Nasłonecznienie budynków w gęstej zabudowie miejskiej

Gwałtowny wzrost liczby ludności miejskiej spowodował bezplanowy rozwój zabudowy - szczególnie w strefach śródmiejskich wykorzystywane są nawet niewielkie działki zlokalizowane w gęstej zabudowie. Wciąż powstają nowe obiekty usytuowane pomiędzy istniejącą zabudową. W związku z tym coraz częściej dochodzi do naruszenia prawa do światła słonecznego i problemów z zapewnieniem mieszkańcom komfortu świetlnego.

Celem artykułu jest analiza polskich regulacji prawnych dotyczących nasłonecznienia budynków i przepisów obowiązujących w innych krajach. Dodatkowo w artykule przedstawiono przykładowe metody wyznaczania czasu nasłonecznienia oraz przykłady rozwiązań architektonicznych zastosowanych w celu spełnienia wymagań prawnych.

Nasłonecznienie budynku - polskie regulacje prawne

Wymagania dotyczące nasłoneczniania pomieszczeń w polskim prawie są ujęte w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie [1]znajdują się zapisy dotyczące nasłoneczniania w pomieszczeniach w zależności od funkcji. Pomieszczenia przeznaczone do zbiorowego przebywania dzieci w żłobku, klubie dziecięcym, przedszkolu, innych formach opieki przedszkolnej i szkole, z wyjątkiem pracowni chemicznej, fizycznej i plastycznej, powinny mieć zapewniony czas nasłonecznienia co najmniej