Ład przestrzenny w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym

Każda gmina powinna prowadzić świadomą politykę przestrzenną. Ustalane na poziomie samorządu gminnego warunki formalnoprawne powinny kreować lokalną przestrzeń w sposób kontrolowany i uporządkowany. Odpowiedzialne podejście władz lokalnych do kwestii planistycznych ma być gwarantem utrzymania stanu ładu w przestrzeni. Tylko jak osiągnąć ład przestrzenny przy abstrakcyjnym charakterze tego pojęcia.

Realizacja polityki przestrzennej na szczeblu lokalnym obarczona jest licznymi problemami. Przy okazji ich rozwiązywania nie można jednak utracić perspektywy całości systemu gospodarki przestrzennej. Oznacza to, że nawet przy rozwiązywaniu zagadnień odnoszących się do poszczególnych terenów, nie można utracić szerszej perspektywy. Patrząc szeroko, trzeba dostrzegać szczegóły, ponieważ to one będą determinować ostateczny efekt.

Lokalna gospodarka przestrzenna u podstaw

Samorząd gminny dysponuje trzema podstawowymi narzędziami polityki przestrzennej: studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego oraz decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Dominującą funkcję, na poziomie stanowienia prawa miejscowego, powinny pełnić oczywiście miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego. Najsłabszym elementem praktycznego oddziaływania na zachowanie ładu przestrzennego są wydawane decyzje administracyjne. Ewentualna sprzeczność inwestycji z ładem przestrzennym nie może stanowić samodzielnej podstawy odmowy wydania decyzji pozytywnej.