Odrolnienie gruntów w miastach sposobem na pozyskanie nowych terenów inwestycyjnych

Odrolnienie gruntów to temat bardzo kontrowersyjny. Należy podkreślić przede wszystkim  fakt, że stosowane w zbyt dużej skali (zwłaszcza, jeżeli rozpatrujemy to  z perspektywy „gotowych” miejsc pod zabudowę dostępnych w całym kraju) stanowią  istotne zagrożenie dla ładu przestrzennego. Złe jest również koncentrowanie się  niektórych władz gminnych przy wykonywaniu polityki przestrzennej  tylko i wyłącznie na tym właśnie temacie. Nie zmienia to jednak faktu,  że zwłaszcza na terenach miejskich może wystąpić realna potrzeba odrolnienia gruntu.

Na cele nierolnicze i nieleśne można przeznaczać przede wszystkim grunty oznaczone w ewidencji gruntów jako nieużytki, a w razie ich braku - inne grunty o najniższej przydatności produkcyjnej. Przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne dokonuje się w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, sporządzonym w trybie określonym w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Tak wynika z przepisów ustawy z 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (dalej: u.o.g.r.l.) Jednocześnie, zgodnie z obowiązującym od 5 września 2014 r. art. 10a u.o.g.r.l., przepisów jej rozdziału drugiego (wprowadza on ograniczenia w możliwości przeznaczania gruntów rolnych i leśnych na inne cele) nie stosuje się do gruntów rolnych położonych w granicach administracyjnych miast.