Kwalifikacja projektu przy wydawaniu decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego

Ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego stanowi jedną z form decyzji  o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Co do zasady inwestycje celu publicznego powinny być realizowane na podstawie miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Jednak wprowadzone prawem miejscowym ograniczenia planistyczne powodują,  że nie zawsze jest to możliwe.

W przypadku postępowania administracyjnego w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego kluczowe wydaje się przede wszystkim prawidłowe zakwalifikowanie inwestycji.O tym, czy mamy do czynienia z inwestycją celu publicznego, w istocie decyduje normatywne uregulowanie danej inwestycji, a więc czy mieści się ona - stosownie do art. 2 pkt 5 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej: u.p.z.p.) - w pojęciu działań o znaczeniu lokalnym (gminnym) i ponadlokalnym (powiatowym, wojewódzkim i krajowym), stanowiących realizację celów, o których mowa w art. 6 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (dalej: u.g.n.). Takie ujęcie normatywne zagadnienia budzi pewne wątpliwości. Znajdują one odzwierciedlenie w orzecznictwie.