Generalny charakter zwolnień w podatku od nieruchomości

W ustawie o podatkach i opłatach lokalnych prawodawca określił przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości. W katalogu tym zawarł grunty, budynki lub ich części, a także budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Tak określony przedmiot opodatkowania stanowi pewną regułę, zgodnie z którą wszystko, co kwalifikuje się jako jego element, powinno zostać obciążone tym podatkiem. Regulacja ta stanowi wyraz postulatu powszechności opodatkowania podatkiem od nieruchomości.

Konstytutywnym elementem konstrukcyjnym każdego opodatkowania pozostają zwolnienia. Mają one charakter wyjątku od zasady powszechności opodatkowania. W ustawie o podatkach i opłatach lokalnych (dalej: u.p.o.l.) znalazły one odzwierciedlenie w art. 7. W przepisie tym ustawodawca zdecydował się na odstąpienie od poboru podatku zarówno ze względu na określone cechy przedmiotu opodatkowania (np. nieużytki), jak również cechy określonego podmiotu (np. uczelnie). Przepisy u.p.o.l. umożliwiają też konstruowanie zwolnień z podatku od nieruchomości również w drodze aktu prawa lokalnego (art. 7 ust. 3). W tym zakresie rady gmin mogą decydować o rozszerzeniu ustawowego katalogu zwolnień z podatku od nieruchomości.