Rodzinny wywiad środowiskowy w postępowaniu z zakresu pomocy społecznej
Rodzinny wywiad środowiskowy jest określany jako szczególna forma protokołu, jak również jako swoiste postępowanie dowodowe, prowadzone z udziałem strony, w którym osoba może zgłosić pracownikowi potrzeby i oczekiwania, natomiast organ podejmuje szereg czynności pozwalających na określenie jej rzeczywistych potrzeb i własnych możliwości.
W postępowaniu w sprawach świadczeń z pomocy społecznej bardzo istotnym elementem jest rodzinny wywiad środowiskowy. Zgodnie z art. 106 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej decyzję o przyznaniu lub odmowie przyznania świadczenia, z wyjątkiem decyzji o odmowie przyznania biletu kredytowanego oraz decyzji w sprawach cudzoziemców, o których mowa w art. 5a, wydaje się po przeprowadzeniu rodzinnego wywiadu środowiskowego. Rodzinny wywiad środowiskowy w orzecznictwie sądowoadministracyjnym jest określany jako szczególna forma protokołu[1], jak również jako „swoiste postępowanie dowodowe, prowadzone z udziałem strony, w którym osoba może zgłosić pracownikowi potrzeby i oczekiwania, natomiast organ podejmuje szereg czynności pozwalających na określenie jej rzeczywistych potrzeb i własnych możliwości. Ta obligatoryjna forma postepowania wyjaśniającego wymaga od strony szczególnej aktywności, bowiem ma charakter ustaleń odnoszących się do sfery ściśle osobistej, nie można jej zastąpić innymi środkami dowodowymi”[2].
Zgodnie z ustawą o pomocy społecznej wyłączną kompetencję do przeprowadzania rodzinnego wywiadu środowiskowego ma pracownik socjalny.
Rodzinny wywiad środowiskowy został szczegółowo opisany w art. 107 ww. ustawy oraz w rozporządzeniu Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej dnia 25 sierpnia 2016 r. w sprawie rodzinnego wywiadu środowiskowego (Dz.U. z 2017 r. poz. 1788).
Zgodnie z powyżej wskazanym przepisem ustawy rodzinny wywiad środowiskowy przeprowadza się u osób i rodzin korzystających lub ubiegających się o świadczenia z pomocy społecznej w celu ustalenia ich sytuacji osobistej, rodzinnej, dochodowej i majątkowej oraz u osób, o których mowa w art. 103 ustawy o pomocy społecznej.
