Właściwość rzeczowa i miejscowa organu administracji publicznej

Podstawą do podejmowania spraw przez organy administracji publicznej będzie  określenie ich właściwości. Najogólniej ujmując, ustalenie właściwości rzeczowej oznacza ustalenie zakresu kompetencji danego organu administracji publicznej, w szczególności w zakresie orzekania w danej sprawie. Właściwość miejscowa to ustalenie możliwości orzekania na podstawie położenia danego organu. W obu przypadkach z ustalaniem właściwości  wiązać się będą liczne dylematy.

Przez właściwość rzeczową należy rozumieć upoważnienie i zobowiązanie określonego organu lub rodzaju organów do załatwiania określonej kategorii spraw administracyjnych. Zgodnie z art. 19 Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej: k.p.a.) organy administracji publicznej z urzędu muszą przestrzegać swej właściwości rzeczowej i miejscowej. To one odpowiadają za działania lub zaniechania. Właściwość rzeczowa wiąże się bezpośrednio z zakresem działania organu. Przepisy o zakresie jego działania stanowią podstawę do wyznaczenia tej właściwości.