowości przez środki trwałe rozumie się rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki.

UWAGA!

Jak wynika z art. 4a uor, informację należy uznać za istotną, jeżeli jej pominięcie lub zniekształcenie może wpłynąć na decyzje podejmowane przez użytkowników na podstawie sprawozdań finansowych danej jednostki. Istotność poszczególnych pozycji ocenia się w kontekście innych podobnych pozycji. Zatem nie można uznać kilku pozycji za nieistotne, jeżeli łącznie stanowią one pozycję istotną. Zasada istotności nie ma zastosowania przy prowadzeniu ksiąg rachunkowych - księgi rachunkowe mają być prowadzone rzetelnie, bezbłędnie, sprawdzalnie i na bieżąco, gdyż wszystkie zdarzenia gospodarcze muszą być w nich ujęte.

Należy pamiętać, że dokonując kwalifikacji składników majątku w swoich księgach rachunkowych, jednostka powinna kierować się zasadą istotności i ostrożności oraz powinna zapewnić wyodrębnienie wszystkich zdarzeń istotnych dla oceny sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego jednostki.