Rozliczanie różnic inwentaryzacyjnych

Rachunkowość jednostki powinna obejmować okresowe (co do zasady, na ostatni dzień każdego roku obrotowego) ustalanie lub sprawdzanie w drodze inwentaryzacji rzeczywistego stanu aktywów i pasywów (art. 4 ust. 3 pkt 3 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości; dalej: uor). Zgodnie z art. 26 ust. 1 uor, jednostki są zobowiązane do przeprowadzenia inwentaryzacji aktywów i pasywów na ostatni dzień każdego roku obrotowego.

Inwentaryzacja to ogół czynności rachunkowych zmierzających do sporządzenia szczegółowego spisu z natury składników majątkowych i źródeł ich pochodzenia na określony dzień. Inwentaryzacja polega na ustaleniu za pomocą spisu faktycznego stanu wszystkich rzeczowych i pieniężnych składników majątkowych, jak też wyjaśnienie różnic pomiędzy stanem stwierdzonym podczas wykonania spisu faktycznego (stan rzeczywisty) a stanem wynikającym z ewidencji księgowej.

Inwentaryzacja służy również rozliczeniu osób odpowiedzialnych za powierzone im mienie oraz skorygowaniu ujawnionych podczas inwentaryzacji różnic.

Różnice inwentaryzacyjne mogą wynikać głównie z dwóch następujących powodów:

• zmiany naturalnych cech przedmiotów, których nie można ustalić na podstawie dowodów, np. ulatnianie się, wysychanie, niedokładny pomiar przyjęcia i wydania materiałów masowych, przeterminowanie zapasów, zmiany mody itp.),